Το Δίκιο απο τους Δρόμους και τις Σιδηροτροχιές Βγαίνει…

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί

ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΙΔΗΡΟΤΡΟΧΙΕΣ ΒΓΑΙΝΕΙ…

(Μικρό ανθολόγιο)

[1] Το πένθος το έχω θάψει. Δεν υπάρχει πένθος για μένα κι ούτε μνημόσυνα, ούτε τίποτα…ούτε θα πατήσω στο χώρο εκείνο (ενν. τα Τέμπη) αν δεν δικαιώσω πρώτα τον Δημήτρη (Παύλος Ασλανίδης πατέρας του 26χρονου Δημήτρη που ήταν ένα από τα 57 άτομα των Τεμπών. Συνέντευξη στον Απ. Λύκεσα 2-3 Μαρτίου Εφ. Συντακτών)

[2]  –«Το δίκιο απ’ τους δρόμους και τις σιδηροτροχιές βγαίνει σα βροντή σαν κεραυνός» είναι μια παραλλαγή ενός συνθήματος που έγραψαν κρατούμενοι στο στρατόπεδο Μαουτχάουζεν. Το διάβασα στο σχετικό βιβλίο του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Το προτείνω για μια αφίσα του συλλόγου μας.

-Το κανονικό είναι «το δίκιο απ’τον κρατήρα βγαίνει σα βροντή σαν κεραυνός» είναι το τραγούδι της Διεθνούς. Δεν μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε. Αντιλαμβάνεστε το γιατί… Πώς και δεν το ήξερες; (Διάλογος παλαιότερα δυο μελών του SOSTE)

[3] …Και τα αυτοκίνητα είναι όπλα λέει δεικτικά ο Αμερικανός συγγραφέας Πολ Όστερ. Όπλα και αυτοκίνητα ανήκουν στον ίδιο αμερικανικό μύθο στην αυτοεικόνα της ελευθερίας (Μανώλης Πιμπλής 14.2.2024 Εφ. των Συντακτών) Το νεο βιβλίο του Πολ Όστερ έχει τον τίτλο «Αιματοβαμμένο έθνος».

Tommaso Taraschi

[4] Οι γονείς μου σκοτώθηκαν σε τροχαίο. Καθόλου πρωτότυπος θάνατος. (Ο Αντάμ που υποδύεται ο ‘Άντριου Σκοτ στο φιλμ «Άγνωστοι μεταξύ μας» του Άντριου Χέιγκ)

[5] Κινητήρα και πλαίσιο / σ’ το ‘χω πειράξει /για να τη βγεις πιο μπροστά /… / Τη στιγμή που σ’ αγόραζα / για να τριπάρω / το κενό μου εξαγόραζα / δειλά /…/ Μη με πας απ’το σπίτι /  τ’ ακούς στον Θεό να με πας / μυρωδιά καταλύτη / εσύ μονάχα μ’ αγαπάς / … (επιλογή στίχων από το τραγούδι «Ακριβό μου διθέσιο» της Λίνας Νικολακοπούλου σε μουσική Νίκου Αντύπα)

[6] Το ζητάνε 57 φεγγάρια που βγαίνουν κάθε βράδυ στον ουρανό. Είναι οι ψυχές των θυμάτων που γίνονται καρφιά στη λήθη μας. Τα Τέμπη είναι ένα καρφί στη συνείδηση των Ελλήνων. Ζύγι για τον βαθμό αξιοπιστίας στη χώρα. Όλοι θα αναμετρηθούμε και θα κριθούμε. (Ευάγγελος Αυδίκος 13.2.2024 Εφ. Συντακτών)

[7] Ο Χομαγιούν και ο Βακάρ έχουν καρδιά μεγάλη / Βλέπουν το τρένο να ‘ρχεται, δίχως να το νιώσουν / γίνονται όχθες και κυλά της ανθρωπιάς ποτάμι. (Στίχοι τραγουδιού του Θανάση Παπακωσταντίνου. Βασίζεται στην ιστορία του Hamayun Anwar και του Wakar Ahmed, δύο Πακιστανών μεταναστών που τον Απρίλιο του 2012 σκοτώθηκαν, προσπαθώντας να απεγκλωβίσουν ηλικιωμένο ζευγάρι από το αυτοκίνητό τους που είχε κολλήσει στις γραμμές του τρένου στο Κρυονέρι Αττικής)

Γιώργος Ιατρού

 

 

Η σιωπή είναι για τους δειλούς. Εμείς είμαστε λύκοι, έχουμε οργή, έχουμε μίσος.

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί

Στις 28 Φεβρουαρίου 2024, σε συγκέντρωση στην Καλαμπάκα μίλησε ο Νίκος Πλακιάς, πατέρας των διδύμων Χρύσας και Θώμης και θείος της Αναστασίας που δολοφονήθηκαν στο προδιαγεγραμμένο μαζικό έγκλημα των Τεμπών.

Δημοσιεύουμε παρακάτω την ομιλία του και παραθέτουμε το σχετικό βίντεο που αναρτήθηκε στο trikalaola.gr . Στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα ΜΜΕ την ακύρωσαν πλήρως αναφερόμενα αποκλειστικά στην «σπαρακτική κραυγή του πατέρα» στο κλείσιμο της ομιλίας του. Αλλά και τα λίγα που την δημοσίευσαν φρόντισαν να την «στρογγυλέψουν» κόβοντας φράσεις για να την φέρουν στα μέτρα τους.

Αυτή είναι η δημοσιογραφία στην Ελλάδα. Αυτοί που δεν επιτρέπουν να ακουστεί πως «η σιωπή είναι για τους δειλούς. Εμείς είμαστε λύκοι, έχουμε οργή, έχουμε μίσος». Οποιαδήποτε παρέκκλιση από το  στερεότυπο του πονεμένου – αξιολύπητου γονιού θα πρέπει να μπαζώνεται.

 «28/2/23 -28/2/24 Ένας χρόνος από τότε που σε αυτό το μέρος είδαμε και χαιρετήσαμε για τελευταία φορά τα παιδιά μας. Τα παιδιά μας που στην πορεία γίνανε και δικά σας παιδιά, παιδιά ολόκληρης της Ελλάδας. Ας γίνει αυτή η μέρα – όχι μόνο σήμερα, αλλά για όλα τα επόμενα χρόνια – ημέρα μνήμης και θύμησης για τον τόσο άδικο χαμό τους  

Παρακολουθώντας τις εξελίξεις και εσείς βλέπετε έναν αγώνα που γίνεται από όλες τις οικογένειες τις δικές μας, των παρευρισκόμενων και τις 57. Ένας αγώνας για να βρεθεί δικαιοσύνη. Και επιτέλους οι υπεύθυνοι, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται, να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη. Πριν από έναν χρόνο, ο υπουργός ο Καραμανλής μας κουνούσε τα χαρτιά, το πιο ασφαλές μέσο, μετά από ένα χρόνο μας κουνούσε πάλι το δάκτυλο και να αρνείται τα πάντα. Σε μια εξεταστική επιτροπή ο κύριος Αγοραστός σαν άλλος ηθοποιός στο έργο «η Μαρία της Σιωπής» έρχεται και επικαλείται το δικαίωμα της σιωπής.

Η σιωπή είναι για τους δειλούς.

Εμείς είμαστε λύκοι, έχουμε οργή, έχουμε μίσος. 

