Δικαιοσύνη για τη Στέλλα και το Γιάννη. Eίναι μακρύς ο δρόμος …

Ετικέτες

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Δικαιοσύνη για τη Στέλλα και το Γιάννη. Eiναι μακρύς ο δρόμος…

Για την Παρασκευή 22 Μαρτίου 2019 ορίστηκε να εκδικαστεί στο τριμελές πλημμελειοδικείο Χανίων η υπόθεση των φόνων των δύο νέων παιδιών, της Στέλλας Μούσχου  και του Γιάννη Στρογγυλού ο θάνατος των οποίων συγκλόνισε το πανελλήνιο στις 17 Αυγούστου του 2017. Η Στέλλα και ο Γιάννης, πεζοί, έχασαν την ζωή τους από οδηγό ΙΧ που τους χτύπησε τρέχοντας με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Έχουμε εκφράσει αναλυτικά τις απόψεις μας για το απαράδεκτο μιας δίωξης σε βαθμό πλημμελήματος, για «ανθρωποκτονίες από αμέλεια», για ένα οδηγό που σκότωσε δύο παιδιά και το σκυλί τους ενώ αυτά περπατούσαν στην άκρη του δρόμου, έναν οδηγό που έτρεχε με 127 km/h σε δρόμο με όριο 40 km, για ένα οδηγό που αφού κτύπησε τα παιδιά ανέπτυξε ταχύτητα 170km/h προκειμένου…  ( Περισσότερα ΕΔΩ).

Ωστόσο φαίνεται πως αυτή η χώρα δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσει  να μας εκπλήσσει.

Όπως έγινε γνωστό η δίκη σε ένα σύνολο 34 δικών που είναι στο πινάκιο την συγκεκριμένη ημέρα  έχει τοποθετηθεί στην 32^η θέση, μια θέση που προεξοφλεί σχεδόν κατά 100% την αναβολή της.

Προηγούνται πολύ σοβαρότερες υποθέσεις όπως ζωοκλοπές, καταπατήσεις κλπ, γεγονός απόλυτα κατανοητό και συμβατό με το αξιακό σύστημα αυτής της κοινωνίας.

Υπενθυμίζουμε ότι οι οικογένειες και των δύο θυμάτων δεν ζουν στην Κρήτη και με βάση το νόμο είναι υποχρεωμένες, με την απειλή ποινικής δίωξης, να είναι παρούσες ακόμα κι αν το δικαστήριο δεν γίνει, σε αντίθεση με τον κατηγορούμενο που με βάση τον ίδιο νόμο έχει την δυνατότητα να μη παραστεί καν αλλά να εκπροσωπηθεί από το δικηγόρο του.

Παρά τις επανειλημμένες διαμαρτυρίες του  SOS Τροχαία Εγκλήματα τόσο στους υπουργούς Δικαιοσύνης, όσο και στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και παρά τις υποσχέσεις για το ότι τα θανατηφόρα τροχαία θα προτάσσονται στα πινάκια για μια ακόμα φορά ακολουθείται μια πρακτική αντιμετώπισης της υπόθεσης σαν πράξης μικρής κοινωνικής απαξίας, γεγονός ιδιαίτερα προσβλητικό για την Μνήμη το θυμάτων και ιδιαίτερα ψυχοφθόρο για τις οικογένειες τους.

Άραγε οι οικογένειες καλούνται να συμμετάσχουν στην έναρξη δίκης ή μήπως καλούνται να εκτελέσουν «Ασκήσεις Ακριβείας»; Είχαμε ακούσει πως τα καψόνια είχαν απαγορευτεί, αλλά αν είναι αλήθεια φαίνεται ότι αυτό ισχύει μόνο για το στρατό.

-Κάνουμε  κάπου λάθος κε Καλογήρου;

Αθήνα 20/3/2019

Πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα

Advertisements

Οδική Ασφάλεια: ενός ανδρός αρχή.

Ετικέτες

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Στις 20 Φεβρουαρίου 2019 ψηφίστηκε από την ολομέλεια της Βουλής το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών «Δοκιμασία προσόντων και συμπεριφοράς υποψήφιων οδηγών και οδηγών για τη χορήγηση αδειών οδήγησης οχημάτων, άλλες διατάξεις για τις άδειες οδήγησης και λοιπές διατάξεις» και από τις 4 Μαρτίου, που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ (ΕΔΩ), αποτελεί πλέον το νόμο 4599/2019

Μαζί με τις αλλαγές στον τρόπο έκδοσης αδειών οδήγησης, στις οποίες θα αναφερθούμε αναλυτικά σε επόμενο κείμενο μας, ψηφίστηκε (άρθρο 14) και η διάταξη που επιτρέπει την οδήγηση (συνοδευόμενη) από την ηλικία των 17 ετών.

O SOS Τροχαία Εγκλήματα ήταν ένας από τους φορείς που προτάθηκαν από τον εισηγητή της πλειοψηφίας, βουλευτή κο Καραναστάση να εκθέσουν τις απόψεις τους στην σχετική συζήτηση στην επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου στις 12 Φεβρουαρίου. Αν και από κανένα δεν διατυπώθηκε οποιαδήποτε αντίρρηση γι αυτή την πρόσκληση, ο σύλλογος μας εξαιρέθηκε (μόνον αυτός) από τον τελικό κατάλογο ενδιαφερομένων φορέων που προσκλήθηκαν. Ίσως το ότι αρκετά πριν είχαμε εκφράσει την αρνητική άποψη μας σχετικά με το θέμα (ΕΔΩ) να ήταν ο λόγος γι αυτό. Λέμε τώρα…

Τι όμως προκάλεσε αυτή τη νομοθετική ρύθμιση σε μια χώρα με ιδιαίτερα μεγάλο πρόβλημα σε αριθμό τροχαίων συγκρούσεων, με τους νέους να αποτελούν την μεγάλη πλειοψηφία των εμπλεκομένων σ αυτές;  Να σημειώσουμε πως σύμφωνα με την επίσημη αξιολόγηση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (2013), που τολμά να διαφωνεί με το ελληνικό ΥΜΕ, η άδεια οδήγησης στην εφηβεία αποτελεί ένα από τα πιο επιβλαβή μέτρα για την οδική ασφάλεια.

  … ανήκουμε στις χώρες με προηγμένο επίπεδο οδικής ασφάλειας

 Αντιγράφουμε από την αιτιολογική έκθεση, για το άρθρο που αφορά στην «Συνοδευόμενη Οδήγηση»: «Με τις προτεινόμενες διατάξεις του παρόντος άρθρου, επιδιώκεται η καθιέρωση ολοκληρωμένου συστήματος συνοδευόμενης οδήγησης, για ανήλικους υποψήφιους οδηγούς, μετά τη συμπλήρωση της ηλικίας των δεκαεπτά (17) ετών, λαμβάνοντας υπόψη τα ισχύοντα σε κράτη της ευρωπαικής ένωσης με προηγμένο επίπεδο οδικής ασφάλειας».

Το μοναδικό «επιχείρημα» της αιτιολογικής έκθεσης για την υιοθέτηση αυτής της απόφασης θυμίζει τις πιο ιλαροτραγικές ιστορίες μιμητισμού της ελληνικής άρχουσας ελίτ όταν φτιασιδώνεται την προηγμένη.

Μια χώρα που αρνείται να κάνει κτήμα της οτιδήποτε θετικό έχουν καθιερώσει οι ευρωπαικές χώρες με υψηλά επίπεδα οδικής ασφάλειας θα ανέβει επίπεδο οδικής ασφάλειας υιοθετώντας την συνοδευόμενη οδήγηση στα 17, μέτρο που ισχύει σε ορισμένες μόνον ευρωπαικές χώρες. Δεν υπάρχει λόγος να μειώσουμε τα όρια ταχύτητος (οι τέσσερις ασφαλέστερες χώρες της προηγούμενης χρονιάς (Νορβηγία, Ηνωμένο Βασίλειο, Σουηδία, Ελβετία, έχουν όλες μικρότερα από την Ελλάδα όρια ταχύτητας στους αυτοκινητοδρόμους και εκτεταμένες ζώνες ήπιας κυκλοφορίας με όριο τα 30 km στις πόλεις). Ούτε  υπάρχει λόγος να  μειώσουμε τα νόμιμα όρια συγκέντρωσης αλκοόλ στο αίμα των οδηγών και να προχωρήσουμε στο Μηδέν Αλκοόλ για τους επαγγελματίες και τους νέους οδηγούς. Ούτε φυσικά να θεσπίσουμε αυστηρότερες ποινές για τους δολοφόνους της ασφάλτου και την άμεση και δια βίου αφαίρεση της άδειας οδήγησης τους.

Ο δρόμος για την ανύψωση μας σε χώρα με προηγμένο επίπεδο οδικής ασφάλειας περνάει μέσα από την (συνοδευόμενη) οδήγηση από τα 17.

