«Έκτακτα μέτρα» για χρόνια προβλήματα.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Οι αλλεπάλληλες τροχαίες συγκρούσεις στην Κρήτη με μεγάλο αριθμό θανάτων και τραυματισμών οδήγησαν τον Πρωθυπουργό μετά από σύσκεψη με  τον με τον υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη Λευτέρη Οικονόμου στην εξαγγελία μια σειράς μέτρων που από το σύνολο των ΜΜΕ χαρακτηρίστηκαν σαν «έκτακτα» ή σαν « έκτακτο σχέδιο».

Δυο παρατηρήσεις:

α) το πρόβλημα των τροχαίων συγκρούσεων (ιδιαίτερα αυξημένων φέτος) στην Κρήτη δεν είναι δυστυχώς  έκτακτο για να απαιτεί «έκτακτα μέτρα». Είναι χρόνιο και απαιτεί μόνιμη, μακροπρόθεσμη και πολυεπίπεδη αντιμετώπιση.

β) το πρόβλημα των τροχαίων συγκρούσεων είναι πρόβλημα όλης της χώρας, άσχετα με τις διαβαθμίσεις από περιοχή σε περιοχή. Συνολικά και επί πάρα πολλά χρόνια η χώρα μας βρίσκεται στην πρωτοπορία των ευρωπαικών χωρών με θανάτους και τραυματισμούς από τροχαίες συγκρούσεις. Μια συνολική μακροπρόθεσμη πολιτική (Όραμα Μηδέν) είναι απαραίτητη για να έρθει η ανατροπή και να μπούμε στο δρόμο του περιορισμού των τροχαίων συγκρούσεων και της εκμηδένισης του τροχαίου τραύματος.

Προφανώς έκτακτα μέτρα και σχέδια μπορούν να υπάρχουν. Αρκεί κατά τη γνώμη μας να εντάσσονται σ αυτή τη λογική.

Μέχρι σήμερα η κυβέρνηση δεν έχει γνωστοποιήσει το πρόγραμμα της για την Οδική Ασφάλεια.

Οι  ασχολούμενοι με το θέμα γνωρίζουν το πρόγραμμα «ΠΡΟΣΕΧΩ- Ο δρόμος για την Ασφάλεια» (ΕΔΩ) που είχε δημοσιοποιήσει η Νέα Δημοκρατία το 2017, ωστόσο μένει να  διευκρινιστεί αν αυτό αποτελεί τη βάση της πολιτικής που θα ακολουθήσει σαν κυβέρνηση, ποιοι θα το εφαρμόσουν και με ποιες προτεραιότητες. Κάθε νέα κυβέρνηση φυσικά έχει μια περίοδο χάριτος. Ωστόσο στο συγκεκριμένο θέμα, είναι ευνόητη η αναγκαιότητα της ταχύτερης δυνατής αποσαφήνισης των στόχων.

Pablo Picasso, minotaure-1933

Ξαναγυρνώντας στα μέτρα για την Κρήτη διαβάζουμε:

«Το έκτακτο σχέδιο προβλέπει:

1.Μεγαλύτερη παρουσία της Αστυνομίας, ειδικά τα σαββατοκύριακα (Δευτέρες και σαββατοκύριακα σημειώνονται τα περισσότερα τροχαία).

2.Επίδειξη μηδενικής ανοχής στην παραβατικότητα, δίχως χαριστικές ρυθμίσεις.

3.Δρομολόγηση ενίσχυσης της αστυνομικής δύναμης Κρήτης με 50 άτομα που θα τεθούν στην υπηρεσία της Τροχαίας.

4.Ειδικές διαλέξεις στα σχολεία για την οδική συμπεριφορά.

5.Ενημερωτική καμπάνια στα τοπικά Μέσα.

6. Σε συνεννόηση με το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών θα εξετάσει την τοποθέτηση ειδικών διαχωριστικών στα πιο επικίνδυνα σημεία του βόρειου οδικού δικτύου». (ΕΔΩ)

Τα τρία πρώτα μέτρα αφορούν στην αύξηση της επιτήρησης του οδικού δικτύου γεγονός απόλυτα αναγκαίο και διεθνώς αποδοτικό αλλά μη επαρκές από μόνο του για την εμπέδωση μιας διαφορετικής πραγματικότητας στο οδικό δίκτυο. Στο σημείο 3, ο όρος «δρομολόγηση ενίσχυσης» και όχι «άμεση ενίσχυση» μπορεί να σημαίνει πολύ διαφορετικά πράγματα σε σχέση με την αποτελεσματικότητα της προσπάθειας.

Το 4^ο και το 5^ο μέτρο (διαλέξεις στα σχολεία και καμπάνια από ΜΜΕ) πράγματα που και εμείς σαν σύλλογος πραγματοποιούμε ελάχιστα προσφέρουν άμεσα και είναι πολύ συζητήσιμο το πόσο προσφέρουν μακροπρόθεσμα.

Ουσιαστική προσφορά θα είχε η «τοποθέτηση των ειδικών διαχωριστικών στα πιο  επικίνδυνα σημεία» αν επιλέγονταν και ένας τρόπος ταχείας ιεράρχησης και υλοποίησης του στόχου.

Η εξαγγελία των «έκτακτων μέτρων» θέτει ξανά επι τάπητος το κρίσιμο ερώτημα: ποιος είναι ο φορέας που χαράσσει και υλοποιεί την πολιτική οδικής ασφάλειας; Χωρίς απάντηση σ αυτό το ερώτημα δεν πάμε πουθενά.

Πριν δύο χρόνια με πρωτοβουλία του συλλόγου μας εκδόθηκε το εγχειρίδιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας με τίτλο SAVE LIVES – Δέσμη Μέτρων για την Οδική Ασφάλεια (ΕΔΩ). Σ αυτό κωδικοποιούνται όλες οι σύγχρονες αντιλήψεις για την πρόληψη και την αντιμετώπιση των τροχαίων συγκρούσεων με βάση την εμπειρία χωρών που άσκησαν πολιτικές με αποτελέσματα.

Η αντιμετώπιση των τροχαίων δεν απαιτεί νέες ανακαλύψεις. Απαιτεί πολιτική τόλμη και αποφασιστικότητα, επιστημονική γνώση, δημοκρατική συλλειτουργία των συναρμοδίων φορέων και συμμετοχή της κοινωνίας στο εγχείρημα.

Όσο δεν υπάρχουν αυτά οι τροχαίες συγκρούσεις στη χώρα μας δεν πρόκειται να περιοριστούν δραστικά.

Κάτι ακόμα για την Κρήτη.

α) Είναι κοινός τόπος, αλλά και επιστημονικά τεκμηριωμένη (η Διοίκησης της 7^ης  Υγειονομικής Περιφέρειας Κρήτης έχει ασχοληθεί συστηματικά με το θέμα) η αυξημένη χρήση αλκοόλ και η  ολοένα και μικρότερες ηλικίες έναρξης της χρήσης στην Κρήτη. Εμπειρικά γνωρίζουμε (η Τροχαία φυσικά γνωρίζει περισσότερα και κακώς δεν τα δημοσιοποιεί) ότι συνεχώς μεγαλώνει το ποσοστό οδηγών υπό την επήρεια αλκοόλ και ουσιών που εμπλέκεται σε τροχαίες συγκρούσεις.

Το ΕΚΑΒ επίσημα έχει ζητήσει (για όλη τη χώρα) τα νόμιμα όρια αλκοόλ στο αίμα των οδηγών να περιοριστούν δραστικά: οπωσδήποτε ΜΗΔΕΝ για τους επαγγελματίες και τους νέους οδηγούς και αν αυτό δεν γενικευτεί για όλους του οδηγούς το όριο να κατέβει από το 0.5gr/L στο  0.2. Ήδη τέσσερις ευρωπαικές χώρες έχουν  θεσπίσει την Μηδενική κατανάλωση αλκοόλ απ όλους τους οδηγούς, ενώ οκτώ συνολικά ευρωπαικές χώρες έχουν μικρότερα όρια νόμιμης συγκέντρωσης αλκοόλ στο αίμα από τη χώρα μας.

Κατά τη γνώμη μας η νομοθέτηση της μηδενικής ανοχής αλκοόλ για τους οδηγούς μαζί με την αναθεώρηση των διοικητικών και ποινικών συνεπειών για όσους οδηγούν κάνοντας χρήση θα είχε πολύ σημαντικές επιπτώσεις στον περιορισμό των τροχαίων παντού, αλλά ιδιαίτερα στην Κρήτη.

β) Ξανάρχισαν πάλι οι υποσχέσεις για νέες μελέτες για νέο ΒΟΑΚ που θα ξεκινήσουν από μηδενική βάση.  Είναι να απορεί κανείς πως μια περιοχή που δεν μπορεί δεκαετίες τώρα να κάνει μερικά πολύ μικρά αλλά ιδιαίτερα σημαντικά έργα όπως πχ ο κόμβος Αγίας Πελαγίας στο Ηράκλειο, η στροφή στις Σίσες Ρεθύμνης, η είσοδος του Πολυτεχνείου Κρήτης στα Χανιά, για να αναφέρουμε ενδεικτικά τρία σημεία λαιμητόμους αρέσκεται στο να συζητά και να «οραματίζεται» αυτοκινητοδρόμους.

Να σημειώσουμε ότι αυτή είναι μια συζήτηση που αφορά κυρίως στα τοπικά ΜΜΕ. Μια και οι μονομάχοι και οραματιστές του νέου ΒΟΑΚ απέφυγαν επί δυο κοινοβουλευτικές περιόδους να συμμετάσχουν στην Επιτροπή Οδικής Ασφάλειας της Βουλής (κανείς βουλευτής από κανένα κόμμα).  Ας ελπίσουμε πως στη νέα επιτροπή κάποιος θα δεήσει να συμμετάσχει ώστε να προκληθεί μια συζήτηση εκεί που πρέπει.

Και κάτι για τη «σοβαρότητα» του ζητήματος.

Η ελληνική πολιτεία διαχρονικά και παρά την ύπαρξη τόσων χιλιάδων νεκρών και αναπήρων απ αυτές δεν αξιολογεί το ζήτημα των τροχαίων συγκρούσεων σαν ζήτημα ιδιαίτερης σημασίας. Υπάρχουν άπειρα στοιχεία που το τεκμηριώνουν αλλά να σταθούμε σ ένα «μικρό»:

Πρόσφατα έγιναν κρίσεις στην ΕΛΑΣ. Δεν θα αναφερθούμε στο πως και το γιατί αλλά σε μια «πάγια πρακτική» που καταδεινύει την μη ιεράρχηση του προβλήματος ως σημαντικού: Αξιωματικοί σε υπηρεσίες της Τροχαίας με σημαντικότατες γνώσεις, εμπειρία και όρεξη για δουλειά που προήχθησαν σε ανώτερο βαθμό, έφυγαν από την Τροχαία και ανέλαβαν άλλα καθήκοντα στην πιο παραγωγική φάση της θητείας τους!

Έτσι λειτουργεί η υπηρεσία θα μας πούν.

Γι αυτό δεν λειτουργεί η χώρα θα τους απαντήσουμε.

Advertisements

Χωρίς μέτρα για την Οδική Ασφάλεια δεν θα σταματήσουμε να μετράμε νεκρούς.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Στις 24 Ιουλίου στην Καλοκαιρινή Ενημέρωση της ΕΡΤ 1 ο πρόεδρος του SOS Τροχαία Εγκλήματα Γιώργος Κουβίδης συζητά με τον Θάνο Σιαφάκα και την Μαριλένα Κατσίμη. Δεν μπορούμε να μιλάμε για ασφάλεια όταν δεν μιλάμε για την Οδική Ασφάλεια.

