Την Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2023, το τριμελές Πλημμελειοδικείο Μεσολογγίου αποδέχθηκε ομόφωνα με σύμφωνη γνώμη της εισαγγελέως το αίτημα της Πολιτικής Αγωγής και αποφάσισε πως είναι αναρμόδιο να δικάσει την υπόθεση του φόνου της Στεφανίας Μουλαρά και του Άκη Κάκου μια και οι κατηγορίες που είχαν αποδοθεί στον κατηγορούμενο οδηγό ΙΧ έπρεπε να είναι σε βαθμό κακουργήματος και όχι πλημμελήματος αφού το διπλό θανατηφόρο τροχαίο πραγματοποιήθηκε από οδηγό υπό την επήρεια (και) ναρκωτικών ουσιών. (Αναλυτικά για τη υπόθεση: ΕΔΩ)
Χρειάστηκε να περάσουν τέσσερα χρόνια και τρεις μήνες από το συμβάν (14 Οκτώβρη 2018), να οριστεί και να αναβληθεί τέσσερις φορές η πρωτόδικη δικάσιμος (ποτέ με υπαιτιότητα των οικογενειών των θυμάτων) να αποφευχθεί και πέμπτη αναβολή μετά από τηλεφώνημα φάρσα για βόμβα στα δικαστήρια που διέκοψε την συνεδρίαση για να φτάσουμε στο αυτονόητο: να επιβεβαιώσει το δικαστήριο πως ο νόμος 4139/2013«περί εξαρτησιογόνων ουσιών» και το Άρθρο του 25 – «Οδήγηση μεταφορικών μέσων» ΙΣΧΥΕ και εξακολουθεί να ΙΣΧΥΕΙ. Νόμος που ορίζει πως η πρόκληση θανατηφόρου τροχαίου από οδηγό υπό την επήρεια ουσιών αποτελεί κακούργημα: «Αν από την πράξη αυτή προκλήθηκε θάνατος επιβάλλεται ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης μέχρι δέκα ετών». Ο νόμος αναφέρεται στο ενδεχόμενο ενός μόνο θανάτου και όχι περισσοτέρων όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση. Ούτε κάνει αναφορά στον συνδυασμό αλκοόλ και ουσιών και στην οδήγηση χωρίς άδεια οδήγησης που συνυπήρχαν στην συγκεκριμένη περίπτωση.
Άγνοια νόμου δεν συγχωρείται ακούμε κάθε λίγο για τους πολίτες.
Ισχύει το ίδιο άραγε και για τους εισαγγελείς;
Πως η αρμόδια εισαγγελέας που ανέλαβε αμέσως μετά το συμβάν την δικογραφία παρέκαμψε τον Νόμο 4139/2013 έχοντας στα χέρια της τις βεβαιώσεις των εγκληματολογικών εργαστηρίων της ΕΛΑΣ πως ο δράστης (εκτός των άλλων) είχε κάνει και χρήση ουσιών;
Δεν γνώριζε τον Νόμο; Μάλλον απίθανο, αν και σ αυτή τη χώρα τα πάντα μπορούν να συμβούν.
Βρήκε κάποια διαφορετική ερμηνεία στα όσα ο 4139/2013 ορίζει που κανείς άλλος δεν έχει ανακαλύψει;
Κινήθηκε επι της πεπατημένης που θέλει όλα τα τροχαία να αποτελούν αυτομάτως πλημμελήματα και δεν εξέτασε τα πραγματικά περιστατικά και στοιχεία;
Όποια και να είναι η απάντηση το ερώτημα είναι ένα: Τέσσερα χρόνια και τρείς μήνες πέρασαν για να αποφασιστεί και να εκφωνηθεί το αυτονόητο. Θα απολογηθεί κανείς στις οικογένειες των θυμάτων και στη Μνήμη των δυο νέων (29 ετών) γι αυτό που έγινε; Για την αβεβαιότητα, την απογοήτευση, την οργή που βίωσαν οι εναπομείναντες και την προσβολή της Μνήμης των νεκρών με την υποβάθμιση αυτού του φοβερού συμβάντος σε δυο πλημμεληματάκια;
Τέσσερα χρόνια και τρεις μήνες μετά όλα ξαναρχίζουν από το Μηδέν. Φυσικά σε μια πολύ διαφορετική βάση. Γιατί οι ίδιοι οι Δικαστές, μιλάνε για δυο κακουργήματα. Όμως ο χρόνος δεν μηδενίζεται ούτε παραγράφεται. Ούτε σαν βίωμα των παθόντων, ούτε σαν «δικαστικός χρόνος». Αναρωτιέται κανείς πότε θα προσδιοριστεί το πρωτόδικο και πότε το Εφετείο. Θα ξαναέχουμε πάλι το ίδιο γαϊτανάκι αναβολών μέχρι να εκδικαστεί το πρωτόδικο;
Ελπίζουμε πως το γεγονός πως οι οικογένειες άντεξαν 4 χρόνια και 3 μήνες δεν θα θεωρηθεί σαν θετικό τεστ κοπώσεως για να εξαντληθεί, εις βάρος τους, κάθε ημέρα μέχρι τα όρια της παραγραφής για να εκδικαστεί η υπόθεση.
O SOS Τροχαία Εγκλήματα από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστή η υπόθεση υποστήριξε σθεναρά και τεκμηριωμένα την άποψη που τελικά υιοθέτησε το Δικαστήριο. Στάθηκε δίπλα στις οικογένειες των θυμάτων στη μάχη που έδωσαν με πόνο, υπομονή και αποφασιστική νομική υποστήριξη για να αναβαθμιστούν οι κατηγορίες.
Η έκβαση της υπόθεσης μας θυμίζει ακόμα μια φορά πως: ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δίνεται.
Η επανατοποθέτηση της υπόθεσης στη σωστή της βάση αποτελεί μια μεγάλη ανακούφιση για το σύνολο των οικογενειών που έχουν χάσει ανθρώπους τους σε τροχαίο, για όσα άκουσαν και είδαν στις δικαστικές αίθουσες που το βίωμα τους συνοψίστηκε μοναδικά από συμπάσχοντες μας στην Ιταλία:
ΣΚΟΤΏΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ – ΑΓΝΟΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ- ΠΟΔΟΠΑΤΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Το είχα ακούσει αυτό πολύ παλιά, πριν χτυπήσει τη πόρτα μου και την οικογένειά μου το τροχαίο έγκλημα και το είχα θεωρήσει τότε μάλλον υπερβολή…
Το άκουσα και μετά όταν το κακό είχε μπει πλέον στο σπίτι μου και σκέφτηκα ότι αυτός που το έλεγε, προσπαθούσε με ένα ακραίο σχήμα λόγου να βοηθήσει στο περιορισμό των τροχαίων και καλά έκανε!
Πριν λίγο καιρό διάβασα το βιβλίο της Κατερίνας Δημητρίου-Ψαριανού ‘‘Ας ζήσει και κανένας’’ εκδ. Επίκεντρο 2021. Εκεί η συγγραφέας συνδέει τον πραγματικό ελληνικό εμφύλιο πόλεμο με τα τροχαία σήμερα. Αναφέρεται σ’ένα περιστατικό, όταν αυτή και μια συναγωνίστριά της η Χαρίκλεια, νέα κορίτσια ανέβαιναν σε αντίξοες συνθήκες μαζί με τους κυνηγημένους αντάρτες του ΕΛΑΣ στα βουνά της Ρούμελης. Μεταφέρω εδώ την ανάμνησή της αυτή:
‘’Συνεχίσαμε εμείς, κλαίγοντας, δεν ξέραμε τι θα γίνει. Προχωράγαμε, προχωράγαμε, ατελείωτο ήταν το ανηφοράκι. Μέσα στο χαλασμό, ανεβαίναμε πιο πάνω. Κάπου φτάσαμε. Η απόσταση ήταν αρκετή , όπως την είδα ύστερα από χρόνια. Είχε θυμάμαι, κάποια πεύκα. Ένα πιο πέρα, ένα πιο ’δω, μεγάλα πεύκα. Κανέν-δυο πιο φουντωτά. Όχι χαμηλά να μας καλύπτουνε. Εκεί, καθίσαμε. Η Χαρίκλεια είχε πετάξει το γυλιό της, μαζί και το παγούρι της. Της λέω εγώ, «πάρε το παγούρι.» Το νερό ήταν θησαυρός και πού να το βρεις. Βέβαια, η Χαρίκλεια ήταν σε κακό χάλι. Είχε ξεραθεί το στόμα της, είχαν ξεραθεί τα χείλια της γύρω γύρω. Εκεί που φτάσαμε και καθίσαμε, γυρίζει η καημένη και μου λέει – θυμάμαι ακούμπησε το κεφάλι της στο γόνατό μου: «αδελφούλα, αν θες να μην πεθάνω, ρίξε μου μια σταγόνα νερό στο στόμα μου». Και της λέω εγώ, «για τι το πέταξες το παγούρι σου; Όχι, δεν σου δίνω». Της έδωσα βέβαια και ήπιε λίγο νεράκι…
Εδώ θα κάνω μια παρενθεσούλα. Υστέρα από πολλά χρόνια που ζήσαμε, πρωτανταμώσαμε στον Άγιο Παντελεήμονα στην Αχαρνών. Κι έχουμε βγάλει και μια φωτογραφία σαν χαζούλες. Καθιστές χάμω στους πανσέδες , εκεί στην εκκλησία απέξω. Εκεί κοντά κάπου έμενε η Χαρίκλεια σε κάτι συγγενείς της. Παντρεύτηκε στο μεταξύ, έκανε δυο παιδάκια. Ανταμώναμε στον Βύρωνα, είχαν ένα κρεοπωλείο, κι είχαν χωρίσει μια γωνίτσα με σανίδια κι είχανε το κρεβάτι τους και μένανε. Φτώχεια μεγάλη. Μετά ο άντρας της ο Γιάννης ο Ράφτης, ο Κοντοβράκης έκανε κάτι με σφαγεία στο κρεοπωλείο και πήρανε λίγο επάνω τους. Είχε κάνει δυο λεβέντες. Ο μεγάλος της, ο Τάκης , σκοτώθηκε 20 χρονών, ένα πανέμορφο παιδί της έμοιαζε της Χαρίκλειας. Είχε ωραία μάτια, ωραία φρύδια η Χαρίκλεια. Έτσι ήταν κι αυτό, ωραίο πρόσωπο. Σκοτώθηκε με μηχανάκι προς τη Σπάτων. Μ’ ένα συνομήλικο του πηγαίνανε αυτός χτυπήθηκε, ο άλλος δεν σκοτώθηκε, ο Τάκης σκοτώθηκε επιτόπου. Το μάθαμε εμείς γύρω όλοι οι συναγωνιστές, κι αρχίσαμε να πηγαίνουμε στον Βύρωνα στο σπίτι τους. Θυμάμαι την Χαρίκλεια, όπως ήταν πεσμένη στον καναπέ και έκλαιγε και χτυπιότανε, μόλις με είδε μου λέει, «αχ, να μη μου είχες δώσει νερό εκείνη την ημέρα, θα είχα πεθάνει και θα είχα γλιτώσει αυτόντον πόνο». Θυμήθηκε, μέσα σ ’αυτόν τον πόνο της η καημένη. Καθίσαμε κοντά, προσπαθήσαμε να τους παρηγορήσουμε, αλλά αυτό δεν γινόταν. ‘’
Τώρα σκέφτομαι ότι δεν είναι καθόλου υπερβολή ότι τα τροχαία στην Ελλάδα είναι ένας εμφύλιος πόλεμος. Το ξέρουμε από τα στοιχεία που αναδημοσιεύονται παντού κι εδώ! Ο πραγματικός εμφύλιος της Ελλάδας θα μπορούσε σίγουρα να αποφευχθεί (όπως π.χ στην Ιταλία ) όμως και οι δυο αντιμαχόμενες πλευρές είχαν τους λογούς τους που έφθασαν ως εκεί. Στον εμφύλιο των τροχαίων εγκλημάτων στη χώρα μας υπάρχουν λόγοι; Υπάρχουν ομοιότητες; Έχω την εντύπωση ότι αυτός ο εμφύλιος συντηρείται και γιγαντώνεται γιατί οι θύτες λειτουργούν τις συγκεκριμένες στιγμές χωρίς ίχνος ανθρώπινης συνείδησης. Νομίζω ακόμη ότι οι θύτες που τα προκαλούν πάντα δικαιώνονται από την ελληνική δικαιοσύνη, εμείς στο SOSTE το έχουμε εμπεδώσει αυτό. Όπως γνωρίζουμε ότι οι οικογένειες των θυμάτων σέρνονται στα «ξερονήσια» του πόνου, της θλίψης και της υπέρτατης αδικίας!