The Fall of Icarus, Carlo Saraceni

Ανεξάρτητα από τα επι μέρους σημεία που μπορεί να κάνει κανείς κριτική και αφορούν διάφορους τομείς εκπαιδευτικούς, νομικούς, ασφαλιστικούς και άλλους, σε σχέση με την εποπτευόμενη οδήγηση το ουσιαστικό είναι ένα: το ενδιαφέρον της πολιτείας (λέγε με Υπουργείο Μεταφορών) να εισαγάγει όσο το δυνατό νωρίτερα τους νέους στον κόσμο του αυτοκινήτου. Τι πιο φυσικό για έναν υπουργείο  που έχει ονομάσει e Drive Academy τον διαδικτυακό κόμβο ευθύνης του για θέματα Οδικής Ασφάλειας.  Όπως οι ίδιοι σημειώνουν: «Η πλατφόρμα παρέχει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα εκπαίδευσης και δια βίου μάθησης, προσαρμοσμένο σε κάθε ηλικία. Ξεκινά από τις βαθμίδες της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, για μαθητές Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου αντίστοιχα, με στόχο την έγκαιρη και μεθοδική απόκτηση γνώσεων οδικής συμπεριφοράς, καλλιεργώντας σταδιακά στην συνείδηση των παιδιών και εφήβων την ασφαλή και οικολογική μετακίνηση».

Όταν θεωρείς φυσιολογικό να απευθύνεσαι στους μαθητές Δημοτικού μέσω προγράμματος που ονομάζεις e drive τι ποιο φυσικό από το να προωθείς την οδήγηση αυτοκινήτου στους μαθητές Λυκείου.

Από ποιους προέκυψε τελικά αυτό το αίτημα;

Παρακολουθώντας το σύνολο της συζήτησης από το κανάλι της Βουλής, θα πρέπει να επισημάνουμε πως την πατρότητα της πρότασης διεκδίκησε μόνον ένας φορέας: το Ινστιτούτο Οδικής Ασφάλειας Πάνος Μυλωνάς. Στο σύνολο τους οι παριστάμενοι φορείς των εκπαιδευτών οδήγησης δεν τοποθετήθηκαν, ούτε θετικά ούτε αρνητικά για το θέμα, με εξαίρεση τον Π.Σ.Ε.Ο. (Πανελλήνιος Σύλλογος Εκπαιδευτών Οδήγησης και Κυκλοφοριακής Αγωγής) που προέβαλε μια διαφορετική – κριτική αντίληψη. Αυτό βέβαια πού πρέπει να σημειωθεί είναι: η κάθετη διαφωνία του εκπροσώπου του ΕΚΑΒ καθηγητού Ι. Παπαδόπουλου (είχε κληθεί ως εκπρόσωπος της Επιτροπής Οδικής Ασφάλειας του Υπουργείου Υγείας) που επεσήμανε για την συνοδευόμενη οδήγηση: «Εμείς δεν είμαστε θετικοί, έχουμε υποβάλει υπόμνημα στο Εθνικό Συμβούλιο Οδικής Ασφάλειας. Ερωτώ: Είναι εφικτός ο έλεγχος από την τροχαία; Δεν είναι εφικτός. Για παράδειγμα, ένας αστυνόμος θα υποθέτει ότι ένας είναι κάτω των 17 ετών και θα τον σταματάει και ο συνοδηγός θα έχει έγγραφη πιστοποίηση; Το Υπουργείο θα πιστοποιεί αυτούς, γιατί βάζει ορισμένες προϋποθέσεις; Θα τους δίνει ένα έγγραφο ότι δικαιούται να είναι σύνοδος ατόμου 17 ετών, ο οποίος έχει προσωρινό δίπλωμα οδήγησης; Αυτά είναι ανέφικτα. Θα εκφυλιστεί το μέτρο, οι 17 χρόνοι οδηγών κανονικά με τα ανάλογα ατυχήματα, γιατί ένας χρόνος διαφορά σε αυτή την ηλικία είναι μεγάλος χρόνος ωριμότητας. Δεν είναι από 17 με 18, η ωριμότητα είναι πολύ δυσανάλογα μεγάλη με το μικρό αυτό χρονικό διάστημα».

 Εξ ίσου σημαντική ήταν η διαφοροποίηση Διευθυντή της Τροχαίας Αττικής ( ΕΔΩ ) Ταξίαρχου Ν. Σπανουδάκη, σε σχέση με την πρόταση του υπουργείου που χαρακτηριστικά επεσήμανε πως πρέπει «να ληφθεί υπόψη, ότι στην Χώρα μας, το επίπεδο της οδικής ασφάλειας είναι υψηλό, πλην όμως δεν είναι προηγμένο κατά την αντίστοιχη έννοια που ισχύει στις αντίστοιχες Χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης που λειτουργούν ανάλογα συστήματα».

Οδική Ασφάλεια: ενός ανδρός αρχή;

Η εβδομάδα 6-12 Μαίου 2019, ανακοινώθηκε από τον ΟΗΕ ως η 5^η Παγκόσμια Εβδομάδα Οδικής Ασφάλειας. Σαν κεντρικό θέμα για φέτος επιλέχθηκε η προβολή της ανάγκης ενός «Ηγετικού Επιτελείου για την Οδική Ασφάλεια» που θα εργαστεί συστηματικά με βάση τις προτάσεις που κωδικοποιήθηκαν από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας  στο εγχειρίδιο SAVE LIVES – Δέσμη Μέτρων για την Οδική Ασφάλεια (ελληνική έκδοση ΕΔΩ).

Είναι προφανές πως στη χώρα μας δεν υπάρχει καμιά ανάγκη για ένα τέτοιο επιτελείο. Υπάρχει το Υπουργείο Μεταφορών που εδώ και δεκαετίες λύνει ακούραστα το πρόβλημα.

Αξιοποιώντας την παράδοση του είσαι ότι δηλώσεις, μας ενέταξε ήδη στις χώρες με προηγμένο επίπεδο οδικής ασφάλειας.

Χωρίς περιττές διαδικασίες: Δεν θέτει καν τα σχέδια νόμου σε διαβούλευση και εφαρμόζει την παγκόσμια πατέντα να καλεί τα υπουργεία Υγείας και Προστασίας του Πολίτη όχι να συνδιαμορφώσουν την πολιτική αλλά να τοποθετηθούν «εντός τριλέπτου» … ως «ενδιαφερόμενοι φορείς». Υιοθετεί τις απόψεις ενός ιδιωτικού φορέα, ακόμα κι αν οι εκπρόσωποι των συναρμόδιων υπουργείων διαφωνούν!!!

Χθες νομοθέτησε πως η υπερβολική ταχύτητα δεν ανήκει στις μεγάλης επικινδυνότητας παραβάσεις, σήμερα νομοθέτησε την (συνοδευόμενη) οδήγηση στα 17. Αύριο ποιος ξέρει τι έχει σειρά…

Είναι απορίας άξιον γιατί αυτές οι ιδέες δεν γίνεται μια προσπάθεια να εξαχθούν σε άλλες χώρες του κόσμου ώστε να λύσουν κι αυτοί μια και καλή το πρόβλημα των τροχαίων συγκρούσεων.

SOS Τροχαία Εγκλήματα

ΥΓ. Ο νόμος στο σύνολο του ψηφίστηκε από το ΣΥΡΙΖΑ και τη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Το άρθρο 14 για την συνοδευόμενη οδήγηση στα 17 υπερψηφίστηκε από το ΣΥΡΙΖΑ, τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και το ΚΚΕ (που δεν ψήφισε στο σύνολο του το νομοσχέδιο). Η ΝΔ καταψήφισε το συγκεκριμένο άρθρο έχοντας την οπτική κανονικής άδειας (και όχι συνοδευόμενης) οδήγησης στα 17.

 

 

 

 

 

2018: ένας θάνατος από τροχαίο κάθε 24 δευτερόλεπτα στους δρόμους του κόσμου.

Ετικέτες

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Υπάρχουν προβλήματα που δεν λύνονται με ευχές!

Η ανοδική τάση παγκόσμια των θανάτων και των τραυματισμών από τροχαίες συγκρούσεις δυστυχώς συνεχίζεται. Με θεατές τις κυβερνήσεις οδεύουμε ασφαλώς προς την επιβεβαίωση της πρόβλεψης που έκανε ο Π.Ο.Υγείας, πριν απο δέκα χρόνια, πως αν δεν παρθούν ουσιαστικά μέτρα το 2030 οι τροχαίες συγκρούσεις θα αποτελούν το 5ο αίτιο θανάτου παγκόσμια και οι νεκροί θα φτάσουν τους 2.400.000 το χρόνο.

