Αρειος Πάγος: Αντισυνταγματικές οι περικοπές στις αποζημιώσεις θυμάτων τροχαίων.

Ετικέτες

ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Με απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου που συνεδρίασε στις 21  Φεβρουαρίου 2019 και έγινε δημόσια γνωστή στις αρχές Ιουνίου (ΕΔΩ) κρίθηκαν οριστικά αντισυνταγματικές οι διατάξεις του νόμου Ν. 4092/2012, που επέβαλαν τον περιορισμό των αποζημιώσεων θυμάτων τροχαίων όταν αυτές έπρεπε να καταβληθούν από το Επικουρικό κεφάλαιο των ασφαλιστικών εταιριών. Ο νόμος αυτός πού λήστευε τα θύματα των θυμάτων τροχαίων (απο ανασφάλιστα οχήματα ή απο ασφαλισμένα σε εταιρείες που χρεοκόπησαν) προς όφελος των ασφαλιστικών ήταν έργο του τότε υπουργού Οικονομικών και νυν κεντρικού τραπεζίτη Γιάννη Στουρνάρα σε συνεργασία με τον τότε γραμματέα του υπουργείου του (και στη συνέχεια βουλευτή) Χάρη Θεοχάρη, πρώην υπεύθυνο μηχανογράφησης της ΑΣΠΙΣ – ΠΡΟΝΟΙΑ.

Η σχετική πρόταση νόμου είχε τότε χαρακτηριστεί απο την επιστημονική επιτροπή της Βουλής ότι βρίσκετε στα όρια της Συνταγματικότητας, μη συμβαδίζουσα με τις Οδηγίες της ΕΟΚ προς τις οποίες έχουμε εναρμονιστεί, και με πολλά ζητήματα που υπόκεινται σε δικαστική εκτίμηση, ενώ η Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων την είχε χαρακτηρίσει «κατάπτυστη» και υπαγορευμένη από τις ασφαλιστικές εταιρείες.

Όπως αναφέρει η απόφαση της Ολομέλειας «η διάταξη του τέταρτου άρθρου του Ν. 4092/2012 καταργεί δραστικά την αστική αυτή απαίτηση των παθόντων για αποκατάσταση της ζημίας τους και χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, που προκλήθηκε για σωματικές βλάβες σε τροχαίο ατύχημα.

Κατά συνέπεια, είναι ασυμβίβαστη προς τη διάταξη του άρθρου 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, αφού τείνει σε αδικαιολόγητη αποστέρηση περιουσιακού στοιχείου των ως άνω προσώπων, χωρίς να συντρέχουν λόγοι δημόσιας ωφέλειας.

Και τέτοιο λόγο δεν συνιστά το ταμειακό απλώς συμφέρον του Επικουρικού Κεφαλαίου το οποίο ουσιαστικά επιχειρείται να διασφαλιστεί με την ως άνω διάταξη, όπως προκύπτει από την Αιτιολογική έκθεση του Ν.4092/2012, κατά την οποία με τις διατάξεις αυτές σκοπείται να διασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία του Επικουρικού Κεφαλαίο.»

Προφανώς και προκύπτει σοβαρό πολιτικό ζήτημα για τον εντιμότατο κο Κεντρικό Τραπεζίτη μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου, αλλά δεν ανησυχούμε, έχει αποδείξει ότι κάτι τέτοια δεν τον απασχολούν. Προφανώς θα πρόκειται για συνωμοσία εναντίον του.

Την ταλαιπωρία που προκάλεσε σε εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες θύματα τροχαίων ποιος τη λογαριάζει. Εντύπωση προκαλεί πάντως πως τα ΜΜΕ που τόσο συχνά ασχολούνται με τον κο Στουρνάρα, σίγησαν για το θέμα. Σεβασμός στον κο τραπεζίτη ή αλληλεγγύη στους παρόχους διαφημίσεων ασφαλιστικές εταιρείες;

Την απόφαση της ολομέλειας του Αρείου Πάγου μπορείτε να δείτε: ΕΔΩ

Διαβάστε σχετικές αναρτήσεις την περίοδο που ψηφίστηκε ο νόμος:

158 βουλευτές κατάργησαν τις αποζημιώσεις των θυμάτων τροχαίων εγκλημάτων: ΕΔΩ

11 τροποποιήσεις πάνω στην τροπολογία Στουρνάρα που την κάνουν ακόμα χειρότερη: ΕΔΩ

Ευρωπαική Ομοσπονδία Θυμάτων Τροχαίων: Έκκληση να καταψηφιστεί η τροπολογία Στουρνάρα: ΕΔΩ

Ισόβια σε δολοφόνους οδηγούς στο Βερολίνο μετά από επανεκδίκαση της υπόθεσης.

Ετικέτες

ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Φεβρουάριος 2016:  Στο κέντρο του Βερολίνου, αργά το βράδυ ο 28χρονος Hamdi H. και ο 25χρονος  Marvin N. πραγματοποιώντας κόντρες με τα αυτοκίνητα τους ανέπτυξαν ταχύτητες μέχρι και 170 km/h (τρεις φορές πάνω από το όριο ταχύτητας) παραβιάζοντας παράλληλα αρκετούς κόκκινους σηματοδότες.

Το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο Hamdi H. συγκρούστηκε με το τζιπ που οδηγούσε ένας 69χρονος, συνταξιούχος γιατρός, πατέρας δύο παιδιών. Η σύγκρουση ήταν τόσο σφοδρή που προκάλεσε τον ακαριαίο θάνατο του θύματος ενώ το αυτοκίνητο του «εκτοξεύτηκε» 72 μέτρα.

Οι δύο κατηγορούμενοι και ένας επιβάτης στο αυτοκίνητο του Marvin N. τραυματίστηκαν ελαφρά κατά την σύγκρουση.

Οι αυτοσχέδιοι αγώνες ταχύτητας μέσα στις πόλεις αποτελούν ένα διαρκώς αυξανόμενο φαινόμενο στη Γερμανία.

Φεβρουάριος 2017: Δικαστήριο του Βερολίνου καταδικάζει σε ισόβια κάθειρξη και τους δύο κατηγορούμενους για ανθρωποκτονία. Απορρίπτει  το αίτημα τον  δικηγόρων υπεράσπισης το έγκλημα να θεωρηθεί ως ανθρωποκτονία από αμέλεια. Είναι η πρώτη φορά που επιβάλλεται ποινή ισοβίων για τροχαίο έγκλημα στη Γερμανία.  Αν και άμεσα εμπλεκόμενος στην σύγκρουση ήταν ο Hamdi H. ο δικαστής επεσήμανε ότι το γερμανικό δίκαιο απαιτεί να καταδικαστούν και οι δύο συμμετέχοντες στους παράνομους αυτοσχέδιους αγώνες.

