Την Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου, μετά από μια σύντομη μάχη με ένα ιδιαίτερα επιθετικό καρκίνο έφυγε πρόωρα από τη ζωή η Στέλλα Γαλιανού.
Η Στέλλα, ψυχολόγος στο Δρομοκαΐτειο στάθηκε πάντα στο πλευρό του πάσχοντος ανθρώπου. Με απεριόριστη δοτικότητα και με έμπρακτη αμφισβήτηση της κρατούσας ψυχιατρικής ήταν από τους ανθρώπους που πρόσφερε τις γνώσεις της και το χρόνο της για να βοηθήσει οποιονδήποτε της απευθύνονταν.
Από την ίδρυση της μέχρι σήμερα, επι δέκα χρόνια, η Στέλλα συμμετείχε εθελοντικά στην Ομάδα Ψυχολογικής Στήριξης του SOSΤροχαία Εγκλήματα, σ ένα πρωτόγνωρο εγχείρημα, σηκώνοντας ένα τεράστιο βάρος -απαλύνοντας τον πόνο συντριμμένων ανθρώπων.
Η αμοιβή της ήταν η ΑΓΑΠΗ όλων μας. Στέλλα δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ!
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια της.
Η τελετή λειτουργίας στη μνήμη της Στέλλας θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 4 Φεβρουαρίου στις 12 στον Άγιο Γεράσιμο Σχιστού.
Την Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2023, το τριμελές Πλημμελειοδικείο Μεσολογγίου αποδέχθηκε ομόφωνα με σύμφωνη γνώμη της εισαγγελέως το αίτημα της Πολιτικής Αγωγής και αποφάσισε πως είναι αναρμόδιο να δικάσει την υπόθεση του φόνου της Στεφανίας Μουλαρά και του Άκη Κάκου μια και οι κατηγορίες που είχαν αποδοθεί στον κατηγορούμενο οδηγό ΙΧ έπρεπε να είναι σε βαθμό κακουργήματος και όχι πλημμελήματος αφού το διπλό θανατηφόρο τροχαίο πραγματοποιήθηκε από οδηγό υπό την επήρεια (και) ναρκωτικών ουσιών. (Αναλυτικά για τη υπόθεση: ΕΔΩ)
Χρειάστηκε να περάσουν τέσσερα χρόνια και τρεις μήνες από το συμβάν (14 Οκτώβρη 2018), να οριστεί και να αναβληθεί τέσσερις φορές η πρωτόδικη δικάσιμος (ποτέ με υπαιτιότητα των οικογενειών των θυμάτων) να αποφευχθεί και πέμπτη αναβολή μετά από τηλεφώνημα φάρσα για βόμβα στα δικαστήρια που διέκοψε την συνεδρίαση για να φτάσουμε στο αυτονόητο: να επιβεβαιώσει το δικαστήριο πως ο νόμος 4139/2013«περί εξαρτησιογόνων ουσιών» και το Άρθρο του 25 – «Οδήγηση μεταφορικών μέσων» ΙΣΧΥΕ και εξακολουθεί να ΙΣΧΥΕΙ. Νόμος που ορίζει πως η πρόκληση θανατηφόρου τροχαίου από οδηγό υπό την επήρεια ουσιών αποτελεί κακούργημα: «Αν από την πράξη αυτή προκλήθηκε θάνατος επιβάλλεται ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης μέχρι δέκα ετών». Ο νόμος αναφέρεται στο ενδεχόμενο ενός μόνο θανάτου και όχι περισσοτέρων όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση. Ούτε κάνει αναφορά στον συνδυασμό αλκοόλ και ουσιών και στην οδήγηση χωρίς άδεια οδήγησης που συνυπήρχαν στην συγκεκριμένη περίπτωση.
Άγνοια νόμου δεν συγχωρείται ακούμε κάθε λίγο για τους πολίτες.
Ισχύει το ίδιο άραγε και για τους εισαγγελείς;
Πως η αρμόδια εισαγγελέας που ανέλαβε αμέσως μετά το συμβάν την δικογραφία παρέκαμψε τον Νόμο 4139/2013 έχοντας στα χέρια της τις βεβαιώσεις των εγκληματολογικών εργαστηρίων της ΕΛΑΣ πως ο δράστης (εκτός των άλλων) είχε κάνει και χρήση ουσιών;
Δεν γνώριζε τον Νόμο; Μάλλον απίθανο, αν και σ αυτή τη χώρα τα πάντα μπορούν να συμβούν.
Βρήκε κάποια διαφορετική ερμηνεία στα όσα ο 4139/2013 ορίζει που κανείς άλλος δεν έχει ανακαλύψει;
Κινήθηκε επι της πεπατημένης που θέλει όλα τα τροχαία να αποτελούν αυτομάτως πλημμελήματα και δεν εξέτασε τα πραγματικά περιστατικά και στοιχεία;
Όποια και να είναι η απάντηση το ερώτημα είναι ένα: Τέσσερα χρόνια και τρείς μήνες πέρασαν για να αποφασιστεί και να εκφωνηθεί το αυτονόητο. Θα απολογηθεί κανείς στις οικογένειες των θυμάτων και στη Μνήμη των δυο νέων (29 ετών) γι αυτό που έγινε; Για την αβεβαιότητα, την απογοήτευση, την οργή που βίωσαν οι εναπομείναντες και την προσβολή της Μνήμης των νεκρών με την υποβάθμιση αυτού του φοβερού συμβάντος σε δυο πλημμεληματάκια;
Τέσσερα χρόνια και τρεις μήνες μετά όλα ξαναρχίζουν από το Μηδέν. Φυσικά σε μια πολύ διαφορετική βάση. Γιατί οι ίδιοι οι Δικαστές, μιλάνε για δυο κακουργήματα. Όμως ο χρόνος δεν μηδενίζεται ούτε παραγράφεται. Ούτε σαν βίωμα των παθόντων, ούτε σαν «δικαστικός χρόνος». Αναρωτιέται κανείς πότε θα προσδιοριστεί το πρωτόδικο και πότε το Εφετείο. Θα ξαναέχουμε πάλι το ίδιο γαϊτανάκι αναβολών μέχρι να εκδικαστεί το πρωτόδικο;
Ελπίζουμε πως το γεγονός πως οι οικογένειες άντεξαν 4 χρόνια και 3 μήνες δεν θα θεωρηθεί σαν θετικό τεστ κοπώσεως για να εξαντληθεί, εις βάρος τους, κάθε ημέρα μέχρι τα όρια της παραγραφής για να εκδικαστεί η υπόθεση.
O SOS Τροχαία Εγκλήματα από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστή η υπόθεση υποστήριξε σθεναρά και τεκμηριωμένα την άποψη που τελικά υιοθέτησε το Δικαστήριο. Στάθηκε δίπλα στις οικογένειες των θυμάτων στη μάχη που έδωσαν με πόνο, υπομονή και αποφασιστική νομική υποστήριξη για να αναβαθμιστούν οι κατηγορίες.
Η έκβαση της υπόθεσης μας θυμίζει ακόμα μια φορά πως: ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δίνεται.
Η επανατοποθέτηση της υπόθεσης στη σωστή της βάση αποτελεί μια μεγάλη ανακούφιση για το σύνολο των οικογενειών που έχουν χάσει ανθρώπους τους σε τροχαίο, για όσα άκουσαν και είδαν στις δικαστικές αίθουσες που το βίωμα τους συνοψίστηκε μοναδικά από συμπάσχοντες μας στην Ιταλία:
ΣΚΟΤΏΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ – ΑΓΝΟΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ- ΠΟΔΟΠΑΤΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Το είχα ακούσει αυτό πολύ παλιά, πριν χτυπήσει τη πόρτα μου και την οικογένειά μου το τροχαίο έγκλημα και το είχα θεωρήσει τότε μάλλον υπερβολή…
Το άκουσα και μετά όταν το κακό είχε μπει πλέον στο σπίτι μου και σκέφτηκα ότι αυτός που το έλεγε, προσπαθούσε με ένα ακραίο σχήμα λόγου να βοηθήσει στο περιορισμό των τροχαίων και καλά έκανε!