Μια εξεταστική επιτροπή που σκοπό είχε τη συγκάλυψη και τίποτα άλλο. Είχε τη συγκάλυψη για μη τυχόν και αποδοθούν ευθύνες σε πολιτικά πρόσωπα. Και αναρωτιέμαι αφού τα κάνατε όλα σωστά, γιατί δεν παραιτείστε της πολιτικής ασυλίας να βρεθείτε απέναντι στη δικαιοσύνη σαν ίσος προς ίσο;

Γιατί;

Εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας μέχρι τέλους. Θα είμαι εδώ μέχρι και ο τελευταίος υπεύθυνος να βρεθεί στη φυλακή. Σας χρειαζόμαστε δίπλα μας, σ όλον αυτό τον αγώνα και ιδίως στον αγώνα σας θέλουμε δίπλα μας όταν θα ξεκινήσουν τα δικαστήρια εκεί θα δοθεί ο ύστατος αγώνας για την δικαίωση των παιδιών μας.

Γιατί κάποτε σ αυτό το κράτος πρέπει να λάμψει το φως και η αλήθεια.

Τα παιδιά μας χάθηκαν τόσο αναίτια. Τόσο άδικα. Πλέον ο πόνος μου δεν γίνεται δάκρυ. Γίνεται μίσος, οργή και θυμός. Μαζί μας βρίσκονται και τα αδέλφια, οι οικογένειες που ήρθαν από το νομό, από άλλους νομούς η οικογένεια του αδερφού πλέον του Δημήτρη του Κουτσόπουλου, η οικογένεια του Χρήστου του Βλάχου, η οικογένεια του Κώστα του Λάττα, η οικογένεια του Ηλία του Παπαγγελή.

Αυτές είναι οι οικογένειές μας, αυτά είναι τα αδέλφια μας! Να είστε όλοι πάντα καλά και να θυμόσαστε: στη θέση αυτή μπορεί να ήταν ο καθένας σας! Να είστε πάντα δίπλα μας. Ευχαριστώ.

Χρύσα, Θώμη, Αναστασία, μου λείπετε! Αθάνατες!

SOS Τροχαία Εγκλήματα: Γενική Συνέλευση και Εκλογές 2024.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

 

   Πανελλαδικός σύλλογος SOS ΤΡΟΧΑΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ

                                                      Αθήνα 28 Φεβρουαρίου 2024

             Σύγκληση Γενικής Συνέλευσης

ΘΕΜΑΤΑ: ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

ΕΓΚΡΙΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ, ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΥ & ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ

ΕΚΛΟΓΕΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ & ΕΛΕΓΚΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

 Το Διοικητικό Συμβούλιο του πανελλαδικού συλλόγου SOS Τροχαία Εγκλήματα συνεδρίασε σήμερα Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2024 στην Αθήνα, με συμμετοχή όλων των μελών του με μοναδικό θέμα την προκήρυξη Γενικής Συνέλευσης με θέματα:

-Απολογισμό της δράσης του απερχομένου Διοικητικού Συμβουλίου

–Έγκριση οικονομικού απολογισμού, ισολογισμού και προϋπολογισμού.

-Εκλογές Διοικητικού Συμβουλίου και Ελεγκτικής Επιτροπής.

  Κατόπιν εισηγήσεως του προέδρου αποφασίστηκε ομόφωνα όπως με βάση το καταστατικό του συλλόγου και την σχετική νομοθεσία η Γενική Συνέλευση πραγματοποιηθεί στα γραφεία του συλλόγου στην Αθήνα, επί της οδού Λάμπρου Κατσώνη 17, ισόγειο.

Α) την Τετάρτη 13 Μαρτίου 2024 και ώρα 6.00 μμ (απαιτούμενη απαρτία το ½ των ταμειακώς εντάξει μελών). Εάν δεν σχηματιστεί απαρτία θα συγκληθεί νέα συνέλευση:

Β) την Τετάρτη 20 Μαρτίου 2024 και ώρα 6.00 μμ στον ίδιο τόπο (απαιτούμενη απαρτία το 1/3 των ταμειακώς εντάξει μελών). Εάν δεν σχηματιστεί απαρτία θα συγκληθεί νέα συνέλευση:

Γ) την Τετάρτη 27 Μαρτίου 2024 και ώρα 6.00 μμ στον ίδιο τόπο (απαιτούμενη απαρτία 21 ταμειακώς εντάξει μέλη). Η ψηφοφορία θα γίνει στο πλαίσιο της συνέλευσης.

Καλούνται όλα τα μέλη να τακτοποιηθούν ταμειακά (ετήσια συνδρομή ευρώ 30) καθώς αυτό είναι προαπαιτούμενο για τη συμμετοχή στη συνέλευση.

                     Ο πρόεδρος                                                         ο  γραμματέας

    Γιώργος Κουβίδης                                                         Αλέξανδρος Κρητικός                                                             

Πανελλαδικός Σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα       www.soste.gr

Μέλος Μητρώου Πολιτιστικών Φορέων Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, ΑΜ: 61367

Επικοινωνία: Λάμπρου Κατσώνη 17 ΤΚ 114 71, email: soste.gr@gmail.com     τηλ: 6971542433

Μέρα που είναι…

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Μέρα που είναι… ένας χρόνος απο την τραγωδία στα Τέμπη, από το έγκλημα, τη δολοφονία, το «πάμε κι όπου βγει».

Ένα κράτος ανεύθυνο που θάβει τις ευθύνες του και έθαψε 57 ψυχές. Γκρέμισε οικογένειες, γκρέμισε όνειρα, γκρέμισε ελπίδες.

Όταν μένουν ατιμώρητοι οι οδηγοί, δράστες τροχαίων εγκλημάτων, που παραβιάζουν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας, μη περιμένεις να τιμωρηθούν οι κρατικοί λειτουργοί  υπεύθυνοι αυτής της τραγωδίας που παραβίασαν κάθε κανόνα ασφαλούς λειτουργίας.

Αυτό που μένει είναι η θλίψη, η οργή, ο πόνος που δε σβήνει ποτέ.

Μάνες, πατέρες, αδέρφια, φίλοι και άνθρωποι που αγάπησαν μένουν πίσω να πενθούν να διεκδικούν να βρουν δικαιοσύνη, να απαλύνουν στο ελάχιστο την απώλεια των νεκρών τους.

Δεν ξεχνάμε, δεν τα παρατάμε.

Φιλίζ Καντουχάρ

Τελικά ποιος φταίει εκτός από το «ανθρώπινο λάθος»;

Τέμπη: Το έγκλημα παραμένει χωρίς διερεύνηση, συνεχίζει να ελλοχεύει ο κίνδυνος

 

 

Κράτος Δικαίου και Τροχαία Εγκλήματα. Ένα παράδειγμα (ή υπόδειγμα).

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί

Την Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου η ολομέλεια του Αρείου Πάγου που συγκλήθηκε έκτακτα «καταδίκασε» την απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου για τις παραβιάσεις του κράτους Δικαίου στην Ελλάδα.

Την ίδια ημέρα στο Μονομελές Εφετείο Αγρινίου εκδικαζόταν η υπόθεση ενός τροχαίου με θύματα δύο νεκρούς και μία τραυματία. Η υπόθεση αναβλήθηκε λόγω της αποχής των δικηγόρων, οι σύλλογοι των οποίων δεν δίνουν άδεια στα μέλη τους να παραστούν για να εκδικαστούν τέτοιας καθώς φαίνεται ελάσσονος ηθικής και ψυχικής σημασίας υποθέσεις. Είναι και αυτό μια  όψη του κράτους Δικαίου στην Ελλάδα. Αναβλήθηκε λοιπόν η υπόθεση, το συντομότερο, μόλις για επτά μήνες, για τις  19 Σεπτεμβρίου 2024.

