Τα μικρά, μοναχικά εικονοστάσια.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Εφημερίδα των Συντακτών 18/9/2017

Τα μικρά, μοναχικά εικονοστάσια

Τάσης Παπαϊωάννου, Αρχιτέκτων-καθηγητής Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ

Τα συναντάμε πολύ συχνά καθώς οδηγούμε στους επαρχιακούς δρόμους, αλλά και μέσα στις πόλεις σε απίθανα σημεία. Σκορπισμένα σε όλη την ηπειρωτική και νησιωτική χώρα, αποτελούν το δίχως άλλο αναπόσπαστα στοιχεία της ελληνικής υπαίθρου. Δίπλα στην άσφαλτο, σε στροφές, σε πεζοδρόμια και νησίδες, σε λεωφόρους και δύσβατα δρομάκια.

Στέκουν μέσα σε ομιχλώδεις χειμώνες, βροχές και χιόνια, δίπλα σε ανοιξιάτικα λουλούδια που ευωδιάζουν, σε καλοκαίρια ζεστά και φωτεινά, σε μελαγχολικά φθινόπωρα. Πάντα εκεί, στο ίδιο μέρος, στο ίδιο σημείο.

Μικροσκοπικά πάνω σε μια βάση και άλλα μεγαλύτερα, χτισμένα πάνω σε κοφτερά βράχια, μέσα σε δάση και ξερά τοπία, σε επικίνδυνες χαράδρες και σκιερά φαράγγια. Καμωμένα από κάθε λογής υλικά: μεταλλικά, πέτρινα, ξύλινα, μπετόν, τούβλα… Τα συναντάς σε όλους τους χρωματικούς συνδυασμούς.

Μπλε, πράσινα, κίτρινα, κόκκινα, μαύρα, λευκά. Μικρές έγχρωμες κουκκίδες που στέκουν αντιστικτικά στα χρώματα του τοπίου και άλλες που χάνονται μέσα τους και δύσκολα τα ξεχωρίζεις. Ξεπροβάλλουν δίπλα στο πράσινο των θάμνων ή ανάμεσα σε χρυσοκίτρινα αγριόχορτα, κάποια μοιάζουν να ίπτανται στον αέρα, στο κενό πάνω σε απόκρημνες πλαγιές, ενώ κάποια άλλα έχουν πίσω τους το μπλε φόντο της θάλασσας και φαντάζουν σαν μέσα σε ζωγραφικό πίνακα.

Ορισμένα είναι περίτεχνα και καλαίσθητα, ιδίως τα παλαιότερα, καμωμένα από το χέρι έμπειρου μάστορα, μικρά κομψοτεχνήματα. Χτισμένα με μεράκι, όμορφα και απλά στη μορφή, ξεχωρίζουν στο περιβάλλον τους, με εκείνο το φωτεινό άσπρο που τους προσδίδει ο φρεσκοβαμμένος ασβέστης, ο οποίος πολλές φορές ξεχειλίζει έξω από το μικρό κτίσμα περνώντας πάνω από βράχια, πέτρες, κορμούς δέντρων. Και μόνο ένα πορτάκι βαμμένο μ’ ένα έντονο μπλε ή ένα χοντροκόκκινο ξεχωρίζει στη λευκή επικράτεια, μοιάζοντας με τολμηρή έγχρωμη πινελιά πάνω στον σοβά.

Πολλά ισορροπούν με δυσκολία πάνω σ’ ένα λεπτό στύλο και μοιάζουν σαν να αιωρούνται, να μην εδράζονται στο έδαφος, έτσι που στέκουν στον αέρα. Και ο στύλος σαν άλλος ομφάλιος λώρος να τα συνδέει με το χώμα και τη γη. Αλλα πάλι προκατασκευασμένα, με έντονα χρώματα, μιμούνται κακόγουστα μικρογραφίες μεγάλων ναών. Σαν αυτά που βλέπουμε να στοιβάζονται ολόιδια στη σειρά, σε διάφορα μεγέθη στις μάντρες οικοδομικών υλικών, δίπλα σε λευκούς κύκνους, λιοντάρια και αρχαιοπρεπείς κολόνες.

Αλλα είναι καινούργια και άλλα έχουν σκουριάσει από τα χρόνια που έχουν περάσει. Αυτή την αναπόφευκτη σκουριά που έχει εναποθέσει πάνω τους ο χρόνος και που μας ταξιδεύει πίσω στο παρελθόν, σε συμβάντα περασμένων εποχών, αλλοτινών ανθρώπινων ιστοριών.

Ολα όμως κουβαλούν μια μνήμη. Το τάμα στον άγιο, αλλά και εκείνους που έφυγαν από τη ζωή σε κείνο το σημείο του δρόμου. Τα εικονοστάσια στέκουν μοναχικά, μνημονεύοντας τραγικές στιγμές του παρελθόντος, μάρτυρες τα ίδια της θρησκευτικής πίστης των ανθρώπων, αλλά και τεκμήρια της θνητότητάς τους.

Μικρά κιβωτιόσχημα κουτάκια, μ’ ένα τζαμένιο πορτάκι που κλείνει μέσα τους ένα καντήλι που σιγοκαίει, δίπλα σε λουλούδια, άλλοτε φρεσκοκομμένα κι άλλοτε μαραμένα απ’ τον καιρό. Τα περισσότερα στέκουν εγκαταλελειμμένα χωρίς φροντίδα, δίχως το χέρι που τα στόλιζε την ημέρα εκείνη του χρόνου που μνημονεύουν. Αδεια, έρημα, μοναχικά. Κι όμως η μορφή τους, ο σταυρός στο πάνω μέρος, ο ίδιος ο τόπος στον οποίο έχουν τοποθετηθεί δεν χάνουν ποτέ τον συμβολισμό τους. Την ιερότητά τους. Γιατί αυτό που κυρίως μας υπενθυμίζουν είναι το πεπρωμένο της ανθρώπινης ζωής. Το παρόν που έγινε κιόλας παρελθόν.

Σύμβολα μπηγμένα στο έδαφος, σαν αρχέγονα τοτέμ ενός άλλου χρόνου. Εκφραση ενός θρήνου βωβού που φτερουγίζει μέσα στις χαράδρες και δεν λέει να κοπάσει ποτέ. Μάρτυρες του ανείπωτου πόνου, του ανθρώπινου δράματος και του πένθους. Σιωπηλά εξιστορούν τη μάστιγα των τροχαίων δυστυχημάτων στη χώρα μας, τους ανθρώπους που χάθηκαν.

Τι κι αν είναι μικροσκοπικά ξεχαρβαλωμένα τενεκεδένια κουτάκια, εμείς πάντοτε θα στεκόμαστε εκεί μπροστά τους σοβαροί, αμίλητοι και σκεπτικοί. Σαν μια μικρή αναλαμπή που πρόσκαιρα μας θυμίζει το απειροελάχιστο είναι της ύπαρξής μας. Ισως αυτός είναι και ο λόγος που τα αυθαίρετα κατά τα άλλα εικονοστάσια δεν τα αγγίζει κανείς. Πώς να αντιμετωπίσεις τη χτισμένη έκφραση του ανθρώπινου πόνου όταν χάνεται ένα αγαπημένο πρόσωπο;

Εκεί που κάποιος έφυγε με τραγικό τρόπο από τη ζωή, μνημείο ταπεινό το ίδιο του στοιχειωμένου κύκλου της ζωής και του θανάτου. Κι όμως, στη χώρα μας τίποτε δεν μοιάζει ικανό να αποτρέψει τη θυσία τόσων -κυρίως νέων- ανθρώπων στον βωμό της ασφάλτου. Θα στέκουν βουβά εκεί εσαεί, να μας θυμίζουν ότι δεν κάναμε όσα μπορούσαμε για να αποτρέψουμε τον χαμό. Τραγικά και μακάβρια τεκμήρια του πολιτισμικού μας παρόντος.

«Δεν υπάρχει πολιτισμός χωρίς τάφο, δεν υπάρχει τάφος χωρίς πολιτισμό», μας υπενθυμίζει ο μεγάλος Γάλλος φιλόσοφος Ρενέ Ζιράρ (1). Το μικρό εικονοστάσι εκεί στη στροφή του δρόμου ένα είδος «τάφου» άραγε δεν σηματοδοτεί; Ενα ανθρώπινο δράμα αφηγείται και την ίδια στιγμή σαν αμυδρή αχτίδα αχνοφέγγει τα διάσπαρτα θραύσματα του τραυματικού πολιτισμού μας.

1. Ρενέ Ζιράρ, «Κεκρυμμένα από καταβολής», μτφρ. Κων. Γκότσης, εκδ. Γ. Α. Κουρής, Αθήνα, 1994

Advertisements

Ο πολιτισμός της καθημερινότητας.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Γιώργος Σταματόπουλος,     Εφημερίδα των Συντακτών 27/7/2017

Δύο λεωφορεία κινούνται το ένα πίσω από το άλλο στη Λιοσίων – βρίσκομαι στο δεύτερο. Σταματάει το πρώτο σε μια στάση και αποβιβάζονται επιβάτες· ρίχνουν μια ματιά στο απέναντι ρεύμα και προσπαθούν να διασχίσουν κάθετα τον δρόμο. Αίφνης στριγγλιές, φρεναρίσματα, κλάξον, βρισιές…

Ενας «βιαστικός» (;) οδηγός πίσω από το δεύτερο λεωφορείο προσπερνά εμάς και επιχειρεί να προσπεράσει και το πρώτο, χωρίς να έχει ορατότητα βεβαίως – αλλά δεν φάνηκε να τον νοιάζει. Τελευταία στιγμή προλαβαίνει να φρενάρει και αποφεύγεται το δυσάρεστο της σύγκρουσης με τα σώματα των αποβιβασθέντων, που προσπαθούσαν να περάσουν απέναντι.

Ας απολαύσουμε όμως τον οδηγό: «Πού πας, μωρή γαμ…λα» βρίζει αναίσχυντα τη γυναίκα που ήταν ήδη κίτρινη από την τρομάρα της. Τον κοιτάζει άναυδη: «Εγώ πού πάω, βρε γελοίε, ή εσύ; Δεν ντρέπεσαι να βρίζεις κιόλας;». Ε, βγαίνει από τα ρούχα του ο βιαστικός οδηγός, ένας νεομεσόκοπος με αγριωπή φάτσα.

«Εγώ να ντραπώ ή εσύ; Πας να μου κλείσεις το σπίτι, παλιοκαρ…λα». Ευτυχώς αντιδρά άμεσα ο οδηγός του πρώτου λεωφορείου! «Φωνάζεις και βρίζεις –του λέει σε έντονο ύφος– αντί να ζητήσεις συγγνώμη από την κυρία; Δεν βλέπεις ότι απαγορεύεται η προσπέραση (σ.σ.: διπλή γραμμή) και, ανθρωπέ μου, δεν ξέρεις ότι απαγορεύεται αυστηρά να προσπερνάς λεωφορείο ειδικά όταν αποβιβάζει επιβάτες;».