Ισόβια σημαίνει ότι θα εκτίσει  τουλάχιστον 15 χρόνια  καθένας.

Ο δικαστής δήλωσε ότι ένας εμπειρογνώμονας που κατέθεσε στη δίκη είχε περιγράψει τη σκηνή του ατυχήματος ως «ένα πεδίο από ερείπια» που έμοιαζε με «πεδίο μάχης«.

Ο ψυχολόγος Χ. Άκερμαν κατέθεσε στο δικαστήριο:  «Θεωρούν πως έχουν ισχύ. Όταν το όχημα έχει ιπποδύναμη 400 ή 500 αλόγων με μια μικρή κίνηση του ποδιού μπορείς να κάνεις επίδειξη ισχύος. Αυτό δεν το έχουν στην προσωπική ή την επαγγελματική τους ζωή αυτοί οι άνθρωποι»,

Ο δικαστής ο R. Ehestädt συμφώνησε με τους εισαγγελείς που αποφάνθηκαν ότι οι δύο άνδρες ήταν ένοχοι δολοφονίας. Ο δικαστής δήλωσε ότι παρόλο που οι κατηγορούμενοι δεν είχαν την πρόθεση να σκοτώσουν το θύμα, είχαν αποδεχθεί ότι άνθρωποι θα μπορούσαν να σκοτωθούν από τη συμπεριφορά τους και έτσι ήταν ένοχοι ανθρωποκτονίας.

«Δεν ήταν ένας αγώνας σ έναν επαρχιακό δρόμο», δήλωσε , «Ήταν ένας αγώνας σε έναν κεντρικό δρόμο στο δυτικό Βερολίνο, όπου οι άνθρωποι περπατούσαν ακόμα αργά τη νύχτα. Υπήρχαν άνθρωποι στους δρόμους και άλλα αυτοκίνητα». «Δεν  μπορούσατε να δείτε τίποτα», δήλωσε ο Ehestädt, αμφισβητώντας την ιδέα ότι οι κατηγορούμενοι είχαν υποθέσει ότι ο δρόμος θα ήταν άδειος  αργά το βράδυ. «Δεν είχατε καμία πιθανότητα αντίδρασης.»

Απορρίπτοντας την μομφή ότι η ποινή επεβλήθη για παραδειγματισμό, ο  εισαγγελέας Fröhlich δήλωσε: «Ελπίζω απλώς ότι η ετυμηγορία θα έχει αποτρεπτικό αποτέλεσμα , ελπίζω ότι θα κάνει τουλάχιστον μερικούς από αυτούς τους ανθρώπους που οδηγούν πολύ γρήγορα να σκέφτονται δύο φορές«.

Οι δικηγόροι υπεράσπισης χαρακτήρισαν την απόφαση του δικαστηρίου άδικη και είπαν ότι θα ασκήσουν έφεση.

«Μιλάτε μ έναν εξοργισμένο δικηγόρο υπεράσπισης», δήλωσε ένας από τους δικηγόρους του Hamdi H. σε δημοσιογράφους μετά την απόφαση. «Αν αυτή η ετυμηγορία εμπνεύσει και άλλες, θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε το φιλελεύθερο κράτος μας, βασισμένο στο κράτος δικαίου».

Οι εκπρόσωποι της αστυνομίας χαιρέτισαν την απόφαση: «Από σήμερα είναι σαφές ότι όποιος παραβιάζει κόκκινο τρέχοντας με ταχύτητα που υπερβαίνει κατά πολύ το νόμιμο όριο, αποδέχεται την πιθανότητα θανάτου άλλων ανθρώπων και χρησιμοποιεί το όχημά του ως θανατηφόρο όπλο«, δήλωσε ο πρόεδρος του συνδικάτου γερμανών αστυνομικών O. Malchow.  «Αυτό κάνει αυτόν που συμμετέχει σε κόντρες έναν δολοφόνο».

Μετά από αυτή την απόφαση,  ακολούθησε τροποποίηση του  Ποινικού Κώδικα με συνέπεια οι αυτοσχέδιοι αγώνες ταχύτητας , αντί για μια απλή παράβαση του ΚΟΚ (όπως θεωρούνταν μέχρι τότε) να μετατραπούν σε έγκλημα που τιμωρείται με φυλάκιση έως 10 ετών.

Ο νέος νόμος δεν έχει εφαρμογή στην περίπτωση των Hamdi H. και Marvin N.

Φεβρουάριος 2018: Το ομοσπονδιακό δικαστήριο (BGH) στην Καρλσρούη αποφάσισε μετά από προσφυγή των συνηγόρων υπεράσπισης πως δεν ευσταθούσε η καταδίκη για ανθρωποκτονία, αποδεχόμενο το επιχείρημα πως οι δύο οδηγοί  δεν είχαν την πρόθεση να διαπράξουν ανθρωποκτονία: «Η ακολουθία των γεγονότων όπως καθορίστηκε από το δικαστήριο του Βερολίνου δεν υποστηρίζει την υπόθεση μιας σκόπιμα διαπραχθείσας ανθρωποκτονίας«, ανέφερε και διέταξε επανάληψη της δίκης από άλλο δικαστήριο.

«Στα μάτια μου, είναι δολοφονία», δήλωσε ο κ. M. Warshitsky,  γιος του θύματος. «Η οδήγηση με 170 Km/hr μέσα στην πόλη  είναι σχεδόν σαν μια πράξη τρομοκρατίας στους δρόμους«.

Γνώριμη εικόνα: το πρόσωπο του δολοφόνου.

Μάρτιος 2019:  Μετά την εντολή του Ανωτάτου Δικαστηρίου ένα περιφερειακό δικαστήριο στο Βερολίνο εκδίκασε ξανά την υπόθεση και εξέδωσε την Τρίτη 26 Μαρτίου την απόφαση του.

  Η νέα απόφαση:

Ο πρόεδρος του δικαστηρίου ανακοίνωσε πως: υπήρχαν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι κατηγορούμενοι είχαν δείξει «σκόπιμη πρόθεση», λέγοντας:

– «Αυτό που συνέβη δεν είχε καμία σχέση με αμέλεια.»

– «Οι κατηγορούμενοι έπαιζαν επιπόλαια με τη ζωή των άλλων».

– ‘Ηταν «ριψοκίνδυνοι» και είχαν «θαυμασμό για τα οχήματά τους».

Για τους παραπάνω λόγους το δικαστήριο επέβαλε και πάλι την ποινή των ισοβίων και στους δύο κατηγορούμενους.

Η ετυμηγορία ήταν σύμφωνη με τις προτάσεις των εισαγγελέων.