Να ευχηθούμε κι εμείς υγεία και ευτυχία το 2019…

Γνωρίζοντας ότι τη χρονιά που τελειώνει είχαμε:  

Ένα νεκρό κάθε 24 δευτερόλεπτα

155 νεκρούς κάθε ώρα

3.712 νεκρούς κάθε μέρα

112.904 νεκρούς κάθε μήνα

1.350.000 νεκρούς από τροχαίες συγκρούσεις παγκόσμια. 

Οι τροχαίοι τραυματισμοί αποτελούν την 8η αιτία θανάτου παγκόσμια 

Οι τροχαίοι τραυματισμοί αποτελούν  την 1η αιτία θανάτου των παιδιών 5 έως 14 ετών και των νέων 15 έως 29 ετών.  

Οι χώρες με χαμηλό εισόδημα έχουν το 1% των οχημάτων του κόσμου αλλά το 13% των θανάτων από τροχαία.

Οι χώρες με υψηλό εισόδημα έχουν 40% των οχημάτων  του κόσμου αλλά  το 7% των θανάτων από τροχαία.                                                        

54% των νεκρών από τροχαίες συγκρούσεις είναι πεζοί, ποδηλάτες και μοτοσικλετιστές

Οι ευχές δεν αρκούν! Μέτρα για την Οδική Ασφάλεια, ΤΩΡΑ!

ΠΗΓΗ: Global status report on road safety 2018. WHO.

Π.Ο.Υγείας: παγκόσμια έκθεση για την οδική ασφάλεια, 2018

Ετικέτες

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Η νέα έκθεση του ΠΟΥ αναδεικνύει την ανεπαρκή πρόοδο για την αντιμετώπιση της έλλειψης ασφάλειας στους δρόμους του κόσμου.

Στις 7 Δεκεμβρίου 2018 στη  Γενεύη δημοσιοποιήθηκε η νέα παγκόσμια έκθεση για την την οδική ασφάλεια- 2018 του Π.Ο.Υγείας. Η έκθεση δείχνει ότι οι θάνατοι στην  οδική κυκλοφορία συνεχίζουν να αυξάνονται, έχοντας φτάσει στο 1.35 εκατομμύρια θανάτους κατ΄έτος και υπογραμμίζει ότι οι τραυματισμοί στην οδική κυκλοφορία αποτελούν πλέον τον κύριο δολοφόνο των παιδιών και των νέων ηλικίας 5-29 ετών.

Οι εκθέσεις της παγκόσμιας κατάστασης για την οδική ασφάλεια του Π.Ο.Υγείας, εκδίδονται κάθε δύο έως τρία χρόνια και χρησιμεύουν ως το βασικό εργαλείο παρακολούθησης για τη Δεκαετία Δράσης για την Οδική Ασφάλεια 2011-2020. Η προηγούμενη έκθεση είχε εκδοθεί το 2015.

«Αυτοί οι θάνατοι είναι ένα απαράδεκτο τίμημα για την κινητικότητα», δήλωσε ο Γενικός Διευθυντής του Π.Ο.Υ. κ. Tedros Adhanom Ghebreyesus. «Δεν υπάρχει δικαιολογία για την απραξία,  αυτό είναι ένα πρόβλημα για το οποίο υπάρχουν  αποδεδειγμένες λύσεις. Αυτή η έκθεση είναι μια έκκληση προς τις κυβερνήσεις και τους εταίρους να αναλάβουν πολύ μεγαλύτερες δράσεις για την εφαρμογή αυτών των μέτρων».

Η Παγκόσμια Έκθεση για την κατάσταση της οδικής ασφάλειας τεκμηριώνει πως παρά την  αύξηση του συνολικού αριθμού θανάτων, η αναλογία θανάτων σε σχέση με το μέγεθος του παγκόσμιου πληθυσμού έχει σταθεροποιηθεί τα τελευταία χρόνια. Αυτό υποδηλώνει ότι οι υφιστάμενες προσπάθειες οδικής

Στις περιοχές όπου σημειώθηκε πρόοδος, αυτή αποδίδεται σε μεγάλο βαθμό στην καλύτερη νομοθεσία σχετικά με τους βασικούς κινδύνους όπως η υπερβολική ταχύτητα, η οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ, καθώς και στη χρήση  ζωνών ασφαλείας,  κράνους και συστημάτων συγκράτησης για παιδιά, στις ασφαλέστερες υποδομές όπως πεζοδρόμια και αποκλειστικές λωρίδες για τους ποδηλάτες και τους μοτοσικλετιστές, στα  βελτιωμένα πρότυπα οχημάτων όπως εκείνα που διαθέτουν ηλεκτρονικό έλεγχο ευστάθειας και προηγμένα συστήματα πέδησης  και στην βελτίωση της μετά τη σύγκρουση φροντίδας.

Η έκθεση καταδεικνύει ότι τα μέτρα αυτά συνέβαλαν στη μείωση των θανάτων στην οδική κυκλοφορία σε 48 μεσαίες και υψηλού εισοδήματος χώρες. Ωστόσο, καμία από τις χώρες χαμηλού εισοδήματος δεν έχει να επιδείξει μείωση των συνολικών θανάτων, σε μεγάλο βαθμό λόγω έλλειψης αυτών των μέτρων. Στην πραγματικότητα, ο κίνδυνος θανάτου στην οδική κυκλοφορία παραμένει τρις ​​φορές υψηλότερος στις χώρες χαμηλού εισοδήματος από ό, τι στις χώρες υψηλού εισοδήματος. Τα ποσοστά είναι τα υψηλότερα στην Αφρική (26,6 ανά 100 000 κατοίκους) και τα χαμηλότερα στην Ευρώπη (9,3 ανά 100.000 κατοίκους). Από την άλλη, από την προηγούμενη έκδοση της έκθεσης, τρεις περιοχές του κόσμου έχουν αναφέρει μείωση των ποσοστών θνησιμότητας στην οδική κυκλοφορία: η Αμερική, η Ευρώπη και η περιοχή του Δυτικού Ειρηνικού.

Οι μεταβολές στους θανάτους από την οδική κυκλοφορία αντανακλώνται επίσης στον τύπο του χρήστη του οδικού δικτύου. Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι πεζοί και οι ποδηλάτες αντιπροσωπεύουν το 26% του συνόλου των θανάτων στο οδικο δίκτυο, με ποσοστό 44% στην Αφρική και 36% στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι αναβάτες μοτοσικλετών και οι επιβάτες αντιπροσωπεύουν το 28% όλων των θανάτων από τροχαίες συγκρούσεις, αλλά το ποσοστό είναι υψηλότερο σε ορισμένες περιοχές, π.χ. 43% στη Νοτιοανατολική Ασία και 36% στο Δυτικό Ειρηνικό.

Σε σύγκριση με την προηγούμενη έκθεση που δημοσιεύθηκε το 2015, σημαντικά στοιχεία της έκθεση 2018 είναι τα παρακάτω:- 22 επιπλέον χώρες τροποποίησαν τη νομοθεσία τους σχετικά με έναν ή περισσότερους παράγοντες κινδύνου προκειμένου να ευθυγραμμιστούν με τις βέλτιστες πρακτικές, καλύπτοντας επιπλέον 1 δισεκατομμύριο ανθρώπους.
– 46 χώρες που εκπροσωπούν 3 δισεκατομμύρια ανθρώπους έχουν νόμους που θέτουν όρια ταχύτητας που ευθυγραμμίζονται με τις βέλτιστες πρακτικές –45 χώρες που εκπροσωπούν 2,3 δισεκατομμύρια άτομα έχουν σήμερα νόμους για την οδήγηση υπό την επήρεια οινοπνεύματος,                           –49 χώρες που αντιπροσωπεύουν 2,7 δισεκατομμύρια άτομα, έχουν σήμερα νόμους για τη χρήση κράνους μοτοσικλετών που ευθυγραμμίζονται με τις βέλτιστες πρακτικές.
-105 χώρες που εκπροσωπούν 5,3 δισεκατομμύρια άτομα, έχουν σήμερα νόμους για τη χρήση της ζώνης ασφαλείας που ευθυγραμμίζονται με τις βέλτιστες πρακτικές.                                                                                        – 33 χώρες που εκπροσωπούν 652 εκατομμύρια άτομα, έχουν σήμερα νόμους σχετικά με τη χρήση συστημάτων συγκράτησης για παιδιά που ευθυγραμμίζονται με τις βέλτιστες πρακτικές.                                              -114 χώρες διεξάγουν σήμερα  κάποια συστηματική αξιολόγηση ή αξιολόγηση με αστέρια των υφιστάμενων οδών.                                              -Μόνο 40 χώρες που αντιπροσωπεύουν 1 δισεκατομμύριο ανθρώπους, έχουν υλοποιήσει τουλάχιστον 7 ή όλες τα 8 πρότυπα ασφαλείας των οχημάτων προτεραιότητας του ΟΗΕ                                                                – Περισσότερες από τις μισές χώρες (62%) διαθέτουν έναν αριθμό τηλεφώνου επείγουσας ανάγκης με πλήρη κάλυψη όλης της χώρας.              – Το 55% των χωρών έχει μια επίσημη διαδικασία κατάρτισης και πιστοποίησης προ-νοσοκομειακής περίθαλψης για τους παρόχους αυτών των υπηρεσιών.