Ο οδηγός του Ι.Χ. τα χάνει προς στιγμήν, αλλά δεν πτοείται – οδηγεί αλλού την αντιπαράθεση: «Εντάξει, ρε μάστορα, αλλά με τέτοια ζέστη είναι τεντωμένα τα νεύρα, καταλαβαίνεις…». «Οχι, δεν καταλαβαίνω» απαντά ο οδηγός, προς ανακούφιση των περισσοτέρων, «έχεις άδικο και επιμένεις – κι αυτό μου δείχνει ότι είσαι απολίτιστος»…

«Εγώ, ρε μαλάκα, απολίτιστος; Εσύ είσαι απολίτιστος και αυτή η σκρόφα, που δεν ξέρει πού πάνε τα τέσσερα. Ακου εγώ, εγώ (!), απολίτιστος. Αντε γ…σου, καραγκιόζη»… πατάει το γκάζι κι εξαφανίζεται… υπό τις αποδοκιμασίες πολλών επιβατών…

Καθημερινές ιστορίες εσωτερικής και εξωτερικής βίας. Δεκάδες τέτοιες καθημερινές ιστορίες σε όλη την Αθήνα, σοβαρές και ιλαρές ταυτοχρόνως – δεν μπορείς να τις αποφύγεις· έχουν πολλαπλασιαστεί, έχουν γίνει σχεδόν ρουτίνα, έχουν ενταχθεί στην καθημερινότητά μας. Βεβαίως, στις λεπτομέρειες κρινόμαστε.

Ο πολιτισμός ξεκινάει από τον σεβασμό προς τον διπλανό – πώς αλλιώς; Ετσι, όμως, είναι η παιδεία μας (πολλών εξ ημών): λειψή έως ανύπαρκτη. Πώς να υπάρξει επικοινωνία και «χαρμοσύνη»; Πώς να ελευθερωθεί ο «χώρος» του άλλου, όταν είναι κατειλημμένος από το συνήθως ασυνάρτητο «εγώ» μας; Οταν, πάση θυσία, πρέπει να επικρατήσει αυτό το «εγώ»;

Δυστυχώς, η καθημερινότητα δεν εγγυάται έναν συνεκτικό τρόπο ζωής, μια συνάφεια με το σώμα και το πνεύμα, αφού ποτέ δεν σχηματίστηκε (η καθημερινότητα) από μια μακρόσυρτη διάρκεια πολιτισμού και υγιούς πολιτικού συστήματος.

Ουδέποτε σεβαστήκαμε νόμους και κανόνες, που φροντίζουν να θεμελιωθεί και να παγιωθεί μια ανθρώπινη, ήπια και ειρηνική σχέση στην ημερήσια συνύπαρξη ανθρώπων και πραγμάτων.

Αυτή την καθημερινή «παρανόηση» φαίνεται να την αγνοεί η κυβέρνηση. Ισως πει κάποιος «και τι φταίει η κυβέρνηση για τον ανύπαρκτο πολιτισμό μας;». Αν φταίει, λέει… Ας μη διολισθαίνουμε, εντούτοις, σε αυθαίρετα συμπεράσματα…

 

Ανοιχτό γράμμα: Ένωση για τα δικαιώματα των Πεζών προς Δήμο Θεσσαλονίκης.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Ανοιχτό γράμμα της Ένωσης για τα δικαιώματα των Πεζών στην διοίκηση και τους σύμβουλους του Δήμου Θεσσαλονίκης

Οι πολίτες της Θεσσαλονίκης ξέραμε εδώ και πολλά χρόνια ότι ζούμε σε μια πόλη που η καθημερινότητα των πεζών είναι «δύσκολη». Τραπεζοκαθίσματα, αυτοκίνητα, κατεστραμμένα πεζοδρόμια και οδοστρώματα, σκουπίδια και σβησμένες διαβάσεις, επιθετικές και ετσιθελικές ιδιοποιήσεις του δημόσιου χώρου από διάφορα συμφέροντα κάνουν την καθημερινή κίνηση των πολιτών μια μικρή περιπέτεια που κατά περίπτωση μπορεί να έχει και ακόμη πιο δυσάρεστες εκπλήξεις με μορφή μικρών ή μεγάλων ατυχημάτων. Άπειρες φωτογραφίες και σχόλια στα κοινωνικά μέσα, σφυγμομετρήσεις, διαμαρτυρίες, και βέβαια συνεχείς καταγγελτικές δηλώσεις του Δημάρχου μας και της διοικούσας παράταξης στον Δήμο που είχαν κάνει σημαία τους την προστασία του δημόσιου χώρου πιστοποιούσαν την παραπάνω πραγματικότητα.Τραπεζάκια Εξω: Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης με το team της Documenta 14. Πολιτισμός επικαθήμενος στον οδηγό Τυφλών. (φωτο απο Ενωση Πεζων)

Όμως όλα τώρα ανατρέπονται! Η εικόνα που είχαμε ήταν μια ψευδαίσθηση! Από την συνέντευξη του δημάρχου Θεσσαλονίκης στην εφημερίδα Μακεδονία (Τραπεζάκια έξω, μύθοι και αλήθειες) και απανωτές επιθετικές και ειρωνικές δηλώσεις παραγόντων της διοίκησης και συμβούλων του Δήμου στα κοινωνικά μέσα και το Δημοτικό Συμβούλιο, μάθαμε ότι όλα αυτά δεν ήταν παρά “ιδεοληψίες και εμμονές”, αμελητέες ενοχλήσεις ενός νέου ανθρωποκεντρικού σχεδιασμού μιας πόλης με μποέμ διάσταση (sic)! Η νέα μάλιστα αυτή αντίληψη για την πόλη θα έχει και μια θριαμβευτική πρώτη εφαρμογή στην Νέα Παραλία (που κατά πάσα πιθανότητα θα συνοδεύεται με όλη την ηχορύπανση, τον τσαντιρομαχαλά με τα ψυγεία, αποθήκες, μανιτάρια, ομπρέλες, διπλοπαρκαρισμένα πάνω στην Μεγάλου Αλεξάνδρου και ότι άλλο μπορεί να σκαρφιστεί ο νεοέλληνας τραπεζοεπιχειρηματίας για να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του)!

Αγαπητέ κ. δήμαρχε και σύμβουλοι του Δήμου αυτές οι τελευταίες δηλώσεις σας μας προξενούν τεράστια έκπληξη και λύπη. Κάνεις δεν ζήτησε «να κλείσουμε τα μαγαζιά», και βέβαια οι πολίτες δεν είμαστε εχθροί της επιχειρηματικότητας μικρής ή μεγάλης. Η όποια αντίθεση μας στις προξενούμενες καταστάσεις είναι για πολύ συγκεκριμένα πράγματα για τα οποία και εσείς έχετε εκφρασθεί πολλές φορές με αποτροπιασμό: για την μάνα με το καροτσάκι του μωρού που αναγκάζεται να κατέβει στον δρόμο, για τον ηλικιωμένο πολίτη η το ΑΜΕΑ που δυσκολεύεται να διασχίσει το πεζοδρόμιο, και για κάθε πολίτη (πεζό, καθισμένο, οδηγό η με όποια άλλη ιδιότητα θέλετε) που θέλει να ζει σε μια κανονική ευρωπαϊκή πόλη με δημόσιες αρχές, επιχειρηματίες και συνανθρώπους του που σέβονται την νομιμότητα, αγαπάνε την πόλη τους, χαίρονται τον καθαρό τακτοποιημένο και προσβάσιμο δημόσιο χώρο και αναγνωρίζουν το δικαίωμα όλων σε αυτόν.

Αγαπητέ κ. σύμβουλε Κωνσταντινίδη, σίγουρα ο Δήμος δεν σας προσέλαβε για να λέτε λυρικότητες και γενικότητες για την πόλη, τα τραπεζοκαθίσματα και την κυκλοφορία, ούτε για να γίνετε απολογητής πολιτικών προσώπων και στρατηγικών, αλλά για να βρείτε πρακτικές λύσεις (λύσεις όχι ασπιρίνες) στα παραπάνω. Γι αυτό ακριβώς το πρακτικό σας πνεύμα είστε γνωστός και σας παρακαλούμε πολύ μην υποβιβάζετε τόσο τον εαυτό σας.

Μας προκαλεί ιδιαίτερα μεγάλη εντύπωση και αποτροπιασμό το ότι αντιστρέφονται με μεγάλη ευκολία οι ρόλοι του καθενός. Οι παρανομούντες τραπεζοεπιχειρηματίες που δεν επιδιώκουν παρά μόνο το προσωπικό (και με κάθε μέσο) κέρδος, ανάγονται στους ήρωες της ως άνω νέας «ανθρωποκεντρικής» αντίληψης για την πόλη. Αντίθετα σωματεία όπως «Οι Φίλοι της Νέας Παραλίας», η «Ένωση για τα δικαιώματα των Πεζών» και γενικά τα κινήματα προστασίας του δημόσιου χώρου κατατάσσονται στους εχθρούς που «μονοπωλούν το σεβασμό του δημόσιου χώρου, με όρους λυρικού συναισθηματισμού». Όμως τα κινήματα αυτά έχουν για πολλά χρόνια αποδείξει με την εθελοντική και απόλυτα αφιλοκερδή προσφορά και εργασία των μελών τους την αφοσίωσή τους στην προστασία των (στοιχειωδών) δικαιωμάτων των πολιτών, μετέχουν για τους λόγους αυτούς σε πολλές επιτροπές του Δήμου, και συχνά–πυκνά χρησιμοποιήθηκαν για να υποστηρίξουν απόψεις και δράσεις για την βιώσιμη κινητικότητα τις οποίες οι δημοτικές και άλλες υπηρεσίες αδυνατούσαν να φέρουν εις πέρας.

Δεν γίνεται κ. Δήμαρχε να αναφέρεσθε συνεχώς στον «ενεργό και συνειδητοποιημένο πολίτη» χωρίς την προσωπική συμβολή του οποίου δεν μπορεί να λυθεί κανένα πρόβλημα στην πόλη (σκουπίδια, αυτοκίνητα, τραπεζοκαθίσματα και άλλα) και από την άλλη να τον απαξιώνετε προς όφελος μιας αμφίβολης και έντονα παραβατικής επιχειρηματικότητας.

Ελπίζουμε ότι διοίκηση και σύμβουλοι της κυβερνώσας παράταξης του Δήμου δεν αποβλέπετε στην καταγραφή της Θεσσαλονίκης ως μόνης στην Ευρώπη πόλης εχθρικής στους πεζούς και τα κινήματα του δημόσιου χώρου (και φιλικής στα τραπεζοκαθίσματα). Δεν αποβλέπετε σε έναν νέο «τίτλο τιμής» της πόλης που εκτός από «φραπεδούπολη» να λέγεται πλέον και «τραπεζoκαθισματούπολη». Εάν αποβλέπετε σε αυτά τα έχετε σχεδόν πετύχει.

Διοίκηση και σύμβουλοι της κυβερνώσας παράταξης του Δήμου σας καλούμε για μια ακόμη φορά να σκεφθείτε συνολικά και σοβαρά τα ζητήματα και να συνεργασθείτε με τους φυσικούς σας συμμάχους τα κινήματα προστασίας του δημόσιου χώρου και σε τελευταία ανάλυση με τους πολίτες της πόλης.

