Ετικέτες
Από το 2011 στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του συλλόγου “ SOS Τροχαία Εγκλήματα” λειτουργεί στην Αθήνα ομάδα ψυχολογικής υποστήριξης ατόμων με απώλεια προσφιλούς προσώπου από τροχαίο συμβάν. Η αρχή έγινε με «Μαραθωνίους» διήμερης διάρκειας και στη συνέχεια, όλα αυτά τα χρόνια, με εξαίρεση την περσινή χρονιά όπου λόγω περιοριστικών μέτρων οι συναντήσεις ήταν αδύνατες, πραγματοποιείται μια συνάντηση κάθε μήνα διάρκειας 3-4 περίπου ωρών.
Από το Γενάρη του 2022 η Ομάδα Ψυχολογικής Στήριξης λειτουργεί διαδικτυακά (με μηνιαία συναντήσεις Σάββατο πρωί στις 11 μια φορά τον μήνα). Η ομάδα είναι ανοικτή σε νέα μέλη και η συμμετοχή είναι δωρεάν. Αν επιθυμείτε να σας στέλνουμε ενημέρωση για τις επόμενες συναντήσεις στείλτε μας μήνυμα στο soste.gr@gmail.com
Όπως είναι γνωστό, η κρατική αδιαφορία μετά το τροχαίο είναι εφάμιλλη της αδιαφορίας πριν απ αυτό. Σε μια χώρα που η πρόληψη είναι άγνωστη λέξη την ίδια τύχη έχει αυτονόητα και η φροντίδα. Σε μια χώρα με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και εκατοντάδες χιλιάδες ανάπηρους λόγω των τροχαίων συγκρούσεων δεν υπάρχει καμιά κρατική δομή στήριξης των θυμάτων.
Η Ομάδα Ψυχολογικής Στήριξης του SOS Τροχαία Εγκλήματα είναι η μόνη δομή στην Ελλάδα που παρέχει στήριξη σε ενήλικα άτομα, δωρεάν, από εξειδικευμένους επαγγελματίες που παρέχουν τις υπηρεσίες τους εθελοντικά. (Σε σχέση με απώλεια παιδιού υπηρεσίες στήριξης προσφέρει η «Μέριμνα»)
Ο SOS Τροχαία Εγκλήματα ευχαριστεί τους συντονιστές/εμψυχωτές της Ομάδας, τον Ψυχίατρο- Ψυχοθεραπευτή Γιώργο Αστρινάκη, τις Ψυχολόγους Στέλλα Γαλιανού και Δώρα Κουτσανέλλου που ξεκίνησαν και συνεχίζουν αδιάλειπτα πάνω από δέκα χρόνια τη λειτουργία της ομάδας καθώς και την Ψυχολόγο Άννα Οικονομίδη και την Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας Δέσποινα Μάλη που από φέτος αποτελούν μέλη της.
Θα θέλαμε επίσης να ευχαριστήσουμε την Εταιρεία Κοινωνικής Ψυχιατρικής για την επι χρόνια δωρεάν παραχώρηση του Κέντρου Ημέρας της για τις συναντήσεις της Ομάδας. 
Από παλιότερη σχετική ανάρτηση μας (2014) αντιγράφουμε:
Η μεθοδολογία παρέμβασης είναι αυτή της «ΝDI» ( Νοn Directive Intervention – Mη κατευθυντική παρέμβαση), Ροτζεριανής αρχής , όπως αυτή διαμορφώθηκε από τον Michel Lobrot . Οι θεραπευτές ακούν, συνοδεύουν και διευκολύνουν τις διεργασίες της ομάδας χωρίς να ερμηνεύουν και χωρίς να κατευθύνουν τα συναισθήματα και τις επιθυμίες των συμμετεχόντων και προτείνουν δράσεις μέσα στην ομάδα επικεντρώνοντας στο «Εδώ και τώρα» και στην αλληλεπίδραση μεταξύ των μελών της ομάδας.
Πολλά από τα μέλη οικογενειών προσέρχονται σε αυτή την ομάδα «αναγκαστικά» με την έννοια ότι υπό κανονικές συνθήκες δεν θα επέλεγαν να συμμετάσχουν σε μία ομάδα ψυχολογικής υποστήριξης. Προσέρχονται αποκαρδιωμένα , απογοητευμένα , με μικρές προσδοκίες για τις δυνατότητες «ότι μπορεί να γίνει κάτι» αφού «δεν γίνεται να επιστρέψουμε στην προηγούμενη του γεγονότος κατάσταση».
Το γεγονός της αιφνίδιας απώλειας προσφιλούς προσώπου έχει πολλές συνισταμένες. Το στοιχείο του αναπάντεχου, του απρόβλεπτου, του σοκ. Ψυχολογικές επιπτώσεις που εισβάλλουν και προσβάλλουν βίαια τον ψυχισμό και την ιστορία των υπολοίπων μελών μιας οικογένειας. Ανατροπή στην δομή, στη λειτουργία και στις σχέσεις της οικογένειας. Υπαρξιακού τύπου καταστάσεις που θέτουν ερωτήματα για την μετέπειτα ζωή.
Σκέψεις , αναπάντητα ερωτήματα και συναισθήματα εκφράζονται … «Γιατί σε μένα; Είναι άδικο» «Πως έγινε; Θέλω να μάθω την αλήθεια» , «Θα μπορούσα να κάνω κάτι για να το αποτρέψω;» , “ Γιατί να ζω εγώ και οχι εκείνος-η;”, «Θέλω να βρω δικαίωση και να τιμωρηθεί ο υπαίτιος», «Η ζωή μου άλλαξε. Πως θα συνεχίσω χωρίς αυτόν-ην». “Αισθάνομαι στιγματισμένος-η , κανένας δεν μπορεί να καταλάβει” , “ Οι άλλοι δεν βλέπουν έμενα αλλά κάποιον-α που έχει χάσει τον άνθρωπο του”, “ Αυτός-η υπάρχουν στο παρόν μέσα από καταστάσεις ή πράγματα” , “ Αυτός ο πόνος δεν πρόκειται να περάσει ποτέ”, «Θέλω να υπάρχει για πάντα. Να μην ξεχαστεί. »
Κάθε ένα στοιχείο από τα παραπάνω έχει διαφορετική βαρύτητα και προτεραιότητα για τα διαφορετικά μέλη της οικογένειας (γονιός, αδερφός/η , σύζυγος κλπ) και είναι σημαντικό αυτό να ληφθεί σοβαρά υπόψη για να γνωρίζουμε κάθε στιγμή σε ποιο επίπεδο παρεμβαίνουμε.
Οι ανάγκες και οι επιθυμίες που αναδύονται συνδέονται με την προσωπική ιστορία και τα προσωπικά βιώματα. Η άνευ όρων αποδοχή μεταξύ των μελών της ομάδας και ο σεβασμός τόσο για το προσωπικό βίωμα όσο και για τις προσωπικές ανάγκες και επιθυμίες του καθένα δημιουργεί τον χώρο για “Μοίρασμα της συγκίνησης και της οδύνης που ανακουφίζει”.
sostegr 