Ετικέτες
Στο Σχέδιο Νόμου Του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Μέτρα Θεραπείας ατόμων που απαλλάσσονται από την ποινή λόγω ψυχικής ή διανοητικής διαταραχής» και λοιπές διατάξεις που έχει δοθεί για δημόσια διαβούλευση μέχρι τις 12 Ιουνίου 2017 περιλαμβάνονται στο άρθρο 30 δύο τροποποιήσεις που αφορούν τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Η πρώτη αποτελεί προσθήκη άρθρου που προβλέπει επι τόπου αφαίρεση της άδειας οδήγησης για πέντε χρόνια σε οδηγούς που προκάλεσαν θανατηφόρο τροχαίο υπο την επήρεια αλκόλ και η δεύτερη τροποποίηση άρθρου που προβλέπει τον διπλασιασμό των ποινών που επιβάλλονται σε περίπτωση εγκατάλειψης θύματος τροχαίου. Οι προσθήκες προήλθαν μετά τις διαδοχικές παρεμβάσεις που αφορούσαν συνολικότερα το ζήτημα της Δικαιοσύνης του SOS Τροχαία Εγκλήματα στους υπουργους Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλο και Στ. Κοντονή (μαζι με την ΕΥΘΥΤΑ) και τις αναλυτικές συζητησεις με τους πρώην και νυν γενικούς γραμματείς του υπουργείου Κ. Κοσμάτο και Γ. Σάρλη.
Το προτεινόμενο από το υπουργείο άρθρο έχει ως εξής:
Άρθρο 30
Τροποποίηση άρθρων Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας
1.Στο άρθρο 42 του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (ν. 2696/1999, Α΄ 57), όπως ισχύει,
προστίθεται παρ. 12 ως εξής:
«12. Στον οδηγό οχήματος (ή κάθε μεταφορικού μέσου) που προκάλεσε θανατηφόρο ατύχημα, ο οποίος οδηγουσε υπό την επήρεια οινοπνεύματος και η συγκέντρωση οινοπνεύματος στο αίμα του είναι άνω του 0,50 g/l αφαιρείται επί τόπου η άδεια ικανότητας οδήγησης για διάστημα πέντε (5) ετών. Κατά της παραπάνω απόφασης της αστυνομικής αρχής, ο οδηγός δύναται να προσφύγει ενώπιον του κατά τόπου αρμοδίου εισαγγελέα πλημμελειοδικών για την ακύρωση της πράξης αφαίρεσης ή τη μείωση του χρόνου αφαίρεσης. Μετά την εισαγωγή της υπόθεσης στο ακροατήριο του αρμοδίου δικαστηρίου, η προσφυγή του προηγουμένου εδαφίου απευθύνεται μόνο προς το δικαστήριο το οποίο μπορεί να συνεδριάσει και πριν από την εκδίκαση της κύριας ποινικής υπόθεσης κατά την αυτόφωρη διαδικασία. Σε κάθε περίπτωση, το ποινικό δικαστήριο κατά την κρίση του, συνεκτιμώντας τις συνθήκες τέλεσης της πράξης και την προσωπικότητα του δράστη, μπορεί να επιμηκύνει την αφαίρεση της άδειας οδήγησης για χρονικό διάστημα έως πέντε (5) επιπλέον έτη. Αν ο ίδιος οδηγός μετά την παρέλευση της πενταετίας ή του χρόνου που ορίσει το ποινικό δικαστήριο καταληφθεί να οδηγεί και πάλι υπό την επήρεια οινοπνεύματος αφαιρείται επί τόπου και δια βίου η άδεια ικανότητας οδηγού.».
