Προτάσεις του Υπουργείου Δικαιοσύνης για φόνο υπό την επήρεια αλκοόλ και εγκατάλειψη θύματος.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Στο Σχέδιο Νόμου Του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Μέτρα Θεραπείας ατόμων που απαλλάσσονται από την ποινή λόγω ψυχικής ή διανοητικής διαταραχής» και λοιπές διατάξεις που έχει δοθεί για δημόσια διαβούλευση μέχρι τις 12 Ιουνίου 2017 περιλαμβάνονται στο άρθρο 30 δύο τροποποιήσεις  που αφορούν τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Η πρώτη αποτελεί προσθήκη άρθρου που προβλέπει επι τόπου αφαίρεση της  άδειας οδήγησης για πέντε χρόνια σε οδηγούς που προκάλεσαν θανατηφόρο τροχαίο υπο την επήρεια αλκόλ και η δεύτερη τροποποίηση άρθρου που προβλέπει τον διπλασιασμό των ποινών που επιβάλλονται σε περίπτωση εγκατάλειψης θύματος τροχαίου. Οι προσθήκες προήλθαν μετά τις διαδοχικές παρεμβάσεις που αφορούσαν συνολικότερα το ζήτημα της Δικαιοσύνης  του SOS Τροχαία Εγκλήματα στους υπουργους Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλο και  Στ. Κοντονή (μαζι με την ΕΥΘΥΤΑ) και τις αναλυτικές συζητησεις με τους πρώην και νυν  γενικούς γραμματείς του υπουργείου Κ. Κοσμάτο και Γ. Σάρλη.

Το προτεινόμενο από το υπουργείο άρθρο έχει ως εξής:

Άρθρο 30

Τροποποίηση άρθρων Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας

1.Στο άρθρο 42 του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (ν. 2696/1999, Α΄ 57), όπως ισχύει,

προστίθεται παρ. 12 ως εξής:

«12. Στον οδηγό οχήματος (ή κάθε μεταφορικού μέσου) που προκάλεσε θανατηφόρο ατύχημα, ο οποίος οδηγουσε υπό την επήρεια οινοπνεύματος και η συγκέντρωση οινοπνεύματος στο αίμα του είναι άνω του 0,50 g/l αφαιρείται επί τόπου η άδεια ικανότητας οδήγησης για διάστημα πέντε (5) ετών. Κατά της παραπάνω απόφασης της αστυνομικής αρχής, ο οδηγός δύναται να προσφύγει ενώπιον του κατά τόπου αρμοδίου εισαγγελέα πλημμελειοδικών για την  ακύρωση της πράξης αφαίρεσης ή τη μείωση του χρόνου αφαίρεσης. Μετά την εισαγωγή  της υπόθεσης στο ακροατήριο του αρμοδίου δικαστηρίου, η προσφυγή του προηγουμένου εδαφίου απευθύνεται  μόνο προς το δικαστήριο το οποίο μπορεί να συνεδριάσει και πριν από την  εκδίκαση της κύριας ποινικής υπόθεσης κατά την αυτόφωρη διαδικασία. Σε κάθε περίπτωση, το ποινικό δικαστήριο κατά την κρίση του, συνεκτιμώντας τις συνθήκες τέλεσης της πράξης και την προσωπικότητα του δράστη, μπορεί να επιμηκύνει την αφαίρεση  της άδειας οδήγησης για χρονικό διάστημα έως πέντε (5) επιπλέον έτη. Αν ο ίδιος οδηγός  μετά την παρέλευση της πενταετίας ή του χρόνου που ορίσει το ποινικό δικαστήριο καταληφθεί να οδηγεί και πάλι υπό την επήρεια οινοπνεύματος αφαιρείται επί τόπου και δια βίου η  άδεια ικανότητας οδηγού.».

 

2. Η παρ. 4 του άρθρου 43 του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (ν. 2696/1999, Α΄ 57), όπως ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής:

«4. Αυτός που παραβαίνει τις διατάξεις της παραγράφου 2 περίπτωση α΄και β, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών. Αν από τη συμπεριφορά του ο παθών περιήλθε σε κίνδυνο ζωής ή επήλθε θάνατος  ή σωματική βλάβη αυτού, ο υπαίτιος τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους, εφόσον η  πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα με άλλη διάταξη στις δύο πιο πάνω περιπτώσεις, και με αφαίρεση της άδειας ικανότητας οδηγού για χρονικό διάστημα έξι (6) έως δώδεκα (12) μηνών, η οποία επιβάλλεται υποχρεωτικά από το δικαστήριο».

  Τα προτεινόμενα άρθρα απέχουν από το να αποτελούν μια συνολική μεταρρύθμιση. Ακόμα και στο περιορισμένο πεδίο που εστιάζουν είναι αρκετά άτολμα. Παρόλα αυτά είναι θετικό που το υπουργείο Δικαιοσύνης  αποφάσισε επιτέλους να προτείνει δυο άρθρα με πιο αυστηρή αντιμετώπιση τόσο των μεθυσμένων οδηγών που σκοτώνουν όσο και των οδηγών που εγκαταλείπούν τα θύματα τους.  Αν δεν μας έχει διαφύγει κάτι η τελευταία νομοθετική πρωτοβουλία του υπουργείου Δικαιοσύνης πάει αρκετά πίσω, στην υπουργεία Καστανίδη και κινήθηκε σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση: προτάθηκε και νομοθετήθηκε τότε η μετατροπή της οδήγησης υπο την επήρεια αλκοόλ και τοξικών ουσιών από πλημμέλημα σε πταίσμα, αφου χαρακτηρίστηκε «πράξη χαμηλής κοινωνικής απαξίας»… Με τροπολογία του τότε αντιπολιτευομενου ΣΥΡΙΖΑ μετά από μια μεγάλη κινητοποίηση οικογενειών θυματων τροχαίων απ όλη την Ελλάδα που συντόνισε ο SOS Τροχαία Εγκλήματα κατορθώσαμε δυο χρόνια μετά να καταργηθεί αυτή η νομοθετική ρύθμιση.

 

Παρατηρήσεις

Προσθήκη παρ 12 στο αρθρο 42 του ΚΟΚ

Στην πιο αυστηρή ερμηνεία της  η παράγραφος προβέπει την επιβολή 10χρονης αφαίρεσης της άδειας οδήγησης (5 κατά το θανατηφόρο συμβάν από την αστυνομια+ 5 στη δίκη). Αντίθετα στην πιο ελαστική ερμηνεία της, η άδεια αφαίρεσης μπορεί να μην αφαιρεθεί καθόλου, αφου ο εισαγγελέας μπορεί να ακυρώσει την πρώτη ποινή που επιβάλει η αστυνομία και κατά την δίκη δεν προβλέπεται ελάχιστη σχετική ποινή παρα μόνο η πιθανή μέγιστη.  Τέτοια διακύμανση (από 0 έως 10 χρόνια) είναι προβληματική. Με δεδομένο ότι ειδικα στο θέματων τροχαίων  εγκλημάτων εισαγγελικές και δικαστικές αρχές επί δεκαετίες εξαντλούν όλα τα όρια επιείκιας και επιβάλουν πάντα τις ελάχιστες ποινές, στην πράξη είναι πολύ πιθανον να έχουμε την ακύρωση του προτεινόμενου άρθρου μέσω της επιλογής των ελάχιστων (μηδενικών) ποινών.

Ιδαίτερα προβληματική είναι η προβλεπόμενη δυνατότητα με μια εισαγγελική απόφαση να μειώνεται αλλα ιδιαίτερα να ακυρώνεται μια προβλεπόμενη ποινή πενταετούς στέρησης της άδειας οδήγησης. Να σημειώσουμε εδώ ότι αναλογη δυνατότητα σήμερα δεν έχει εισαγγελέας  να ακυρώσει η να μειώσει την ποινή αφαίρεσης αδειας οδηγησης που επιβάλεται σε οδηγους που οδηγουν με αλκοολ  0.8 εως 1.1 gr/L (τρεις μηνες)  η μεγαλύτερο του 1.1 gr/L (έξι μήνες)  που επιβάλονται χωρις καν οι οδηγοί να έχουν προκαλέσει τροχαία σύγκρουση.

Ζητάμε: Να αφαιρεθεί η δυνατότητα ακύρωσης της ποινής από τον εισαγγελέα. Να υπάρχει δυνατότητα προσφυγής για μείωση η οποία να μη ξεπερνά το ήμιση (δυόμιση χρόνια) μόνον για τους οδηγούς με συγκένρωση αλοκοόλ στο αίμα μικρότερη του 1.1 gr/L. Οδηγοί με μεγαλυτερη συγκέντρωση αλκοόλ στο αίμα δεν έχουν δικαίωμα προσφυγής για μείωση.

Στη δυνατότητα το ποινικό δικαστήριο να επιβάλει επιπλέον στέρηση άδειας οδήγησης εως πέντε έτη να προστεθεί ότι για τους οδηγους με συγκεντρωση αλκοόλ στο αίμα 1.1 gr/L και περισσότερο επιβάλει ποινή στέρησης άδειας οδήγησης κατ ελάχιστον 2,5 έτη.

Συνέπεια των παραπανω είναι η σε κάθε περίπτωση αφαίρεση της αδειας για 7.5 εως 10 ετη για τους οδηγούς που προκαλουν θανατηφόρο τροχαίο οδηγώντας με αλκοολ  στο αίμα 1.1 gr/L και περισσότερο.

Για μικρότερες του 1.1 gr/L διαφαλίζεται ελάχιστη αφαίρεση επι 2.5 έτη (μέγιστη 10 έτη).