Η αλαζονεία των Ελλήνων οδηγών

Γιώργος Σταματόπουλος

Αυστηρές ποινές για τους εποχούμενους παραβάτες περιέχει το νομοσχέδιο για τον νέο κώδικα οδικής κυκλοφορίας, που μπορεί να φτάσουν έως και ισόβια σε περίπτωση πρόκλησης πολύνεκρου τροχαίου δυστυχήματος. Είναι μια αρχή αφού πολλοί Ελληνες οδηγοί από μόνοι τους αρνούνται να αποκτήσουν κουλτούρα ασφαλούς οδήγησης, θεωρώντας ταυτόχρονα ότι είναι ταυτισμένοι με το όχημά τους, ότι το όχημα αυτό τους προσδίδει ανωτερότητα [έναντι ποιων;], κύρος και λοιπά. Είναι πολύ δύσκολο για αυτούς τους οδηγούς να αποκτήσουν οδηγητική συνείδηση, να σεβαστούν τους άλλους οδηγούς και κυρίως να σεβαστούν τους πεζούς.

Εξαιρουμένης της Ανατολής, δεν νομίζω να υπάρχουν χειρότεροι οδηγοί από τους Ελληνες. Σε οποιαδήποτε χώρα εάν κάποιος συλληφθεί να οδηγεί υπό το κράτος του Διόνυσου, αυτόματα του αφαιρείται άδεια οδήγησης και του επιβάλλεται πρόστιμο τέτοιο που τον αποτρέπει από την επανάληψη της επαίσχυντης πράξης του, εάν δε προκαλέσει θάνατο εκτίει ποινή χωρίς κανένα ελαφρυντικό. Είναι πράγματι εντυπωσιακό: ο μέσος όρος ταχύτητας μέσα στις πόλεις στην Ευρώπη και αλλαχού είναι τα τριάντα χιλιόμετρα – εδώ είναι τα πενήντα. Γιατί; Με το ευρωπαϊκό όριο η οδήγηση είναι απόλαυση, είναι ξεκούραση και βόλτα, χαίρει κανείς τα αγαθά της βραδύτητας, της οποίας έχουμε ξεχάσει τα οφέλη και την παιδαγωγική δύναμη.

Λέγαμε κάποτε ότι φταίει η κακοτεχνία των δρόμων, μεταθέτοντας τις δικές μας ευθύνες – δικαιολογούσαμε άκομψα και σχεδόν πρόστυχα την αλαζονική μας συμπεριφορά στην οδήγηση κυρίως στους εθνικούς δρόμους, όπου τρέχαμε δαιμονισμένα και δυσανασχετούσαμε όταν μας μοίραζαν κλήσεις λόγω υπέρβασης του ορίου ταχύτητας ή του αλκοόλ ή άλλων εθιστικών ουσιών. Τώρα, οι δρόμοι είναι αξιοπρεπείς, αλλά εμείς τον χαβά μας. Αμ, το άλλο παράδοξο; Να κατασκευάζονται τα οχήματα με δυνατότητες να τρέχουν πάνω από διακόσια χιλιόμετρα την ώρα τη στιγμή που η ανάπτυξη τέτοιων ταχυτήτων είναι απαγορευτική, είτε στις πόλεις είτε σε δρόμους μεγάλης κυκλοφορίας; Δεν ξέρω αν αυτό είναι ερμηνεύσιμο από τον κοινό νου [ίσως υπάρχουν άλλοι λόγοι, που μου διαφεύγουν].

Η αυστηρότητα του νόμου συνήθως μένει στα χαρτιά και οι παραβάτες, ό,τι και αν προξενούσαν, κυκλοφορούσαν ελεύθεροι, εννοώ με την άδεια κυκλοφορίας στο τσεπάκι τους και χωρίς καμία τύψη για το κακό που είχαν προξενήσει. Να φανταστούμε την πυρηνική έκρηξη στα σπίτια των αδικοχαμένων στην άσφαλτο. Αυτή η αλαζονική συμπεριφορά των οδηγών πρέπει να λάβει ένα τέλος – υπάρχουν τόσοι άλλοι τομείς που μπορεί ο καθείς να επιδείξει την ανωτερότητά του και τα προσόντα του ή να νιώσει [διότι ακούγεται και αυτό] το ξεπέρασμα των ορίων μέσω της ταχύτητας· αλλού πρέπει να δοκιμαστούν αυτά τα όρια.

Στη χώρα μας η πιθανότητα να πέσεις θύμα τροχαίου δυστυχήματος είναι τρεις φορές μεγαλύτερη απ’ ό,τι σε εξελιγμένες ευρωπαϊκές χώρες – η παιδεία μας πάσχει σε αυτόν τον τομέα· να ήταν και ο μόνος… Πάντως ο νέος κώδικας έγινε δεκτός με ανακούφιση από εκείνους που έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους να μας εμφυσήσουν την αναγκαιότητα για ήπια και ασφαλή οδήγηση [πονεμένους υποθέτω και παρ’ όλα αυτά να επιμένουν – και εύγε τους]. Μένει να αποδειχτούν όλα αυτά στην πράξη· η αυστηρότητα να μη χάσει τη σημασία της.

Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών στις 25.7.2019

Κρατική αδιαφορία για τα τροχαία

Γιώργος Σταματόπουλος

Εγραφα χθες για την αλαζονική [δολοφονική, έπρεπε να πω] συμπεριφορά των Ελλήνων οδηγών εξ αφορμής των αλλαγών που υπάρχουν στον νέο κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Μερικοί -και φίλοι- ξίνισαν τα μούτρα τους, θεωρώντας πως τάσσομαι υπέρ της αυστηρότητας των μέτρων και ότι δεν μπορεί τάχα η αυστηρότητα να αλλάξει τη νοοτροπία που έχει «χτιστεί» τις τελευταίες δεκαετίες της [επίπλαστης] ευμάρειας.

Εγραψα ότι είναι μια αρχή, όχι ότι θα επέλθει κάποια τελική λύση. Πρέπει απλώς να τονιστεί ότι αυτή απαράδεκτη συμπεριφορά των οδηγών δεν άνθησε από μόνη της, χωρίς δηλαδή τη σιωπηρή συγκατάβαση του ελληνικού κράτους.

Πώς συναίνεσε η ελληνική πολιτεία σε αυτή τη στρεβλή και βίαιη [λόγω των πολλών τροχαίων δυστυχημάτων] συμπεριφορά; Απαξιώνοντας κατ’ αρχάς το φιλικότατο προς το περιβάλλον τρένο. Ολες οι μεταφορές στην Ευρώπη αλλά και στις ΗΠΑ εκτελούνται με τρένα κι έτσι επιτυγχάνεται η αποσυμφόρηση στα οδικά δίκτυα φορτηγών και νταλικών, που είναι κίνδυνος θάνατος για τα μικρότερα αυτοκίνητα.

Υπάρχουν τόσες νταλίκες στην Ελλάδα όσες σε όλες τις άλλες χώρες της Ευρώπης. Είναι και η νταλίκα ένα μέσο επίδειξης πλουτισμού για τον κάτοχό της. Αυτό που συμβαίνει στη χώρα πραγματικά σπάνια το βλέπεις αλλού: νταλίκες να αναπτύσσουν υπερβολική ταχύτητα και μάλιστα να περνούν μέσα από κατοικήσιμες περιοχές, μερικές εκ των οποίων είναι και σημαντικά τουριστικές.

Ασε το άλλο με τους οδηγούς. Εχω συνομιλήσει με μερικούς εξ αυτών και μου έχουν διηγηθεί τις φρικιαστικές συνθήκες υπό τις οποίες εργάζονται. Είναι τόση η πίεση που υφίστανται από τους εργοδότες τους για να προλάβουν όσο το δυνατόν περισσότερα ταξίδια ώστε σπάνια τους μένει χρόνος να ξαποστάσουν, να φάνε και να κοιμηθούν, όπως κοιμούνται και τρώνε οι περισσότεροι άνθρωποι. Αναγκάζονται έτσι να οδηγούν υπό άθλιες συνθήκες και -το ομολογούν και οι ίδιοι- ποτέ δεν ξέρουν τι κακό θα τους συμβεί, γιατί είναι παραπάνω από βέβαιο ότι θα τους συμβεί.

Μου έχουν διηγηθεί απίστευτες ιστορίες και πώς απεφεύχθη το μακελειό την τελευταία στιγμή, από σύμπτωση κυρίως και από μεγάλη δόση τύχης -ναι, αλλά η τύχη δεν θα χαμογελάει πάντα. Εκτός από το ανεκδιήγητο ελληνικό κράτους έχουμε και τους ιδιοκτήτες των νταλικών που προσπαθούν να βγάλουν από τη μύγα ξίγκι.

Μου λένε ότι ο λόγος που μπαίνουν σε αστικές-τουριστικές περιοχές παρακάμπτοντας τις εθνικές οδούς είναι για να αποφύγουν να πληρώσουν το αντίτιμο που τους αναλογεί στα διόδια. Εντολή εργοδοτών και τα σκυλιά δεμένα. Αυτό βεβαίως είναι σε γνώση των δημοτικών αρχών, αλλά και αυτές ποιούνται την νήσσαν -ποιος ξέρει τι συμφωνίες κάνουν μεταξύ τους [οι δημοτικοί άρχοντες με τους εργοδότες].

Η χώρα πάσχει και σε ατομικό και σε κρατικό επίπεδο και η πάθηση αυτή οφείλεται πρωτίστως στην πολιτεία και τους υπαλλήλους της, οι οποίοι περί άλλα τυρβάζουν σε ό,τι αφορά τη συμπεριφορά των οδηγών -δηλαδή, τι, πρέπει να τους τύχει [φτου…φτου…] κάτι κακό για να βάλουν μυαλό και να πάρουν τις ορθές αποφάσεις;

Υπάρχουν τόσα θύματα από τροχαία στην Ελλάδα, λες και είμαστε σε εμφύλιο -και ας μη γίνει λόγος για ακρωτηριασμούς, αναπηρίες. Τραγωδίες.

Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών  στις 26.7.2019

Η οδική ανασφάλεια είναι πολιτική επιλογή.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Στην τελική ευθεία για τις εκλογές για ακόμα μια φορά η οδική ασφάλεια, τα τροχαία εγκλήματα και τα δικαιώματα των θυμάτων απουσιάζουν παντελώς από την δημόσια συζήτηση.

Σε μια χώρα που βαυκαλίζεται ή υποκρίνεται πως τα τροχαία εγκλήματα αποτελούν ατυχήματα προφανώς η πολιτική διάσταση του θέματος δεν υφίσταται. Όλα είναι θέμα τύχης.

Το καθήκον της πολιτείας συνοψίζεται στο να φτιάξει δρόμους και να προωθεί την διαρκή αγορά νέων αυτοκινήτων. Μέχρις εκεί. Από κει και πέρα «ο σώζων εαυτόν σωθήτο». Οι «ισχυροί» του οδικού δικτύου θα επιβιώσουν και οι ευάλωτοι- «αδύναμοι» θα ανακυκλωθούν ή στην καλύτερη περίπτωση θα ζήσουν ανάπηροι. Το κράτος «ουδέτερο» θα παρατηρεί.

Ένα μήνα πριν, στις ευρωεκλογές το θέμα Αναπηρία πήρε εκρηκτικές διαστάσεις στον προεκλογικό αγώνα και ο ανυποψίαστος θα θεωρούσε πως επιτέλους ένα από τα ζητήματα «ταμπού» της ελληνικής κοινωνίας και πολιτικής, τα μηδαμινά έως ανύπαρκτα δικαιώματα αυτής της όλο αυξανόμενης (και με τη συμβολή των τροχαίων) κατηγορίας συμπολιτών μας επιτέλους βγήκε επιτέλους κάτω από το χαλί και εμφανίστηκε στη δημόσια σφαίρα.

Ένα μήνα μετά, στις εθνικές εκλογές, παρότι η κυβέρνηση μιας χώρας έχει πολύ περισσότερες δυνατότητες να  υλοποιήσει πολιτικές και γι αυτούς τους ανθρώπους απ ότι το ευρωκοινοβούλιο το θέμα ουσιαστικά δεν υπάρχει στον δημόσιο λόγο.

Είναι απίστευτο πως κανείς δεν απορεί μ αυτή την εξέλιξη. Τι έγινε τελικά; Μήπως το μήνα που πέρασε λύθηκαν όλα τα προβλήματα των ΑμεΑ; Η μήπως όλη αυτή η ευαισθησία δεν ήταν τελικά παρά μια φούσκα ανάλογη μ αυτές που τόσες φορές μας έχουν γεμίσει.