- Η παρ. 4 του άρθρου 43 του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (ν. 2696/1999, Α΄ 57), όπως ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής:
«4. Αυτός που παραβαίνει τις διατάξεις της παραγράφου 2 περίπτωση α΄και β, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών. Αν από τη συμπεριφορά του ο παθών περιήλθε σε κίνδυνο ζωής ή επήλθε θάνατος ή σωματική βλάβη αυτού, ο υπαίτιος τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους, εφόσον η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα με άλλη διάταξη στις δύο πιο πάνω περιπτώσεις, και με αφαίρεση της άδειας ικανότητας οδηγού για χρονικό διάστημα έξι (6) έως δώδεκα (12) μηνών, η οποία επιβάλλεται υποχρεωτικά από το δικαστήριο».
Τα προτεινόμενα άρθρα απέχουν από το να αποτελούν μια συνολική μεταρρύθμιση. Ακόμα και στο περιορισμένο πεδίο που εστιάζουν είναι αρκετά άτολμα. Παρόλα αυτά είναι θετικό που το υπουργείο Δικαιοσύνης αποφάσισε επιτέλους να προτείνει δυο άρθρα με πιο αυστηρή αντιμετώπιση τόσο των μεθυσμένων οδηγών που σκοτώνουν όσο και των οδηγών που εγκαταλείπούν τα θύματα τους. Αν δεν μας έχει διαφύγει κάτι η τελευταία νομοθετική πρωτοβουλία του υπουργείου Δικαιοσύνης πάει αρκετά πίσω, στην υπουργεία Καστανίδη και κινήθηκε σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση: προτάθηκε και νομοθετήθηκε τότε η μετατροπή της οδήγησης υπο την επήρεια αλκοόλ και τοξικών ουσιών από πλημμέλημα σε πταίσμα, αφου χαρακτηρίστηκε «πράξη χαμηλής κοινωνικής απαξίας»… Με τροπολογία του τότε αντιπολιτευομενου ΣΥΡΙΖΑ μετά από μια μεγάλη κινητοποίηση οικογενειών θυματων τροχαίων απ όλη την Ελλάδα που συντόνισε ο SOS Τροχαία Εγκλήματα κατορθώσαμε δυο χρόνια μετά να καταργηθεί αυτή η νομοθετική ρύθμιση.
Παρατηρήσεις
Προσθήκη παρ 12 στο αρθρο 42 του ΚΟΚ
Στην πιο αυστηρή ερμηνεία της η παράγραφος προβέπει την επιβολή 10χρονης αφαίρεσης της άδειας οδήγησης (5 κατά το θανατηφόρο συμβάν από την αστυνομια+ 5 στη δίκη). Αντίθετα στην πιο ελαστική ερμηνεία της, η άδεια αφαίρεσης μπορεί να μην αφαιρεθεί καθόλου, αφου ο εισαγγελέας μπορεί να ακυρώσει την πρώτη ποινή που επιβάλει η αστυνομία και κατά την δίκη δεν προβλέπεται ελάχιστη σχετική ποινή παρα μόνο η πιθανή μέγιστη. Τέτοια διακύμανση (από 0 έως 10 χρόνια) είναι προβληματική. Με δεδομένο ότι ειδικα στο θέματων τροχαίων εγκλημάτων εισαγγελικές και δικαστικές αρχές επί δεκαετίες εξαντλούν όλα τα όρια επιείκιας και επιβάλουν πάντα τις ελάχιστες ποινές, στην πράξη είναι πολύ πιθανον να έχουμε την ακύρωση του προτεινόμενου άρθρου μέσω της επιλογής των ελάχιστων (μηδενικών) ποινών.
Ιδαίτερα προβληματική είναι η προβλεπόμενη δυνατότητα με μια εισαγγελική απόφαση να μειώνεται αλλα ιδιαίτερα να ακυρώνεται μια προβλεπόμενη ποινή πενταετούς στέρησης της άδειας οδήγησης. Να σημειώσουμε εδώ ότι αναλογη δυνατότητα σήμερα δεν έχει εισαγγελέας να ακυρώσει η να μειώσει την ποινή αφαίρεσης αδειας οδηγησης που επιβάλεται σε οδηγους που οδηγουν με αλκοολ 0.8 εως 1.1 gr/L (τρεις μηνες) η μεγαλύτερο του 1.1 gr/L (έξι μήνες) που επιβάλονται χωρις καν οι οδηγοί να έχουν προκαλέσει τροχαία σύγκρουση.