ΠΗΓΕΣ: Euronews: ΕΔΩ Deutsche Welle: ΕΔΩ –  ΕΔΩ –  ΕΔΩ Associated Press: ΕΔΩ

 ΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄                                                                                               Με αφορμή την υπόθεση, εκπρόσωπος  της καγκελαρίου Μέρκελ δήλωσε: «Πέρυσι εξασφαλίσαμε ότι οι παραβάτες ταχύτητας που διακινδυνεύουν , γιατί έτσι τη βρίσκουν,  να τραυματίσουν ή ακόμα και να σκοτώσουν άλλους δεν θα αντιμετωπίζουν μόνο ποινές  φυλάκισης. Πρέπει επίσης να υπολογίζουν και τη δήμευση των αυτοκινήτων τους».

H κοινωνική κατασκευή της οδηγικής συμπεριφοράς.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Το πώς οδηγούμε αντανακλά το πώς βιώνουμε την έννοια του να είσαι πολίτης αυτής της κοινωνίας.  Έτσι, ο τρόπος με τον οποίο στεκόμαστε απέναντι στους νόμους που διέπουν την οδική μας συμπεριφορά και κατ’ επέκταση πώς αναπαράγουμε στην καθημερινότητά μας τους κώδικες αυτούς, σχετίζεται άμεσα με τις κοινωνικές προσλαμβάνουσες. Υπό αυτή την έννοια, η οδηγική συμπεριφορά αποτελεί μία κοινωνική κατασκευή.

Η παραβίαση του πλαισίου κανονιστικών νόμων, όχι μόνο από τον πολίτη, αλλά από την ίδια την Πολιτεία  στο σύνολό της, αποτελεί ύψιστη πολιτική θέση και πολιτική συμπεριφορά. Η πολιτική αυτή θέση δηλώνει κατηγορηματικά ότι, νόμοι που δεν εφαρμόζονται ή έχουν την πολιτειακή ευχέρεια να καταπατώνται, δεν είναι νόμοι.

Man Ray, Mathematical Object, 1934-35

Στο πλαίσιο μιας τέτοιας σύλληψης, η παραβίαση του οδηγικού νομικού πλαισίου, θα έχει την ελάχιστη επίπτωση για τον παραβάτη, αφού, στην ουσία, παραβιάζει κάτι το οποίο οριακά βρίσκεται σε ισχύ. Έτσι, η πρόκληση τροχαίου συμβάντος και η εγκατάλειψη του θύματος, ζωντανού ή νεκρού, από τον οδηγό, εκλαμβάνεται από την Πολιτεία ως πλημμέλημα για την κατηγορία (εάν πρόκειται για νεκρό) της ανθρωποκτονίας εξ αμελείας, όπως επίσης πλημμέλημα και για την εγκατάλειψη αυτού.

Η επίκληση της «κακιάς ώρας», του «ήταν της μοίρας γραφτό να γίνει» ή και ακόμη του «ως θέλημα θεού», δεν μπορεί παρά να λειτουργούν ως κοινωνικές κατασκευές επεξηγήσεων, κατανοήσεων, εξορκίσεων της έννοιας του θανάτου, ως προϊόν αποσύνδεσης με την τωρινή υπαρξιακή, υλική μας υπόσταση.

Παρ’ ό,τι είναι γνωστό ότι υπάρχουν συγκεκριμένοι παράγοντες που οδηγούν στην πρόκληση τροχαίων συγκρούσεων και δυστυχημάτων, με εκατοντάδες νεκρούς και άλλους τόσους ανάπηρους κάθε χρόνο, η απαξίωση αυτών των άδικων θανάτων καθώς και η απαξίωση της ισόβιας καταδίκης των συντετριμμένων συγγενών, δεν φαίνεται να αποτελεί πρωταρχικό, αλλά ούτε καν δευτερεύον μέλημα στην πολιτική ατζέντα.

Άλλωστε, πληθώρα ερευνών καταδεικνύουν ότι τα τροχαία καμία σχέση δεν έχουν με το «ατύχημα», δεδομένου ότι δεν υφίσταται ο παράγοντας της τύχης. Αντίθετα, είναι ευρέως γνωστό, πχ, ποιες ημέρες γίνονται περισσότερα τροχαία, ποιες ώρες, με τι είδους αυτοκίνητα, ποιο είναι το προφίλ των οδηγών που τα προκαλούν, με ποιες ταχύτητες οδήγησης, πόσο επηρεάζει η κατανάλωση ουσιών (όπως το αλκοόλ και όχι μόνο) την ικανότητα οδήγησης, η χρήση κινητού τηλεφώνου, η παραβίαση του κόκκινου σηματοδότη, η ποιότητα του οδοστρώματος, οι παράνομες πινακίδες, κλπ.

Επιπροσθέτως, υπάρχει πληθώρα θετικών παραδειγμάτων συστηματικής άσκησης Πολιτικής και λήψης σημαντικών μέτρων σε άλλες χώρες, όταν και όπου υπήρξε η θέληση από την Πολιτεία για μείωση των τροχαίων. Στη χώρα μας αντιθέτως, έπρεπε να γίνουν δυναμικές παρεμβάσεις, για να μην αυξηθεί τελικά το όριο ταχύτητας στα 150 km/h, όπως είχε αρχικά προταθεί από την Πολιτεία. Ένα σωρό άλλα τραγελαφικά  ισχύουν ή νομοθετούνται σήμερα, όπως η μείωση στο μισό της χρηματικής ποινής  για μια σειρά σοβαρών παραβάσεων όπως η υπερβολική ταχύτητα, η παράνομη αναστροφή και άλλες (τελευταία νομοθετική ρύθμιση του Υπουργείου Μεταφορών -Μάρτης 2018).

Ωστόσο, αυτό που μπορεί να χαρακτηριστεί ως απαράδεκτο από μέρους της Πολιτείας, είναι ο χαρακτηρισμός της εγκατάλειψης του θύματος, ακόμη και εάν πρόκειται για νεκρό, ως πλημμέλημα, διότι ο θύτης σκότωσε, αλλά «δεν το ήθελε»…

«Δεν ήθελε να σκοτώσει» όταν οδηγούσε πιωμένος, παραβίαζε κόκκινο σηματοδότη, οδηγούσε με υπερβολική ταχύτητα, κτλ και, αφού χτύπησε το θύμα του, το εγκατέλειψε κιόλας, γιατί και πάλι «δεν το ήθελε».

«Δεν ήθελε» λοιπόν να εγκαταλείψει το θύμα του, αλλά το εγκατέλειψε αιμόφυρτο, να τελειώσει την ζωή του με τον πιο επώδυνο και άδικο τρόπο. Έτσι, το «δεν το ήθελε», εισχώρησε σε κάθε κοινωνική μας αναπαράσταση περί οδικών συγκρούσεων, που η ταύτιση με τον θύτη έχει σχεδόν αυτοματοποιηθεί. Έτσι, οι τραγικότεροι όλων, οι συγγενείς, οι αγαπημένοι εναπομείναντες, περνούν διπλά και τριπλά το Γολγοθά τους.

