Τροχαίο: το αποδεκτό οργανωμένο έγκλημα.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Ανατρέχοντας στα στατιστικά στοιχεία που δημοσιοποιεί στην ιστοσελίδα της η Ελληνική Αστυνομία θα διαπιστώσουμε πώς στη χώρα μας την δεκαετία 2010 -2019 πραγματοποιήθηκαν συνολικά 9.907 ανθρωποκτονίες. Απ αυτές οι 8.722 οφείλονται σε τροχαία εγκλήματα που προκλήθηκαν με την χρήση μηχανοκίνητων (αυτοκίνητα, μηχανές, τρακτέρ κλπ)  και οι 1.185 είναι ανθρωποκτονίες που προκλήθηκαν με όπλα, μαχαίρια, εκρηκτικά κλπ.

Η αναγωγή  σε ποσοστά μας λέει ότι αυτή τη δεκαετία: το 88. 04% των ανθρωποκτονιών εκτελέστηκε με μηχανοκίνητα, ενώ το 11.96% εκτελέστηκε με άλλα όπλα.

Αυτή η συντριπτική αριθμητική σχέση «παραδόξως» δεν απασχολεί ούτε τα ΜΜΕ, ούτε τον   υπουργό Προστασίας του Πολίτη ούτε κανένα από τους συμμετέχοντες στον περί εγκληματικότητας «διάλογο».

«Εγκληματικότητα είναι φυσικά οι ανθρωποκτονίες και κυρίως οι ληστείες οικιών και οχημάτων, οι διαρρήξεις και η διακίνηση ναρκωτικών» δήλωσε ο Μ. Χρυσοχοίδης 4/6/2021 (ΕΔΩ), λίγο πριν διευκρινίσει πώς: «δεν έχουμε αύξηση της εγκληματικότητας αλλά της εγκληματοφοβίας».

Το να σου κλέψουν το αυτοκίνητο ή την μηχανή αποτελεί μέρος της εγκληματικότητας σύμφωνα με τον  υπουργό. Το να σου κλέψουν τη ζωή με ένα τροχαίο έγκλημα όμως δεν αποτελεί ίδιας βαρύτητας πρόβλημα. Πιο καθαρή ομολογία της αντεστραμμένης αντίληψης της κοινωνίας σύμφωνα με την οποία η ιδιοκτησία αποτελεί ανώτερη αξία από τη ζωή δεν θα μπορούσε να υπάρξει. 

Φυσικά κανένα μέτρο για την οδική ασφάλεια δεν κρίθηκε σκόπιμο να ανακοινωθεί  (το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη είναι συναρμόδιο για το θέμα, αλλά προφανώς αυτό δεν το απασχολεί). Οι θάνατοι και οι αναπηρίες που παράγονται στο οδικό δίκτυο παρόλο που αποτελούν διαχρονικά το συντριπτικό ποσοστό των ανθρωποκτονιών και πρόκλησης σοβαρών σωματικών βλαβών στη χώρα μας δεν αξίζει να περιλαμβάνονται καν στο «διάλογο» για την εγκληματικότητα.

Χαρακτηρίζοντας τις δεκάδες χιλιάδες αυτών των συμβάντων ως «ατυχήματα» και υποβιβάζοντας τα στο επίπεδο της ποινικής αντιμετώπισης στο επίπεδο της «αμέλειας» αναπόφευκτα καταλαβαίνει κανείς πως το κράτος δεν ενδιαφέρεται ουσιαστικά για τον περιορισμό των τροχαίων εγκλημάτων. Αυτό από μόνο του καταδεικνύει πόσο ψευδείς και μόνο για ιδεολογική χρήση είναι οι «εκστρατείες και οι πόλεμοι ενάντια στην εγκληματικότητα». Ποια εγκληματικότητα θα αντιμετωπίσεις όταν δεν σε απασχολεί το αίτιο που  παράγει τις 9 στις 10 ανθρωποκτονίες στη χώρα μας;

Η ελληνική κοινωνία, δυστυχώς έχει εδώ και χρόνια αναπτύξει αντισώματα απέναντι στο τροχαίο έγκλημα. Η ανοσία της αγέλης έχει γίνει πραγματικότητα και πάνω σ αυτήν πολιτεύονται κυβερνήσεις και κόμματα αξιοποιώντας  και βαθαίνοντας την κοινωνική αμνησία.

Στις 12 Απριλίου 2021 μια 24χρονη μητέρα, συνοδηγός σε ΙΧ, τραυματίστηκε θανάσιμα σε μια τροχαία σύγκρουση στον Κολοβρέχτη της Εύβοιας. Οδηγός του αυτοκινήτου ήταν ο πατέρας της και επιβάτης το 2,5 ετών παιδί της που τραυματίστηκε σοβαρά και το ίδιο αλλά ταυτόχρονα βίωσε τον θανάσιμο τραυματισμό της μητέρας του. (ΕΔΩ)

Η είδηση δεν ξέφυγε από τα όρια του τοπικού τύπου. Ήταν απλά ένα τροχαίο…

Ένα μήνα μετά η 20χρονη μητέρα στα Γλυκά Νερά δολοφονήθηκε μπροστά στο σύζυγο και στο 11μηνων μωρό της. Η είδηση, όπως είναι φυσικό, συγκλόνισε κάθε άνθρωπο, στο βαθμό που εξακολουθεί να λειτουργεί το μυαλό και η καρδιά του.

Ελπίζουμε να μη φτάσει εκείνη η ημέρα που κι αυτού του τύπου οι δολοφονίες να μην αποτελούν είδηση. Αν όμως αυξηθούν και για ένα διάστημα έχουμε 5-6 απ αυτές κάθε ημέρα (όπως συνέβη με τα τροχαία) ίσως αρχίσουν να μας κουράζουν και να μη μας απασχολούν πια. Η ανοσία της αγέλης θάχει χτιστεί.

Όμως οι λύκοι θα εξακολουθούν να ουρλιάζουν.

Και οι υπουργοί να διαβεβαιώνουν πως πρόκειται απλά για κάποια φοβία μας.

 

Επτά μήνες απο το φόνο του Βαγγέλη Δραγατάκη… τα παράνομα φονικά κάγκελα παραμένουν στη θέση τους!

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Στις 13 Φεβρουαρίου 2021, πέντε μήνες από το θανατηφόρο τροχαίο στην Περιφερειακή της Άρτας με θύμα το 19χρονο Βαγγέλη Δραγατάκη απευθυνθήκαμε στο Δήμο Αρταίων, στην Περιφέρεια Ηπείρου, στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Ηπείρου, στο Υπουργείο Μεταφορών, στην ΚΕΔΕ και στο Τμήμα Τροχαίας Άρτας ζητώντας «Να ξηλωθούν ΑΜΕΣΑ τα παράνομα – φονικά κάγκελα στην Περιφερειακή Άρτας».

-Δύο μήνες μετά κανείς από τους παραπάνω φορείς στους οποίους απεστάλη η ανακοίνωση μας δεν ένιωσε την υποχρέωση να μας απαντήσει.

Αυτό βέβαια δεν είναι ασυνήθιστο, απεναντίας θα λέγαμε πως αποτελεί συνήθη πρακτική στη χώρα μας όσον αφορά στις σχέσεις εξουσίας – πολίτη. Προκαλεί βέβαια εντύπωση πως αυτοί που με κάθε ευκαιρία «εκφράζουν την λύπη τους» για το θάνατο του Βαγγέλη επιλέγουν να μην απαντάνε στις υποδείξεις και τα αιτήματα μιας συλλογικότητας οικογενειών θυμάτων τροχαίων που αγωνίζεται για να πάψει να διαιωνίζεται η αναπαραγωγή του εγκλήματος στο δίκτυο της κυκλοφορίας. Ίσως η λύπη τους είναι τόσο μεγάλη που δυσκολεύονται να εκφραστούν, ακόμα και να μιλήσουν για το θέμα αν όχι σε μας αλλά ούτε στον πιο οικείο γι αυτούς χώρο, το Δημοτικό Συμβούλιο.

Επτά μήνες μετά το τραγικό συμβάν. Που συγκλόνισε την Άρτα, και όχι μόνο, το θέμα δεν έχει τεθεί καν στο Δημοτικό Συμβούλιο…

Είναι απίστευτο ότι όλο αυτό το διάστημα παρά τα πολλαπλά ερωτήματα που έχουν τεθεί (και από μας) οι εκπρόσωποι του Δήμου Αρταίων εξακολουθούν να μιλάνε (στα ΜΜΕ) για νομιμότητα των κατασκευών στην Περιφερειακή αλλά ουδέποτε ανέφεραν οποιοδήποτε Νόμο, Εγκύκλιο, Διάταξη ή οτιδήποτε άλλο σχετικό από το οποίο να απορρέει η νομιμότητα αυτών των κατασκευών πού καραδοκούν το επόμενο θύμα τους στην Περιφερειακή της Άρτας.

Είναι νόμιμες λοιπόν αυτές οι κατασκευές;

Αφού ο Δήμος Αρταίων μας κρατάει κρυφούς τους νόμους με βάση τους οποίους τοποθετεί επί σειρά ετών αυτά τα φονικά κάγκελα στα όρια του οδοστρώματος απευθυνθήκαμε σ ένα από τους πιο έγκυρους γνώστες του θέματος, τον καθηγητή του Πολυτεχνείου Θεσσαλίας Νικόλαο Ηλιού  Δρ. Συγκοινωνιολόγο, Πιστοποιημένο Ελεγκτή Οδικής Ασφάλειας και επί χρόνια συντονιστή του Παρατηρητηρίου Οδικής Ασφάλειας του ΤΕΕ, ζητώντας τη γνώμη για τη νομιμότητα των υφιστάμενων κατασκευών. Παραθέτουμε την Εμπειρογνωμοσύνη του, την οποία, γνωρίζοντας τι είναι και γιατί αγωνίζεται ο σύλλογος μας παρέδωσε δωρεάν.

Αφού ο Δήμος Αρταίων δεν θέλει να μας πει από πού απορρέει η νομιμότητα εμείς του λέμε πολύ συγκεκριμένα πλέον από πού απορρέει η παρανομία. Ακόμα και με τη νομοθεσία του 1997 τα κάγκελα έπρεπε να έχουν τοποθετηθεί 35cm εντός του πεζοδρομίου και όχι στην παρυφή του. Αλλά από το 2001 η νομοθεσία άλλαξε και λέει πως τα κάγκελα θάπρεπε να τοποθετηθούν σε μεγαλύτερη ακόμα απόσταση στα 75cm. Και όμως ο Δήμος Αρταίων συνέχισε μέχρι και το 2020 να παραβιάζει τη νομοθεσία τοποθετώντας επικίνδυνα για την ασφάλεια πεζών και οδηγών κάγκελα στη παρυφή του πεζοδρομίου, κάποια απ αυτά, τα πρόσφατα τοποθετημένα είναι που διαπέρασαν το όχημα και καρφώθηκαν στο σώμα του Βαγγέλη.