Ένωση για τα δικαιώματα των Πεζών
Ιούλιος 2017

ΠΗΓΗ: www.enosipezon.gr

Η «θεωρητική θεμελίωση» της ανάπτυξης τραπεζοκαθισματων στη νεα παραλία Θεσσαλονίκης απο τον δήμαρχο της πόλης:ΕΔΩ

Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ο Κώστας Βάρναλης για τα Τροχαία Εγκλήματα.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Δυο χρονογραφήματα του 1950.

Από το βιβλίο ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ << ΑΤΤΙΚΑ >> 400 χρονογραφήματα (1939 – 1958) για την Αθήνα και την Αττική , φιλολογική επιμέλεια – κείμενα Νίκος Σαραντάκος ( Εκδόσεις Αρχείο, 2016) διαβάστε δύο χρονογραφήματα για τα τροχαία που έγραψε ο μεγάλος μας ποιητής το 1950. 67 χρόνια μετά διατηρούν την επικαιρότητα και σήμερα. 

Στον απόηχο της 4ης εβδομάδας οδικής ασφάλειας και της ενδιαφέρουσας εκδήλωσης που οργάνωσε ο Πανελλαδικός Σύλλογος ΄΄SOS ΤΡΟΧΑΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΄΄ 

Γιώργος Ιατρού.

Ποδάρια και Τροχοί, 27 Μαΐου 1950

‘Ητανε, λένε οι γεωλόγοι , πρώτα η βασιλεία των δεινοσαύρων. Ακολούθησε η βασιλεία των θηρίων και συνεχίζ’ η βασιλεία του ανθρώπου (δεινόσαυρος και θηρία μαζί), όσο να έρθ’ η βασιλεία της Μύγας, που θα εξαφανίσει απ’ τον πλανήτη μας κάθε ζωή. Δεν πρόβλεψαν όμως οι γεωλόγοι πως πρίν από το βασίλειο της Μύγας θα μεσολαβήσει το βασίλειο των τροχών.

«Πόλεμος πάντων πατήρ» , είπαν οι αρχαίοι. «Πάντες πατέρες του πολέμου», λένε οι νεότεροι – με την έννοια ότι «πάντες» είναι οι «ολίγοι». Ο πόλεμος μεταξύ τροχών και ποδαριών είναι η προτελευταία φάση του Τέλους!

‘Όσο απλώνονται οι τροχοί, τόσο μαζεύονται τα ποδάρια – όταν δεν κόβονται. Οι μεγάλες πολιτείες δεν είναι πια κατοικίες διπόδων αλλά πίστες τροχοφόρων.

Οι «ιπτάμενοι» τροχοί διώξανε πρώτ ’ από τους δρόμους τα χαμόσυρτα ποδάρια: τα στριμώξανε στα πεζοδρόμια. Και τώρα τους παίρνουν και τα πεζοδρόμια: άρχισαν από τα μισά, όσο να τους τα πάρουν όλα.

Κούρσες, ταξιά, λεωφορεία, τράμια, μοτοσυκλέτες και νεκροφόρες (όλα τους νεκροφόρες: κουβαλούν ή δίνουν το θάνατο!) κυριαρχούνε, βροντάνε, διατάζουνε και κόβουν σ’ όλους τους δρόμους της Αθήνας. Τα πόδια φεύγουνε τροχάδην ( ας μπορούσανε να κάνουνε κι αλλιώς!) στις μέσα άκρες των πεζοδρομίων αλλά κι εκεί, όχι πολύ σπάνια, τα κυνηγάνε και τα κουτσουρεύουν από γούστο και δικαίωμά τους οι τροχοί.

Είναι τόσα πολλά τα κυνηγημένα πόδια, που τις ώρες του μεσημεριανού και του δειλινού, τις ώρες δηλαδή της μεγάλης κίνησης του πληθυσμού, δεν μπορείς να ξεχωρίσεις στη στενή λουρίδα της ελευθερίας τους, ακριβώς όπως το δάσος σ’ εμποδίζει να ιδείς τα δέντρα.

‘Αλλοτες, όταν η πρωτεύουσα είχε εκατό χιλιάδες ψυχόμετρι, τα πεζοδρόμια ήσαν διπλά στο φάρδος κι οι δρόμοι φυσική τους προέχταση. Μπορούσαν τα ευτυχισμένα πόδια της περασμένης γενιάς να περπατούν άνετα, να στέκονται , να συζητούν στη μέση των δρόμων: ήταν δικοί τους. Τα λίγα μόνιππα της οδού Σταδίου και της οδού Πατησίων ήτανε τόσο λίγα, που μοιάζανε με ντροπαλούς φιλοξενούμενους.

Τώρα, που ο πληθυσμός δεκαπλασιάστηκε, το δικαίωμα των δρόμων καταργήθηκε κι η ελευθερία των στενών λουρίδων, που μας απομείνανε, στένεψε περισσότερο

Τον «ψυχρό πόλεμο» μεταξύ ποδιών και τροχών, με συχνότατες αιματηρές συγκρούσεις δεν τον εσημείωσε κανένας – και κανένας Τρίγκβε Λι* και κανένας Ο.Η.Ε. δε νοιάστηκε να τον σταματήσει!

Κι ο πόλεμος αυτός δεν είναι μόνον υλικός, είναι και ψυχολογικός. Αυτοί που «τρώνε τα χιλιόμετρα» με τους τροχούς ( και πολύ περισσότερο αυτοί που έχουνε δικούς των ), θεωρούνε τα γαστερόποδα σκουλήκια των δρόμων κάτι λιγότερο από τα σκουλήκια. ‘Εχουνε την ψυχολογία της ανωτερότητας. Κι αγανακτούν με κείνους, που θέλοντας ή μη απλώνουν «περισσότερο του δέοντος» τα ποδάρια τους. Και για να μη δημιουργηθεί «κακόν προηγούμενον», τα τιμωρούνε τα τέτοια αυθάδικα ποδάρια – για να παραδειγματιστούνε τ’ άλλα.

Αυτήν την ψυχολογία της ανωτερότητας την είχαν ακόμα κι οι παλιοί αξιοδάκρυτοι αμαξάδες που σταθμεύανε στην Ομόνοια ή μπροστά στο ξενοδοχείο της “Μεγάλης Βρετανίας”. Ο πρόεδρός τους ο θρυλικός κυρ Στέφανος, ο “πρόεδρος της Δεξαμενής” και ο μοναδικός φίλος του μεγάλου Παπαδιαμάντη, αποστόμωνε συχνά τους αντιρρησίες του:

– Εγώ είδα και γνώρισα τον κόσμο από δύο μέτρα ψηλότερα παρά εσείς!

Εννοούσε το κάθισμά του στ’ αμάξι. Κι ήτανε περήφανος για τη διαφοράν αυτή θεωρήσεως της ζωής σε ύψος-χωρίς ο αγαθότατος εκείνος θυμόσοφος να’χει κόψει ποδάρια!

Aυτήν την ανωτερότητα των τροχοκινήτων ανθρώπων την αναγνωρίζει και το Κράτος. Στρώνει διαρκώς τους δρόμους γι’ αυτούς τους προνομιούχους και δε φκιάνει τα πεζοδρόμια για τα κατώτερα όντα. Κι όταν οι προνομιούχοι κόβουν και κανένα πόδι, τους “χαϊδεύει” με γελοία προστίματα. Κι έχει δίκιο. ‘Οποιος δεν έχει κεφάλι έχει ποδάρια, λέει η παροιμία. ‘Αρα όποιος έχει τροχούς έχει κεφάλι. Είναι “κατα τεκμήριον” εξυπνότερος. Κι ο έξυπνος πολίτης είναι ο χρήσιμος πολίτης!.

‘Oταν ο άνθρωπος πρωτάρχισε τον αγώνα της βιολογικής του προσαρμογής είχε τέσσερα χέρια. Τα δύο τα έκανε ποδάρια. Νομίζω πως η ίδια η Ανάγκη θα τον υποχρεώσει να τα κάνει και τ’ άλλα δυο του χέρια ποδάρια. Για να τρέχει γρηγορότερα να γλιτώνει απο τους τροχούς. Αυτή θα είναι η τελευταία φάση της εξέλιξης – και τους Τέλους του.

• Τρίγκβε Λι, Νορβηγός, τότε γενικός γραμματέας του ΟΗΕ.  Δεκάλογος των πεζών, 21 Οκτωβρίου 1950
• ‘Αλλοτες η μόνη ελευθερία των φτωχών ήταν η ελευθερία των ποδιών τους. Τότε μπορούσε κάθε πολίτης να κουνάει τα πόδια του όπου κι όπως ήθελε. Μπορούσε δηλ. να είναι πεζος- ακομα κι οι ποιητές.Σήμερα όμως τα πόδια χρειάζονται κολαούζο.Μωρά μαθαίνανε να περπατούν. Τώρα κυρίως οι μεγάλοι πρέπει να μάθουν. Γιατί σήμερα οι δρόμοι της Αθήνας θερίζονται απο τους τροχούς: από τα δρεπανηφόρα άρματα των νέων Ξέρξηδων.Πρέπει λοιπόν να ξέρει ο πεζός να περπατεί στο δρόμο, γιατί αλλιώς θα χάσει ή το κεφάλι του ή τα πόδια του.

  ***

  Κάθε τόσο δημοσιεύονται “Οδηγοί των πεζών”. Αλλ’ είναι ολότελα μηχανικοί. Δεν λαμβάνουν υπόψη των τον ψυχολογικό παράγοντα. Κι όπως, σύμφωνα με τα νέα ήθη, αναθεωρούνται οι “Οδηγοι Συμπεριφοράς”, έτσι καιρός είναι ν’ αναθεωρηθούν κι οι “Οδηγοί των Πεζών”.

  Δεν αρκεί το ένστιχτο της αυτοσυντηρησίας, για να σώζει κανείς τα κάτω και άνω άκρα του. Ούτε αρκούν τα κόκκινα και τα πράσινα φανάρια ή τα άσπρα γάντια της Τροχαίας. Ούτε κι η εξυπνάδα του διαβάτη. Κι όπως δεν αρκεί μια γυναίκα να στολίζεται και να βάφεται, για να γίνει ωραία, αλλά χρειάζεται πρώτ’ απ’ όλα οι αδένες της να λειτουργούν καλά κι η ψυχή της να’ναι φρέσκη, έτσι, για να σωθεί ο πεζός από τους τροχούς, πρέπει και το μυαλό του να’ναι καθαρό κι η ψυχή του ήρεμη.

  ***

  Ιδού ένας νέος Δεκάλογος για τους πεζούς.

  α) Πρίν να φύγετε πρωί από το σπίτι, να μην κάνετε καβγά με τη γυναίκα σας. Γιατί θα’σαστε ταραγμένος κι ο νους σας θ’ ασχολείται με όσο φαρμακερά σας είπε η γλώσσα της και με όσα εσείς δεν είχατε την ετοιμότητα να της απαντήσετε.