Αφ’ ενός η απώλεια αυτή καθ’ εαυτή του αγαπημένου, αφήνοντας την απόλυτη σιωπή του στο σημείο εκείνο του οδοστρώματος που έχασε τη ζωή του, αφ’ ετέρου η απίστευτη ταλαιπωρία κατά τη μακρόχρονη δικαστική διαδικασία. Για να δουν στο τέλος αυτής, τον θύτη να προσέρχεται στο δικαστήριο οδηγώντας (συχνά το ίδιο αυτοκίνητο με το οποίο πραγμάτωσε το φόνο και την εγκατάλειψη) αφού ούτε η άδεια οδήγησης δεν του έχει αφαιρεθεί, και να φεύγει «κύριος», εξαγοράζοντας την ποινή του και μάλιστα  σε δόσεις.

Έτσι, ο νεκρός πολίτης απαξιώνεται ξανά και ξανά, σαν να μην υπήρξε ποτέ του…ένα ακόμη θύμα… ένα ακόμη λεπτό στον τηλεοπτικό χρόνο… μια ακόμη γραπτή αράδα… Επειδή λοιπόν ο λόγος (γραπτός ή προφορικός), δεν αποτελεί ένα απλό μέσο επικοινωνίας και αναπαράστασης νοημάτων της κοινωνικής πραγματικότητας, αλλά συμβάλλει ενεργά στην κατασκευή αυτής, μέσω των νοηματοδοτήσεών της, αποτελεί πλέον επιτακτική ανάγκη, ως ύψιστη πολιτική διαδικασία, ο επαναπροσδιορισμός των εννοιών και ο αποκλεισμός των κατεστημένων νοηματοδοτήσεων που τροφοδοτούν την απολιτικοποίηση του τροχαίου συμβάντος.

Άννα Οικονομίδη

Στην αληθινή Ζωή δεν είναι παιχνίδι…

Ετικέτες

ΠΑΙΔΙΑ & ΟΔΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ, TAXYTHTA

Τις πρωινές ώρες της Δευτέρας 19 Νοεμβρίου, επόμενης της Παγκόσμιας Ημέρας Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων Συγκρούσεων, τρείς 15χρονοι μαθητές απο την Κυπαρισσία έχασαν τη ζωή τους πηγαίνοντας μια βόλτα με το πατρικό αυτοκίνητο του ενός. (ΕΔΩ)

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, την κοπάνισαν απο το σχολείο και πήραν το αυτοκίνητο κρυφά… Δεν είναι οι πρώτοι ούτε θα είναι οι τελευταίοι. Και προφανώς για να «ξέρουν» να οδηγούν μάλλον δεν θάταν η πρώτη τους φορά. Σίγουρα βέβαια ήταν η τελευταία.

Στην αληθινή ζωή δεν είναι παιχνίδι…

Ποιά όμως είναι στ αλήθεια η «αληθινή ζωή»;

Είναι αυτή που προβάλουν οι τηλεοράσεις, με αλεπάληλλους  αγώνες ταχύτητος με συνεχείς συγκρούσεις όπου δεν σκοτώνεται κανείς;

Είναι αυτή που σημαίνει οδηγώ «χωρίς άδεια οδήγησης», που ξεκινάει με ένα παπάκι στα 12-13 και συνεχίζει με ένα αυτοκίνητο στα 15;

Είναι αυτή σε μια πολιτεία, με κορυφαία θέση στην Ευρώπη σε αριθμό συγκρούσεων, θανάτων και αναπηριών από τροχαία με πρωταρχικά εμπλεκόμενα και θύματα νέα αγόρια, μια πολιτεία που η αγωνία της είναι πως θα κατεβάσει τα ηλικιακά όρια για την απόκτηση άδειας οδήγησης και πώς θα αυξήσει τα όρια ταχύτητας;

Μια πολιτεία που πανηγυρίζει για την θεαματική αύξηση των πωλήσεων ΙΧ ενώ  εθίζει τον πληθυσμό στην ιδέα ότι σ αυτή τη ζωή (των 15 ή των 75 χρόνων) σιδηρόδρομο δεν χρειάζεται να δει ούτε να χρησιμοποιήσει;

Που θεωρεί πως τα μη μηχανοκίνητα μέσα, είτε πρόκειται για ποδήλατα, είτε για τα πόδια μας είναι για τους ιδιόρρυθμους και τους μη έχοντες;

Τα πάντα για το αυτοκίνητο. Και τα πάντα γύρω απ αυτό να συγχωρούνται. Το να σκοτωθείς ή και να σκοτώσεις χωρίς άδεια οδήγησης είναι κι αυτό μέσα στο παιχνίδι…

Ποιό είναι το παιχνίδι τελικά;

Τα παιδία παίζει…

Σίγουρα κάποιοι παίζουν με το όλο ζήτημα και αυτοί δεν είναι οι 15χρονοι που την πλήρωσαν.

Μια πολιτεία που θα ήθελε να προστατέψει την ανθρώπινη ζωή θα έκανε ακριβώς το αντίθετο απ αυτό που κάνει σήμερα (και επι δεκαετίες). Πρωτ’ απ όλα θα στερούσε για πέντε ή δέκα χρόνια την δυνατότητα να βγάλει άδεια οδήγησης όποιος οδηγεί χωρίς να έχει ήδη βγάλει (για ηλικιακούς ή άλλους λόγους): αυτό θα φρέναρε αμέσως το τεράστιο κύμα ανήλικων (και οχι μόνο) αυτοδίδακτων ριψοκίνδυνων οδηγών που σαρώνει τη χώρα. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, είτε για σοβαρές παραβάσεις είτε σε υποτροπή θα μπορούσε να προχωρήσει στην κατάσχεση των οχημάτων. Αν, λέμε ξανά, σαν προτεραιότητα έθετε το να προστατέψει την ανθρώπινη ζωή.

Όμως αλοίμονο, το μόνο ακατάσχετο περιουσιακό στοιχείο που απέμεινε σ αυτή τη ζωή είναι το αυτοκίνητο ή το μηχανάκι.  Και μια από τις Μεγάλες αξίες και τις απολαύσεις της εποχής μας είναι η οδήγηση. Η γρήγορη οδήγηση.

Δεν μπορούν θα μας πουν να υιοθετήσουν, μια τέτοια απάνθρωπη πολιτική που στερεί την χαρά από τον πολίτη.

Η ζωή έτσι κι αλλιώς είναι μια προσωρινή συνθήκη.