Με αφορμή την συμπλήρωση επτά μηνών από το θάνατο του Βαγγέλη Δραγατάκη δημοσιοποιούμε την γνωμοδότηση του κου Ηλιού  και καλούμε κάθε ενδιαφερόμενο φορέα, κάθε πολίτη που ενδιαφέρεται για την οδική ασφάλεια, κάθε άνθρωπο που αγωνιά για την τύχη του, την τύχη των παιδιών του, την τύχη των συνανθρώπων του όταν κυκλοφορούν στο οδικό δίκτυο να ενώσει τη φωνή του με τη δικιά μας για να απαιτήσουμε όλοι μαζί:

-Να ξηλώσει ΑΜΕΣΑ ο Δήμος τα παράνομα –φονικά κάγκελα στην Περιφερειακή και να πάρει όλα τα ενδεικνυόμενα από τη νομοθεσία μέτρα προστασίας.

-Ζητάμε από το Τμήμα Τροχαίας Άρτας, ως κατά νόμο αρμόδια αρχή να επιληφθεί για την ύπαρξη αυτών των παράνομων παρόδιων εμποδίων πριν φτάσουμε στο σημείο να θρηνήσουμε ένα ακόμα θύμα.

12 Απριλίου 2021

Πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα

Η ανακοίνωση και η γνωμοδότηση Ηλιού στάλθηκαν  στο Δήμο Αρταίων, τις Δημοτικές Παρατάξεις και το Τμήμα Τροχαίας Άρτας

Διαβάστε ολόκληρη την Εμπειρογνωμοσύνη του Ν. Ηλιού: ΕΔΩ

 

Ως μοτοσικλετιστής και ως θύμα τροχαίου…

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Σε αυτήν εδώ την ανάρτηση θα μιλήσω ως μοτοσικλετιστής και ως θύμα τροχαίου.

Ως κάποιος, ο οποίος καβαλάει μηχανές από 17 χρόνων μέχρι σήμερα και οδηγεί με απόλυτο σεβασμό ως προς τον εαυτό του και τους άλλους.

Είτε για τις ανάγκες της καθημερινής μετακίνησης είτε για διακοπές, έστω για μια βόλτα, ή για χαλάρωση.

Όταν δύο χρόνια πριν «έπεφτα» από τη μηχανή λόγω της απροσεξίας άλλου οδηγού αποφάσισα μετά την ανάρρωση από τα τραύματα (έχοντας καταλάβει πλέον πόσο μικρές είναι οι αποστάσεις μεταξύ φθοράς και απουσίας) να αφιερώσω μια εκπομπή στην οδική ασφάλεια.

Στην περίπτωση μου βεβαίως, η τροχαία έκανε τη δουλειά της. Μέτρησε με κορδέλα, υπολόγισε τα δεδομένα, τα σημάδια από τα φρεναρίσματα , τα χτυπήματα της μηχανής και του αυτοκινήτου, τα γδαρσίματα οχημάτων και οδηγού στην άσφαλτο και ως όφειλε, ρώτησε τους αυτόπτες μάρτυρες.

Ο υπαίτιος του ατυχήματος (που μέχρι τότε δεν το γνώριζαν οι αστυνομικοί της τροχαίας – αν και στρατιωτικός οπότε δεν ήταν ύποπτος φυγής, κρατήθηκε στο σημείο λόγω τραυματισμού του άλλου οδηγού, δηλαδή του υποφαινόμενου. Εν ολίγοις, τηρήθηκε το γράμμα του νόμου.

Ωστόσο, όταν ξεκινούσα να χτίσω εκείνη τη μια εκπομπή που τελικά έγιναν δύο, δεν φανταζόμουν σχεδόν δύο χρόνια μετά , πως για ένα δυστύχημα που ο οδηγός έχασε τη ζωή του μπροστά από το κοινοβούλιο, η οικογένεια θα κατέφευγε σε εκκλήσεις για οπτικό υλικό ώστε να αποδειχθεί τι συνέβη.

Δεν φανταζόμουν ότι ο τροχονόμος της Βουλής θα απειλούσε αυτόπτη μάρτυρα που οδηγούσε μοτοσυκλέτα, «πως φωνάζει για το ποιος έφταιξε – ενώ ο ίδιος δεν φορά κράνος – και θα του έκοβε κλήση χωρίς να του ζητήσει να περιμένει το ανακριτικό της τροχαίας για να δώσει κατάθεση».

Αντίθετα… του φωνάζει «ποιο παιδί ; … άστο το παιδί. Ξεκουμπίσου από δω» …

Μπροστά από τη Βουλή χάθηκε μια ζωή. Από λάθος; Ίσως. Χωρίς δόλο ;

Από αμέλεια ; Ενδεχομένως. Ωστόσο, αναρωτιέμαι… αν είναι έτσι και πραγματικά δυσκολεύομαι να φανταστώ κάτι διαφορετικό…

Γιατί τα πράγματα έγιναν έτσι;

Τι δεν έπρεπε να μείνει σε κοινή θέα και το όχημα συνοδείας μπήκε άρον άρον εντός του περιβόλου;

Γιατί χτίστηκαν γύρω του τείχη ένστολων προστατευτών; Εκείνος… ο οδηγός του συνοδευτικού οχήματος ασφαλείας, δεν ένιωσε την ανάγκη να δει τι έκανε;

Να σκύψει πάνω από το θύμα;

Να του σφίξει το χέρι;

Να του ζητήσει μια συγγνώμη; Να φωνάξει … «ένα ασθενοφόρο ρε παιδιά γρήγορα»…

Γιατί αυτό, δεν το είδαμε να συμβαίνει. Αντίθετα εξαφανίστηκε εντός των τειχών της περιμέτρου του κοινοβουλίου…

Επίσης…!

Η τροχαία…! που έχει την ευθύνη εισόδων και εξόδων των οχημάτων της Βουλής και οι άνθρωποι που ήταν σε υπηρεσία εκείνη την ώρα νιώθουν καλά με τον εαυτό τους; Κοιμούνται χαλαροί τα βραδιά;

Κοιτούν τα παιδιά τους στα μάτια όταν ξυπνούν και τους ρωτούν τι δουλειά κανείς μπαμπά;

Ο τροχονόμος δεν καθορίζει το νόμο με τη στάση του.

Εφαρμόζει τους υπάρχοντες νόμους. Διασφαλίζει τους μάρτυρες. Δεν φωνάζει μπροστά σε κάμερες διώξτε τον από εδώ…

«Τροχονόμε, κάποιος πέρασε με κόκκινο και σκότωσε κάποιον που πέρναγε με πράσινο

-Γιατί δεν φοράς κράνος;» ήταν ο κατά προσέγγιση διάλογος που μετέφερε ο @FKoutentakis στο tweeter. Όσο κυνικό κι αν ακούγεται, είναι πραγματικό.

Αυτό ειπώθηκε και είναι ακριβές !

Είναι επιεικώς απαράδεκτο μετά από τόσα εικοσιτετράωρα, η Βουλή να μην έχει εκδώσει ανακοίνωση που να βεβαιώνει την οικογένεια για την χρήση όλου του υλικού των εξωτερικών καμερών του κοινοβουλίου ώστε να αποδειχθεί τι και ποιος ευθύνεται για την απώλεια του ανθρώπου τους.

Είναι ντροπή να κάνει έκκληση η οικογένεια για βίντεο και μάρτυρες δυστυχήματος έξω από το κοινοβούλιο. Όχι για τον οικογένεια. Όχι για το θύμα. Για όλους εμάς και για το κοινοβούλιο μιας δημοκρατικής χώρας της οποίας ο Ιάσονας έκανε το λάθος να περάσει από μπροστά του θεωρώντας πως ισχύει ένας κώδικας οδικής συμπεριφοράς που διασφαλίζεται έναντι όλων. Ισότιμα και αμερόληπτα !

Εκτός κι αν δεν είναι έτσι. Αλλά αυτό θα πρέπει να το γνωρίζουμε εκ των προτέρων,.. ώστε να ξέρουμε πως οδηγούμε όταν θα περνάμε πλησίον του κτηρίου εκείνων που νομοθετούν… κι αν ισχύει αυτό, κάποιοι θα πρέπει να λογοδοτήσουν για τον Ιάσωνα που δεν γνώριζε εκ των προτέρων πως το δικό μας πράσινο έχει κι άλλες αποχρώσεις…

Πάνος Χαρίτος

Ανάρτηση του δημοσιογράφου Πάνου Χαρίτου στη σελίδα του στο facebook στις 15 Μαρτίου 2021. Το αναδημοσιεύουμε  με την άδεια του.

Δείτε παρακάτω τα δύο μέρη της εκπομπής ROADS: Οδική Ασφάλεια, Μια Ζωή μια στιγμή, απο τις τελευταίες εκπομπές πριν διακοπεί η συνεργασία του Πάνου Χαρίτου με την ΕΡΤ.

 

Ήταν θέμα χρόνου…

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Στην ανακοίνωση του SOS Τροχαία Εγκλήματα που εκδώσαμε στις 14/3 για το θανατηφόρο τροχαίο με θύμα τον 23χρονο Ιάσονα σημειώναμε: «Είναι προφανές πως ο φόνος του 23χρονου Ιάσονα δεν αποτελεί ατύχημα. Το να σε χτυπάνε θανάσιμα ενώ κινείσαι κανονικά στο δρόμο σου και με όλα τα μέσα προστασίας δεν οφείλεται ούτε στην τύχη ούτε σε αμέλεια. Αυτή είναι η πανομοιότυπα επαναλαμβανόμενη ιστορία στους ελληνικούς δρόμους με μόνη παραλλαγή το διαφορετικό όνομα του θυμάτων.»

Σε μια χώρα πρωτοπόρο πανευρωπαικά σε θανάτους και σοβαρούς τραυματισμούς απο τροχαίες συγκρούσεις είναι απορίας άξιο πως διάφοροι καλοθελητές, προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και να μας πείσουν για τα αισθήματα λύπης που τους διακατέχουν αλλά κυρίως για το ότι για μία ακόμα φορά αυτό που συνέβη δεν ήταν παρά ένα «ατύχημα».

Έχουμε ήδη εξηγήσει γιατί ο συγκεκριμένος φόνος ΔΕΝ ήταν ατύχημα, όπως και δεκάδες χιλιάδες άλλοι που έχουν συμβεί στο οδικό μας δίκτυο.

