Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας: Οι κυβερνήσεις οφείλουν να κάνουν την πεζοπορία και την ποδηλασία ασφαλή.

Ετικέτες

πεζοί, ποδηλάτες

Η ταχεία οικονομική ανάπτυξη σε πολλές χώρες χαμηλού και μέσου εισοδήματος έχει οδηγήσει σε αυξημένη αυτοκίνηση. Από το 2007, έχει υπάρξει μια παγκόσμια αύξηση  του αριθμού των μηχανοκίνητων οχημάτων κατά 15%. Σε ολόκληρο τον κόσμο, υπάρχουν τώρα πάνω από 1,6 δισεκατομμύρια καταγεγραμμένα οχήματα-47% των οποίων είναι σε υψηλού εισοδήματος χώρες, 52% στις μέσου εισοδήματος χώρες και 1% στις χώρες χαμηλού εισοδήματος. Οι μέσου εισοδήματος χώρες εμφανίζουν την πιο ραγδαία αύξηση της μηχανοκινησης και τώρα έχουν περισσότερο από το ήμισυ των παγκόσμια καταγεγραμμένων οχημάτων, σε σύγκριση με το 39%, μόλις πριν από τρία χρόνια. Με την αύξηση της αυτοκίνησης, οι κυβερνήσεις πρέπει να εξισορροπήσουν την επιθυμία τους για αύξηση της κινητικότητας με την διασφάλιση της ασφάλειας των χρηστών των δρόμων που βρίσκονται μέσα- όπως και έξω-από τα μηχανοκίνητα οχήματα.

Ο αυξανόμενος αριθμός των μηχανοκίνητων οχημάτων κάνει τους δρόμους πιο επικίνδυνους για εκείνους τους χρήστες του δρόμου που χρησιμοποιούν εναλλακτικούς τρόπους μεταφοράς-ιδίως για κείνους που περπατούν, ποδηλατούν και χρησιμοποιούν μοτοσικλέτες. Στον σχεδιασμό των έργων οδοποιίας, υπήρξε ανεπαρκής προσοχή στην πρόληψη των αρνητικών επιπτώσεων της μηχανοκίνησης που πέφτουν πιο βαριά πάνω στους πιο εκτεθιμένους σε κίνδυνο χρήστες του οδικού δικτύου. Για παράδειγμα, καινούριοι πολλαπλών λωρίδων δρόμοι κατασκευάζονται διχοτομόντας κοινότητες χωρίς να παρέχουν ασφαλείς διαδρομές και διαβάσεις για τους πεζούς, χαμηλότερα όρια ταχύτητας, ή αποκλειστικές λωρίδες για τους ποδηλάτες. Στην πραγματικότητα  της ταχείας αύξησης της  μηχανοκίνησης παγκόσμια, οι κυβερνήσεις πρέπει να εργαστούν για την αύξηση της ασφάλειας και της κινητικότητας για όλους τους χρήστες του δρόμου, ιδιαίτερα για τους πιο εκτεθιμένους σε κίνδυνο.

Σε ορισμένες χώρες, υπάρχει ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για μια  πολιτική προώθησης μιας καλύτερης ισορροπίας ανάμεσα στις ιδιωτικές μηχανοκίνητες μεταφορές και τις μη μηχανοκίνητες μεταφορές.

Ενώ τέτοιες  πολιτικές μπορεί να είναι εθνικές, συνήθως εφαρμόζονται σε επίπεδο περιφέρειας ή Δήμου. Για παράδειγμα, ορισμένες χώρες έχουν πολιτικές εθνικών μεταφορών που στοχεύουν στον περιορισμό του όγκου κυκλοφορίας στις αστικές περιοχές με την προώθηση του βαδίσματος και της ποδηλασίας, που μετριάζουν την συμφόρηση και βελτιώνουν έτσι την κινητικότητα.