Η αυτοκινητοβιομηχανία και οι κυβερνήσεις είναι μόνιμες. Είναι αυτές που έχουν τη δύναμη να ρυθμίζουν τον χρόνο και την ποιότητα της ζωής.

Τρία δεκαπεντάχρονα παιδιά νεκρά χθες στην Κυπαρισσία. Και πόσοι άλλοι γύρω τους καταδικασμένοι σε ένα αργό βασανιστικό θάνατο. Πραγματικό θάνατο, που τον λένε…  ζωή μετά.

 

Πάγιες και διαρκείς ανάγκες καλύπτουν τα θύματα των τροχαίων…

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών στις 14/9/2018
Στις 2 Σεπτεμβρίου συμπληρώθηκαν σαράντα ημέρες από την φονική πυρκαγιά στο Μάτι. Την φοβερή εκείνη ημέρα, στις 23 Ιουλίου 2018 (και τις ημέρες που ακολούθησαν) έχασαν την ζωή τους 99 άνθρωποι ενώ ακόμη 24 εξακολουθούν να νοσηλεύονται, οι τρεις σε ΜΕΘ – δύο εξ αυτών διασωληνωμένοι.

Έχουν ειπωθεί πολλά για το γιατί και το πώς αυτής της τραγωδίας. Μακάρι τα μέτρα που πάρθηκαν, εκ των υστέρων, να αποδειχθούν επαρκή ώστε να αποτρέψουν την επανάληιψη παρόμοιου συμβάντος και να απαλύνουν τον πόνο όσων υποφέρουν. Για αρκετούς βέβαια αυτό που υπέστησαν είναι μη αναστρέψιμο και δεν υπάρχει ούτε λόγος, ούτε μέτρο παρήγορο.

Τώρα που η υπόθεση έχει φύγει από τους προβολείς των ΜΜΕ, και ο θάνατος εξάντλησε το χρόνο του στις ολοήμερες συνδέσεις και στα δελτία ειδήσεων, είναι καιρός να πούμε δυο λόγια, όχι τόσο για τα ΜΜΕ, αλλά κυρίως για το πολιτικό σύστημα (κυβέρνηση + αντιπολίτευση) και την στάση του απέναντι στο ζήτημα του θανάτου.

Είναι γνωστή σε όλους η αλυσίδα εξελίξεων που πυροδότησε  η πυρκαγιά στο Μάτι. Παρακάμπτοντας τη φτηνή δημαγωγική χρήση που αρκετές φορές υπήρξε κυρίαρχη και κοιτώντας την ουσία, θα βλέπαμε μια συστηματική επί ημέρες ενασχόληση τόσο του κρατικού μηχανισμού, όσο και του πολιτικού συστήματος σε μια προσπάθεια ερμηνείας του τι και γιατί δεν πήγε καλά, το ποιος/ποιοι φέρουν την όποια ευθύνη, το τι πρέπει να διορθωθεί, στο τι μέτρα ανακούφισης πρέπει να ληφθούν.

100 (σχεδόν) νεκροί δεν θα μπορούσαν να αφήσουν κανέναν αδιάφορο….

Είναι όμως πράγματι έτσι;

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία που ανακοίνωσε η Τροχαία και η Ελληνική Στατιστική Αρχή, το πρώτο εξάμηνο του 2018, αυτό που προηγήθηκε της πυρκαγιάς στο Μάτι, 100 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους μόνο στην Περιφέρεια Αττικής, από τροχαίες συγκρούσεις.  Άλλοι 80 τραυματίστηκαν σοβαρά, στην ίδια περιφέρεια, στο ίδιο διάστημα, γεγονός που σημαίνει πως κάποιοι ακόμα θα υπέκυψαν αργότερα και κάποιοι θα ζήσουν με μια σοβαρή αναπηρία.

100 νεκροί δεν θα μπορούσαν να αφήσουν κανέναν αδιάφορο….

Και όμως γι αυτούς τους νεκρούς και τους τραυματίες, που είχαμε στον ίδιο χρόνο και στον ίδιο τόπο δεν ακούστηκε ΤΙΠΟΤΑ. Να φταίει άραγε το ότι χάθηκαν σε εξι μήνες και όχι σε μια μέρα; Το ότι χάθηκαν σ ολόκληρη την Περιφέρεια Αττικής και όχι σε ένα μέρος της μόνο;

Αν  μιλούσαμε για τα ΜΜΕ πιθανόν τα παραπάνω να αποτελούσαν στοιχεία ερμηνείας της στάσης τους. Αλλά  δεν μιλάμε γι αυτά.

Μιλάμε για τους κυβερνητικούς «υπεύθυνους» και το πόσο υπεύθυνοι νιώθουν για μια τέτοια αλυσίδα θανάτων και το τι κάνουν για να την σπάσουν. Μιλάμε για την αντιπολίτευση που σ αυτή την περίπτωση δεν είχε τίποτα να πεί και τίποτα να ζητήσει.

Γι αυτούς τους 100 νεκρούς και τους 80 βαριά τραυματίες:

Κανείς δεν ανέλαβε καμία ευθύνη.

Κανείς δεν ζήτησε συγγνώμη.

Κανείς δεν ζήτησε από τον άλλο να ζητήσει συγγνώμη.

Κανείς δεν παραιτήθηκε.

Κανείς δεν ζήτησε από κανένα να παραιτηθεί.

Δεν έγινε καμία σύσκεψη από κανένα.

Δεν πάρθηκε κανένα έκτακτο ή μόνιμο μέτρο.

Τελικά, 100 νεκροί δεν είναι πάντα ένα πρόβλημα. Ιδιαίτερα αν αυτοί είναι θύματα τροχαίων.

Δεν ανησυχούν ούτε την Κυβέρνηση, ούτε την Αντιπολίτευση, ούτε τη Δικαιοσύνη, ούτε τους Δήμους, ούτε την Περιφέρεια. Γιατί τα τροχαία στην Ελλάδα αποτελούν φυσικό φαινόμενο.

Είναι αποκλειστικά θέμα τύχης, εξ ου και η γαιδουρινή εμμονή στην χρήση του όρου «ατύχημα» όταν ο Π.Ο.Υγείας και όλοι οι οργανισμοί και οι χώρες που προσπαθούν να τα περιορίσουν, το πρώτο πράγμα που επισημαίνουν είναι ότι τα τροχαία είναι προβλέψιμα και μπορούν να προληφθούν, δεν είναι «ατυχήματα» και πρέπει να πάψουμε να χρησιμοποιούμε αυτό τον όρο.