Το γεγονός πως η παραβατική/δολοφονική οδηγική συμπεριφορά του δράστη δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά κανόνα στο οδικό μας δίκτυο δεν σημαίνει πως ο θάνατος που προκάλεσε αποτελεί «ατύχημα», μια άποψη που επικρατεί στην αντίληψη πολλών ανθρώπων. Γι αυτό λοιπόν αισθάνονται μια «πικρία» γι αυτή τους την «ατυχία», πικρία που έρχονται να την εκφράσουν με χολικά σχόλια εις βάρος των θυμάτων άσημοι και διάσημοι στα ΜΜΕ και όχι μόνο (μήπως έτρεχε; γιατί δεν προσπάθησε να τον αποφύγει; Κάποια συνυπαιτιότητα θα είχε κι αυτός, γιατί δεν είχε δεμένο το κράνος!!! … κα ).

Το γεγονός πως η παράβαση που προκάλεσε τον θάνατο του Ιάσονα είναι μια παράβαση «πάγια και διαρκώς» επαναλαμβανόμενη στο σημείο, δεν δημιουργεί ούτε «εθιμικό δίκαιο»,ούτε νομιμοποιεί υπεροπτικές διεκδικήσεις όπως το να τοποθετηθεί φανάρι στο σημείο που θα επιτρέπει την στροφή αριστερά.

Κανείς δεν έχει δικαίωμα να παραβιάζει τον ΚΟΚ και μάλιστα με τόσο επικίνδυνο τρόπο. Με τόσο συχνές παραβιάσεις στο σημείο ήταν θέμα χρόνου το πότε θα συμβεί το μοιραίο.

Αλλά ο χρόνος είναι σχετική έννοια… Για τον δράστη οδηγό ήταν θέμα χρόνου η ανάγκη να κάνει την παράνομη αριστερή στροφή που οδήγησε στο θάνατο τον Ιάσονα. Γιατί θα μπορούσε άνετα να ακολουθήσει μια από τις δύο νόμιμες διαδρομές που υπάρχουν που όπως υπολογίσαμε στο Google και οι δύο είναι 560 με 570 μέτρα επιπλέον για να φτάσει στη Βουλή.

Νόμιμη Διαδρομή 1: Σέκερη – Βουκουρεστίου – Ακαδημίας.
570m επιπλέον αν υπολογίσουμε οτι δεν θα διανυθούν 120m απο Σέκερη μέχρι Ακαδημίας.

Ακόμα κι αν κινείσαι με 30km/h ο απαιτούμενος χρόνος για να διανύσεις  500 με 600 μέτρα είναι λίγο πάνω από το 1 λεπτό.

Γι αυτή την απόσταση και γι αυτό το χρόνο έχασε τη ζωή του ο Ιάσονας. Και φυσικά πίσω από την απόσταση και το χρόνο στέκει μια ολόκληρη ιδεολογία:  Όχι, ο χρόνος μου δεν είναι ίδιος με τον δικό σου.

Δεν μπορώ ΕΓΩ, είτε βουλευτής, είτε συνοδός, «να καθυστερήσω» ένα ολόκληρο λεπτό να φτάσω στον προορισμό μου. Προέκταση: ο νόμος μου δεν είναι ο ίδιος με το δικό σου άρα συστηματικά θα παραβιάζω την απαγόρευση αριστερής στροφής στην Β. Σοφίας με ή χωρίς την διατεταγμένη από μένα τον ίδιο συνδρομή της Τροχαίας.

Το αίτημα να μπει φανάρι που θα επιτρέπει την αριστερή στροφή στη Β. Σοφίας που όπως μαθαίνουμε έχει διατυπωθεί επανειλημμένα προς την Περιφέρεια και πολύ λογικά είχε απορριφθεί (ΕΔΩ) είναι προσβλητικό για τα εκατομμύρια πολίτες που ζουν στην Αθήνα, σ ένα τρομερά επικίνδυνο και με πολλαπλές ελλείψεις (και φαναριών) δίκτυο κυκλοφορίας.  Αποτελεί φυσικά και ευθεία προσβολή της Μνήμης του Ιάσονα: ένα δικό σας λεπτό, μια δικιά μας Ζωή.

Νόμιμη Διαδρομή 2: Β. Σοφίας – Πανεπιστημίου- Κριεζώτου – Ακαδημίας 573m

Απορούμε πάντως πως αυτή η υπεροπτική απαίτηση της εξαίρεσης απ όλους τους κανόνες που αφορούν τους άλλους δεν οδήγησε ακόμα στο να ζητήσουν ανισόπεδο κόμβο στο σημείο.

Ο πρόεδρος της Βουλής θα πρέπει άμεσα να αποσύρει το «αίτημα» να κάνει μια υπόμνηση προς όλους πως ο ΚΟΚ ισχύει και γι αυτούς. Σε κάθε περίπτωση η Περιφέρεια οφείλει να αντισταθεί στις πιέσεις και να μη το ικανοποιήσει.

Το ν ανοίγουν βέβαια τέτοιες συζητήσεις αυτές τις ημέρες πιο πολύ έχουν να κάνουν με μια προσπάθεια ελάφρυνσης της θέσης του δράστη και αποπροσανατολισμού για το ποιοι έχουν την ευθύνη («αν υπήρχε φανάρι δεν θα γινόταν το κακό») παρά με την ουσία του θέματος.

Γιώργος Κουβίδης

 ΥΓ. Μνήμη: Σταύρου Κυριακόπουλου, ετών 29, οδηγός μοτό – θύμα παράνομης αναστροφής (2004- ΒΙΠΕ Κομοτηνής) (ΕΔΩ), Γιάννη Μωραίτη, ετων 27, επιβάτη μοτό – θύμα παράνομης αναστροφής από οδηγό ΙΧ (2005, οδός Πειραιώς)  από οδηγό που βιαζόταν να συναντήσει την παρέα του που έπινε ούζα (ΕΔΩ), Ντουντουνάκη Βαγγέλη, ετών 15, οδηγός μοτό- θύμα παράνομης αριστερής στροφής (2005 – Χανιά) (ΕΔΩ)   Νιάκα Αχιλλέα, ετών 18, οδηγός μοτό – θύμα παράνομης αριστερής στροφής (2009 – Λ. Ανθούσσς) (ΕΔΩ) Φρειδερίκης Γεωργάκη, ετών 64, επιβάτη ΙΧ – θύμα παράνομης αναστροφής (2010, 42km ΕΟ Αντιρρίου- Ιωαννίνων) (ΕΔΩ), Άγγελου Μιχαλίτσα, ετών 25, οδηγού μοτό – θύμα παράνομης αναστροφής (2016 Λ. Αθηνών) από οδηγό που βιάζονταν να πάει για καφέ (ΕΔΩ), και των χιλιάδων θυμάτων παρόμοιων εγκληματικών  συμπεριφορών.

Όλοι μαζί οι δράστες των παραπάνω εγκλημάτων δεν εξέτισαν αθροιστικά ούτε μία ημέρα κράτησης. Σε κανένα επίσης δεν αφαιρέθηκε ούτε για μία ημέρα η άδεια οδήγησης.

Η Βουλή των Ελλήνων το Μάρτιο το 2018 στην ανακατάταξη που έκανε δεν συμπεριέλαβε την αναστροφή στις ιδιαίτερα επικίνδυνες παραβάσεις.

Θέμα Παιδείας.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Είναι μία απάντηση έτοιμη από καιρό, που σερβίρεται με πονηριά αυτοαπαλλακτική, σχεδόν πάντα χωρίς ίχνος αυτοκριτικής διάθεσης:» Είναι θέμα Παιδείας». Είναι η συνηθισμένη απάντηση του οργάνου της τάξεως σε όποια/ο ταλαίπωρη/ο τολμά να  υποστηρίξει τα καταπατημένα δικαιώματα, τα δικά του ή και άλλων, στο δρόμο με αφορμή ένα όχημα μπροστά στη ράμπα, στη διάβαση, πάνω στο πεζοδρόμιο, είτε με αφορμή έναν οδηγό που κινείται με ανθρωποφαγική διάθεση έξω από το σχολείο, που βάφει με τα μάτια του το κόκκινο φανάρι πράσινο, που εκλαμβάνει το στοπ ως «Ελεύθερα περνάτε και μη σταματάτε», τα παραδείγματα άπειρα, καθημερινά. Τόσο καθημερινά που καταντούν φυσιολογικά.

Και αν επιμείνεις, πιέζοντας καταστάσεις και συνειδήσεις, αν είσαι π.χ. ένας γραφικός θηρευτής της δικαιοσύνης ή κάποια/ος που έχασε δικό του άνθρωπο και παρά το βάρος της θλίψης αγωνίζεται να μη χαθούν κι άλλοι άδικα, θα  βρεθείς ενώπιον της αποστομωτικής δικαιολογίας για την έλλειψη προσωπικού. Και αν συνεχίσεις, θα εισπράξεις την απάντηση ότι είναι θέμα των ηγητόρων, θέμα πολιτικής βούλησης, μίας βούλησης που είναι καταδικασμένη σε διαρκή καραντίνα.

Αν είναι θέμα Παιδείας, αν κάποιος έχει προικοδοτηθεί με αυτή την εξέχουσα αρετή ή όχι, τότε είναι, υποτίθεται, θέμα τύχης ή ατυχίας. Άρα την παιδεία ή την έχεις ή δεν την έχεις. Εξαρτάται δηλαδή αν διαθέτεις γονίδια τυχερά, σε τι οικογένεια μεγάλωσες, με τι δάσκαλο κάθισες, για να μάθεις δέκα πράματα, σε τι παρέες μετέχεις, σε ποια πολιτεία πορεύεσαι. Εδώ, βέβαια, θα παρατηρήσει κάποιος, χωρίς κατ’ ανάγκη να έχει ασχοληθεί εμβριθώς με το θέμα, ότι τα θύματα των τροχαίων είναι πολλαπλάσια – αναλογικά τουλάχιστον – στην Ελλάδα σε σχέση με τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Ως φαίνεται, είμαστε κακορίζικοι. Ένας οργισμένος Δίας αντί για κεραυνούς εκτοξεύει αυτοκίνητα και μηχανές με ιλιγγιώδεις ταχύτητες σε άλλους εποχούμενους αλλά και σε άτυχους πεζούς

Παιδεία όμως δεν σημαίνει ηθικολογία, δεν είναι λόγος κενός, αλλά  ενέργεια, κίνηση, πράξη, δόσιμο. Παράδειγμα. Σημαίνει υπηρετώ το λειτούργημα στο οποίο έχω ταχθεί, ο ιερέας να μοιράζει απλόχερα παραμυθία, ελπίδα και αλληλεγγύη, ο δάσκαλος να σου μεταγγίζει την αγάπη για τη μάθηση και μαζί ανοιχτοσύνη, ο πολιτικός ένα όραμα μιας κοινωνίας πιο δημοκρατικής που το υπηρετεί με ευλάβεια, προσπερνώντας κομματικά και λοιπά συμφέροντα.