Οι πολιτικές για την προώθηση του βαδίσματος και της ποδηλασίας απαιτούν πρόσθετα κριτήρια για να εξασφαλίζεται η ασφάλεια αυτων των χρήστων του δρόμου Το να ενθαρρύνεις τα παιδιά να πηγαίνουν περπατώντας στο σχολείο χωρίς να παρέχεις πεζοδρόμια ή ασφαλή μέρη για να διασχίσουν το δρόμο, ή χωρις να μειώσεις την ταχύτητα της κυκλοφορίας, στην πραγματικότητα θα μπορούσε να οδηγήσει σε αύξηση των τραυματισμών. Η προώθηση της ποδηλασίας στην πόλη για να μειώσεις τη συμφόρηση δεν μπορεί να ενθαρρυνθεί εάν οι ποδηλάτες διαπιστώνουν ότι οι λωρίδες τους  κόβονται επανειλημμένα από το ρεύμα της μηχανοκίνητης κυκλοφορίας

Μέτρα για το διαχωρισμό πεζών και ποδηλατών από τους άλλους χρήστες του δρόμου σε συνδυασμό με παρεμβάσεις διαχείρισης της ταχύτητας είναι ιδιαίτερα σημαντικά αν τέτοιες πολιτικές θέλουμε να είναι αποτελεσματικές. Έχει σημειωθεί κάποια πρόοδος στην εφαρμογή πολιτικών εθνικά ή τοπικά για την προώθηση του βαδίσματος και της ποδηλασίας, με 68 χώρες να έχουν τέτοιες πολιτικές (έναντι 57 το 2008). Ωστόσο, μόνο 79 χώρες (από τις 179 που έδωσαν στοιχεία) αναφέρουν ότι έχουν πολιτικές για την προστασία των ευάλωτων χρηστών του δρόμου μεσω του φυσικού διαχωρίσμου τους από τους υψηλής ταχύτητας χρήστες.

Ως αποτέλεσμα, πολλές χώρες που προσπαθούν να ενθαρρύνουν το περπάτημα και την ποδηλασία ως βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις στις μηχανοκίνητες μεταφορές δεν εφαρμόζουν πολιτικές υποδομών  που να διασφαλίζουν ότι το περπάτημα και η ποδηλασία είναι ασφαλή, και  μπορεί να δυνητικά να αυξήσουν τον κίνδυνο  για τραυματισμούς στην οδική κυκλοφορία. Τα έργα  υποδομής που διαχωρίζουν τους χρήστες του οδικού δικτύου είναι επίσης σημαντικά για την προστασία  των μοτοσικλετιστών και έτσι είναι ιδιαίτερα σημαντικά για πολλές χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος χώρες με υψηλή αναλογία θανάτων σ αυτή την κατηγορία χρηστών του δρόμου. Για παράδειγμα, το ένα τρίτο των θανάτων στην οδική κυκλοφορία στην περιοχή του Δυτικου Ειρηνικού  αφορά σε χρήστες μοτοσικλέτας, αλλά μόνο το 36% των Πολιτειών αυτής της περιοχής εφαρμόζει πολιτικές προστασίας των μοτοσικλετιστών διαχωρίζοντας τους από την μεγάλης ταχύτητας κυκλοφορία.

Οι χώρες, που μπορούν να μειώσουν αποτελεσματικά την χρήση των ιδιωτικών μηχανοκίνητων οχημάτων, να αυξήσουν την προσπάθεια για βάδισμα και  ποδηλασία και να πραγματοποιήσουν βελτιώσεις των υποδομών για την προστασία των πεζών και των ποδηλατών μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο τραυματισμών στην οδική κυκλοφορία. Επιπλέον πρόσθετα οφέλη μπορεί επίσης να προκύψουν από τέτοιες πολιτικές, περιλαμβανομένης της μείωσης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, μείωση της κυκλοφοριακής συμφόρησης, και ευεργετικά αποτελέσματα για την υγεία συνδεόμενα με την αύξηση της σωματικής άσκησης από το περπάτημα και η ποδηλασία.