Ζητάμε: Να αφαιρεθεί η δυνατότητα ακύρωσης της ποινής από τον εισαγγελέα. Να υπάρχει δυνατότητα προσφυγής για μείωση η οποία να μη ξεπερνά το ήμιση (δυόμιση χρόνια) μόνον για τους οδηγούς με συγκένρωση αλοκοόλ στο αίμα μικρότερη του 1.1 gr/L. Οδηγοί με μεγαλυτερη συγκέντρωση αλκοόλ στο αίμα δεν έχουν δικαίωμα προσφυγής για μείωση.
Στη δυνατότητα το ποινικό δικαστήριο να επιβάλει επιπλέον στέρηση άδειας οδήγησης εως πέντε έτη να προστεθεί ότι για τους οδηγους με συγκεντρωση αλκοόλ στο αίμα 1.1 gr/L και περισσότερο επιβάλει ποινή στέρησης άδειας οδήγησης κατ ελάχιστον 2,5 έτη.
Συνέπεια των παραπανω είναι η σε κάθε περίπτωση αφαίρεση της αδειας για 7.5 εως 10 ετη για τους οδηγούς που προκαλουν θανατηφόρο τροχαίο οδηγώντας με αλκοολ στο αίμα 1.1 gr/L και περισσότερο.
Για μικρότερες του 1.1 gr/L διαφαλίζεται ελάχιστη αφαίρεση επι 2.5 έτη (μέγιστη 10 έτη).
Οδηγοί από τους οποίους έχει αφαιρεθεί η άδεια για διάστημα πέντε ετών και περισσότερο επανακτούν την άδεια κατόπιν εξετάσεων. Στις κλασσικές ιατρικές εξετάσεις τους προστίθεται επιπλέον η εξέταση τους από δημόσιο ειδικό κέντρο εξάρτησης από το αλκοόλ και η σύμφωνη γνώμη του για την έκδοση άδειας οδήγησης. Η άδεια οδήγησης του να είναι με τον περιορισμό ότι στο όχημα που οδηγεί θα υπάρχει σύστημα ανίχνευσης αλκοόλ που δεν θα επιτρέπει την κίνηση σε περίπτωση ύπαρξης αλκοόλ στον εκπνεόμενο αέρα.
Αντικατάσταση παρ. 4 του άρθρου 43 του ΚΟΚ (ν. 2696/1999, Α΄ 57),
Η προτεινόμενη τροποίηση αφορά των διπλασιασμό των ποινών σε περίπτωση φυγής από το σημείο σύγκρουσης (6 μήνες φυλάκιση) και εγκατάλειψης θύματος (φυλάκιση τουλάχιστον 1 έτους και αφαίρεση άδειας οδήγησης 6 εως 12 μηνες).
Οι διατάξεις αυτές αν και αυτηρότερες δεν θα περιορίσουν την διαρκή αύξηση των περιστατικών εγκατάλειψης θυμάτων.
Όσο οι κατηγορίες για την εγκατάλειψη παραμένουν σε βαθμό πλημμελήματος και το κράτος αρνείται να προχωρήσει στην κράτηση ακόμα και υποτρόπων δραστών κανένα αποτέλεσμα δεν πρόκειται να υπάρξει.
Η εμπειρία μας λέει πως στη συμψηφιστική λογική τα δικαστήρια θα ελαττώνουν τις ποινές που επιβάλλουν για τα συνοδά πλημμελήματα (όπως το πλημμέλημα…της ανθρωποκτονίας) ώστε το συνολικό αποτέλεσμα να παραμείνει για το δράστη στα πλαίσια μια ποινής με αναστολή ή στη χειρότερη περίπτωση μιας εξαγοράσιμης ποινής, εννοείται με το χαμηλότερο δυνατό αντίτιμο και σε δόσεις.