Ακούμε καθημερινά αντιπαραθέσεις για το ζήτημα της ασφάλειας, πότε η χώρα ήταν ασφαλέστερη και πότε και από ποιους θα γίνει ακόμα πιο ασφαλής  και θέλουν να τις πάρουμε στα  σοβαρά. «Ξεχνάνε» να αναφέρουν ένα πράγμα, όχι γιατί το αγνοούν αλλά γιατί δεν συμφέρει. Γιατί είναι ένας τομέας που εδώ και δεκαετίες δεν υπάρχουν πεπραγμένα. Κι αυτός είναι η οδική ασφάλεια.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΑΣ, στοιχεία που κανένα κόμμα δεν αναφέρει (αυτή ειδικά την περίοδο) στην Ελλάδα από το 2011 μέχρι και το 2017 είχαμε 7.000 βίαιους θανάτους. Απ αυτού οι 6.160 δηλαδή το 88% συνέβησαν στο οδικό δίκτυο… Για ποια εγκληματικότητα και για πια ασφάλεια μιλάτε εντιμότατοι κύριοι υποψήφιοι όταν δεν μιλάτε για ΤΟ έγκλημα.

Η χώρα μας παραπαίει σταθερά καταλαμβάνοντας κάθε χρόνο μια από τις χειρότερες θέσεις μεταξύ των χωρών της Ευρώπης σε αριθμό θυμάτων από τροχαίες συγκρούσεις. (Περισσότερα: ΕΔΩ).  Και αυτή η κατάσταση θεωρείται από το πολιτικό σύστημα ως κανονικότητα. Δεν το ενοχλεί και δεν πρέπει να απασχολεί τους πολίτες.

Στα χρόνια δράσης του συλλόγου μας είχαμε την δυνατότητα να έρθουμε σε επαφή με ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων που ασχολούνται συστηματικά επι χρόνια με το ζήτημα της οδικής ασφάλειας. Διαπιστώσαμε πως τόσο στην Τροχαία, όσο και στην Πυροσβεστική και στο ΕΚΑΒ (και στον τομέα Περίθαλψη ευρύτερα) υπάρχει σήμερα μια γενιά ανθρώπων με γνώση και διάθεση να δουλέψει συστηματικά για το θέμα της δραστικής αντιμετώπισης του προβλήματος.

Είναι ολέθριο να μείνει ανεκμετάλλευτη αυτή η γνώση και η διάθεση. Και δυστυχώς η παντελής έλλειψη οποιασδήποτε αναφοράς στο θέμα στην προεκλογική περίοδο κάτι τέτοιο προδιαγράφει.

Το ζήτημα της οδικής ασφάλειας είναι ζήτημα πολιτικό με την πιο ουσιαστική έννοια του όρου.

Αν σήμερα οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας αρνούνται να εκφέρουν πρόταση, αρνούνται να ασχοληθούν με το θέμα αναλαμβάνουν πλήρως την ευθύνη της διαιώνισης του σπιράλ θανάτου που επί δεκαετίες εξοντώνει την νεολαία της χώρας.

Κατά τη γνώμη μας η όποια επόμενη κυβέρνηση θα έπρεπε να θέσει ένα απλό και ξεκάθαρο στόχο: μέσα στην επόμενη τριετία η Ελλάδα να  βρεθεί ανάμεσα στις πέντε ασφαλέστερες ευρωπαικές χώρες στο επίπεδο τη οδικής ασφάλειας. Αυτό δεν αποτελεί ευχή αλλά ένα απόλυτα ρεαλιστικό πολιτικό στόχο. Υπάρχει και η διεθνής εμπειρία και το στελεχικό δυναμικό, επιστημονικό και υπηρεσιακό που μπορεί να το υλοποιήσει.

Ενδιαφέρει κανένα;

SOS Τροχαία Εγκλήματα

Τα αυτοκίνητα μας σκοτώνουν. Μέσα σε μία δεκαετία πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

του George Monbiot, αρθρογράφου της Guardian

Η οδήγηση καταστρέφει τις ζωές μας, και ενισχύει την περιβαλλοντική καταστροφή. Μόνο η άμεση δράση μπορεί να άρει την εξάρτησή μας από αυτό.

Είναι το τελευταίο οχυρό. Έξω από τις πόρτες του νοσοκομείου είναι παρκαρισμένο με τη μηχανή σε λειτουργία ένα mini-bus. Ο οδηγός παίζει με το κινητό. Τα καυσαέρια γεμίζουν την είσοδο του νοσοκομείου. Πετάγομαι και ζητώ από τον οδηγό να σβήσει τη μηχανή. Ανταποκρίνεται ενοχλημένος. Στη συνέχεια παρατηρώ ότι φορά στολή υγειονομικού. Διασχίζω την είσοδο του νοσοκομείου, μέχρι τον διάδρομο και το τμήμα καρκίνου (όχι για κάποιον καρκίνο αυτή τη φορά, αλλά για ένα χειρουργείο αποκατάστασης). Στέκομαι λίγο παρατηρώντας τη τεράστια αίθουσα αναμονής και αναρωτιέμαι πόσοι από τους ασθενείς που έχουν περάσει από εδώ, νόσησαν  εξαιτίας της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Σκέφτομαι τους ανθρώπους άλλων τμημάτων:  παιδιά με κρίσεις άσθματος, ασθενείς με τραύματα από τροχαία ή άλλους με μόνιμες αναπηρίες καθηλωμένοι σε αναπηρικά αμαξίδια. Και σοκάρομαι συνειδητοποιώντας με πόσους τρόπους τα αυτοκίνητα έχουν καταστρέψει τις ζωές μας.

Ας εγκαταλείψουμε αυτό το καταστροφικό «πείραμα», ας αναγνωρίσουμε πως αυτή η τεχνολογία του 19^ου αιώνα, σήμερα πλέον μας κάνει περισσότερο κακό από ό,τι καλό και ας σχεδιάσουμε την έξοδό μας από αυτό το μοντέλο ζωής. Ας βάλουμε έναν στόχο: να περικόψουμε τη χρήση του αυτοκινήτου κατά 90% την επόμενη δεκαετία.

Ναι, το αυτοκίνητο μας είναι ακόμη χρήσιμο – για ορισμένους είναι εξαιρετικά σημαντικό. Παρά την πιστότητα του στην εξυπηρέτηση των αναγκών μας, ουσιαστικά μας διαφεντεύει και καταστρέφει ό,τι αγγίζει. Σήμερα εμφανίζεται μία ακολουθία από επείγουσες καταστάσεις που απαιτούν άμεσες απαντήσεις.

Μία τέτοια επείγουσα κατάσταση είναι πολύ οικεία σε κάθε νοσοκομείο. Η ρύπανση σήμερα σκοτώνει 3 φορές περισσότερο παγκοσμίως από ό,τι το AIDS, η φυματίωση και η ελονοσία. Θυμάστε τους θορυβώδεις ισχυρισμούς από τον κυρίαρχο τύπο: ότι τα χρήματα του δημοσίου θα ήταν καλύτερο να αξιοποιηθούν στην πρόληψη των μεταδιδόμενων ασθενειών, παρά στην πρόληψη της περιβαλλοντικής καταστροφής;

Αποδεικνύεται ότι τα οφέλη στην υγεία θα ήταν εξαιρετικά σημαντικά από την σταδιακή κατάργηση της χρήσης ορυκτών καυσίμων. (Φυσικά, τίποτα δεν μας εμπόδιζε να επενδύουμε στην πρόληψη και των δύο – ήταν ένα ψευδές δίλημμα). Η χρήση των ορυκτών καυσίμων, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, «είναι η σημαντικότερη απειλή παγκοσμίως για την υγεία των παιδιών».

Τοξικά αέρια απειλούν τα παιδιά μας.

Πρέπει να ασχοληθούμε με το lobby της ρύπανσης.

Σε άλλους τομείς οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου έχουν πέσει δραστικά. Οι εκπομπές, ωστόσο, από τις μεταφορές στο Ηνωμένο Βασίλειο μειώθηκαν μόνο κατά 2% μετά το 1990. Ο στόχος που έχει θέσει η κυβέρνηση είναι η μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου κατά 80% έως το 2050, και παρότι η επιστήμη σήμερα μας λέει πως αυτό είναι απελπιστικά ανεπαρκές. Οι μεταφορές, κυρίως εξαιτίας της εμμονής μας στο ιδιωτικό αυτοκίνητο, είναι σήμερα ο κύριος παράγοντας που μας οδηγεί στην κλιματική αλλαγή.

Ο αριθμός των ανθρώπων που σκοτώνονταν στον δρόμο μειώνονταν σταθερά στο Ηνωμένο Βασίλειο έως το 2010, οπότε και η πτωτική αυτή πορεία σταμάτησε. Γιατί;

Διότι, παρόλο που, λιγότεροι οδηγοί κι επιβάτες πεθαίνουν, ο αριθμός των πεζών που σκοτώθηκαν αυξήθηκε κατά 11%. Στις ΗΠΑ είναι ακόμη χειρότερα: υπάρχει 50% αύξηση του ετήσιου ρυθμού θανάτων των πεζών μετά το 2009. Οι αιτίες φαίνεται να είναι δύο: Η απόσπαση των οδηγών στα κινητά τους τηλέφωνα και η αλλαγή που συντελέστηκε από την χρήση συμβατικών αυτοκινήτων στα πολυμορφικά. Καθώς τα πολυμορφικά αυτοκίνητα είναι ψηλότερα και βαρύτερα, είναι ευκολότερο να σκοτώσουν τους ανθρώπους κατά τη σύγκρουση. Η οδήγηση πολυμορφικών αυτοκινήτων στο αστικό περιβάλλον είναι βασικά μία αντικοινωνική ενέργεια.

Επίσης, υπάρχουν και συνέπειες πιο κρυφές και πιο διαβρωτικές. Το μποτιλιάρισμα στους δρόμους εξαφανίζει την κοινότητα, μιας και ο θόρυβος, ο κίνδυνος και η μόλυνση σε τέτοιους δρόμους οδηγούν τους ανθρώπους να κλείνονται μέσα στα σπίτια τους. Οι χώροι που θα μπορούσαν τα παιδιά να παίζουν και οι ενήλικες να κάθονται και να κουβεντιάζουν δεσμεύονται για parking. Ο θόρυβος της μηχανής, η σπουδαιότερη – μα τρομακτικά άγνωστη – αιτία για το στρες και την αρρώστια, έχει καταλάβει τις ζωές μας. Όσο «σμπρώχνουμε» για να εξασφαλίσουμε περισσότερο χώρο στον δρόμο, όσο βρίζουμε και χειρονομούμε στους άλλους οδηγούς, στους πεζούς και στους ποδηλάτες, όσο δυσανασχετούμε για τα όρια ταχύτητας και την ήπια κυκλοφορία, τα αυτοκίνητα μας αλλάζουν, ενισχύοντας την αίσθηση της απειλής και του ανταγωνισμού, αποκόβοντας τον ένα απ΄τον άλλο.

Καινούργιοι δρόμοι κυκλώνουν την επαρχία, διαταράσσοντας την ησυχία, δημιουργώντας ένα πέπλο θορύβου, μόλυνσης κι ασχήμιας. Οι μεταβολές που προκαλούν επηρεάζουν μια ακτίνα πολλών χιλιομέτρων. Οι εκπομπές ενεργού αζώτου από τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων (μεταξύ άλλων) μεταβάλλουν δομικά τα οικοσυστήματα. Στον εθνικό δρυμό της Σνοουντόνια (στην Ουαλλία) έχουμε εναπόθεση Αζώτου 24 κιλά ανά εκτάριο ανά έτος αποτέλεσμα που μεταβάλλει ραγδαία τις φυτοκοινωνίες (ΕΔΩ). Οι πόλεμοι συντηρούνται για να διατηρείται χαμηλό το κόστος της οδήγησης: εκατοντάδες χιλιάδες έχουν πεθάνει στο Ιράκ, εν μέρει για τον σκοπό αυτό. Η γη, που μας προσφέρει τα μέταλλα για την κατασκευή των αυτοκινήτων και κοιτάσματα πετρελαίου για την απαιτούμενη ενέργεια δηλητηριάζεται από διαρροές και απορρίμματα.