Στο Πλημμελειοδικείο Μεσολογγίου την Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2023, αν δεν υπάρξει κάποια έκπληξη φαίνεται πως επιτέλους θα εκδικαστεί το πρωτόδικο για τον φόνο της Στεφανίας Μουλαρά και του Άκη Κάκου, επιβατών ΙΧ, το ξημέρωμα της 14ης Οκτώβρη 2018 από μεθυσμένο ΚΑΙ υπό την επήρεια ουσιών οδηγό που έριξε το αυτοκίνητο που επέβαιναν σε κανάλι στο Νεοχώρι Αιτωλοακαρνανίας.
4 χρόνια και 3 μήνες μετά το συμβάν η δίκη έχει τοποθετηθεί τρίτη στο πινάκιο ενώ ο δράστης έχει εξαντλήσει τα περιθώρια αναβολών.
Να σημειώσουμε πως πρόκειται για την πέμπτη (5η) απόπειρα να ξεκινήσει η δίκη…
πρώτος προσδιορισμός 20 Ιουνίου 2020, αναβολή,
δεύτερος προσδιορισμός 24 Φεβρουαρίου 2021, αναβολή,
τρίτος προσδιορισμός 6 Απριλίου 2022, αναβολή,
τέταρτος προσδιορισμός 12 Οκτωβρίου 2022, αναβολή,
πέμπτος προσδιορισμός 18 Ιανουαρίου 2023….
Καμιά αναβολή δεν προκλήθηκε από την μεριά των θυμάτων…
Για να φτάσουμε μέχρι εδώ μεσολάβησαν τέσσερις αναβολές. Χρειάστηκε ο COVID, η τοποθέτηση της υπόθεσης χαμηλά στο πινάκιο, ή αλλαγή δικηγόρου του δράστη και η ασθένεια του δράστη …την παραμονή της δίκης.
4 χρόνια και 3 μήνες για να ξεκινήσει το πρωτόδικο για μια υπόθεση που συντάραξε το πανελλήνιο, αποτελεί ανοικτή πληγή για τις οικογένειες των θυμάτων αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία μιας μικρής κωμόπολης όπως το Νεοχώρι.
Ποιον ενδιαφέρει;
Αν πραγματικά ενδιέφερε κάποιον, απ αυτούς που παριστάνουν τους αρμόδιους, πολιτικούς και δικαστικούς, τέσσερα χρόνια και τρείς μήνες μετά το φόνο δύο νέων ανθρώπων η υπόθεση σήμερα θα έπρεπε να είχε τελεσιδικήσει και όχι να πιθανολογούμε ακόμα αν θα εκδικαστεί το πρωτόδικο. Αλλά οι οικογένειες των θυμάτων πρέπει να πιούν όλο το πικρό ποτήρι. Δεν φτάνει που έχασαν τα παιδιά και τα αδέρφια τους και ένα μικρό κορίτσι τη μητέρα του, θα πρέπει να σέρνονται κάθε χρόνο στα δικαστήρια για μια οκταετία αναμένοντας… Δικαιοσύνη.
Την ίδια περίοδο, όχι σ ένα παράλληλο σύμπαν αλλά στο ίδιο μικρό μέρος ο δράστης απολαμβάνει όλα τα δικαιώματα που η δίκαιη πολιτεία μας και η τυφλή δικαιοσύνη της εγγυάται για τους δράστες τροχαίων εγκλημάτων.
Ούτε μια μέρα κράτηση.
Ούτε δίωξη για οδήγηση υπό την επήρεια ουσιών.
Ούτε στέρηση δικαιώματος έκδοσης άδειας οδήγησης.
Ούτε. Ούτε. Ούτε.
Έχουμε αναφερθεί επανειλημμένα διεξοδικά (Ενδεικτικά: ΕΔΩ) σ αυτήν την υπόθεση που αποτελεί σύνοψη όλης της παθολογίας της νομικής, δικαστικής και πολιτικής αντιμετώπισης των τροχαίων εγκλημάτων στην χώρα μας.
Δράστης χωρίς άδεια οδήγησης, με 0.7gr/L αλκοόλ στο αίμα σε μέτρηση 6 ώρες μετα το συμβάν (δηλαδή 1.5gr/L κατά το χρόνο του συμβάντος), υπο την επήρεια ουσιών σύμφωνα με τα εργαστήρια της ΕΛΑΣ μετά από 4 χρόνια και 3 νες θα δικαστεί …για σειρά πλημμελημάτων μια και η αρμόδια εισαγγελέας δεν τον παρέπεμψε με βάση το νόμο 4139/2013«περί εξαρτησιογόνων ουσιών» που χαρακτηρίζει τον φόνο από οδηγό υπό την επήρεια ουσιών ως κακούργημα.
Ο SOSΤροχαία Εγκλήματα υποστηρίζει το αίτημα που θα υποβάλουν οι εκπρόσωποι των θυμάτων για την αναβάθμιση των κατηγοριών σε κακούργημα.
Αν και έχουμε πικρή πείρα από απορρίψεις παρομοίων αιτημάτων σε άλλες δίκες ελπίζουμε πως δεν θα ξαναδούμε ακόμα μια φορά το ίδιο σκηνικό της σκανδαλώδους προστασίας των δραστών.
Δυο πανομοιότυπες δολοφονικές επιθέσεις από οδηγούς ΙΧ με θύματα εργαζόμενους σε απορριμματοφόρα μέσα σε δυο βδομάδες:
Ξημέρωμα Σαββάτου 24/12/2022:52χρονος δημοτικός υπάλληλος καθαριότητας του Δήμου Σαρωνικού, παρασύρθηκε εν ώρα εργασίας στη Λεωφόρο Λαυρίου, από αυτοκίνητο που οδηγούσε με ιλιγγιώδη ταχύτητα 22χρονος. Ο υπάλληλος τραυματίστηκε βαριά ενώ το ΙΧ κατέληξε σε ένα πάρκινγκ στο αντίθετο ρεύμα…
Το θύμα που μεταφέρθηκε με ακρωτηριασμένο πόδι, πολλαπλά κατάγματα και εσωτερική αιμορραγία στο νοσοκομείο παρέμεινε ζωντανό γιατί την ώρα που προσπαθούσε να βάλει τον κάδο στο απορριμματοφόρο συνάδελφος του τον προειδοποίησε ότι ένα όχημα ερχόταν καταπάνω τους με πολύ μεγάλη ταχύτητα και έκανε προσπάθεια αποφυγής.
Το απορριμματοφόρο βρισκόταν στο ρεύμα από Κερατέα προς Καλύβια και είχε αναμμένα τα αλάρμ, αλλά και τους ειδικούς φάρους.