Λογική στο πλαίσιο του κράτους Δικαίου απόφαση με υπαιτιότητα όχι των δικαστών αλλά του άλλου συμπάσχοντος μέλους στην απόδοση Δικαιοσύνης των δικηγόρων.  Βέβαια στο πινάκιο η υπόθεση βρίσκονταν στη θέση 14 γεγονός που σήμαινε πως και αποχή να μην υπήρχε και πάλι η υπόθεση δεν επρόκειτο να εκδικαστεί λόγω παρελεύσεως του ωραρίου. Απλά η ευθύνη για την αναβολή πήγε σε άλλον, όπως το μπαλάκι στο πινγκ πονγκ.

Το γεγονός βέβαια (14 στο πινάκιο) δεν είναι φοβερό και εναρμονίζεται κι αυτό απόλυτα με το κράτος Δικαίου. Καθένας με τη σειρά του. Θεμελιώδης αρχή του κράτους Δικαίου.

Όλα καλά λοιπόν, ραντεβού τον Σεπτέμβρη όταν και θα εκδικαστεί η υπόθεση. Εκτός κι αν για κάποια λόγο αναβληθεί. Κράτος Δικαίου έχουμε, όλα είναι πιθανά.

Από τη Γη στη Δικαιοσύνη: 5 χρόνια, 11 μήνες και 5 ημέρες   

Όλα καλά λοιπόν με το κράτος Δικαίου στην Ελλάδα.

Η περίπτωση για την οποία μιλάμε πιθανώς θα διδάσκεται στις σχολές Δικαστών ως παράδειγμα απόδοσης Δικαιοσύνης σε ευνομούμενη πολιτεία.

14 Οκτωβρίου 2018 η 29χρονη Στεφανία Μουλαρά και ο 29χρονος Άκης Κάκος χάνουν τη ζωή τους και μια ακόμα επιβάτης τραυματίζεται όταν μεθυσμένος και υπό την επήρεια ουσιών οδηγός ρίχνει το ΙΧ που επέβαιναν σε κανάλι στο Νιοχώρι Αιτωλοακαρνανίας.

Η εισαγγελέας που αναλαμβάνει την υπόθεση δεν εφαρμόζει το νόμο για οδήγηση υπό την επήρεια ναρκωτικών και ασκεί δίωξη για ανθρωποκτονίες από …αμέλεια (πλημμέλημα). Ο δράστης ελεύθερος χωρίς κανένα περιοριστικό όρο από την πρώτη στιγμή.

Η δίκη  προσδιορίζεται για τις 20 Ιουνίου 2020, στο τριμελές πλημμελειοδικείο Μεσολογγίου οπότε και ξεκινά ένα σήριαλ αναβολών καμία από τι οποίες δεν προκλήθηκε από την μεριά των θυμάτων πλην όμως όλες σύμφωνα με τους κανόνες Δικαίου. Δεύτερος προσδιορισμός 24 Φεβρουαρίου 2021, αναβολή. Τρίτος προσδιορισμός 6 Απριλίου 2022, αναβολή.

Τέταρτος προσδιορισμός 12 Οκτωβρίου 2022, αναβολή. Πέμπτος προσδιορισμός 18 Ιανουαρίου 2023. Ο λόγος της αναβολής ανά περίπτωση: ο COVID, η τοποθέτηση της υπόθεσης χαμηλά στο πινάκιο, ή αλλαγή δικηγόρου του δράστη και η ασθένεια του δράστη …την παραμονή της δίκης.

Τέσσερις αναβολές και αποφυγή την τελευταία στιγμή και πέμπτης (τηλεφώνημα για τοποθέτηση βόμβας -εκκένωση κτιρίου -αναμονή να έρθουν σκυλιά από την Πάτρα για έλεγχο του κτιρίου). Συνεδριάζει τελικά το Πλημμελειοδικείο και υιοθετώντας το αίτημα της Πολιτικής Αγωγής κηρύσσει εαυτόν αναρμόδιο και παραπέμπει την υπόθεση να εκδικαστεί στο Εφετείο όχι ως πλημμέλημά αλλά με βάση το νόμο για την οδήγηση υπό την επήρεια ναρκωτικών που επισύρει για κάθε θάνατο  «ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης μέχρι δέκα ετών» (νόμος 4139/2013 «περί εξαρτησιογόνων ουσιών», Άρθρο 25)

Χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια και τρεις μήνες από το συμβάν ώστε οι τοξικολογικές εξετάσεις των εργαστηρίων της ΕΛΑΣ που από τους πρώτους μήνες βρίσκονταν στη δικογραφία, στα χέρια της αρμόδιας εισαγγελέως, να ληφθούν επιτέλους υπ’ όψη. Κράτος Δικαίου. Αργό αλλά δίκαιο.

Η υπόθεση προσδιορίζεται να εκδικαστεί στο Μονομελές Εφετείο Αγρινίου στις 12 Σεπτεμβρίου 2023. Τη φορά αυτή η δίκη θα αναβληθεί λόγω κωλύματος δικηγόρου των θυμάτων για τις 14 Δεκεμβρίου.

Φτάνουμε αισίως στα πέντε χρόνια και δύο μήνες από το συμβάν και το πρωτόδικο δεν έχει ξεκινήσει. Μιλάμε για Κράτος Δικαίου πάντα. Για χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία εμείς διδάξαμε πολιτισμό δημοκρατία, δικαιοσύνη και τα λοιπά.

14 Δεκεμβρίου 2023: Οι Δικηγορικοί σύλλογοι ΔΕΝ δίνουν άδεια στους δικηγόρους να παραστούν και η υπόθεση θα αναβληθεί … λόγω φορολογικού νόμου, για τις 15 Φεβρουαρίου 2024.

Φτάνουμε πια εκεί που ξεκινήσαμε: 15 Φεβρουαρίου, η υπόθεση 14^η στο πινάκιο, ξανά αποχή των δικηγόρων, νέα αναβολή και προσδιορισμός στις 19 Σεπτεμβρίου 2024: 5 χρόνια, 11 μήνες και 5 ημέρες  μετά το συμβάν… ίσως ξεκινήσει η πρωτόδικη εκδίκαση της υπόθεσης.

Ίσως, γιατί πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου πως ζούμε σε Κράτος Δικαίου.

Και βέβαια μετά από την εκδίκαση του πρωτοδίκου ακολουθεί η Έφεση που κι αυτή κάποτε θα εκδικαστεί στο χωροχρόνο του κράτους Δικαίου.

Το κράτος δικαίου ως παιδαγωγός

Αναφερθήκαμε πριν στη μη επιβολή του παραμικρού περιοριστικού όρου στο δράστη, κατηγορούμενου ήδη με κατηγορίες που συνεπάγονται πολυετή κάθειρξη, που συνυπάρχει με τις οικογένειες των θυμάτων σε μια μικρή κωμόπολη. Είναι κι αυτό δείγμα του νομικού μας πολιτισμού και της βαθιά περιφρόνησης των θυμάτων των τροχαίων εγκλημάτων, όχι μόνον από τους δράστες αλλά από την ίδια την πολιτεία.