Η αλλαγή προς τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα αναδεικνύει μερικά μόνο από αυτά τα ζητήματα. Ήδη πανέμορφα μέρη καταστρέφονται από την πυκνότητα των σταθμών ηλεκτρική ενέργειας. Σήμερα για παράδειγμα, η εξόρυξη λιθίου μολύνει τα νερά των ποταμών και στερεύει τις λεκάνες με τα υπόγεια ύδατα από το Θιβέτ έως τη Βολιβία. Ακόμα απαιτείται τεράστια δαπάνη ενέργειας και χώρου. Ακόμα απαιτείται η χρήση ελαστικών, των οποίων η κατασκευή και απόρριψη (πολύ περίπλοκο να ανακυκλωθούν) είναι μαζική περιβαλλοντική καταστροφή.

Το βρώμικο μυστικό της Βρετανίας: τα καμένα λάστιχα πνίγουν την Ινδία.

Μας λένε ότι τα αυτοκίνητα έχουν σχέση με την ελευθερία της επιλογής. Κάθε πλευρά του θέματος στις ζωές μας ωστόσο συνοδεύεται από κρατικό σχεδιασμό κι επιδοτήσεις. Κατασκευάζονται δρόμοι για εξυπηρετήσουν την κυκλοφορία, όπως αυτό μπορεί να προβλεφθεί για το μέλλον, οι οποίοι στην συνέχεια μεγεθύνονται για να έχουν νέα χωρητικότητα. Οι δρόμοι σχεδιάζονται με τρόπο που να αυξάνουν τη ροή των αυτοκινήτων. Οι πεζοί και οι ποδηλάτες στριμώχνονται από τους σχεδιαστές σε στενούς και συχνά επικίνδυνους χώρους – τα τελικά συμπεράσματα του αστικού σχεδιασμού. Εάν πληρώναμε για ενοικιαζόμενους χώρους παρκαρίσματος σε τιμές της αγοράς γης, τότε για 12m² που χρειάζεται ένα αμάξι θα μας κόστιζε περίπου 3000 δολάρια το έτος στις πιο πλούσιες περιοχές της Βρετανίας. Το χάος στους δρόμους μας είναι ένα σχεδιαζόμενο χάος.

Θα έπρεπε να υπάρχει σχεδιασμός στις μεταφορές, αλλά με τελείως διαφορετικό στόχο: να αυξήσει κατά το δυνατό τα κοινωνικά οφέλη ενώ, ταυτόχρονα, να μειώνει τη ζημιά. Αυτό σημαίνει γενική αλλαγή σε ηλεκτρική μαζική μετακίνηση, διακριτούς ασφαλείς ποδηλατόδρομους και πεζοδρόμια, συνοδευόμενα από μία σταθερή παρεμπόδιση δημιουργίας εκείνων των συνθηκών, που επιτρέπουν στα αυτοκίνητα να κάνουν κακό στις ζωές μας.

Σε ορισμένα μέρη και για ορισμένους σκοπούς δεν μπορεί να αποφευχθεί η χρήση του αυτοκινήτου. Για την πλειοψηφία, ωστόσο, των διαδρομών το αυτοκίνητο μπορεί εύκολα να αντικατασταθεί, όπως αποδεικνύεται στο Άμστερνταμ, την Ποντεβέντρα και την Κοπενχάγη. Θα μπορούσαμε επίσης να το εξαλείψουμε από τις πόλεις μας.

Σε αυτή την εποχή των πολλαπλών «συναγερμών» – κλιματική αναταραχή, ρύπανση, κοινωνική αποξένωση – θα έπρεπε να θυμόμαστε πως, η τεχνολογία υπάρχει για να μας υπηρετεί και όχι να μας καταδυναστεύει. Έφτασε η ώρα να βγάλουμε το αυτοκίνητο από τις ζωές μας.

                                      George Monbiot

ΠΗΓΗ:  Guardian, 7 Μαρτίου 2019, μετάφραση Εύα Μπαμπαλώνα.

ΙΧ σημαίνει πολιτισμός: Όσο περισσότερα κυβικά τόσο πιο πολιτισμένος. Παρίσι 17 Ιουνίου 2019, οδηγός Audi παραβιάζει την προτεραιότητα διασχίζοντας διάβαση πεζών στην οποία ήδη βρίσκονται ένας τυφλός με τον συνοδό του. Σε έξαλλη κατάσταση γιατί το μπαστούνι του τυφλού ακούμπησε το αυτοκίνητο του σταματάει για να δείρει το συνοδό…

Τροχαία Εγκλήματα: τι αλλάζει με τον νέο Ποινικό Κώδικα από την 1η Ιουλίου.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Στις 11 Ιουνίου 2019 δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ Α.Φ. 95 ο νέος Ποινικός Κώδικας (NOMOΣ 4619/2019)  οι διατάξεις του οποίου θα ισχύουν από 1^ης Ιουλίου 2019. Ολόκληρος ο Νέος Ποινικός Κώδικας: (ΕΔΩ). Πρόκειται για μια ριζική αναθεώρηση, μετά από εβδομήντα χρόνια (ο προηγούμενος Κώδικας τέθηκε σε ισχύ το 1951),  σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη αναθεώρηση και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας αλλάζει το τοπίο στην απόδοση Δικαιοσύνης.

Το επίπεδο και το πρόσημο των αλλαγών που θεσπίστηκαν θα φανεί φυσικά στην πράξη, όταν από την εφαρμογή των  νέων διατάξεων θα φανεί τι πραγματικά και πόσο αλλάζει.

Με δεδομένο ότι τα τροχαία ελάχιστα και μόνον για πρόσκαιρη (αληθινή  ή υποκριτική) συγκίνηση απασχολούν την ελληνική κοινωνία και το πολιτικό προσωπικό, κάποιες διατάξεις που αφορούν τα τροχαία εγκλήματα και περιλαμβάνονται στον νέο Π.Κ. δεν γνώρισαν την παραμικρή δημοσιότητα. Ίσως έτσι να ήταν καλύτερα και δεν εμφανίστηκε όπως συνήθως την τελευταία στιγμή κάποιο χέρι να τις πετσοκόψει και αυτές.

Blue-II, Joan Miro 1961

Σημαντικό: σύμφωνα με  τους νομικούς κανόνες, ο νέος Κώδικας, όπου προβλέπει βαρύτερες ποινές δεν μπορεί να εφαρμοστεί αναδρομικά, δηλαδή σε εγκλήματα που έχουν τελεστεί πριν την 1^η Ιουλίου 2019.  Γι αυτά η εκδίκαση τους θα γίνει με βάση των παλιό Κώδικα. Αν με το νέο Κώδικα προβλέπονται ελαφρότερες ποινές τότε αυτό θα ισχύσει και για τα παλαιότερα εγκλήματα. Απ ότι έχει υποπέσει στην αντίληψη μας μέχρι σήμερα, οσον αφορά στα τροχαία εγκλήματα οι προβλεπόμενες ποινές είναι σε όλες τις περιπτώσεις βαρύτερες απ ότι στο παρελθόν άρα θα ισχύσει το πρώτο σκέλος.

Τι αλλάζει από 1^ης Ιουλίου σε σχέση με τα τροχαία;

Με βάση την νέα διαίρεση των πλημμελημάτων σε ελαφριά (προβλεπόμενη ποινή μέχρι τρία χρόνια) και βαριά (ποινή πάνω από τρία χρόνια), όλες οι ποινές πάνω από τρία χρόνια θα εκτίονται κανονικά. Δεν θα υπάρχει ούτε αναστολή ούτε εξαγορά. Αν έχουμε καταλάβει σωστά υπό  όρους, μέρος της ποινής (όχι όλη) θα εκτίεται με την μορφή κοινωνικής υπηρεσίας.

Αυτό σημαίνει ότι ανεξάρτητα από τον αν η δίωξη που θα ασκηθεί θα είναι σε βαθμό πλημμελήματος αν η ποινή που θα επιβληθεί είναι πάνω από τρία χρόνια ο δράστης θα εκτίει την ποινή του. Αυτή είναι μια σημαντική  διαφοροποίηση σε σχέση με τα μέχρι σήμερα ισχύοντα όπου για ποινές  φυλάκισης μέχρι πέντε ετών  για ανθρωποκτονία «από αμέλεια» ή και μεγαλύτερες για πολλαπλά πλημμελήματα μπορούσε να δοθεί αναστολή ή και να εξαγοραστούν.

Δύο σημαντικά άρθρα, 290 & 290

Δύο άρθρα με σημαντικές αλλαγές που θεσπίζουν αυστηρές ποινές σε ορισμένες περιπτώσεις είναι το 290 που α φορά στις Επικίνδυνες παρεμβάσεις στην οδική συγκοινωνία και το 290Α που αναφέρεται στην επικίνδυνη οδήγηση. Το πρώτο απ αυτά που αφορά και στην τοποθέτηση παροδίων εμποδίων (όπως οι διαφημιστικές πινακίδες) προβλέπει ποινές κάθειρξης έως δέκα ετών σε περίπτωση πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης, πάνω από δέκα έτη για πρόκληση θανάτου και μέχρις ισόβια για πρόκληση μεγάλου αριθμού  θανάτων.

Οι ίδιες ποινές προβλέπονται αντίστοιχα και στο άρθρο για την Επικίνδυνη οδήγηση αν προκληθούν σοβαρός τραυματισμός,  θάνατος ή θάνατοι από οδηγό που «οδηγεί όχημα μολονότι δεν είναι σε θέση να το πράξει με ασφάλεια εξαιτίας της κατανάλωσης οινοπνεύματος ή χρήσης ναρκωτικών ουσιών ή λόγω σωματικής ή πνευματικής εξάντλησης, ή οδηγεί όχημα σε εθνικές ή περιφερειακές οδούς αντίστροφα στο ρεύμα της εκάστοτε κατεύθυνσης ή σε πεζοδρόμους, πεζοδρόμια ή πλατείες, ή οδηγεί όχημα που είναι τεχνικά ανασφαλές ή με ανασφαλή τρόπο φορτωμένο ή προβαίνει κατά την οδήγηση σε επικίνδυνους ελιγμούς ή μετέχει σε αυτοσχέδιους αγώνες».

Ποινές σε τέτοια επίπεδα θεσπίζονται για πρώτη φορά. Παραθέτουμε αναλυτικά τα δύο άρθρα (τα έντονα γράμματα δικά μας).

Άρθρο 290

Επικίνδυνες παρεμβάσεις στην οδική συγκοινωνία

1. Όποιος διαταράσσει την ασφάλεια της συγκοινωνίας στους δρόμους:

α) με καταστροφή, βλάβη ή μετακίνηση εγκαταστάσεων ή οχημάτων,

β) με τοποθέτηση ή διατήρηση εμποδίων,

γ) με αλλοίωση σημείων ή σημάτων ή με τοποθέτηση ή διατήρηση εσφαλμένων σημείων ή σημάτων, ή

δ) με άλλες, εξίσου επικίνδυνες για την ασφάλεια της συγκοινωνίας πράξεις, τιμωρείται:

αα) με φυλάκιση έως τρία έτη ή χρηματική ποινή αν από την πράξη προέκυψε κοινός κίνδυνος για ξένα πράγματα,

ββ) με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους αν από την πράξη προέκυψε κίνδυνος για άνθρωπο,

γγ) με κάθειρξη έως δέκα έτη αν στην περίπτωση των στοιχείων α΄ ή β΄ η πράξη είχε ως αποτέλεσμα τη βαριά σωματική βλάβη άλλου ή προκάλεσε βλάβη σε κοινωφελείς εγκαταστάσεις,

δδ) με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών αν στην περίπτωση του στοιχείου β΄ η πράξη είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο άλλου. Αν προκλήθηκε ο θάνατος μεγάλου αριθμού ανθρώπων, το δικαστήριο μπορεί να επιβάλει ισόβια κάθειρξη.