Να σημειώσουμε πως σαν σύλλογος είχαμε ζητήσει με επιστολή στις 16/6/2022 απο την Τροχαία και το Δήμο Λαυρεωτικής τη λήψη μέτρων για την απαράδεκτη κατάσταση με τις επικίνδυνες παραβάσεις στο οδικό δίκτυο της Κερατέας ζητώντας την παρέμβαση τους ωστε «να πάψει να είναι «πίστα ράλλυ» προβληματικών οδηγών και να γίνει κανονικός δρόμος.» (ΕΔΩ). Λάβαμε μια τυπική απάντηση απο την Τροχαία λίγες μέρες μετά «στα πλαίσια των δυνατοτήτων της, ανά τακτά χρονικά διαστήματα διενεργεί συνεργεία τροχονομικών ελέγχων τόσο επί της Λεωφ. Αθηνών – Σουνίου όσο και στην ευρύτερη περιοχή» αλλά η ουσιαστική απάντηση δόθηκε δυστυχώς απο τον εγκληματία οδηγό την παραμονή των Χριστουγέννων…
Ξημέρωμα Κυριακής 8/1/2023:45χρονη εργαζόμενη στην καθαριότητα του Δήμου Ξυλοκάστρου – Ευρωστίνης(που όπως αποκαλύφθηκε δούλευε για το Δήμο σ αυτή την επικίνδυνη, βαριά και ανθυγιεινή εργασία ανασφάλιστη) λίγο μετά τις 6:30 ενώ πραγματοποιούσαν αποκομιδή απορριμμάτων με το δημοτικό όχημα στην περιοχή Κάτω Πιτσά (παλαιά εθνική οδό Κορίνθου – Πατρών) χτυπήθηκε από αυτοκίνητο που οδηγούσε 36χρονος άνδρας που έπεσε με ταχύτητα πάνω στο απορριμματοφόρο και χτύπησε τη γυναίκα η οποία εκείνη την ώρα βρίσκονταν στο ανυψωτικό ώστε να αδειάσει τα σκουπίδια.
Η γυναίκα, που κατά πληροφορίες ακρωτηριάστηκε στα κάτω άκρα, διακομίστηκε απο το ΕΚΑΒ στο Νοσοκομείο Κορίνθου, όπου οι γιατροί διαπίστωσαν τον θάνατό της. Λεπτομέρεια: Σύμφωνα με κατοίκους της περιοχής, πριν 20 χρόνια, ο πατέρας του 36χρονου οδηγού που διαμέλισε την υπάλληλο καθαριότητας, είχε σκοτώσει πεζό με το αυτοκίνητό του.
Να σημειώσουμε πως και στις δυο περιπτώσεις οι φονικές επιθέσεις έγιναν ξημερώματα Αργιών (Σάββατο και Κυριακή) και πως και στις δυο περιπτώσεις είχαμε ακρωτηριασμούς των θυμάτων. Η ταχύτητα με την οποία κινούνταν οι δράστες είναι προφανής ενώ βέβαια είναι αδύνατο να δεχτεί κάποιος πως οδηγούσαν όντας νηφάλιοι όταν δεν αντιλήφθηκαν τόσο ογκώδη και θορυβώδη οχήματα όπως είναι τα απορριμματοφόρα.
Είναι γνωστό σε όλους και πρώτα απ όλα στους υποτιθέμενους αρμοδίους το τι συμβαίνει στους δρόμους μετά τα μεσάνυκτα γενικά αλλά και κάθε Παρασκευής και Σάββατο ειδικά. Η πολιτεία πέρα από κάποιους σποραδικούς ελέγχους δεν θέλει να πάρει μέτρα. Προφανώς θεωρεί πως οι τόσο πιεσμένοι από τόσους λόγους άνθρωποι κάπου θα πρέπει να εκτονώνονται. Και τους έχει εκχωρήσει τους δρόμους, καλύπτοντας και νομοθετικά την κυκλοφοριακή ασυδοσία.
Γίνε ο κυνηγός, όχι το θήραμα λένε στις διαφημίσεις των καλών αυτοκινήτων…
Σκότωσε (και εγκατέλειψε) κάποιον(κάποιους) και δεν πρόκειται να πάθεις το παραμικρό, ούτε την άδεια οδήγησης δεν θα χάσεις (αν τυχόν έχεις) λέει η καλή πολιτεία.
Επειδή είναι μάταιο να περιμένουμε πως η Πολιτεία θα αλλάξει στάση μήπως θα έπρεπε οι Δήμοι να σταματήσουν την αποκομιδή σκουπιδιών τη νύκτα; Η τουλάχιστον οι εργαζόμενοι να το διεκδικήσουν; Ξέρουμε οτι θα προκαλέσει μεγάλες διαμαρτυρίες από τους οδηγούς ΙΧ η παρουσία των απορριμματοφόρων στους δρόμους την ημέρα γιατί θα μπλοκάρει ακόμα περισσότερο την κυκλοφορία, όμως καλύτερα να διαμαρτύρονται αυτοί αντί να θρηνούν κάποιοι άλλοι.
Οι εργαζόμενοι στην αποκομιδή απορριμμάτων δεν είναι αναλώσιμοι. Δεν είναι σκουπίδια που εξουσιοδοτήθηκε να ανακυκλώνει ο κάθε πυροβολημένος ΙΧης.
Τελευταίες ημέρες του 2022, Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου και από δω κι από κεί μαζεύουμε τις ειδήσεις που αφορούν σε ζωές που χάθηκαν στους δρόμους…
-Ξημερώματα στην Κηφισίας ένα ζευγάρι 27χρονων, νεκροί και οι δύο έπειτα από πρόσκρουση μηχανής σε φανάρι.
– Ξημερώματα στη Μυτιλήνη στην περιοχή Παγανή σε αυτοκίνητο που εξετράπη της πορείας του ξέσπασε πυρκαγιά με αποτέλεσμα ένα 24χρονο νεκρό -απανθρακωμένο οδηγό και ένα 17χρονο βαριά τραυματία.
-Λίγο μετά τις 10 το πρωί στην Έδεσσας-Φλώριναςδύο νεκροί (ένας 68χρονος και μία 65χρονη) και ένας τραυματίας μετά από μετωπική σύγκρουση δύο ΙΧ.
– Το μεσημέρι στην Ε.Ο. Πατρών – Πύργου, ανάμεσα σε Σαβάλια και Γαστούνη, ένας νεκρός, ο 43χρονος Ζήσης Τσέτσιλας οδηγός μηχανής που συγκρούστηκε πλαγιομετωπικά με φορτηγάκι.
Έξι νεκροί σε μια μέρα από τροχαίους τραυματισμούς λέει η πρόσθεση την οποία τα σοβαρά και έγκυρα ΜΜΕ αρνούνται συστηματικά να κάνουν.
Έξι νεκροί την ημέρα παραπέμπουν σε άλλες εποχές, τότε που οι νεκροί στους δρόμους ανέρχονταν σε χιλιάδες κάθε χρόνο. Και δεν είναι καιρός για συγκρίσεις.
Η πρόσθεση και ο πολλαπλασιασμός δεν είναι στοιχείο σοβαρής δημοσιογραφίας όσον αφορά στα τροχαία. Εξάλλου ο πολύτιμος τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός χρόνος εξαντλείται στο καλάθι του νοικοκυριού και δεν περισσεύει χρόνος γι αυτούς που δεν θα γυρίσουν στο νοικοκυριό.
Αποχαιρετούμε το 2022 με έξι νεκρούς την ημέρα από τροχαία. Και να ήταν μόνον αυτοί…
Αναρίθμητοι την ίδια ημέρα οι τραυματίες που νοσηλεύονται άλλοι σε σοβαρή κατάσταση με αβέβαιη έκβαση και άλλοι «εκτός κινδύνου» με ότι μπορεί να σημαίνει αυτή η φαινομενικά αισιόδοξη έκφραση.
Το 2022 υπήρξε από την άποψη της οδικής ασφάλειας μια καταστροφική χρονιά.
-Γιατί όπως όλα τα στοιχεία δείχνουν είχαμε αύξηση των θανάτων και των τραυματισμών στο οδικό δίκτυο με έμφαση στις παρασύρσεις πεζών, στις εγκαταλείψεις των θυμάτων από τους θύτες, στις εκτροπές χωρίς δεύτερο εμπλεκόμενο όχημα και στους θανάτους και τραυματισμούς ανηλίκων.
-Γιατί για μια ακόμα χρονιά η Πολιτεία ΑΡΝΗΘΗΚΕ να λάβει μέτρα και να υιοθετήσει πολίτικες που θα υπερασπίζονται τους ευάλωτους χρήστες του οδικού δικτύου και εξακολούθησε να επιβραβεύει τους δολοφόνους της ασφάλτου. Θάταν για γέλια αν δεν ήταν για κλάματα το γεγονός πως τέλη Νοέμβρη του 2022 εγκρίθηκε από την «κυβερνητική επιτροπή» το Στρατηγικό Σχέδιο Οδικής Ασφάλειας που όπως έχουν υποσχεθεί (κάποτε) θα γίνει νόμος, σχέδιο που αφορά στη δεκαετία 2021-2030… Θα ισχύσει δηλαδή προφανώς αναδρομικά… Σχέδιο καρικατούρα των αρχικών προ διετίας εξαγγελιών με κύριο σημείο την αθέτηση την υπόσχεσης για τη θέσπιση του ορίου ταχύτητας των 30Κm/h στις κατοικημένες περιοχές.
-Γιατί για μια ακόμα χρονιά η Δικαιοσύνη ΤΑΧΘΗΚΕ ανοικτά με την μεριά των δραστών βαφτίζοντας τα κακουργήματα πλημμελήματα και δίνοντας αλλεπάλληλες αναβολές που καθιστούν μαρτύριο για τα θύματα και τις οικογένειες τους την εκδίκαση μιας υπόθεσης. Στις πιο μαύρες σελίδες να σημειώσουμε την εκδίκαση της υπόθεσης των φόνων της Στέλλας Μούσχου και του Γιάννη Στρογγυλού το 2017 έξω από το Πολυτεχνείο Κρήτης, υπόθεση για την οποία ο δράστης καταδικάστηκε για ανθρωποκτονίες από αμέλεια σε εξαγοράσιμη ποινή ενώ του χορηγήθηκε αναστολή μέχρι το Εφετείο (ΕΔΩ). Και την εκδίκαση από το Εφετείο της υπόθεσης του φόνου της 14χρονης Κατερίνας Κυροπούλου στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας το 2017, για την οποία πρωτόδικα ο δολοφόνος είχε καταδικαστεί σε κάθειρξη για κακούργημα, όπου το κατηγορητήριο μετατράπηκε σε πλημμέλημα και ο δράστης «καταδικάστηκε» σε εξαγοράσιμη «ποινή». (ΕΔΩ)
Εκατοντάδες άλλες υποθέσεις που εκδικάστηκαν ή αναβλήθηκαν για πολλοστή φορά πιστοποιούν πως: Ο ΦΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ.