Σ αυτό το φοβερό τροχαίο έγκλημα υπήρξε ένα ακόμα θύμα. Η κόρη της Στεφανίας Μουλαρά 9χρονη τότε, 14 χρονη σήμερα αγνώστου ηλικίας όταν η υπόθεση θα τελεσιδικήσει.

Ο παιδευτικός ρόλος της Δικαιοσύνης δίνει της απαντήσεις στις αγωνίες και τα γιατί που προκάλεσε ο θάνατος της μητέρας της και καλλιεργεί στην παιδική ψυχή της μια σαφή εικόνα του τι σημαίνει Κράτος Δικαίου.

Δυστυχώς είναι πολύ μικρή ακόμα για να επισκεφτεί την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και να ακούσει κι αυτή λόγο παρήγορο, όπως αυτόν που άκουσε η πρόεδρος του συλλόγου των θυμάτων των Τεμπών: «… μας συμβούλεψε να μην ασχολούμαστε με το γεγονός παρά να κοιτάξουμε τη ζωή που μας απομένει να την περάσουμε με ηρεμία και γαλήνη, με την βοήθεια της εκκλησίας».

 

Σφυράκης Μιχάλης, ετών 23.

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί

Την 6 Μαρτίου 2020 έφυγε από την ζωή ο Άγγελος μας o Μιχάλης. Μόλις είκοσι τριών ετών με την ζωή μπροστά του . Δεν θα  μπορέσει να χαρεί ξανά τις όποιες χαρές της ζωής …. τα λουλούδια την άνοιξη, την θάλασσα το καλοκαίρι, ένα κρασάκι σε μια παραλία, και ίσως μια οικογένεια και παιδιά.

Ένα επιπόλαιο πέσιμο εξελίχθηκε σε τραγωδία …. . Απλά έπεσε με το παπάκι του , επι της Λ. Σπύρου Λούη ,  με χαμηλή ταχύτητα , κράνος και  μπουφάν μηχανής με ενισχύσεις. Απλά έπεσε …….. !!! Για κακή του τύχη όμως έπεσε με την κοιλιά επάνω σε ένα σιδερένιο σταθερό κολωνάκι που είχε τοποθετηθεί μόλις 40 περίπου εκατοστά από το δρόμο, επί του πεζοδρομίου για να αποτρέπει κάποιους να παρκάρουν περιμετρικά του Ολυμπιακού Σταδίου .

Σιδερένιο κολωνάκι ….. και όχι πλαστικό.

Σιδερένιο κολωνάκι ….. και όχι μπάρα όπως υπάρχει στον ίδιο δρόμο στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας .

Μπορεί οποιοσδήποτε τοποθέτησε αυτά τα κολονάκια  να ισχυριστεί άγνοια κινδύνου. Σε ποια περίπτωση η άγνοια κινδύνου γίνεται εγκληματική αμέλεια ; Μετά από τόσα θανατηφόρα ατυχήματα λόγω πρόσκρουσης σε σταθερές κατασκευές πλησίον του οδοστρώματος, και με αφορμή το τραγικό περιστατικό της οικογενείας μας , μήπως κάποιος αρμόδιος θα έπρεπε επιτέλους να φροντίσει  να  απομακρυνθούν τέτοιου είδους κατασκευές;

Πότε θα καταλάβουν οι αρμόδιοι ότι αυτές οι κατασκευές αποτελούν εργαλεία αφαίρεσης ζωής ;

Ενάμιση  χρόνο σχεδόν , μετά το συμβάν, τον Νοέμβριο του 2023,  ανατέθηκε η δικογραφία στον αρμόδιο ειρηνοδίκη για προανακριτική εξέταση αφού έχω ζητήσει την δίωξη παντός υπευθύνου .

Ο πατέρας, Σφυράκης Μιχ. Ιωάννης

 

• Μια ακόμα ανάρτηση στη σελίδα μας ΠΡΟΣΩΠΑ ΟΧΙ ΑΡΙΘΜΟΙ 

Βαθιές «oυλές» στην καθημερινότητα

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Το προηγούμενο Σαββατόβραδο γίναμε με φίλους μάρτυρες ενός ατυχήματος με μηχανή. Σπεύσαμε να βοηθήσουμε κι εμείς τον νέο άνδρα που αιμορραγούσε ξαπλωμένος στην άσφαλτο της Βασιλέως Κωνσταντίνου. Αγωνιώντας παρατηρούσαμε και 5-6 επίσης νέους ανθρώπους που έτρεξαν να προσφέρουν ό,τι μπορούν.

Το έκαναν σε μια αποτελεσματική «χορογραφία» που μοίρασε κατευθείαν ρόλους: υπήρξε εκείνος που έφερε βαμβάκι και κάλεσε το ΕΚΑΒ, εκείνη που τύλιξε τον τραυματία με το κασκόλ της, ο άλλος που σκέφτηκε να τοποθετήσει ένα «ΣΤΟΠ» έτσι που ήμασταν όλοι καταμεσής της λεωφόρου, ο γείτονας που έφερε μια κουβέρτα, εκείνη που ασχολήθηκε με τη σοκαρισμένη συνεπιβάτιδα του τραυματισμένου να μη μας λιποθυμήσει στα χέρια. Αυτά έγιναν με ταχύτητα και φόβο γιατί η ώρα περνούσε, η παγωνιά δάγκωνε, ο χτυπημένος έχανε αίμα κι άσπριζε.

Ακολούθησαν ακόμα δύο τηλεφωνήματα στο ΕΚΑΒ – το δεύτερο με πλήρεις οδηγίες σαν να βρισκόμασταν χαμένοι στις παρυφές της πόλης και όχι σ’ ένα από τα κεντρικότερα σημεία της. Το ΕΚΑΒ όμως δεν ήρθε ποτέ. Ηρθε βέβαια ένα ιδιωτικό ασθενοφόρο με έμπειρους διασώστες που απέφυγαν να διευκρινίσουν αν περνούσαν συμπτωματικά ή αν είχαν κληθεί από το Κέντρο ως αντικαταστάτες. Είχε περάσει ένα πολύτιμο 40λεπτο εν τω μεταξύ. Ο τραυματίας έφυγε με τις ευχές μας κι από τους υπόλοιπους ο νεότερος παρατήρησε στωικά πως έχουν μείνει ανεπαρκή οχήματα και προσωπικό στο ΕΚΑΒ… Κοινοποιώντας την ιστορία στα σόσιαλ μίντια μαζί με τη θλίψη μου για το περιστατικό αλλά και για το ότι ένας τόσο νέος ακουγόταν προσαρμοσμένος με μια πραγματικότητα κόντρα στο αυτονόητο (δεν υπάρχει δικαιολογία για την κρατική οικονομική «αιμορραγία» που προκαλούν κυβερνητικές πολιτικές, ενώ αφήνονται στη μοίρα τους πρωταρχικά ζητήματα επιβίωσης), εμφανίστηκαν αρκετοί αφηγητές ανάλογων ιστοριών.

Τελικά εκτονωθήκαμε στα σόσιαλ και μείναμε εμείς άβουλοι και οι κυβερνώντες μοιραίοι. Αργότερα διάβασα όσα είπε στον Απόστολο Λυκεσά ο εικαστικός Γιώργος Κόφτης, δημιουργός του «μνημείου» με τα 57+1 καρφιά στα Τέμπη. «Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι μας έκανε τόσο δειλούς και ευθυνόφοβους, αλλά αυτό είναι κάτι που οφείλουμε να αλλάξουμε όλοι και όλες άμεσα – αν θέλουμε κάποια στιγμή να αποτινάξουμε αυτά τα κατεστημένα από επάνω μας και να νιώσουμε έστω και λίγο ασφαλείς στη χώρα μας». Αναφερόταν σ’ ένα συλλογικό τραύμα που «κακοφορμίζει όσο μένει αδικαίωτο». Αλλά η θέση του μου έκανε και για τα «τραύματα» της καθημερινότητας.