Πριν λίγο καιρό διάβασα το βιβλίο της Κατερίνας Δημητρίου-Ψαριανού ‘‘Ας ζήσει και κανένας’’ εκδ. Επίκεντρο 2021. Εκεί η συγγραφέας συνδέει τον πραγματικό ελληνικό εμφύλιο πόλεμο με τα τροχαία σήμερα. Αναφέρεται σ’ένα περιστατικό, όταν αυτή και μια συναγωνίστριά της η Χαρίκλεια, νέα κορίτσια ανέβαιναν σε αντίξοες συνθήκες μαζί με τους κυνηγημένους αντάρτες του ΕΛΑΣ στα βουνά της Ρούμελης. Μεταφέρω εδώ την ανάμνησή της αυτή:
‘’Συνεχίσαμε εμείς, κλαίγοντας, δεν ξέραμε τι θα γίνει. Προχωράγαμε, προχωράγαμε, ατελείωτο ήταν το ανηφοράκι. Μέσα στο χαλασμό, ανεβαίναμε πιο πάνω. Κάπου φτάσαμε. Η απόσταση ήταν αρκετή , όπως την είδα ύστερα από χρόνια. Είχε θυμάμαι, κάποια πεύκα. Ένα πιο πέρα, ένα πιο ’δω, μεγάλα πεύκα. Κανέν-δυο πιο φουντωτά. Όχι χαμηλά να μας καλύπτουνε. Εκεί, καθίσαμε. Η Χαρίκλεια είχε πετάξει το γυλιό της, μαζί και το παγούρι της. Της λέω εγώ, «πάρε το παγούρι.» Το νερό ήταν θησαυρός και πού να το βρεις. Βέβαια, η Χαρίκλεια ήταν σε κακό χάλι. Είχε ξεραθεί το στόμα της, είχαν ξεραθεί τα χείλια της γύρω γύρω. Εκεί που φτάσαμε και καθίσαμε, γυρίζει η καημένη και μου λέει – θυμάμαι ακούμπησε το κεφάλι της στο γόνατό μου: «αδελφούλα, αν θες να μην πεθάνω, ρίξε μου μια σταγόνα νερό στο στόμα μου». Και της λέω εγώ, «για τι το πέταξες το παγούρι σου; Όχι, δεν σου δίνω». Της έδωσα βέβαια και ήπιε λίγο νεράκι…
Εδώ θα κάνω μια παρενθεσούλα. Υστέρα από πολλά χρόνια που ζήσαμε, πρωτανταμώσαμε στον Άγιο Παντελεήμονα στην Αχαρνών. Κι έχουμε βγάλει και μια φωτογραφία σαν χαζούλες. Καθιστές χάμω στους πανσέδες , εκεί στην εκκλησία απέξω. Εκεί κοντά κάπου έμενε η Χαρίκλεια σε κάτι συγγενείς της. Παντρεύτηκε στο μεταξύ, έκανε δυο παιδάκια. Ανταμώναμε στον Βύρωνα, είχαν ένα κρεοπωλείο, κι είχαν χωρίσει μια γωνίτσα με σανίδια κι είχανε το κρεβάτι τους και μένανε. Φτώχεια μεγάλη. Μετά ο άντρας της ο Γιάννης ο Ράφτης, ο Κοντοβράκης έκανε κάτι με σφαγεία στο κρεοπωλείο και πήρανε λίγο επάνω τους. Είχε κάνει δυο λεβέντες. Ο μεγάλος της, ο Τάκης , σκοτώθηκε 20 χρονών, ένα πανέμορφο παιδί της έμοιαζε της Χαρίκλειας. Είχε ωραία μάτια, ωραία φρύδια η Χαρίκλεια. Έτσι ήταν κι αυτό, ωραίο πρόσωπο. Σκοτώθηκε με μηχανάκι προς τη Σπάτων. Μ’ ένα συνομήλικο του πηγαίνανε αυτός χτυπήθηκε, ο άλλος δεν σκοτώθηκε, ο Τάκης σκοτώθηκε επιτόπου. Το μάθαμε εμείς γύρω όλοι οι συναγωνιστές, κι αρχίσαμε να πηγαίνουμε στον Βύρωνα στο σπίτι τους. Θυμάμαι την Χαρίκλεια, όπως ήταν πεσμένη στον καναπέ και έκλαιγε και χτυπιότανε, μόλις με είδε μου λέει, «αχ, να μη μου είχες δώσει νερό εκείνη την ημέρα, θα είχα πεθάνει και θα είχα γλιτώσει αυτόντον πόνο». Θυμήθηκε, μέσα σ ’αυτόν τον πόνο της η καημένη. Καθίσαμε κοντά, προσπαθήσαμε να τους παρηγορήσουμε, αλλά αυτό δεν γινόταν. ‘’
Τώρα σκέφτομαι ότι δεν είναι καθόλου υπερβολή ότι τα τροχαία στην Ελλάδα είναι ένας εμφύλιος πόλεμος. Το ξέρουμε από τα στοιχεία που αναδημοσιεύονται παντού κι εδώ! Ο πραγματικός εμφύλιος της Ελλάδας θα μπορούσε σίγουρα να αποφευχθεί (όπως π.χ στην Ιταλία ) όμως και οι δυο αντιμαχόμενες πλευρές είχαν τους λογούς τους που έφθασαν ως εκεί. Στον εμφύλιο των τροχαίων εγκλημάτων στη χώρα μας υπάρχουν λόγοι; Υπάρχουν ομοιότητες; Έχω την εντύπωση ότι αυτός ο εμφύλιος συντηρείται και γιγαντώνεται γιατί οι θύτες λειτουργούν τις συγκεκριμένες στιγμές χωρίς ίχνος ανθρώπινης συνείδησης. Νομίζω ακόμη ότι οι θύτες που τα προκαλούν πάντα δικαιώνονται από την ελληνική δικαιοσύνη, εμείς στο SOSTE το έχουμε εμπεδώσει αυτό. Όπως γνωρίζουμε ότι οι οικογένειες των θυμάτων σέρνονται στα «ξερονήσια» του πόνου, της θλίψης και της υπέρτατης αδικίας!
Δυο πανομοιότυπες δολοφονικές επιθέσεις από οδηγούς ΙΧ με θύματα εργαζόμενους σε απορριμματοφόρα μέσα σε δυο βδομάδες:
Ξημέρωμα Σαββάτου 24/12/2022:52χρονος δημοτικός υπάλληλος καθαριότητας του Δήμου Σαρωνικού, παρασύρθηκε εν ώρα εργασίας στη Λεωφόρο Λαυρίου, από αυτοκίνητο που οδηγούσε με ιλιγγιώδη ταχύτητα 22χρονος. Ο υπάλληλος τραυματίστηκε βαριά ενώ το ΙΧ κατέληξε σε ένα πάρκινγκ στο αντίθετο ρεύμα…
Το θύμα που μεταφέρθηκε με ακρωτηριασμένο πόδι, πολλαπλά κατάγματα και εσωτερική αιμορραγία στο νοσοκομείο παρέμεινε ζωντανό γιατί την ώρα που προσπαθούσε να βάλει τον κάδο στο απορριμματοφόρο συνάδελφος του τον προειδοποίησε ότι ένα όχημα ερχόταν καταπάνω τους με πολύ μεγάλη ταχύτητα και έκανε προσπάθεια αποφυγής.
Το απορριμματοφόρο βρισκόταν στο ρεύμα από Κερατέα προς Καλύβια και είχε αναμμένα τα αλάρμ, αλλά και τους ειδικούς φάρους.