-Γιατί τα περισσότερα ΜΜΕ, ιδιαίτερα τα μεγαλύτερα, λειτουργώντας ως κυβερνητικά φερέφωνα ή εντολοδόχοι της αυτοκινητοβιομηχανίας (η και τα δύο) αποκρύπτουν συνειδητά το μέγεθος και τις πηγές του προβλήματος, διασπείρουν χωρίς ενδοιασμό ψευδείς ειδήσεις τις οποίες δεν αποκαθιστούν (ενδεικτικά: 27.200 αναρτήσεις στο google στην αναζήτηση κακούργημα – υπερβολική ταχύτητα για ένα γεγονός που δεν υφίσταται: την δήθεν νομοθετική ρύθμιση του ζητήματος) και εκμεταλλεύονται τον πόνο και την οργή κάθε οικογένειας για την αύξηση της θεαματικότητας τους.
O SOSΤροχαία Εγκλήματα με αφορμή την αλλαγή του χρόνου υπενθυμίζει πως καμία χώρα δεν έλυσε το πρόβλημα της οδικής ασφάλειας με Ευχές. Σταθερές μακροπρόθεσμες πολιτικές προσανατολισμένες στο Όραμα Μηδέν είναι οι μόνες που μπορούν να αποδώσουν.
Στις αβάστακτες συνθήκες που βιώνουμε σαν οικογένειες ανθρώπων που χάθηκαν ή ζουν ανάπηροι μετά από τροχαίο έγκλημα ας σταθούμε αλληλέγγυοι και μαχητικοί.
Κανένας θάνατος και κανένας σοβαρός τραυματισμός στο δρόμο δεν είναι αποδεκτός!
-Να τελειώνουμε με την προστασία των φονιάδων της ασφάλτου!
Το ελληνικό τραγούδι έχει καταγράψει τα πάντα γύρω από τη ζωή, την ιστορία, τις παραδόσεις ,τα συναισθήματα και τις συνήθειές μας. Άλλοτε σαν καθρέφτης και άλλοτε σαν μεγεθυντικός φακός!!!
Από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας …Από τον Όμηρο και την αρχαία ελληνική δραματική ποίηση έως το Βυζάντιο και από το δημοτικό τραγούδι έως τους ρεμπέτες και τους κανταδόρους αλλά και με τις γραφίδες και τις φωνές της δισκογραφίας το ελληνικό τραγούδι έχει αποτυπώσει όλο τον κύκλο της ανθρώπινης ζωής!!! Επόμενο είναι κάποιοι δημιουργοί να ασχοληθούν και με τα τροχαία “ατυχήματα” ένα θέμα τόσο διαχρονικά επίκαιρο και σημαντικό για την κοινωνία. Παρ’ όλα αυτά δεν είναι πολλά τα ‘’ευρήματα’’ αφού τα τραγούδια που ασχολούνται σοβαρά και αποκλειστικά με το συγκεκριμένο θέμα είναι μάλλον ελάχιστα…
Ας ξεκινήσουμε με δύο τραγούδια του Λάκη Παπαδόπουλου των αρχών της δεκαετίας του ’80, τον περίφημο «Κουρσάρο» σε στίχους του Παύλου Μάτεσι με τη φωνή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου από το εμβληματικό L.p.’’Φοβάμαι’’ και το «Ιωάννα Και Μαριέττα» σε στίχους του Γιώργου Χρονά με τη φωνή του συνθέτη. Αμφότερα μιλάνε για θανατηφόρα τροχαία νέων ανθρώπων με μηχανές. Ωστόσο ο τρόπος αντιμετώπισης και των δύο στιχουργών φαίνεται να καθιστά εν τέλει αυτούς τους θανάτους σχεδόν ‘’ηρωικούς’’, ενώ το κοινωνικό φαινόμενο των τροχαίων προσεγγίζεται από ελάχιστα έως καθόλου. Και τα δύο αυτά τραγούδια γνώρισαν επιτυχία στην εποχή τους και κυρίως ο Κουρσάρος.
Ιδιαίτερης ευαισθησίας το τραγούδι του Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλου ‘’Ματίνα’’. Μια αληθινή ιστορία για τη Ματίνα που έφυγε από τη ζωή, μόλις 4 ετών, εντελώς άδικα έξω από το σπίτι της, σ’ έναν ήσυχο δρόμο στην Κερατέα, το απόγευμα 7-6-2004. Ο δράστης οδηγούσε αγωνιστική μηχανή μεγάλου κυβισμού και ανέπτυξε ιλιγγιώδη ταχύτητα, κάνοντας «σούζα» στην μνηστή του. Η Τροχαία δεν κατάσχεσε τη μηχανή, η οποία δεν έπρεπε να τρέχει σ’ έναν συνοικιακό δρόμο, αλλά σε πίστες αγώνων ταχύτητας. Έτσι μερικούς μήνες μετά, σκοτώθηκε με την ίδια μηχανή, ένας φίλος του δράστη.
Ο συνθέτης – τραγουδιστής Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος που την ήξερε και την αγαπούσε, έγραψε το τραγούδι «Ματίνα», το οποίο περιλαμβάνεται στο πρώτο του CD.
Μια ανοιξιάτικη ημέρα θα σε πάρω απ’ το χέρι μαζί μου να ‘ρθεις
Να σου δείξω τα μέρη που θέλω να πάμε μαζί να χαρείς
Θα σου πάρω λουλούδια και θα βγούμε μαζί ραντεβού
Θα σου γράφω τραγούδια και συ θα χορεύεις και θα μου γελάς
Θα αρχίσεις να πίνεις και τσιγάρα κρυφά από τον μπαμπά
Τη σχολή σου θ’ αφήνεις για να πάμε για μπάνιο και για σινεμά
Μικρούλα μου πρόσεχε στον δρόμο όταν βγεις γιατί για μένα είσαι τα πάντα
Το καλοκαίρι θα γυρνάμε στη μέση του Αιγαίου
Και θα σκουραίνεις και θα ανοίγουν γλυκά τα μαλλιά σου
Θα σε πειράζω θα θυμώνεις μετά θα γελάμε θα σε κερνάω κρυφά παγωτά
…………………………………………………………………….
Θα κοιτάμε τ’ αστέρια που πέφτουν στη γη
Και ξαφνικά θα σε χάσω θα πετάξεις κι εσύ
Απ’ την ουρά ενός κομήτη θα πιαστείς
Στα παραμύθια πάντα θα ζεις
Στα παραμύθια για πάντα θα ζεις…
Σε άλλα τραγούδια τα τροχαία «ατυχήματα» φαίνονται να συναντώνται είτε σαν μεταφορές ενός σφοδρού κι απεγνωσμένου έρωτα ή σαν αναφορές και υπαινιγμοί:
01)«Μα τα τριαντάφυλλα που σου έστειλα λίγο έλειψε
χαράματα να σκοτωθούν σ’ ένα τροχαίο»
(Χρήστος Θηβαίος, «Γυναίκα» απ’ τον δίσκο’’ Είμαι Αυτό Που Κυνηγάω’’
02)«Ντελαπάρισ’ η καρδιά μου
μες στο διάβα σου
αμάν δυστύχημα»
(«Το Τροχαίο» των Νίκο Ξυδάκη και Μανώλη Ρασούλη)
03) «Μου λέει μην αμφιβάλλεις μια στιγμή, μέσα σου υπάρχει μια ευθεία γραμμή
Που αν δεν την πάρεις γίνεσαι ακόμα ένα τροχαίο το Πάσχα»
(Φοίβος Δεληβοριάς, «Τρένο Στην Κορυφογραμμή» απ’ τον δίσκο Ο Καθρέφτης)
04) «Τυφλές αρραβωνιαστικιές, αόμματοι λαχειοπώλες
σκοτώνονται σε καραμπόλες.»
(Θάνος Μικρούτσικος- Κώστας Τριπολίτης, «Ηλεκτρικό Πρόβατο» απ’ τον δίσκο Όλα Από Χέρι Καμένα με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου).
05) Ο Κώστας Τριπολίτης θα επανέλθει στο θέμα λίγα χρόνια αργότερα με πιο άμεσο κι ευθύβολο τρόπο στο τραγούδι «Πληροφορίες» σε μουσική του Τάκη Μπουγά απ’ τον προσωπικό δίσκο της Τάνιας Τσανακλίδου Αλλιώτικη Μέρα:
«Δέκα τροχαία
Κι εσύ γελάς
Κι εσύ γελάς με βίντεο και σεξ
Με την παρέα».
06)’’Μ.Ε.Θ. στο βολάν’’ ένα τραγούδι από το συγκρότημα Ημισκούμπρια από το 1998. Ένα ιδιαίτερο τραγούδι με μαύρο χιούμορ και έντονες περιγραφές από το πολιτιστικό περιβάλλον της εποχής του :
Δεν ακούω συμβουλές απ’ τον Άρη τον Σταθάκη
Μα απ’ τη θέση του οδηγού τραγουδώ το ρεφραινάκι
Οδηγώ και πίνω, πίνω και οδηγώ
Γι’ αυτό μπαμπά μην τρέχεις θα τρέχω μόνο εγώ
……………………………………………………………………………..
………………………………………………………………………………
Αν κάτι σκάσει στο φτερό τι είναι μην ρωτήσεις
Άνθρωπος αν είναι θα το πούνε στις ειδήσεις…
07)’’Καμικάζι’’ Από τους μουσικούς αγώνες της Κέρκυρας ‘81 του Μάνου Χατζιδάκι με ερμηνεύτρια τη πρόωρα χαμένη Ηλέκτρα ένα εντός θέματος ρυθμικό τραγούδι σε μουσική Γιώργου Μελέκη και στίχους Άρη Πάνου:
Πέτσινο γαλάζιο μπουφάν,
τετρακύλινδρη μηχανή,
παίζει ο βοριάς μέσα στα σγουρά μαλλιά,
μέσ’ στον ίλιγγο βρίσκεις χαρά.
…………………………………………………………….
…………………………………………………………….