Ναταλί Χατζηαντωνίου

Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα των Συντακτών 3-4 Φεβρουαρίου 2024

 

Περιφέρεια Αττικής: «Κάλλιον το θεραπεύειν του προλαμβάνειν»

Ετικέτες

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ, ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

Το μπαράζ τροχαίων συγκρούσεων με θανάτους και σοβαρούς τραυματισμούς τις ημέρες των γιορτών στην Αττική, παρά τα υποτιθέμενα αυξημένα μέτρα επιτήρησης που είχε εξαγγείλει η ΕΛΑΣ και τις κάθε είδους εκκλήσεις για αυξημένη προσοχή, υπεύθυνη οδήγηση κλπ έδειξε ακόμα μια φορά πως ΔΕΝ είναι αυτός ο δρόμος για τον περιορισμό των τροχαίων συγκρούσεων και των συνεπειών τους.

Αλλά στο οδικό δίκτυο κάθε μέρα είναι γιορτή, το πάρτι συνεχίζεται ασταμάτητο κάθε μέρα και ιδιαίτερα κάθε νύχτα. Στο Σχιστό, στη Βούλα, στην Ομόνοια…

Έχουμε επαναλάβει εκατοντάδες φορές πως το πρόβλημα δεν θα λυθεί οριστικά αν η χώρα μας δεν υιοθετήσει μια μακροπρόθεσμη στρατηγική βασισμένη στο Όραμα Μηδέν που πρώτη εφάρμοσε, με θεαματικά αποτελέσματα, η Σουηδία. Δυστυχώς για την πολιτεία μια τέτοια σκέψη φαντάζει εντελώς παράλογη. Λογικό, ή «κανονικό» θεωρείται να χάνουμε κάθε χρόνο 700 νέους ανθρώπους στην άσφαλτο και να αποκτούμε κάθε χρόνο άλλους τόσους με μόνιμες σοβαρές αναπηρίες.

Ας δούμε λοιπόν μερικά πράγματα που συμβάλουν αποφασιστικά σ αυτή την κανονικότητα στο χώρο της Περιφέρειας Αττικής. Μιλάμε για την Περιφέρεια Αττικής συνολικά και όχι μόνο την Αθήνα και βέβαια όχι μόνο για το Δήμο της Αθήνας. Μια περιοχή 3.800 τετραγωνικών χιλιομέτρων περίπου με μόνιμο πληθυσμό που πλησιάζει τα 4.000.000. Από το Σούνιο μέχρι τον Ωρωπό και μέχρι την Κινέτα

Το 2022 σύμφωνα με τον Περιφερειάρχη Αττικής κυκλοφορούσαν σ αυτήν  2.500.000 μηχανοκίνητα οχήματα. Καθένας έχει μια εικόνα τι σημαίνει αυτός ο αριθμός οχημάτων για την ζωή για την μετακίνηση (την οποία υποτίθεται κάνει πιο εύκολη …)

Επειδή στη χώρα μας η μέριμνα της πολιτείας εξαντλείται σε περιοδικές εξαγγελίες αυξημένων μέτρων επιτήρησης (Χριστούγεννα, Πάσχα, Καλοκαίρι, εκλογές κλπ) ας δούμε πως υλοποιούνται αυτά τα μέτρα:

Σύμφωνα με την Καθημερινή για ολόκληρη την Αττική στις βραδινές βάρδιες υπάρχουν διαθέσιμα εικοσιοκτώ (28) περιπολικά. Μιλάμε για όλες τις δραστηριότητες της ΕΛΑΣ και όχι αποκλειστικά για τις ανάγκες της Τροχαίας… Πρακτικά η αστυνόμευση στο δίκτυο της κυκλοφορίας είναι ανύπαρκτη με εξαίρεση κάποιους στοχευμένους ελέγχους που πραγματοποιεί κάποιες μέρες η Τροχαία. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά όσοι οδηγούν και ιδιαίτερα το βράδυ που οι δρόμοι είναι άδειοι υιοθετώντας τον προσωπικό τους ΚΟΚ θεσπίζοντας προσωπικά όρια ταχύτητας και συγκέντρωσης αλκοόλ στο αίμα.

Μοναδικός από μηχανής Θεός

Θα μπορούσε κανείς να αντιτείνει πως δεν χρειάζονται περισσότερα περιπολικά, σε ψηφιακό κράτος ζούμε, η τεχνολογία θα κάνει το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς. Εξάλλου ο από μηχανής Θεός εδώ εφευρέθηκε.

Θεωρητικά πολύ σωστό. Όμως μπαίνοντας το 2024 σ ολόκληρη την Περιφέρεια Αττικής (με εξαίρεση την Αττική Οδό και τους αυτοκινητοδρόμους) λειτουργεί μόνο μία (1) κάμερα καταγραφής παραβίασης του κόκκινου  (και προς τις δύο κατευθύνσεις) σε φανάρια στην Λ. Ποσειδώνος, από τον Ιούλιο του 2021, «δοκιμαστικά» ή «πιλοτικά» όπως λένε…

Στην Περιφέρεια Αττικής λειτουργούν συνολικά γύρω στα 3.000 φανάρια στο οδικό δίκτυο.

Εκκρεμεί διαγωνισμός για άλλες 380 κάμερες που έληξε τον Ιούλιο του 2023 αλλά έχει τις συνήθεις δικαστικές εμπλοκές ανάμεσα στις συμμετέχουσες εταιρίες με άγνωστο αποτέλεσμα (πότε και σε ποιον θα κατοχυρωθεί). Να θυμίσουμε πως παρόμοια διαμάχη ανάμεσα σε δυο εταιρίες για την προμήθεια ασθενοφόρων στο ΕΚΑΒ κράτησε δέκα χρόνια με αποτέλεσμα να χαθεί η σχετική επιχορήγηση από την ΕΕ και βέβαια και τα ασθενοφόρα…

Να σημειωθεί ότι μιλάμε για κάμερες καταγραφής παραβίασης κόκκινου και όχι καταγραφής παραβίασης ταχύτητας…

Τι στιγμή που σε άλλες χώρες οι κάμερες καταγραφής παραβίασης ταχύτητας είναι δεκαετίες σε λειτουργεία και άρχισαν εδώ και μερικά χρόνια να χρησιμοποιούνται και κάμερες καταγραφής χρήσης κινητού, εδώ βάλαμε «δοκιμαστικά» πριν τρία χρόνια μία κάμερα για να ελέγξουμε προφανώς μόνοι μας την αξιοπιστία της και να μη δεχόμαστε άκριτα αυτά που λένε οι άλλοι.

Συνοψίζουμε: 28 περιπολικά (max) και 1 κάμερα, δεν το λες και επιτήρηση, πολύ περισσότερο  πρόληψη.