Να σημειώσουμε πως σαν σύλλογος είχαμε ζητήσει με επιστολή στις 16/6/2022 απο την Τροχαία και το Δήμο Λαυρεωτικής τη λήψη μέτρων για την απαράδεκτη κατάσταση με τις επικίνδυνες παραβάσεις στο οδικό δίκτυο της Κερατέας ζητώντας την παρέμβαση τους ωστε «να πάψει να είναι «πίστα ράλλυ» προβληματικών οδηγών και να γίνει κανονικός δρόμος.» (ΕΔΩ). Λάβαμε μια τυπική απάντηση απο την Τροχαία λίγες μέρες μετά «στα πλαίσια των δυνατοτήτων της, ανά τακτά χρονικά διαστήματα διενεργεί συνεργεία τροχονομικών ελέγχων τόσο επί της Λεωφ. Αθηνών – Σουνίου όσο και στην ευρύτερη περιοχή» αλλά η ουσιαστική απάντηση δόθηκε δυστυχώς απο τον εγκληματία οδηγό την παραμονή των Χριστουγέννων…
Ξημέρωμα Κυριακής 8/1/2023:45χρονη εργαζόμενη στην καθαριότητα του Δήμου Ξυλοκάστρου – Ευρωστίνης(που όπως αποκαλύφθηκε δούλευε για το Δήμο σ αυτή την επικίνδυνη, βαριά και ανθυγιεινή εργασία ανασφάλιστη) λίγο μετά τις 6:30 ενώ πραγματοποιούσαν αποκομιδή απορριμμάτων με το δημοτικό όχημα στην περιοχή Κάτω Πιτσά (παλαιά εθνική οδό Κορίνθου – Πατρών) χτυπήθηκε από αυτοκίνητο που οδηγούσε 36χρονος άνδρας που έπεσε με ταχύτητα πάνω στο απορριμματοφόρο και χτύπησε τη γυναίκα η οποία εκείνη την ώρα βρίσκονταν στο ανυψωτικό ώστε να αδειάσει τα σκουπίδια.
Η γυναίκα, που κατά πληροφορίες ακρωτηριάστηκε στα κάτω άκρα, διακομίστηκε απο το ΕΚΑΒ στο Νοσοκομείο Κορίνθου, όπου οι γιατροί διαπίστωσαν τον θάνατό της. Λεπτομέρεια: Σύμφωνα με κατοίκους της περιοχής, πριν 20 χρόνια, ο πατέρας του 36χρονου οδηγού που διαμέλισε την υπάλληλο καθαριότητας, είχε σκοτώσει πεζό με το αυτοκίνητό του.
Να σημειώσουμε πως και στις δυο περιπτώσεις οι φονικές επιθέσεις έγιναν ξημερώματα Αργιών (Σάββατο και Κυριακή) και πως και στις δυο περιπτώσεις είχαμε ακρωτηριασμούς των θυμάτων. Η ταχύτητα με την οποία κινούνταν οι δράστες είναι προφανής ενώ βέβαια είναι αδύνατο να δεχτεί κάποιος πως οδηγούσαν όντας νηφάλιοι όταν δεν αντιλήφθηκαν τόσο ογκώδη και θορυβώδη οχήματα όπως είναι τα απορριμματοφόρα.
Είναι γνωστό σε όλους και πρώτα απ όλα στους υποτιθέμενους αρμοδίους το τι συμβαίνει στους δρόμους μετά τα μεσάνυκτα γενικά αλλά και κάθε Παρασκευής και Σάββατο ειδικά. Η πολιτεία πέρα από κάποιους σποραδικούς ελέγχους δεν θέλει να πάρει μέτρα. Προφανώς θεωρεί πως οι τόσο πιεσμένοι από τόσους λόγους άνθρωποι κάπου θα πρέπει να εκτονώνονται. Και τους έχει εκχωρήσει τους δρόμους, καλύπτοντας και νομοθετικά την κυκλοφοριακή ασυδοσία.
Γίνε ο κυνηγός, όχι το θήραμα λένε στις διαφημίσεις των καλών αυτοκινήτων…
Σκότωσε (και εγκατέλειψε) κάποιον(κάποιους) και δεν πρόκειται να πάθεις το παραμικρό, ούτε την άδεια οδήγησης δεν θα χάσεις (αν τυχόν έχεις) λέει η καλή πολιτεία.
Επειδή είναι μάταιο να περιμένουμε πως η Πολιτεία θα αλλάξει στάση μήπως θα έπρεπε οι Δήμοι να σταματήσουν την αποκομιδή σκουπιδιών τη νύκτα; Η τουλάχιστον οι εργαζόμενοι να το διεκδικήσουν; Ξέρουμε οτι θα προκαλέσει μεγάλες διαμαρτυρίες από τους οδηγούς ΙΧ η παρουσία των απορριμματοφόρων στους δρόμους την ημέρα γιατί θα μπλοκάρει ακόμα περισσότερο την κυκλοφορία, όμως καλύτερα να διαμαρτύρονται αυτοί αντί να θρηνούν κάποιοι άλλοι.
Οι εργαζόμενοι στην αποκομιδή απορριμμάτων δεν είναι αναλώσιμοι. Δεν είναι σκουπίδια που εξουσιοδοτήθηκε να ανακυκλώνει ο κάθε πυροβολημένος ΙΧης.
Τελευταίες ημέρες του 2022, Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου και από δω κι από κεί μαζεύουμε τις ειδήσεις που αφορούν σε ζωές που χάθηκαν στους δρόμους…
-Ξημερώματα στην Κηφισίας ένα ζευγάρι 27χρονων, νεκροί και οι δύο έπειτα από πρόσκρουση μηχανής σε φανάρι.
– Ξημερώματα στη Μυτιλήνη στην περιοχή Παγανή σε αυτοκίνητο που εξετράπη της πορείας του ξέσπασε πυρκαγιά με αποτέλεσμα ένα 24χρονο νεκρό -απανθρακωμένο οδηγό και ένα 17χρονο βαριά τραυματία.
-Λίγο μετά τις 10 το πρωί στην Έδεσσας-Φλώριναςδύο νεκροί (ένας 68χρονος και μία 65χρονη) και ένας τραυματίας μετά από μετωπική σύγκρουση δύο ΙΧ.
– Το μεσημέρι στην Ε.Ο. Πατρών – Πύργου, ανάμεσα σε Σαβάλια και Γαστούνη, ένας νεκρός, ο 43χρονος Ζήσης Τσέτσιλας οδηγός μηχανής που συγκρούστηκε πλαγιομετωπικά με φορτηγάκι.
Έξι νεκροί σε μια μέρα από τροχαίους τραυματισμούς λέει η πρόσθεση την οποία τα σοβαρά και έγκυρα ΜΜΕ αρνούνται συστηματικά να κάνουν.
Έξι νεκροί την ημέρα παραπέμπουν σε άλλες εποχές, τότε που οι νεκροί στους δρόμους ανέρχονταν σε χιλιάδες κάθε χρόνο. Και δεν είναι καιρός για συγκρίσεις.
Η πρόσθεση και ο πολλαπλασιασμός δεν είναι στοιχείο σοβαρής δημοσιογραφίας όσον αφορά στα τροχαία. Εξάλλου ο πολύτιμος τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός χρόνος εξαντλείται στο καλάθι του νοικοκυριού και δεν περισσεύει χρόνος γι αυτούς που δεν θα γυρίσουν στο νοικοκυριό.
Αποχαιρετούμε το 2022 με έξι νεκρούς την ημέρα από τροχαία. Και να ήταν μόνον αυτοί…
Αναρίθμητοι την ίδια ημέρα οι τραυματίες που νοσηλεύονται άλλοι σε σοβαρή κατάσταση με αβέβαιη έκβαση και άλλοι «εκτός κινδύνου» με ότι μπορεί να σημαίνει αυτή η φαινομενικά αισιόδοξη έκφραση.
Το 2022 υπήρξε από την άποψη της οδικής ασφάλειας μια καταστροφική χρονιά.
-Γιατί όπως όλα τα στοιχεία δείχνουν είχαμε αύξηση των θανάτων και των τραυματισμών στο οδικό δίκτυο με έμφαση στις παρασύρσεις πεζών, στις εγκαταλείψεις των θυμάτων από τους θύτες, στις εκτροπές χωρίς δεύτερο εμπλεκόμενο όχημα και στους θανάτους και τραυματισμούς ανηλίκων.