  β) Να΄φύγετε από το σπίτι μιαν ώρα νωρίτερα απ’ ότι πρέπει, για να έχετε καιρό να περιμένετε στα πεζοδρόμια, όσο να ελευθερώνεται η διάβαση από το ένα στο άλλο πεζοδρόμιο.

  γ) ‘Οταν περιμένετε στο πεζοδρόμιο, να φροντίζετε να στέκεστε πίσω από το δέντρο ή το στύλο ή το περίπτερο, γιατί, όχι σπάνια, οι τροχοί ανεβαίνουν και στο πεζοδρόμιο χάριν ποικιλίας

  δ) Όταν περνατε το δρόμο κι έχετε πέταλα στα παπούτσια σας (και ποίος φτωχός δεν έχει! Ακόμα κι οι ξυπόλυτοι!), να πατάτε με όλην την πατούσα, κάθετα, στην άσφαλτο και κυρίως, αν βρέχει και να αποφεύγετε να πατάτε στα σίδερα των τράμ. Γιατί θα γλιστρήσετε κι άμα πέσετε, δεν θα σηκωθείτε μόνος σας!.

  ε) Αν σας τραβούν οι ωραίες γυναίκες και τυχαίνει να περνούνε δίπλα σας ή να έρχονται καταπάνω σας οι λαχταριστοί ετούτοι πειρασμοί, το νου σας! Μη γυρίζετε να ιδείτε με τετράνοιχτα τα μάτια και το στόμα. Αυτός ο κίνδυνος είναι χειρότερος από της αφηρημάδας.

  στ) Απ’ όλα τα τροχοφόρα να φοβάστε τα τζιπ και τα στρατιωτικά αυτοκίνητα. Και τις Κυριακές τα υπεραστικά λεωφορεία, τρέχουν με διπλή φόρα, για να κάνουν όσο μπορεί περισσότερες διαδρομές. Και καλού κακού να μην μπαίνετε σε λεωφορεία τις Κυριακές

  ζ) ‘Οταν ακούγετε πίσω σας κορνάρισμα, να μην τρέχετε. Να σταματάτε. Αντί να κοπείτε μοναχός σας στα σίγουρα, ενδέχεται να μη σας κόψει ο σοφέρ.

  η) Να έχετε ως δόγμα ετούτο: καλύτερα μισήν ώρα αργότερα στη δουλεία σας ή στο σπίτι σας παρά μισήν ώρα νωρίτερα στο Νοσοκομείο ή στο Νεκροταφείο.

  θ) Αν οπωσδήποτε είσαστε γεννημένος να κοπούνε τα πόδια σας, καλύτερα να έχετε ξύλινα, γιατί μπορείτε να τ’ αντικαταστήσετε.

  ι) ‘Ολες αυτές τις σκοτούρες τις αποφεύγετε, αν είσαστε αρκετά έξυπνος, ώστε να διορισθέιτε σε καμιάν ανώτερη διοικητική θέση ή στην ΑΜΑΓΚ*. Τότε τις σκοτούρες θα τις έχουν οι άλλοι.

  ________________________________

  *Πρόκειται για την Amag ( American Mission for Aid to Greece – Αμερικανική Αποστολή για τη Βοήθεια στην Ελλάδα).

   

Μια σύντομη παρουσίαση του βιβλίου απο τον Νικο Σαραντάκο: ΕΔΩ

 

 

 

 

 

 

 

–

Χρηματιστήριο της κυκλοφορίας: Κατακόρυφη πτώση της αξίας της ανθρώπινης ζωής.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Σύμφωνα με την Ροδιακή στις 28 Ιουνίου 2017 στη Ρόδο 60χρονος οδηγός ΙΧ καταδικάστηκε σε  δύο χρόνια φυλάκιση και 5.000 ευρώ πρόστιμο γιατί το 2015 σκότωσε ένα σκυλάκι.

Η υπόθεση έφτασε στη δικαιοσύνη μετά από καταγγελία που έκανε το σωματείο «Τυχερές Πατούσες» και ο εισαγγελέας όπως μας ενημερώνει η εφημερίδα ήταν καταπέλτης: πρότεινε να μην έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα η έφεση (πράγμα που δεν δέχθηκε το δικαστήριο).

Την είδηση μας γνωστοποίησε η φίλη μας η Όλγα από τα Γιάννενα, που ο ποδηλάτης αδερφός της  Γιώργος Ζήσης πριν από τέσσερα χρόνια τραυματίστηκε θανάσιμα και εγκαταλείφθηκε από οδηγό ΙΧ. Ο δράστης εντοπίστηκε αρκετές μέρες μετά και αφέθηκε αμέσως ελεύθερος και με την άδεια οδήγησης του. Η ‘Όλγα, και όχι μόνον αυτή, υπομονετικά περιμένει τέσσερα χρόνια να ξεκινήσει το πρωτόδικο…

Όσοι/ες είχαν την τύχη να βρεθούν από την από δω μεριά, να έχουν χάσει άνθρωπο τους σε τροχαίο ξέρουν πάρα πολύ καλά ποια είναι η πραγματικότητα και ο νομικός (και όχι μόνο) πολιτισμός που έχει να κάνει με το θέμα.

Είναι γνωστό πως η νομοθεσία για την κακοποίηση των ζώων είναι κατά πολύ αυστηρότερη από αυτήν που αφορά στην κακοποίηση (τουλάχιστον μέσω των μηχανοκινήτων) των ανθρώπων. Σε μια ευνομούμενη αεί προοδεύουσα κοινωνία τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Τα ανθρώπινα δικαιώματα και ιδιαίτερα το βασικότερο απ αυτά, η ίδια η ζωή του ανθρώπου είναι υποδεέστερη από την ζωή του ζώου.

Ιεραρχώντας έτσι τα πράγματα ο νομοθέτης δεν το κάνει από καθ υπερβολή φιλοζωία αλλά εκφράζει τον κοινό τόπο, τον τόπο συνάντησης δύο κυρίαρχων τάσεων: αφ ενός οι άνθρωποι, σήμερα περισσεύουν και άρα η ανθρώπινη ύπαρξη έχει απαξιωθεί και αφετέρου η υπερπαραγωγή αυτοκινήτων/μηχανοκινήτων πρέπει να καταναλωθεί άρα οτιδήποτε σχετικό καταγράφεται σαν παραβατικότητα/εγκληματικότητα σχετιζόμενη με την αυτοκίνηση θα πρέπει να αποποινικοποιηθεί/απενοχοποιηθεί. Εδώ ακριβώς εδράζεται πχ η πρόταση για την μείωση κατά 50% των προστίμων για τις παραβάσεις του ΚΟΚ που πρωτοδιατυπώθηκε από τον Υπουργό Προ – ΠΟ αλλά και καθηγητή Εγκληματολογίας (έχουν γνώση οι φύλακες)  κο Πανούση. Μια πρόταση που συμβαδίζει με άλλες Ευρωπαίων συστημικών κοινωνιολόγων που προτείνουν να αυξηθούν τα όρια ταχύτητας ή να χαλαρώσει η επιτήρηση στους δρόμους ώστε αυτοί να αποτελούν ένα νομιμοποιημένο πεδίο εκτόνωσης των τόσο πιεσμένων ανθρώπων και πρώτα απ όλα των νέων.

Για όσους θεωρούν τα παραπάνω υπερβολικά ας σημειώσουμε μόνο σε σχέση με την αναφερθείσα περίπτωση πως η συνήθης ποινή για φόνο ανθρώπου από οδηγό ΙΧ είναι 18 μήνες με αναστολή, χωρίς επιπλέον χρηματικό πρόστιμο και πως ουδέποτε εισαγγελέας πρότεινε η έφεση γι αυτή την  ποινή να μην έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα.

Δίκη για ανθρωποκτονία από οδηγό μηχανοκινήτου ουδέποτε πραγματοποιήθηκε σε οποιοδήποτε δικαστήριο της χώρας ένα χρόνο μετά το συμβάν. Ο μέσος όρος για το πρωτόδικο είναι τα τρία με τέσσερα χρόνο και για το Εφετείο τα 7 με 8 χρόνια.

Σε αντίθεση με τις φιλοζωικές οργανώσεις που με σχέδιο νόμου που δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα αποκτούν (και πολύ σωστά) το δικαίωμα παράστασης πολιτικής αγωγής σε περιπτώσεις κακοποίησης ζώων, στις οργανώσεις θυμάτων τροχαίων δεν αναγνωρίζεται αυτό το δικαίωμα.

Για να μη μιλάμε μόνο για τα νομικά βέβαια στις μέρες μας δεν νοείται εφημερίδα η άλλο ΜΜΕ που να μη διαθέτει τουλάχιστο μια σελίδα εβδομαδιαία που να σχετίζεται άμεσα με την κακοποίηση των ζώων. Καμιά εφημερίδα ή άλλο ΜΜΕ δεν «αισθάνθηκε την ανάγκη» να αφιερώσει ανάλογα ένα σταθερό χώρο στα θύματα των τροχαίων στην χώρα που κατέχει πανευρωπαικά δεσπόζουσα θέση.

Όταν κατά καιρούς ζητάμε την εξομοίωση της νομοθεσίας που αφορά στα θύματα τροχαίων με την νομοθεσία για την κακοποίηση των ζώων μερικοί νομίζουν ότι κάνουμε χιούμορ. Δυστυχώς κι εμείς που ακούσαμε τόσες επαναλαμβανόμενες αποφάσεις να χαρακτηρίζουν σαν «αμέλεια» τον φόνο ενός ή και περισσότερων ανθρώπων από μεθυσμένους οδηγούς, από παραβάτες του ορίου ταχύτητος, από παραβάτες του κόκκινου σηματοδότη, από οδηγούς χρήστες κινητού, από οδηγούς που επιπλέον εγκατέλειψαν το θύμα τους, ακόμα και από οδηγούς που τα είχαν κάνει όλα αυτά ταυτόχρονα δεν εισπράξαμε αυτές τις αποφάσεις σαν εκδηλώσεις χιούμορ.

…………….

Έλεγα να μη γράψω τίποτα απ όλα αυτά. Ο λόγος, ο δικός μας τουλάχιστον δεν έχει για την κάθε εξουσία καμία αξία. Δεν «φτάνει» σ αυτήν. Δεν ανήκει στο φάσμα των συχνοτήτων που αντιλαμβάνεται. Μέχρι να μάθουμε να γαβγίζουμε, να νιαουρίζουμε, να βελάζουμε ή να γκαρίζουμε καλύτερα είναι να σωπαίνουμε.

Ωστόσο πηγαίνοντας χθες το απόγευμα για  λίγη δροσιά και ένα καφέ στο προαύλιο του Αρχαιολογικού Μουσείου της Αθήνας μια εικόνα με οδήγησε στο να υποτροπιάσω.