Ολόκληρη η έκθεση: ΕΔΩ

ΠΗΓΗ: WHO

Αναγκαία διευκρίνηση: ο SOS Τροχαία Εγκλήματα δεν είναι πρακτορείο μοντέλων

Ετικέτες

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Ο SOS Τροχαία Εγκλήματα προωθεί ενημέρωση για θέματα που θεωρεί σημαντικά σε σχέση με την οδική ασφάλεια και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των θυμάτων τροχαίων εγκλημάτων σε μια λίστα που περιλαμβάνει 325 δημοσιογραφους και ΜΜΕ.

Η ανταπόκριση σ αυτά που στέλνουμε δεν υπερβαίνει το 10% των παραληπτών. Συνήθως είναι κάτω του 3% και σ όλες τις περιπτώσεις προέρχεται κυρίως από δημοσιογράφους και Μέσα της Περιφέρειας.

Το προηγούμενο δεκαήμερο στείλαμε επανηλλειμένα δελτία τύπου και υλικό για δυο σημαντικά θέματα: α) την καμπάνια που έχουμε ξεκινήσει για το θέμα της κατάργησης του άρθρου 43 του ΚΟΚ που αμνηστεύει τους δράστες που εγκαταλέιπουν τα θύματα τους και, β) για τις εκδηλώσεις που θα γίνονταν στις 18 Νοεμβρίου σ ολη την Ελλάδα για την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων Συγκρούσεων.

Η ανταπόκριση που είχαμε ήταν ελάχιστη.

Ενδεικτικά η Δημόσια τηλεόραση δεν μπήκε καν στον κόπο να καλύψει την διαμαρτυρία μας μπροστα στον Αρειο Πάγο, ούτε ανέφερε στο δελτίο της τίποτα γι αυτήν. Γνωρίζουμε και κατανοούμε πάρα πολύ καλά τους λόγους. Αυτό δεν σημαίνει ότι τους σεβόμαστε…

Μ αυτά τα δεδομένα, μας είναι ακατανόητο πως άνθρωποι/δημοσιογράφοι που δεν ανταποκρίνονται στο παραμικρό στα θέματα που εμείς θεωρούμε κεντρικά, που και οι ίδιοι και τα Μέσα στα οποία εργάζονται δεν αναφέρουν ποτέ τίποτα γι αυτά, έχουν την άνεση να μας στέλνουν μηνύματα, όπως αυτό που λάβαμε στις 21/11, τρεις μέρες μετά την Ημέρα Μνήμης.

«ΒΟΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ

 Καλη σας μερα είμαι δημοσιογράφος από τον τηλεοπτικό σταθμό XXXX. Mε αφορμη το τραγικό δυστύχημα στην Κυπαρισία θέλουμε να κάνουμε ένα ρεπορτάζ με θέμα τα τροχαία με θύματα ανήλικους οδηγούς. Μπορείτε να μας φέρετε σε επικοινωνία με κάποια μέλη του συλλόγου σας που είχαν παιδιά ανηλικους οδηγους που έχασαν την ζωή τους σε τροχαία ; το τηλ μου ειναι 6937……»

Είναι η πολλοστή φορά που μας στέλνονται απο διάφορα – αδιάφορα Μέσα παρόμοια μηνύματα, με μέηλ, με SMS, με τηλέφωνα. Μια θέλουν οικογένειες σκοτωμένων από αλκοόλ, μια από ταχύτητα, μια χωρίς άδεια οδήγησης και πάει λέγοντας. Ανάλογα με την «επικαιρότητα». Δηλαδή με το ποιοι σκοτώθηκαν την προηγουμένη…

Θα θέλαμε να ενημερώσουμε μια για πάντα, οσους/ες στέλνουν παρόμοια μηνύματα πως ο πανελλαδικός σύλλογος  SOS Τροχαία Εγκλήματα δεν είναι πρακτορείο μοντέλων. Δεν μας ενδιαφέρει η προβολή του πόνου μας. Πως ούτε εμείς κάνουμε ούτε κανένας άλλος θα κάνει καριέρα πάνω σ αυτό.

Κάποιες φορές που κάναμε το λάθος και δώσαμε επαφή με δικούς μας ανθρώπους το πληρώσαμε ακριβά: όλα τα «συμφωνηθέντα» καταστρατηγήθηκαν και έμεινε «ο πόνος» (φαίνεται ο «αμείλικτος τηλεοπτικός χρόνος» μόνον αυτόν εκτιμά).

Ο SOS Τροχαία Εγκλήματα δεν βασίζει την δράση του στην πρόκληση της λύπης. Είναι μια συλλογικότητα που οικοδομήθηκε διεδικώντας πρώτα απ όλα σεβασμό στα θύματα των τροχαίων.

Και έτσι θα συνεχίσει. Μην απευθύνεστε σε μας αναζητώντας το δικό σας στερεότυπο του θύματος.

Φυσικά υπάρχει ένα μικρό κομμάτι δημοσιογράφων με το οποίο έχουμε πολύ καλή σχέση. Τους περισσότερους δεν τους γνωρίζουμε καν προσωπικά. Ο λόγος δεν είναι άλλος απο το ότι αυτοί ενδιαφέρονται ουσιαστικά για το ζήτημα της οδικής ασφάλειας και μέσω αυτού του ενδιαφέροντος προέκυψε και το ενδιαφέρον τους για τις απόψεις μας.

Για να τελειώνουμε αγαπητέ φίλε/φίλη δημοσιογράφε. Μην στέλνεις χωρίς λόγο μηνύματα αν δεν σ ενδιαφέρει το θέμα. Ξέρουμε και συ πρέπει να χτίσεις μια καριέρα και η συμβολή σου στην έστω και κατ ελάχιστον αύξηση της θεαματικότητας του Δελτίου Ειδήσεων θα εκτιμηθεί θετικά. Δεν θα σε βοηθήσουμε σ αυτό. Δεν είμαστε πρακτορείο μοντέλων, δεν προσφέρουμε εθελοντές για να εμπορευτούν κάποιοι τον πόνο τους.

Αν μετά από όσα ξεκαθαρίσαμε θέλεις να αφαιρεθεί και το όνομα σου από την λίστα ενημέρωσης  του συλλόγου μας μπορείς να μας στείλεις ένα μήνυμα και θα ικανοποιήσουμε το αίτημα ευχαρίστως.

Αν πάλι θέλεις, μπορείς να ρίξεις μια ματιά στα  ντοκουμέντα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας που σχετίζονται με το επάγγελμά σου: Reporting on Road Safety, a guide for journalists (2015) ΕΔΩ  και στο Road Safety Mass Media Campaigns: A toolkit (2016) ΕΔΩ.  

Αν βρεις μερικά ενδιαφέροντα πράγματα αυτό θα είναι καλό για όλους.  Για όσους τους αφορά η πρόληψη και ο περιορισμός των τροχαίων συγκρούσεων.

Γιώργος Κουβίδης

 

 

 

Μια κραυγή απελπισίας

Ετικέτες

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ, Πρόσωπα όχι αριθμοί, ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Από την Εφημερίδα των Συντακτών 22/10/2018 

Ο πατέρας της Νεφέλης έχασε την κόρη του εξ αιτίας της επικίνδυνης οδήγησης ενός μοτοσικλετιστή που για δικούς του λόγους αποφάσισε να παίξει όχι μόνο τη δική του αλλά και τη ζωή μιας νεαρής κοπέλας στα ζάρια. Η Νεφέλη έφυγε για πάντα, ενώ τώρα ο πατέρας της κινδυνεύει και με ασφαλιστικά εναντίον του μέτρα από τον καταδικασμένο (με αναστολή) οδηγό που κρίθηκε ως ο βασικός υπαίτιος του θανάτου της κόρης του.

Ο οδηγός ζητά να μην αναφέρει το όνομά του ο πατέρας της Νεφέλης στον προσωπικό του λογαριασμό (Facebook). Προφανώς ο σεβασμός των προσωπικών δεδομένων είναι αυτονόητος, αλλά ο θρήνος ενός πατέρα για τη φρικτή απώλεια του παιδιού του προφανώς υπερέχει από κάθε τι άλλο και αυτό οφείλει να το προσμετρήσει η Δικαιοσύνη. Πολύ περισσότερο όταν μετά από καταδίκες που δεν αφορούν καν θάνατο δημοσιεύονται σωρηδόν τα ονόματα των καταδικασμένων όχι απλά στο facebook, αλλά στα ΜΜΕ χωρίς συνέπειες και χωρίς ασφαλιστικά μέτρα. 