-Γιατί για μια ακόμα χρονιά η Πολιτεία ΑΡΝΗΘΗΚΕ να λάβει μέτρα και να υιοθετήσει πολίτικες που θα υπερασπίζονται τους ευάλωτους χρήστες του οδικού δικτύου και εξακολούθησε να επιβραβεύει τους δολοφόνους της ασφάλτου. Θάταν για γέλια αν δεν ήταν για κλάματα το γεγονός πως τέλη Νοέμβρη του 2022 εγκρίθηκε από την «κυβερνητική επιτροπή» το Στρατηγικό Σχέδιο Οδικής Ασφάλειας που όπως έχουν υποσχεθεί (κάποτε) θα γίνει νόμος, σχέδιο που αφορά στη δεκαετία 2021-2030… Θα ισχύσει δηλαδή προφανώς αναδρομικά… Σχέδιο καρικατούρα των αρχικών προ διετίας εξαγγελιών με κύριο σημείο την αθέτηση την υπόσχεσης για τη θέσπιση του ορίου ταχύτητας των 30Κm/h στις κατοικημένες περιοχές.
-Γιατί για μια ακόμα χρονιά η Δικαιοσύνη ΤΑΧΘΗΚΕ ανοικτά με την μεριά των δραστών βαφτίζοντας τα κακουργήματα πλημμελήματα και δίνοντας αλλεπάλληλες αναβολές που καθιστούν μαρτύριο για τα θύματα και τις οικογένειες τους την εκδίκαση μιας υπόθεσης. Στις πιο μαύρες σελίδες να σημειώσουμε την εκδίκαση της υπόθεσης των φόνων της Στέλλας Μούσχου και του Γιάννη Στρογγυλού το 2017 έξω από το Πολυτεχνείο Κρήτης, υπόθεση για την οποία ο δράστης καταδικάστηκε για ανθρωποκτονίες από αμέλεια σε εξαγοράσιμη ποινή ενώ του χορηγήθηκε αναστολή μέχρι το Εφετείο (ΕΔΩ). Και την εκδίκαση από το Εφετείο της υπόθεσης του φόνου της 14χρονης Κατερίνας Κυροπούλου στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας το 2017, για την οποία πρωτόδικα ο δολοφόνος είχε καταδικαστεί σε κάθειρξη για κακούργημα, όπου το κατηγορητήριο μετατράπηκε σε πλημμέλημα και ο δράστης «καταδικάστηκε» σε εξαγοράσιμη «ποινή». (ΕΔΩ)
Εκατοντάδες άλλες υποθέσεις που εκδικάστηκαν ή αναβλήθηκαν για πολλοστή φορά πιστοποιούν πως: Ο ΦΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ.
-Γιατί τα περισσότερα ΜΜΕ, ιδιαίτερα τα μεγαλύτερα, λειτουργώντας ως κυβερνητικά φερέφωνα ή εντολοδόχοι της αυτοκινητοβιομηχανίας (η και τα δύο) αποκρύπτουν συνειδητά το μέγεθος και τις πηγές του προβλήματος, διασπείρουν χωρίς ενδοιασμό ψευδείς ειδήσεις τις οποίες δεν αποκαθιστούν (ενδεικτικά: 27.200 αναρτήσεις στο google στην αναζήτηση κακούργημα – υπερβολική ταχύτητα για ένα γεγονός που δεν υφίσταται: την δήθεν νομοθετική ρύθμιση του ζητήματος) και εκμεταλλεύονται τον πόνο και την οργή κάθε οικογένειας για την αύξηση της θεαματικότητας τους.
O SOSΤροχαία Εγκλήματα με αφορμή την αλλαγή του χρόνου υπενθυμίζει πως καμία χώρα δεν έλυσε το πρόβλημα της οδικής ασφάλειας με Ευχές. Σταθερές μακροπρόθεσμες πολιτικές προσανατολισμένες στο Όραμα Μηδέν είναι οι μόνες που μπορούν να αποδώσουν.
Στις αβάστακτες συνθήκες που βιώνουμε σαν οικογένειες ανθρώπων που χάθηκαν ή ζουν ανάπηροι μετά από τροχαίο έγκλημα ας σταθούμε αλληλέγγυοι και μαχητικοί.
Κανένας θάνατος και κανένας σοβαρός τραυματισμός στο δρόμο δεν είναι αποδεκτός!
-Να τελειώνουμε με την προστασία των φονιάδων της ασφάλτου!
Το ελληνικό τραγούδι έχει καταγράψει τα πάντα γύρω από τη ζωή, την ιστορία, τις παραδόσεις ,τα συναισθήματα και τις συνήθειές μας. Άλλοτε σαν καθρέφτης και άλλοτε σαν μεγεθυντικός φακός!!!
Από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας …Από τον Όμηρο και την αρχαία ελληνική δραματική ποίηση έως το Βυζάντιο και από το δημοτικό τραγούδι έως τους ρεμπέτες και τους κανταδόρους αλλά και με τις γραφίδες και τις φωνές της δισκογραφίας το ελληνικό τραγούδι έχει αποτυπώσει όλο τον κύκλο της ανθρώπινης ζωής!!! Επόμενο είναι κάποιοι δημιουργοί να ασχοληθούν και με τα τροχαία “ατυχήματα” ένα θέμα τόσο διαχρονικά επίκαιρο και σημαντικό για την κοινωνία. Παρ’ όλα αυτά δεν είναι πολλά τα ‘’ευρήματα’’ αφού τα τραγούδια που ασχολούνται σοβαρά και αποκλειστικά με το συγκεκριμένο θέμα είναι μάλλον ελάχιστα…
Ας ξεκινήσουμε με δύο τραγούδια του Λάκη Παπαδόπουλου των αρχών της δεκαετίας του ’80, τον περίφημο «Κουρσάρο» σε στίχους του Παύλου Μάτεσι με τη φωνή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου από το εμβληματικό L.p.’’Φοβάμαι’’ και το «Ιωάννα Και Μαριέττα» σε στίχους του Γιώργου Χρονά με τη φωνή του συνθέτη. Αμφότερα μιλάνε για θανατηφόρα τροχαία νέων ανθρώπων με μηχανές. Ωστόσο ο τρόπος αντιμετώπισης και των δύο στιχουργών φαίνεται να καθιστά εν τέλει αυτούς τους θανάτους σχεδόν ‘’ηρωικούς’’, ενώ το κοινωνικό φαινόμενο των τροχαίων προσεγγίζεται από ελάχιστα έως καθόλου. Και τα δύο αυτά τραγούδια γνώρισαν επιτυχία στην εποχή τους και κυρίως ο Κουρσάρος.
Ιδιαίτερης ευαισθησίας το τραγούδι του Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλου ‘’Ματίνα’’. Μια αληθινή ιστορία για τη Ματίνα που έφυγε από τη ζωή, μόλις 4 ετών, εντελώς άδικα έξω από το σπίτι της, σ’ έναν ήσυχο δρόμο στην Κερατέα, το απόγευμα 7-6-2004. Ο δράστης οδηγούσε αγωνιστική μηχανή μεγάλου κυβισμού και ανέπτυξε ιλιγγιώδη ταχύτητα, κάνοντας «σούζα» στην μνηστή του. Η Τροχαία δεν κατάσχεσε τη μηχανή, η οποία δεν έπρεπε να τρέχει σ’ έναν συνοικιακό δρόμο, αλλά σε πίστες αγώνων ταχύτητας. Έτσι μερικούς μήνες μετά, σκοτώθηκε με την ίδια μηχανή, ένας φίλος του δράστη.
Ο συνθέτης – τραγουδιστής Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος που την ήξερε και την αγαπούσε, έγραψε το τραγούδι «Ματίνα», το οποίο περιλαμβάνεται στο πρώτο του CD.
Μια ανοιξιάτικη ημέρα θα σε πάρω απ’ το χέρι μαζί μου να ‘ρθεις
Να σου δείξω τα μέρη που θέλω να πάμε μαζί να χαρείς
Θα σου πάρω λουλούδια και θα βγούμε μαζί ραντεβού
Θα σου γράφω τραγούδια και συ θα χορεύεις και θα μου γελάς
Θα αρχίσεις να πίνεις και τσιγάρα κρυφά από τον μπαμπά
Τη σχολή σου θ’ αφήνεις για να πάμε για μπάνιο και για σινεμά
Μικρούλα μου πρόσεχε στον δρόμο όταν βγεις γιατί για μένα είσαι τα πάντα
Το καλοκαίρι θα γυρνάμε στη μέση του Αιγαίου
Και θα σκουραίνεις και θα ανοίγουν γλυκά τα μαλλιά σου
Θα σε πειράζω θα θυμώνεις μετά θα γελάμε θα σε κερνάω κρυφά παγωτά
…………………………………………………………………….