Ένα παπάκι έκανε βόλτα (φυσικά) επάνω στην πλατεία όπου έπαιζε πλήθος παιδιών. Ο οδηγός φορούσε κράνος. Ήταν ο μόνος από τους τέσσερις επιβαίνοντες. Πίσω μια γυναίκα, χωρίς κράνος και ανάμεσα τους σφηνωμένο ένα μωρό 2-3 χρονών. Συνηθισμένη εικόνα θα πείτε. Ναι αλλά αυτή την φορά συνοδεύονταν από κάτι το εξαιρετικό. Από ένα μεγαλόσωμο σκυλί μπροστά από τον οδηγό, όρθιο με τα μπροστινά πόδια πάνω στο τιμόνι.

Μέσα ο κόσμος θαύμαζε τον μηχανισμό των Αντικυθήρων και έξω απολαμβάναμε την αληθινή ζωή.

Ελπίζω η τυπική αυτή ελληνική οικογένεια να έφτασε σώα στο σπίτι.

Ενδεχόμενο να τους σταμάτησε η Τροχαία είναι μάλλον απίθανο.

Αλλά αναρωτιέμαι αυτοί οι ακροβάτες του τρόμου δεν είχαν μάθει τα νέα για το τι επρόκειτο να υποστούν αν πάθαινε κάτι το σκυλί;

Γιώργος Κουβίδης

ΥΓ. α) Ακόμα κι αν σκοτώσεις το παιδί σου σε τροχαίο το δικαστήριο μπορεί να σε απαλλάξει λόγω του ψυχικού σου πόνου.

β Η Ελλάδα πρωτοπορεί  επί μακρόν στην Ευρώπη και στους θανάτους παιδιών επιβατών που κατά τεκμήριο επιβαίνουν σε οχήματα που οδηγούν οι γονείς τους. 

Ινδία, παραλλαγή στο ίδιο θέμα: εξαμελής οικογένεια, γάτα και σκύλος πάνω σε μοτό.

Προτάσεις του Υπουργείου Δικαιοσύνης για φόνο υπό την επήρεια αλκοόλ και εγκατάλειψη θύματος.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Στο Σχέδιο Νόμου Του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Μέτρα Θεραπείας ατόμων που απαλλάσσονται από την ποινή λόγω ψυχικής ή διανοητικής διαταραχής» και λοιπές διατάξεις που έχει δοθεί για δημόσια διαβούλευση μέχρι τις 12 Ιουνίου 2017 περιλαμβάνονται στο άρθρο 30 δύο τροποποιήσεις  που αφορούν τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Η πρώτη αποτελεί προσθήκη άρθρου που προβλέπει επι τόπου αφαίρεση της  άδειας οδήγησης για πέντε χρόνια σε οδηγούς που προκάλεσαν θανατηφόρο τροχαίο υπο την επήρεια αλκόλ και η δεύτερη τροποποίηση άρθρου που προβλέπει τον διπλασιασμό των ποινών που επιβάλλονται σε περίπτωση εγκατάλειψης θύματος τροχαίου. Οι προσθήκες προήλθαν μετά τις διαδοχικές παρεμβάσεις που αφορούσαν συνολικότερα το ζήτημα της Δικαιοσύνης  του SOS Τροχαία Εγκλήματα στους υπουργους Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλο και  Στ. Κοντονή (μαζι με την ΕΥΘΥΤΑ) και τις αναλυτικές συζητησεις με τους πρώην και νυν  γενικούς γραμματείς του υπουργείου Κ. Κοσμάτο και Γ. Σάρλη.

Το προτεινόμενο από το υπουργείο άρθρο έχει ως εξής:

Άρθρο 30

Τροποποίηση άρθρων Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας

1.Στο άρθρο 42 του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (ν. 2696/1999, Α΄ 57), όπως ισχύει,

προστίθεται παρ. 12 ως εξής:

«12. Στον οδηγό οχήματος (ή κάθε μεταφορικού μέσου) που προκάλεσε θανατηφόρο ατύχημα, ο οποίος οδηγουσε υπό την επήρεια οινοπνεύματος και η συγκέντρωση οινοπνεύματος στο αίμα του είναι άνω του 0,50 g/l αφαιρείται επί τόπου η άδεια ικανότητας οδήγησης για διάστημα πέντε (5) ετών. Κατά της παραπάνω απόφασης της αστυνομικής αρχής, ο οδηγός δύναται να προσφύγει ενώπιον του κατά τόπου αρμοδίου εισαγγελέα πλημμελειοδικών για την  ακύρωση της πράξης αφαίρεσης ή τη μείωση του χρόνου αφαίρεσης. Μετά την εισαγωγή  της υπόθεσης στο ακροατήριο του αρμοδίου δικαστηρίου, η προσφυγή του προηγουμένου εδαφίου απευθύνεται  μόνο προς το δικαστήριο το οποίο μπορεί να συνεδριάσει και πριν από την  εκδίκαση της κύριας ποινικής υπόθεσης κατά την αυτόφωρη διαδικασία. Σε κάθε περίπτωση, το ποινικό δικαστήριο κατά την κρίση του, συνεκτιμώντας τις συνθήκες τέλεσης της πράξης και την προσωπικότητα του δράστη, μπορεί να επιμηκύνει την αφαίρεση  της άδειας οδήγησης για χρονικό διάστημα έως πέντε (5) επιπλέον έτη. Αν ο ίδιος οδηγός  μετά την παρέλευση της πενταετίας ή του χρόνου που ορίσει το ποινικό δικαστήριο καταληφθεί να οδηγεί και πάλι υπό την επήρεια οινοπνεύματος αφαιρείται επί τόπου και δια βίου η  άδεια ικανότητας οδηγού.».

 

2. Η παρ. 4 του άρθρου 43 του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (ν. 2696/1999, Α΄ 57), όπως ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής:

«4. Αυτός που παραβαίνει τις διατάξεις της παραγράφου 2 περίπτωση α΄και β, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών. Αν από τη συμπεριφορά του ο παθών περιήλθε σε κίνδυνο ζωής ή επήλθε θάνατος  ή σωματική βλάβη αυτού, ο υπαίτιος τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους, εφόσον η  πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα με άλλη διάταξη στις δύο πιο πάνω περιπτώσεις, και με αφαίρεση της άδειας ικανότητας οδηγού για χρονικό διάστημα έξι (6) έως δώδεκα (12) μηνών, η οποία επιβάλλεται υποχρεωτικά από το δικαστήριο».

  Τα προτεινόμενα άρθρα απέχουν από το να αποτελούν μια συνολική μεταρρύθμιση. Ακόμα και στο περιορισμένο πεδίο που εστιάζουν είναι αρκετά άτολμα. Παρόλα αυτά είναι θετικό που το υπουργείο Δικαιοσύνης  αποφάσισε επιτέλους να προτείνει δυο άρθρα με πιο αυστηρή αντιμετώπιση τόσο των μεθυσμένων οδηγών που σκοτώνουν όσο και των οδηγών που εγκαταλείπούν τα θύματα τους.  Αν δεν μας έχει διαφύγει κάτι η τελευταία νομοθετική πρωτοβουλία του υπουργείου Δικαιοσύνης πάει αρκετά πίσω, στην υπουργεία Καστανίδη και κινήθηκε σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση: προτάθηκε και νομοθετήθηκε τότε η μετατροπή της οδήγησης υπο την επήρεια αλκοόλ και τοξικών ουσιών από πλημμέλημα σε πταίσμα, αφου χαρακτηρίστηκε «πράξη χαμηλής κοινωνικής απαξίας»… Με τροπολογία του τότε αντιπολιτευομενου ΣΥΡΙΖΑ μετά από μια μεγάλη κινητοποίηση οικογενειών θυματων τροχαίων απ όλη την Ελλάδα που συντόνισε ο SOS Τροχαία Εγκλήματα κατορθώσαμε δυο χρόνια μετά να καταργηθεί αυτή η νομοθετική ρύθμιση.

 

Παρατηρήσεις

Προσθήκη παρ 12 στο αρθρο 42 του ΚΟΚ

Στην πιο αυστηρή ερμηνεία της  η παράγραφος προβέπει την επιβολή 10χρονης αφαίρεσης της άδειας οδήγησης (5 κατά το θανατηφόρο συμβάν από την αστυνομια+ 5 στη δίκη). Αντίθετα στην πιο ελαστική ερμηνεία της, η άδεια αφαίρεσης μπορεί να μην αφαιρεθεί καθόλου, αφου ο εισαγγελέας μπορεί να ακυρώσει την πρώτη ποινή που επιβάλει η αστυνομία και κατά την δίκη δεν προβλέπεται ελάχιστη σχετική ποινή παρα μόνο η πιθανή μέγιστη.  Τέτοια διακύμανση (από 0 έως 10 χρόνια) είναι προβληματική. Με δεδομένο ότι ειδικα στο θέματων τροχαίων  εγκλημάτων εισαγγελικές και δικαστικές αρχές επί δεκαετίες εξαντλούν όλα τα όρια επιείκιας και επιβάλουν πάντα τις ελάχιστες ποινές, στην πράξη είναι πολύ πιθανον να έχουμε την ακύρωση του προτεινόμενου άρθρου μέσω της επιλογής των ελάχιστων (μηδενικών) ποινών.

Ιδαίτερα προβληματική είναι η προβλεπόμενη δυνατότητα με μια εισαγγελική απόφαση να μειώνεται αλλα ιδιαίτερα να ακυρώνεται μια προβλεπόμενη ποινή πενταετούς στέρησης της άδειας οδήγησης. Να σημειώσουμε εδώ ότι αναλογη δυνατότητα σήμερα δεν έχει εισαγγελέας  να ακυρώσει η να μειώσει την ποινή αφαίρεσης αδειας οδηγησης που επιβάλεται σε οδηγους που οδηγουν με αλκοολ  0.8 εως 1.1 gr/L (τρεις μηνες)  η μεγαλύτερο του 1.1 gr/L (έξι μήνες)  που επιβάλονται χωρις καν οι οδηγοί να έχουν προκαλέσει τροχαία σύγκρουση.

Ζητάμε: Να αφαιρεθεί η δυνατότητα ακύρωσης της ποινής από τον εισαγγελέα. Να υπάρχει δυνατότητα προσφυγής για μείωση η οποία να μη ξεπερνά το ήμιση (δυόμιση χρόνια) μόνον για τους οδηγούς με συγκένρωση αλοκοόλ στο αίμα μικρότερη του 1.1 gr/L. Οδηγοί με μεγαλυτερη συγκέντρωση αλκοόλ στο αίμα δεν έχουν δικαίωμα προσφυγής για μείωση.

Στη δυνατότητα το ποινικό δικαστήριο να επιβάλει επιπλέον στέρηση άδειας οδήγησης εως πέντε έτη να προστεθεί ότι για τους οδηγους με συγκεντρωση αλκοόλ στο αίμα 1.1 gr/L και περισσότερο επιβάλει ποινή στέρησης άδειας οδήγησης κατ ελάχιστον 2,5 έτη.

Συνέπεια των παραπανω είναι η σε κάθε περίπτωση αφαίρεση της αδειας για 7.5 εως 10 ετη για τους οδηγούς που προκαλουν θανατηφόρο τροχαίο οδηγώντας με αλκοολ  στο αίμα 1.1 gr/L και περισσότερο.