2. Όποιος στις περιπτώσεις της προηγούμενης παραγράφου προκαλεί από αμέλεια τη διατάραξη της ασφάλειας της συγκοινωνίας από την οποία προέκυψε κοινός κίνδυνος για ξένα πράγματα ή για άνθρωπο, τιμωρείται με φυλάκιση έως δύο έτη ή χρηματική ποινή.

Άρθρο 290Α

Επικίνδυνη οδήγηση

1. Όποιος κατά τη συγκοινωνία στους δρόμους ή στις πλατείες:

α) οδηγεί όχημα μολονότι δεν είναι σε θέση να το πράξει με ασφάλεια εξαιτίας της κατανάλωσης οινοπνεύματος ή χρήσης ναρκωτικών ουσιών ή λόγω σωματικής ή πνευματικής εξάντλησης, ή

β) οδηγεί όχημα σε εθνικές ή περιφερειακές οδούς αντίστροφα στο ρεύμα της εκάστοτε κατεύθυνσης ή σε πεζοδρόμους, πεζοδρόμια ή πλατείες, ή οδηγεί όχημα που είναι τεχνικά ανασφαλές ή με ανασφαλή τρόπο φορτωμένο ή προβαίνει κατά την οδήγηση σε επικίνδυνους ελιγμούς ή μετέχει σε αυτοσχέδιους αγώνες, τιμωρείται, αν δεν προβλέπονται βαρύτερες κυρώσεις σε άλλες διατάξεις:

αα) με φυλάκιση έως τρία έτη ή χρηματική ποινή αν από την πράξη προέκυψε κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα,

ββ) με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους αν από την πράξη προέκυψε κίνδυνος για άνθρωπο,

γγ) με κάθειρξη έως δέκα έτη αν στην περίπτωση των στοιχείων α΄ ή β΄ η πράξη είχε ως αποτέλεσμα τη βαριά σωματική βλάβη ή προκάλεσε βλάβη σε κοινωφελείς εγκαταστάσεις,

δδ) με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών αν στην περίπτωση του στοιχείου β΄ η πράξη είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο άλλου. Αν προκλήθηκε ο θάνατος μεγάλου αριθμού ανθρώπων, το δικαστήριο μπορεί να επιβάλει ισόβια κάθειρξη.

2. Όποιος στις περιπτώσεις της προηγούμενης παραγράφου οδηγεί επικίνδυνα από αμέλεια και από την πράξη του αυτή προέκυψε κοινός κίνδυνος για ξένα πράγματα ή για άνθρωπο, τιμωρείται με φυλάκιση έως δύο έτη ή χρηματική ποινή.                                                                                                                                          Και η εγκατάλειψη θύματος;

Η νέα  διατύπωση του άρθρου 306 του ΠΚ για την έκθεση, διαφοροποιείται από την προηγούμενη αφαιρώντας το στοιχείο της πρόθεσης για αυτούς που εγκαταλείπουν αβοήθητα τα θύματα τους. Παρότι δίνει τη δυνατότητα επιβολής μικρότερων ποινών (κάθειρξης σε περίπτωση θανάτου) αν εφαρμοστεί από το δικαστικό σώμα και για τους οδηγούς θα διαφοροποιήσει συνολικά όλο το πλαίσιο αντιμετώπισης.

Οπωσδήποτε η μη κατάργηση του άρθρου 43 του ΚΟΚ για την εγκατάλειψη θα εξακολουθεί να δημιουργεί σύγχυση και δινομία που θα αποβεί προς όφελος των δραστών.

Παραθέτουμε το νέο και το παλιό άρθρο για την Έκθεση εδώ:

Άρθρο 306 – Νέος Π.Κώδικας (1/7/2019)

Έκθεση

1. Όποιος εκθέτει άλλον και έτσι τον καθιστά αβοήθητο, καθώς και όποιος αφήνει αβοήθητο ένα πρόσωπο που το έχει στην προστασία του ή που έχει υποχρέωση να το διατρέφει και να το περιθάλπει ή να το μεταφέρει, ή ένα πρόσωπο που ο ίδιος υπαίτια τραυμάτισε, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών.
2. Αν η πράξη προκάλεσε στον παθόντα: α) βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών, β) θάνατο, επιβάλλεται κάθειρξη έως δέκα έτη.

Αρθρο 306 – Παλαιός Π. Κώδικας (1/1/51) αντι επιλόγου

1. Όποιος εκθέτει άλλον και έτσι τον καθιστά αβοήθητο, καθώς και όποιος με πρόθεση αφήνει αβοήθητο ένα πρόσωπο που το έχει στην προστασία του ή που έχει υποχρέωση να το διατρέφει και να το περιθάλπει ή να το μεταφέρει, ή ένα πρόσωπο που ο ίδιος το τραυμάτισε υπαίτια, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών.
2. Αν η πράξη προκάλεσε στον παθόντα: α) βαριά βλάβη στην υγεία του, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών·β) το θάνατό του, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον έξι ετών.

Αντι επιλόγου

Οι θεσπιζόμενες αλλαγές στο νέο ΠΚ σε σχέση με τα τροχαία εγκλήματα μπορούν να αποδειχθούν σημαντικές και να σταματήσουν ένα καθεστώς δεκαετιών ατιμωρησίας. Ωστόσο αυτό μένει να αποδειχθεί. Υπάρχουν σημαντικές παραλείψεις αλλά και σημαντικά ζητήματα που αφήνονται στην κρίση των δικαστικών αρχών που κατά τη γνώμη μας δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα ακολουθήσουν επίσης μια κατεύθυνση αλλαγής αντιμετώπισης του τροχαίου εγκλήματος.

Οι αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα επίσης θέτουν επιτακτικά θέμα αλλαγής και του Κ.Ο.Κ. ενός νομοθετήματος που εμπλουτίζεται διαρκώς με αντιφατικές τροπολογίες και που άρθρα του οποίου είναι σε ευθεία σύγκρουση με ανάλογα άρθρα του Ποινικού Κώδικα. Μια συζήτηση γι αυτό πρέπει να ξεκινήσει από Μηδενική βάση με συμμετοχή όλων των συναρμόδιων υπουργείων (Προστασίας του Πολίτη, Δικαιοσύνης, Μεταφορών, Υγείας, Εσωτερικών) και των κοινωνικών φορέων, όπως οι οργανώσεις των θυμάτων.

Είχαμε εκφράσει μια πρώτη κριτική για τα προτεινόμενα στον Π.Κ. (ΕΔΩ). Σκοπός του σημερινού κειμένου δεν είναι η κριτική αλλά είναι περισσότερο να ενημερώσουμε για το τι αλλάζει από 1^ης Ιουλίου, πράγμα που κανείς δεν ένιωσε την ανάγκη να κάνει.

Μετά από επτά χρόνια ενασχόλησης με το ζήτημα Τροχαία Εγκλήματα και  Δικαιοσύνη ο SOS Τροχαία Εγκλήματα βλέπει ένα μικρό βήμα να γίνεται. Για να γίνει αυτό συνετέλεσαν οι δικές μας επίμονες προσπάθειες. Μαζί με άλλες συλλογικότητες, την ΕΥθΥΤΑ – Ρόδου, τον ΕΣΥΠΡΟΤΑ – Ηρακλείου, τον ΠΡΟΤΑ- Χανίων, τις Μαμάδες στο Δρόμο, Ποδηλατικές οργανώσεις και οργανώσεις Πεζών διακηρύξαμε πως Χωρίς Δικαιοσύνη δεν θα υπάρξει Ειρήνη στους δρόμους.

– Όλοι μαζί αποδείξαμε για ακόμα μια φορά πως κανένας αγώνας δεν είναι μάταιος.

Πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα

Serial Killers στους ελληνικούς δρόμους.

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί, ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

To 1995, στην Αθήνα, νεαρός που οδηγούσε με μεγάλη ταχύτητα, και είχε κάνει χρήση οινοπνευματωδών ποτών προκάλεσε δύο θανατηφόρες τροχαίες συγκρούσεις μέσα σε έξη μήνες.

(Στην υπόθεση και στη μάταιη προσπάθεια του τότε εισαγγελέα Αρείου Πάγου να μετατραπεί η δίωξη του συγκεκριμένου από ανθρωποκτονία εξ αμελείας σε ανθρωποκτονία από πρόθεση έχουμε αναφερθεί αναλυτικά:(ΕΔΩ)

Λίγα χρόνια νωρίτερα, και λίγα χρόνια αργότερα μια και εδώ είχαμε να κάνουμε με σειρά συμβάντων, νεαρός (που στη συνέχεια μεγάλωσε) στο Ηράκλειο Κρήτης, εμπλεκόμενος σε τρία διαφορετικά τροχαία προκάλεσε τον θάνατο τριών ανθρώπων. Ιστορία ευρέως γνωστή τοπικά και όχι μόνο. Στο πρώτο απ αυτά  δεν είχε καν άδεια οδήγησης όντας ανήλικος. Στα επόμενα ήταν πλέον διπλωματούχος…

Στις 14 Ιουνίου 2009 στη Θεσσαλονίκη στην περιφερειακή οδό στο ύψος της Θέρμης ο δικηγόρος Δημήτριος Ρ., οδηγώντας μεθυσμένος μια  Porsche Cayenne, χτύπησε από πίσω το αυτοκίνητό τους και σκότωσε τον 52χρονο μουσικό Γιώργο Κωνσταντινίδη, έναν από τους πρωτοπόρους της τζαζ στην Ελλάδα, και την 22χρονη φοιτήτρια του τμήματος Μουσικών Σπουδών Ιωάννα Καλεσοπούλου ενώ επέστρεφαν από την εργασία τους. Ο δράστης που ήταν υπότροπος,  είχε σκοτώσει το 1997 στο κέντρο της Θεσσαλονίκης μια πεζή, αρνήθηκε να δώσει αίμα επικαλούμενος… θρησκευτικούς λόγους. Αν και η άρνηση αλκοτέστ ισοδυναμεί  για τις δικαστικές αρχές αποδοχή ότι η συγκέντρωση είναι πάνω από 1,1gr/Lt και παρότι ο δράστης ταυτόχρονα έκανε ελιγμούς και έτρεχε με ταχύτητα μεγαλύτερη των 180 km/h παραπέμφθηκε για πλημμέλημα και η άδεια οδήγησης του αφαιρέθηκε αμέσως μετά το συμβάν για έξη μήνες, όπως προβλέπει ο ΚΟΚ για τους χρήστες μεγάλης ποσότητας αλκοόλ, και στη συνέχεια του επεστράφη .

Δύο χρόνια μετά το συμβάν ο δράστης ήταν υποψήφιος σύμβουλος στις εκλογές του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.

Η υπόθεση τελεσιδίκησε στο Εφετείο Θεσσαλονίκης το 2016 με συνολική καταδίκη του δράστη για τους δύο φόνους:  6 εξαγοράσιμα χρόνια…

Και τις δυο φορές (πρωτόδικα και στο Εφετείο) ο δράστης δεν παρέστη καν στη δίκη έκανε όμως αίτηση αναίρεσης στον  Άρειο Πάγο, ο οποίος την απέρριψε και επικύρωσε  την απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης

Ο δράστης, «συμφώνως τω νόμω», εξακολουθεί να κατέχει άδεια οδήγησης και να κυκλοφορεί στο οδικό δίκτυο.