Οδηγοί από τους οποίους έχει αφαιρεθεί η άδεια για διάστημα πέντε ετών και περισσότερο επανακτούν την άδεια κατόπιν εξετάσεων. Στις κλασσικές ιατρικές εξετάσεις τους προστίθεται επιπλέον η εξέταση τους από δημόσιο ειδικό κέντρο εξάρτησης από το αλκοόλ και η σύμφωνη γνώμη του για την έκδοση άδειας οδήγησης. Η άδεια οδήγησης του να είναι με τον περιορισμό ότι στο όχημα που οδηγεί θα υπάρχει σύστημα ανίχνευσης  αλκοόλ που δεν θα επιτρέπει την κίνηση σε περίπτωση ύπαρξης αλκοόλ στον εκπνεόμενο αέρα.

Αντικατάσταση  παρ. 4 του άρθρου 43 του ΚΟΚ (ν. 2696/1999, Α΄ 57),

Η προτεινόμενη τροποίηση αφορά των διπλασιασμό των ποινών σε περίπτωση φυγής από το σημείο σύγκρουσης (6 μήνες φυλάκιση) και εγκατάλειψης θύματος (φυλάκιση τουλάχιστον 1 έτους και αφαίρεση άδειας οδήγησης 6 εως 12 μηνες).

Οι διατάξεις αυτές αν και αυτηρότερες δεν θα περιορίσουν την διαρκή αύξηση των περιστατικών εγκατάλειψης θυμάτων.

Όσο οι κατηγορίες για την εγκατάλειψη παραμένουν σε βαθμό πλημμελήματος και το κράτος αρνείται να προχωρήσει στην κράτηση ακόμα και υποτρόπων δραστών κανένα αποτέλεσμα δεν πρόκειται να υπάρξει.

Η εμπειρία μας λέει πως στη συμψηφιστική λογική τα δικαστήρια θα ελαττώνουν τις ποινές που επιβάλλουν για τα συνοδά πλημμελήματα (όπως το πλημμέλημα…της ανθρωποκτονίας) ώστε το συνολικό αποτέλεσμα να παραμείνει για το δράστη στα πλαίσια μια ποινής με αναστολή ή στη χειρότερη περίπτωση μιας εξαγοράσιμης ποινής, εννοείται με το χαμηλότερο δυνατό αντίτιμο και σε δόσεις.

Γιώργος Κουβίδης

Το σχέδιο νόμο είναι στο διαδίκτυο μέχρι τις 12 Ιουνίου δείτε το και καντε

την κριτική και τις προτάσεις σας: ΕΔΩ   

Woman dressed as lady justice peeking at scales

 

 

 

Με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω. (1)

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

(Σ αυτή την ενότητα θα παραθέτουμε συνοπτικά στοιχεία που αποδομούν την κυρίαρχη εικόνα την οποία συστηματικά κατασκευάζουν  αρχές, αυτοκινητοβιομηχανία & το σύνολο των ωφελουμένων από την ανάπτυξη της  μηχανοκίνησης, με την πολύτιμη βοήθεια των αντικειμενικών ΜΜΕ.)

Το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των ανθρωποκτονιών που πραγματοποιούνται κάθε χρόνο στην Ελλάδα  προκαλείται από οδηγούς αυτοκινήτων. 

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας το 2012 πραγματοποιήθηκαν στην χώρα μας 1.141 ανθρωποκτονίες. Από την ανάλυση των στοιχείων προκύπτει ότι: 976 απ αυτές αφορούν σε θύματα τροχαίων συγκρούσεων ενώ 165 οφείλονται σε όλους του υπόλοιπους λόγους και μέσα. Αν μιλήσουμε με ποσοστά: 86% των εγκλημάτων είχαν σαν όπλο το αυτοκίνητο (η άλλα μηχανοκίνητα) και μόλις 14% όλα τα άλλα όπλα.

Αντίθετα προς τους διαδιδόμενους από τα περισσότερα ΜΜΕ μύθους, αν δεν υπήρχε το αυτοκίνητο θα μπορούσε βάσιμα να ισχυριστεί κανείς πως είμαστε μια όχι ιδιαίτερα βίαιη κοινωνία.

Τα στοιχεία αυτά δεν είναι συγκυριακά. Και το 2011 οι αναλογίες σύμφωνα πάντα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΑΣ είναι περίπου οι ίδιες:                                           2011: Σύνολο ανθρωποκτονιών 1276: Τροχαία 1092(85.6%) – Άλλοι λόγοι: 184 (14.4%). Παρόμοια είναι τα στοιχεία για όλες τις τελευταίες δεκαετίες.

Ας θυμηθούμε πως σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία μόνο τα τελευταία 20 χρόνια στη χώρα μας έχασαν τη ζωή τους από τροχαίες συγκρούσεις 31.385 άνθρωποι.

Τα στοιχεία βέβαια, όσον αφορά τους αριθμούς νεκρών από τροχαία είναι υποτιμημένα μια και επίσημα στη χώρα μας και σ όλες τις χώρες της Ευρώπης σαν νεκρός από τροχαίο καταγράφεται κάποιος μόνο αν πεθάνει μέσα σε 30 ημέρες από το τροχαίο.

Διδάγματα: Τα ΜΜΕ σίγουρα δεν είναι τυφλά, αλλά εμφανίζουν μια ιδιότυπη «αχρωματοψία» : ενώ βλέπουν, και τα περισσότερα, μεγεθύνουν όλα τα άλλα εγκλήματα, στη μεγάλη τους πλειοψηφία δεν βλέπουν τα τροχαία εγκλήματα.

Η Δικαιοσύνη όπως ξέρουμε είναι τυφλή. Σαν αποτέλεσμα δεν μπορεί να δει την συνολική εικόνα με τις δεκάδες χιλιάδες ανθρωποκτονίες και σοβαρούς τραυματισμούς από τροχαίες συγκρούσεις τις τελευταίες δεκαετίες. Ακούει μόνο «ξεχωριστές περιπτώσεις», που… «φυσικά» δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο από «ανθρωποκτονίες από αμέλεια» δηλαδή πλημμελήματα. Μ αυτό τον απλό τρόπο για το 86% των δραστών ανθρωποκτονιών στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμία συνέπεια.

Την δεκαετία του 70 το ελληνικό κράτος κατάργησε την θανατική ποινή. Συμπτωματικά αυτή είναι η περίοδος όπου οι φόνοι στην άσφαλτο αρχίζουν να παρουσιάζουν εκρηκτική άνοδο Το κράτος αρνούμενο στον εαυτό του το δικαίωμα της αφαίρεσης ζωής σε ανθρώπους που έχουν καταδικαστεί τελεσίδικα μοιάζει σαν να εκχώρησε αυτό το δικαίωμα στους ελεύθερους σκοπευτές των δρόμων που μπορούν να εκτελούν αθώους και ανυποψίαστους πολίτες, απολαμβάνοντας την ατιμωρησία που πάντα η εξουσία θέσπιζε για τους δήμιους.

SOS Τροχαία Εγκλήματα

 

 

 

 

 

Γενικά οδηγείς με την αίσθηση ότι ο ΚΟΚ ισχύει αν συμφωνεί ο οδηγός!

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Ο φίλος Τάσος Κυπριανίδης μας κοινοποίησε ένα μήνυμα που έστειλε στις 31/1/2017 προς την Τροχαία Αττικής, το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και το Υπουργείο Εσωτερικών σε σχέση με την καθημερινότητα στην κυκλοφορία και την απάντησης που του έστειλε η Τροχαία. Τα θέματα που θέτει είναι δυστυχώς μόνιμα επίκαιρα παρότι κάποιοι ανακάλυψαν μερικά απ αυτά μετά το φοβερό δυστύχημα στη Θήβα.

 « Αφορμή για το email αυτό είναι η οργιαστική παραβατικότητα στους δρόμους και η πρακτικά απλά ενδεικτική (μη) αντιμετώπισή της. Το φαινόμενο αυτό παίρνει ώθηση κάθε καλοκαίρι με την απόλυτη ασυδοσία των διακοπών και αφήνει ένα πρόσθετο ίχνος από τον Σεπτέμβρη και μετά. Χωρίς να ισχυρίζομαι ότι και εγώ ως οδηγός δεν έχω συμβολή στη γενική παραβατικότητα, αναφέρω ενδεικτικά τα ακόλουθα:

1. Η παραβίαση του κόκκινου σηματοδότη είναι σχεδόν μόνιμη, ιδίως το βράδυ με πρωταθλητές τα μηχανάκια αλλά με σημαντική συμμετοχή και των αυτοκινήτων. Συχνή είναι η περίπτωση που σταματάς στο κόκκινο και σου κορνάρει ο πίσω για να το παραβιάσεις. Πολλές φορές γίνεται και με τη γενική παρουσία αστυνόμου τροχαίας στην περιοχή, ο οποίος για κάποιο λόγο δεν θεωρεί ότι τον αφορά ή έχει εγκαταλείψει την προσπάθεια.
2. Επίσης σε καθεστώς έχει εξελιχθεί η παράκαμψη της σειράς σε φανάρια που επιτρέπουν στροφή από τον δρόμο κύριας κυκλοφορίας, με πρωτεργάτες ταξί αλλά με σημαντική συμμετοχή από όλους εμάς τους υπόλοιπους. Δεν γνωρίζω αν και πόσο παράνομο είναι, πάντως ενδιαφέρει την τροχαία γιατί  επηρεάζει την κυκλοφορία, το πότε ξεκινάει η σειρά να στρίβει επειδή ο παράνομος πρώτος φυσικά δεν βλέπει το φανάρι.
3. Αν μετρήσετε το πόσοι οδηγούν μιλώντας ταυτόχρονα και απασχολώντας το ένα χέρι τους με το κινητό θα έχετε σίγουρα διψήφιο ποσοστό. Αυτό σίγουρα είναι πηγή ατυχημάτων.
4. Η χρήση κράνους στα μηχανάκια επαφίεται στην καλή διάθεσή τους. Και εδώ το ποσοστό που δεν φορούν είναι σίγουρα διψήφιο.
5. Πόσο ενδεικτική είναι η έννοια του μονόδρομου; Για να το διαπιστώσετε μετρήστε, ακόμη και σε σχετικά κεντρικούς μονόδρομους, πόσα μηχανάκια (αλλά και αυτοκίνητα επίσης) οδηγούν ανάποδα σε μονόδρομους
6. Η επικίνδυνη οδήγηση (προσπεράσματα από δεξιά) είναι καθημερινότητα σε συγκεκριμένους δρόμους (παραλιακή, κηφισίας, κλπ.) ιδίως βραδυνές ώρες ή πρώτες πρωινές ώρες, συνδυασμένη συχνά και με υπερβολική κατανάλωση αλκοολ.
7. Έχει καθιερωθεί να περνάνε ανάμεσα στις λωρίδες κυκλοφορίας αυτοκινήτων μηχανές και μηχανάκια. Όταν πρόκειται για σειρές σταματημένων αυτοκινήτων, είναι οριακά ασφαλές και αποδεκτό, αλλά όταν αυτό γίνεται σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας με μηχανές που ελισσονται με υψηλή ταχύτητα, μάλλον παράνομο δείχνει.
8. Το παράνομο παρκάρισμα είναι καθεστώς, αλλά εδώ ενδιαφέρει κυρίως ό,τι επιβαρύνει τη θέση των πεζών, των ΑΜΕΑ, την κυκλοφορία των μέσων μαζικής μεταφοράς κλπ.
9. Μια ειδική περίπτωση είναι όλες αυτές οι πινακίδες που αυθαίρετα μπαίνουν μπροστά από αυτοσχέδια «parking» επειδή ο ιδιοκτήτης θέλει να παρκάρει το αυτοκίνητο μπροστά στο σπίτι του. Δεν πρέπει να υπάρχει πολεοδομκή άδεια για γκαράζ, και ποιος ευθύνεται για την τήρησή της ή το ξήλωμα των παράνομων πινακίδων;
10. Οι αυτοσχέδιες πιάτσες ταξί δεν σας αφορούν; Δείτε την επίπτωση το βράδυ π.χ. στην αρχή της πανόρμου στην έξοδο μετρό, όπου η πιάτσα αποτελεί δεύτερη σειρά δίπλα στα σταθευμένα, κλείνοντας άλλη μια λωρίδα κυκλοφορίας και επιτείνοντας το κυκλοφοριακό χάος εκεί.
11. Έξω από νυχτερινά κέντρα στην Αθήνα γίνεται το χάος αργά το βράδυ με τους παρκαδόρους να πιάνουν μεγάλο μέρος του δρόμου. Αυτό δεν είναι αντικέιμενό σας;
12. Η επιβολή προστίμων είναι μάλλον ενδεικτική και συνδέεται με «στόχους» εσόδων. Όταν αυτοί καλυφθούν φαίνεται ότι το μέτρο ατονεί. Έτσι τουλάχιστον εξηγώ εγώ το γεγονός ότι το προηγούμενο ΣΚ έγιναν εκτεταμένοι έλεγχοι, δόθηκαν πρόστιμα και υπήρξε δημοσιότητα. Όμως με σημειακές δράσεις και με στόχο τη δημοσιότητα δεν πετυχαίνετε κάτι διατηρήσιμο.
13. Η «χρήση τεχνικών μέσων για έλεγχο της ταχύτητας» μάλλον δεν υπάρχει ως πρακτική, γιατί το πολύ που έχω δει είναι συνεργείο της τροχαίας να μετράει τηλεσκοπικά την ταχύτητα. Οι κάμερες δεν ξέρω αν λειτουργούν και αν στέλνονται κλήσεις μέσω αυτών.

Γενικά οδηγείς με την αίσθηση ότι ο ΚΟΚ ισχύει αν συμφωνεί ο οδηγός!

Τώρα η απάντηση στα παραπάνω δεν είναι απλή, αλλά δεν συνίσταται στη μείωση των προστίμων που το υπουργείο έκανε πρόσφατα (ή τουλάχιστον αυτό διάβασα). Σίγουρα πάντως συνδέεται με την αλλαγή συμπεριφοράς οδηγών και με επιλογή πολιτικής. Κάτι αντίστοιχο, η πολιτική «μηδενικού ατυχήματος» έχει επιδιωχθεί με συνέπεια στη Ν. Υόρκη (υπήρχε ένα ενδιαφέρον «σαλόνι» πριν μερικούς μήνες στην Εφημερίδα των Συντακτών με αναφορά στον δήμαρχο της ΝΥ Ντιμπλάζιο). Στη λογική αυτή πιστεύω ότι θα βοηθήσει και μια ευρύτατη καμπάνια ενημέρωσης και προειδοποίησης των οδηγών και κυρίως των συστηματικά παραβατών. Αυτό μπορεί να διαρκέσει π.χ. ένα μήνα, και αυτοί να καταγράφονται σε ειδικό ηλεκτρονικό αρχείο (με το internet of things και τη διασυνδεσιμότητα των πάντων είναι πανεύκολο). Η πληροφορία αυτή πρέπει να είναι ανακτήσιμη από τον αστυφύλακα της τροχαίας στο δρόμο, ο οποίος μπορεί σε αυτή την προειδοποιητική περίοδο να δείχνει στον οδηγό ότι έχει προειδοποιηθεί για την παράβαση και άλλη φορά.

Αφού περάσει αυτή η περίοδος μετά επιβάλλονται με συνέπεια τα πρόστιμα.

Και τώρα στο ευαίσθητο ζήτημα των στατιστικών, με τις οποίες φυσικά μπορείς να αποδείξεις τα πάντα. Εδώ η δική σας παρακολούθηση και η δική μας ενημέρωση πρέπει να είναι λεπτομερής ανάλογα με τη φύση των παραβάσεων (π.χ. ειδική για τα κόκκινα το βράδυ, για την επικίνδυση οδήγηση στην παραλιακή, κλπ.) με παρακολούθηση αν πράγματι μειώθηκαν τα ατυχήματα κάθε είδους. Μην βάλετε άμεσα «στόχους» γιατί μετά όλοι εξωθούνται στην «επίτευξή» τους με κάθε μέσο, δηλαδή με «έξυπνη» χρήση στατιστικών. Αντίθετα, παρακολουθήστε εσείς και η ομάδα σας ‘έξυπνα» το αποτέλεσμα για να βγάλετε ασφαλή συμπεράσματα.

Τέλος, επικοινωνία και ενημέρωση. Κανένας που κατέχει δημόσια θέση δεν αισθάνεται την αναγκη αυτό που κάποτε έθεσε ως στόχο (αν το έχει κάνει) να μας ενημερώνει τακτικά αν και σε ποιο βαθμό επιτυγχάνεται. Μπορείτε και εδώ να καινοτομήσετε και να εκπλήξετε ευχάριστα το κοινό. Ενημέρωση δεν σημαίνει βέβαια κατ’ ανάγκη αναγγελία «επιτυχιών». Πολλές φορές η επισήμανση των αιτίων που σας οδηγούν σε αδυναμία να αλλάξετε κακώς κείμενα μπορεί να είναι ευεργετική.

Νομίζω ότι αν ακολουθήσετε μια πολιτική στην παραπάνω κατεύθυνση (ή κάτι πολύ καλύτερο που μπορούν να σας υποδείξουν οι επιστημονικά καταρτισμένοι συνεργάτες σας), τότε θα μπορείτε να είστε υπερήφανος ότι συμβάλατε και σεις στη βελτίωση της κυκλοφορίας στους δρόμους, στη συμπεριφορά των οδηγών και στη μείωση τραγικών περιστατικών που έχουν ζήσει πολλές οικογένειες.»

Τάσος Κυπριανίδης 

Και η απάντηση της Τροχαίας: 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

3 Μαρτίου 2017: Νέα απάντηση της Διεύθυνσης Τροχαίας.

Διαβάστε την: ΕΔΩ

Η συζήτηση ενάντια στη μείωση των προστίμων του ΚΟΚ στη βουλή.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, οδική ασφάλεια

Στις 16 Φεβρουαρίου στην επιτροπή οδικής ασφάλειας της βουλής ανέπτυξαν τα επιχειρήματα τους ενάντια στην πρόταση για μείωση των προστίμων σε παραβάτες του Κ.Ο.Κ η πρόεδρος της ΕΥΘΥΤΑ Ρόδου Ελένη Καρύδη, ο πρόεδρος του SOS Τροχαία Εγκλήματα Γιώργος Κουβίδης και η πρόεδρος του ΙΟΑΣ Πάνος Μυλωνάς Βασιλική Δανέλη- Μυλωνά. Στην συνεδρίαση είχε προσκληθεί και ο Τάσος Μαρκουίζος (Ιαβέρης) που δεν μπόρεσε να παραστεί και έστειλε γραπτό υπόμνημα.

Ελπίζουμε οι παρεμβάσεις που υπήρξαν να οδηγήσουν σε μια αναθεώρηση των σχεδίων και την έναρξη επεξεργασίας ενος συνολικού σχεδίου για την οδική ασφάλεια.

Δείτε την συνεδρίαση εδώ: 

Τα κύρια σημεία της παρέμβασης του SOS Τροχαία Εγκλήματα στην συνεδρίαση της επιτροπής στηρίζονταν στην παλιότερη πρόταση μας (ΕΔΩ) που είχε σαν κεντρικό άξονα την επιβράβευση των συνετών οδηγών που δεν υποπίπτουν σε παραβάσεις με μια μείωση πχ των τελών κυκλοφορίας και όχι των παραβατικών μέσω της μείωσης των προστίμων τους.

Παραπέρα η θέση μας ήταν συνολικα απορριπτική γιατί η υφιστάμενη πρόταση:

α) δεν εντάσσεται σε κανενα συνολικο σχέδιο για την οδική ασφάλεια.

β) δεν αφορά σε συνολική μεταρρύθμιση του ΚΟΚ αφού αφορά μονο στα πρόστιμα και δεν αγγίζει τις υπόλοιπες παραμέτρους του ΚΟΚ (αφαίρεση πινακίδων & άδειας οδήγησης, point system, ποινικές κυρώσεις).