ΠΗΓΗ: W.H.O. Global Status Report on Road Safety 2013

ΥΓ. Απο το 2007 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερα σημαντική δραστηριότητα όαον αφορά στην κατάσταση στην κυκλοφορία και την προσπάθεια περιορισμού των τροχαίων   Η αναφορά αυτή κυκλοφόρησε το 2014. Στο κείμενο, 303 σελίδες, περιλαμβάνονται στοιχεία απο 179 χώρες και ενδιαφέρουσες αναλύσεις και προτάσεις. Ολόκληρο μπορείτε να το βρείτε: ΕΔΩ  Ολόκληρο το κείμενο ή σημαντικά μέρη του έχουν κυκλοφορήσει στα Αγγλικά, Ρωσικά, Αραβικά, Κινέζικα, Γαλλικά και Ισπανικά. Στην Ελλάδα φαίνεται οτι ούτε το Υπουργείο Υγείας ούτε κάποιο Πανεπιστήμιο θεωρούν αναγκαία την μετάφραση όλου ή  μέρους αυτής της εργασίας ή οποιουδήποτε άλλου κειμένου του Π.Ο.Υ. που σχετίζεται με το θέμα της Οδικής Ασφάλειας και των τροχαίων εγκλημάτων. Να υποθέσουμε πως δεν τους απασχολεί το ίδιο το πρόβλημα ή πως δεν τους αρέσει πως ένας Παγκόσμιος Οργανισμός δεν παπαγαλίζει επακριβώς την προπαγάνδα της αυτοκινητοβιομηχανίας;

Και αυτό και ότι σχετικό έχει δημοσιευτεί στα Ελληνικά από κείμενα του Π.Ο.Υ. σχετικά με την Οδική Ασφάλεια μεταφράστηκε απο τον SOS Τροχαία Εγκλήματα.

Είναι οι ποδηλάτες «επικίνδυνοι» ;

Ετικέτες

ποδηλάτες, κακαρίκας

Πρόσφατα διαβάσαμε με όχι με έκπληξη ομολογούμε ένα άρθρο στο protagon.gr. Γνωρίζουμε πως διεθνώς η τάση αύξησης χρήσης του ποδηλάτου έχει οδηγήσει κάθε λογής δημοσιογράφους – μη χρήστες ποδηλάτου- να γράφουν θέματα σχετικά με το ποδήλατο, γιατί αποδεδειγμένα το θέμα «πουλάει». Η αλήθεια είναι πως υπήρξε προβληματισμός για το εάν άξιζε τον κόπο μια ανάρτηση – απάντηση. Καθώς όμως υπήρξαν αρκετές τοποθετήσεις φίλων και μελών μας για το θέμα καταλήξαμε να δημοσιεύσουμε την παρακάτω επιστολή μέλους μας και ποδηλάτισσας οι θέσεις της οποίας μας βρίσκουν απολύτως σύμφωνους.

Αγαπητέ κύριε Κακαρίκα,

θα ήθελα να εκφράσω τους προβληματισμούς μου καθώς διαβάζοντας το άρθρο σας αναρωτήθηκα μήπως τελικά εμείς οι ποδηλάτες αποτελούμε δημόσιο κίνδυνο.

Κατ αρχήν να πω ότι νιώθω κολακευμένη που οι ποδηλάτες προκαλούν το θαυμασμό σας απλώς και μόνο με το να κυκλοφορούν στο δρόμο. Φαίνεται ότι η παρουσία μας στη δεξιά λωρίδα του δρόμου στην οποία επιτρέπεται η κίνηση του ποδηλάτου είναι πράξη γενναιότητας δεδομένων των χιλιάδων τρελών οδηγών όπως και εσείς χαρακτηριστικά αναφέρετε.

Βέβαια δε σας κρύβω ότι προβληματίστηκα, καθώς από το άρθρο σας φαίνεται ότι κινδυνεύω περισσότερο να τραυματιστώ από συν-ποδηλάτες μου που παραβιάζουν stop, ερυθρούς σηματοδότες ή κινούνται ανάποδα σε μονόδρομους. Βλέπετε μέχρι σήμερα που κινούμαι στο δρόμο οι παραπάνω παραβάσεις αποτελούν μια πραγματικότητα, αλλά σχεδόν κατ εξοχήν από οδηγούς ΙΧ, δικύκλων κτλ. Για να είμαι ειλικρινής εντυπωσιάζομαι που στο άρθρο σας δεν αναφέρεστε σε αυτήν την τεράστια ομάδα οδηγών και ασχολείστε με μια πολύ μικρή μειοψηφία οδηγών – ποδηλατών.