Aγαπητέ αναγνώστη,

Η κόρη μου, η Μαρία Νεφέλη Σπηλιο­πούλου, ήταν συνεπιβάτης στο δίκυκλο που οδηγούσε ο Ι.Γ., ο οποίος, κυνηγώντας προπορευόμενα δίκυκλα, παραβίασε παλλόμενο φωτεινό σηματοδότη με συνέπεια να συγκρουστεί με διερχόμενο αυτοκίνητο. Το παραπάνω συμβάν έγινε στη διασταύρωση της οδού Αράτου με τη Μαιζώνος στις 30 Ιουλίου 2015.

Από την παραπάνω σύγκρουση η Μαρία Νεφέλη εκτινάχτηκε και προσκρούοντας στο διερχόμενο και εν συνεχεία στον προφυλακτήρα παράνομα σταθμευμένου αυτοκινήτου υπέστη βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις· νοσηλευόμενη στη ΜΕΘ του ΠΠΝΠ δεν κατάφερε να κρατηθεί στη ζωή, εξέπνευσε 11 μερόνυχτα μετά, την Κυριακή, 9 Αυγούστου.

Δέον να σημειωθεί πως ο οδηγός του δικύκλου με αμετάκλητη ποινική απόφαση στις 8/3/2017 από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Πάτρας κρίθηκε ένοχος ανθρωποκτονίας κι εκτίει ποινή 30 μηνών. Με αναστολή.

Η συντριβή μου για την απώλεια της μοναχοκόρης μου με ωθεί να γράφω και να δημοσιεύω κείμενα στο διαδίκτυο συχνά, κείμενα προσανατολισμένα στη, μέσω της τιμωρίας των υπαιτίων, αποτροπή των τροχαίων εγκλημάτων. Εχω την αίσθηση πως ίσως προστατευτούν αθώοι άνθρωποι από τον Μολώχ της ασφάλτου, αν διαβάζουν τα κείμενά μου.

Αγαπητέ αναγνώστη, ο πόνος μου και η έκφρασή του, ο ελάχιστος φόρος τιμής στην αδικοσκοτωμένη 18χρονη κόρη μου, Μαρία Νεφέλη, αυτόν τον καιρό απειλείται, από τον προαναφερθέντα οδηγό δικύκλου. Μολονότι υπήρξε ένας από τους δράστες, ο κυριότερος, της ανθρωποκτονίας της κόρης μου, βλέποντας το όνομά του στις αναρτήσεις και συζητήσεις μου με τους φίλους μου στον προσωπικό μου λογαριασμό στο Facebook, με κατηγορεί πως… «τον προσβάλλω».

Η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων εναντίον των δημοσιεύσεων και συζητήσεών μου έχει οριστεί για τις 24 Οκτώβρη στην Πάτρα.

Ο φονιάς της κόρης μου κυκλοφορεί ελεύθερος και δεν αντέχει που η κατακραυγή μου είναι ισόβια. Επειδή λοιπόν, τρία χρόνια μετά, αυτός ο άνθρωπος θεωρεί πως «έχω εμμονές» και πως «πολύ βάσταξε πια το πένθος μου», αυτός που θεωρεί πως «προσβάλλεται η αξιοπρέπειά του».

Αυτός που αποφάσισε να σκοτωθεί η Μαρία Νεφέλη μας είναι ο κύριος Γ., αυτός αποφάσισε να πάρει στο λαιμό του τη ζωή του παιδιού μου, αν δεν αντέχει αυτά που γράφω, ας αναλογιστεί πώς εγώ αντέχω αυτό που έκανε. Οι πράξεις του γεννάνε τις λέξεις μου, δεν αποφάσισα εγώ να τον κατονομάζω ανθρωποκτόνο, αυτός αποφάσισε να κυνηγήσει τα φιλαράκια του για να τα προλάβει, ας υποστεί τις συνέπειες της πράξης του.

Γράφω, αγαπητέ αναγνώστη, και θα γράφω επειδή θεωρώ πως η αναγγελία των αποτελεσμάτων της δικαστικής ετυμηγορίας είναι χρέος όλων εμάς που χάσαμε τους ανθρώπους μας, ένα ελάχιστο χρέος για την ανθρωποθυσία τους.

Γράφω και θα γράφω επειδή θεωρώ πως δεν είναι θέμα τύχης ή ατυχίας η προστασία των ανθρώπων, αγαπητέ αναγνώστη, η προστασία των ανθρώπων είναι θέμα στάσης και συμπεριφοράς δικής μου, δικής σου, της Πολιτείας μας απέναντι σε όσους τα προκαλούν.

Αυτός είναι και ο λόγος για την παρούσα επιστολή που απευθύνεται σε σένα και σε κάθε νοήμονα συνάνθρωπο σε τούτη εδώ τη χώρα.

Οι πολίτες μιας χώρας που καθημερινά θρηνεί σκοτωμένους στην άσφαλτο πληροφορούνται πως είναι κατηγορούμενος κάποιος που γράφει πως δεν φταίει η «κακιά η ώρα» για αυτό που συνέβη στο δρόμο, αυτός που διατρανώνει πως φταίει για το χαμό της μοναχοκόρης του ένας άνθρωπος με ονοματεπώνυμο που οδηγούσε επικίνδυνα.

Αυτή η υπόθεση, αγαπητέ αναγνώστη, δεν αφορά μόνο ένα αδικοχαμένο παιδί και τον πατέρα του! Αυτή είναι μια υπόθεση για κάθε σκοτωμένο συνάνθρωπο, μέχρι να μην υπάρξει ποτέ πια κανένα θύμα, κανενός.

Η δημοσιοποίηση των στοιχείων της Μαρίας Νεφέλης μας είναι δυστυχώς δεδομένη, η δημοσιοποίηση των στοιχείων του ανθρώπου που της έκοψε το μέλλον γιατί να μην είναι;

Η Πολιτεία δεν τον έχει ήδη καταδικάσει σε δημόσια ανοιχτή ακροαματική διαδικασία;

Αγαπητέ αναγνώστη, να κάνουμε ησυχία όταν τα παιδιά μας κοιμούνται, όχι όταν τα σκοτώνουν. Σ’ ευχαριστώ για την προσοχή σου.

Γεώργιος Σπηλιόπουλος

15 χρόνια: Πολύ λίγα για να κατεβάσεις μια παράνομη διαφημιστική πινακίδα…

Ετικέτες

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Ένα σημαντικό βιβλίο  για την Οδική Ασφάλεια με τίτλο «Οδήγηση με Ασφάλεια– Γνώσεις επιβίωσης και αλληλοπροστασίας« με συγγραφέα τον Ιωάννη Στ. Παπαδόπουλο Καθηγητή της ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών και Συντονιστή του Τομέα Πρόληψης Ατυχημάτων του ΕΚΑΒ (1987-2003) κυκλοφόρησε από τις Επιστημονικές Εκδόσεις ΠΑΡΙΣΙΑΝΟΥ, το 2005. Ανάμεσα στα πολλά και σημαντικά που περιλαμβάνει μια φωτογραφία μας τράβηξε την προσοχή.

Στη σελίδα 114 μια φωτογραφία απο τη Λεωφόρο Αθηνών στη γέφυρα Αχιλλέως. Δεκαπέντε χρόνια πριν – η φωτογραφία είναι τραβηγμένη το 2004- η ίδια εικόνα και το ίδιο ερώτημα: «Σαφής παραβίαση του ΚΟΚ: Δήμος Αθήνας και Τροχαία τι σκέπτονται να κάνουν;» 

Λεωφόρος Αθηνών, 2004

Για κάποιον που διαθέτει πρόσβαση σε παλιότερα φωτογραφικά αρχεία θα είναι εύκολο να βρει φωτογραφίες για την κατάσταση που επικρατούσε στην περιοχή ακόμα πιο πριν.

Ο SOS Τροχαία Εγκλήματα, αλλά και άλλοι φορείς, όπως οι Φίλοι της Φύσης και η επιτροπή κατοίκων της περιοχής (με εκπρόσωπο της το μακαρίτη ηθοποιό Μηνά Χατζησάββα) ασχολήθηκαν συστηματικά, από το 2011, με απευθύνσεις στην Τροχαία Αθηνών, που προχώρησε σε μηνύσεις και κάλεσε τις αρμόδιες δημοτικές και περιφερειακές αρχές να προχωρήσουν στο κατέβασμα των πινακίδων, όσο και με τον Δήμο Αθηναίων (συνάντηση με τον τότε αρμόδιο αντιδήμαρχο κο Καφετζόπουλο κα). Παρά τις μηνύσεις τις υπομνήσεις και τις υποσχέσεις οι πινακίδες παραμένουν πάντα στη θέση τους. Σε πολλαπλές αναρτήσεις σε διάφορες περιόδους έχουμε αναφερθεί ξανά και ξανά στο πρόβλημα.