Θα κοιτάμε τ’ αστέρια που πέφτουν στη γη
Και ξαφνικά θα σε χάσω θα πετάξεις κι εσύ
Απ’ την ουρά ενός κομήτη θα πιαστείς
Στα παραμύθια πάντα θα ζεις
Στα παραμύθια για πάντα θα ζεις…
Σε άλλα τραγούδια τα τροχαία «ατυχήματα» φαίνονται να συναντώνται είτε σαν μεταφορές ενός σφοδρού κι απεγνωσμένου έρωτα ή σαν αναφορές και υπαινιγμοί:
01)«Μα τα τριαντάφυλλα που σου έστειλα λίγο έλειψε
χαράματα να σκοτωθούν σ’ ένα τροχαίο»
(Χρήστος Θηβαίος, «Γυναίκα» απ’ τον δίσκο’’ Είμαι Αυτό Που Κυνηγάω’’
02)«Ντελαπάρισ’ η καρδιά μου
μες στο διάβα σου
αμάν δυστύχημα»
(«Το Τροχαίο» των Νίκο Ξυδάκη και Μανώλη Ρασούλη)
03) «Μου λέει μην αμφιβάλλεις μια στιγμή, μέσα σου υπάρχει μια ευθεία γραμμή
Που αν δεν την πάρεις γίνεσαι ακόμα ένα τροχαίο το Πάσχα»
(Φοίβος Δεληβοριάς, «Τρένο Στην Κορυφογραμμή» απ’ τον δίσκο Ο Καθρέφτης)
04) «Τυφλές αρραβωνιαστικιές, αόμματοι λαχειοπώλες
σκοτώνονται σε καραμπόλες.»
(Θάνος Μικρούτσικος- Κώστας Τριπολίτης, «Ηλεκτρικό Πρόβατο» απ’ τον δίσκο Όλα Από Χέρι Καμένα με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου).
05) Ο Κώστας Τριπολίτης θα επανέλθει στο θέμα λίγα χρόνια αργότερα με πιο άμεσο κι ευθύβολο τρόπο στο τραγούδι «Πληροφορίες» σε μουσική του Τάκη Μπουγά απ’ τον προσωπικό δίσκο της Τάνιας Τσανακλίδου Αλλιώτικη Μέρα:
«Δέκα τροχαία
Κι εσύ γελάς
Κι εσύ γελάς με βίντεο και σεξ
Με την παρέα».
06)’’Μ.Ε.Θ. στο βολάν’’ ένα τραγούδι από το συγκρότημα Ημισκούμπρια από το 1998. Ένα ιδιαίτερο τραγούδι με μαύρο χιούμορ και έντονες περιγραφές από το πολιτιστικό περιβάλλον της εποχής του :
Δεν ακούω συμβουλές απ’ τον Άρη τον Σταθάκη
Μα απ’ τη θέση του οδηγού τραγουδώ το ρεφραινάκι
Οδηγώ και πίνω, πίνω και οδηγώ
Γι’ αυτό μπαμπά μην τρέχεις θα τρέχω μόνο εγώ
……………………………………………………………………………..
………………………………………………………………………………
Αν κάτι σκάσει στο φτερό τι είναι μην ρωτήσεις
Άνθρωπος αν είναι θα το πούνε στις ειδήσεις…
07)’’Καμικάζι’’ Από τους μουσικούς αγώνες της Κέρκυρας ‘81 του Μάνου Χατζιδάκι με ερμηνεύτρια τη πρόωρα χαμένη Ηλέκτρα ένα εντός θέματος ρυθμικό τραγούδι σε μουσική Γιώργου Μελέκη και στίχους Άρη Πάνου:
Πέτσινο γαλάζιο μπουφάν,
τετρακύλινδρη μηχανή,
παίζει ο βοριάς μέσα στα σγουρά μαλλιά,
μέσ’ στον ίλιγγο βρίσκεις χαρά.
…………………………………………………………….
…………………………………………………………….
Καμικάζι τι ζητάς, πατάς το γκάζι, μ’ ακουμπάς,
καμικάζι δεν μπορείς τη λύση τρέχοντας να βρεις,
καμικάζι φτάνει πια, να η ζωή χαμογελά, για σένα.
08)’’Περπατούσα αφηρημένη’’ Ένα τραγούδι συγκλονιστικό από κάθε άποψη της Ελένης Βίτάλη!!!
Περπατούσα αφηρημένη
και δεν είδα το φανάρι.
Είδα μόνο, τρομαγμένη,
ένα Honda να φρενάρει.
«Πρόσεξε θα σκοτωθείς!»
μου φωνάζει ο οδηγός.
«Και τι έγινε που ζεις;»
λέει μέσα μου ο Θεός.
Κι έμεινα αφηρημένη
να κοιτάζω το φανάρι
να μου λέει: « ζωή σημαίνει:
ένα Honda που φρενάρει.»
Αξίζει να αναφερθούμε στο κείμενο του Frank Barrell από το 2008 που αλιεύσαμε από το διαδίκτυο για τα τραγούδια για τροχαία «ατυχήματα» και η εύστοχη αναφορά του στον Μανώλη Ρασούλη για δυο τραγούδια του με αποκλειστικό θέμα με τα τροχαία ατυχήματα και τις συνέπειές τους:’’ Ο δαιμόνιος Ρασούλης με τις κοινωνικά υπερευαίσθητες κεραίες μπόρεσε έγκαιρα να διαγνώσει το πρόβλημα και με το γνωστό του ακτιβιστικό τρόπο έγραψε δύο τραγούδια σε διανοητική βάση, βασισμένα στην υπόθεση εργασίας ότι κάποιος που σκοτώνεται σ’ ένα τροχαίο, εκτός απ’ το να χάσει τη ζωή του εντελώς ηλίθια, καταφέρνει και να ρίξει τον ή την αγαπημένη του σε μια άλλη αγκαλιά.
Στο πρώτο τραγούδι με τίτλο «Τάσος Ο Τροχοτυχαίος» ο Ρασούλης επιχειρεί να προσεγγίσει την ιστορία με ελαφρύ και χιουμοριστικό τρόπο. Ο Τάσος ο τυχαίος Νεοέλληνας, όντας απόλυτα σίγουρος για τις οδηγικές του ικανότητες, και όχι μόνο, έπεσε θύμα τροχαίου, χωρίς φυσικά να φταίει αυτός (ποτέ!): «Μια κολώνα έτρεχε/ και τράκαρε ένα αμάξι». Φυσικό επακόλουθο ο θάνατος και νάτη η νέα χήρα να κλαίει στην αγκαλιά κάποιου άλλου άντρα. Ο αφηγητής αντιμετωπίζει με σαρκασμό την κουταμάρα του οδηγού, αλλά ακόμα κι έτσι δε μπορεί παρά να λυπηθεί για την άδοξη αυτή αναχώρηση και να τον κατευοδώσει: «Ας γίνω χώμα ελαφρύ γλυκά να σε σκεπάσω/ να σου θυμίζω επίμονα: πολύ βιαζόσουν Τάσο».
Στο δεύτερο τραγούδι που ονομάζεται «Βασίλισσα Της Λύπης«, μουσικά και στιχουργικά επιλέγεται ένας τόνος αρκετά πιο μελαγχολικός. Εδώ, σαν σε συνέχεια της προηγούμενης ιστορίας, ο άδοξα χαμένος οδηγός επιστρέφει, προσπαθώντας να στοιχειώσει τη ζωή της γυναίκας του και ζητώντας της να του μείνει πιστή, να μην τον προδώσει. Εκείνη όμως του απαντάει θλιβερά και εύστοχα με τα εξής λόγια:
«Τώρα με άλλονε μα δε σε ξεχνώ
τάφο δε κάνω την καρδιά μου όσο ζω
κι έτσι θα ζεις βαθιά μου ενώ,
όταν πατούσες γκάζι δε με σκέφτηκες
και με τη φρίκη πήγες κλέφτηκες
κι ούτε που σκέφτηκες
πως τα αμάξια δεν πετούν στον ουρανό
κι ο έρωτας δε ζει μες στο κενό.»