Πιο συγκεκριμένα το άρθρο σας μου δημιούργησε την αντίληψη ότι εμείς οι ποδηλάτες είμαστε αδιάφοροι για τον ΚΟΚ. Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω θα ήθελα να σας πω ότι τηρώ τον ΚΟΚ καθώς δεν είμαι «οχυρωμένη» στο ασφαλές μου αυτοκίνητο. Επιπλέον, φοράω και το κράνος μου. Μάλλον όμως θα έχετε κάποια στατιστική έρευνα στην κατοχή σας που να λέει ότι οι ποδηλάτες παραβιάζουμε τον ΚΟΚ περισσότερο από τους υπόλοιπους οδηγούς, καθώς με βάση τη δική μου εμπειρία και παρατήρηση συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Ίσως βέβαια και εμείς οι «επικίνδυνοι ποδηλάτες» να γινόμαστε κάποιες φορές ενοχλητικοί. Για παράδειγμα πολλές φορές τα αυτοκίνητα με προσπερνάνε γρήγορα περνώντας πολύ κοντά μου, χωρίς καν να αλλάξουν λωρίδα κατά την προσπέραση, ενώ εγώ εύχομαι εκείνη την ώρα να μην υπάρχει φρεάτιο ή λακκούβα μπροστά μου, γιατί αν αναγκαστώ να στρίψω έστω και λίγα χιλιοστά το τιμόνι θα προκαλέσω «ατύχημα»* και θα ταράξω τη μέρα τους. Μάλλον δημιουργώ πρόβλημα και όταν σταματάω στο φανάρι. Βλέπετε πρέπει να ξεκινήσω πολύ γρήγορα, δεδομένου ότι παρακωλύω τη συγκοινωνία με την αργή μου εκκίνηση. Οι ευγενείς οδηγοί μου κορνάρουν επίμονα, επισημαίνοντάς μου ότι είμαι ένα εμπόδιο στο δρόμο τους και επ’ ουδενί ένα ισάξιο προπορευόμενο όχημα. Τέλος, ανησυχώ πραγματικά μήπως το πίσω φως μου δεν είναι αρκετό – γι αυτό βάζω 2 και 3 φωτάκια – καθώς μπορεί κάποιο ΙΧ να θέλει να κινηθεί στη δεξιά λωρίδα με ταχύτητα πάνω από το επιτρεπόμενο όριο στην πόλη, οπότε πάλι θα προκαλέσω «ατύχημα» αν δε με δει εγκαίρως.

Επιπλέον δε σας κρύβω ότι προβληματίστηκα με τους 6 ανθρώπους που χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο στο Amsterdam με το ποδήλατο, καθώς – ναι – και το ποδήλατο έχει την επικινδυνότητά του και η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων του Amsterdam δε φοράει κράνος. Τηρουμένων των αναλογιών με πληθυσμιακά κριτήρια, αν κινούμασταν και στην Αθήνα με το ποδήλατο θα είχαμε περίπου 13 νεκρούς το χρόνο. Πόσα άρθρα έχετε σκοπό να αφιερώσετε στους 1.500 νεκρούς που έχουμε στην Ελλάδα κάθε χρόνο από τα τροχαία?

Τέλος, δεδομένου ότι προβλέπετε ότι θα αυξηθούν τα «ατυχήματα» όσο αυξάνεται ο αριθμός των ποδηλάτων στους δρόμους, σκέφτομαι μήπως είναι καλύτερα όλοι εμείς οι ποδηλάτες, «επικίνδυνοι» ή όχι, να πάρουμε πάλι τα αυτοκίνητά μας και να κυκλοφορούμε στους δρόμους?

Ή μήπως καλύτερα αντί να ασχολούμαστε με μια μειοψηφία «επικίνδυνων» ποδηλατών να ενθαρρύνουμε τη χρήση του ποδηλάτου και να ασκούμε την κριτική μας στο κράτος και στους ιθύνοντες διεκδικώντας υποδομές για το ποδήλατο και την τήρηση του ΚΟΚ?

Σκέψεις μιας ποδηλάτισσας

Eύη Αρώνη

* O όρος ατύχημα έχει σταματήσει να χρησιμοποιείται από τον ΠΟΥ και όλους τους φορείς που ασχολούνται σοβαρά με την οδική ασφάλεια καθώς η επιστημονική άποψη είναι πως οι τροχαίες συγκρούσεις είναι καθ’ όλα προβλέψιμες και αναστρέψιμες, οπότε και δεν μπορούν να περιγραφούν επαρκώς με τον όρο «ατύχημα».