Στα τέλη του 2018 η κατάσταση παραμένει όμως σταθερή. Οι πινακίδες πάντα στη θέση τους, μόνο τα πρόσωπα αλλάζουν.

Λεωφόρος Αθηνών, 2018

Προ ημερών ο κ. Καμίνης ανακοίνωσε πως δεν θα είναι ξανά υποψήφιος για τον Δήμο Αθηναίων, δηλώνοντας ανάμεσα σε άλλα: «Ηδη από το 2010 υποστήριζα ότι μία θητεία δεν αρκεί, δύο όμως είναι  ικανές να δείξουν τι μπορεί να κάνει ένας δήμαρχος. Δύο θητείες είναι αρκετές για να αποδείξουμε πόσο σεβαστήκαμε το πρόγραμμα και τις δεσμεύσεις μας απέναντι στους πολίτες της Αθήνας». Πηγή: Protagon.gr

Δύο θητείες όμως στην δημοτική αρχή ενός ανθρώπου που κατά τη θητεία του σαν Συνήγορος του Πολίτη όχι μόνο είχε σαφή γνώση για το θέμα Υπαίθρια Διαφήμιση αλλά πήρε και ξεκάθαρη θέση για το γεγονός πως είναι και παράνομη και επικίνδυνη δεν στάθηκαν αρκετές για να μπορέσει να κατεβάσει αυτές τις παράνομες επικίνδυνες και βέβαια εξαιρετικά αντιαισθητικές  πινακίδες που «κοσμούν» την είσοδο της πόλης.

Δυο φωτογραφίες με διαφορά δεκαπέντε χρόνων, μια παρανομία που «δεν πρόλαβαν» να αντιμετωπίσουν τέσσερις επιτυχημένοι δήμαρχοι (η αξιολόγηση είναι των ιδίων): 2003 – 2005 Ντόρα Μπακογιάννη, 2006 Θεόδωρος Μπεχράκης, 2007- 2010 Νικήτας Κακλαμάνης, 2011 – 2018 Γιώργος Καμίνης. Πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν άραγε και πόσους δημάρχους Αθηναίων θα πρέπει να εκλέξουμε μήπως φτάσουμε κάποτε κάποιος ή κάποια ασχοληθεί με το θέμα;

Άγνωστο.

Γιατί υπάρχουν Δήμαρχοι αλλά υπάρχουν και Άρχοντες.

Και όταν την παρανομία την διαπράττει ένας απ αυτούς, ο εντιμότατος κος Φίλιππος Βρυώνης (ΕΔΩ) τι να σου κάνει κι ο Δήμαρχος. Ακόμα και ο επιτυχημένος. Πάλι καλά δηλαδή που τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια δεν είχαμε στην Αθήνα και κανένα αποτυχημένο δήμαρχο γιατί ένας Θεός ξέρει τι θα είχε συμβεί.

Who’s the Boss?

 

Αλλεπάλληλα τροχαία με «γουρούνες» μετά την ελευθέρωση τους απο την κυβέρνηση.

Ετικέτες

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Στις 12 Ιουλίου 2018 με μια αιφνιδιαστική τροπολογία σε άσχετο με την οδική ασφάλεια νομοσχέδιο, ο υπουργός Μεταφορών Χρ. Σπίρτζης κατάργησε την νομοθετική ρύθμιση που με πρόταση του ιδίου η Βουλή 100 μόλις ημέρες πριν είχε ψηφίσει (νόμος  4530/30-3-2018) με την οποία απαγορεύονταν να κυκλοφορούν οι περίφημες γουρούνες στο ασφαλτοστρωμένο οδικό δίκτυο και έδωσε την δυνατότητα να κυκλοφορήσουν ελεύθερα και φέτος το καλοκαίρι ενώ ταυτόχρονα μεταβίβασε την ευθύνη στους Δήμους να πάρουν ή να μη πάρουν τις όποιες περιοριστικές της κυκλοφορίας τους αποφάσεις. (Σχετικά: ΕΔΩ).

100 ημέρες κράτησε η «αντίσταση στα συμφέροντα» και η «προτεραιότητα στην ανθρώπινη ζωή».  Από δω και μπρος αυτό που δεν μπόρεσε να κάνει ο υπουργός θα κληθούν να το κάνουν (κάποτε) οι Δήμοι… Φοβερό εφεύρημα αν αναλογιστεί κανείς πως στους Δήμους που υπάρχει πρόβλημα (Χερσόνησος, Σαντορίνη κλπ) είναι τέτοια η υπερσυσσώρευση γουρουνών και επαγγελματιών που τα λόμπι τους είναι πανίσχυρα. Αφού δεν τολμά ο κος Σπίρτζης να δούμε ποιος Δήμαρχος θα τολμήσει…Είναι ενδεικτικό πως στη σχετική συζήτηση στη Βουλή (απ όλους τους εμπλεκόμενους αιρετούς) μόνον ο Δήμαρχος Χερσονήσου Κρήτης είχε το θάρρος να εμφανιστεί και να υποστηρίξει τον περιορισμό στη χρήση τους… (ΕΔΩ)

Είναι γνωστό πόσοι πολλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα νέοι τουρίστες σκοτώνονται ή τραυματίζονται κάθε χρόνο στους ελληνικούς δρόμους θύματα αυτών των οχημάτων. (Για μια ανάλυση των τεχνικών χαρακτηριστικών- ιδιομορφιών αυτών των οχημάτων: ΕΔΩ).

Και είναι φαίνεται αναπόφευκτη για το δρόμο ανάπτυξης που έχει επιλέξει αυτή η χώρα, βαφτίζοντας βαριά βιομηχανία τον αλκοολοτουρισμό (μέσω της προβολής συγκεκριμένων τοποθεσιών που τηρούν αυστηρά τις προδιαγραφές του, αλλά και του all inclusive) η ύπαρξη της γουρούνας σαν απαραίτητο βοήθημα για την προσέλκυση αυτού του είδους του τουρισμού. Σημειολογικά το να συνδέεται με τον τουρισμό ένα όχημα που ονομάζεται «γουρούνα» δεν αφήνει και πολλά  περιθώρια παρερμηνειών. Το λόμπι των συμπαθών κτηνοτρόφων που τις κατέχει και τις προσφέρει για ενοικίαση αυξάνεται και πληθύνεται και αι βουλαί του γίνονται αυτονοήτως και αποφάσεις της Βουλής των Ελλήνων. Όταν η “επιχειρηματικότητα” ανθεί, τότε επιχειρήματα δεν χρειάζονται: Οι ίδιοι βουλευτές που ψήφισαν να μη κυκλοφορούν οι γουρούνες ως επικίνδυνες, τρεις μήνες μετά, οι ίδιοι και ακόμα περισσότεροι, ψήφισαν να κυκλοφορούν…

Τι ακολούθησε λοιπόν την αναστροφή του κου Σπίρτζη;

Τίποτα περισσότερο από ένα αναμενόμενο μπαράζ τροχαίων σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, πολλά από τα οποία θανατηφόρα. Στο σύνολο τους αφορούν σε τουρίστες (δηλαδή σε νοικιασμένα οχήματα), νέους ανθρώπους, σε τουριστικές περιοχές που όλες έχουν ξαναγίνει στο παρελθόν τόποι θανάτου με τα ίδια οχήματα και αλλοδαπούς επιβάτες. Παράπλευρες απώλειες μιας αδηφάγου «τουριστικής ανάπτυξης» που δεν διστάζει να πουλήσει τα πάντα.

Αναφέρουμε μόνο τα θανατηφόρα συμβάντα (οι τραυματισμοί είναι αναρίθμητοι) που βρήκαμε στο διαδίκτυο στην μετά την νέα νομοθετική ρύθμιση σύντομη περίοδο:

12 Ιουλίου 2018: ψηφίζεται η απελευθέρωση τη γουρούνας με πρόταση του Χρ. Σπίρτζη.