Για μικρότερες του 1.1 gr/L διαφαλίζεται ελάχιστη αφαίρεση επι 2.5 έτη (μέγιστη 10 έτη).

Οδηγοί από τους οποίους έχει αφαιρεθεί η άδεια για διάστημα πέντε ετών και περισσότερο επανακτούν την άδεια κατόπιν εξετάσεων. Στις κλασσικές ιατρικές εξετάσεις τους προστίθεται επιπλέον η εξέταση τους από δημόσιο ειδικό κέντρο εξάρτησης από το αλκοόλ και η σύμφωνη γνώμη του για την έκδοση άδειας οδήγησης. Η άδεια οδήγησης του να είναι με τον περιορισμό ότι στο όχημα που οδηγεί θα υπάρχει σύστημα ανίχνευσης  αλκοόλ που δεν θα επιτρέπει την κίνηση σε περίπτωση ύπαρξης αλκοόλ στον εκπνεόμενο αέρα.

Αντικατάσταση  παρ. 4 του άρθρου 43 του ΚΟΚ (ν. 2696/1999, Α΄ 57),

Η προτεινόμενη τροποίηση αφορά των διπλασιασμό των ποινών σε περίπτωση φυγής από το σημείο σύγκρουσης (6 μήνες φυλάκιση) και εγκατάλειψης θύματος (φυλάκιση τουλάχιστον 1 έτους και αφαίρεση άδειας οδήγησης 6 εως 12 μηνες).

Οι διατάξεις αυτές αν και αυτηρότερες δεν θα περιορίσουν την διαρκή αύξηση των περιστατικών εγκατάλειψης θυμάτων.

Όσο οι κατηγορίες για την εγκατάλειψη παραμένουν σε βαθμό πλημμελήματος και το κράτος αρνείται να προχωρήσει στην κράτηση ακόμα και υποτρόπων δραστών κανένα αποτέλεσμα δεν πρόκειται να υπάρξει.

Η εμπειρία μας λέει πως στη συμψηφιστική λογική τα δικαστήρια θα ελαττώνουν τις ποινές που επιβάλλουν για τα συνοδά πλημμελήματα (όπως το πλημμέλημα…της ανθρωποκτονίας) ώστε το συνολικό αποτέλεσμα να παραμείνει για το δράστη στα πλαίσια μια ποινής με αναστολή ή στη χειρότερη περίπτωση μιας εξαγοράσιμης ποινής, εννοείται με το χαμηλότερο δυνατό αντίτιμο και σε δόσεις.

Γιώργος Κουβίδης

Το σχέδιο νόμο είναι στο διαδίκτυο μέχρι τις 12 Ιουνίου δείτε το και καντε

την κριτική και τις προτάσεις σας: ΕΔΩ   

Woman dressed as lady justice peeking at scales

 

 

 

Με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω. (1)

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

(Σ αυτή την ενότητα θα παραθέτουμε συνοπτικά στοιχεία που αποδομούν την κυρίαρχη εικόνα την οποία συστηματικά κατασκευάζουν  αρχές, αυτοκινητοβιομηχανία & το σύνολο των ωφελουμένων από την ανάπτυξη της  μηχανοκίνησης, με την πολύτιμη βοήθεια των αντικειμενικών ΜΜΕ.)

Το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των ανθρωποκτονιών που πραγματοποιούνται κάθε χρόνο στην Ελλάδα  προκαλείται από οδηγούς αυτοκινήτων. 

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας το 2012 πραγματοποιήθηκαν στην χώρα μας 1.141 ανθρωποκτονίες. Από την ανάλυση των στοιχείων προκύπτει ότι: 976 απ αυτές αφορούν σε θύματα τροχαίων συγκρούσεων ενώ 165 οφείλονται σε όλους του υπόλοιπους λόγους και μέσα. Αν μιλήσουμε με ποσοστά: 86% των εγκλημάτων είχαν σαν όπλο το αυτοκίνητο (η άλλα μηχανοκίνητα) και μόλις 14% όλα τα άλλα όπλα.

Αντίθετα προς τους διαδιδόμενους από τα περισσότερα ΜΜΕ μύθους, αν δεν υπήρχε το αυτοκίνητο θα μπορούσε βάσιμα να ισχυριστεί κανείς πως είμαστε μια όχι ιδιαίτερα βίαιη κοινωνία.

Τα στοιχεία αυτά δεν είναι συγκυριακά. Και το 2011 οι αναλογίες σύμφωνα πάντα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΑΣ είναι περίπου οι ίδιες:                                           2011: Σύνολο ανθρωποκτονιών 1276: Τροχαία 1092(85.6%) – Άλλοι λόγοι: 184 (14.4%). Παρόμοια είναι τα στοιχεία για όλες τις τελευταίες δεκαετίες.

Ας θυμηθούμε πως σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία μόνο τα τελευταία 20 χρόνια στη χώρα μας έχασαν τη ζωή τους από τροχαίες συγκρούσεις 31.385 άνθρωποι.

Τα στοιχεία βέβαια, όσον αφορά τους αριθμούς νεκρών από τροχαία είναι υποτιμημένα μια και επίσημα στη χώρα μας και σ όλες τις χώρες της Ευρώπης σαν νεκρός από τροχαίο καταγράφεται κάποιος μόνο αν πεθάνει μέσα σε 30 ημέρες από το τροχαίο.

Διδάγματα: Τα ΜΜΕ σίγουρα δεν είναι τυφλά, αλλά εμφανίζουν μια ιδιότυπη «αχρωματοψία» : ενώ βλέπουν, και τα περισσότερα, μεγεθύνουν όλα τα άλλα εγκλήματα, στη μεγάλη τους πλειοψηφία δεν βλέπουν τα τροχαία εγκλήματα.

Η Δικαιοσύνη όπως ξέρουμε είναι τυφλή. Σαν αποτέλεσμα δεν μπορεί να δει την συνολική εικόνα με τις δεκάδες χιλιάδες ανθρωποκτονίες και σοβαρούς τραυματισμούς από τροχαίες συγκρούσεις τις τελευταίες δεκαετίες. Ακούει μόνο «ξεχωριστές περιπτώσεις», που… «φυσικά» δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο από «ανθρωποκτονίες από αμέλεια» δηλαδή πλημμελήματα. Μ αυτό τον απλό τρόπο για το 86% των δραστών ανθρωποκτονιών στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμία συνέπεια.

Την δεκαετία του 70 το ελληνικό κράτος κατάργησε την θανατική ποινή. Συμπτωματικά αυτή είναι η περίοδος όπου οι φόνοι στην άσφαλτο αρχίζουν να παρουσιάζουν εκρηκτική άνοδο Το κράτος αρνούμενο στον εαυτό του το δικαίωμα της αφαίρεσης ζωής σε ανθρώπους που έχουν καταδικαστεί τελεσίδικα μοιάζει σαν να εκχώρησε αυτό το δικαίωμα στους ελεύθερους σκοπευτές των δρόμων που μπορούν να εκτελούν αθώους και ανυποψίαστους πολίτες, απολαμβάνοντας την ατιμωρησία που πάντα η εξουσία θέσπιζε για τους δήμιους.

SOS Τροχαία Εγκλήματα

 

 

 

 

 

Γενικά οδηγείς με την αίσθηση ότι ο ΚΟΚ ισχύει αν συμφωνεί ο οδηγός!

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Ο φίλος Τάσος Κυπριανίδης μας κοινοποίησε ένα μήνυμα που έστειλε στις 31/1/2017 προς την Τροχαία Αττικής, το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και το Υπουργείο Εσωτερικών σε σχέση με την καθημερινότητα στην κυκλοφορία και την απάντησης που του έστειλε η Τροχαία. Τα θέματα που θέτει είναι δυστυχώς μόνιμα επίκαιρα παρότι κάποιοι ανακάλυψαν μερικά απ αυτά μετά το φοβερό δυστύχημα στη Θήβα.

 « Αφορμή για το email αυτό είναι η οργιαστική παραβατικότητα στους δρόμους και η πρακτικά απλά ενδεικτική (μη) αντιμετώπισή της. Το φαινόμενο αυτό παίρνει ώθηση κάθε καλοκαίρι με την απόλυτη ασυδοσία των διακοπών και αφήνει ένα πρόσθετο ίχνος από τον Σεπτέμβρη και μετά. Χωρίς να ισχυρίζομαι ότι και εγώ ως οδηγός δεν έχω συμβολή στη γενική παραβατικότητα, αναφέρω ενδεικτικά τα ακόλουθα:

1. Η παραβίαση του κόκκινου σηματοδότη είναι σχεδόν μόνιμη, ιδίως το βράδυ με πρωταθλητές τα μηχανάκια αλλά με σημαντική συμμετοχή και των αυτοκινήτων. Συχνή είναι η περίπτωση που σταματάς στο κόκκινο και σου κορνάρει ο πίσω για να το παραβιάσεις. Πολλές φορές γίνεται και με τη γενική παρουσία αστυνόμου τροχαίας στην περιοχή, ο οποίος για κάποιο λόγο δεν θεωρεί ότι τον αφορά ή έχει εγκαταλείψει την προσπάθεια.
2. Επίσης σε καθεστώς έχει εξελιχθεί η παράκαμψη της σειράς σε φανάρια που επιτρέπουν στροφή από τον δρόμο κύριας κυκλοφορίας, με πρωτεργάτες ταξί αλλά με σημαντική συμμετοχή από όλους εμάς τους υπόλοιπους. Δεν γνωρίζω αν και πόσο παράνομο είναι, πάντως ενδιαφέρει την τροχαία γιατί  επηρεάζει την κυκλοφορία, το πότε ξεκινάει η σειρά να στρίβει επειδή ο παράνομος πρώτος φυσικά δεν βλέπει το φανάρι.
3. Αν μετρήσετε το πόσοι οδηγούν μιλώντας ταυτόχρονα και απασχολώντας το ένα χέρι τους με το κινητό θα έχετε σίγουρα διψήφιο ποσοστό. Αυτό σίγουρα είναι πηγή ατυχημάτων.
4. Η χρήση κράνους στα μηχανάκια επαφίεται στην καλή διάθεσή τους. Και εδώ το ποσοστό που δεν φορούν είναι σίγουρα διψήφιο.
5. Πόσο ενδεικτική είναι η έννοια του μονόδρομου; Για να το διαπιστώσετε μετρήστε, ακόμη και σε σχετικά κεντρικούς μονόδρομους, πόσα μηχανάκια (αλλά και αυτοκίνητα επίσης) οδηγούν ανάποδα σε μονόδρομους
6. Η επικίνδυνη οδήγηση (προσπεράσματα από δεξιά) είναι καθημερινότητα σε συγκεκριμένους δρόμους (παραλιακή, κηφισίας, κλπ.) ιδίως βραδυνές ώρες ή πρώτες πρωινές ώρες, συνδυασμένη συχνά και με υπερβολική κατανάλωση αλκοολ.
7. Έχει καθιερωθεί να περνάνε ανάμεσα στις λωρίδες κυκλοφορίας αυτοκινήτων μηχανές και μηχανάκια. Όταν πρόκειται για σειρές σταματημένων αυτοκινήτων, είναι οριακά ασφαλές και αποδεκτό, αλλά όταν αυτό γίνεται σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας με μηχανές που ελισσονται με υψηλή ταχύτητα, μάλλον παράνομο δείχνει.
8. Το παράνομο παρκάρισμα είναι καθεστώς, αλλά εδώ ενδιαφέρει κυρίως ό,τι επιβαρύνει τη θέση των πεζών, των ΑΜΕΑ, την κυκλοφορία των μέσων μαζικής μεταφοράς κλπ.
9. Μια ειδική περίπτωση είναι όλες αυτές οι πινακίδες που αυθαίρετα μπαίνουν μπροστά από αυτοσχέδια «parking» επειδή ο ιδιοκτήτης θέλει να παρκάρει το αυτοκίνητο μπροστά στο σπίτι του. Δεν πρέπει να υπάρχει πολεοδομκή άδεια για γκαράζ, και ποιος ευθύνεται για την τήρησή της ή το ξήλωμα των παράνομων πινακίδων;
10. Οι αυτοσχέδιες πιάτσες ταξί δεν σας αφορούν; Δείτε την επίπτωση το βράδυ π.χ. στην αρχή της πανόρμου στην έξοδο μετρό, όπου η πιάτσα αποτελεί δεύτερη σειρά δίπλα στα σταθευμένα, κλείνοντας άλλη μια λωρίδα κυκλοφορίας και επιτείνοντας το κυκλοφοριακό χάος εκεί.
11. Έξω από νυχτερινά κέντρα στην Αθήνα γίνεται το χάος αργά το βράδυ με τους παρκαδόρους να πιάνουν μεγάλο μέρος του δρόμου. Αυτό δεν είναι αντικέιμενό σας;
12. Η επιβολή προστίμων είναι μάλλον ενδεικτική και συνδέεται με «στόχους» εσόδων. Όταν αυτοί καλυφθούν φαίνεται ότι το μέτρο ατονεί. Έτσι τουλάχιστον εξηγώ εγώ το γεγονός ότι το προηγούμενο ΣΚ έγιναν εκτεταμένοι έλεγχοι, δόθηκαν πρόστιμα και υπήρξε δημοσιότητα. Όμως με σημειακές δράσεις και με στόχο τη δημοσιότητα δεν πετυχαίνετε κάτι διατηρήσιμο.
13. Η «χρήση τεχνικών μέσων για έλεγχο της ταχύτητας» μάλλον δεν υπάρχει ως πρακτική, γιατί το πολύ που έχω δει είναι συνεργείο της τροχαίας να μετράει τηλεσκοπικά την ταχύτητα. Οι κάμερες δεν ξέρω αν λειτουργούν και αν στέλνονται κλήσεις μέσω αυτών.

Γενικά οδηγείς με την αίσθηση ότι ο ΚΟΚ ισχύει αν συμφωνεί ο οδηγός!

Τώρα η απάντηση στα παραπάνω δεν είναι απλή, αλλά δεν συνίσταται στη μείωση των προστίμων που το υπουργείο έκανε πρόσφατα (ή τουλάχιστον αυτό διάβασα). Σίγουρα πάντως συνδέεται με την αλλαγή συμπεριφοράς οδηγών και με επιλογή πολιτικής. Κάτι αντίστοιχο, η πολιτική «μηδενικού ατυχήματος» έχει επιδιωχθεί με συνέπεια στη Ν. Υόρκη (υπήρχε ένα ενδιαφέρον «σαλόνι» πριν μερικούς μήνες στην Εφημερίδα των Συντακτών με αναφορά στον δήμαρχο της ΝΥ Ντιμπλάζιο). Στη λογική αυτή πιστεύω ότι θα βοηθήσει και μια ευρύτατη καμπάνια ενημέρωσης και προειδοποίησης των οδηγών και κυρίως των συστηματικά παραβατών. Αυτό μπορεί να διαρκέσει π.χ. ένα μήνα, και αυτοί να καταγράφονται σε ειδικό ηλεκτρονικό αρχείο (με το internet of things και τη διασυνδεσιμότητα των πάντων είναι πανεύκολο). Η πληροφορία αυτή πρέπει να είναι ανακτήσιμη από τον αστυφύλακα της τροχαίας στο δρόμο, ο οποίος μπορεί σε αυτή την προειδοποιητική περίοδο να δείχνει στον οδηγό ότι έχει προειδοποιηθεί για την παράβαση και άλλη φορά.

Αφού περάσει αυτή η περίοδος μετά επιβάλλονται με συνέπεια τα πρόστιμα.

Και τώρα στο ευαίσθητο ζήτημα των στατιστικών, με τις οποίες φυσικά μπορείς να αποδείξεις τα πάντα. Εδώ η δική σας παρακολούθηση και η δική μας ενημέρωση πρέπει να είναι λεπτομερής ανάλογα με τη φύση των παραβάσεων (π.χ. ειδική για τα κόκκινα το βράδυ, για την επικίνδυση οδήγηση στην παραλιακή, κλπ.) με παρακολούθηση αν πράγματι μειώθηκαν τα ατυχήματα κάθε είδους. Μην βάλετε άμεσα «στόχους» γιατί μετά όλοι εξωθούνται στην «επίτευξή» τους με κάθε μέσο, δηλαδή με «έξυπνη» χρήση στατιστικών. Αντίθετα, παρακολουθήστε εσείς και η ομάδα σας ‘έξυπνα» το αποτέλεσμα για να βγάλετε ασφαλή συμπεράσματα.

Τέλος, επικοινωνία και ενημέρωση. Κανένας που κατέχει δημόσια θέση δεν αισθάνεται την αναγκη αυτό που κάποτε έθεσε ως στόχο (αν το έχει κάνει) να μας ενημερώνει τακτικά αν και σε ποιο βαθμό επιτυγχάνεται. Μπορείτε και εδώ να καινοτομήσετε και να εκπλήξετε ευχάριστα το κοινό. Ενημέρωση δεν σημαίνει βέβαια κατ’ ανάγκη αναγγελία «επιτυχιών». Πολλές φορές η επισήμανση των αιτίων που σας οδηγούν σε αδυναμία να αλλάξετε κακώς κείμενα μπορεί να είναι ευεργετική.

Νομίζω ότι αν ακολουθήσετε μια πολιτική στην παραπάνω κατεύθυνση (ή κάτι πολύ καλύτερο που μπορούν να σας υποδείξουν οι επιστημονικά καταρτισμένοι συνεργάτες σας), τότε θα μπορείτε να είστε υπερήφανος ότι συμβάλατε και σεις στη βελτίωση της κυκλοφορίας στους δρόμους, στη συμπεριφορά των οδηγών και στη μείωση τραγικών περιστατικών που έχουν ζήσει πολλές οικογένειες.»

Τάσος Κυπριανίδης 

Και η απάντηση της Τροχαίας: 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

3 Μαρτίου 2017: Νέα απάντηση της Διεύθυνσης Τροχαίας.

Διαβάστε την: ΕΔΩ

Η συζήτηση ενάντια στη μείωση των προστίμων του ΚΟΚ στη βουλή.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, οδική ασφάλεια

Στις 16 Φεβρουαρίου στην επιτροπή οδικής ασφάλειας της βουλής ανέπτυξαν τα επιχειρήματα τους ενάντια στην πρόταση για μείωση των προστίμων σε παραβάτες του Κ.Ο.Κ η πρόεδρος της ΕΥΘΥΤΑ Ρόδου Ελένη Καρύδη, ο πρόεδρος του SOS Τροχαία Εγκλήματα Γιώργος Κουβίδης και η πρόεδρος του ΙΟΑΣ Πάνος Μυλωνάς Βασιλική Δανέλη- Μυλωνά. Στην συνεδρίαση είχε προσκληθεί και ο Τάσος Μαρκουίζος (Ιαβέρης) που δεν μπόρεσε να παραστεί και έστειλε γραπτό υπόμνημα.

Ελπίζουμε οι παρεμβάσεις που υπήρξαν να οδηγήσουν σε μια αναθεώρηση των σχεδίων και την έναρξη επεξεργασίας ενος συνολικού σχεδίου για την οδική ασφάλεια.

Δείτε την συνεδρίαση εδώ: 

Τα κύρια σημεία της παρέμβασης του SOS Τροχαία Εγκλήματα στην συνεδρίαση της επιτροπής στηρίζονταν στην παλιότερη πρόταση μας (ΕΔΩ) που είχε σαν κεντρικό άξονα την επιβράβευση των συνετών οδηγών που δεν υποπίπτουν σε παραβάσεις με μια μείωση πχ των τελών κυκλοφορίας και όχι των παραβατικών μέσω της μείωσης των προστίμων τους.

Παραπέρα η θέση μας ήταν συνολικα απορριπτική γιατί η υφιστάμενη πρόταση:

α) δεν εντάσσεται σε κανενα συνολικο σχέδιο για την οδική ασφάλεια.

β) δεν αφορά σε συνολική μεταρρύθμιση του ΚΟΚ αφού αφορά μονο στα πρόστιμα και δεν αγγίζει τις υπόλοιπες παραμέτρους του ΚΟΚ (αφαίρεση πινακίδων & άδειας οδήγησης, point system, ποινικές κυρώσεις).

γ) εξαντλείται αποκλειστικά σε μια πρόταση για μειώσεις και οι συντάκτες της δεν διαπίστωσαν πουθενά την ανάγκη αύξησης σε κανένα απο τα υφιστάμενα πρόστιμα.

Η αναλυτική μελέτη των παραβάσεων του ΚΟΚ για τις οποίες τα προστιμα δεν μειώνονται αποκαλύπτει ότι ανάμεσα σ αυτές υπάρχουν παραβάσεις που δεν πραγματοποιούνται απο “φτωχοποιημένους οδηγούς” που αδυνατούν να πληρώσουν τα πρόστιμα τους αλλά από επαγγελματικές ομάδες με μεγάλα συμφέροντα που η παρααβατικότητα τους προκαλεί μεγάλους κινδύνους για τους χρήστες του οδικου δικτύου και ιδιαίτερα τους πιο ευάλωτους απ αυτους.

Για ποιο λόγο τα πρόστιμα μειώνονται:

Απο 2000 ευρω σε 1000 ευρω και αν πληρωθουν εντος 10ημερου σε 500.            Για τοποθέτηση ή καταστροφή, αλλοίωση κ.λπ. πινακίδων σήμανσης, σηματοδοτών ή διαγραμμίσεων. Για εγκατάσταση πινακίδας, αφίσας κ.λπ. με δυσμενή επίδραση στην ασφάλεια της κυκλοφορίας: Όλες οι παραπάνω παραβάσεις δεν αφορούν οδηγούς αλλά εταιρίες παράνομης υπαίθρια ς διαφήμισης κα.

Από 1500 ευρώ σε 1000 και αν πληρωθουν εντος 10ημερου σε 500.