Γιώργος Κουβίδης
Το σχέδιο νόμο είναι στο διαδίκτυο μέχρι τις 12 Ιουνίου δείτε το και καντε
την κριτική και τις προτάσεις σας: ΕΔΩ
Θ.Π. said:
Μερικές γενικές παρατηρήσεις:
1) Αυτό που σκοτώνει στο δρόμο, είναι η ταχύτητα και μόνο. Είτε πιωμένος είτε νηφάλειος, είτε μιλώντας στο κινητό είτε χαζεύοντας «προκλητικές» παράνομες διαφημίσεις (γιατί τί νόημα έχει μια διαφήμιση εάν δεν σε προκαλεί να την κοιτάξεις;), κανείς δεν μπορεί να σκοτώσει στο δρόμο, με ταχύτητες 10, 20 χλμ/ώρα. Με τέτοιες ταχύτητες, έχεις περισσότερες πιθανότητες να πεθάνεις από χτύπημα κεραυνού κι όχι από τροχαίο που προκάλεσε κάποιος για οποιονδήποτε λόγο.
Συνεπώς, ο οδηγός «οχήματος (ή κάθε μεταφορικού μέσου) που προκάλεσε θανατηφόρο ατύχημα», είναι ένοχος επειδή ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ το θάνατο (μιλάμε για ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ), ανεξαρτήτως αιτίου και θα πρέπει να παραπέμπεται για ανθρωποκτονία.
2) Δεν υπάρχει άνθρωπος στην Ελλάδα που να μην έχει ακούσει χιλιάδες φορές από τη μάνα του πριν βγει για βόλτα με αυτοκίνητο ή μηχανάκι τις φράσεις: «φόρα κάτι μην κρυώσεις», «μην τρέχεις», «μην πιείς». ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ πως το να τρέχεις και να οδηγείς πιωμένος σε κάνει υποψήφιο να πάθεις ή να ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙΣ κακό.
Συνεπώς, η ΠΡΟΚΛΗΣΗ θανάτου στο δρόμο, ΔΕΝ μπορεί να είναι σε καμία περίπτωση ανθρωποκτονία από αμέλεια. Σκότωσα επειδή έτρεχα (και είχα πιεί και χάζευα και νύσταζα και χίλια δυό) ενώ ήξερα ότι υπό αυτές τις συνθήκες είχα ΠΟΛΥ μεγάλες πιθανότητες να σκοτώσω. Ακριβώς όπως, εάν πάω να λύσω μια «παρεξήγηση» κρατώντας όπλο ή μαχαίρι (ενώ μπορούσα κάλλιστα να δώσω τόπο στην οργή ή να πάω μόνο με τη γλώσσα μου) και πάνω στην «επίλυση» της παρεξήσης σκοτώσω, θα καταδικαστώ για ανθρωποκτονία από πρόθεση.
3) Ταυτόχρονα με τη διαβούλευση για την τροποποίηση άρθρων του ΚΟΚ, υπάρχει και διαβούλευση για προσθήκη παραγράφου σε άρθρο του νόμου που αφορά την κακοποίηση ζώων. Εκεί προτείνεται το εξής:
«Στις περιπτώσεις εγκλημάτων του παρόντος νόμου, ως πολιτικώς ενάγων μπορεί να παρίσταται αυτοτελώς και κάθε φιλοζωικό σωματείο που δραστηριοποιείται σε τοπικό ή εθνικό επίπεδο, ανεξάρτητα αν έχει υποστεί περιουσιακή ζημία, προς υποστήριξη της κατηγορίας και μόνο. Η σχετική δήλωση μπορεί να γίνει τόσο κατά την προδικασία όσο και στο ακροατήριο, σύμφωνα με το άρθρο 84 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας».