23 Ιουλίου: νεκρός 20χρονος Βρετανός οδηγός γουρούνας στα Μάλλια της Κρήτης, τραυματίας ο συνομήλικος, ομοεθνής συνεπιβάτης μετά από εκτροπή από την πορεία της. ( ΕΔΩ)

24 Ιουλίου: νεκρός 18χρονος Ισπανός οδηγός γουρούνας στην Ίο, τραυματίας συνομηλικος, ομοεθνής επιβάτης μετά από σύγκρουση με Ι.Χ. λεωφορείο . (ΕΔΩ)

29 Ιουλίου: νεκρό ζευγάρι Ιταλών που επέβαιναν σε γουρούνα στη Ρόδο. 42 ετών ο άνδρας, 40 ετών η σύζυγός του μετά από μετωπική σύγκρουση με αγροτικό αυτοκίνητο. (ΕΔΩ)

30 Ιουλίου: νεκροί δυο φίλοι, ο Frederic Boone, 31 ετών, και ο Kevin Vanterwyngen, 29 ετών, Βέλγοι που επέβαιναν σε γουρούνα στην Κώ.Ο οδηγός της έχασε τον έλεγχο της και συγκρούστηκε μετωπικά με Ι.Χ. (ΕΔΩ)

31 Ιουλίου: Νεκρή μία 26 χρονη οδηγός γουρούνας και τραυματίας η συνομήλικη συνεπιβάτης της στη Σαντορίνη μετά από σύγκρουση με μοτό, εκτροπή στο αντίθετο ρεύμα και σύγκρουση με  λεωφορείο. (ΕΔΩ)

Ελλάδα “Ζήσε” το Μύθο σου…

Δυστυχώς τα περιστατικά που αναφέραμε παραπάνω, μερικά απο τα οποία έχουν δημοσιοποιηθεί μόνο σε τοπικά μέσα (!) είναι απλά προάγγελος του τι θα ακολουθήσει και φέτος το καλοκαίρι. Είναι οι τραγικές συνέπειες μια τροπολογίας που επιβεβαιώνει πως όσο το ζήτημα της οδικής ασφάλειας αποτελεί «ενός ανδρός αρχή» κανένα ουσιαστικό μέτρο δεν πρόκειται να ληφθεί. Γιατί το ζήτημα της οδικής ασφάλειας αντίθετα προς τους βολικούς ισχυρισμούς που απαλλάσσουν την γενιά των ενόχων, μεταθέτοντας το στις επόμενες, δεν είναι ζήτημα παιδείας. Είναι ζήτημα Δημοκρατίας. Είναι ζήτημα Πολιτικό. Μόνο ένας δημοκρατικός σχεδιασμός απ όλους τους φορείς, συμπεριλαμβανομένων και των θυμάτων μπορεί να έχει αποτελέσματα. Να μην υπόκειται στις πιέσεις και να μην υποκύπτει στα συμφέροντα των κάθε είδους «λόμπι».  Οι παλινωδίες για το ζήτημα της κυκλοφορίας της γουρούνας (μεσα σε 100 μέρες) μαρτυρούν ακριβώς αυτό.

Δυστυχώς οι συνέπειες των παραπάνω είναι μη αναστρέψιμες.

Νέοι άνθρωποι που έρχονται στη χώρα μας για να απολαύσουν τις διακοπές τους αντι για τις ομορφιές της θα συναντήσουν το θάνατο ιππεύοντας ένα επικίνδυνο, φτιαγμένο για διαφορετική χρήση όχημα. Που ο “αρμόδιος για την οδική ασφάλεια” υπουργός, μετά απο σύντομο περιορισμό φρόντισε και πάλι να απελευθερώσει.

Ποτέ δεν θα μάθουμε:

Πόσοι απ αυτούς είχαν και τι είδους άδεια οδήγησης.

Αν είχαν οδηγήσει ποτέ ξανά τέτοιο όχημα.

Αν τηρούσαν τα στοιχειώδη έστω μέτρα ασφαλείας.

Αν είχαν καταναλώσει αλκοόλ και πόσο.

Αν μιλούσαν ταυτόχρονα στο κινητό έστελναν ή έπαιρναν μηνύματα.

Την δικαστική εξέλιξη αυτών των ιστοριών και αν ποτέ οπουδήποτε καταδικάστηκε ο οποιοσδήποτε για την ατέλειωτη αυτή σειρά φόνων με το συγκεκριμμένο όπλο.

Οι αρχες δεν θεωρούν σκόπιμο να δημοσιοποιούν τέτοιου είδους στοιχεία.

Αρκεί η πληροφορία “νεκρός  …χρονος αλλοδαπός”.

Και οι θριαμβολογίες για την κατ έτος αύξηση του αριθμού των τουριστών.

Στα τόσα εκατομμύρια που μας επισκέπτονται το να μη γυρίσουν πίσω μερικοί είναι αναμενόμενο.

Δεν θα καταστρέψουμε και την κτηνοτροφία μας γι αυτούς.

Να μάθουμε να ζούμε με…

Ετικέτες

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Δρόμος στο Μάτι, 23 Ιουλίου 2018

Θα μπορούσε να είναι ερώτηση στο σταυρόλεξο. Θα μπορούσε να είναι θέμα στις πανελλήνιες.

Τα τελευταία χρόνια όλο συχνότερα καλούμαστε «να μάθουμε να ζούμε με…».

Αν και η επίκληση – προτροπή αυτή ξεκίνησε σαν απάντηση στο γεγονός πως ζούμε σε μια σεισμογενή χώρα, μετά τον σεισμό με τα δεκάδες θύματα το 1978 στη Θεσσαλονίκη, στη συνέχεια η χρήση της επεκτάθηκε σε διάφορες κατευθύνσεις.

Φυσικά σε σχέση με τους σεισμούς η επιλογή είναι μονόδρομος (εκτός κι αν επιλέξεις να εγκαταλείψεις τη χώρα). Και είναι σημαντικό πως η σχετική καμπάνια συνοδεύτηκε από την υιοθέτηση (τότε) ενός αυστηρού νέου Οικοδομικού Κανονισμού αλλά και από μια διαρκή οργανωμένη ενημερωτική πρωτοβουλία που ανέλαβαν και διεκπεραιώνουν κρατικοί φορείς εδώ και δεκαετίες.

Ωστόσο ενώ στο θέμα αυτό, με δεδομένη την αδυναμία αυστηρά συγκεκριμένης –εντοπισμένης χωρικά και χρονικά πρόγνωσης, η πολιτική που ακολουθήθηκε παρότι μιλάμε για φυσικό φαινόμενο είναι ουσιαστικά πολιτική πρόληψης (των καταστροφών φυσικά και όχι της εκδήλωσης του φαινομένου) με απορία παρατηρεί κανείς πως απέναντι σε άλλα φαινόμενα που οδηγούν σε μαζικές καταστροφές και τα οποία δεν οφείλονται στη δραστηριότητα της φύσης αλλά στην ανθρώπινη δραστηριότητα που αντιβαίνει στους ρυθμούς ή βιάζει τη διαμόρφωση της  τόσο οι κυβερνήσεις, όσο και οι κυβερνώμενοι στρέφουν το ενδιαφέρον τους όχι στην πρόληψη αλλά στην αντιμετώπιση των συνεπειών των φαινομένων που οι ίδιοι (με διαφορετικό φυσικά βαθμό ευθύνης) προκάλεσαν.

Να μάθουμε να ζούμε με τις πλημμύρες.

Να μάθουμε να ζούμε με τις φωτιές.

Να μάθουμε να ζούμε με τους πνιγμούς.

Να μάθουμε να ζούμε με τις τροχαίες συγκρούσεις.

Και από κοντά τα «αιτήματα» που σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο θα συσπειρώσουν τις πιο ετερόκλητες δυνάμεις.

Περισσότερα πυροσβεστικά, οχήματα και πτητικά μέσα.

Περισσότερα ασθενοφόρα.

Περισσότερα κρεβάτια στις εντατικές κλπ.

Στη φάση της έξαρσης αυτών των φαινομένων θα ακουστούν βέβαια και άλλες φωνές. Κάποιοι πανεπιστημιακοί (ποιος τους ακούει όταν οι ίδιοι οι υπουργοί Παιδείας φρόντιζαν επί χρόνια να τους απαξιώνουν), άνθρωποι από τον χώρο που μάχεται το τέρας (από την Πυροσβεστική, το Δασαρχείο, το ΕΚΑΒ κα) κάποιες εθελοντικές και μη επιχορηγούμενες συλλογικότητες θα σκιαγραφήσουν ένα διαφορετικό δρόμο. Αλλά ως πότε;

Θα περάσουν οι μέρες οι νεκροί θα ταυτοποιηθούν και οι δικοί τους θα τους θάψουν.

Και θα επανέλθει πάλι ο «ρεαλισμός».

Πόσες Μάντρες θα πρέπει να πνιγούν, πόσα Μάτια να καούν, πόσες χιλιάδες θύματα πρέπει να θρηνήσουμε για να αποφασίσουμε πως ο δρόμος της αντιμετώπισης δεν είναι αυτός.