Και τα δυο τραγούδια περιλαμβάνονται στον δίσκο Σελοτέιπ του 1997 σε μουσική του Πέτρου Βαγιόπουλου.
Αφήσαμε για τελευταίο τον Γιάννη Μηλιώκα με το βιωματικό του τραγούδι ‘’Η στούκα’’
«Είδα τον Χάρο με τα μάτια μου/ φορούσε κόκκινο αμάξι/ όρμησε μέσα στη λωρίδα μου/ κι άπλωσε χέρια να μ’ αρπάξει». Μαζί του στο αυτοκίνητο ο αφηγητής είχε τους πιο πολύτιμους γι’ αυτόν ανθρώπους: τη γυναίκα και την κόρη του. «Βασίλισσα» και «πριγκίπισσα» τις αποκαλεί τρυφερά και παραδέχεται με τρόμο πως «η ζωή μας η ηλιόλουστη/ κορώνα-γράμματα παιζόταν». Οι γλαφυρές περιγραφές του συμβάντος κυλάνε στο τραγούδι αργά και βασανιστικά σαν τις στιγμές που λένε ότι βιώνει κάποιος ακριβώς πριν τη σύγκρουση. Το τέλος της ιστορίας είναι μεν ευχάριστο, αφού άπαντες βγαίνουν αλώβητοι, αλλά χωρίς καμία ωραιοποίηση ή θριαμβολογία. Ο αφηγητής δε ξεχνάει να μνημονεύσει μακάβρια αλλά και με θαυμαστή επίγνωση ότι: «Τώρα που γράφω θα βρισκόμασταν/ για τρίτη νύχτα μες στο χώμα», ενώ η συνέχεια είναι το επιμύθιο που μόνο κάποιος που το έχει ζήσει μπορεί να το πει χωρίς να ακουστεί διδακτικό: «μα είχαμε ζώνες και γλιτώσαμε/ με μελανιές σ’ όλο το σώμα»…
Για επίλογο θα ανασύρουμε ένα απόσπασμα από συνέντευξη του Μανώλη Ρασούλη στον Αποστόλη Καπαρουδάκη, δημοσιευμένη τον Αύγουστο του ’97 στο περιοδικό Μετρό: «…Αν δε τους τα πεις στα καλιαρντά δε σε καταλαβαίνουν, Τους Έλληνες οδηγούς τους παρατηρείς και βλέπεις ότι οι άνθρωποι δε στέκουνε καλά. Ο οδηγός που βρίσκεται στο τιμόνι νομίζει ότι είναι πιο πάνω από τον πεζό. Πατάει γκάζι και σ’ εκβιάζει. Οφείλεις να πηδήξεις για να τον αποφύγεις. Μετά σκοτώνονται στους δρόμους κάθε Σαββατοκύριακο πιο πολλοί απ΄ όσους σκοτωθήκανε στην Αλβανία από τότε που πιάσανε τα όπλα. Έχει γίνει η σαχλαμάρα, το «χαβαλές για το χαβαλέ» το σούπερ φετίχ μας. Ε, μ’ αυτή την έννοια έχω δικαίωμα από αγάπη να του κάνω του άλλου πλάκα. Να του πω «Μαλάκα πρόσεχε, ελάττωσε ταχύτητα γιατί θα σκοτωθείς και μετά από τρία χρόνια η γυναίκα σου θα πηδιέται μ’ άλλον…».
Στις 30 Νοεμβρίου 2022 ξεκίνησε στην αρμόδια Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής η συζήτηση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης : «Επιλογή, κατάρτιση και επιμόρφωση των δικαστικών υπαλλήλων στην Εθνική Σχολή Δικαστικών Λειτουργών – Τροποποιήσεις στον ν. 4871/2021 και λοιπές ρυθμίσεις του Υπουργείου Δικαιοσύνης». Είναι το σχέδιο νόμου που όταν τέθηκε σε διαβούλευση περιλάμβανε το τραγελαφικό άρθρο Άρθρο 56: «Επικίνδυνη οδήγηση – Υπέρβαση επιτρεπόμενου ορίου ταχύτητας – Τροποποίηση άρθρου 290Α ΠΚ» που θέσπιζε ως κακούργημα την πρόκληση τροχαίας σύγκρουσης με θάνατο ή σοβαρό τραυματισμό μόνον όταν ο οδηγός υπερέβαινε το όριο ταχύτητος πέραν των 60km/h στους αυτοκινητοδρόμους και πέραν των 40 km/h μέσα στις πόλεις (Αναλυτικά: ΕΔΩ).
Με ικανοποίηση διαπιστώσαμε πώς το σχετικό άρθρο έχει αφαιρεθεί ολόκληρο από το σχέδιο νόμου που κατατέθηκε στη Βουλή. Προφανώς οι συλλογικές παρεμβάσεις του «SOSΤροχαία Εγκλήματα», της «ΕΥΘΥΤΑ -Ρόδου» και οι ατομικές παρεμβάσεις αρκετών πολιτών αλλά και το μπαράζ φόνων στην άσφαλτο με απίστευτες ταχύτητες μέσα σε κατοικημένες περιοχές τις προηγούμενες ημέρες ( Παλαιόχωρα, Πειραιάς, Θεσσαλονίκη) «έπεισαν» το υπουργείο να αποσύρει το άρθρο.
Απόμειναν έτσι μόνοι τους να το «πανηγυρίζουν» οι συνήθεις χειροκροτητές κάθε υπουργού και κάθε κυβέρνησης, οι δαιμόνιοι ρεπόρτερς που ούτε καν το είχαν διαβάσει, και το δικηγορικό γραφείο που ανακοίνωσε ότι αυτό το υπέβαλε…
Ο SOS Τροχαία Εγκλήματα καλεί την κυβέρνηση:
– να νομοθετήσει ΑΜΕΣΑ το όριο ταχύτητας των 30km/h όπως εδώ και δύο χρόνια έχει υποσχεθεί.
-να καταργήσει ΑΜΕΣΑ το άρθρο 43 του ΚΟΚ που χαρακτηρίζει πλημμέλημα την εγκατάλειψη θύματος τροχαίου από δράστη οδηγό και να αποκαταστήσει την ισονομία με την ισχύ του άρθρου 306 του ΠΚ ( Έκθεση – κακούργημα) για όλους τους πολίτες
-να επιβάλει το Μηδενικό αλκοόλ στο αίμα των οδηγών.
-να νομοθετήσει την ΑΜΕΣΗ αφαίρεση της άδειας οδήγησης από τους δολοφόνους της ασφάλτου και όσους υποπίπτουν σε σοβαρές παραβάσεις.
-να προχωρήσει σε μια ουσιαστική συζήτηση με τις οργανώσεις των θυμάτων και να ακούσει επιτέλους τις απόψεις της Επιτροπής Οδικής Ασφάλειας της Βουλής για μια ριζική αναμόρφωση του νομοθετικού πλαισίου που σήμερα αμνηστεύει τα τροχαία εγκλήματα.
Αυτά είναι τα ελάχιστα αναγκαία μέτρα που θα σηματοδοτήσουν μια πορεία δραστικού περιορισμού των τροχαίων εγκλημάτων και των θυμάτων τους.
20 Οκτωβρίου στις 1 κ 30, στον Πλακιά Ρεθύμνου (κάτοικοι 143) οδηγός ΙΧ συγκρούστηκε με 20χρονο οδηγό μηχανής τον οποίο τραυμάτισε σοβαρά στο κάτω άκρο και τον εγκατέλειψε αβοήθητο.
Ο 20χρονος υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση ακρωτηριασμού του ποδιού από το ύψος πάνω από το γόνατο στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο του Ηρακλείου.
Ο δράστης οδηγός εγκατέλειψε και το ΙΧ του 600 μέτρα από το σημείο της σύγκρουσης και εξαφανίστηκε.
Αυτό οδήγησε τις αστυνομικές αρχές στη γρήγορη ταυτοποίηση του, ενός 36χρονου από την περιοχή που ωστόσο δεν μπόρεσαν να εντοπίσουν.
22 Οκτωβρίου, μετά την παρέλευση του αυτοφώρου αλλά και του αναγκαίου χρόνου για τον μεταβολισμό ακόμα και τεράστιας ποσότητας αλκοόλ ο δράστης παραδόθηκε στις αρχές.