Ένας αστυνομικός  υπηρετεί στην πράξη το λειτούργημά του, αν υπερασπίζεται την ειρηνική κοινωνική διαβίωση και προφυλάσσει τους ευάλωτους από τις ορέξεις των  πιο δυνατών, αν υψώνεται ως πρότυπο στους νέους, θαρραλέος και αδιάφθορος, αλλά μαζί και δίκαιος. Επ’ ουδενί συμμαχώντας με αυτούς που βρίσκονται  στις δύο ή τις τέσσερις ρόδες, είτε εν στάσει είτε εν κινήσει. Αυτό σημαίνει πως δεν βλέπεις τους πεζούς σαν παρείσακτους, σαν αυτούς που ταλαιπωρούν τους καημένους τους οδηγούς να συνεχίσουν την απρόσκοπτη πορεία τους, γιατί βιάζονται…..έχουν τις δουλειές τους. Εξάλλου τι πειράζει; Ο ανάπηρος μπορεί να περιμένει, διότι τον έχει εξασκήσει και ξεσκίσει στην υπομονή η ανάπηρη πολιτεία, το ίδιο και η γιαγιά με το μπαστουνάκι που είναι στο τελείωμα της ζωής της, και η μαμά ή ο μπαμπάς που οδηγάει το καροτσάκι με το μικρό παιδί, για να τριφθεί σταδιακά με την αισθητική και ηθική της πόλης. Δεν τους μπορείς αυτούς τους κακομοίρηδες. Σχεδόν τους αντικρίζεις με βδελυγμία αυτούς τους επαίτες της προσοχής σου, της επιείκειάς σου και της προσδοκώμενης αυστηρότητας προς τους εποχούμενους.

Και όμως φίλε της Τροχαίας, μπορείς να  κάνεις την υπενθύμιση σε αυτόν που   είναι λίγα μέτρα πριν από την ανομία, να επιδόσεις την κλήση στον παραβάτη, να δώσεις την προτεραιότητα στους πεζούς και ιδιαίτερα στους πιο ευάλωτους χρήστες του δρόμου. Μπορείς να επέμβεις αποφασιστικά, όταν ο συνάδελφός σου κάνει κατάχρηση εξουσίας, να ζητήσεις παραπάνω προσωπικό, αν η αδικία ξεχειλίζει και δεν μπορείς να την κουμαντάρεις, αλλά και να αναζητήσεις και να συνεργαστείς με συλλόγους που έχουν αφιερωθεί στην οδική ασφάλεια και τα δικαιώματα των πεζών. Και τα λοιπά.

Και να γίνεις παράδειγμα με την οδική συμπεριφορά σου, στο τιμόνι του αυτοκινήτου ή της μηχανής είτε είσαι σε υπηρεσία είτε εκτός υπηρεσίας (έγγραφο του αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ, για διανομή εσωτερική, βεβαίως, επισημαίνει το πρόβλημα της συχνής εμπλοκής αστυνομικών με τα υπηρεσιακά αλλά και τα ιδιωτικά οχήματά τους σε τροχαίες συγκρούσεις και λόγω των συχνών παραβιάσεων του Κ.Ο.Κ, ΒΉΜΑ, 2 Ιουλίου 2020.) Και αν συμβεί το απευκταίο, είσαι υπεύθυνος εις διπλούν, και ως οδηγός και ως δημόσιος λειτουργός, και εδώ θα φανεί πόσο αξιοπρεπής είσαι. Όχι συγκάλυψη. Ανάληψη ευθύνης πέρα για πέρα. Άλλωστε ακόμη και αν σκοτώσεις με το όχημά σου, ακόμη και αν το φταίξιμο είναι ολότελα δικό σου, ακόμη και αν έχεις εγκαταλείψει το θύμα σου, μην έχεις φόβο κανένα, δεν πρόκειται να περάσεις ούτε μία μέρα στη φυλακή!!! Το εγγυώνται αυτό η ελληνική κακο-νομοθεσία και η α-δικαιοσύνη σε αυτή την περίπτωση τουλάχιστον. Το διαβόητο άρθρο 43 του Κ.Ο.Κ  θα πρέπει να είναι αναρτημένο σε περίοπτη θέση, βεβαιότατα με κορνίζα χρυσή, στα γραφεία των  διαφημιστικών, των αυτοκινητοβιομηχανιών και λοιπών.

Οι πολίτες έχουν την αξίωση από το κράτος να κάνει περισσότερα, αφού αποστολή του, υποτίθεται, είναι να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον. Το κράτος άλλωστε έχει στη διάθεση του τους ειδικούς προληπτικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς και γενικώς τα μέσα. Και έχει την υποχρέωση να δράσει προληπτικά, πριν πέσει ο σπόρος ή εάν έχει εμφανιστεί το πρόβλημα, να το κόψει στη ρίζα του και να βρίσκεται συνεχώς σε εγρήγορση για τις παραφυάδες. Ο πολίτης δεν έχει παρά μόνο το ψηφαλάκι του, το τηλεφωνάκι του, ένα email, για να κάνει τη διαμαρτυρία ή την καταγγελία, να αποστείλει το γενικό ή συγκεκριμένο μήνυμά του,  με την ελπίδα πως ίσως κάπως, κάπου, κάποτε θα εισακουστεί.

Πόσα θύματα έχουμε ετησίως στο πανεπιστήμιο και πρέπει επιτακτικώς να υπάρχει αστυνόμευση;

Πόσα θύματα έχουμε δεκαετίες τώρα στην άσφαλτο και πρέπει επιτακτικώς να υπάρχει αστυνόμευση και γενικά να εφαρμοστεί από το ελληνικό κράτος το στρατηγικό σχέδιο vision zero (κανένα θύμα στην άσφαλτο) που έχει δώσει θαυμαστά ανθρωποσωστικά αποτελέσματα σε όποια χώρα με συνέπεια υλοποιήθηκε;

Κατά τα άλλα είναι θέμα Παιδείας και όχι:

Υ-ΠΟ-ΚΡΙ-ΣΙ-Α

Υποκρισία, γιατί και δεν κάνεις κάτι για τη δικιά σου Παιδεία ( άρα είναι και θέμα Παιδείας από την δική σου πλευρά ) και σε βολεύει να επικαλείσαι την α-παιδευσία των άλλων και επιλεκτικά να αποφασίζεις ποια αδικία να καταπολεμήσεις (συχνά με τρόπους υπό αμφισβήτηση) και ποια να απαξιώσεις ( που μπορεί να στηρίζεται σε δεδομένα αναμφισβήτητα).

Η βάρβαρη, παρενοχλητική, κακοποιητική συμπεριφορά απέναντι στους άλλους οδηγούς ή τους πεζούς που έχει καταντήσει συνήθεια,  όχι μόνο διευκολύνει αλλά και ενθαρρύνει ανάλογες συμπεριφορές και στους άλλους χώρους, τους πίσω από τις πόρτες και τα κλειστά παράθυρα, εργασιακούς ή οικιακούς. Ισχύει και προς την αντίθετη κατεύθυνση: δηλαδή από τους χώρους αυτούς στο δρόμο.

Βαγγέλης Δήμας, εκπαιδευτικός μέλος της Κίνησης ΠΕΖΗ

Υ.Γ. Δύο οι αφορμές για το κείμενο: το άρθρο του Παντελή Μπουκάλα «Το ανθρωπίνως δυνατόν», 18/2/2021 στην Καθημερινή και το τροχαίο με θύμα το νέο παιδί, τον Ιάσονα, στη Βουλή στις 12/3/2021.Το περιεχόμενό του στηρίχθηκε στην εμπειρία μου ως βετεράνου πεζού και σε δημοσιεύσεις του συλλόγου SOS ΤΡΟΧΑΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ.

Τhe elephant Celebes , Max Ernst 1921

ΟΥΝΤΕΝ ΝΤΙΑΠΙΣΤΩΤΕΙ

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Ο φίλος είχε μόλις σταθμεύσει το αμάξι του μπροστά στη ράμπα αναπήρων. Παρότι από φυσικού μου οξύθυμος και παρά το ξεκάθαρο της ανομίας και κυρίως της ηθικής αναλγησίας, κατόρθωσα εν τέλει να συγκρατηθώ χάρη σε ένα είδος ερευνητικού ψυχοκοινωνιολογικού ενδιαφέροντος που έλαμψε συλλήβδην ενδομύχως, να διερευνήσω και να καταγράψω δηλαδή τι είδους δικαιολογίες θα προβάλλει ο φίλος μας, που δεν είναι και τόσο φίλος μας, και να τις αξιολογήσω σύμφωνα με το προσωπικό μου βλακιόμετρο. Από την άλλη πλευρά, την ψυχολογική, είχε ήδη αρχίσει να ανατέλλει, πάλι στα μύχια, η ανάγκη να τονώσω την ηθική μου ανωτερότητα και κατ’ επέκτασιν την αυτοεκτίμησή μου.

Δίκιο έχεις αλλά δεν βρίσκω χώρο αλλού, ήταν η πρώτη δικαιολογία που μου ξεφούρνισε, αφήνοντας τη φράση ολίγον τι μετέωρη. Ίσως υπονοούσε πως και οι άλλοι στη θέση του το ίδιο θα έκαναν και ίσως, εν μέρει, να έχει δίκιο, αν επιθυμώ να είμαι αμερόληπτος. Πρόσθεσε, ένα λεπτό θα κάνω, που σημαίνει μία ώρα τουλάχιστον, σύμφωνα με αυτά που μου έχει διδάξει η εμπειρία μου ως βετεράνου πεζού σε αυτή την πόλη. Άλλωστε, σχεδόν όλα είναι σχετικά και διαπραγματεύσιμα σε αυτή την πόλη και σε αυτή τη χώρα που αναγνωρίζεται τοις πάσι ότι ανέβασε σε ύψη δυσθεώρητα, ωιμέ, το διάλογο και τη δημοκρατία.

Αφού διαπίστωσε την επιμονή μου, το βλέμμα του άρχισε να σκοτεινιάζει απειλητικά σαν να μου προέβλεπε καταιγίδα.