Γιώργος Κωνσταντινίδης – Ιωάννα Καλεσοπούλου

Στις 28 Νοεμβρίου 2015, ξημέρωμα Σαββάτου, στη Σκάλα Βλαχιώτη Λακωνίας, γνωστός έμπορος της περιοχής οδηγώντας με μεγάλη ταχύτητα μια μεγάλη BMW κτύπησε από πίσω ένα μικρό ATOS στο οποίο επέβαιναν δύο γυναίκες προκαλώντας το θάνατο της 44χρονης συνοδηγού Σοφίας Δημητρίου, μητέρας δυο παιδιών, και τον τραυματισμό της οδηγού. Ο δράστης εγκατέλειψε τα θύματα του και συνελήφθη αρκετές ώρες μετά. Όπως έγινε αμέσως  γνωστό, πέντε χρόνια πριν,  στους Μολάους είχε τραυματίσει θανάσιμα ένα πεζό τον οποίο παρέσυρε οδηγώντας βυτιοφόρο. Μετά την σύλληψη του ο δράστης αφέθηκε ελεύθερος και με την άδεια οδήγησης του από τον εισαγγελέα και παραπέμφθηκε για να δικαστεί για δυο ακόμα πλημμελήματα (ανθρωποκτονία «από αμέλεια» και εγκατάλειψη θύματος – πλημμέλημα για τους οδηγούς σύμφωνα με το άρθρο 43 του Κ.Ο.Κ.). Αδιασταύρωτες πληροφορίες φέρουν τον δράστη να έχει εμπλακεί στο παρελθόν και σε τρίτο θανατηφόρο τροχαίο.

Η σφραγίδα της «αμέλειας» στο αυτοκίνητο που επέβαινε η Σοφία Δημητρίου

Αυτές είναι κάποιες από τις γνωστές περιπτώσεις όπου οδηγοί έχουν πραγματοποιήσει σειρά φόνων στους ελληνικούς δρόμους. Προφανώς και δεν είναι οι μόνες. Κάποιες τις μάθαμε από τα ΜΜΕ, κάποιες από τις οικογένειες των θυμάτων που είναι μέλη του συλλόγου μας.

Ο αποτροπιασμός του κοινωνικού συνόλου για τον serial Killer της Κύπρου, τον ίλαρχο Νίκο Μεταξά ή Ορέστη, μας έφερε στο μυαλό αυτές τις περιπτώσεις serial Killers των ελληνικών δρόμων και την ανοχή και κατανόηση με την οποία η δράση τους έγινε αποδεκτή από αρχές και κοινωνία.

Όσοι έχουν στοιχειώδεις γνώσεις αυτού που ονομάζουν «νομικό μας πολιτισμό» γνωρίζουν βέβαια ότι οι δράστες όλων των παραπάνω εγκλημάτων δεν κρατήθηκαν ούτε για μία ημέρα για καμία από τις πράξεις τους. Σύμφωνα με τις δικαστικές αρχές είχαν υποπέσει σε πλημμελήματα, δηλαδή ανθρωποκτονίες «από αμέλεια»,  άνθρωποι καθ υποτροπή ή καθ έξη αμελείς…

Αλλά το συγχωρητικό νομικό μας σύστημα (απαραίτητο όταν επιλέγεις να έχεις ένα μη συγχωρητικό δίκτυο κυκλοφορίας) πάει ένα ακόμα βήμα παραπέρα. Σ όλους αυτούς τους Serial Killers των δρόμων δεν αφαιρέθηκε καν η άδεια οδήγησης. Δόθηκε και ξαναδόθηκε ακόμα μια ευκαιρία,(ή όσες ευκαιρίες θα χρειαστούν) για να μη στερηθούν το ύψιστο αγαθό της δημοκρατίας. Το δικαίωμα του οδηγείν.

Ο νομοθέτης «ξέχασε» να προβλέψει κάποια ποινή αφαίρεσης της άδειας οδήγησης για τους φονιάδες της ασφάλτου. Ακόμα και για τους υπότροπους.

«Ξέχασε» επίσης να προβλέψει πως οδηγοί που σκοτώνουν ή αφήνουν ανάπηρο έναν άνθρωπο χωρίς να έχουν άδεια οδήγησης δεν δικαιούνται στη συνέχεια να βγάλουν άδεια οδήγησης.

Άπειρα τα σχετικά συμβάντα όπου οι δράστες παρουσιάζουν στο δικαστήριο που θα γίνει  καμία πενταετία μετά το φόνο άδεια οδήγησης που έβγαλαν στο μεταξύ και που από το δικαστήριο συνήθως εκτιμάται σαν θετική  πράξη.

Τι να πρωτοθυμήσουμε;

‘Oτι ο οδηγός μηχανής δράστης του τριπλού τραυματισμού, με εγκατάλειψη των 7χρονων διδύμων Maciorowski και της μητέρας σε διάβαση πεζών στην οδό Πατησίων τον Ιούνιο του 2012 δεν είχε άδεια οδήγησης;

‘Οτι ο μεθυσμένος οδηγός ΙΧ που προκάλεσε το θάνατο της 21χρονης Αφροδίτης Σεβαστάκη και του 64χρονου πατέρα της Γιώργου (και τον σοβαρό τραυματισμό της συζύγου του)  στις Μοίρες Ηρακλείου το Δεκέμβρη του 2015 δεν είχε επίσης άδεια οδήγησης;

Ότι ο ανήλικος οδηγός ΙΧ που προκάλεσε το θάνατο της 13 χρονης Κατερίνας Κυροπούλου στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας το Δεκέμβρη του 2017 δεν είχε φυσικά άδεια οδήγησης;

Ότι ο μεθυσμένος και υπό την επήρεια ουσιών οδηγός ΙΧ που, στο Νιοχώρι Αιτωλοακαρνανίας που έριξε το ΙΧ σε διώρυγα και προκάλεσε το θάνατο των 29 χρονων επιβατών Στεφανίας Μουλαρά και Άκη Κάκου δεν είχε άδεια οδήγησης;

Άκης Κάκος – Στεφανία Μουλαρά

Ο νομοθέτης “ξέχασε”, οι δράστες “αμέλησαν”, οι άνθρωποι… χάθηκαν.

Πάνω από εξήντα χρόνια τώρα δεκάδες χιλιάδες νεκροί και πολύ περισσότεροι ανάπηροι στους ελληνικούς δρόμους. Δεκάδες κυβερνήσεις και εκατοντάδες νομοσχέδια και τροπολογίες για την οδική ασφάλεια. Διαδοχικοί προβληματισμοί και παρεμβάσεις  για το πώς είναι δυνατόν να επεκταθεί ο αριθμός αυτών που μπορούν να πάρουν άδεια οδήγησης. Προβληματισμοί για τους ηλικιωμένους, νόμοι για τους ανήλικους και πάει λέγοντας. Φυσικό είναι μετά από τόση αφοσίωση στο ποιοι θα πάρουν άδεια οδήγησης να μην περισσεύει σκέψη για το αν από κάποιους πρέπει να αφαιρεθεί.

Αυτά σε μια χώρα που το 88% των ανθρωποκτονιών οφείλεται σε τροχαίες συγκρούσεις. Μια ακόμα κυβερνητική θητεία λήγει χωρίς κανείς να ασχοληθεί με το θέμα. Υπάρχει άραγε λόγος να αισιοδοξούμε πως θα ασχοληθεί ο, όποιος, επόμενος;

     SOS Τροχαία Εγκλήματα

Διαβάστε: Άμεση αφαίρεση της άδειας οδήγησης από τους δολοφόνους της ασφάλτου!

Άκης, Στεφανία, Γεράσιμος: Τρεις ζωές χαμένες… για λίγα μέτρα σίδερο.

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί, ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

14/10/2018: Άκης Κακός ετών 29, Στεφανία Μουλαρά ετών 29. Δυο ζωές στο χώμα, δύο σπίτια έκλεισαν η κοινωνία του Νεοχωρίου Μεσολογγίου συγκλονισμένη. Η πολιτεία απoύσα.

26/5/2019: Γεράσιμος Τσαγκάρης ετών 20, η κοινωνία του Νεοχωρίου συγκλονισμένη, η πολιτεία απούσα.

Τρεις ανθρώπινες ζωές σε διάστημα επτάμισι μηνών, σ ένα τόσο μικρό μέρος, θύματα τροχαίων τα οποία κατέληξαν σε διώρυγα και πνίγηκαν.

Γονείς που έχασαν τα παιδιά τους, αδέρφια που έχασαν τα αδέρφια τους όλοι μας θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε χωρίς αυτούς. Ο χρόνος σου λένε θα σου απαλύνει τον πόνο, λάθος ο χρόνος είναι ένας αργός θάνατος.

Και η πολιτεία τι έκανε για τις διώρυγες που δεν έχουν προστατευτικά;; Τίποτα αδιαφορία, τι έγινε εάν χάσαμε τα παιδιά μας τον Οκτώβριο; Τίποτα!!!

Έπρεπε να χαθεί και ο Γεράσιμος.

Και τι έγινε που χάθηκε θα αλλάξει κάτι; Πόσα παιδιά ακόμα πρέπει να κλάψουμε στις διώρυγες;

Που είναι η Περιφέρεια να βάλει τα προστατευτικά;; Πόσες φορές ακόμα πρέπει να πάρω τηλέφωνο να μιλήσω με την Περιφέρεια να κλάψω να τους παρακαλέσω να μην χάσουμε αλλά παιδιά; Το μόνο που ακούω από αυτούς είναι φθηνές δικαιολογίες και κάπως έτσι αναγκάζεσαι να πάρεις τον νόμο στα χέρια σου.

Δε θέλουμε άλλο θάνατο θέλουμε τα αδέρφια μας πίσω, οι μάνες μας θέλουν τα παιδιά τους,αλήθεια μπορεί κάποιος να φανταστεί πως ένιωσαν τα αδέρφια μας όταν έβλεπαν να χάνετε η ζωή τους;;

Λίγα μέτρα σίδερο, λίγα χρήματα από αυτά που τρώνε τόσα χρόνια οι πολιτικοί και θα είχαν σωθεί τα παιδιά. Τρεις ζωές στο χώμα για κάποια ευρώ για λίγα μέτρα σίδερο τρία παιδιά που δε πρόλαβαν να χαρούν την ζωή τους να εκπληρώσουν τα όνειρα τους. Εχετε όλοι σας μερίδιο ευθύνης εσείς που χωρίς ίχνος ντροπής μας ζητήσατε να σας ψηφίσουμε Αφού πρώτα μας θάψατε τα παιδιά μας. Εσεις που στη προεκλογική σας εκστρατεία δεν είχατε στα σχέδια σας την κατασκευή προστατευτικών. Εσείς σκοτώσατε τα αδέρφια μας.

Δε θα ξεχάσω ποτέ το πρωί που χτύπησε το τηλέφωνο και μου είπαν “σκοτώθηκε η αδερφή σου”. “Χάσαμε την Στεφανία μας μαζί με τον Άκη”.

Δε θα ξεχάσω τώρα που με πήραν και μου είπαν “σκοτώθηκε ο Γεράσιμος” στη διώρυγα και αυτός. Δε θα ξεχάσουμε ποτέ ότι μας σκοτώσατε τρία παιδιά.

Δε θα σας ξεχάσουμε ποτέ. Για λίγα μέτρα σίδερο μας αφήσατε ακρωτηριασμένους και μας θάψατε τα παιδιά.Δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ σε όλο αυτό που μας κάνατε, δε θα ξεχάσουμε τα τρία παιδιά,τα αδέρφια μας,θα ζούμε για να τιμωρηθείτε εσείς που μας τα πνίξατε και εσείς που μας τα σκοτώσατε. Θα ζω για να δικαιωθούν τα παιδιά μας, μόνο για αυτό.

“Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι

Με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη

Στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι

Πάντα γελαστοί και γελασμένοι”, είχε τραγουδήσει ο αείμνηστος Δημήτρης Μητροπάνος στο ζεϊμπέκικο «Πάντα γελαστοί».

Γιατί αυτοί που έφυγαν νωρίς έτσι άξαφνα, άφησαν ανεξίτηλο το χαμόγελο και τη δύναμή τους. Σαν να ήρθαν να μας διδάξουν και έφυγαν…

Ας τους θυμόμαστε σαν τους δασκάλους μας που μας έμαθαν το «μάθημα της ζωής».

Εις το επανιδείν αδέρφια μας.