γ) εξαντλείται αποκλειστικά σε μια πρόταση για μειώσεις και οι συντάκτες της δεν διαπίστωσαν πουθενά την ανάγκη αύξησης σε κανένα απο τα υφιστάμενα πρόστιμα.

Η αναλυτική μελέτη των παραβάσεων του ΚΟΚ για τις οποίες τα προστιμα δεν μειώνονται αποκαλύπτει ότι ανάμεσα σ αυτές υπάρχουν παραβάσεις που δεν πραγματοποιούνται απο “φτωχοποιημένους οδηγούς” που αδυνατούν να πληρώσουν τα πρόστιμα τους αλλά από επαγγελματικές ομάδες με μεγάλα συμφέροντα που η παρααβατικότητα τους προκαλεί μεγάλους κινδύνους για τους χρήστες του οδικου δικτύου και ιδιαίτερα τους πιο ευάλωτους απ αυτους.

Για ποιο λόγο τα πρόστιμα μειώνονται:

Απο 2000 ευρω σε 1000 ευρω και αν πληρωθουν εντος 10ημερου σε 500.            Για τοποθέτηση ή καταστροφή, αλλοίωση κ.λπ. πινακίδων σήμανσης, σηματοδοτών ή διαγραμμίσεων. Για εγκατάσταση πινακίδας, αφίσας κ.λπ. με δυσμενή επίδραση στην ασφάλεια της κυκλοφορίας: Όλες οι παραπάνω παραβάσεις δεν αφορούν οδηγούς αλλά εταιρίες παράνομης υπαίθρια ς διαφήμισης κα.

Από 1500 ευρώ σε 1000 και αν πληρωθουν εντος 10ημερου σε 500.

Για παράλειψη ή πλημμελή σήμανση εργασιών που εκτελούνται στις οδούς από εργολάβους: Δεν αφορά οδηγούς αλλα εργολάβους.

Από 700 ευρώ σε 400 και αν πληρωθουν εντος 10ημερου σε 200.

Για στάθμευση εκατέρωθεν οδοστρώματος αυτοκινητοδρόμου –εγκατάσταση καντίνας. Για Ε.Δ.Χ.(ταξί), Μ.Μ.Μ. ή τουριστικά οχήματα μη εφοδιασμένα με μέτρα παθητικής ασφάλειας των επιβατών (τιμωρείται ο κάτοχος): Δεν αφορά οδηγούς αλλά ιδιοκτήτες μέσων μαζικής μεταφοράς κα

Από 400 ευρω σε 200 εντος και αν πληρωθούν εντος10ημερου σε 100.

Για απόρριψη χωμάτων ή άχρηστων υλικών στην οδό. Για κατάληψη τμήματος οδού ή πεζοδρομίου: Δεν αφορά οδηγούς αλλά πάσης φύσεως καταπατητές κα

Από 200 ευρώ σε 100 και αν πληρωθούν εντος 10ημερου σε 50

Για οδήγηση πέραν του ωραρίου λεωφορείων και Ε.Δ.Χ. Δημιουργία και χρήση πρόσβασης σε αυτοκινητόδρομο ή οδό ταχείας κυκλοφορίας. Δεν αφορά οδηγούς αλλά τις μεταφορικές εταιρίες κα

Ολες οι παραπάνω παραβάσεις στοίχισαν και στοιχίζουν ανθρώπινες ζωές, δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για τη μείωση των προστίμων που απορρέουν απ αυτές τις παραβάσεις, όπως δεν υπάρχει καμμιά σχέση με το ότι οι οδηγοί είναι φτωχοί και δεν μπορούν να πληρώσουν.

Με ποιά λογική προτείνεται η μείωση των προστίμων σε παραβάτες που θετουν σε κίνδυνο όχι μόνον τους εαυτούς τους αλλά Μέσα Σταθερής Τροχιάς όπως τα τρένα και τα τράμ;

Από 700 ευρώ σε 400 και αν πληρωθουν εντος 10ημερου σε 200

Για αντικανονικό προσπέρασμα σε σιδηροδρομική διάβαση, μη διακοπή πορείας προ ισόπεδης σιδηροδρομικής διάβασης χωρίς μπάρες ή φωτεινή σηματοδότηση με σήμανση, μη διακοπή πορείας προ ισόπεδης σιδηροδρομικής διάβασης με κινητά φράγματα, σε αναλάμπων ερυθρό φωτεινό σηματοδότη ή ηχητικό σήμα, παραβίαση κινητού φράγματος ισόπεδης σιδηροδρομικής διάβασης.  Ή για μη διευκολυνση κυκλοφοριας τραμ-παρανομη προπεραση από 150 σε 100 ευρω δηλαδη ουσιαστικά σε 50.

Μπορεί εν ονόματι της φτώχιας να επιβραβευτεί η αντικοινωνική και επικίνδυνη για το σύνολο συμπεριφορά;

Από 200 ευρω μείωση σε 100 και αν πληρωθούν εντος 10ημερου σε 50

Για Κίνηση σε Λωρίδα Εκτακτης Ανάγκης

Άρνηση ακινητοποίησης οχήματος σε υπόδειξη τροχονόμου

Αντίθετη κίνηση, σε πλατεία, πεζόδρομο, νησίδες, αντίθετη κίνηση σε μονόδρομο

Θάμβωση

Αντικανονική συμπεριφορά των οδηγών προς τους πεζούς (όπως σε πεζόδρομους, διαβάσεις πεζών, περιοχές ήπιας κυκλοφορίας)

Κυκλοφορία ή οδήγηση κάθε είδους οχήματος ή μηχανήματος χωρίς ή με μη προβλεπόμενο σύστημα τροχοπέδησης.

Κυκλοφορία κάθε είδους οχήματος ή μηχανήματος χωρίς άδεια οδήγησης ή κυκλοφορίας ή που έχει αφαιρεθεί, ανακληθεί ή λήξη.

Μη χρήση βοηθητικών οργάνων που αναγράφονται στην άδεια οδήγησης του οδηγού.

150 μειωση σε 100 εντος 10ημερου απο 75 μειωση σε 50

Παρεμπόδιση αυτοκινήτων άμεσης ανάγκης (ΕΚΑΒ, Πυροσβεστική κλπ), Ακολούθηση αυτοκινήτων άμεσης ανάγκης
Κυκλοφορία ή οδήγηση μοτοποδήλατου, μοτοσικλέτας,αυτοκινήτου ή ρυμουλκούμενου ή αγροτικου μηχανήματος ή μηχανήματος έργων χωρίς ή με μη προβλεπόμενα φώτα θέσης ή φώτα πορείας ή φώτα διασταύρωσης χωρίς ή με μη προβλεπόμενα φώτα όγκου και πλευρικά (οχήματα με πλάτος άνω των 2,10 μ.) χωρίς ή με μη προβλεπόμενα φώτα τροχοπέδησης χωρίς ή με μη προβλεπόμενα φώτα έκτακτης ανάγκης και δεικτών κατεύθυνσης (φλας)

Τέλος αλλά όχι τελευταίο:

Φέτος απο τον ΟΗΕ και τον ΠΟΥ κεντρικός στόχος που έχει τεθεί στην 4η παγκόσμια εβδομάδα οδικής ασφάλειας (8-14 Μαίου) είναι η ΤΑΧΥΤΗΤΑ και η υιοθέτηση μέτρων για τον περιορισμό της. Σύμφωνα με τις αναλύσεις του Π.Ο.Υγείας μια αύξηση της ταχύτητας κατα 20km/h οκταπλασιάζει την πιθανότητα εμπλοκής σε θανατηφόρο τροχαίο. Να ποια είναι τα πρόστιμα (σε ευρώ) που καλούνται να πληρώσουν οι οδηγοί για αυτή την παράβαση:

Παραβίαση Ορίου Ταχύτητος – Πρόστιμο                                                                                          ΜΕΧΡΙ           +20km                                     +30km                                    ΕΛΛΑΔΑ                                   40 (20)                          100 (50)*                            ΙΣΠΑΝΙΑ                                 100                                 300                          ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ                           200                Βάσει  Εισοδήματος     ΣΛΟΒΕΝΙΑ                              250                                 500                    ΣΟΥΗΔΙΑ                                 293                                 350                    ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ                         300                                 600                  ΝΟΡΒΗΓΙΑ                              595                                 933

* για πληρωμή εντός 10 ημερών στην Ελλάδα έκπτωση 50%.  

Τρεις νεκροί στην Ανδραβίδα δεν είναι το ίδιο με τρεις νεκρούς στη Μελβούρνη…

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Ο κακός χαμός απο το πρωί, σήμερα Παρασκευή 20 Ιανουαρίου, στα ελληνικά ΜΜΕ με την αναπαραγωγή της είδησης πως ΙΧ έπεσε πάνω σε πεζούς στην Μελβούρνη της Αυστραλίας με αποτέλεσμα τρεις νεκρούς και αρκετούς τραυματίες. Αν και άμεσα ξεκαθαρίστηκε πως η υπόθεση δεν έχει να κάνει με επίθεση του ISIS η κάτι σχετικό, αφού πολυ γρήγορα δημοσιοποιήθηκαν πληροφορίες πως ο οδηγος “είναι ένας 26χρονος με ιστορικό βίας, χρήσης ναρκωτικών και προβλήματα ψυχικής υγείας….. εμπλέκεται σε περιστατικό με επίθεση με μαχαίρι που σημειώθηκε νωρίτερα ….. ενώ επιτέθηκε με το αυτοκίνητό του στους πεζούς έπειτα από καυγά που είχε με τον αδελφό του.” το ενδιαφέρον εξακολούθησε αμείωτο μέχρι που έσκασε και το κερασάκι: ο δράστης είναι μάλλον ελληνικής καταγωγής. (Ενδεικτικά: ΕΔΩ, ΕΔΩ, ΕΔΩ)

Μια ημέρα πριν την Πέμπτη 19 Ιανουαρίου στην Πατρών – Πύργου κοντά στην Ανδραβίδα η σύγκρουση ενός ΙΧ με φορτηγό είχε σαν αποτέλεσμα επίσης τρεις νεκρούς και δυο σοβαρά τραυματίες. (ΕΔΩ)

Το συμβαν δεν θεωρήθηκε άξιο προβολής απο την συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ με εξαίρεση τα τοπικα και καποια άλλα επαρχιακά.