Δεν άργησε σαν άλλος Δίας να αρχίσει να μου εξακοντίζει αλλεπάλληλους κεραυνούς: και εσύ τι είσαι; Της Τροχαίας;

Μετά από μία μικρή παύση: από δω είσαι;

Όκι εγκό ξένο στο πατρίντα μου! Εσύ τέλει εγκό γκίνει υπηρέτη εσένα; είχα στην άκρη της γλώσσας μου την απάντηση, βουτηγμένη στην ειρωνεία και την ανθελληναροσύνη, έτοιμος για καυγά, προσπερνώντας πάραυτα το προαναφερθέν ερευνητικό κίνητρο. Άσε μας έχουμε και τα προβλήματά μας, ρε χριστιανέ μου, με πρόλαβε, μάλλον σαν είδε το μάτι μου να λάμπει αγρίως. Ήταν, ακριβώς, ευτυχώς και μυστηριωδώς, αυτό το ρε χριστιανέ μου, παρότι δεν φημίζομαι για τη θρησκευτική μου ευλάβεια, που με έκανε να μην άρχειν χειρών, μάλλον εν προκειμένω, δικαίων.

Εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι είχα μείνει ενεός – μάλλον, υπέθεσε, από την ριπή των ακλόνητων επιχειρημάτων του – για να συνεχίσει: τι θες να πετύχεις; Να σώσεις τον κόσμο; Στο μεταξύ το βλακιόμετρο μου είχε χτυπήσει κόκκινο. Απτόητος στον μονόλογό του και στον κόσμο του, τον πλασμένο αποκλειστικώς και αμετακλήτως για αυτοκίνητα και μηχανές, ο φίλος είπε: και εσένα τι σε νοιάζει; Πρώτη φορά μου λένε κάτι τέτοιο! Και εσύ είσαι ο συνεπής σε όλα, ε; Είσαι τύπος και υπογραμμός, ε; μου έκανε αυστηρά, θυμίζοντας μου τον φιλόλογο που είχαμε στο λύκειο: λύω, έλυον, λύσω……

Αφού δεν βλέπω να περνάνε ανάπηροι! Ε, κι αν πάει να περάσει κάποιος, θα το πάρω, διέκοψε απότομα την φιλολογική αναδρομή μου στο παρελθόν. Όμως, το ομολογώ, είχε απολυτότατο δίκιο, γιατί οι ανάπηροι σε αυτή την ανάπηρη χώρα και σε αυτή την ανάπηρη πόλη – σε αυτά τα ζητήματα τουλάχιστον αλλά και όχι μόνο σε αυτά – βρίσκονται σε μία κατάσταση διαρκούς ρατσιστικού lockdown. Άλλωστε και εγώ, όταν είμαι πεζός, τα ανέχομαι όλα αυτά και προσπαθώ να προσαρμοστώ, συνέχισε, υπονοώντας προφανέστατα πως απεχθάνεται τους επαναστάτες χωρίς αιτία και νιώθει βαθύτατα αδικημένος για την επικριτικότατη στάση μου. Εσύ, το ίδιο δεν θα έκανες, αν είχες αμάξι; Κι αν δεν σ’ αρέσει, φώναξε την αστυνομία! Οι λέξεις βγαίναν με ντεσιμπελάτη σιγουριά, διαφημίζοντας μία μαγκιά που δεν ριψοκινδυνεύει, γιατί φοβάται το τίποτα.

Φεύγοντας, εν είδει χαιρετισμού, μου πέταξε, να μιλήσουμε και για αυτό, όταν πρώτα λύσεις όλα τα άλλα! Ναι, σωστά: Λύσω, λύσεις, λύσει, λύσομεν………

Μετά από κάνα δύωρο που ξαναπέρασα από το σημείο για μία νέα αυτοψία, το αμάξι ακόμη μπροστά στη ράμπα υπομονετικά περίμενε το αφεντικό του. Σαν να το άκουσα μάλιστα να μου γρυλίζει απειλητικά. Μπα ιδέα μου!

Διαπίστωσα πως στο παρμπρίζ δεν υπήρχε κλήση, αν και είχα καλέσει το 100. Ίσως, βεβαίως, να περάσει – αν περάσει – μετά από κάποιες ώρες, αφού ο φίλος μας μάλλον θα έχει προλάβει να διεκπεραιώσει τις δουλειές του, και, ακολουθώντας τους τύπους θα σημειωθεί στο βιβλίο συμβάντων «ουδέν διαπιστώθη». Η εμπειρία του βετεράνου εδώ μιλάει με σιγουριά. Εκείνη τη στιγμή πέρναγε μία μητέρα με το καροτσάκι της. Κοίταξε μία στιγμή το αμάξι σαν να είπε μέσα της τι τα θες τι τα γυρεύεις, μπορεί να ένιωσε και λίγο σαν ανάπηρη, έκανε μία παρέκκλιση πορείας κάποιων μέτρων και απομακρύνθηκε, ενώ στο μεταξύ η λέξη «δυστυχώς» άρχισε απανωτές επισκέψεις στο μυαλό μου.

Δυστυχώς, δεν επιτρέπεται η αυτοδικία, αν και δικαίωμα σημαίνει ότι έχω την εξουσία σε ένα χώρο και έστω και πρόσκαιρα αυτός ο χώρος θεωρείται δικός μου. Δυστυχώς, ο δημόσιος χώρος είναι ορφανός και όποιος προλάβει, ο πιο ισχυρός, ο πιο γρήγορος, ο πιο καπάτσος, ο πιο αδίστακτος τον υιοθετεί. Δυστυχώς, η ηθική μου συνείδηση δεν μου επιτρέπει να κάνω ζημιά στο ταπεινό όχημα του, ούτε μία μικρή ανεπαίσθητη γρατζουνιά. Δυστυχώς επτωχεύσαμεν!

Κάτι όμως με έκαιγε να αντιδράσω, κι ας με κοίταγε το αμάξι με βλέμμα «προσοχή δαγκώνω»! Πάντοτε κουβαλάω μαζί μου κάποιο χαρτί και ένα μολυβάκι. Θα έγραφα ένα μήνυμα, να το αφήσω κάτω από τον υαλοκαθαριστήρα του φίλου. Μου κόλλησε εξ αρχής η ιδέα να βάλω το αμάξι να μιλάει. Κάτι σαν: Χέστηκα κι αν περνάνε ανάπηροι! ή Ζήτω ο βασιλιάς αυτοκίνητο! ή Είσαι ακόμη πεζός; Απόσυρση τώρα!

Προτίμησα να γράψω: «ΟΥΝΤΕΝ ΝΤΙΑΠΙΣΤΩΤΕΙ».

Βαγγέλης Δήμας, εκπαιδευτικός, μέλος της κίνησης ΠΕΖΗ.

Να ξηλωθούν ΑΜΕΣΑ τα παράνομα – φονικά κάγκελα στην περιφερειακή Άρτας.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Ανακοίνωση – Κάλεσμα του SOS Τροχαία Εγκλήματα

–προς: Δήμο Αρταίων, Περιφέρεια Ηπείρου, Αποκεντρωμένη Διοίκηση, ΥΜΕ, Τροχαία Άρτας και κάθε εμπλεκόμενο και ενδιαφερόμενο φορέα.

 –   Πέντε μήνες από το φόνο του Βαγγέλη Δραγατάκη.

• Να ξηλωθούν ΑΜΕΣΑ τα παράνομα – φονικά κάγκελα στην περιφερειακή Άρτας.

Στις 13^ης Σεπτέμβρη 2020 ο 19χρονος Βαγγέλης Δραγατάκης, οδηγός ΙΧ, έχασε τη ζωή του στην περιφερειακή της Άρτας, όταν το αυτοκίνητο που οδηγούσε προσέκρουσε στα κάγκελα που έχουν τοποθετηθεί στην παρυφή του πεζοδρομίου, με αποτέλεσμα αυτά να διαπεράσουν την πόρτα του αυτοκινήτου και να τον τραυματίσουν θανάσιμα.

Να σημειώσουμε πως με βάση τα επίσημα στοιχεία ο Βαγγέλης κινούνταν με ταχύτητα μικρότερη του ορίου ταχύτητος στην περιοχή που είναι 50km/h και δεν είχε καταναλώσει αλκοόλ ή οποιαδήποτε άλλη ουσία. Μαρτυρίες κατοίκων και ρεπορτάζ του τοπικού τύπου αναφέρουν πως την ώρα του συμβάντος, αν και καλοκαίρι, ο δρόμος ήταν γεμάτος νερά λόγω υπερλειτουργίας του αυτόματου ποτίσματος.

Να σημειώσουμε πως στον ίδιο δρόμο αναφέρονται τρία θανατηφόρα τροχαία συμβάντα τα τελευταία χρόνια με το θανάσιμο τραυματισμό των θυμάτων να έχει προκληθεί από τα κάγκελα.

Σε δήλωση του ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Άρτας  (13/9/2020) κος Χαρμπής ανέφερε ανάμεσα σ άλλα: «παίρνω την πρωτοβουλία να καταγγείλω την απαράδεκτη αδιαφορία των υπευθύνων σχετικά με τα επικίνδυνα κιγκλιδώματα του πεζοδρομίου της Περιφερειακής Οδού, όπου την Κυριακή τα ξημερώματα ακόμη ένας άνθρωπος- ένα 19χρονο παιδί- έχασε τη ζωή του. Πρόκειται ίσως για το φονικότερο σημείο της χαρακτηρισμένης «Εθνικής Οδού» όπου ένεκα πρωτίστως της οδηγικής συμπεριφοράς και των ακατάλληλων κλίσεων του δρόμου συμπεριλαμβανομένων έχουν σημειωθεί εκατοντάδες τροχαία, πολλά εξ αυτών με σοβαρούς τραυματισμούς και αρκετούς θανάτους.
Και ενώ όλοι γνωρίζουμε- δημότες και αρμόδιοι- για τη «στροφή του θανάτου» αφήνουμε να εξελίσσονται μπροστά μας τα ατυχήματα και οι τραγωδίες ως κάτι μοιραίο σαν κάτι νομοτελειακό!».

Πλήθος φορέων επίσης εξέδωσε ανακοινώσεις για το συμβάν με σαφείς αναφορές στην ακαταλληλότητα των  φονικών «κικγλιδωμάτων».

Πέντε μήνες μετά το τραγικό συμβάν, η υπόθεση βρίσκεται στα χέρια του εισαγγελέα.

Πέντε μήνες μετά τα φονικά κάγκελα παραμένουν στη θέση τους.

Πόσοι νεκροί θα χρειαστούν για να ξηλωθούν αυτές οι επικίνδυνες δολοφονικές κατασκευές που δεν πληρούν καμιά προυπόθεση ασφαλείας και δεν υπακούουν στις προδιαγραφές (ΕΛΟΤ ΕΝ 1317) παθητικής ασφάλειας;

Αποτελούν αυτές οι κατασκευές Συστήματα Αναχαίτισης Οχημάτων όπως αυτά έχουν θεσμοθετηθεί και στη χώρα μας εδώ και δέκα τουλάχιστον χρόνια. Προφανώς και όχι. Καμία προδιαγραφή ως προς αυτό δεν τηρούν (Σχετικά: Οδηγίες Μελετών Οδικών Έργων (ΟΜΟΕ) Συστήματα Αναχαίτισης Οχημάτων (ΟΜΟΕ – ΣΑΟ) – Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, 2019).