Για παράλειψη ή πλημμελή σήμανση εργασιών που εκτελούνται στις οδούς από εργολάβους: Δεν αφορά οδηγούς αλλα εργολάβους.

Από 700 ευρώ σε 400 και αν πληρωθουν εντος 10ημερου σε 200.

Για στάθμευση εκατέρωθεν οδοστρώματος αυτοκινητοδρόμου –εγκατάσταση καντίνας. Για Ε.Δ.Χ.(ταξί), Μ.Μ.Μ. ή τουριστικά οχήματα μη εφοδιασμένα με μέτρα παθητικής ασφάλειας των επιβατών (τιμωρείται ο κάτοχος): Δεν αφορά οδηγούς αλλά ιδιοκτήτες μέσων μαζικής μεταφοράς κα

Από 400 ευρω σε 200 εντος και αν πληρωθούν εντος10ημερου σε 100.

Για απόρριψη χωμάτων ή άχρηστων υλικών στην οδό. Για κατάληψη τμήματος οδού ή πεζοδρομίου: Δεν αφορά οδηγούς αλλά πάσης φύσεως καταπατητές κα

Από 200 ευρώ σε 100 και αν πληρωθούν εντος 10ημερου σε 50

Για οδήγηση πέραν του ωραρίου λεωφορείων και Ε.Δ.Χ. Δημιουργία και χρήση πρόσβασης σε αυτοκινητόδρομο ή οδό ταχείας κυκλοφορίας. Δεν αφορά οδηγούς αλλά τις μεταφορικές εταιρίες κα

Ολες οι παραπάνω παραβάσεις στοίχισαν και στοιχίζουν ανθρώπινες ζωές, δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για τη μείωση των προστίμων που απορρέουν απ αυτές τις παραβάσεις, όπως δεν υπάρχει καμμιά σχέση με το ότι οι οδηγοί είναι φτωχοί και δεν μπορούν να πληρώσουν.

Με ποιά λογική προτείνεται η μείωση των προστίμων σε παραβάτες που θετουν σε κίνδυνο όχι μόνον τους εαυτούς τους αλλά Μέσα Σταθερής Τροχιάς όπως τα τρένα και τα τράμ;

Από 700 ευρώ σε 400 και αν πληρωθουν εντος 10ημερου σε 200

Για αντικανονικό προσπέρασμα σε σιδηροδρομική διάβαση, μη διακοπή πορείας προ ισόπεδης σιδηροδρομικής διάβασης χωρίς μπάρες ή φωτεινή σηματοδότηση με σήμανση, μη διακοπή πορείας προ ισόπεδης σιδηροδρομικής διάβασης με κινητά φράγματα, σε αναλάμπων ερυθρό φωτεινό σηματοδότη ή ηχητικό σήμα, παραβίαση κινητού φράγματος ισόπεδης σιδηροδρομικής διάβασης.  Ή για μη διευκολυνση κυκλοφοριας τραμ-παρανομη προπεραση από 150 σε 100 ευρω δηλαδη ουσιαστικά σε 50.

Μπορεί εν ονόματι της φτώχιας να επιβραβευτεί η αντικοινωνική και επικίνδυνη για το σύνολο συμπεριφορά;

Από 200 ευρω μείωση σε 100 και αν πληρωθούν εντος 10ημερου σε 50

Για Κίνηση σε Λωρίδα Εκτακτης Ανάγκης

Άρνηση ακινητοποίησης οχήματος σε υπόδειξη τροχονόμου

Αντίθετη κίνηση, σε πλατεία, πεζόδρομο, νησίδες, αντίθετη κίνηση σε μονόδρομο

Θάμβωση

Αντικανονική συμπεριφορά των οδηγών προς τους πεζούς (όπως σε πεζόδρομους, διαβάσεις πεζών, περιοχές ήπιας κυκλοφορίας)

Κυκλοφορία ή οδήγηση κάθε είδους οχήματος ή μηχανήματος χωρίς ή με μη προβλεπόμενο σύστημα τροχοπέδησης.

Κυκλοφορία κάθε είδους οχήματος ή μηχανήματος χωρίς άδεια οδήγησης ή κυκλοφορίας ή που έχει αφαιρεθεί, ανακληθεί ή λήξη.

Μη χρήση βοηθητικών οργάνων που αναγράφονται στην άδεια οδήγησης του οδηγού.

150 μειωση σε 100 εντος 10ημερου απο 75 μειωση σε 50

Παρεμπόδιση αυτοκινήτων άμεσης ανάγκης (ΕΚΑΒ, Πυροσβεστική κλπ), Ακολούθηση αυτοκινήτων άμεσης ανάγκης
Κυκλοφορία ή οδήγηση μοτοποδήλατου, μοτοσικλέτας,αυτοκινήτου ή ρυμουλκούμενου ή αγροτικου μηχανήματος ή μηχανήματος έργων χωρίς ή με μη προβλεπόμενα φώτα θέσης ή φώτα πορείας ή φώτα διασταύρωσης χωρίς ή με μη προβλεπόμενα φώτα όγκου και πλευρικά (οχήματα με πλάτος άνω των 2,10 μ.) χωρίς ή με μη προβλεπόμενα φώτα τροχοπέδησης χωρίς ή με μη προβλεπόμενα φώτα έκτακτης ανάγκης και δεικτών κατεύθυνσης (φλας)

Τέλος αλλά όχι τελευταίο:

Φέτος απο τον ΟΗΕ και τον ΠΟΥ κεντρικός στόχος που έχει τεθεί στην 4η παγκόσμια εβδομάδα οδικής ασφάλειας (8-14 Μαίου) είναι η ΤΑΧΥΤΗΤΑ και η υιοθέτηση μέτρων για τον περιορισμό της. Σύμφωνα με τις αναλύσεις του Π.Ο.Υγείας μια αύξηση της ταχύτητας κατα 20km/h οκταπλασιάζει την πιθανότητα εμπλοκής σε θανατηφόρο τροχαίο. Να ποια είναι τα πρόστιμα (σε ευρώ) που καλούνται να πληρώσουν οι οδηγοί για αυτή την παράβαση:

Παραβίαση Ορίου Ταχύτητος – Πρόστιμο                                                                                          ΜΕΧΡΙ           +20km                                     +30km                                    ΕΛΛΑΔΑ                                   40 (20)                          100 (50)*                            ΙΣΠΑΝΙΑ                                 100                                 300                          ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ                           200                Βάσει  Εισοδήματος     ΣΛΟΒΕΝΙΑ                              250                                 500                    ΣΟΥΗΔΙΑ                                 293                                 350                    ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ                         300                                 600                  ΝΟΡΒΗΓΙΑ                              595                                 933

* για πληρωμή εντός 10 ημερών στην Ελλάδα έκπτωση 50%.  

Τρεις νεκροί στην Ανδραβίδα δεν είναι το ίδιο με τρεις νεκρούς στη Μελβούρνη…

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Ο κακός χαμός απο το πρωί, σήμερα Παρασκευή 20 Ιανουαρίου, στα ελληνικά ΜΜΕ με την αναπαραγωγή της είδησης πως ΙΧ έπεσε πάνω σε πεζούς στην Μελβούρνη της Αυστραλίας με αποτέλεσμα τρεις νεκρούς και αρκετούς τραυματίες. Αν και άμεσα ξεκαθαρίστηκε πως η υπόθεση δεν έχει να κάνει με επίθεση του ISIS η κάτι σχετικό, αφού πολυ γρήγορα δημοσιοποιήθηκαν πληροφορίες πως ο οδηγος “είναι ένας 26χρονος με ιστορικό βίας, χρήσης ναρκωτικών και προβλήματα ψυχικής υγείας….. εμπλέκεται σε περιστατικό με επίθεση με μαχαίρι που σημειώθηκε νωρίτερα ….. ενώ επιτέθηκε με το αυτοκίνητό του στους πεζούς έπειτα από καυγά που είχε με τον αδελφό του.” το ενδιαφέρον εξακολούθησε αμείωτο μέχρι που έσκασε και το κερασάκι: ο δράστης είναι μάλλον ελληνικής καταγωγής. (Ενδεικτικά: ΕΔΩ, ΕΔΩ, ΕΔΩ)

Μια ημέρα πριν την Πέμπτη 19 Ιανουαρίου στην Πατρών – Πύργου κοντά στην Ανδραβίδα η σύγκρουση ενός ΙΧ με φορτηγό είχε σαν αποτέλεσμα επίσης τρεις νεκρούς και δυο σοβαρά τραυματίες. (ΕΔΩ)

Το συμβαν δεν θεωρήθηκε άξιο προβολής απο την συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ με εξαίρεση τα τοπικα και καποια άλλα επαρχιακά.

Τρεις νεκροί στην Μελβούρνη αποτελούν αναμφισβήτητα ΕιΔΗΣΗ.

Τρεις νεκροί στην Ανδραβίδα αποτελούν αναμφισβήτητα ΡΟΥΤΙΝΑ.

Στον κόσμο της εικονικής πραγματικότητας δεν υπάρχουν αποστάσεις. Η Μελβούρνη μπορεί να είναι πιο κοντά απο την Ανδραβίδα αρκει αυτό που θες να αναδείξεις (ή να αποκρύψεις) να είναι πιο κοντα σε σένα.

Η ιστορία της Πατρών – Πύργου είναι λοιπόν μια πολύ μακρινή ιστορία. Μια ιστορία επίσης με άγνωστο μέλλον όσον αφορά στην κατασκευή νέου δρόμου, μια ιστορία με αιματοβαμμένη καθημερινότητα με την οποία οι ελάχιστοι που δεν έχουν εξοικιωθεί ακόμη οφείλουν να το κάνουν το ταχύτερο.

Η συμβολή των ΜΜΕ σ αυτό είναι υπόθεση εθνική.

Δεν θα μιλάμε για τους νεκρούς.

Δεν θα μιλάμε ( αλήθεια ποιος αντέχει πια να ακούει άλλο) για τα σκάνδαλα επι σκανδάλων σε σχέση με την (μη) κατασκευή του δρόμου. Ουτε θα μιλάμε για την διάλυση του σιδηρόδρομου στην Πελοπόννησο (και την προφανή επίπτωση της στον αριθμό των τροχαίων).

Στο κάτω κατω είμαστε πολίτες του κόσμου και όχι επαρχιώτες.

Πενθούμε για τους νεκρούς στη Γαλλία, στο Βέλγιο, στην Αυστραλία…

Ο πόνος μας είναι τόσος μεγάλος που φτάσαμε να κολλάμε τις σημαίες των χωρών πάνω στο πρόσωπο μας στις σελίδες μας στα κοινωνικά δίκτυα.

Και όταν κουβαλάς ένα τόσο μεγάλο πόνο δύσκολο να περισσέψει χώρος και για τρεις νεκρούς στην Ανδραβίδα.

Αν τουλάχιστον η Ανδραβίδα, ο Πύργος ή η Πάτρα είχαν δικιά τους σημαία θα μπορούσαμε να την κολλήσουμε στην μούρη μας για να μη βλέπετε τα δάκρυα μας… Ή την υποκρισία μας.

Α. Ν. Ηλιος