Τρεις νεκροί στην Μελβούρνη αποτελούν αναμφισβήτητα ΕιΔΗΣΗ.

Τρεις νεκροί στην Ανδραβίδα αποτελούν αναμφισβήτητα ΡΟΥΤΙΝΑ.

Στον κόσμο της εικονικής πραγματικότητας δεν υπάρχουν αποστάσεις. Η Μελβούρνη μπορεί να είναι πιο κοντά απο την Ανδραβίδα αρκει αυτό που θες να αναδείξεις (ή να αποκρύψεις) να είναι πιο κοντα σε σένα.

Η ιστορία της Πατρών – Πύργου είναι λοιπόν μια πολύ μακρινή ιστορία. Μια ιστορία επίσης με άγνωστο μέλλον όσον αφορά στην κατασκευή νέου δρόμου, μια ιστορία με αιματοβαμμένη καθημερινότητα με την οποία οι ελάχιστοι που δεν έχουν εξοικιωθεί ακόμη οφείλουν να το κάνουν το ταχύτερο.

Η συμβολή των ΜΜΕ σ αυτό είναι υπόθεση εθνική.

Δεν θα μιλάμε για τους νεκρούς.

Δεν θα μιλάμε ( αλήθεια ποιος αντέχει πια να ακούει άλλο) για τα σκάνδαλα επι σκανδάλων σε σχέση με την (μη) κατασκευή του δρόμου. Ουτε θα μιλάμε για την διάλυση του σιδηρόδρομου στην Πελοπόννησο (και την προφανή επίπτωση της στον αριθμό των τροχαίων).

Στο κάτω κατω είμαστε πολίτες του κόσμου και όχι επαρχιώτες.

Πενθούμε για τους νεκρούς στη Γαλλία, στο Βέλγιο, στην Αυστραλία…

Ο πόνος μας είναι τόσος μεγάλος που φτάσαμε να κολλάμε τις σημαίες των χωρών πάνω στο πρόσωπο μας στις σελίδες μας στα κοινωνικά δίκτυα.

Και όταν κουβαλάς ένα τόσο μεγάλο πόνο δύσκολο να περισσέψει χώρος και για τρεις νεκρούς στην Ανδραβίδα.

Αν τουλάχιστον η Ανδραβίδα, ο Πύργος ή η Πάτρα είχαν δικιά τους σημαία θα μπορούσαμε να την κολλήσουμε στην μούρη μας για να μη βλέπετε τα δάκρυα μας… Ή την υποκρισία μας.

Α. Ν. Ηλιος

Ηράκλειο, παραμονή πρωτοχρονιάς….

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Σχόλιο αναγνώστη μας

Ηράκλειο, Παραμονή Πρωτοχρονιάς, ώρα 7.00 πμ – στον σχεδόν άδειο δρόμο (5 χλμ.) με το αυτοκίνητο για την δουλειά μου μετράω: 11 οδηγούς να περνάνε με κόκκινο πολυσύχναστες διασταυρώσεις, 13 χωρίς ζώνη (εμφανώς για εμένα) και έναν με ένα περίπου 5χρονο παιδί, και αυτό χωρίς ζώνη, να έχει «δαγκώσει» το ντουλαπάκι του συνοδηγού, περίπου 20 να στρίβουν εκεί που απαγορεύεται, 2 να παραβιάζουν το STOP ώστε να αναγκαστώ να φρενάρω απότομα και επειδή δεν μπόρεσα να συγκρατήσω άλλους αριθμούς- κάποιοι που δεν σταματούν στις διαβάσεις, που τρέχουν τουλάχιστον με 90 μες στην πόλη, και σε ένα σημείο άτομα που βγαίνοντας από νυχτερινό κέντρο επιβιβάζονται στο ΙΧ τους.
Για ποια σποτάκια της αστυνομίας μιλάμε; Μήπως και είμαστε κάποια σκανδιναβική χώρα, όπου οι άνθρωποι είναι ευαισθητοποιημένοι και έτοιμοι να ακούσουν ότι είναι κοινωνικά ωφέλιμο και να προβούν σε βελτιωτικές πράξεις;

Εδώ ο ντιπ για ντιπ ελληνάρας τζάμπα μάγκας ξέρει καλύτερα, αυτά είναι για τους άλλους, που δεν είναι σαίνια στην οδήγηση, τα κόκκινα και οι κανόνες του ΚΟΚ για τους χαζούς που δεν έχουν το αετίσιο βλέμμα και το μυαλό ξουράφι να ελέγχουν τα πάντα στην κίνηση σε χρόνο ντετέ… άσε που αυτοί οι άλλοι δεν αντέχουν στο ποτό, γι αυτούς είναι φτιαγμένα τα όρια του αλκοόλ στο αίμα! Κτλ. κτλ.
Λοιπόν, ως προοδευτικός άνθρωπος πάντα θεωρούσα τις ατομικές ελευθερίες μέγιστο αγαθό. Αλλά δεν μπαίνουν και πιο ψηλά από την σωματική ακεραιότητα και την ίδια την ζωή.

Τον υποψήφιο δολοφόνο πρέπει να τον σταματήσεις!

Με σφιχτούς ελέγχους από αστυνομικούς και τροχαία με πολιτικά και με κάμερες, με αυτοκίνητα χωρίς διακριτικά και όχι μπλόκα που τα βλέπεις από χιλιόμετρα μακριά! Να την στήνουν έξω από κλαμπ, μπουζουξίδικα και κολάδικα, κτλ. Και με πρόστιμα τσουχτερά που αν δεν τα πληρώσεις επί τόπου πας αυτόφωρο και αν πάλι δεν πληρώσεις σε δυο εβδομάδες: δήμευση άμεσα, χωρίς μα και μου!
Και Point System αυστηρό, με απώλεια διπλώματος, και στην υποτροπή ποινή φυλάκισης- ο τύπος αυτός χωρίς καμία παιδεία, έτοιμος να σου σκοτώσει τα παιδιά μόνο τον φόβο θα καταλάβει, αλλά και οι άλλοι που δεν έχουν ιδέα απο ΚΟΚ!

Δηλαδή στις βορειοευρωπαϊκές χώρες που εφαρμόζουν τα παραπάνω και περισσότερα έχουν άλλο DNA και προσαρμόζονται; Δεν νομίζω…
Αυτά!

Δημήτρης Τσάκος
Υ.Γ. Όσο για τους «κακούς δρόμους»: Είναι γνωστό ότι οι αρμόδιοι δεν ενδιαφέρονται για εσάς και τα παιδιά σας, ούτε καν για τα δικά τους, αλλιώς θα είχαν βελτιώσει την κατάσταση- ενδιαφέρονται για άλλα…
Τι κάνουμε λοιπόν μέχρι να αλλάξει αυτό; Κόβουμε ταχύτητα στα επικίνδυνα σημεία, π ρ ο σ έ χ ο υ μ ε, τόσο απλά!!! Στον άμεσο κίνδυνο του τώρα- τώρα δεν περιμένεις έρθει το συνεργείο του Δήμου, μα πόσο δύσκολο μπορεί να είναι αυτό..

Συνάντηση ομάδας του SOS T. E. στο Ηράκλειο: Δευτέρα 16 Ιανουαρίου. Πληροφορίες: Μιχελάκης Λευτερης 6977904780 – Σταυρουλάκης Μανώλης 6977229631

Δεν θα περιορίσουμε ποτέ τα τροχαία αν δεν πάψουμε να τα θεωρούμε «ατυχήματα».

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Τον Απρίλιο του 2016 ένα από τα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά πρακτορεία στον κόσμο, το Associαted Press εξέδωσε μια κατευθυντήρια οδηγία προς τους δημοσιογράφους που συνεργάζονται μαζί του με την οποία τους καλούσε: «να αποφεύγουν τη λέξη «ατύχημα» στα θέματα που αφορούν τροχαίες συγκρούσεις, αναφέροντας πως η λέξη «μπορεί να αναγνωστεί ως ελαφρυντικό για το πρόσωπο που είναι υπεύθυνο.»

Πρότεινε στους συνεργάτες του να χρησιμοποιούν άλλους όρους, όπως ή σύγκρουση ή το συμβάν που δεν σηματοδοτούν πως οι τροχαίες συγκρούσεις είναι κάτι το μοιραίο, αναπόφευκτο ή θέμα τύχης.  (ΕΔΩ)

Η οδηγία αυτή του AP δεν προήλθε τόσο απο μια προσπάθεια ακριβούς χρήσης της γλώσσας αλλά πολύ περισσότερο σαν μια απάντηση στις αγωνιώδεις φωνές, πρώτα του ιατρικού κόσμου και στη συνέχεια των συλλόγων  οικογενειών των θυμάτων που εδώ και δεκαετίες πλέον αρνούνται να χρησιμοποιούν το μοιρολατρικό όρο ατύχημα όσον αφορά στις τροχαίες συγκρούσεις.

Αν πραγματικά τα τροχαία αποτελούσαν ατυχήματα, πολύ μικρά περιθώρια παρέμβασης θα υπήρχαν για να περιοριστούν. Αλλά η ιστορία της πολιτικής της οδικής ασφάλειας στις διάφορες χώρες και στο σύνολο του πλανήτη είναι παρούσα και αρκετά πρόσφατη για να αποδείξει πως οι χώρες που επιθυμούσαν να περιορίσουν των αριθμό των τροχαίων συγκρούσεων το έκαναν. Και οι χώρες που δεν το επιθυμούσαν δεν το έκαναν.  Και όχι μόνο αποδείχτηκε  πώς δεν υπάρχει όριο στο περιορισμό των τροχαίων συγκρούσεων αλλά ανάλογα με τις πολιτικές προτεραιότητες κάθε κυβέρνησης ο περιορισμός μπορεί να είναι μικρός, μεγάλος ή πάρα πολύ μεγάλος. Μπορεί να αφορά μια μικρότερη περίοδο ή να είναι μακράς διαρκείας.