Είναι δυνατόν η Δημοτική αρχή να υποστηρίζει ότι «Δεδομένου ότι η Περιφερειακή Οδός, διέρχεται της πόλης της Άρτας, όπου το επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας είναι 50 Km/h, δεν απαιτείται σύμφωνα με το νομοθέτη η τοποθέτηση στηθαίων ασφαλείας και επιτρέπεται η χρήση κιγκλιδωμάτων για την προστασία των πεζών από την διέλευση των οχημάτων».

Ποιο άρθρο του ΚΟΚ ή οποιουδήποτε άλλου νόμου επιτρέπει τη χρήση κιγκλιδωμάτων σε δρόμο με όριο ταχύτητας 50 km/h  και ποιες προδιαγραφές πρέπει να έχουν αυτά;

Αποτελούν τα κάγκελα, που είναι ακόμα τοποθετημένα στην περιφερειακή, μέσα προστασίας των πεζών;

Όταν αυτή η κατασκευή δεν μπόρεσε να συγκρατήσει ένα μικρό αυτοκίνητο που κινούνταν με μικρή ταχύτητα για ποια προστασία των πεζών συζητάμε; Αν υπήρχαν πεζοί στο σημείο θα είχαν προστατευθεί από τα κάγκελα αυτά;

Αν πραγματικά είναι κεντρικό το ζήτημα προστασίας των πεζών στο συγκεκριμένο δρόμο δύο λύσεις υπάρχουν: ή θα τοποθετηθούν Συστήματα Αναχαίτισης Οχημάτων σύμφωνα με την επιστήμη και τους νόμους (που προστατεύουν ταυτόχρονα πεζούς και οδηγούς) ή αν ο Δήμος θεωρεί την περιοχή ως μέρος μεγάλης συγκέντρωσης πεζών, θα πρέπει να περιοριστεί το όριο ταχύτητος στα 30 Km/ και να προχωρήσει στις αναγκαίες πολεοδομικές διαρρυθμίσεις που θα επιβάλουν την τήρηση του ορίου.

Όποια και νάναι η επιλογή στο μεταξύ η προτεραιότητα είναι μια: να ξηλωθούν ΑΜΕΣΑ τα κάγκελα από την περιφερειακή της Άρτας και κάθε άλλο δρόμο στον οποίο πιθανά υπάρχουν.

Πέντε  μήνες μετά τον θάνατο του Βαγγέλη Δραγατάκη, που έφυγε από τη ζωή μ αυτό το φοβερό τρόπο, το να παραμένουν στη θέση τους τα όπλα που τον σκότωσαν  αποτελεί προσβολή στη Μνήμη του αλλά και πρόκληση για την οικογένεια του και για όλα τα θύματα των τροχαίων εγκλημάτων.

Αθήνα 13/2/2021

πανελλαδικός σύλλογος “SOS Τροχαία Εγκλήματα»                                          Πέντε μήνες μετά στο τόπο του συμβάντος. Λες και δεν έγινε τίποτα…

 

Περιμένοντας….   

Διαβάστε ΕΔΩ: Οι χρονιές αλλάζουν, η Ανευθυνότητα μένει, απο τη μητέρα του Βαγγέλη, Σωτηρία Μποκογιάννη. 

Ηλεκτρικά πατίνια… άλματα (πωλήσεων) στο κενό (νόμου).

Ετικέτες

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ, ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Στις 20 Νοεμβρίου 2020 το Υπουργείο Μεταφορών (ΥΜΕ) έθεσε σε δημόσια διαβούλευση το σχέδιο νόμου «Η Ελλάδα σε κίνηση: Βιώσιμη Αστική Κινητικότητα – Μικροκινητικότητα – Ρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό, την απλούστευση και την ψηφιοποίηση διαδικασιών του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών». Η διαβούλευση ολοκληρώθηκε στις 4 Δεκεμβρίου με μεγάλο αριθμό παρεμβάσεων  στην μεγάλη τους πλειοψηφία τους επικριτικών, ιδίως από  φορείς και πρόσωπα από το πανεπιστημιακό χώρο, το χώρο της ποδηλασίας, των οργανώσεων θυμάτων τροχαίων (ανάμεσα τους κι ο SOS Τροχαία Εγκλήματα), των εκπαιδευτών οδήγησης  κα (ΕΔΩ).

Το σχέδιο νόμου παρουσιάζει σημαντικότατα προβλήματα (Αναλυτικά: ΕΔΩ) και ήρθε με σημαντική καθυστέρηση στη δημοσιότητα, όχι μόνο σε σχέση με τις υποσχέσεις του ίδιου του υπουργείου, αλλά κυρίως με μια αυθαίρετη πραγματικότητα που διαρκούσε και διαρκεί, που οδήγησε στο να πλημυρίσει ο τόπος ηλεκτρικά πατίνια, στο να κυκλοφορούν αυτά σε οποιοδήποτε σημείο μπορεί κανείς να φανταστεί (δρόμοι, πεζόδρομοι, πεζοδρόμια, πλατείες κλπ) με οποιαδήποτε ταχύτητα και σε αρκετά δυστυχήματα με θύματα (ανάμεσα τους δύο τουλάχιστον νεκροί) αλλά και δράστες χρήστες ηλεκτρικών πατινιών. (ΕΔΩ).

Μέχρι σήμερα το σχέδιο νόμου ΔΕΝ έχει κατατεθεί στη Βουλή, για να δούμε αφ ενός αν λήφθηκαν υπ όψη οι παρατηρήσεις όσων μετείχαν στη διαβούλευση (πράγμα εξαιρετικά σπάνιο για Υπουργείο) αλλά και για να μπορούμε να προσδιορίσουμε μια πιθανή ημερομηνία ύπαρξης ενός νομικού πλαισίου, έστω στρεβλού,  για τα ηλεκτρικά πατίνια και τα άλλα χαρακτηριζόμενα ως ΕΠΗΟ, μέσα «μικροκινητικότητας».

Συνεχίζεται λοιπόν η κατάσταση που δημιουργήθηκε από το 2018 με πρωτοβουλία του Δήμου Θεσσαλονίκης και αμέσως μετά  του Δήμου Αθηναίων που έδωσαν πανηγυρίζοντας (ΕΔΩ) «άδεια» κυκλοφορίας  στα ηλεκτρικά πατίνια χωρίς να ρωτήσουν ούτε την Τροχαία, ούτε το ΥΜΕ (ή μήπως είχαν ρωτήσει;) και φυσικά χωρίς να έχουν το δικαίωμα να το κάνουν.

Στις αρχικές «συμβάσεις» των Δήμων με τις εταιρείες που εμπορεύονταν την χρήση των ηλεκτρικών πατινιών έμπαινε σαν ανώτατο όριο ταχύτητας που μπορούν να αναπτύξουν τα 25 km/h. Το σχέδιο νόμου που δημοσιοποίησε το ΥΜΕ (Άρθρο 16)  επιτρέπει σε οδηγούς Ε.Π.Η.Ο. (άνω των 15 ετών) με μέγιστη ταχύτητα τα 25 km/h να κυκλοφορούν στο οδικό δίκτυο όπου υπάρχει το όριο των τα 50 km/h.

Σε κανένα άρθρο του το σχέδιο νόμου δεν προβλέπει κυκλοφορία στο οδικό δίκτυο ηλεκτρικών πατινιών ή άλλων ΕΠΗΟ που αναπτύσσουν ταχύτητα μεγαλύτερη των 25 km/h.

Οι αγορές έχουν άλλη γνώμη…

Τι συμβαίνει αλήθεια την ίδια στιγμή, στα πάνω από δύο χρόνια τώρα που «ζυμώνεται» το σχέδιο νόμου και διευκολύνεται η συγκρότηση μιας ομάδας πίεσης εταιριών, εμπόρων & χρηστών.

Με μια πρόχειρη αναζήτηση στο διαδίκτυο μπορεί κανείς να βρει και να αγοράσει πληθώρα από ηλεκτρικά πατίνια που όχι απλώς παραβιάζουν το όριο των 25 km/h αλλά μάλλον … το ειρωνεύονται.(ΕΔΩ)

Παραθέτουμε μερικές διαφημίσεις λίγων μόνο από τα μοντέλα που αναπτύσσουν τέτοιες ταχύτητες: HS86-Power, Ταχύτητα: 45km/h, Minimotors Speedway Leger, Ταχύτητα: 50km/h, Minimotors Speedway 5 Dual Motor, Ταχύτητα: 60km/h,  Zero 10x 18A-52V, Ταχύτητα: 65km/h, Minimotors Dualtron Eagle, Ταχύτητα: 75km/h, Minimotors Dualtron Thunder, Ταχύτητα: 80km/h, Nanrobot LS7, Ταχύτητα: 85km/h, Dokma DX 60V Black,Ταχύτητα: 95km/h, Dokma DKS 3200W, Ταχύτητα: 100km/h

Να σημειώσουμε πως στο χώρο δραστηριοποιούνται εταιρείες που παράγουν πατίνια μόνο μεγαλύτερες από τα 25km/h όπως η Dokma με βάση την Κίνα με τρία μοντέλα με ταχύτητες 95 και 100 km/h και η Αμερικάνικη Minimotors με 19 μοντέλα με ταχύτητες που ξεκινούν από 30 που φτάνουν κλιμακωτά εως και τα 120 km/h!

Όλα αυτά πωλούνται ελεύθερα και μέσω διαδικτύου στην Ελλάδα. Τι πρόκειται άραγε να κάνει το Υπουργείο Μεταφορών αλλά και το Προστασίας του Πολίτη μ αυτά τα οχήματα;

Θα ενδώσει στις πιέσεις των εταιριών να επιτραπεί η χρήση και σε πατίνια με μεγαλύτερες ταχύτητες από τα 25 km/h και στην παράλληλη διεκδίκηση για κυκλοφορία τους σε δρόμους με όριο ταχύτητος πάνω από τα 50 km/h. Όπως φαίνεται το έδαφος έχει προετοιμαστεί.