Διότι όταν η τροχαία σύγκρουση θεωρείται «ατύχημα», τότε ποιον να κατηγορήσεις; Δεν μπορείς να κατηγορήσεις τον υπεύθυνο οδηγό πως είχε την ευθύνη, απλά τον θεωρείς «αμελή» (αμελής οδηγός= μεθυσμένος, παραβάτης ορίων ταχύτητος, παραβάτης του κόκκινου, ομιλών στο κινητό, εγκαταλείπων το θύμα του κα – σύμφωνα με το λεξικό της νέας ελληνικής ή τον Κ.Ο.Κ.). Κατά μείζονα λόγο δεν μπορείς να κατηγορήσεις τον υπουργό, τον περιφερειάρχη, το δήμαρχο, για  έναν ή για 100 «ατυχήματα» ή για 50.000 νεκρούς τα τελευαία 40 χρόνια.

Μπορούσαν να κάνουν κάτι για να αποτρέψουν αυτά τα «ατυχήματα»;

Προφανώς όχι αφού όλα είναι  θέμα τύχης: τυχαίο μάλλον θα είναι και το ότι έχουμε από τα υψηλότερα όρια ταχύτητας στην Ευρώπη και από τα υψηλότερα όρια επιτρεπτής συγκέντρωσης αλκοόλ στο αίμα των οδηγών καθώς και το ότι έχουμε από τα χαμηλότερα επίπεδα επιτήρησης  στους δρόμους.

Παρακολουθώντας τα έκτακτα μέτρα που πάρθηκαν (και μακάρι να υλοποιηθούν) μετά την τραγωδία στο Μάτι καταλάβαμε τελικά ακόμα μια φορά πως θάνατος και θάνατος δεν είναι το ίδιο πράγμα.

Πως 100 νεκροί δεν ισούνται πάντα με 100 νεκρούς.

Πως οι νεκροί από τα τροχαία εγκλήματα φαίνεται πως καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες στην ελληνική κοινωνία. Ως εκ τούτου η μονιμοποίηση τους είναι μονόδρομος.

Και καθήκον θα λέγαμε μιας προοδευτικής διακυβέρνησης.

Κανένα έκτακτο μέτρο δεν χρειάζεται γι αυτούς που ήδη χάθηκαν, ούτε γι αυτούς που θα ακολουθήσουν.

Γιώργος Κουβίδης, πρόεδρος SOS Τροχαία Εγκλήματα.

ΥΓ. Για να μην είμαι άδικος το προηγούμενο διάστημα πάρθηκαν δύο σημαντικά μέτρα από τον ΥΜΕ κο Σπίρτζη: α) η εξαίρεση της παραβίασης του ορίου ταχύτητος από τις επικίνδυνες παραβάσεις και η κατά 50% μείωση του προστίμου γι αυτή, και β) η άρση της απαγόρευσης της κυκλοφορίας «γουρούνων» στο οδικό δίκτυο, απαγόρευση που είχε επιβάλει ο ίδιος τρεις μηνες πριν. Συμπωματικά η τελευταία απόφαση ψηφίστηκε από τη Βουλή λίγο πριν ξεσπάσει η φωτιά στο Μάτι.

Εγχειρίδιο Πρώτων Βοηθειών από το ΕΚΑΒ.

Ετικέτες

ΘΕΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

Στα πλαίσια της προσπάθειας για ταχύτερη και αποτελεσματικότερη παροχή Πρώτων Βοηθειών γεγονός ιδαίτερα σημαντικό για την αντιμετώπιση και την έκβαση κάθε συμβάντος, το ΕΚΑΒ προσπαθώντας να αναβαθμίσει την μέχρι σήμερα δράση του σ αυτό το θέμα, προχώρησε στην έκδοση ενός σημαντικού Εγχειριδίου Πρώτων Βοηθειών για να χρησιμοποιηθεί στην Εκπαίδευση Ομάδων Πληθυσμού.

Στις πενηνταπέντε σελίδες του το εγχειρίδιο περιλαμβάνει όλα όσα πρέπει να γνωρίζει και να εφαρμόζει κανείς προκειμένου να παράσχει ασφαλείς και αποτελεσματικές Πρώτες Βοήθειες.

Μπορείτε να το βρείτε αναρτημένο σε μορφή pdf  και να το εκτυπώσετε από: ΕΔΩ

Οι οδηγοί -χρήστες κινητού δεν προκαλούν θανατηφόρα τροχαία στην Ελλάδα;

Ετικέτες

ΚΙΝΗΤΟ

Μια αναζήτηση στα διεθνή ΜΜΕ για θανατηφόρα τροχαία που προκλήθηκαν απο οδηγούς που έκαναν χρήση κινητού φέρνει, δυστυχώς, μεγάλο αριθμό αποτελεσμάτων γεγονός που συμβαδίζει με τις αναλύσεις – προειδοποιήσεις για την απόσπαση προσοχής που προκαλεί ή ομιλία (και ακόμα χειρότερα η αποστολή και η ανάγνωση μηνυμάτων) κατα την οδήγηση.

Τον Οκτώβριο του 2017, στη Σκωτία ο 24χρονος Luke Pirie καταδικάστηκε απο το Ανώτατο Δικαστήριο της Γλασκώβης σε φυλάκιση έξι (6) ετών γιατι ενω οδηγούσε αντάλλασε μηνυματα με την φίλη του και προκάλεσε μια τροχαία σύγκρουση που ειχε σαν αποτέλεσμα το θάνατο της δίχρονης Harlow Edwards και τον σοβαρό τραυματισμό άλλων δύο παιδιών ηλικίας 6 και 17 ετών. (Αναλυτικά: ΕΔΩ). 

Harlow Edwards

Λιγο πριν, τον Αυγουστο του 2017 στο Οχάιο των ΗΠΑ η 24χρονη οδηγός ΙΧ Natasha Boggs, που έστελνε μηνύματα με το κινητό της ενω οδηγούσε, παραπέμφθηκε να δικαστεί με 11 κατηγορίες απο τις οποίες οι 4 σε βαθμό κακουργήματος γιατί προκάλεσε το θάνατο δύο δεκατετράχρονων κοριτσιών της Taylor Galloway και της Amber Thoma και τον σοβαρό τραυματισμό ενός 15χρονου αγοριού. (Αναλυτικά: ΕΔΩ). 

Amber Thoma & Taylor Galloway

Αναφέραμε ενδεικτικά δύο μόνο συμβάντα απο το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ, απο πλήθος άλλων που υπάρχουν στο διαδίκτυο από διάφορες χώρες.

Αντίθετα όμως με αυτό που συμβαίνει σε άλλες χώρες, ψάχνοντας για παρόμοια περιστατικά στην Ελλάδα τα αποτελέσματα είναι μηδενικά.