Πολύ περίεργη συμπεριφορά για «ατυχήματα».

Αν και οδηγία του  Ass. Press έχει βαρύνουσα σημασία δεδομένου ότι το «ατυχήματα» θα αποφεύγεται πλέον σε Μέσα στα οποία έχουν πρόσβαση εκατομμύρια αναγνωστών και θεατών (στην Ελλάδα βέβαια αρκετοί επιμένουν να μεταφράζουν την λέξη crash σαν ατύχημα…) θα πρέπει να διευκρινίσουμε πως ήδη από τις αρχές του 2000 μεγάλα τμήματα της διεθνούς Ιατρικής Κοινότητας είχαν απορρίψει την χρήση αυτού του όρου.

Το 2001 στο Κύριο Άρθρο ενός από τα εγκυρότερα Ιατρικά Περιοδικά στο κόσμο του BMJ  (British Medical Journal) οι συντάκτες του σημείωναν:  «Ως ένα από τα κύρια επικοινωνιακά μέσα στην ιατρική, το BMJ είναι ανάγκη να εγκαταστήσει ή να ακολουθήσει κάποια πρότυπα στην γλώσσα. Συνεπώς, απορρίπτουμε την ακατάλληλη χρήση του όρου ‘ατύχημα’ στις σελίδες μας. Το BMJ ίσως είναι το πρώτο μείζων ιατρικό περιοδικό που κάνει κάτι τέτοιο, αλλά ελπίζουμε ότι δεν θα είναι και το τελευταίο. Η εκδοτική ομάδα του BMJ θα υποστηρίξει όλα τα περιοδικά της να κάνουν το ίδιο. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι που το περιοδικό Ατύχημα και Επείγουσα Ιατρική, το οποίο είναι συνιδιοκτησία του BMJ και της Εταιρείας για το Ατύχημα και την Επείγουσα Ιατρική άλλαξε πρόσφατα την ονομασία του σε Περιοδικό Επείγουσας Ιατρικής. Πιθανώς, η υπόλοιπη από την εδραιωμένη επείγουσα ιατρική στο Ηνωμένο Βασίλειο θα απαλλαγεί από τα ‘ατυχήματα’, όπως έχουν κάνει οι συνεργάτες στις ΗΠΑ, τον Καναδά και σε πολλές άλλες χώρες.» Το άρθρο τελείωνε ως εξής: «Δεν θα είναι εύκολο να εξαλείψουμε έναν κοινό όρο από το λεξικό μας. Η λέξη ‘Ατύχημα’ είναι εδραιωμένη στην καθομιλούμενη και στην ιατρική γλώσσα, και χωρίς αμφιβολία θα συνεχίζει να εμφανίζεται στα άρθρα που θα υποβάλλονται στο BMJ. Ζητάμε από τους συντάκτες μας να επαγρυπνούν για τον εντοπισμό και την μη αποδοχή της ακατάλληλης χρήσης του όρου ατύχημα και εμπιστευόμαστε τους αναγνώστες μας στο να μας κρατάνε ενήμερους όταν αυτό θα μας έχει διαφύγει.» (Ολόκληρο το άρθρο: ΕΔΩ)

Δεκαπέντε χρόνια μετά αναμφίβολα οι συντάκτες του άρθρου θα πρέπει να είναι απόλυτα ικανοποιημένοι, όχι μόνο γιατί το ΒΜJ όλα αυτά τα χρόνια απορρίπτει συστηματικά άρθρα με αυτόν τον όρο αλλά γιατί σε συνέχεια της δικιάς του πρωτοβουλίας, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO) σταμάτησε να μιλάει για τροχαία ατυχήματα ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 (Αναλυτικά: ΕΔΩ) δεν κάνει ποτέ χρήση αυτού του όρου σε κανένα  κείμενο του και επιμένει να δίνει την έμφαση στο γεγονός πως οι τροχαίες συγκρούσεις είναι προβλέψιμες, άρα μπορούν να προληφθούν, άρα δεν μπορεί με κανένα τρόπο η έννοια της τύχης να έχει να κάνει μ αυτές.

Συνεπικουρούμενος από τις οργανώσεις των θυμάτων, πρωταρχικά την Αγγλική Road Peace – ΕΔΩ) ο ΠΟΥ κατόρθωσε η απόρριψη του «ατυχήματος» να γίνει θέση των μεγαλύτερων ιατρικών επιστημονικών εταιριών, πανεπιστημιακών ιατρικών σχολών και περιοδικών . Ταυτόχρονα κατόρθωσε την θέση αυτή να υιοθετήσει επίσημα και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών τα τελευταία χρόνια.

Η Ελλάδα που αντιστέκεται.

Θα πρέπει να μας ξενίζει άραγε το γεγονός πως σε μια χώρα που βρίσκεται σταθερά στην πρωτοπορία της Ευρώπης σε αριθμό τροχαίων συγκρούσεων και θυμάτων απ αυτές η λέξη «ατύχημα» εξακολουθεί να είναι πολύ ισχυρή και διαδεδομένη;

Ή μήπως αντίθετα μέσα σε ένα τόσο ισχυρό πλαίσιο αναπαραγωγής του τροχαίου εγκλήματος, το «ατύχημα» αποτελεί το απαραίτητο ιδεολογικό όπλο που θα εξοπλίσει όχι μόνο τους δράστες ή τους υπεύθυνους για να συνεχίσουν απενοχοποιημένοι το βίο τους (με την μεγάλη συμβολή της Δικαιοσύνης σ αυτό το σημείο) αλλά και την εξουσία για νιώθει ικανοποιημένη με την απραξία της και την λειτουργία της ως θεματοφύλακας  του πογκρόμ που συμβαίνει στους δρόμους.

Σήμερα διεθνώς η λέξη ατύχημα όσον αφορά στις τροχαίες συγκρούσεις χρησιμοποιείται μόνο από μέρος της αυτοκινητοβιομηχανίας και τον προς αυτην φίλα προσκείμενων θεσμών και δημοσιογράφων. Είναι η λέξη μιας γλώσσας που δεν αρνείται απλώς την ουδετερότητα αλλά μεροληπτεί υπέρ του δράστη ή ακριβέστερα υπερ του όπλου (του αυτοκινήτου).

Δεν είναι παράδοξο που είναι η λέξη που χρησιμοποιεί η Ελληνική Αστυνομία. (Σε αντίθεση ας πούμε με την Κυπριακή αλλά και τις αστυνομίες όλων των χωρών που περιόρισαν τα τροχαία).

Δεν είναι παράδοξο που την χρησιμοποιεί η Ελληνική Δικαιοσύνη.

Γιατι βασίζεται στην  αγνώστου προελεύσεως Δικαιική Αρχή: «ο ένας (ο άτυχος) καταστράφηκε, να μη καταστρέψουμε (sic) και τον άλλο (τον τυχερό)».

Παράδοξο είναι ότι έχει ακόμα εκτεταμένη χρήση και στην ελληνική Ιατρική Κοινότητα αλλά ακόμα και σε οικογένειες ή συλλόγους οικογενειών θυμάτων ή αναπήρων.

Είναι κατανοητό πως στην ελληνική γλώσσα  δεν υπάρχει μια «εύκολη» λέξη που θα μπορούσε να αποδώσει συνοπτικά και με ακρίβεια το πνεύμα στο οποίο αναφερόμαστε. Γι αυτό και μεις συχνά μπορεί να χρησιμοποιούμε αναφορές με πολλές λέξεις όπως πχ θύματα τροχαίων συγκρούσεων κα, ωστόσο νομίζουμε ότι αυτό είναι πολύ προτιμότερο απ ότι στο όνομα της οικονομίας ή της συνήθειας να χρησιμοποιούμε την γλώσσα του φόνου και της αμνήστευσης του.

Γιώργος Κουβίδης, γιατρός, πρόεδρος SOS Τροχαία Εγκλήματα.

Οδική ασφάλεια: πρωτοποριακές παρεμβάσεις σε άλλες χώρες εξαιρετικά χρήσιμες και για μας.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

                                                  Μιχαήλ Μιτσιάλης

Την ημέρα μνήμης για τα θύματα των τροχαίων ατυχημάτων – που συνήθως δεν είναι ατυχήματα αλλά εγκλήματα – θυμόμαστε, υπενθυμίζουμε, σημαίνουμε συναγερμό. Το χρωστάμε στις δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων που έχουν σκοτωθεί με βίαιο τρόπο στους δρόμους, στις δεκάδες εκατομμύρια εκείνων που έχουν τραυματισθεί βαριά και που έχουν μείνει ανάπηροι, το οφείλουμε στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας.