Αλλά σε περίπτωση που εμμείνει στην μέγιστη τελική των 25 km/h, τι θα κάνει με το πλήθος των πατινιών που ήδη έχει πωληθεί και επιτυγχάνει μεγαλύτερες ταχύτητες; Τι θα κάνει με την εμπορία αυτών των οχημάτων; Θα παριστάνει τη στρουθοκάμηλο (εν ονόματι της ελεύθερης αγοράς) ισχυριζόμενο πως άλλο ή διακίνηση/εμπορία και άλλο η χρήση;

Πιστεύει κανείς πως κάποιος θ αγοράσει ηλεκτρικό πατίνι με 80 ή 100km/h τελική για να το χρησιμοποιεί σε ιδιωτικούς χώρους;

Τελικά αυτό που συμβαίνει με τα ηλεκτρικά πατίνια θα είναι μια επανάληψη της ιστορίας της νομιμοποίησης των αυθαιρέτων κτισμάτων που κατά κύματα έχει ζήσει σ αυτή η χώρα. Και όπως μετά από κάθε βροχή τα νομιμοποιημένα πάνω στα μπαζωμένα ρέματα αυθαίρετα πλημύριζαν (και συχνά έπνιγαν τους κατοίκους τους) το ίδιο και τα αυθαίρετα της κυκλοφορίας με τις πέραν κάθε λογικής ταχύτητες, χωρίς καμία προστασία στους χρήστες τους, θα εκτινάξουν την επικινδυνότητα στα ύψη.  

Πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα

 

Ιστορία (κωμικοτραγική) της προάσπισης της οδικής ασφάλειας από το Δήμο Αθηναίων.

Ετικέτες

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ, ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Χαιρόμαστε ιδιαιτέρως που ζούμε την εποχή που οι επιστολές πολιτών προς το Δήμο λαμβάνουν απάντηση και δεν πετιούνται στον κάλαθο των αχρήστων. Είναι χαρά να νιώθουμε ότι κάποιος διαβάζει τα μηνύματα των πολιτών. Είναι χαρά να διαβάζουμε και τις απαντήσεις των δημοτικών αρχόντων, καθώς καταλαβαίνουμε ότι “απαντούν για την απάντηση” και δεν μπαίνουν στην ουσία.

Στρίβειν δια του αρραβώνος ή σε βγάζω τρελό και τελειώνει η υπόθεση θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της επιστολής του Γραφείου Δημάρχου.

Συγκεκριμένα από μέλος του συλλόγου μας στάλθηκε η παρακάτω ενυπόγραφη επιστολή μέσω mail στο Δήμο Αθηναίων την 12η Ιανουαρίου του 2021, με αφορμή βραδινή μετακίνηση της γράφουσας πολύ νωρίς το πρωί (πριν ξημερώσει) την 10η Ιανουαρίου, όπως και το βράδυ της ίδιας μέρας, στην οδό Βασ. Σοφίας:

Κύριε Δήμαρχε,

Προσφάτως χρειάστηκε να οδηγήσω βράδυ στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας πηγαίνοντας σε νοσοκομείο της πόλης μας.

Θέλω να σας επισημάνω πως ο χριστουγεννιάτικος φωτισμός του δρόμου ήταν μια διαρκής απόσπαση προσοχής για ένα οδηγό. Είναι τόσο έντονος και φωτεινός και τραβά τόσο την προσοχή, που έκανα προσπάθεια για να παρακολουθώ τα φανάρια και την κίνηση των λοιπών αυτοκινήτων.

 Καθώς οι γιορτές πέρασαν, θα σας παρακαλούσα να παύσετε αυτή τη φωταγώγηση και να λαμβάνουν οι υπηρεσίες του Δήμου  την οδική ασφάλεια σε μελλοντικούς στολισμούς της πόλης.

 Σημειώνω πως σε περίπτωση τροχαίας σύγκρουσής μου στο συγκεκριμένο δρόμο, όσο παραμένει αυτός ο φωτισμός, διατηρώ κάθε δικαίωμα να στραφώ νομικά κατά του Δήμου, καθώς δημιουργεί μη ασφαλείς συνθήκες οδήγησης.

Αναμένοντας την απάντησή σας

Προς τιμήν του το γραφείο Δημάρχου απάντησε  19/1/2021:

Αγαπητή κυρία Βλαχάκη,

Λάβαμε το μήνυμά σας και σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία μαζί μας.

Κατά τη διάρκεια της εορταστικής περιόδου των Χριστουγέννων, η Αθήνα φόρεσε τα καλά της, φωτίστηκε από την μία πλευρά της πόλης έως την άλλη, χαρίζοντας σε μικρούς και μεγάλους χαρά, ζεστασιά και αισιοδοξία, στοιχεία αναγκαία, ειδικά στις δύσκολες συνθήκες που επικρατούν λόγω καραντίνας.

Η τοποθέτηση του εορταστικού διακόσμου έγινε βάσει μελετών και σύμφωνα με όλες τις προδιαγραφές και εγκρίσεις των αρμοδίων τμημάτων, με απόλυτη ασφάλεια τόσο για τους οδηγούς, όσο και για τους πεζούς.

Μετά το πέρας των εορτών, τα φώτα έχουν σβήσει και έχει ξεκινήσει ήδη η διαδικασία αποκαθήλωσης των χριστουγεννιάτικων λαμπτήρων, από τα συνεργεία του Δήμου.

Σας ευχαριστούμε και σας ευχόμαστε καλή χρονιά με υγεία και αισιοδοξία.

Γραφείο Δημάρχου Αθηναίων

Η ώρα της αποδόμησης της απάντησης παράγραφο προς παράγραφο:

Λάβαμε το μήνυμά σας και σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία μαζί μας.

Καλοδεχούμενη αστική ευγένεια… ας μελετήσουμε την απάντησή σας επί της ουσίας και του θέματος.

“Κατά τη διάρκεια της εορταστικής περιόδου των Χριστουγέννων, η Αθήνα φόρεσε τα καλά της, φωτίστηκε από την μία πλευρά της πόλης έως την άλλη…

Η Αθήνα δεν φωτίστηκε απ’ τη μια άκρη στην άλλη (ευτυχώς αν ήταν να φωτιστεί όπως η Βασ. Σοφίας), εκτός αν τα σύνορα της Αθήνας είναι Ομόνοια- Σύνταγμα. Τα μίζερα δεντράκια στις συνοικιακές πλατείες για καλή μας τύχη δεν μας έβγαζαν τα μάτια.

…χαρίζοντας σε μικρούς και μεγάλους χαρά…

Καμιά χαρά  δε χάρισε σε κανέναν μικρό ή μεγάλο η τύφλωση. Αφήστε που λόγω καραντίνας δεν επιτρεπόντουσαν οι βόλτες πέρα από τη γειτονιά του καθένα μας, οπότε γλιτώσαμε το δράμα οφθαλμού της απαστράπτουσας κουρτίνας. Μόνο για τους λίγους  τολμηρούς που έφτασαν ως το κέντρο της πόλης, φρόντισε η αστυνομία να τους χαρίσει “χαρά” με ντουντούκες, μοιράζοντας επιπλέον γιορτινά πρόστιμα.

…ζεστασιά…

Τα φώτα δε ζεσταίνουν τους άστεγους της πόλης, που τους έβλεπες κατάχαμα, πάνω στα χαρτόκουτά τους να σκεπάζουν τα μάτια τους με τα φτωχικά τους στρωσίδια, γιατί τους θάμπωνε η λάμψη των εορταστικών φωτισμένων κουρτινών.

Τα φώτα δε ζεσταίνουν τα κρύα σπίτια, στις πολυκατοικίες που δεν ανάβει πια η θέρμανση.

Τα φώτα δε ζεσταίνουν την παγωμάρα στις καρδιές των ανέργων συμπολιτών μας.

…και αισιοδοξία, στοιχεία αναγκαία, ειδικά στις δύσκολες συνθήκες που επικρατούν λόγω καραντίνας.”

Τώρα όσο για την αισιοδοξία αυτή φαίνεται ξεκάθαρα στη μελέτη των λυμάτων της πόλης που καθώς λένε οι “ειδικοί” που τα μελετούν, η χρήση αντικαταθλιπτικών και ναρκωτικών ουσιών, έχει πάρει την ανιούσα.

Τουλάχιστον στην προηγούμενη καραντίνα είχαμε το μουσικό φορτηγό, που έκανε αισιόδοξη και εύκολη τη ζωή μας, μεταφέροντάς μας το μήνυμα “η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα”.

Η τοποθέτηση του εορταστικού διακόσμου έγινε βάσει μελετών και σύμφωνα με όλες τις προδιαγραφές και εγκρίσεις των αρμοδίων τμημάτων, με απόλυτη ασφάλεια τόσο για τους οδηγούς, όσο και για τους πεζούς.

Η αναφορά και μόνο σε αόριστες μελέτες, προδιαγραφές και εγκρίσεις οι οποίες δεν επισυνάπτονται στο email ή δεν δημοσιοποιούνται δεν είναι αποδεικτικό στοιχείο για την υπάρξή τους.

Διατηρούμε κάθε δικαίωμα αμφισβήτησης της υπάρξής τους, έως ότου συμβεί κάτι από τα παραπάνω.

Εξάλλου, μπορεί, όταν σ’ αυτή τη χώρα η οδική ασφάλεια γίνει προτεραιότητα να πει ο νυν Δήμαρχος πως ο εορταστικός στολισμός “βγήκε και δε βγήκε”.

Μπορεί  ακόμα να παραδεχτεί  ότι “έχω φάει πάρα πολύ μεγάλο ξύλο για το στολισμό της πόλης, που προκάλεσε x αριθμό συγκρούσεων και x²  αριθμό νεκρών και τραυματιών”, με τη προϋπόθεση βέβαια, ότι  οι νεκροί της ασφάλτου θα παίξουν στις ειδήσεις όση ώρα παίζουν οι νεκροί του covid-19.

Διατηρούμε λοιπόν κάθε δικαίωμα επιφύλαξης για την ύπαρξη αυτών των “μελετών”, δεν ξεχνάμε εξάλλου οτι ολόκληρος “μεγάλος περίπατος” στηρίχθηκε στην ύπαρξη μονάχα μιας συγκοινωνιακής μελέτης.

Πώς γίνεται ολόκληρος “μεγάλος περίπατος” να στηρίχθηκε σε μια μελέτη και ο χριστουγεννιάτικος στολισμός σε πολλές, είναι ένα ερώτημα που αξίζει απάντηση.

Μετά το πέρας των εορτών, τα φώτα έχουν σβήσει και έχει ξεκινήσει ήδη η διαδικασία αποκαθήλωσης των χριστουγεννιάτικων λαμπτήρων, από τα συνεργεία του Δήμου.

Τέλος, δεν ξέρουμε πότε τελειώνουν οι γιορτές για το Δήμο Αθηναίων, αλλά εμείς γνωρίζουμε ότι με τα Φώτα (6 Γενάρη), φεύγουν οι καλικάντζαροι και άιντε του Αη Γιαννιού ξεστολίζουν και οι πιο τεμπέλες νοικοκυρές. Η γράφουσα έχει φωτογραφίες που αποδεικνύουν ότι 10-11 και 12 Ιανουαρίου η Βασ. Σοφίας ήταν φωταγωγημένη, με εκτυφλωτικά φώτα/κουρτίνες, που αποσπούσαν την προσοχή από τα φανάρια της οδικής σήμανσης, αλλά και τα φώτα των κινούμενων μηχανοκίνητων οχημάτων.