Να σημειώσουμε βέβαια και μια άλλη πολύ σημαντική παράμετρο με δεδομένο το μεγάλο αριθμό τροχαίων συγκρούσεων και αφού έχουμε παραιτηθεί από την προσπάθεια περιορισμού τους. Για ολόκληρη την Αττική  το ΕΚΑΒ διαθέτει 45 ασθενοφόρα (αντί για 90 που απαιτούνται) στην πρωινή και την απογευματινή βάρδια και στη νυχτερινή βάρδια 25 (αντί για 50). Η σημασία του χρόνου μεταφοράς τραυματία στο νοσοκομείο είναι παγκόσμια γνωστή, ωστόσο στη χώρα μας που συντηρεί μια βαριά παράδοση τροχαίου τραύματος δεν εκτιμάται σαν ένας ακόμα παράγοντας που καθιστά απόλυτα αναγκαία την ύπαρξη ενός ισχυρού, αριθμητικά και ποιοτικά ΕΚΑΒ. Η επίπτωση αυτής της παραμέτρου δεν είναι καθόλου αμελητέα ούτε στον αν κάποιοι άνθρωποι θα επιζήσουν ούτε στο τι ποιότητα ζωής θα έχουν όσοι επιζήσουν.

ΥΓ. Είναι προφανές πως η αναφορά μας στην Περιφέρεια δεν αφορά αποκλειστικά στην αυτοδιοικητική δομή. Αυτή μπορεί να έχει την ευθύνη για τις κάμερες, όμως η ευθύνη για τα περιπολικά ανήκει στο υπουργείο ΠΡΟ-ΠΟ και για τα ασθενοφόρα στο Υγείας. Κάτι σαν επιτελικό κράτος ας πούμε…

 

 

 

 

 

Τροχαία Εγκλήματα – Οδικό Δίκτυο: Νόμος είναι το Δίκιο του Τραμπούκου.

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί

Πολύς λόγος γίνετε τελευταία για την επιτάχυνση απονομής της Δικαιοσύνης. Ακόμα και στο προεκλογικό πρόγραμμα του κόμματος που κυβερνά τη χώρα, υπήρχε ειδική παράγραφος: «Δίκαιη Ελλάδα: Επιτάχυνση χρόνου απονομής δικαιοσύνης στον ευρωπαϊκό μέσο όρο (λιγότερες από 500 μέρες) και επίσπευση εκκαθάρισης των εκκρεμών υποθέσεων στη διοικητική, πολιτική και ποινική δικαιοσύνη» ενώ αλλεπάλληλές είναι οι σχετικές εξαγγελίες του υπουργού Δικαιοσύνης.

Έξι μήνες μετά τις εκλογές, αλλά για να μη ξεχνιόμαστε τεσσεράμισι χρόνια διακυβέρνησης από το ίδιο κόμμα, παραθέτουμε κάποιες ενδεικτικές υποθέσεις μελών του συλλόγου μας που η δικαστική τους «εξέλιξη» βρίσκετε στον αντίποδα των κυβερνητικών διακηρύξεων. Επαναλαμβάνουμε ότι οι υποθέσεις είναι ενδεικτικές και παρόμοια αντιμετώπιση έχει η συντριπτική πλειοψηφία των τροχαίων εγκλημάτων (περισσότερα στοιχεία διαθέσιμα για όποιον το επιθυμεί). Δεν θα αναφερθούμε εδώ στο επίπεδο των κατηγοριών που απαγγέλθηκαν (συλλήβδην πλημμελήματα – Ανθρωποκτονίες από Αμέλεια) παρά μόνο στην «ταχύτητα» εκδίκασης.

Φόνος Γιώργου Κολιοκώτση – Άρτα

30 Ιουνίου 2019 νωρίς το πρωί, ο 20χρονος Γιώργος Κολιοκώτσης εκτελέστηκε από μεθυσμένο οδηγό ενώ πήγαινε για δουλειά με τη μηχανή του. Η δίκη για «ανθρωποκτονία από …αμέλεια» στο Πλημμελειοδικείο Άρτας προσδιορίστηκε αρχικά σχεδόν τρία χρόνια μετά:

3 Μαΐου 2022, αναβολή «λόγω παρελεύσεως του ωραρίου» η υπόθεση ορίστηκε χαμηλά στο πινάκιο και ο χρόνος αμείλικτος…, νέα δικάσιμος:

17 Ιανουαρίου 2023, αναβολή διότι ο κατηγορούμενος υπηρετούσε την στρατιωτική του θητεία και προφανώς ο στρατός δεν δίνει άδειες…, νέα δικάσιμος:

5 Δεκεμβρίου 2023, αναβολή λόγω αποχής των δικηγόρων. Αλλά… αλλά και αποχή δικηγόρων να μην υπήρχε η δίκη δεν θα γινόταν αφού την είχαν βάλει 19η στο πινάκιο. (4 χρόνια και 5 μήνες από το συμβάν)… νέα δικάσιμος:

14 Μαΐου 2024: 1778 ημέρες μετά το φόνο ίσως εκδικαστεί το πρωτόδικο…

Φόνος Βαγγέλη Δραγατάκη – Άρτα

13 Σεπτεμβρίου 2020 ο 19χρονος Βαγγέλης Δραγατάκης έχασε τη ζωή του όταν το αυτοκίνητο που οδηγούσε λόγω υδρολίσθησης έπεσε πάνω σε ακατάλληλα και παράνομα τοποθετημένα κιγκλιδώματα στην Περιφερειακή της Άρτας. Έξι κατηγορούμενοι: ο τότε Αντιδήμαρχος Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου Αρταίων, η Διευθύντρια Τεχνικών υπηρεσιών του Δήμου και άλλοι τρείς υπάλληλοι της Τεχνικής Υπηρεσίας καθώς και η Προϊσταμένη του Τμήματος Συγκοινωνιακών Έργων της Διεύθυνσης Τεχνικών Έργων της Περιφέρειας Ηπείρου παραπέμπονται για: «Ανθρωποκτονία από αμέλεια (συγκλίνουσα) από πρόσωπα που είχαν την ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να αποτρέψουν το αξιόποινο αποτέλεσμα» ορίστηκε να δικαστούν στο Πλημμελειοδικείο Άρτας στις:

16 Μαΐου 2023, η δίκη αναβλήθηκε γιατί συνήγορος υπεράσπισης εκδίκαζε άλλη δίκη…νέα δικάσιμος:

9 Ιανουαρίου 2024, η δίκη αναβλήθηκε λόγω αποχής των δικηγόρων, αλλά και αποχή να μην υπήρχε δεν επρόκειτο να γίνει μια και είχε οριστεί 15η στο Πινάκιο (3 χρόνια και 4 μήνες από το συμβάν), νέα δικάσιμος:

24 Σεπτεμβρίου 2024: 1471 ημέρες μετά το φόνο ίσως εκδικαστεί το πρωτόδικο…

Φόνος Ιάσονα Λαλαούνη – Αθήνα

12 Μαρτίου 2021 ο 23χρονος οδηγός μηχανής Ιάσονας Λαλαούνης χάνει τη ζωή του όταν μπροστά στη Βουλή αστυνομικός οδηγός, συνοδός βουλευτή, στρίβει παράνομα κάθετα στο δρόμο προκαλώντας τη σύγκρουση. Είναι ίσως το πιο βιντεοσκοπημένο τροχαίο έγκλημα στην Ελλάδα. «Φυσικά» ο δράστης παραπέμφθηκε να δικαστεί για «ανθρωποκτονία από….αμέλεια», στο Πλημμελειοδικείο Αθηνών στις:

22 Ιανουαρίου 2022, η δίκη αναβλήθηκε «λόγω παρελεύσεως του ωραρίου» γιατί η υπόθεση τοποθετήθηκε χαμηλά στο πινάκιο… νέα δικάσιμος:

21 Νοεμβρίου 2022, η δίκη αναβλήθηκε γιατί ο δικηγόρος του δράστη (γνωμάτευση ιδιώτη γιατρού)  εμφάνισε παραμονή της δίκης «ασταθή στηθάγχη» … Η πρόεδρος αν και σημείωσε πως  «κανονικά δε γίνονται δεκτά τέτοια χαρτιά» έδωσε αναβολή για ένα χρόνο μετά…νέα δικάσιμος:

31 Οκτωβρίου 2023, η δίκη αναβλήθηκε «λόγω παρελεύσεως του ωραρίου», γεγονός προδιαγεγραμμένο αφού η υπόθεση είχε οριστεί 9η στο πινάκιο (2 χρόνια και 7 μισή μήνες από το συμβάν) ενώ εκδικάστηκε μόλις μία (1) υπόθεση

25 Απριλίου 2024: 1137 ημέρες μετά το φόνο ίσως εκδικαστεί το πρωτόδικο…

Φόνος Λάζαρου Μπούρα – Χαλκιδική

14 προς 15 Ιουλίου 2021, ο 22χρονος Λάζαρος Μπούρας συνοδηγός σε ΙΧ έχασε τη ζωή του όταν ο οδηγός έβγαλε το αυτοκίνητο εκτός δρόμου και το έριξε σε χαντάκι. Η δίκη για «ανθρωποκτονία από …αμέλεια» στο πλημμελειοδικείο Πολυγύρου προσδιορίστηκε:

16 Μαρτίου 2023, η δίκη αναβλήθηκε λόγω αποχής δικηγόρων. Αλλά και χωρίς αποχή δεν θα είχε καμία πιθανότητα να γίνει αφού είχε οριστεί 20η στο πινάκιο… νέα δικάσιμος:

11 Ιανουαρίου 2024, η δίκη αναβλήθηκε λόγω αποχής δικηγόρων. Αλλά και χωρίς αποχή δεν θα είχε καμία πιθανότητα να γίνει αφού είχε οριστεί 19η στο πινάκιο… νέα δικάσιμος:

29 Οκτωβρίου 2024:  1200 ημέρες μετά το φόνο ίσως εκδικαστεί το πρωτόδικο…

Κοινός τόπος και στις υποθέσεις: α) η τοποθέτηση των υποθέσεων και των τεσσάρων ανθρωποκτονιών κάθε φορά στο πινάκιο σε τέτοια θέση που να είναι 100% βέβαιο πως ΔΕΝ θα εκδικαστούν, άσχετα αν σε κάποιες περιπτώσεις η αναβολή προέκυψε από άλλο τελικά λόγο β) οι επαναλαμβανόμενες αναβολές με μεγάλη χρονική απόσταση του επόμενου προσδιορισμού γ) καμία αναβολή σε καμία υπόθεση δεν προκλήθηκε από την μεριά των θυμάτων.

Οι τέσσερις υποθέσεις που παραθέτουμε μαρτυρούν όχι μόνο αυτό που όλοι γνωρίζουμε πως παρά τις διαρκείς διακηρύξεις περί της απόλυτης αξίας της ανθρώπινης ζωής, οι ανθρωποκτονίες όχι μόνο δεν προτάσσονται στα πινάκια των δικαστηρίων αλλά αντίθετα κατατάσσονται συνειδητά στα κατώτερες θέσεις τους ώστε να καθυστερεί η εκδίκαση τους. Έχουμε να κάνουμε με την ολοκληρωτική απαξίωση της  ανθρώπινης ζωής και  την θέσμιση του τροχαίου εγκλήματος (με θάνατο ή σοβαρό τραυματισμό) ως πράξη χαμηλής απαξίας, γι αυτό και η χρονική αντιμετώπιση του συμβαδίζει με την ελαφρότητα της αποδιδόμενης κατηγορίας.

Οι υποθέσεις που αναφέρουμε όπου δεν έχει εκδικαστεί καν το πρωτόδικο 1200 έως 1800 ημέρες μετά το συμβάν, ενώ θα χρειαστούν και άλλα δυο χρόνια περίπου για να ολοκληρωθεί και το Εφετείο, μαρτυρούν πόσο πραγματικός είναι ο στόχος  για εκδίκαση σε 500 μέρες και ποια επίσπευση εκκαθάρισης των εκκρεμών υποθέσεων στη διοικητική, πολιτική και ποινική δικαιοσύνη πραγματοποιείται.

Δεν είναι αυτό που νομίζεις…

Έχουμε αρκετές φορές αναφερθεί στο ίδιο θέμα, το πινάκιο, δεχόμενοι απαντήσεις δύο ειδών: α) υπάρχει αξιολογική κατάταξη στα πινάκια, ανάλογα με την βαρύτητα των εγκλημάτων και β) η κατάταξη στα πινάκια γίνετε ανάλογα με τον χρόνο τέλεσης κάθε πράξης για να αποφευχθούν τυχόν παραγραφές.

Όσον αφορά στην αξιολογική κατάταξη παραθέτουμε τα πινάκια σε δύο περιπτώσεις με την «αξιολογική» σειρά κατάταξης:  

Και στις δυο περιπτώσεις αν αυτοί είναι πίνακες διαμορφωμένοι από την αξιολόγηση της βαρύτητας των εγκλημάτων μάλλον έχουμε να κάνουμε με Θέατρο του παραλόγου παρά με κράτος Δικαίου. Αντί σχολιασμού διαβάστε/εμπεδώστε τη σειρά στα Πινάκια και θα έχετε καταλάβει πολλά στο γιατί δεν σταματούν τα τροχαία. Οι θύτες πάντων (ελεύθεροι από την πρώτη στιγμή και με το δίπλωμα τους) γνωρίζουν την κατάσταση πολύ καλά. Και την απολαμβάνουν.

 Αλλά ας πάμε στη δεύτερη εκδοχή, πως η κατάταξή γίνετε με βάση το χρόνο τέλεσης των εγκλημάτων.

Στην 2^η περίπτωση, στο πινάκιο του Πλημμελειοδικείου Άρτας δίπλα σε κάθε υπόθεση παρατίθεται και ο χρόνος τέλεσης του αδικήματος.

Έξι υποθέσεις που έχουν πραγματοποιηθεί πολύ αργότερα από την ανθρωποκτονία με θύμα το Βαγγέλη Δραγατάκη βρίσκονται πολύ πιο πάνω στο πινάκιο, τρεις μάλιστα απ’ αυτές έχουν τελεστεί μέσα στο 2023!

Μύθος λοιπόν και τα περί χρονικής σειράς.

Άγνωστα τα κριτήρια ταξινόμησης  της σειράς των υποθέσεων στα πινάκια. Το μόνο γνωστό είναι πως η ανθρωποκτονίες από τροχαία εγκλήματα όχι μόνο δεν πρέπει να προτάσσονται αλλά  αντίθετα να κατατάσσονται στο τέρμα του πινακίου. Αυτή η διαδικασία εξουθένωσης των οικογενειών των θυμάτων αποτελεί το σύγχρονο μαρτύριο της σταγόνας.