Αφέθηκε ελεύθερος λόγω παρελεύσεως του αυτοφώρου, και με την άδεια οδήγησης του. Του ασκήθηκε δίωξη για δύο πλημμελήματα, της σωματικής βλάβης από αμέλεια και της εγκατάλειψης.
Παλαιόχωρα Ημαθίας
21 Οκτωβρίου στις 22.15 στην Παλαιόχωρα Ημαθίας (κάτοικοι 393), 28χρονος οδηγός ΙΧ μάρκας VW , παρέσυρε 37χρονη μητέρα και τις δύο ανήλικες κόρες της ηλικίας 15 και 11 ετών, που κινούνταν πεζές, με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό της 15χρονης και τον τραυματισμό των άλλων δύο που νοσηλεύονται χειρουργημένες σε διαφορετικά νοσοκομεία.
Tο IX μετά τη σύγκρουση βγήκε εκτός δρόμου και ακινητοποιήθηκε ενώ ο οδηγός του εγκατέλειψε τον τόπο του συμβάντος. Ο οδηγός ταυτοποιήθηκε άμεσα αλλά διέφυγε τη σύλληψη.
Σύμφωνα με μαρτυρίες των κατοίκων ο οδηγός έπινε επί ώρες πριν το συμβάν, συνήθιζε να τρέχει μέσα στο χωριό και να κάνει κόντρες και είχε αναπτύξει ταχύτητα 180 km/h όταν χτύπησε τα θύματα του. Η εκτίναξη του σώματος της 15χρονης πάνω από 50 μέτρα από το σημείο πρόσκρουσης συνηγορεί σε μια τέτοια εκτίμηση της ταχύτητας.
25 Οκτωβρίου, φυσικά μετά την παρέλευση του αυτοφώρου αλλά και του αναγκαίου για το μεταβολισμό αλκοόλ χρόνου, ο δράστης παρουσιάστηκε στις αρχές, δήλωσε ότι δεν είχε πιεί, δεν έτρεχε, δεν αντιλήφθηκε ότι χτύπησε κάποιον και… αφέθηκε ελεύθερος και με την άδεια οδήγησης του. Του ασκήθηκε ποινική δίωξη για τα πλημμελήματα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια, της πρόκλησης σοβαρής σωματικής βλάβης (δυο φορές) και της εγκατάλειψη.
Χαλκίδα
27 Οκτωβρίου απόγευμα στη Χαλκίδα, ένας 87χρονος οδηγός παρέσυρε μία 40χρονη έγκυο και την 6χρονη κόρη της τραυματίζοντας τες και τις εγκατέλειψε.
Ο οδηγός ταυτοποιήθηκε με βάση τις μαρτυρίες και υλικό από κάμερες και συνελήφθη έπειτα από λίγες ώρες για να αφεθεί ελεύθερος. Οι κατηγορίες και εδώ είναι σε βαθμό πλημμελήματος (αμέλεια) ακόμα και για την εγκατάλειψη. Δεν είναι γνωστό αν κατείχε νόμιμη άδεια οδήγησης αλλά αν αυτό συμβαίνει η άδεια θα του ξαναδόθηκε…
Λάρισα
31 Οκτωβρίου, Λάρισα, τριμελές πλημμελειοδικείο: Σε ποινή φυλάκισης 2 ετών και 6 μηνών με τριετή αναστολή καταδικάστηκε 73χρονος οδηγός ΙΧ που στις 2 Ιανουαρίου 2021 το μεσημέρι, στην οδό Σανδράκη, στο ρεύμα προς ΔΕΥΑΛ, παρέσυρε με το όχημα του, τραυμάτισε θανάσιμα και εγκατάλειψε έναν ποδηλάτη 46 χρονών, πατέρα ενός παιδιού.
«Φοβήθηκα και έφυγα» απάντησε ο δράστης σε ερώτηση της προέδρου γιατί δε σταμάτησε…
Η εισαγγελέας υπογράμμισε πως: «σύμφωνα με τα ευρήματα της τροχαίας και τις καταθέσεις των μαρτύρων, ο κατηγορούμενος δεν έκανε κανέναν αποφευκτικό ελιγμό, χτύπησε το ποδήλατο με μεγάλη ταχύτητα και στη συνέχεια έφυγε από τον τόπο του δυστυχήματος».
Το δικαστήριο επέβαλε στον κατηγορούμενο για τα πλημμελήματα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια και εγκατάλειψης, συνολική ποινή φυλάκισης 2 έτη και έξι μήνες με τριετή αναστολή. Και έξι μήνες αφαίρεση της άδειας οδήγησης. Αφέθηκε ελεύθερος μέχρι το Εφετείο όπου το πιθανότερο είναι πως θα δεχτεί μια ακόμα μικρότερη ποινή.
Ελλάδα: Ο φόνος στην άσφαλτο ΔΕΝ τιμωρείται!
Παραθέσαμε παραπάνω μερικά πρόσφατα συμβάντα τροχαίων με εγκατάλειψη, του πιό ειδεχθούς εγκλήματος που πραγματοποιείται στην άσφαλτο, συμβάντα που αποτυπώνουν την αγαστή συνεργασία Πολιτικού και Δικαστικού συστήματος στην υπεράσπιση των δραστών αυτών των Εγκλημάτων.
Πολύ πριν ο δράστης εγκαταλείψει το θύμα του, κάθε εν δυνάμει θύμα, οι ευάλωτοι χρήστες του οδικού δικτύου δηλαδή – πεζοί, ποδηλάτες, παιδιά, ηλικιωμένοι, ΑμΕΑ αλλά και οι μοτοσικλετιστές έχουν εγκαταλειφθεί από την πολιτεία που έχει θωρακίσει με νόμους την ατιμωρησία των δραστών, ανάβοντας το πράσινο φως για την πραγματοποίηση των φόνων στην άσφαλτο.
ΟΛΟΙ οι φόνοι στην άσφαλτο βαφτίζονται αυτομάτως πλημμελήματα και ΟΛΟΙ πραγματοποιούνται από «αμέλεια».
ΟΛΟΙ αυτοί που εγκαταλείπουν τα θύματα τους για να πεθάνουν αβοήθητα στην άσφαλτο θα «διωχθούν» με ειδικό για του οδηγούς νόμο, το άρθρο 43 του ΚΟΚ που βαφτίζει αυτή του την πράξη «πλημμέλημα» (ποινή μέχρι 6 μήνες), νόμος που παρακάμπτει το άρθρο 306 του ΠΚ που ορίζει την εγκατάλειψη τραυματία ως κακούργημα (κάθειρξη τουλάχιστον έξι ετών).
Μέχρι χθες λέγαμε πως Χωρίς Δικαιοσύνη δεν θα υπάρξει Ειρήνη στους Δρόμους.
Σήμερα λέμε απλά πως ο καθένας πρέπει να ξέρει πως ο Φόνος στην Άσφαλτο δεν τιμωρείται.
Γιατί το αίτημα για Ειρήνη στους Δρόμους δεν αποτελεί προτεραιότητα ούτε της Πολιτείας ούτε της Δικαιοσύνης αλλά ούτε της Κοινωνίας.
Δεν είναι τυχαίο που σέ όλο τον κόσμο η Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων, φέτος Κυριακή 20 Νοεμβρίου, έχει ένα και μόνο θέμα: ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Η τρίτη Κυριακή του Νοεμβρίου κάθε έτους μετά από απόφαση του ΟΗΕ αποτελεί την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων (WDR). Φέτος είναι η Κυριακή 20 Νοεμβρίου.
Είναι μια πολύ σημαντική παγκόσμια εκδήλωση Μνήμης για τα πολλά εκατομμύρια που έχουν σκοτωθεί και έχουν τραυματιστεί σοβαρά στους δρόμους του κόσμου και Αναγνώρισης του πόνου όλων των πληγέντων θυμάτων, οικογενειών και κοινοτήτων. Εκατομμύρια προστίθενται κάθε χρόνο σε αμέτρητα εκατομμύρια που ήδη υποφέρουν: ένα πραγματικά τεράστιος συσσωρευμένος φόρος.