Βικτωρια

Σημείωση: Ξημερώματα της Κυριακής στο Νεοχώρι Αιτωλοακαρνανίας, 77χρονος οδηγός ΙΧ, συγκρούστηκε με μοτοποδήλατο που οδηγούσε ο 19χρονος στρατιώτης Γεράσιμος Τσαγκάρης, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί ο τελευταίος. Ο οδηγός του δικύκλου ανασύρθηκε νεκρός μέσα από παρακείμενο αυλάκι, όπου είχε καταλήξει μετά το τροχαίο. (ΕΔΩ)

Διαβάστε επίσης: Στεφανία, η αδερφή μου ετών 29 (ΕΔΩ) και Άκης Κάκος, ετών 29 (ΕΔΩ)

 

Προεκλογικές δολοφονίες που δεν απασχολούν κανένα.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

Με μια ομοβροντία  κάθε είδους τροχαίων αφήσαμε πίσω την παγκόσμια εβδομάδα οδικής ασφάλειας του ΟΗΕ (6-12 Μαίου) και μπήκαμε στην τελική ευθεία για τις τριπλές εκλογές της 26^ης Μάη.

Επιβεβαιώνοντας πως o  βασικός χώρος πραγμάτωσης των τροχαίων εγκλημάτων είναι σήμερα η πόλη, τόπος συγκέντρωσης της πλειοψηφίας του πληθυσμού, δομημένη και αρχούμενη σύμφωνα με τις επιταγές της αυτοκινητοβιομηχανίας και του πετρελαικού και κατασκευαστικού συμπλέγματος, τα πρόσφατα τροχαία εγκλήματα λες και είχαν σκηνοθετηθεί σαν μέρος της  προεκλογικής εκστρατείας, του κοινού νήματος που διαπερνά την συντριπτική πλειοψηφία των εκατοντάδων συνδυασμών και των χιλιάδων υποψηφίων που «εκτίθενται» (sic) σ αυτές τις εκλογές. Η συζήτηση για την “ασφάλεια στην πόλη” έχει ανάψει για τα καλά και κάθε συνδυασμός και  υποψήφιος πρέπει  να πεί κατι γι αυτήν. Αλλά η συζήτηση καθόλου (ή με ελάχιστες εξαιρέσεις) δεν αφορά την Οδική Ασφάλεια σε μια χώρα που σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία 9 στις 10 ανθρωποκτονίες πραγματοποιούνται στο οδικό δίκτυο.

Στην μεγάλη τους πλειοψηφία τα τελευταία τροχαία εγκλήματα πραγματοποιήθηκαν σε κεντρικούς δρόμους, είχαν άμεση σχέση με την ταχύτητα και αποτέλεσαν μια άμεση – έμπρακτη αμφισβήτηση του δικαιώματος των πεζών να κυκλοφορούν στο οδικό δίκτυο συμπεριλαμβανομένων των διαβάσεων και των νησίδων.

Η αύξηση του αριθμού των αυτοκινήτων είναι διαρκής. Στο δρόμο δεν χωράμε όλοι. Σ αυτές τις συνθήκες η επιβίωση των ισχυρών αποτελεί «φυσική επιλογή». Και ο σιδερόφρακτος μηχανοκίνητος άνθρωπος είναι προφανώς ισχυρότερος και ανθεκτικότερος από τον άοπλο και απροστάτευτο πεζό, από το ανθρώπινο σώμα.

Αναπόφευκτα αποτελέσματα:

Τετάρτη 9 Μαίου,  9 και 30 το πρωί, στο κέντρο της Αθήνας, Πατησίων και Μηθύμνης, “νεαρός που έτρεχε με υπερβολική ταχύτητα στο κέντρο της πόλης, έχασε τον έλεγχο του οχήματος του, ανέβηκε σε διαχωριστική νησίδα και χτύπησε τις δύο γυναίκες ηλικίας 53 και 51 ετών, εκτοξεύοντας τες σε άλλα οχήματα του αντίθετου ρεύματος”.  (ΕΔΩ). Λίγες ημέρες μετά απεβίωσε η 51χρονη που νοσηλεύονταν στην εντατική, ενώ η 53χρονη εξακολουθεί να νοσηλεύεται με πολλαπλά κατάγματα. Ο δράστης, μετά το συμβάν, αφέθηκε ελεύθερος και με την άδεια οδήγησης του.

Σάββατο 11 Μαίου, 12 το μεσημέρι, στο Χαλάνδρι στην Δουκίσης Πλακεντίας μια 40χρονη οδηγός ΙΧ ανέβηκε με το όχημα της πάνω στη διαχωριστική νησίδα όπου εργάζονταν  δυο τοπογράφοι με αποτέλεσμα να τραυματίσει θανάσιμα τον ένα, 44 ετών και σοβαρά τον άλλο, 30 ετών. Ο οδηγός διερχόμενης μοτοσυκλέτας στο αντίθετο ρεύμα όπου κατέληξε το αυτοκίνητο τραυματίστηκε ελαφρά, καθώς βγήκε εκτός δρόμου για να το αποφύγει.  (ΕΔΩ)

Τετάρτη 15 Μαίου, ξημερώματα στη Λεωφόρο Κηφισίας, ρεύμα ανόδου, στο ύψος της Αρκαδίας, μια οδηγός ΙΧ χτύπησε θανάσιμα ένα πεζό:  “Η σύγκρουση ήταν σφοδρότατη και είχε ως αποτέλεσμα ο άτυχος άνδρας να εκσφενδονιστεί στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας” (ΕΔΩ)

Σάββατο 18 Μαίου, ξημερώματα στην οδο Θησέως, στην Καλλιθέα, 19χρονη πεζή που επιχείρησε να περάσει την διάβαση πεζών, χτυπήθηκε, τραυματίστηκε σοβαρά και εγκαταλείφθηκε απο οδηγό ΙΧ (μαύρο Smart) που έτρεχε με υπερβολική ταχύτητα. To αυτοκίνητο εντοπίστηκε  την επομένη και ο δράστης εμφανίστηκε υπό τηλεοπτική κάλυψη πέντε μέρες μετά γαι να δηλώσει “συντετριμμένος” και να αφεθεί αμέσως ελεύθερος μια και εκτός του ότι ο σοβαρός τραυματισμός ανθρώπου σε τροχαίο θεωρείται πλημμέλημα, επίσης πλημμέλημα θεωρείται και η εγκατάλειψη θύματος από τους οδηγούς. Το θύμα αφού χειρουργήθηκε εξακολουθεί να νοσηλεύεται στην εντατική του νοσοκομείου Νίκαιας. (ΕΔΩ).

Τα ενδεικτικά αυτά περιστατικά (απο τα λίγα που γνώρισαν δημοσιότητα), όλα απο περιοχές της Αθήνας μόνο απαισιοδοξία μπορούν να προκαλέσουν για το μέλλον της ζωής στην πόλη κάτω απο οποιαδήποτε δημοτική (και όχι μόνο ) αρχή.

Δεν είναι ο ρόλος μας η κατανομή ευθυνών σε σχέση με κάθε συγκεκριμένο συμβάν. Αυτές, ακόμα και αν σε κάποια απο τα περιστατικά είναι προφανείς, θα προκύψουν από την εμπεριστατωμένη ανάλυση των συμβάντων.

Αυτό που μας αφορά κύρια είναι η σιγή ασυρμάτου απ όλους τους συνδυασμούς και τους υποψήφιους για τα παραπάνω (και τόσα) άλλα περιστατικά. Δεν μιλάμε για την “έκφραση της λύπης” που οι υποψήφιοι νιώθουν υποχρέωση να δηλώσουν αλλά για την ίδια την αναγνώριση της ύπαρξης του προβλήματος και την τοποθέτηση πάνω σε κεντρικά ζητήματα που θα συμβάλουν στη λύση του.

Αναρωτιέται κανείς, ιδιαίτερα εν όψει εκλογών:

α) πόσες ζώνες ήπιας κυκλοφορίας με όριο τα 30 km/h, έχουν εξαγγελθεί για τις ελληνικές μεγάλες πόλεις, την στιγμή που σ όλες τις ευρωπαικές (και όχι  μόνο) πόλεις ήδη αυτές αποτελούν εκτεταμένη πραγματικότητα αλλά ακόμα πιο εκτεταμένη προοπτική. Θεωρούν εν πάσει περιπτώσει, οι εγγυητές της ασφάλειας, κάποια ταχύτητα στο οδικό δίκτυο ως υπερβολική και επικίνδυνη  και ποια είναι αυτή;

β) πόσα πεζοδρόμια και πόσες νησίδες θα διαπλατυνθούν για την ασφαλή χρήση απο τους πεζούς (και όχι για την τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων η για “παράνομο” παρκάρισμα). Πόσα φανάρια θα ρυθμιστούν ώστε η λειτουργία τους να διευκολύνει την ασφαλή μετακίνηση των πεζών (και όχι την επιτάχυνση της κυκλοφορίας των αυτοκινήτων) αποτρέποντας ταυτόχρονα των εγκλωβισμό των πεζών πάνω στις νησίδες.

γ) πόσοι, ασφαλείς σύμφωνα με τις διεθνείς προδιαγραφές, ποδηλατόδρομοι προτείνουν να κατασκευαστούν στην διάρκεια τους θητείας και πού. Ή μήπως τη λύση θα δώσουν με την γενίκευση τους ασυνάρτητες πατέντες στα πλαίσια των “πολιτικών του εφικτού” όπως η χρήση του λεωφορειόδρομου από τους ποδηλάτες, χωρίς μείωση του ορίου ταχύτητας στα 30km και χωρίς διαπλάτυνση της λωρίδας ώστε να υπάρχει το αναγκαίο όριο απόστασης ασφαλείας σε περίπτωση προσπέρασης.

Σταματάμε μόνο σ αυτά γιατί είναι απόλυτα ενδεικτικά της αποδοχής από την συντριπτική πλειοψηφία και συνδυασμών της σημερινής πραγματικότητας των πόλεων σαν φυσιολογικής, φυσικής και αποδεκτής.

Είναι απίστευτο το ότι θέλουν να μας πείσουν πως η ίδια η ζωή αλλά και η όποια  ποιότητα της   απειλείται από οτιδήποτε άλλο εκτός από τη μηχανοκίνητη κυκλοφορία που πραγματοποιεί με την ενθάρρυνση τους επίδειξη δύναμης.

Σε μια εποχή που το οδικό δίκτυο των πόλεων έχει μετατραπεί σε κρεατομηχανή και η ατμόσφαιρα σε θάλαμο αερίων είναι φυσικό αυτοί που “δεν βλέπουν” αυτά τα προβλήματα να αντιλαμβάνονται τις εκλογές ως πανηγύρι: επιστροφή πινακίδων και αδειών οδήγησης για τους παραβάτες, έκρηξη της παράνομης υπαίθριας διαφήμισης με πρωτοστατούντες τους ίδιους που ανησυχούν για την …ασφάλεια μας.

Φαίνεται τελικά πως καθήκον κάθε συνεπούς υποψηφίου είναι να αποκρύψει πως όλοι είμαστε υποψήφια θύματα. Και χρειάστηκαν πολλές εκλογές αρχόντων για να φτάσουμε ως εδώ.

Η ιδεολογικοπολιτική επιλογή πρόοδος= αυτοκίνητο σημάδεψε επί δεκαετίες την ελληνική κοινωνία. Ο θάνατος στο δρόμο και η αναπηρία κατά συνέπεια έγιναν και γίνονται αποδεκτές σαν αναπόφευκτες παράλληλες απώλειες.

Με την ελπίδα να μη μας πετύχει κανείς στο πεζοδρόμιο ή στη νησίδα πηγαίνοντας για την κάλπη, ας ψάξουμε μέχρι και  την τελευταία στιγμή μπας και υπάρχει κάποιος συνδυασμός ή υποψήφιος που διαψεύδει όσα αναφέραμε παραπάνω.

Πέντε μέρες μετά το σοβαρό τραυματισμό και την εγκατάλειψη της 19χρονης: ελεύθερος και με την άδεια οδήγησης του. Την Κυριακή θα πάει και να ψηφίσει. Στις επόμενες εκλογές ίσως να είναι και υποψήφιος. Δεν έκανε και κάτι το σημαντικό… Δυο πλημμελήματα.
Αυτή είναι η θέση των δραστών όταν η θέση των θυμάτων είναι στις εντατικές ή στα νεκροταφεία.