Καμικάζι τι ζητάς, πατάς το γκάζι, μ’ ακουμπάς,
καμικάζι δεν μπορείς τη λύση τρέχοντας να βρεις,
καμικάζι φτάνει πια, να η ζωή χαμογελά, για σένα.
08)’’Περπατούσα αφηρημένη’’ Ένα τραγούδι συγκλονιστικό από κάθε άποψη της Ελένης Βίτάλη!!!
Περπατούσα αφηρημένη
και δεν είδα το φανάρι.
Είδα μόνο, τρομαγμένη,
ένα Honda να φρενάρει.
«Πρόσεξε θα σκοτωθείς!»
μου φωνάζει ο οδηγός.
«Και τι έγινε που ζεις;»
λέει μέσα μου ο Θεός.
Κι έμεινα αφηρημένη
να κοιτάζω το φανάρι
να μου λέει: « ζωή σημαίνει:
ένα Honda που φρενάρει.»
Αξίζει να αναφερθούμε στο κείμενο του Frank Barrell από το 2008 που αλιεύσαμε από το διαδίκτυο για τα τραγούδια για τροχαία «ατυχήματα» και η εύστοχη αναφορά του στον Μανώλη Ρασούλη για δυο τραγούδια του με αποκλειστικό θέμα με τα τροχαία ατυχήματα και τις συνέπειές τους:’’ Ο δαιμόνιος Ρασούλης με τις κοινωνικά υπερευαίσθητες κεραίες μπόρεσε έγκαιρα να διαγνώσει το πρόβλημα και με το γνωστό του ακτιβιστικό τρόπο έγραψε δύο τραγούδια σε διανοητική βάση, βασισμένα στην υπόθεση εργασίας ότι κάποιος που σκοτώνεται σ’ ένα τροχαίο, εκτός απ’ το να χάσει τη ζωή του εντελώς ηλίθια, καταφέρνει και να ρίξει τον ή την αγαπημένη του σε μια άλλη αγκαλιά.
Στο πρώτο τραγούδι με τίτλο «Τάσος Ο Τροχοτυχαίος» ο Ρασούλης επιχειρεί να προσεγγίσει την ιστορία με ελαφρύ και χιουμοριστικό τρόπο. Ο Τάσος ο τυχαίος Νεοέλληνας, όντας απόλυτα σίγουρος για τις οδηγικές του ικανότητες, και όχι μόνο, έπεσε θύμα τροχαίου, χωρίς φυσικά να φταίει αυτός (ποτέ!): «Μια κολώνα έτρεχε/ και τράκαρε ένα αμάξι». Φυσικό επακόλουθο ο θάνατος και νάτη η νέα χήρα να κλαίει στην αγκαλιά κάποιου άλλου άντρα. Ο αφηγητής αντιμετωπίζει με σαρκασμό την κουταμάρα του οδηγού, αλλά ακόμα κι έτσι δε μπορεί παρά να λυπηθεί για την άδοξη αυτή αναχώρηση και να τον κατευοδώσει: «Ας γίνω χώμα ελαφρύ γλυκά να σε σκεπάσω/ να σου θυμίζω επίμονα: πολύ βιαζόσουν Τάσο».
Στο δεύτερο τραγούδι που ονομάζεται «Βασίλισσα Της Λύπης«, μουσικά και στιχουργικά επιλέγεται ένας τόνος αρκετά πιο μελαγχολικός. Εδώ, σαν σε συνέχεια της προηγούμενης ιστορίας, ο άδοξα χαμένος οδηγός επιστρέφει, προσπαθώντας να στοιχειώσει τη ζωή της γυναίκας του και ζητώντας της να του μείνει πιστή, να μην τον προδώσει. Εκείνη όμως του απαντάει θλιβερά και εύστοχα με τα εξής λόγια:
«Τώρα με άλλονε μα δε σε ξεχνώ
τάφο δε κάνω την καρδιά μου όσο ζω
κι έτσι θα ζεις βαθιά μου ενώ,
όταν πατούσες γκάζι δε με σκέφτηκες
και με τη φρίκη πήγες κλέφτηκες
κι ούτε που σκέφτηκες
πως τα αμάξια δεν πετούν στον ουρανό
κι ο έρωτας δε ζει μες στο κενό.»
Και τα δυο τραγούδια περιλαμβάνονται στον δίσκο Σελοτέιπ του 1997 σε μουσική του Πέτρου Βαγιόπουλου.
Αφήσαμε για τελευταίο τον Γιάννη Μηλιώκα με το βιωματικό του τραγούδι ‘’Η στούκα’’
«Είδα τον Χάρο με τα μάτια μου/ φορούσε κόκκινο αμάξι/ όρμησε μέσα στη λωρίδα μου/ κι άπλωσε χέρια να μ’ αρπάξει». Μαζί του στο αυτοκίνητο ο αφηγητής είχε τους πιο πολύτιμους γι’ αυτόν ανθρώπους: τη γυναίκα και την κόρη του. «Βασίλισσα» και «πριγκίπισσα» τις αποκαλεί τρυφερά και παραδέχεται με τρόμο πως «η ζωή μας η ηλιόλουστη/ κορώνα-γράμματα παιζόταν». Οι γλαφυρές περιγραφές του συμβάντος κυλάνε στο τραγούδι αργά και βασανιστικά σαν τις στιγμές που λένε ότι βιώνει κάποιος ακριβώς πριν τη σύγκρουση. Το τέλος της ιστορίας είναι μεν ευχάριστο, αφού άπαντες βγαίνουν αλώβητοι, αλλά χωρίς καμία ωραιοποίηση ή θριαμβολογία. Ο αφηγητής δε ξεχνάει να μνημονεύσει μακάβρια αλλά και με θαυμαστή επίγνωση ότι: «Τώρα που γράφω θα βρισκόμασταν/ για τρίτη νύχτα μες στο χώμα», ενώ η συνέχεια είναι το επιμύθιο που μόνο κάποιος που το έχει ζήσει μπορεί να το πει χωρίς να ακουστεί διδακτικό: «μα είχαμε ζώνες και γλιτώσαμε/ με μελανιές σ’ όλο το σώμα»…
Για επίλογο θα ανασύρουμε ένα απόσπασμα από συνέντευξη του Μανώλη Ρασούλη στον Αποστόλη Καπαρουδάκη, δημοσιευμένη τον Αύγουστο του ’97 στο περιοδικό Μετρό: «…Αν δε τους τα πεις στα καλιαρντά δε σε καταλαβαίνουν, Τους Έλληνες οδηγούς τους παρατηρείς και βλέπεις ότι οι άνθρωποι δε στέκουνε καλά. Ο οδηγός που βρίσκεται στο τιμόνι νομίζει ότι είναι πιο πάνω από τον πεζό. Πατάει γκάζι και σ’ εκβιάζει. Οφείλεις να πηδήξεις για να τον αποφύγεις. Μετά σκοτώνονται στους δρόμους κάθε Σαββατοκύριακο πιο πολλοί απ΄ όσους σκοτωθήκανε στην Αλβανία από τότε που πιάσανε τα όπλα. Έχει γίνει η σαχλαμάρα, το «χαβαλές για το χαβαλέ» το σούπερ φετίχ μας. Ε, μ’ αυτή την έννοια έχω δικαίωμα από αγάπη να του κάνω του άλλου πλάκα. Να του πω «Μαλάκα πρόσεχε, ελάττωσε ταχύτητα γιατί θα σκοτωθείς και μετά από τρία χρόνια η γυναίκα σου θα πηδιέται μ’ άλλον…».
Επειδή διάφοροι «παντογνώστες καλοθελητές» φροντίζουν να «ενημερώνουν» πως πουθενά δεν τιμωρούνται τα τροχαία εγκλήματα παραθέτουμε δύο πρόσφατες ενδεικτικές περιπτώσεις από την Αγγλία και την Γερμανία όπου οι δράστες καταδικάστηκαν σε 3 &9 χρόνια (για δυο θανατηφόρα) στη μία περίπτωση και σε ισόβια στην άλλη.
Η σωστή διατύπωση θα ήταν πως πουθενά στην Ελλάδα δεν τιμωρούνται τα τροχαία εγκλήματα.
Και στις δυο περιπτώσεις που παραθέτουμε οι δράστες κρατήθηκαν από την πρώτη στιγμή, οι δικαστικές διαδικασίες ολοκληρώθηκαν ταχύτατα, ενώ πέραν των ποινών επιβλήθηκε και ισόβια αφαίρεση άδειας οδήγησης.
Σαν την Ελλάδα, δεν έχει…
Να σημειώσουμε με την ευκαιρία πώς αυτά που αναπαράγει ασχολίαστα η εκπομπή του κου Ευαγγελάτου στο Mega πως τα τροχαία όπως και η εγκατάλειψη θα δικάζονται πλέον ως κακουργήματα δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα (δυστυχώς).
Αγγλία: Οδηγός φυλακίστηκε ξανά αφού προκάλεσε δεύτερο θάνατο από τροχαίο
Matthew Plimmer
Ο 35χρονος Matthew Plimmer από τον οποίο είχε αφαιρεθεί η άδεια οδήγησης, οδηγώντας μεθυσμένος ένα ανασφάλιστο ΙΧ στο Nottinghamshire σκότωσε την 25χρονη Jessica Drury μια εργαζόμενη στην οικιακή φροντίδα ανθρώπων. Ο δράστης καταδικάστηκε σε φυλάκιση εννέα ετών στις 14/11/2022.
Ο Plimmer οδηγούσε στο αντίθετο ρεύμα όταν χτύπησε το αυτοκίνητο της Jessica Drury η οποία πέθανε επί τόπου στις 19 Ιανουαρίου 2022.
Σύμφωνα με την αστυνομία ο δράστης «προσπάθησε αμέσως να εξαπατήσει τους άλλους για το τι συνέβη σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να καλύψει τα ίχνη του» υποστηρίζοντας ότι ένας άλλος άνδρας οδηγούσε και τράπηκε σε φυγή, αλλά στοιχεία DNA απέδειξαν ότι ήταν ο οδηγός.
Το Nottingham Crown Court αποφάσισε επιπλέον την ισόβια αφαίρεση της δυνατότητας οδήγησης του δράστη.