Οφείλουμε να υπενθυμίσουμε στον κάθε άνθρωπο ότι αυτό το μοντέλο μετακίνησης όπως το γνωρίζουμε δεν αποτελεί μέρος της ανθρώπινης προόδου όπως οι περισσότεροι από εμάς πιστεύουν. Στο σύνολό τους σχεδόν οι οδικές μετακινήσεις, με τον τρόπο που διεξάγονται παντού στον κόσμο, συνιστούν στην πραγματικότητα την πιο βάρβαρη και απάνθρωπη οπισθοδρόμηση στην ιστορία της ανθρωπότητας και επομένως πρέπει να αλλάξουν ριζικά. Τα αυτοκίνητα και οι μοτοσυκλέτες είναι πρωτίστως φονικές μηχανές. Μέσα σε δευτερόλεπτα μπορούν να μας προκαλέσουν μια τραγωδία καθώς οι δρόμοι είναι γεμάτοι από αναρίθμητους ανεύθυνους και ανεπαρκείς οδηγούς. Είναι καθήκον μας να αφυπνίσουμε τον καθένα που χρησιμοποιεί τους δρόμους με οποιαδήποτε ιδιότητα, να θέσουμε σε εγρήγορση τον κάθε άνθρωπο οπουδήποτε στον κόσμο φωνάζοντας: Προσέξτε, όλοι εσείς! Φροντίστε να μην γίνετε ούτε θύματα, ούτε θύτες.     
Τα βίντεο που παρατίθενται παρακάτω αποτελούν βασικά στοιχεία σε μερικές καμπάνιες για την οδική ασφάλεια οι οποίες αποδείχθηκαν επιτυχημένες πέρα από κάθε αμφιβολία σε κάποιες χώρες του εξωτερικού όπου εν αντιθέσει με την δική μας χώρα η προστασία της ζωής των πολιτών από αυτήν την μάστιγα είναι ανάμεσα στις πρώτες προτεραιότητες της κοινωνίας και της πολιτείας με αποτέλεσμα να έχουν συγκρατήσει το ανθρώπινο κόστος σε επίπεδα θεαματικά χαμηλότερα από τα δικά μας χωρίς εντούτοις να εφησυχάζουν. Είναι αδύνατο να μην επηρεαστεί κάποιος από τις σοκαριστικές αυτές σκηνές οι οποίες περιγράφουν πολύ ρεαλιστικά μια εφιαλτική πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που επαναλαμβάνεται χιλιάδες φορές κάθε μέρα που περνάει. Οφείλουμε να κάνουμε τον κάθε άνθρωπο να αποκτήσει επίγνωση αυτής της πραγματικότητας και δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι δυνατόν να αφυπνισθούν χωρίς να σοκαριστούν. Επομένως, δεν θα πρέπει να διστάζουμε να προβάλλουμε όσο γίνεται συχνότερα αυτά τα αποκαλυπτικά βίντεο που ευτυχώς κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο. Θα ήταν ευχής έργο αν οι τηλεοπτικοί σταθμοί αποφάσιζαν ή υποχρεώνονταν να προβάλλουν μερικά από αυτά τα αριστουργήματα κοινωνικής διαφήμισης σε καθημερινή βάση. Τι ακριβώς είναι αυτό που τους εμποδίζει να το κάνουν;Πάλι καλά που έχουμε πλέον στην εποχή μας την σημαντική εναλλακτική δυνατότητα να μπορούμε να προβάλλουμε έστω και σε πολύ μικρή κλίμακα μέσα από τα social media αυτά τα μηνύματα, και να εστιάσουμε ιδιαίτερα στους ανθρώπους που ως χρήστες των δρόμων δεν επιδεικνύουν την προσοχή και την υπευθυνότητα που απαιτείται. Ίσως αυτή να είναι η μόνη τους ευκαιρία να αποφύγουν μια τραγωδία… Ο κόσμος πρέπει επιτέλους να αφυπνισθεί. Δεν έχουμε το δικαίωμα να συνεχίσουμε να ωραιοποιούμε τα πράγματα και να αμβλύνουμε την εικόνα του προβλήματος – αυτό που κατά κόρον γίνεται μέχρι σήμερα. Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουν οι άνθρωποι την πολύ δυσάρεστη αλήθεια. Η ημέρα μνήμης για τα θύματα της ασφάλτου μπορεί να αποτελέσει μια καλή ευκαιρία για επικοινωνιακή προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση. Δεν παύει όμως να είναι παρά μόνο μία μέρα στη διάρκεια ενός ολόκληρου χρόνου.

Για όλους εμάς που θεωρούμε καθήκον μας να υπηρετήσουμε αυτόν τον σκοπό, είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε κάθε μέρα του χρόνου ημέρα μνήμης έστω για λίγο – όπως εσείς με υποδειγματικό τρόπο κάνετε για χρόνια – και να προσφέρουμε λίγα λεπτά από τον χρόνο μας για να στηρίξουμε τον αγώνα ενάντια στην φοβερή αυτή μάστιγα. Εύχομαι καλή δύναμη σε όλους όσους έχουν την ευαισθησία και το ψυχικό σθένος να το κάνουν.

Χρήσιμοι σύνδεσμοι

Η σελίδα της Βρετανικής THINK: ΕΔΩ 

και μερικά ενδεικτικά ενδιαφέροντα βίντεο της: Για την Ταχύτητα 

Για την κούραση 

Για την οδήγηση μοτό

Εφηβοι 

Η σελίδα της Αυστραλιανής TAC: ΕΔΩ

και μερικά ενδεικτικά ενδιαφέροντα βίντεο της: Για την Ταχύτητα 

Για την Ταχύτητα 

Για την Ταχύτητα – 10 km λιγότερο

Ποτό & Οδήγηση

Νέοι Οδηγοί 

Για την Ταχύτητα – έλλειψη προσοχής 

 Για την Ταχύτητα 

Για την απόσπαση προσοχής 

Βίντεο για την Ταχύτητα της αστυνομίας του Winnipeg (Καναδάς) 

Βίντεο για την Ταχύτητα Transport Agency (Νέα Ζηλανδία) 

Για το Σεβασμό στο Δρόμο Department of Environment (UK) 

Σημείωση SOSΤροχαία Εγκλήματα: Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το γεγονός ότι όλα τα παραπάνω βίντεο έχουν δημιουργηθεί από κρατικές ή ελεγχόμενες από το κράτος υπηρεσίες στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Αυστραλία, τον Καναδά, την Νέα Ζηλανδία, χώρες με πολύ μικρότερο αριθμό θυμάτων τροχαίων συγκρούσεων συγκριτικά με την Ελλάδα, χώρες όπου σε αντίθεση με την Ελλάδα η πρόληψη των τροχαίων συγκρούσεων θεωρείται υπευθυνότητα του κράτους.

Αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Πέτρος Μανταίος

Χρονογράφημα: Εφημερίδα των Συντακτών 25/11/2016

 «Ανάσα για την Αθήνα, 3 νέα έργα», επιγράφεται ρεπορτάζ της Χαράς Τζαναβάρα («Εφ.Συν.» 23/11). Οπου τα τρία έργα, που συνιστούν ανάσα για την Αθήνα (βαριά κουβέντα η ανάσα, σηκώνει πολλή συζήτηση), είναι και τα τρία οδικά: δύο ανισόπεδοι κόμβοι στην Κηφισίας -ο ένας στη συμβολή της με Αλεξάνδρας, ο άλλος στην Αγία Βαρβάρα Ψυχικού- και προέκταση της περιφερειακής Υμηττού, αυτή, λέει, με «ήπιες παρεμβάσεις», από Καισαριανή μέχρι Βουλιαγμένης.

Το έχουμε ξαναδεί το έργο, κυρίες και κύριοι. Τα τελευταία 195 χρόνια (υπενθυμίζω ότι πριν από 195 χρόνια οι πρόγονοί μας πήραν τα όπλα και γίναμε χώρα ανεξάρτητη∙ πλην, έκτοτε, πολλαπλώς εξαρτημένη) το έργο το έχουμε ξαναδεί αμέτρητες φορές:

Οπου ακούς «ανάσα για την Αθήνα», διάβαζε: «ανάσα για το αυτοκίνητο και τους οδηγούς». Ολοι οι άλλοι λοιποί τυφεκιοφόροι -μεταξύ αυτών και οι οδηγοί, όταν κάνουν χρήση πόλεως ως πεζοί-, όλοι, εξ ορισμού και εκ παραδόσεως, υποχρεούμαστε να θεωρούμε ανάσα για την πόλη ό,τι είναι ανάσα για το αυτοκίνητο.

Εχει καμιά σημασία να πούμε ότι τα εν λόγω έργα είναι από τα «περισσεύματα» των ολυμπιακών έργων; Και αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί. Σάματις ξέρουμε -ή υπάρχει κάποιος να ξέρει- πόσο πήγε το μαλλί με τα ολυμπιακά έργα; Τα οποία, φαίνεται, είναι κάτι σαν έρανος «υπέρ αποπερατώσεως ιερού ναού».

Οσο έχουν οι πιστοί, ρίχνουν τον οβολό στον δίσκο. Αν δεν έχουν, τρέχουν και δανείζονται. Αρα, ποιο κορόιδο επίτροπος ή μητροπολίτης περατώνει το έργο;

Ενα ρητορικό ερώτημα τέλος: Υπολόγισε κανείς -από Δημόσιο, ερευνητικά ιδρύματα ΝΠΔΔ, πανεπιστήμια, ανεξάρτητους ερευνητές-, ποια είναι η συμβολή του αυτοκινήτου και των περί αυτό δαπανών εξυπηρέτησης στην κρίση που μας δέρνει έβδομο χρόνο τώρα;

Πού μας έχει φέρει και πού θα μας πάει ακόμα αυτός ο «αναπτυξιακός» μονόδρομος μετά διοδίων;

Τι σημαίνει να χάσεις ένα παιδί…

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Στις 13 Οκτωβρίου 2016 στο κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου στα πλαίσια της Εβδομάδας Ευαισθητοποίησης για την Απώλεια Μωρών, πραγματοποιήθηκε συζήτηση κατά την οποία μεγάλος αριθμός βουλευτών αναφέρθηκε στην προσωπική του περίπτωση, στην απώλεια του παιδιού του και το τι αυτή σήμανε για τους ίδιους (ΕΔΩ). Παραθέτουμε παρακάτω μεταφρασμένο το κείμενο της ομιλίας (και το βιντεο στα αγγλικά) της Vicky Foxcroft, 39 ετών σήμερα, εκλεγμένης με το Εργατικό Κόμμα, στην περιοχή Lewisham Deptford που έχασε την πέντε ημερών κόρη της Βερόνικα πριν 23 χρόνια, όταν η ίδια ήταν μόλις 16 ετών.