Αντί επιλόγου

Επειδή  εμείς μπορούμε να παρουσιάσουμε και παρουσιάζουμε αποδεικτικές φωτογραφίες ότι ο στολισμός υπήρχε και μετά των Φώτων, εικάζουμε ότι η μη παρουσίαση των μελετών τις οποίες επικαλείται το γραφείο Δημάρχου να οφείλεται σε παρέμβαση καλλικατζάρων.

(Δεν έγιναν και αγιασμοί φέτος, που όσο να’ναι κάτι παραπάνω προσθέτουν στην οδική ασφάλεια).

Όμορφες τροχαίες διαφημίσεις

Ετικέτες

ΔΡΟΜΟΣ, ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Δεν έχεις επ’ουδενί  δικαίωμα στην γκρίνια. Απλώνεται μπροστά σου μία πληθώρα επιλογών: μπορείς να είσαι ο καλός ο οικογενειάρχης, ο άντρας της περιπέτειας, ο άντρας ο playboy, ο άντρας ο gentleman ή ό,τι άλλο επιθυμείς. Και πάντοτε δυναμικός, αποφασιστικός, έξυπνος, συνήθως όμορφος, συνήθως πολύ αρρενωπός. Κι αν, εντέχνως, ενίοτε υπάρχει κάποια έλλειψη, κάποιο κενό, don’t worry! Αυτα εύκολα καλύπτονται από το υπέροχο όχημα της διαφήμισης.

Και be happy λοιπόν!

Νιώθεις να σε πλημμυρίζει μία υπέροχη αίσθηση ελευθερίας, όταν ρολάρεις με ταχύτητα στην εξοχή. Σε συντροφεύουν καταπράσινα δάση, δροσερά ποτάμια, αγέρωχα βουνά και ονειρεμένες γυναίκες. Αλλά και μέσα στην πόλη με αυτό το υπέροχο αυτοκίνητο όλα θυμίζουν εξοχή. Βασιλεύει μία γαλήνη και υπάρχει πολλή φύση, κυριαρχούν τα δέντρα και το πράσινο. Και όλα λάμπουν από χαρά και καθαριότητα! Το γυαλιστερό σου όχημα διαλύει τα σκοτάδια και τα πάσης φύσεως σύννεφα, όλη τη βρομιά. Το κυκλοφοριακό ως δια μαγείας εξαφανίζεται!  Ίσως μόνο να κινούνται στο περιθώριο, κάτι άλλα οχηματάκια ταπεινά, χαρακτήρες δευτερεύοντες, που βοηθούν να διαγράφεται πανίσχυρη η αντίθεση με το δικό σου αμάξι. Αυτό το αμάξι που, βεβαίως, και θα αγοράσεις!

Και το νιώθεις ήδη πως σε μετατρέπει από κομπάρσο σε πρωταγωνιστή! Με αυτό το αυτοκίνητο, αν και καθιστός, νιώθεις να ψηλώνεις. Το αμάξωμα γίνεται η επιδερμίδα σου, το περίβλημα σου σκληραίνει, νιώθεις άτρωτος! Είσαι ο άρχοντας του δρόμου, ο κυρίαρχος, ο κυνηγός. Οι άλλοι είναι τα θηράματα, τα θύματα.

Με πλασματικό τρόπο οι πραγματικές σου ανάγκες ικανοποιούνται και οι πλασματικές με ένα τρόπο τόσο εντυπωσιακό, τόσο καθηλωτικό που δεν μπορείς να αμφισβητήσεις ότι δεν είναι πραγματικές.  Επιστρατεύονται άλλωστε όλα τα μέσα: οι μουσικές, τα σλόγκαν, οι διάσημοι ηθοποιοί, τα αστέρια γενικώς, διάττοντα και μη, και πλήθος από ειδικούς, επιστήμονες από κλάδους ανθρωπιστικούς, π.χ. ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, αλλά και άλλους από χώρους καλλιτεχνικούς π.χ. γραφίστες, φωτογράφοι.

Πώς να αντισταθείς στη διαφήμιση;

Σου προσφέρει μία ελευθερία τόσο καθηλωτική που σου αφαιρεί την ελευθερία να σκεφτείς ότι το διαφημιζόμενο αυτοκίνητο είναι ένα όπλο που ανά πάσα στιγμή μπορεί να σκοτώσει εσένα και τους άλλους. Σου χαρίζει μία ασφαλή απόδραση. Καλύπτει την κενότητα και την αθλιότητα της ζωή σου. Νιώθεις ότι λύνονται τα προβλήματα σου, τα ψυχολογικά της μέσης ηλικίας, της εφηβικής ηλικίας, της γεροντικής ηλικίας. Πώς να αντισταθείς;

Αμφισβητείται, κυρίως, υποβαθμίζεται, εξευτελίζεται ο παραδοσιακός, ο αρχέγονος τρόπος μετακίνησης, δηλαδή με τα πόδια. Παράλληλα αμφισβητείται και ο ομαδικός τρόπος μετακίνησης με τα Μ.Μ.Μ., αφού δίνεται προτεραιότητα στην ατομική λύση του ΙΧ.  Αυτό που υπονοείται, αν το διατυπώναμε σε σλόγκαν, είναι: «Είσαι ακόμη πεζός; Είσαι και πολύ χαζός!» Ή: «Άσε την πεζή ζωή σου και ξεκίνα την ποίηση της ρόδας!». Πώς να αντισταθείς;

Δεν μπορεί να αντισταθείς. Ακόμη και αν διστάζεις να προχωρήσεις στην αγορά του αυτοκινήτου, τα παιδιά σου θα σε πείσουν, θα σε λυγίσουν! Οι διαφημίσεις είναι έτσι σχεδιασμένες που να επηρεάζουν και τα αγγελούδια σου, που θα θεωρήσουν ότι η αγορά αυτή αποτελεί μία καλή επένδυση ψυχαγωγίας, ένα ωραίο παιχνίδι και θα «επιχειρηματολογήσουν», για να το αγοράσεις. Είναι ήδη καλά προπονημένα με τα αυτοκινητάκια που παίζουν και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια με πρωταγωνιστές αυτοκίνητα. Βρουμ βρουμ! Εσύ, επειδή, βεβαίως, δεν θέλεις να απογοητεύσεις τα βλαστάρια σου, θα οδηγήσεις τον εαυτό σου τάχιστα στην αγορά. Ιδίως, αφού έτσι θα αναβαθμιστεί η θέση σου στη γειτονιά στην οποία ζεις.

Δεν μπορείς να αντισταθείς. Η διαφήμιση υποτίθεται δεν επιβάλλει. Σε περιβάλλει σαν με χάδια, στην ουσία ιδιαιτέρως επιθετικά, σε πολιορκεί, σφυροκοπώντας σε ανελέητα, αφού έχει εισβάλει σχεδόν παντού. Μόνο προβάλλει, προτείνει κι εσύ ελεύθερα(;) επιλέγεις. Και την ελεύθερη επιλογή σου θα την στηρίξεις με εμμονή. Γιατί είναι η δική σου επιλογή. Μία επιλογή παραλλήλως εξυπηρετική των συμφερόντων της αυτοκινητοβιομηχανίας που στο τέλος σε κυρίευσε.

Και, αφού επένδυσες τα ευρουδάκια σου, θέλεις η αγορά σου να έχει, βεβαίως, απόδοση. Θέλεις να το τρέξεις το εργαλείο! Θέλεις η αδρεναλίνη να ξεχύνεται με ιλιγγιώδεις ταχύτητες στο αίμα σου, θέλεις να νιώσεις ελεύθερος, χωρίς κανένα περιορισμό. Σπινιές και γκαζιές! Και  δε θέλεις να χασομεράς πού να παρκάρεις. Τι κι αν είναι διάβαση, ράμπα για ανάπηρους, πεζόδρομος ή πεζοδρόμιο! Αυτό που μετράει είναι να βολέψεις το μωρό σου! Άλλωστε το πολύ να κάνεις ένα λεπτό, που μπορεί να είναι μία ώρα, αν τύχει και παρκάρεις ολίγον τι παράνομα. Άλλωστε όλα είναι σχετικά και διαπραγματεύσιμα στη χώρα που της αναγνωρίζεται ότι γέννησε τον πολιτικό διάλογο και τη δημοκρατία. Σου υποσχέθηκαν άλλωστε έναν υπέροχο κόσμο. Και απαιτείς να κρατήσουν τις υποσχέσεις τους. Το κράτος με την τροχαία να σ’ αφήσουν στην ησυχία σου. Πληρώνεις τόσους φόρους!

Ήμαρτον!

Αν τέλος ανήκεις στην κατηγορία των ελληναράδων οδηγών, μία μικρή συμβουλή: αν στο δρόμο σου βρεθεί  κάποιος πεζός και τον χτυπήσεις (γιατί κυκλοφορεί ο ανόητος στη ζούγκλα;) να μη σταματήσεις. Μην είσαι χαζός! Μην έχεις μπλεξίματα! Μη λερώσεις το άσπρο το πουκάμισο. Αλλά και, αν σε πιάσουν, μη φοβάσαι, δεν θα έχεις και σπουδαίες συνέπειες.  Έχεις ακούσει κανέναν δολοφόνο της ασφάλτου να έχει εκτίσει έστω και μία μέρα φυλακή;

Το εγγυάται η περίφημη ελληνική δικαιοσύνη, πολύ λειψή, πολύ αργή και ιδιαιτέρως στραβοχυμένη  – στην περίπτωσή μας τουλάχιστον – από χέρια και μυαλά πολιτικά.

Βαγγέλης Δήμας, εκπαιδευτικός, μέλος της κίνησης ΠΕΖΗ

Υ.Γ. Χωρίς ίχνος ειρωνείας, ίσα ίσα πολύ σοβαρά: οι διαφημίσεις αυτοκινήτων θα μπορούσαν να συνοδεύονται (υποχρεωμένες από το νόμο) με εικόνες από τροχαία. Ή με κάποια μηνύματα: «Προσοχή δεν είναι παιχνίδι! Σκοτώνει!», « Αν χτυπήσω το συνάνθρωπο μου, δεν τον εγκαταλείπω », « Αν πιω, δεν οδηγώ! »  κλπ. Όπως γίνεται π.χ. με τα τσιγάρα και τον τζόγο.

Γίνε ο Κυνηγός Όχι το Θήραμα. Διαφήμιση της BMW, Ελλάδα 2018. Περισσότερα ΕΔΩ