Άραγε η χρήση του κινητού κατα την οδήγηση στην Ελλάδα είναι ακίνδυνη;

Όχι ακριβώς.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο απο το 2014 σε κάθε τροχαία σύγκρουση στο φάκελο της υπόθεσης περιλαμβάνονται τα στοιχεία λειτουργίας ή μη των κινητων τηλεφώνων όλων των εμπλεκομένων σ αυτήν. Χρόνια πριν η απόφαση αυτή είχε υποχρεωτική ισχύ για τις θανατηφόρες τροχαίες συγκρούσεις.

Στην Ελλάδα, σε μια τροχαία σύγκρουση όχι μόνο δεν υπάρχει υποχρεωτική καταγραφή των δεδομένων χρήσης των κινητών τηλεφώνων αλλά χρησιμοποιώντας την ισχύουσα νομοθεσία οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας αρνούνται να δώσουν στοιχεία για το αν το κινητό βρίσκονταν σε χρήση ακόμα και αν υπάρχει σχετική εισαγγελική εντολή. Για “προστασία των προσωπικών δεδομένων” των δραστών απαιτείται (η χρονοβόρα και αβέβαιη) διαδικασία απόφασης Δικαστικού Συμβουλίου για να επιτευχθεί αυτός ο αυτονόητος στόχος. (Να θυμηθούμε βέβαια οτι κάποτε και ο έλεγχος της ύπαρξης αλκοόλ στο αίμα, εμπλεκομένων σε σύγκρουση, αποτελούσε “προσωπικό δεδομένο”.)

Επίσημα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εδω και χρόνια ζητά να περιλαμβάνονται υποχρεωτικά στο φάκελο όλων των υποθέσεων τροχαίων συγκρούσεων όλα τα στοιχεία που αφορούν στην λειτουργία (η όχι) του κινητού όλων των εμπλεκομένων,

Να ελπίσουμε ότι η Ελλάδα δεν θα είναι η τελευταία χώρα που θα το εφαρμόσει; Ποτέ δεν ξέρεις.

Στο μεταξύ κανείς φυσικά δεν ξέρει πόσα είναι τα θύματα οδηγών που μιλούσαν στο κινητό ή έστελναν μηνύματα στη χώρα μας.

ΥΓ. Εντύπωση βέβαια προκαλεί το γεγονός πως σε αντίθεση με την Ελλάδα, στις άλλες χώρες δεν σέβονται τα “δικαιώματα των δραστών” και δημοσιοποιούν τις φωτογραφίες και τα στοιχεία τους. Σαν την Ελλάδα δεν έχει…

Luke Pirie

Natasha Boggs

Άφωνοι μπροστά στο έγκλημα

Ετικέτες

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Τρια μέλη μιας οικογένειας έχασαν την ζωη τους σήμερα 9 Οκτώβρη στην παλαια εθνικη οδο στο ύψος του Καραβόμυλου Λαμίας  όταν το ΙΧ   με οδηγό τον  55χρονο εκπαιδευτικό τον 84χρονο ιερέα πατέρα του στη θέση του συνοδηγού την 82χρονη μητέρα του στο πίσω κάθισμα  συγκρούστηκε με απορριματοφόρο σε ένα συμβάν που εμπλέκεται και τρίτο αυτοκίνητο.(ΕΔΩ) 

Λίγες μέρες πριν στις 25 Σεπτέμβρη στην παλαιά εθνική οδό Πατρών Πυργου άλλη μια τριμελής οικογένεια τραυματίστηκε βαριά μετά από σύγκρουση δυο ΙΧ με αποτέλεσμα των επιτόπου θάνατο της 49χρονης μητέρας, τον θάνατο του πατέρα δεκαπέντε μέρες μετά στο νοσοκομείο και τον τραυματισμό της 19χρονης κόρης. Αμεση επίπτωση των παραπάνω  ένα έμφραγμα  της μητέρας/γιαγιάς/πεθεράς. (ΕΔΩ)

Τα πολύνεκρα/οικογενειακά αυτά δυστυχήματα αποτελούν βέβαια μονο την κορυφή του παγόβουνου, μια και είναι από τα λίγα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Μεμονωμένοι θάνατοι δεν αξίζουν πλέον για τα ΜΜΕ ούτε καν τα περίφημα πέντε λεπτά δημοσιότητας.

Αλλά το θέμα μας δεν είναι  τα ΜΜΕ.

Γι όλα αυτά τα συμβάντα που από το καλοκαίρι με το διπλό φονικό έξω από το Πολυτεχνείο Κρήτης δημιουργούν μια ανατριχιαστική πραγματικότητα πλήρως αναντίστοιχη προς την «αισιοδοξία των στατιστικών» κανείς αρμόδιος δεν ένιωσε την ανάγκη να μιλήσει;

Οι τετριμμένες- τυποποιημένες ανακοινώσεις της Τροχαίας είναι η απάντηση της Πολιτείας σ αυτό το διαρκές έγκλημα;

Θάταν παράδοξο να περιμέναμε κάποιο ή κάποια μέτρα από κάποιο Υπουργείο μετά απ όλα αυτά.

Αλλά ούτε μια λέξη;

Άφωνοι μπροστά στο έγκλημα;

Άραγε από λύπη ή από αμηχανία;.

Ή μήπως έκλεισε η φωνή τους από τις πολλές ομιλίες σε εγκαίνια;

Πρέβεζα: Για την Ειρήνευση των Δρόμων της Πόλης Μας

Ετικέτες

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Μια Απάντηση της Ευρωπαικής Επιτροπης για τις συνθήκες λειτουργίας της πόλης μας.

  

Δημοσιεύτηκε στις 13/8/2017 στην σελίδα της Πρεβεζάνικης δημοτικής πολιτιστικής και πολιτικής κίνησης Δημόσιος Χώρος   

Τις ημέρες αυτές του Δεκαπενταύγουστου, γιορτάζουμε μια επέτειο. Ήταν ακριβώς σαν σήμερα πριν δέκα χρόνια, 13 Αυγούστου 2007, που πολυάριθμοι Πρεβεζάνοι κοινωνικοί ακτιβιστές συναθροιστήκαμε με κάλεσμα μας, στη διασταύρωση Λεωφόρου Ειρήνης και Χρίστου Κοντού για να διαμαρτυρηθούμε για τη θηριώδη κατάσταση που έχει επιβάλει η αυτοκίνηση στην πόλη μας. Κεντρικό μας σύνθημα ήταν: «ΞΗΛΩΣΤΕ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ ΝΑ ΦΑΝΕΙ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ» και βασική πρόταση «ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΔΡΟΜΟΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ, ΕΝΑΣ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ ΕΙΡΗΝΗΣ«. Με τις μαξιμαλιστικές κια συμβολικές αυτές θέσεις , που πάντα τις εννοούμε, στις όποιες ρεαλιστικές τους διαστάσεις δεν ζητούσαμε βέβαια να έρθουν τα «επάνω – κάτω» στην πόλη αλλά να επιβληθεί μια νομιμότητα στους δρόμους, και να έχουν όλοι οι πεζοί, οι ηλικιωμένοι, οι μητέρες με τα αμαξάκια, οι ανάπηροι, το δικαίωμα να διασχίσουν τους δρόμους της και να κινηθούν στα πεζοδρόμια της. .