Η Παγκόσμια Ημέρα που είναι κάθε χρόνο η Τρίτη Κυριακή του Νοέμβρη έχει πια μακρά ιστορία:
Από το 1995, οργανώσεις θυμάτων τροχαίων της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Θυμάτων Τροχαίων Τροχαίων (FEVR) ξεκίνησαν εκδηλώσεις αυτήν την Ημέρα – αρχικά ως Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης, αλλά σύντομα ως Παγκόσμια όταν άρχισαν να συμμετέχουν οργανώσεις θυμάτων από την Αφρική, τη Νότια Αμερική και την Ασία.
10 χρόνια αργότερα – στις 26 Οκτωβρίου 2005 – η Παγκόσμια Ημέρα υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ως «η κατάλληλη αναγνώριση για τα θύματα τροχαίων ατυχημάτων και τις οικογένειές τους».
Από τον Αύγουστο του 2021 προκειμένου να διασφαλιστεί η αυτονομία της και μια πολύ ευρύτερη εμβέλεια μέσω συστηματικής προβολής καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους και βοήθειας και συμβουλών στους διοργανωτές, η Παγκόσμια Ημέρα καταχωρήθηκε σαν Ίδρυμα.
Τώρα η Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης τιμάται σε όλες τις ηπείρους – όχι μόνο από οργανώσεις θυμάτων και Μη κυβερνητικές Οργανώσεις που υποστηρίζουν την οδική ασφάλεια και τα θύματα των τροχαίων, αλλά και από κυβερνήσεις και όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς.
Στην χώρα μας μετά από προσπάθεια του SOS Τροχαία Εγκλήματα η Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης αναγνωρίστηκε επίσημα από την ελληνική κυβέρνηση το 2011.
Κάθε χρόνο πάνω από 1.300.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους στους δρόμους του κόσμου και πολύ περισσότεροι μένουν ανάπηροι λόγω σοβαρών τραυματισμών και παρά τίς επαναλαμβανόμενες εξαγγελίες μέτρων καμία πτωτική τάση δεν υπάρχει. Εκατομμύρια νέα θύματα τροχαίων προστίθενται στον υπάρχοντα απολογισμό των 50 εκατομμυρίων νεκρών και εκατοντάδων εκατομμυρίων τραυματιών από τον πρώτο θάνατο από τροχαία σύγκρουση πριν από 125 χρόνια. Είναι μια πραγματική πανδημία, που επηρεάζει κυρίως τους ευάλωτους και τους νέους μας, ιδιαίτερα στις πιο φτωχές χώρες, η οποία εκτός από το τραύμα του τραυματισμού και του πένθους έχει επίσης καταστροφικές οικονομικές επιπτώσεις για χώρες, κοινότητες και οικογένειες.
Η χώρα μας στον τομέα αυτό καταλαμβάνει σταθερά εδώ και δεκαετίες μια από τις χειρότερες θέσεις στην Ευρώπη σε αριθμό θανάτων και τραυματισμών.
Πέρα από τις ευχές καμιά σοβαρή πολιτική πρωτοβουλία δεν έχει ληφθεί όλα αυτά τα χρόνια για την πρόληψη και τον δραστικό περιορισμό των τροχαίων συγκρούσεων και των θυμάτων τους.
Γι αυτό οι τροχαίες επανέκαμψαν δριμύτερες μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων λόγω COVID. Γι αυτό τα θύματα των Τροχαίων Εγκλημάτων και οι οικογένειες τους αντιμετωπίζονται με βαθύτατη περιφρόνηση από την Πολιτεία και την Δικαιοσύνη.
Φέτος Παγκόσμια σαν κεντρικό θέμα της Ημέρας Μνήμης έχει τεθεί το θέμα της Δικαιοσύνης.
Αν και στις περισσότερες χώρες του κόσμου υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στο θέμα της δικαστικής αντιμετώπισης των τροχαίων εγκλημάτων και των δικαιωμάτων των θυμάτων, η κατάσταση που υπάρχει στη χώρα μας στο δικαστικό επίπεδο ουσιαστικά νομιμοποιεί το φόνο στην άσφαλτο. Και όχι μόνο. Αποτελεί μια βασανιστική και προσβλητική διαδικασία για τα θύματα και τις οικογένειες τους.
Έχουμε ασχοληθεί επανειλημμένα με όλες τις πτυχές της υπόθεσης Δικαιοσύνη μετά το τροχαίο. Τόσο με προτάσεις νομοθετικών ρυθμίσεων όσο και με καταγγελίες συγκεκριμένων περιστατικών.
Λέμε εδώ και χρόνια πως ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ.
Μετά από δυο χρόνια αναγκαστικής αναστολής των εκδηλώσεων μας θα ξαναπιάσουμε το νήμα την Κυριακή 20 Νοέμβρη σε μια σειρά πόλης. Στην Αθήνα θα συναντηθούμε μεσημέρι στο Στρογγυλό Σχολείο του Αγίου Δημητρίου για να τιμήσουμε την Μνήμη αυτών που χάθηκαν, να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας σ αυτούς που ζουν βαριά λαβωμένοι, να συζητήσουμε πως μπορούμε να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί απέναντι στη πολιτική που γεννά και υπερασπίζεται την παραβατικότητα στο οδικό δίκτυο και τους δολοφόνους της ασφάλτου.
Θα επανέλθουμε σύντομα με αναλυτικό πρόγραμμα των εκδηλώσεων που θα γίνουν.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του πανελλαδικού συλλόγου SOS Τροχαία Εγκλήματα συνεδρίασε σήμερα Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2022 στην Αθήνα, με συμμετοχή όλων των μελών του με μοναδικό θέμα την προκήρυξη Γενικής Συνέλευσης με θέματα:
–Έγκριση οικονομικού απολογισμού, ισολογισμού και προυπολογισμού.
-Απολογισμό της δράσης του απερχομένου Διοικητικού Συμβουλίου
-Προγραμματισμός των δράσεων του συλλόγου την επόμενη περίοδο.
-Διενέργεια εκλογών εφορευτικής επιτροπής, Διοικητικού Συμβουλίου και Ελεγκτικής Επιτροπής.
Κατόπιν εισηγήσεως του προέδρου αποφασίστηκε ομόφωνα όπως με βάση το καταστατικό του συλλόγου και την σχετική νομοθεσία η Γενική Συνέλευση πραγματοποιηθεί στα γραφεία του συλλόγου στην Αθήνα, επί της οδού Λάμπρου Κατσώνη 17, ισόγειο.
Α) την Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2022 και ώρα 5μμ (απαιτούμενη απαρτία το ½ των ταμειακώς εντάξει μελών). Εάν δεν σχηματιστεί απαρτία θα συγκληθεί νέα συνέλευση:
Β) την Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2022 και ώρα 5μμ στον ίδιο τόπο (απαιτούμενη απαρτία το 1/3 των ταμειακώς εντάξει μελών). Εάν δεν σχηματιστεί απαρτία θα συγκληθεί νέα συνέλευση:
Γ) την Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2022 και ώρα 5μμ στον ίδιο τόπο (απαιτούμενη απαρτία 21 ταμειακώς εντάξει μέλη). Η ψηφοφορία θα γίνει στο πλαίσιο της συνέλευσης.
Καλούνται όλα τα μέλη να τακτοποιηθούν ταμειακά (ετήσια συνδρομή ευρώ 30) και οι ενδιαφερόμενοι/ες να θέσουν υποψηφιότητα για μέλη του Δ.Σ. ή της Ελεγκτικής Επιτροπής να το δηλώσουν ηλεκτρονικά στο soste.gt@gmail.com ή με επιστολή τους στον σύλλογο στην Διεύθυνση Λάμπρου Κατσώνη 17 Αθήνα, ΤΚ 11471. Υποψηφιότητες μπορούν να κατατεθούν και στην διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης. Το ίδιο ισχύει και για τις εγγραφές νέων μελών και για την ταμειακή τακτοποίηση.
για το Διοικητικό Συμβούλιο του πανελλαδικού συλλόγου “SOS Τροχαία Εγκλήματα»
Την Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου, μετά από μια σύντομη μάχη με ένα ιδιαίτερα επιθετικό καρκίνο έφυγε πρόωρα από τη ζωή η Στέλλα Γαλιανού.
sostegr 