Τι σημαίνει να χάνεις ένα παιδί; Ότι δικαιούσαι να πενθήσεις για 59 ημέρες θα απαντήσει η Αμερικάνικη Ψυχιατρική (από τις 60 και μετά ξεκινά η ψυχοπαθολογία…). Να μην μιλάς καθόλου γι αυτό θα απαντήσει συνήθως η ελληνική οικογένεια. Ότι κάποιος πιθανόν να υπέπεσε σε ένα πλημμέλημα (από αμέλεια) θα απαντήσει η Δικαιοσύνη. Ότι δικαιούσαι μια αποζημίωση 50 εως 100.000 ευρώ…ότι….οτι…ότι…

Διαβάστε – ακούστε την ομιλίας της Vicky Foxcroft.

Είναι απ αυτούς που ξέρουν.

Δυστυχώς ομιλίες όπως η δική της δεν θα ανατρέψουν τα στερεότυπα. Αποτελούν όμως μια μεγάλη ανακούφιση για ανθρώπους που έχουν χάσει παιδί γιατί λέει  αυτά που σκέφτονται και πιθανά ποτέ δεν μπόρεσαν ή δεν τους επέτρεψαν να εκφράσουν.                        SOS Τροχαία Εγκλήματα                         

«Αυτή είναι μάλλον η δυσκολότερη ομιλία που χρειάστηκε ποτέ να γράψω ή να εκφωνήσω.

Η εβδομάδα που διανύουμε ήταν πολύ δύσκολη για ’μένα, γιατί ποτέ πριν δεν είχα ακούσει ότι υπάρχει Εθνική Εβδομάδα Ευαισθητοποίησης για τους Θανάτους Βρεφών και ξαφνικά βρέθηκα ν’ ακούω γι αυτήν από παντού.

Γίνονται συζητήσεις στο διαδίκτυο, πωλούνται αναμνηστικές κονκάρδες, και σήμερα γίνεται και συζήτηση στο κοινοβούλιο για το θέμα.

Πάλεψα με τον εαυτό μου προσπαθώντας ν’ αποφασίσω αν θα έπρεπε να συμμετέχω στην παρούσα συζήτηση, είναι τόσο προσωπικό το θέμα.

Θέλω να μοιραστώ τη δική μου, πολύ προσωπική εμπειρία.

Η αλήθεια είναι πως ακόμη και με την οικογένειά μου και τους στενότερους φίλους μου είναι πολύ δύσκολο να μιλήσω γι αυτό που έγινε. Αλλά παρακολουθώντας τις δράσεις αυτής της εβδομάδας, κατάλαβα ότι εστιάζουν στο να μπορέσουν οι άνθρωποι να μιλήσουν για τ’ αγαπημένα τους πρόσωπα, να υπάρχει αλληλοϋποστήριξη και να διασφαλιστεί πως, αν υπάρξει ανάγκη, θα εγερθούν και θα αντιμετωπιστούν σημαντικά θέματα.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους φίλους μου που σήμερα ήρθαν στο κοινοβούλιο για να με υποστηρίξουν, γιατί ξέρουν πόσο δύσκολο είναι αυτό για μένα.

Θέλω επίσης να ζητήσω συγνώμη από πολλούς φίλους μου. Θέλω επίσης να ζητήσω συγνώμη από πολλούς φίλους μου, γιατί δεν τους το είπα ποτέ. Δεν είναι επειδή ήθελα να σας το κρύψω, ούτε επειδή ντρέπομαι. Είναι επειδή μου είναι τόσο δύσκολο να μιλήσω γι αυτό.

Όμως, από τη στιγμή που εκλέχθηκα, έλεγα πάντα πως θέλω να είμαι μια πολιτικός που θα είναι πρόθυμη να μοιραστεί τις εμπειρίες της. Όχι ως ένα είδος ψυχοθεραπείας, αλλά για να ενισχύσω άλλους ανθρώπους και για να προσπαθήσω ν’ αλλάξω τα πράγματα προς το καλύτερο.

Η υπηρεσία υποστήριξης πενθούντων στο Λούισαμ με ενημερώνει πως η λίστα αναμονής τους είναι τόση, που οι άνθρωποι περιμένουν 2 ή 4 μήνες για ραντεβού κι αυτό απλά δεν αρκεί.

Υποθέτω πως έφτασε πια η στιγμή να μιλήσω και να αποτίσω φόρο τιμής στο μικρό αγγελούδι μου, τη Βερόνικα.

Όταν ήμουν 16 χρονών, έμεινα απροσδόκητα έγκυος.

Στην αρχή τρομοκρατήθηκα και σκέφτηκα ακόμη και να τη δώσω για υιοθεσία.

Όμως, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου κάτι άλλαξε και δέθηκα συναισθηματικά με το μωρό πάρα πολύ.

Ήμουν ενθουσιασμένη. Θα γινόμουν η καλύτερη μαμά του κόσμου.

Μαζί με το σύντροφο που είχα τότε, ονομάσαμε το μωρό Βερόνικα.

Ανυπομονούσαμε να την κρατήσουμε στην αγκαλιά μας.

Συμπλήρωσα τους εννιά μήνες και δέκα μέρες μετά το μωρό ακόμη να γεννηθεί, έτσι υποβλήθηκα σε πρόκληση τοκετού. Ο τοκετός κράτησε πάρα πολύ. Ένιωθα άρρωστη, κουρασμένη και πονούσα απίστευτα. Οι γιατροί έλεγχαν κάθε τόσο τους παλμούς της Βερόνικα κι όλα πήγαιναν καλά.

Έπειτα, όταν είχε πια γίνει η διαστολή, έλεγξαν πάλι για παλμούς, αλλά δεν έβρισκαν τίποτα. Επί είκοσι λεπτά προσπαθούσαν ν’ ακούσουν την καρδιά της με διάφορα μηχανήματα, γιατί δεν ήταν βέβαιοι ότι ο εξοπλισμός δεν επρόκειτο για βλάβη του εξοπλισμού. Τελικά φώναξαν το γιατρό και μ’ έβαλαν βιαστικά στα επείγοντα. Μου είπαν να σπρώξω και χρησιμοποίησαν κουτάλες για να τη βγάλουν.

Επί είκοσι λεπτά, ο ομφάλιος λώρος ήταν τυλιγμένος γύρω από το λαιμό της.

Έζησε πέντε μέρες  με υποστήριξη, ώσπου τελικά αναγκαστήκαμε να συμφωνήσουμε να την αποσυνδέσουν.

Μόνο τότε μπόρεσα να την κρατήσω στην αγκαλιά μου, για πρώτη φορά ώσπου η καρδούλα της σταμάτησε.

Έμεινε ζωντανή για ώρες. Κι εγώ δεν ήθελα να την αφήσω.

Για μένα, αυτή η εβδομάδα ευαισθητοποίησης είναι κάθε χρόνο, από τις 22 ως τις 27 Φεβρουαρίου.

Είναι οι πέντε μέρες της ζωούλας της.

Ποτέ δε μπόρεσε να κλάψει ή  να χαμογελάσει, αλλά την αγαπούσα και την ήθελα τόσο απελπισμένα.

Ακόμη την αγαπάω.

Είναι πάντα στο μυαλό μου, τόσα χρόνια μετά, κι ας μη μιλώ για εκείνη όλη την ώρα.

Δε μιλώ για αυτή όχι από ντροπή – δε ντρέπομαι.

Είναι επειδή ο πόνος είναι πολύ μεγάλος.

Αφού έχασα τη Βερόνικα, προσπάθησα ν’ ανταπεξέλθω βυθίζοντας τον εαυτό μου στις σπουδές και στη δουλειά.

Δε μπορούσα να μιλήσω γι αυτήν, η καρδιά μου ήταν κομμάτια.

Σήμερα δεν έχω παιδιά, γιατί έζησα τη ζωή μου με το φόβο ότι θα μπορούσε να μου ξανασυμβεί το ίδιο και δε θα άντεχα μια δεύτερη φορά.

Πρέπει όμως να πω, πως όταν ήμουν νέα κοπέλα που μόλις είχε περάσει ένα τέτοιο τραύμα, μου φαινόταν πως οι περισσότεροι άνθρωποι με κοίταζαν σα να έπρεπε να νιώθω ευτυχής γι αυτό.

Ε, λοιπόν δεν ήμουν. Κι ακόμη δεν είμαι.

Και από κάθε οργάνωση με την οποία ήρθα σ’ επαφή… ένιωθα να παίρνω το ίδιο μήνυμα.

Κάθε φορά που ήθελα να κάνω μια εκστρατεία για ν’ αναδείξω τα προβλήματα που είχαν ως αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή της τόσο άδικα μ’ αντιμετώπιζαν σαν παιδί, όχι ως μητέρα που πενθεί το παιδί της.

Ήμουν η μητέρα της. Κι είχα την ελπίδα ότι μια μέρα θα γινόμουν η καλύτερη φίλη της.

Αν ζούσε σήμερα θα ήταν 23 χρονών.

Με την πάροδο του χρόνου, γίνεται πιο εύκολο να αντιμετωπίσεις τον πόνο, αλλά ο πόνος ποτέ δεν φεύγει εντελώς.

Χαίρομαι που γίνεται αυτή η συζήτηση σήμερα και τιμώ τα μέλη που κατέθεσαν την πρόταση.

Κι ελπίζω πως κάποτε κανείς δε θα πρέπει να περάσει τον ίδιο πόνο.

Και θέλω ν’ ακούσουν την εμπειρία μου οι νέες γυναίκες της εκλογικής μου περιφέρειας κι ολόκληρης της χώρας που έχουν περάσει τα ίδια ή μπορεί να περάσουν κάτι ανάλογο στο μέλλον και θέλω να τους πω: δεν είστε μόνες.

Δείτε το βίντεο της ομιλίας: ΕΔΩ