Από τότε συνεχίζουμε τακτικά τη δράση μας αυτή στο πλαίσιο της λειτουργίας της πρεβεζάνικης κίνησης ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ, του πανελλήνιου φορέα SOSTE (SOS ΤΡΟΧΑΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ) και του συλλόγου ΠΕΖΗ. Ήδη τον Απρίλιο συντονιστήκαμε με άλλους ακτιβιστές του κέντρου και υποβάλαμε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαμαρτυρία για τις συνθήκες λειτουργίας των δρόμων της πόλης μας. Παραθέτουμε εδώ την απάντηση των ευρωπαϊκών υπηρεσιών και καλούμε τους φίλους συμπολίτες που συμμερίζονται τον προβληματισμό μας να μας κοινοποιήσουν φωτογραφικό υλικό που κατά τη γνώμη τους τεκμηριώνει τις θέσεις μας για την απάνθρωπη λειτουργία των δρόμων της πόλης μας. 

Ας υπενθυμίσουμε πως η συνάθροισή μας πριν δέκα χρόνια ήταν δυστυχώς ματωμένη αφού ακριβώς την προηγούμενη ημέρα, εκεί στο χώρο της συνάθροισης, είχε γίνει «συμπτωματικά», ένα «ατύχημα» με θύμα ένα νεαρό οδηγό μοτοποδηλάτου. Ευτυχώς δεν ήταν θανατηφόρο αλλά υπογράμμισε με κόκκινη γραμμή  την προσπάθεια μας για ειρήνευση των δρόμων της Πρέβεζας. Της πόλης και της υπαίθρου εννοείται. Τα αιτήματά μας, τα οποία το τραγικό συμβάν της προτεραίας είχε καταστήσει απολύτως επίκαιρα και που δημοσιεύσαμε και υποβάλαμε με ψήφισμα στις Αρχές απορρίφθηκαν. Δήμος, Αστυνομία και Εισαγγελία δεν εννοούν να ειρηνεύσουν την πόλη. Είναι σαν να θέλουν οι κρατικές αρχές να υπηρετήσουν, με κάθε κόστος σε ζωές, αίμα και ανθρώπινη αξιοπρέπεια την ξένη αυτοκινητοβιομηχανία και τη βιομηχανία της πετρελαϊκής ενέργειας. Για το λόγο αυτό συνεχίσαμε με διάφορα μέσα τη δράση μας. 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ SOS ΤΡΟΧΑΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ

Αξίζει να διαβάσει κανείς ολόκληρη την απάντηση της εκπροσώπου της Ευρωπαικής επιτροπής στις καταγγελίες των φίλων από την Πρέβεζα για να καταλάβει γιατί τίποτα δεν προχωράει στη κατεύθυνση της υπεράσπισης του δημόσιου χώρου. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε….

 

Συγνώμη

Ετικέτες

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ, Πρόσωπα όχι αριθμοί

Ξημερώματα της Πέμπτης 17 Αυγούστου, κοντά στην πύλη του Πολυτεχνείου Κρήτης δυο φοιτητές νεκροί. Ένα αγόρι και ένα κορίτσι, είχαν βγάλει βόλτα τον σκύλο τους όταν παρασύρθηκαν από Ι.Χ. αυτοκίνητο το οποίο όπως ανέφεραν αυτόπτες μάρτυρες έτρεχε με υπερβολική ταχύτητα.(ΕΔΩ). Δυο λόγια απο την σελίδα του Γιαννη Λιονάκη 

 

 

Συγνώμη

Συγνώμη που δεν σας αφήσαμε να μεγαλώσετε.
Συγνώμη που δολοφονηθήκατε στο νησί μας.
Συγνώμη που δεν σας αφήσαμε να τελειώσετε το Πολυτεχνείο μας που καμαρώνουμε εμείς οι Κρητικοί γι αυτό.
Συγνώμη που ενώ έχουμε χάσει πολλούς φίλους σας στον ίδιο δρόμο , εμείς το .. συνηθίσαμε!
Συγνωμη που μανάδες σαν και τις δικές σας έστειλαν επιστολές φόβου γιαυτό που σας βρήκε παντού και απάντηση δεν πήραν ποτέ.
Συγνώμη που η Περιφέρεια , ο Δήμος,η Αστυνομία,το Επιμελητήριο, η Πρυτανεία, όλοι εμείς ΔΕΝ κάναμε τίποτα για να σας έχουμε σήμερα κοντά μας ζωντανά ,γελαστά .
Συγνώμη που βρεθήκατε στον αγαπημένο μας νομό, που ενώ έχει το 22% των οχημάτων, έχει το 47% των τροχαίων θανάτων φέτος..
Συγνώμη που δεν αστυνόμευσαμε έτσι που πρέπει αυτό το δρόμο.
Συγνώμη που δεν βάλαμε μειωτήρες ταχύτητας γιατί δεν το επιτρέπει ο .. νόμος.
Συγνώμη που δεν βάλαμε ένα σοβαρό κάγκελο ή σιδερένιους κώνους για να περπατάτε με ασφάλεια στη σχολή σας .
Συγνώμη που δεν φτιάξαμε μια υπόγεια ή υπέργεια διάβαση ενώ κάνετε εκεί χιλιάδες μετακινήσεις.
Συγνώμη που γεμίσαμε κάμερες το ΒΟΑΚ,αλλά εκεί αφήσαμε τον κάθε ανεγκέφαλο δολοφόνο να τρέχει του..σκοτωμού.
Συγνώμη που δεν κάναμε εκεί ένα κυκλικό ,να ανακόπτεται η ταχύτητα ,και πήγαμε και το κάναμε στο ΒΟΑΚ στα ..Μάλλια.
Συγνώμη που δεν βάλαμε κανένα φανάρι, ενώ βάζαμε στη γέφυρα της Παπαναστασιου ας πουμε ..και έχουμε διάβαση πεζών στον Άι Γιώργη τον Σεληνάρη!
Δεν λέω κουράγιο στους δικούς σας, δεν φτάνει !
Λέω ΣΥΓΝΩΜΗ που μαράναμε και θάψαμε τα όνειρά σας πριν ανθίσουν ..

Γιάννης Λιονάκης, πρόεδρος Ε.ΣΥ. ΠΡΟ.Τ.Α, 17/8/2017