Να σημειωθεί ότι ο Plimmer μετά από καταδίκη του τον Δεκέμβρη του 2007 από το Luton Crown Court είχε ήδη εκτίσει τρία χρόνια φυλάκισης και πάλι σαν υπεύθυνος θανατηφόρου τροχαίου αφού προκάλεσε το θάνατο του 16χρονου James Marshall, επιβάτη στο αυτοκίνητό του στο Hertfordshire τον Οκτώβρη του 2007.
Γερμανία: Επικύρωση ποινής ισόβιας κάθειρξης για θανατηφόρο τροχαίο
Βερολίνο, τοπίο μετά το τροχαίο.
Μετά από πέντε χρόνια προσφυγών και διαδοχικών δικαστικών αποφάσεων το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Γερμανίας (BGH) στις 18/6/2020 επικύρωσε τελεσίδικα την ποινή ισόβιας κάθειρξης που είχε επιβληθεί σε οδηγό ΙΧ που κάνοντας κόντρες με άλλο οδηγό στο κέντρο του Βερολίνου προκάλεσε το θάνατο άλλου οδηγού. Η απόφαση αυτή του Ανώτατου Δικαστηρίου δημιουργεί νομολογία δίνοντας την δυνατότητα σ όλα τα δικαστήρια να επιβάλουν ανάλογες ποινές. Η προεδρεύουσα δικαστής Beate Sost-Scheible τόνισε πόσο δύσκολο είναι να επιλυθούν τέτοιες υποθέσεις υπερβολικής ταχύτητας, επειδή διαφέρουν από τις κλασικές ανθρωποκτονίες. «Εδώ δεν πυροβολούμε με όπλο.» Το κομβικό σημείο είναι η αποφασιστικότητα της πρόθεσης να σκοτώσει: Εάν αυτός που τρέχει έχει αποδεχθεί αδιάφορα τον θάνατο άλλων χρηστών του δρόμου, αυτό πρέπει να θεωρηθεί ως πρόθεση υπό όρους». Ο οδηγός έκανε κόντρες με «ακραίο ρίσκο», επομένως υπήρχε πρόθεση φόνου.
Αυτό δεν σημαίνει ότι σ όλες τις υποθέσεις οι δράστες θα τιμωρούνται μ αυτόν τον τρόπο, ούτε ότι θα σταματήσει να υπάρχει η κατηγορία «ανθρωποκτονία από αμέλεια». Απλά δεν θα χαρακτηρίζονται αυτόματα όλα τα τροχαία εγκλήματα σαν ανθρωποκτονίες από αμέλεια.
Να σημειωθεί πως έξι χρόνια μετά το συμβάν και οι δύο δράστες οδηγοί παραμένουν στη φυλακή. Το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο (BGH) που επιβεβαίωσε την ποινή ισόβιας κάθειρξης για φόνο για έναν από τους δύο οδηγούς που πραγματοποιώντας κόντρες στο κέντρο του Βερολίνου σκότωσαν έναν 69χρονο οδηγό τζιπ, για το δεύτερο κατηγορούμενο που κι αυτός είχε καταδικαστεί σε ισόβια αναίρεσε την κατηγορία και παρέπεμψε την υπόθεση στο περιφερειακό δικαστήριο του Βερολίνου για εκ νέου εκδίκαση.
Ωστόσο το BGH αρνήθηκε να τον αφήσει ελεύθερο μέχρι τη νέα ακρόαση στο Περιφερειακό Δικαστήριο του Βερολίνου γιατί εξακολουθεί να απειλείται με υψηλή ποινή – τώρα για απόπειρα ανθρωποκτονίας.
Το ιστορικό της υπόθεσης
Τον Φεβρουάριο του 2016 λίγο μετά τα μεσάνυχτα, δύο νεαροί άνδρες, ο Hamdi H. (τότε 27) και ο Marvin N. (24), πραγματοποιούσαν «κόντρες» στο Kurfürstendamm του Βερολίνου. Παραβίασαν πολλαπλά κόκκινα φανάρια και ανέπτυξαν ταχύτητες 160 με 170 χιλιόμετρα την ώρα με αποτέλεσμα ο Η. να συγκρουστεί με τζιπ που βγήκε από παράδρομο όταν άναψε πράσινο. Ο οδηγός του τζιπ έχασε τη ζωή του στο σημείο του δυστυχήματος.
Το Περιφερειακό Δικαστήριο του Βερολίνου καταδίκασε πρωτόδικα και τους δύο οδηγούς για φόνο σε ισόβια τον Φεβρουάριο του 2017. Όμως το Ανώτατο Δικαστήριο ανέτρεψε την ετυμηγορία θεωρώντας πως η πρόθεση για δολοφονία δεν είχε αποδειχθεί επαρκώς. Τον Μάρτιο του 2019, το Περιφερειακό Δικαστήριο του Βερολίνου καταδίκασε ξανά τους δύο κατηγορούμενους σε ισόβια για φόνο (Αναλυτικά: ΕΔΩ). Αυτή τη φορά, το Ανώτατο Δικαστήριο (BGH) επιβεβαίωσε ουσιαστικά την απόφαση του Βερολίνου.
Μέχρι το 2020 πραγματοποιήθηκε Πρωτόδικη εκδίκαση, Αναίρεση στο Ανώτατο Δικαστήριο, Επανεκδίκαση στο Δικαστήριο του Βερολίνου και Τελεσίδικη Απόφαση από το Ανώτατο δικαστήριο…
Σ όλες τις περιπτώσεις οι δράστες παρέμειναν κρατούμενοι από την πρώτη στιγμή
Η επετειακή ημέρα της 3ης Δεκεμβρίου, που έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, έχει πλέον μετατραπεί σε πλυντήριο των πιο ανήθικων και φασιστικών πολιτικών υπό τον μανδύα υποτιθέμενων παροχών για τα λεγόμενα… «ΑμεΑ». Η χρήση αυτής της συντομογραφίας, ούτε τυχαία είναι, ούτε καλοπροαίρετη. Την εποχή που γεννήθηκε η λέξη «ΑμεΑ», πέρα των αντικειμένων, γένος ουδέτερο στο γ’ πληθυντικού αποδίδαμε μόνο στα παιδιά και στα κατοικίδια. Κάντε την αναγωγή.
Μέσα στο φετινό προεκλογικό πανηγύρι και τη μανία των κυβερνώντων για εντυπωσιασμό, η επετειακή αυτή ημέρα χρησιμοποιείται ακόμα μια φορά για να αναδείξει τη «φιλανθρωπία» και την «κουβαρντοσύνη» των πιο ακραίων έξω-δημοκρατικών στοιχείων που έχει γνωρίσει ποτέ ο μεταπολιτευτικός κόσμος. Η ξεδιάντροπη χρησιμοποίηση της αναπηρίας για «τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες», που με περίσσιο καμάρι επικαλείται σήμερα η πολιτική εξουσία, είναι «σημείο των καιρών» σε μια χώρα σε αποσύνθεση.
Σήμερα η αναπηρία χρησιμοποιείται σαν άλλοθι για τη συγκάλυψη ακραία αντικοινωνικών πολιτικών, με τη φαρδιά υπογραφή πολιτικών προσώπων με αναπηρία. Δεν είναι πρωτότυπο. Έχει συμβεί και σε άλλες χώρες με ακροδεξιές ηγεσίες. Συμβαίνει όμως για πρώτη φορά στη χώρα μας, γιατί για πρώτη φορά η σήψη στο πολιτικό σκηνικό πάει τόσο βαθιά, που πρέπει πάση θυσία να αποπροσανατολιστεί ο (εξαντλημένος) κόσμος από τη σαπίλα, την ανθρωποφαγία και τη διαφθορά που έχει πνίξει τις ζωές μας.
Man Ray, Black and White (1926)
Όσοι πολιτικοί έχουν τσίπα, οφείλουν να έχουν τουλάχιστον την ευθιξία να κρύβονται.
Αυτό που συμβαίνει σήμερα στους πολίτες με αναπηρία στην Ελλάδα, έχει όνομα. Λέγεται «εξόντωση».
Όσοι αποκτούν βαριές αναπηρίες (κυρίως μετά από τροχαία συμβάντα), αναγκάζονται να ξεπουληθούν για να μπορέσουν να ανταπεξέρθουν στα υπέρογκα έξοδα της νοσηλείας και αποκατάστασής τους. Καθώς η μία (και μοναδική) δημόσια δομή αποκατάστασης υπολειτουργεί, η μόνη επιλογή είναι η αποκατάσταση σε ιδιωτικά κέντρα, όπου το κόστος φτάνει τις πολλές χιλιάδες ευρώ μηνιαίως.
Όσοι χρειάζονται αποκατάσταση μετά την απόκτηση της αναπηρίας τους και προέρχονται από οικογένειες με χαμηλό εισόδημα, βασίζονται αποκλειστικά και μόνο στην οικονομική ενίσχυση της τοπικής κοινωνίας και στη διάδοση του καλέσματος για συγκέντρωση χρημάτων μέσω των social media. Η πολιτεία «νίπτει τα χείρας της» και σφυρίζει διάφορα.
Όσα θύματα τραυματίζονται σε τροχαίες συγκρούσεις, εξευτελίζονται και διασύρονται στις δικαστικές αίθουσες, όπου αναγκάζονται να υποστούν εξοντωτικές ταπεινώσεις, αδικαιολόγητες αναβολές της εκδίκασης της υπόθεσή τους, και εκβιασμούς από δικηγόρους ασφαλιστικών εταιρειών.
Όσες υποθέσεις τροχαίων τελεσιδικήσουν, καταλήγουν σε εξευτελιστικές αποζημιώσεις, που στις περιπτώσεις των τραυματιών με αναπηρίες δεν επαρκούν να πληρώσουν σχεδόν τίποτα από τα τεράστια έξοδα νοσηλείας και αποκατάστασης.