Ανοικτή επιστολή προς όσους ζητούν την ψήφο μας για το Ευρωπαικό Κοινοβούλιο.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Οι τροχαίες συγκρούσεις αποτελούν παγκόσμια ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα Δημόσιας Υγείας. Η Ευρώπη αν και ασφαλέστερη συγκριτικά με  τις υπόλοιπες ηπείρους στον τομέα οδική ασφάλεια, θρηνεί κάθε χρόνο πάνω απο 25.000 νεκρούς από τροχαία και πολλούς περισσότερους σοβαρά τραυματίες  οι περισσότεροι από τους οποίους θα ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους με μια αναπηρία. Οι επιπτώσεις  του τροχαίου τραύματος είναι ιδιαίτερα σημαντικές τόσο στα άμεσα θύματα  όσο και στο ευρύτερο οικογενειακό και φιλικό τους περιβάλλον.

Για δεύτερη συνεχή δεκαετία (2001-2010 & 2011-2020) οι στόχοι που τέθηκαν επισήμως  για περιορισμό των θανάτων από τροχαία σε Ευρωπαικό επίπεδο κατά 50% δεν επετεύχθησαν.  Τα επίσημα αποτελέσματα εμφανίζουν μεγάλη απόκλιση από τους τεθέντες στόχους και τα πέντε τελευταία χρόνια δεν επετεύχθη καμιά ουσιαστική προόδος σ αυτόν τον τομέα. Η επανάληψη της ίδιας λογικής (50% μείωση) για τρίτη δεκαετία δείχνει μια εθιμοτυπική αντιμετώπιση του προβλήματος που προκαλεί αμφισβήτηση στην κοινή γνώμη και ιδιαίτερα στις οικογένειες των θυμάτων για την πρόθεση αποτελεσματικότητας της υιοθετημένης  πολιτικής.

2011 -2020: Στόχος και Πραγματικότητα. Πηγή ETSC

Περαιτέρω προβληματισμό προκαλεί το γεγονός πως κάθε ευρωπαική χώρα είναι «ελεύθερη» να διαχειριστεί όπως νομίζει το πρόβλημα. Κάθε χώρα μπορεί να έχει διαφορετικά όρια ταχύτητας, διαφορετικά  όρια συγκέντρωσης αλκοόλ στο αίμα, διαφορετικές διοικητικές ποινές για τους παραβάτες διαφορετική ποινική αντιμετώπιση για τους παραβάτες που σκοτώνουν και διαφορετικό ύψος αποζημίωσης για την απώλεια ζωής ή την αναπηρία.

Οι εκλογές για το ευρωπαικό κοινοβούλιο θεωρούνται σημαντικές για το μέλλον της Ευρώπης. Αυτό το μέλλον όμως περιλαμβάνει και την εξάλειψη των τροχαίων συγκρούσεων και του τροχαίου τραύματος καθώς και των άλλων επιπτώσεων της μηχανοκίνητης κυκλοφορίας στην υγεία των πολιτών της Ευρώπης;

Ζητάμε απ όσους συμμετείχαν μέχρι σήμερα στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο και όσους επιδιώκουν να εκλεγούν σ αυτό μια καθαρή απάντηση:

– Θεωρούν ή όχι το τροχαίο τραύμα, πρόβλημα που αφορά ιδιαίτερα τους νέους, σαν ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα Δημόσιας Υγείας στην Ευρώπη, ;

Αν η απάντηση σ αυτo τo ερώτημα είναι θετική θα θέλαμε να γνωρίζουμε αν  υποστήριξαν ή θα υποστηρίξουν την θέση πως το θέμα της οδικής ασφάλειας σε ευρωπαικό επίπεδο ανήκει στην αρμοδιότητα  του Επιτρόπου Υγείας (και κατ επέκταση σε κάθε χώρα των υπουργείων Υγείας) και όχι του επιτρόπου Μεταφορών  και των υπουργείων Μεταφορών  κάθε χώρας.

Δυστυχώς όλα τα προηγούμενα χρόνια σε ευρωπαικό επίπεδο καμία πρωτοβουλία δεν αναλήφθηκε για τα παραπάνω θέματα από τον επίτροπο Υγείας, όχι λόγω προσωπικής ανεπάρκειας αλλά λόγω του ότι θεωρείται «θεσμικά αναρμόδιος».

Σαν πολίτες της Ευρώπης, σαν συλλογικότητες που εκπροσωπούν θύματα τροχαίων συγκρούσεων θα θέλαμε να γνωρίζουμε αν στην περίπτωση που θα εκλεγείτε ως μέλος τους Ευρωπαικού Κοινοβουλίου αν θα υποστηρίξετε την διαιώνιση αυτής της κατάστασης ή την ΑΜΕΣΗ ριζική αλλαγή της στη λογική πως όλα τα αναφερθέντα αποτελούν προβλήματα Δημόσιας Υγείας και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστούν.

Δυστυχώς όλα τα προηγούμενα χρόνια στο Ευρωπαικό κοινοβούλιο ενώ συγκροτήθηκαν κάθε είδους επιτροπές  απέτυχαν όλες οι προσπάθειες για την συγκρότηση μιας επιτροπής Οδικής Ασφάλειας λόγω έλλειψης ικανού αριθμού ενδιαφερομένων…

Θα θέλαμε να γνωρίζουμε αν θεωρείτε αναγκαία την ύπαρξη μια τέτοιας επιτροπής και αν θα συμμετείχατε σ αυτήν ή αν όπως την θεώρησε επι χρόνια η συντριπτική πλειοψηφία των ευρωβουλευτών, την θεωρείτε και σεις περιττή ή σημαντική αλλά για κάποιους άλλους.

Με εκτίμηση

Πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα

Αθήνα 14 Μαίου 2019                                                                                             Παρόμοιο κείμενο (ΕΔΩ) απευθυνόμενο στους υποψήφιους ευρωβουλευτές όλων των χωρών εξέδωσε και η IRVP  (Διεθνής Συνεργασία Θυμάτων Τροχαίων) στην οποία μαζί με 95 άλλες οργανώσεις απ όλο τον κόσμο ανήκει ο SOS Τροχαία Εγκλήματα.

5η Παγκόσμια Εβδομάδα Οδικής Ασφάλειας Ο.Η.Ε.- 6 εως 12 Μαίου 2019

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

5^η Παγκόσμια εβδομάδα Οδικής Ασφάλειας Ο.Η.Ε. –  6 εως 12 Μαίου 2019

Η 5^η παγκόσμια εβδομάδα Οδικής Ασφάλειας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, αφιερωμένη στην ανάγκη συγκρότησης ενός Ηγετικού επιτελείου για την Οδική Ασφάλεια, ξεκινάει τη Δευτέρα 6 Μαίου.

Λίγους μήνες πριν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας είχε δημοσιοποιήσει τα στοιχεία για το 2018,  με σαφείς αρνητικές εξελίξεις, επισημαίνοντας την αύξηση των τραυματισμών από τροχαίες συγκρούσεις παγκόσμια.

1.350. 000 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους στους δρόμους του κόσμου το 2018! Πολλοί περισσότεροι ήταν οι σοβαρά τραυματίες.

Το 2018 το τροχαίο τραύμα αποτέλεσε την 8^η αιτία θανάτου παγκόσμια, όταν το 2000 αποτελούσε την 10^η.

Δυστυχώς επιβεβαιώνεται με μαθηματική ακρίβεια η πρόβλεψη του Π.Ο.Υγείας, από το 2.000, πως «αν δεν ληφθούν ουσιαστικά μέτρα το 2030 οι τροχαίες συγκρούσεις θα αποτελούν το 5^ο αίτιο θανάτου και θα προκαλούν 2.400.000 θανάτους  το χρόνο». Ήδη σήμερα οι τροχαίοι τραυματισμοί είναι το 1^ο αίτιο θανάτου για τα παιδιά 5 εως 14 ετών και για τους νέους 15 εως 29 ετών παγκόσμια.

Λίγους μήνες πριν το Ευρωπαικό Συμβούλιο για την Ασφάλεια στις Μεταφορές επεσήμανε πώς αν και συγκριτικά με τις υπόλοιπες ηπείρους η Ευρώπη είναι σε καλύτερη θέση στο επίπεδο Οδικής Ασφάλειας, για 5^η συνεχή χρονιά δεν παρατηρήθηκε ουσιαστική πρόοδος στον περιορισμό των θανάτων και των τραυματισμών από τροχαία σε Ευρωπαικό επίπεδο. Σα συνέπεια, για δεύτερη συνεχή δεκαετία, δεν επιτεύχθηκε ο στόχος  που είχε τεθεί να περιοριστούν κατά 50% οι θάνατοι από τροχαίες συγκρούσεις.

Η Ελλάδα αν και από την έναρξη της οικονομικής κρίσης εμφάνισε σημαντική πτωτική τάση  στον αριθμό θανάτων από τροχαίες συγκρούσεις, εξακολουθεί να παραμένει πάντα στην ομάδα με τις χειρότερες επιδόσεις σε ευρωπαικό επίπεδο με τριπλάσια πιθανότητα θανάτου ή τραυματισμού στο οδικό δίκτυο συγκριτικά με τις ασφαλέστερες ευρωπαικές χώρες.

Κανένας θάνατος στο δρόμο δεν είναι αποδεκτός!

Παρότι ο Π.Ο.Υγείας αλλά και οι χώρες που εμφάνισαν ουσιαστικά αποτελέσματα στον δραστικό περιορισμό των τροχαίων συγκρούσεων και των θυμάτων τους επιμένουν πως: «Οι τροχαίες συγκρούσεις είναι προβλέψιμες. Άρα μπορούν να προληφθούν!» πολύ λίγοι μάλλον θέλουν να τους ακούσουν. Το «Όραμα Μηδέν», η πολιτική άποψη πως με ένα μακροπρόθεσμο ρεαλιστικό σχέδιο που θα προκύψει από τον συντονισμό των υπηρεσιών και την συμμετοχή της κοινωνίας μπορούμε να εξαλείψουμε τους τροχαίους τραυματισμούς αν και είναι η μόνη πολιτική για την οδική ασφάλεια στον πλανήτη που είχε πραγματικά αποτελέσματα παραμένει εξαιρετικά μειοψηφική.

Φαίνεται πως υπάρχουν πληθυσμοί διαθέσιμοι για να εξοντωθούν και οι άνθρωποι, ιδιαίτερα οι νέοι, θεωρούνται “φονεύσιμοι”…

Αν θέλουμε να ακολουθήσουμε μια αντίστροφη πορεία, να σταματήσουμε απλά να καταγράφουμε τους νεκρούς όπως συμβαίνει εδώ και 70 χρονια, μπορούμε να το κάνουμε μέσα από την συγκρότηση ενός Ηγετικού επιτελείου για την Οδική Ασφάλεια με την ισότιμη συμμετοχή εκπροσώπων των υπουργείων Υγείας, Προστασίας του Πολίτη, Εσωτερικών, Μεταφορών, Δικαιοσύνης και όλων των εμπλεκόμενων κοινωνικών φορέων.

Ενός επιτελείου που θα έχει σαν στόχο το «Όραμα Μηδέν» και που θα επιδιώξει η χώρα μας μέσα στην προσεχή τριετία να βρίσκεται στην πεντάδα με τις ασφαλέστερες χώρες της Ευρώπης.

Είναι σαφές σε όλους όσους έχουν ασχοληθεί έμπρακτα με το θέμα Οδική Ασφάλεια πως στη χώρα μας υπάρχει ένα δυναμικό ανθρώπων τόσο στις υπηρεσίες Υγείας, όσο και στην Τροχαία και στην Πυροσβεστική που έχει και τη γνώση και τη  θέληση και την ευαισθησία να παλέψει για να γίνει αυτό πράξη.

Αλλά το αν θα μπορέσει να το κάνει είναι καθαρά απόφαση ΠΟΛΙΤΙΚΗ.

 

5/5/2019                         Πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα

Την Παρασκευή 10 Μαίου ο SOS Τροχαία Εγκλήματα καλεί σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας απο τις 11πμ  μπροατά στο υπουργείο Δικαιοσύνης: ΕΔΩ

Γιατί: Χωρίς Δικαιοσύνη δεν θα υπάρξει Ειρήνη στους Δρόμους!