Πάρκινγκ στο Μαρούσι, 25 Ιουλίου 2018

Ακόμα κι αν το σύνολο των εργαζομένων της χώρας γίνει μια  μέρα πυροσβέστες, λιμενικοί, τροχονόμοι, ναυαγοσώστες, διασώστες του ΕΚΑΒ και εργαζόμενοι στις Μονάδες Εντατικής, ακόμα κι αν ο πυροσβεστικός στόλος διπλασιαστεί και τα ασθενοφόρα δεκαπλασιαστούν δεν πρόκειται να σταματήσει αυτή η ιστορία. Δεν υποτιμούμαι καθόλου την ανάγκη ύπαρξης στην πιο επαρκή αριθμητικά και επιχειρησιακά δυνατή μορφή όλων των υπηρεσιών που αφορούν το μετά το συμβάν. Απλώς αυτές δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την Πρόληψη.

Απ αυτή την χώρα, με τόσους ανθρώπους κατεστραμμένους, από φωτιές, πλημμύρες, πνιγμούς, τροχαίες συγκρούσεις τις τελευταίες δεκαετίες, ο Ιπποκράτης προειδοποίησε την ανθρωπότητα: «Κάλλιον του θεραπεύειν το προλαµβάνειν».

Αλλά στην ίδια χώρα,2.500 χρόνια μετά εμείς  προτιμάμε να περιμένουμε τον «από μηχανής Θεό».

Ραφήνα, επόμενη μέρα: προαπαιτούμενα για ασφαλή διαβίωση την πόλη…

BMW X2: ανοικτή πρόσκληση για σαφάρι στους ελληνικούς δρόμους.

Ετικέτες

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ, TAXYTHTA

Διαφέρει η διαφήμιση ενός αυτοκινήτου από τη μια χώρα στην άλλη; Οι ειδικοί της διαφήμισης γνωρίζουν πού «θα πατήσει» για να είναι πιο αποτελεσματική. Οι κοινωνιολόγοι έχουν από καιρό εξαντλήσει το θέμα. Ωστόσο μερικά πράγματα δεν θα πάψουν ποτέ να μας εκπλήσσουν. Όχι για τις επιδιώξεις της αυτοκινητοβιομηχανίας και των  ανθρώπων που εργάζονται για να προωθήσουν τα προιόντα της όσο για την κατάντια της χώρας μας, κράτους και υπηκόων πού είναι πρόθυμοι να νομιμοποιήσουν και να ενδοβάλουν ότι προτείνεται ακόμα κι αν αυτό συνιστά μια προφανή πρόσκληση σε αντικοινωνικές και επικίνδυνες συμπεριφορές.

Γνωρίζουμε πως οι διαφημίσεις των αυτοκινήτων όλο και περισσότερο τονίζουν τα πιο επιθετικά τους χαρακτηριστικά (επιτάχυνση, 0-100, τελική κλπ) και τα περιμέναμε όλα. Και βλέποντας στην τηλεόραση τις τελευταίες ημέρες την διαφήμιση του νέου ΒΜWX2  με κεντρικό σλόγκαν ΓΙΝΕ Ο ΚΥΝΗΓΟΣ -ΟΧΙ ΤΟ ΘΗΡΑΜΑ, είπαμε μπράβο, αυτοί το απογείωσαν.

ΓΙΝΕ Ο ΚΥΝΗΓΟΣ -ΟΧΙ ΤΟ ΘΗΡΑΜΑ: κάλεσμα για σαφάρι στη χώρα που βρίσκεται σταθερά στο βάθρο των πρωταθλητών σε τροχαίες συγκρούσεις στην Ευρώπη.

Άραγε το υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών που αυτές τις ημέρες έχει φέρει πρόταση για αναμόρφωση άρθρων του ΚΟΚ στη Βουλή έχει κάποια άποψη για το θέμα; Λέμε τώρα…

Το ΕΣΡ που ελέγχει τα κανάλια μήπως αυτό έχει κάτι να πει κάτι περί κοινωνικού συνόλου και κάτι τέτοια σχετικά παλιομοδίτικα;

Η κρατική ΕΡΤ μήπως, τουλάχιστον αυτή, θάπρεπε να μη προβάλει αυτή τη «διαφήμιση»;  Πιθανόν δεν είχαν το χρόνο να το σκεφτούν απορροφημένοι να ετοιμάζουν τις αλλεπάλληλες εκπομπές που πασχίζουν να μας πείσουν πως κάθε νέο μοντέλο αυτοκινήτου είναι ασφαλέστερο κάθε προηγουμένου που κυκλοφόρησε μια βδομάδα πριν.

Από περιέργεια μια και δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε μπήκαμε στα επίσημα site τις BMW την ίδια ημέρα και ώρα για να δούμε πώς διαφημίζετε το ίδιο αυτοκίνητο:

Στη Γερμανία, μητέρα -πατρίδα της BMW η παραγωγός εταιρεία το διαφημίζει με το μότο ZEIG DICH που ελληνικά θα μπορούσε να αποδοθεί Δείξτε ποιος είστε (ΕΔΩ)

Από το site της ΒΜW στη Γερμανία.15/3/2018

Στο Ηνωμένο Βασίλειο η ιστοσελίδα της επίσημης αντιπροσωπείας το διαφημίζει με το μότο Be the one who dares που στα ελληνικά θα μπορούσε να αποδοθεί Γίνε (ή να είσαι) αυτός που τολμάει. (ΕΔΩ)

Από το site της BMW στο Ηνωμένο Βασίλειο. 15/3/2018

Το ίδιο αυτοκίνητο στην Ελλάδα η αντιπροσωπεία της BMW επέλεξε να το διαφημίσει πολύ διαφορετικά, προσθέτοντας το μότο ΓΙΝΕ Ο ΚΥΝΗΓΟΣ – ΟΧΙ ΤΟ ΘΗΡΑΜΑ (ΕΔΩ). Είναι αυτό που κυριαρχεί και στην σχετική τηλεοπτική διαφήμιση.

Από το site της BMW στην Ελλάδα. 15/3/2018

Προχωρώντας λίγο πιο νότια φτάσαμε στο Λίβανο, το μότο εδώ είναι ουσιαστικά το ίδιο με την Ελλάδα BE THE HUNTER – NOT THE HUNTED , Γίνε ο κυνηγός -Όχι ο κυνηγημένος (ΕΔΩ)   

Από το site της ΒΜW στο Λίβανο.15/3/2018

Είναι φανερό πως η πρόσκληση για σαφάρι στους ελληνικούς δρόμους δεν αποτελεί πρωτοβουλία της ελληνικής αντιπροσωπείας. Η BMW διαφημίζει το ίδιο αυτοκίνητο με διαφορετικό τρόπο σε διαφορετικές χώρες. Εκεί που η επιθετικότητα στο δρόμο, οι τροχαίες συγκρούσεις και ο αριθμός των νεκρών και των τραυματιών είναι μεγαλύτερες η διαφήμιση βασίζεται και «αξιοποιεί» αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά. Στην Ελλάδα και στο Λίβανο, με τρομακτικό αριθμό τροχαίων και στις δύο, προωθείται η αντίληψη πως η κυκλοφορία αποτελεί ένα είδος σαφάρι και η καλή εταιρία δίνει την ευκαιρία σ αυτούς που θα αγοράσουν το κατασκεύασμα της να γίνουν οι κυνηγοί. Ρητά διευκρινίζεται πως κάποιοι άλλοι -που δεν θάχουν BMW (πεζοί; ποδηλάτες; μοτοσικλετιστές; ή κάτοχοι ενός άλλου ΙΧ) θα ΓΙΝΟΥΝ ΤΟ ΘΗΡΑΜΑ.

Όμως η Ελλάδα και ο Λίβανος δεν είναι μόνο χώρες με μεγάλο αριθμό τροχαίων συγκρούσεων. Είναι ταυτόχρονα χώρες με μεγάλη διαφθορά, ανοχή και κατανόηση στα κελεύσματα των ισχυρών. Κι αυτοί το γνωρίζουν πολύ καλά και φέρονται ανάλογα.

Καθόλου δεν θα μας εκπλήξει αν σύντομα  μας προκύψει και ένας, ας το πούμε έτσι, «Αυτο-κυνηγετικός τουρισμός». Με την ολοκλήρωση των αυτοκινητοδρόμων ένα μεγάλο βήμα στις υποδομές έχει γίνει. Στο αγωνιστικό επίπεδο υπάρχει ήδη μια σημαντική προεργασία σε μεγάλες ομάδες τουριστών με τις περίφημες Γουρούνες. Ενώ στο νομοθετικό υπάρχουν θετικές εξελίξεις μια και η παραβίαση των ορίων ταχύτητας δεν εντάσσεται στις επικίνδυνες παραβάσεις ενώ ο φόνος, ακόμα και η εγκατάλειψη στην άσφαλτο εξακολουθούν πάντα να θεωρούνται πλημμέλημα…

ΥΓ. Για το θέμα ο SOS ΤΡΟΧΑΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ απέστειλε στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης την επιστολή που ακολουθεί: ΕΔΩ

Δείτε το βίντεο που ανήρτησε η BMW στο youtube