Υπάρχει «πλαφόν» στο πόσες φορές επιτρέπεται στους αναπήρους να πηγαίνουν στην τουαλέτα. Μέσα στην υπάρχουσα οικονομική ανέχεια, όσοι παραπληγικοί και τετραπληγικοί αδειάζουν την κύστη τους με καθετηριασμό, αναγκάζονται να μην πίνουν νερό, για να μην καταναλώνουν πολλούς καθετήρες & ουροσυλλέκτες μέσα στην ημέρα. Αυτό συμβαίνει γιατί ο ΕΟΠΥΥ δεν καλύπτει παρά λίγους καθετήρες ανά μήνα. Με άλλα λόγια: διόδια στην ουρήθρα των αναπήρων.
Όσοι ανάπηροι χρειάζονται 24ωρη υποστήριξη, καταλήγουν σε ιδρύματα. Δεν παρέχεται καμία υπηρεσία προσωπικής βοήθειας σε μη αυτοεξυπηρετούμενους αναπήρους στην Ελλάδα. Είμαστε μόνοι.
Δεν είναι στα κανάλια η αλήθεια των αναπήρων αυτής της χώρας.
Είναι στον διασωληνωμένο έφηβο που παλεύει να κρατηθεί στη ζωή σε ένα εξαθλιωμένο σύστημα υγείας. Και στους γονείς του που σιγοσβήνουν δίπλα του.
Και του χρόνου.
Άννα Ευαγγελινού
Μέλος της Ομάδας Αναπηρίας του «SOS Τροχαία Εγκλήματα»
Στο πλαίσιο νομοσχεδίου για την Εθνική Σχολή Δικαστών κατατέθηκε απο το υπουργείο Δικαιοσύνης μια τροποποίηση του άρθρου 290Α –Επικίνδυνη Οδήγησητου Ποινικού Κώδικα που περιλαμβάνει δύο παραγράφους μια για την οδήγηση με υπερβολική ταχύτητα και μια για την οδήγηση στη ΛΕΑ. Το νομοσχέδιο είναι σε διαβούλευση μέχρι 15 Νοεμβρίου και όποιος θέλει μπορεί να υποβάλει τις προτάσεις τουΕΔΩ
Παραθέτουμε την προτεινόμενη νέα διατύπωση του άρθρου (με κόκκινο bold οι παράγραφοι που προστίθενται) και την παρέμβαση του SOS Τροχαία Εγκλήματα που δημοσιεύτηκε στη δικτυακό τόπο της διαβούλευσης.
Στην παρ. 1 του άρθρου 290A του Ποινικού Κώδικα (ν. 4619/2019, Α΄ 95) προστίθεται περ. γ’ και το άρθρο 290Α διαμορφώνεται ως εξής: «Άρθρο 290Α
Επικίνδυνη οδήγηση
1. Όποιος κατά τη συγκοινωνία στους δρόμους ή στις πλατείες: α) οδηγεί όχημα μολονότι δεν είναι σε θέση να το πράξει με ασφάλεια εξαιτίας της κατανάλωσης οινοπνεύματος ή χρήσης ναρκωτικών ουσιών ή λόγω σωματικής ή πνευματικής εξάντλησης ή β) οδηγεί όχημα σε εθνικές ή περιφερειακές οδούς αντίστροφα στο ρεύμα της εκάστοτε κατεύθυνσης ή σε πεζοδρόμους, πεζοδρόμια ή πλατείες, ή οδηγεί όχημα που είναι τεχνικά ανασφαλές ή με ανασφαλή τρόπο φορτωμένο ή προβαίνει κατά την οδήγηση σε επικίνδυνους ελιγμούς ή μετέχει σε αυτοσχέδιους αγώνες, ήγ) οδηγεί όχημα i) σε αυτοκινητόδρομο ή σε οδό ταχείας κυκλοφορίας με ταχύτητα που υπερβαίνει το επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας κατά τουλάχιστον 60 χλμ ανά ώρα και αν πρόκειται για λεωφορείο ή φορτηγό αυτοκίνητο κατά τουλάχιστον 30 χλμ ανά ώρα, ii) εντός κατοικημένης περιοχής ή σε άλλο οδικό δίκτυο με ταχύτητα που υπερβαίνει το επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας κατά τουλάχιστον 40 χλμ ανά ώρα και αν πρόκειται για λεωφορείο ή φορτηγό αυτοκίνητο κατά τουλάχιστον 20 χλμ ανά ώρα, ή δ) οδηγεί όχημα στη λωρίδα έκτακτης ανάγκης (Λ.Ε.Α.) εκτός των περιπτώσεων αποκλειστικού προορισμού της, τιμωρείται, αν δεν προβλέπονται βαρύτερες κυρώσεις σε άλλες διατάξεις: αα) με φυλάκιση έως τρία (3) έτη αν από την πράξη μπορεί να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα, ββ) με φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους αν από την πράξη μπορεί να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο, γγ) με κάθειρξη έως δέκα (10) έτη αν η πράξη είχε ως αποτέλεσμα τη βαριά σωματική βλάβη ή προκάλεσε σημαντική βλάβη σε κοινωφελείς εγκαταστάσεις, δδ) με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα (10) ετών αν η πράξη είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο άλλου. Αν προκλήθηκε ο θάνατος μεγάλου αριθμού ανθρώπων, το δικαστήριο μπορεί να επιβάλει ισόβια κάθειρξη.
2. Όποιος στις περιπτώσεις της προηγούμενης παραγράφου οδηγεί επικίνδυνα από αμέλεια και από την πράξη του αυτή μπορεί να προκύψει κοινός κίνδυνος για ξένα πράγματα ή κίνδυνος για άνθρωπο, τιμωρείται με φυλάκιση έως δύο (2) έτη ή χρηματική ποινή.»
Poster: Γιώργος Γιάκος – Δημήτρης Κανελλόπουλος
Παρέμβαση SOS Τροχαία Εγκλήματα στη Διαβούλευση
Σε σχέση με τις προτεινόμενες προσθήκες στο άρθρο 290A θεωρούμε ότι η προσθήκη δ που αφορά στην οδήγηση στη ΛΕΑ είναι σε σωστή κατεύθυνση, ενώ, η προσθήκη γ που αφορά στην «υπερβολική ταχύτητα» είναι από κάθε άποψη απαράδεκτη και πιθανότατα αντισυνταγματική.
Τα όρια ταχύτητας ορίζονται από τον ΚΟΚ και η παραβίασή τους προφανώς απαγορεύεται, γιατί σημαίνει αυξημένο κίνδυνο εμπλοκής σε σύγκρουση. Παραδόξως, προτείνονται αυθαιρέτως από το υπουργείο Δικαιοσύνης, νέα όρια «επικινδυνότητας» κάτω από τα οποία η πρόκληση από οδηγούς θανατηφόρων ή με σοβαρό τραυματισμό τροχαίων εξακολουθεί να παραμένει πλημμέλημα.
Α)Στους αυτοκινητοδρόμους (υφιστάμενο όριο ταχύτητας 130km/h με υποσχόμενη αύξησή του σύμφωνα με δηλώσεις του ΥΜΕ) θεσπίζεται ότι αποτελεί αμέλεια-πλημμέλημα η πρόκληση θανατηφόρας ή με σοβαρό τραυματισμό τροχαίας σύγκρουσης από οδηγούς που τρέχουν μέχρι και με 190km/h. Για κακούργημα θα κατηγορηθούν όσοι την προκαλέσουν τρέχοντας με ταχύτητα πάνω από 190km/h.
Πέραν του γεγονότος ότι η ρύθμιση αντιβαίνει σε κάθε κανόνα της φυσικής, της βιολογίας της κυκλοφορίας και της νομικής δεν θα έχει και καμία ουσιαστική υπόσταση μια και οδηγός που εμπλέκεται σε σύγκρουση τρέχοντας με 190km/h με βάση της διαθέσιμες μελέτες, όχι μόνο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας αλλά και της αυτοκινητοβιομηχανίας (crash tests), εκτός του ότι θα σκοτώσει άλλους, αποκλείεται να επιζήσει ο ίδιος. Αυτοδίκαια έχει καταδικαστεί σε θανατική ποινή, η οποία εξακολουθεί να ισχύει στο οδικό δίκτυο, και δυστυχώς ο νομοθέτης δεν θα μπορέσει να τον βρει για να τον δικάσει για κακούργημα.
Β) Εντός κατοικημένης περιοχής (υφιστάμενο όριο ταχύτητας 50 km/h με υποσχόμενη μείωση στα 30 km/h σύμφωνα με προ διετίας κυβερνητικές εξαγγελίες) θεσπίζεται ότι αποτελεί αμέλεια-πλημμέλημα η πρόκληση θανατηφόρας ή με σοβαρό τραυματισμό τροχαίας σύγκρουσης από οδηγούς που τρέχουν μέχρι και με 90km/h. Για κακούργημα θα κατηγορηθούν όσοι την προκαλέσουν τρέχοντας με ταχύτητα πάνω από 90km/h.
Ταχύτητες μηχανοκινήτων 90 km/h εντός κατοικημένων περιοχών, σύμφωνα με τον ΠΟΥ και όλους τους επιστημονικούς φορείς, σημαίνουν σε περίπτωση παράσυρσης πεζού ή σύγκρουσης με ποδήλατο, ΕΠΗΟ, μοτοποδήλατο ή μοτοσικλέτα 100% βεβαιότητα πρόκλησης θανάτου του ευάλωτου χρήστη, ενώ και σε περίπτωση πλαγιομετωπικής ή μετωπικής σύγκρουσης αυτοκινήτων η πιθανότητα είναι η ίδια.
Τα ίδια ισχύουν και όσον αφορά περιοχές με διαφορετικά όρια («αγροτικοί» δρόμοι κλπ) όπου υπάρχουν όρια ταχύτητος 70 έως 90 km/h, αλλά ακόμα και έξω από τα σχολεία όπου σαν όριο ταχύτητος έχει θεσπιστεί το 30 km/h. Σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις χορηγείται ένα «bonus αμέλειας» +40 km/h στους παραβατικούς οδηγούς.