Είναι τουλάχιστον παραβίαση των αρχών της ισότητας και της ισονομίας, το να μην επιτρέπεται να είναι πολιτικώς ενάγοντες σύλλογοι για την οδική ασφάλεια, στις περιπτώσεις εγκλημάτων στους δρόμους.
4) Μιλώντας για την αρχή της ισότητας και της ισονομίας:
Σύμφωνα με την Συστηματική προσέγγιση της Οδικής Ασφάλειας που διέπει το Vision Zero και αποφέρει σημαντική μείωση των τροχαίων όπου εφαρμόζεται (Σουηδία, Ολλανδία, Βρεττανία, πολλές πόλεις στις ΗΠΑ κ.α.), «η κύρια ευθύνη για την Οδική Ασφάλεια ανήκει στους αρμόδιους για το σχεδιασμό και τη λειτουργία του Συστήματος της Οδικής Κυκλοφορίας. Οι υπεύθυνοι μηχανικοί για το σχεδιασμό και τη λειτουργία των οδών, η βιομηχανία των οχημάτων, η Τροχαία και οι Πολιτικοί είναι υπεύθυνοι για την ασφάλεια του Συστήματος».
Αποτελεί, επομένως, κατάφορη παραβίαση του Συντάγματος, ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, που απαλλάσσει π.χ. τους Υπουργούς Μεταφορών από το 2010, να λογοδοτήσουν γιατί από τότε που ψηφίστηκε ο νόμος για την Οδική Ασφάλεια έως και σήμερα, ΔΕΝ έχουν συγκαλέσει τη Διυπουργική Επιτροπή Οδικής Ασφάλειας που καλείται από τον (ισχύοντα) νόμο να «διαμορφώσει Εθνική Πολιτική Οδικής Ασφάλειας».
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμία Πολιτική Οδικής Ασφάλειας, ακόμα. Ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας δεν μπορεί να εξασφαλίσει τίποτα από μόνος του, πόσο μάλλον, αποσπασματικές τροποποιήσεις του.
Αποστολή του Ποινικού Δικαίου είναι να προστατεύσει, με το όπλο της ποινής, θεμελιώδεις αξίες της κοινωνίας, απολύτως απαραίτητες για την ομαλή κοινωνική συμβίωση και έτσι να εμπεδώσει και να διασφαλίσει την κοινωνική ειρήνη. Στα τοχαία, μιλάμε για τις αξίες της ανθρώπινης ζωής και της ασφάλειας των μετακινήσεων.
Όσο αφορά την κυκλοφορία, και εφόσον η «αμέλεια» ενός οδηγού μπορεί να προκαλέσει κακό σε λίγους, ενώ η «αμέλεια» ενός υπουργού προκαλεί κακό σε όλους, δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη στους δρόμους, όσο δεν αποδίδονται ΠΡΩΤΑ οι ευθύνες που αναλογούν στους αρμόδιους για το σχεδιασμό και τη λειτουργία του Συστήματος Οδικής Κυκλοφορίας. Το ποιό;
Υ.Γ. Η βασική δικαιολογία για την απραξία σχετικά με την Οδική Ασφάλεια, είναι η επίκληση οικονομικής δυσχέρειας. Εν τω μεταξύ, το κόστος για τα τροχαία με παθόντες, εκτιμάται σε 3 δις, ετησίως. Τα τελευταία 25 χρόνια, είχαμε στην Ελλάδα περί τους 80.000 νεκρούς και ανάπηρους. Πόσους δρόμους θα είχαμε φτιάξει και πόσους ανθρώπους θα είχαμε σώσει με τα 75 δις που δαπανήσαμε όλα αυτά τα χρόνια, μόνο για να τους περιθάλψουμε και να τους θάψουμε; Και τελικά, ποιός ευθύνεται που δεν το κάναμε;
Katerina Fanouraki said:
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΣ ΒΡΕΘΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ,ΚΑΙ ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΝ ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΟΥΝ ΝΟΜΟΥΣ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΘΑΝΑΤΟ ΑΠΟ ΜΕΘΗ ,ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΦΟΝΟ ΕΞ ΑΜΕΛΕΙΑΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝ ΠΤΑΙΣΜΑ ΑΛΛΑ ΦΟΝΟ ΕΚ ΠΡΟΘΕΣΕΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΚΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΥΤΕΣ ΣΤΟ ΠΤΑΙΣΜΑΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟ .ΟΛΟΙ ΓΩΡΙΖΟΜΕ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΜΕΘΥΣΟΜΕ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΜΑΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΠΛΟ ΕΤΟΙΜΟ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΟΠΟΙΟΝ ΒΡΕΘΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΑΣ .ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΕΛΑΦΡΥΝΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΔΥΣΤΗΧΥΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΜΕΘΗ .ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΥΣΤΗΡΟΤΑΤΕΣ ΠΟΙΝΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΦΑΙΡΕΙΤΑΙ Η ΑΔΕΙΑ ΟΔΗΓΗΣΗΣ ΠΡΕΠΕΙ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΘΥΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΜΕΘΥΣΜΕΝΟΥΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΟΔΗΓΟΥΣ. .ΑΣ ΓΙΝΟΜΕ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΑΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΣΥΔΟΣΙΑΣ.ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ 18.5 ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΟΔΗΓΟ(26ΧΡΟΝΩΝ) ΜΕ 2.20 ΑΛΚΟΟΛ ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΣΥΡΟΝΤΑΣ ΤΟ (ΠΕΖΟ) ΑΦΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ ΔΕΝ ΕΒΛΕΠΕ ΤΙΠΟΤΑ.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΤΑΙΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΟΔΗΓΑΕΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΕΧΙΖΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΩ ΘΑΨΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ,ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΟΥ ΠΟΙΑ ΜΥΑΛΑ ΘΕΣΠΙΖΟΥΝ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΟΥ ΝΑ ΚΟΣΤΟΛΟΓΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΦΥΛΑΚΙΣΗΣ ΜΕ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΑΥΤΟ.
ΟΣΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΝΟΜΟΙ ΤΟΣΟ ΘΑ ΚΛΑΙΜΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΤΡΑΓΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ .
Thanasis said:
Περιστατικό που μου συναιβει το Σάββατο 10/6/2017 για να δούμε τι στρουθοκαμηλισμός υπάρχει στην Ελλάδα.
Οδηγώντας σε στενό με ταχύτητα όχι μεγαλύτερη των 10 χλμ/ώρα σταματάω σε αυλάκι του δρόμου το οποίο διααταυρώνεται με αλλο στενό. Το αυτοκίνητο ακινητοποιείται και εχωντας οπτική επαφή με το αλλο στενό ξαναξεκινώ το αμάξι αλλά στιγμιαία από το πουθενά την στιγμή που ήμουν στο όριο διασταύρωσης των 2 δρόμων πετάγεται νεαρός με παπί ο οποίος πήγαινε τουλάχιστον με 30χλμ. Το αμαξι μου με όχι παραπάνω απο 10χλμ στιγμιαία ακινητοποιείται ενώ ο πιτσιρικάς πλακωνεται στην κυριολεξία στα φρένα σε τέτοιο βαθμό που η πίσω ρόδα απο το παπί να σηκωθεί. Τον κοιτάζω και μου ανταποκρινεται με βλέμμα «δικό μου λάθος, συγγνώμη». Περιττό να πω πως δεν φόραγε κράνος. Το περιστατικό έγινε στην οδό Παγασών επι της οποίας κινιόμουν με την οδό Φοινίκης από την οποία πετάχτηκε το μηχανάκι στα Σεπόλια.