Πολύ ισχυρίζονται πως η μεγάλη καθυστέρηση στην εκδίκαση των υποθέσεων σημαίνει ουσιαστικά αρνησιδικία. Στην περίπτωση των ανθρωποκτονιών και σοβαρών τραυματισμών είναι κάτι παραπάνω. Είναι μια ευθέως εχθρική προς τα θύματα διαδικασία που δεν τους επιτρέπει να κλείσουν το δικαστικό σκέλος,  όσο το δυνατόν συντομότερα και να δουν απερίσπαστοι τι θα κάνουν με τα συντρίμμια τους.

Το τροχαίο έγκλημα για την πολιτεία και τους δράστες είναι ένα ακόμα στιγμιαίο πλημμέλημα που οφείλεται σε αμέλεια. Το κράτος, εγγυητής των κανόνων κυκλοφορίας και υπεύθυνο για την απόδοση δικαιοσύνης ούτε πριν ούτε μετά το έγκλημα είναι ουδέτερο. Στέκει αποφασιστικά στο πλάι των δραστών. Αναβαθμίζοντας έτσι την υποστήριξη και την απενοχοποίηση που από την πρώτη στιγμή θα νιώσουν από το συγγενικό και φιλικό τους περιβάλλον. Μια ολιγόμηνη ποινή, σε βάθος χρόνου, εξαγοράσιμη ή με αναστολή θα επισφραγίσει τη νομιμοποίηση της δυνατότητας του να σκοτώνεις στο δρόμο χωρίς να αισθάνεσαι ένοχος.

Για τα θύματα το τροχαίο είναι ένα διαρκές έγκλημα που αφορά όχι μόνο το άμεσο θύμα αλλά όλη την οικογένεια στην ευρύτερη διάσταση της με επιπτώσεις διαφορετικής έντασης που θα εκδηλωθούν σε διαφορετικούς χρόνους. Ένα έγκλημα για το οποίο τα θύματα βιώνουν μια ισόβια καταδίκη.

Οι «περιπτώσεις» του Γιώργου, του Βαγγέλη, του Ιάσονα, του Λάζαρου και άλλες ων ουκ έστιν αριθμός επιβεβαιώνουν πλήρως πως καμία διάθεση δεν υπάρχει να αλλάξει τίποτα.

Στο Οδικό Δίκτυο Νόμος είναι το Δίκιο του Τραμπούκου.

19/1/2024                            Πανελλαδικός σύλλογος SOS  Τροχαία Εγκλήματα

ΥΓ₁ Μας προκαλεί μεγάλη εντύπωση η στάση των Δικηγορικών Συλλόγων που ενώ εμμέσως πλην σαφώς γνωρίζουν τις συνέπειες μιας ανθρωποκτονίας στο περιβάλλον των θυμάτων δεν δίνουν άδεια στη διάρκεια της αποχής για να εκδικαστούν κατ εξαίρεση. Βάζουν κι αυτοί ένα λιθαράκι στο να πάει πιο μακριά ή βαλίτσα του πόνου και της καταρράκωσης των θυμάτων. Πλημμέλημα δικάζουμε…

ΥΓ₂ Επαναλαμβάνουμε πως οι τέσσερις αναφερόμενες περιπτώσεις είναι ενδεικτικές. Παρόμοια περιστατικά μπορούμε να παραθέσουμε από τα Χανιά, το Ηράκλειο, τα Ιωάννινα, τη Θεσσαλονίκη κλπ γεγονός που μαρτυρεί πως δεν έχουμε να κάνουμε με μεμονωμένες «αστοχίες» αλλά με την εφαρμογή μιας συγκεκριμένης αντίληψης.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ενός ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟΥ

Ετικέτες

ΘΕΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

Στις 10 Ιανουαρίου 2024 προβλήθηκε από το ΡΙΚ, τη Δημόσια Τηλεόραση της Κύπρου  το ντοκιμαντέρ Ένα ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ στη σειρά Καθρέφτης του δημοσιογράφου Παναγιώτη Δημόπουλου. Προβλήθηκε ξανά την Κυριακή 14 Ιανουαρίου το μεσημέρι.

Στα 44 λεπτά που διαρκεί δίνονται ανάγλυφα πολλαπλές διαστάσεις των τροχαίων συμβάντων με συνεντεύξεις ανθρώπων που εμπλέκονται σ αυτά τόσο στην Πρόληψη όσο και στην Διάσωση στην Κύπρο.

Διασώστες της Διεύθυνσης Ασθενοφόρων του Οργανισμού Κρατικών Υπηρεσιών Υγείας (ΟΚΥΠΥ),

Αξιωματούχοι της Τροχαίας, Στελέχη της Πυροσβεστικής μοιράζονται τις εμπειρίες και τις γνώσεις τους, μιλάνε για την επίπτωση που έχει στους ίδιους η συμμετοχή τους στις προσπάθειες διάσωσης για την λεπτή γραμμή που χωρίζει το πριν και το μετά.

Στη συζήτηση συμμετέχει και ο Άθως Ερωτοκρίτου, Κλινικός ψυχολόγος – Ψυχοθεραπευτής που αναλύει σημαντικές πτυχές της συμπεριφοράς που οδηγεί στο τροχαίο έγκλημα.

«Η σκληρή αλήθεια των τροχαίων δυστυχημάτων. Η σκληρή πραγματικότητα που κρύβεται πίσω από ένα δευτερόλεπτο που χρειάζεται για να κοπούν ζωές ανθρώπων και να βυθιστούν σε πόνο οικογένειες. Οι σκληρές εικόνες που αντικρύζουν οι άνθρωποι που φτάνουν πρώτοι στο σημείο της τραγωδίας και οι σκηνές αρχαίας τραγωδίας που εκτυλίσσονται όταν καταφτάνουν στο σημείο συγγενείς. Όταν το τηλέφωνο του νεκρού μες στα συντρίμμια χτυπά κι είναι η μητέρα του...» Αναφέρουν οι ίδιοι οι δημιουργοί προλογίζοντας το ντοκιμαντέρ.

Για όσους ενδιαφέρονται να σταματήσει το πογκρόμ στους δρόμους μια πολύ χρήσιμη εκπομπή, απ αυτές που δυστυχώς ΔΕΝ βλέπει κανείς στην ελληνική Δημόσια Τηλεόραση η οποία εκτός από το να παράγει εκπομπές προβολής των νέων μοντέλων αυτοκινήτων και να μεταδίδει το ράλι Ακρόπολις δεν βρίσκει χώρο ούτε καν στο Ertflix για να υπάρχουν παλαιότερες δικές της παραγωγές που αφορούν στην Οδική Ασφάλεια όπως οι Πεταλούδες στην Άσφαλτο (2016 -Μαριλένα Κατσίμη) και οι δυο εκπομπές ROADS– Μια Ζωή, μια στιγμή (1 & 2) (2019 – Πάνος Χαρίτος).

Να σημειώσουμε πως σύμφωνα με τα στοιχεία του ETSC (Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για την Ασφάλεια των Μεταφορών) το 2022 οι νεκροί από τροχαίες συγκρούσεις στην Ελλάδα έφτασαν τους 61 ανά εκατομμύριο κατοίκων πολύ πάνω από τον μέσο όρο για τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ήταν 46 ενώ στην Κύπρο ο αριθμός ήταν ακόμα μικρότερος, 41.

Δείτε το ντοκιμαντέρ στο οποίο κανείς από τους συμμετέχοντες δεν χρησιμοποιεί τον τόσο δημοφιλή στη χώρα μας όρο «ατύχημα». Πρώτο αποφασιστικό βήμα αν θέλουμε να μιλήσουμε για πρόληψη.