Τί είδους Δικαιοσύνη είναι αυτή που νομοθετεί πως ένας οδηγός που τρέχει με υπερδιπλάσια του ορίου ταχύτητα (70km/h με όριο τα 30km/h) και σκοτώνει ένα παιδί έξω από το σχολείο του, είναι απλά αμελής και θα δικαστεί για πλημμέλημα, όταν μ’ αυτή την ταχύτητα η πιθανότητα να σκοτωθεί ένα παιδί είναι 100%!
Είναι η τρίτη φορά τα τελευταία χρόνια που τροποποιείται το 290A. Έχουμε επανειλημμένα ζητήσει να διορθωθούν οι αρχικές αδυναμίες με αμφιλεγόμενα σημεία του άρθρου, όπως αυτό που θέτει στην κρίση του δικαστηρίου το αν μεθυσμένος ή υπό την επήρεια ναρκωτικών οδηγός μπορεί να οδηγεί ασφαλώς. Και βέβαια να προστεθεί στα κακουργήματα η εγκατάλειψη θύματος. Αντί γι’ αυτό, ακόμα μια φορά. εισάγονται ρυθμίσεις αντικοινωνικές και αντιεπιστημονικές, ευνοϊκές για τους δράστες.
Η επιστημονική, ηθική και νομική προσέγγιση του ζητήματος των τροχαίων από υπερβολική ταχύτητα (το συχνότερο αίτιο θανατηφόρων τροχαίων) επιτάσσει αφ’ ενός τον δραστικό περιορισμό των ορίων ταχύτητας (30km/h στις κατοικημένες περιοχές, 110 km/h στους αυτοκινητόδρομους) όπως έχουν ήδη κάνει οι ασφαλέστερες κυκλοφοριακά χώρες του κόσμου. Την αυστηρή επιτήρηση και διοικητική αντιμετώπιση των παραβατών. Και την απόδοση κατηγοριών σε βαθμό κακουργήματος σ’ όλους τους παραβάτες του ορίου ταχύτητας που προκαλούν τροχαίες θανατηφόρες ή με σοβαρά τραυματισμό συγκρούσεις.
Δεν υπάρχει σήμερα ΚΑΝΕΙΣ που να μη γνωρίζει πως Η ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ. Αυτός που τρέχει με 150 ή 190 km/h στον αυτοκινητόδρομο ή με 70 ή 90 km/h σε κατοικημένη περιοχή το πράττει συνειδητά, γνωρίζοντας τους κινδύνους και όχι από… αμέλεια. Δεν είναι δυνατόν η Πολιτεία να κάνει πως δεν γνωρίζει αυτό που γνωρίζουν όλοι οι πολίτες.
6/11/2022 Πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα
ΥΓ. Φαντάζει απίστευτο το ότι ένα δικηγορικό γραφείο έβγαλε ανακοίνωση πως αυτό υπέβαλε την τροπολογία και ευχαριστεί τον υφυπουργό που την έκανε δεκτή, αλλά προφανώς δεν έχουμε κανένα λόγο να μη το πιστεύουμε. Σ αυτή τη χώρα τα έχουμε δει όλα.
Ο κος υφυπουργός ρώτησε άραγε την Τροχαία, το ΕΚΑΒ, την Πυροσβεστική, το Σύλλογο Συγκοινωνιολόγων ή τις Πολυτεχνικές Σχολές τί σημαίνουν αυτές οι ταχύτητες; Μήπως κάποιο γιατρό από τα ΤΕΠ ή έστω ένα Ιατροδικαστή;
Η προτεινόμενη τροποποίηση δεν έχει καμία σχέση με τις τροποποιήσεις που επί χρόνια ζητούν οι οργανώσεις των θυμάτων είναι μια ρύθμιση ευνοική για την συντριπτική πλειοψηφία των δραστών τροχαίων εγκλημάτων με υπερβολική ταχύτητα για τους οποίους η «αμέλεια» και το πλημμέλημα θωρακίζεται νομικά.
Ταχύτητα Σύγκρουσης και Κίνδυνος Θανάτου. Ο πίνακας στον οποίο βασίζουν την πολιτική τους οι υπόλοιπες χώρες του πλανήτη.
Η τρίτη Κυριακή του Νοεμβρίου κάθε έτους μετά από απόφαση του ΟΗΕ αποτελεί την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων (WDR). Φέτος είναι η Κυριακή 20 Νοεμβρίου.
Είναι μια πολύ σημαντική παγκόσμια εκδήλωση Μνήμης για τα πολλά εκατομμύρια που έχουν σκοτωθεί και έχουν τραυματιστεί σοβαρά στους δρόμους του κόσμου και Αναγνώρισης του πόνου όλων των πληγέντων θυμάτων, οικογενειών και κοινοτήτων. Εκατομμύρια προστίθενται κάθε χρόνο σε αμέτρητα εκατομμύρια που ήδη υποφέρουν: ένα πραγματικά τεράστιος συσσωρευμένος φόρος.
Η Παγκόσμια Ημέρα που είναι κάθε χρόνο η Τρίτη Κυριακή του Νοέμβρη έχει πια μακρά ιστορία:
Από το 1995, οργανώσεις θυμάτων τροχαίων της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Θυμάτων Τροχαίων Τροχαίων (FEVR) ξεκίνησαν εκδηλώσεις αυτήν την Ημέρα – αρχικά ως Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης, αλλά σύντομα ως Παγκόσμια όταν άρχισαν να συμμετέχουν οργανώσεις θυμάτων από την Αφρική, τη Νότια Αμερική και την Ασία.
10 χρόνια αργότερα – στις 26 Οκτωβρίου 2005 – η Παγκόσμια Ημέρα υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ως «η κατάλληλη αναγνώριση για τα θύματα τροχαίων ατυχημάτων και τις οικογένειές τους».
Από τον Αύγουστο του 2021 προκειμένου να διασφαλιστεί η αυτονομία της και μια πολύ ευρύτερη εμβέλεια μέσω συστηματικής προβολής καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους και βοήθειας και συμβουλών στους διοργανωτές, η Παγκόσμια Ημέρα καταχωρήθηκε σαν Ίδρυμα.
Τώρα η Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης τιμάται σε όλες τις ηπείρους – όχι μόνο από οργανώσεις θυμάτων και Μη κυβερνητικές Οργανώσεις που υποστηρίζουν την οδική ασφάλεια και τα θύματα των τροχαίων, αλλά και από κυβερνήσεις και όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς.
Στην χώρα μας μετά από προσπάθεια του SOS Τροχαία Εγκλήματα η Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης αναγνωρίστηκε επίσημα από την ελληνική κυβέρνηση το 2011.
Κάθε χρόνο πάνω από 1.300.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους στους δρόμους του κόσμου και πολύ περισσότεροι μένουν ανάπηροι λόγω σοβαρών τραυματισμών και παρά τίς επαναλαμβανόμενες εξαγγελίες μέτρων καμία πτωτική τάση δεν υπάρχει. Εκατομμύρια νέα θύματα τροχαίων προστίθενται στον υπάρχοντα απολογισμό των 50 εκατομμυρίων νεκρών και εκατοντάδων εκατομμυρίων τραυματιών από τον πρώτο θάνατο από τροχαία σύγκρουση πριν από 125 χρόνια. Είναι μια πραγματική πανδημία, που επηρεάζει κυρίως τους ευάλωτους και τους νέους μας, ιδιαίτερα στις πιο φτωχές χώρες, η οποία εκτός από το τραύμα του τραυματισμού και του πένθους έχει επίσης καταστροφικές οικονομικές επιπτώσεις για χώρες, κοινότητες και οικογένειες.
Η χώρα μας στον τομέα αυτό καταλαμβάνει σταθερά εδώ και δεκαετίες μια από τις χειρότερες θέσεις στην Ευρώπη σε αριθμό θανάτων και τραυματισμών.
Πέρα από τις ευχές καμιά σοβαρή πολιτική πρωτοβουλία δεν έχει ληφθεί όλα αυτά τα χρόνια για την πρόληψη και τον δραστικό περιορισμό των τροχαίων συγκρούσεων και των θυμάτων τους.
Γι αυτό οι τροχαίες επανέκαμψαν δριμύτερες μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων λόγω COVID. Γι αυτό τα θύματα των Τροχαίων Εγκλημάτων και οι οικογένειες τους αντιμετωπίζονται με βαθύτατη περιφρόνηση από την Πολιτεία και την Δικαιοσύνη.
Φέτος Παγκόσμια σαν κεντρικό θέμα της Ημέρας Μνήμης έχει τεθεί το θέμα της Δικαιοσύνης.
Αν και στις περισσότερες χώρες του κόσμου υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στο θέμα της δικαστικής αντιμετώπισης των τροχαίων εγκλημάτων και των δικαιωμάτων των θυμάτων, η κατάσταση που υπάρχει στη χώρα μας στο δικαστικό επίπεδο ουσιαστικά νομιμοποιεί το φόνο στην άσφαλτο. Και όχι μόνο. Αποτελεί μια βασανιστική και προσβλητική διαδικασία για τα θύματα και τις οικογένειες τους.
Έχουμε ασχοληθεί επανειλημμένα με όλες τις πτυχές της υπόθεσης Δικαιοσύνη μετά το τροχαίο. Τόσο με προτάσεις νομοθετικών ρυθμίσεων όσο και με καταγγελίες συγκεκριμένων περιστατικών.
Λέμε εδώ και χρόνια πως ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ.
Μετά από δυο χρόνια αναγκαστικής αναστολής των εκδηλώσεων μας θα ξαναπιάσουμε το νήμα την Κυριακή 20 Νοέμβρη σε μια σειρά πόλης. Στην Αθήνα θα συναντηθούμε μεσημέρι στο Στρογγυλό Σχολείο του Αγίου Δημητρίου για να τιμήσουμε την Μνήμη αυτών που χάθηκαν, να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας σ αυτούς που ζουν βαριά λαβωμένοι, να συζητήσουμε πως μπορούμε να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί απέναντι στη πολιτική που γεννά και υπερασπίζεται την παραβατικότητα στο οδικό δίκτυο και τους δολοφόνους της ασφάλτου.
Θα επανέλθουμε σύντομα με αναλυτικό πρόγραμμα των εκδηλώσεων που θα γίνουν.
sostegr 