2001: Το British Medical Journal απορρίπτει τον όρο ‘ατυχήματα’.

Ετικέτες

ΘΕΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

Πέρασαν 20 χρόνια αφότου ένα από τα μεγαλύτερα ιατρικά περιοδικά το British Medical Journal γνωστό ως The BMJ απέρριψε επίσημα τον όρο «ατυχήματα» και κάλεσε όσους υποβάλουν άρθρα γα δημοσίευση να μη το χρησιμοποιούν σημειώνοντας πως «ένα ατύχημα γίνεται, συνήθως, κατανοητό ότι είναι απρόβλεπτο –ως τυχαίο συμβάν ή ως Θεόσταλτο- και ως εκ τούτου ως αναπόφευκτο. Εντούτοις, οι πιο πολλές κακώσεις και τα συνεπακόλουθά τους είναι προβλέψιμα και προλήψιμα».

Αναδημοσιεύουμε το σχετικό άρθρο των εκδοτών του περιοδικού μιας και στη χώρα μας, είκοσι χρόνια μετά δυστυχώς παραμένει επίκαιρο μια και η χρήση του όρου «ατύχημα» είναι κυρίαρχη στον ιατρικό χώρο αλλά και στα ΜΜΕ και φυσικά στους κυβερνώντες. Η εγκατάλειψη του θάταν μια καλή ένδειξη πως στον τομέα της αντιμετώπισης κάτι θα αρχίσει να αλλάζει.

EDITORIAL                             BMJ 2001; 322:1320 (Published 2 June 2001)

Το BMJ απορρίπτει τον όρο ‘ατυχήματα’

1. Ronald M Davis, North American editor
2. Barry Pless, editor, Injury Prevention

Τα ατυχήματα δεν είναι απρόβλεπτα

Για πολλά χρόνια, οι επίσημοι φορείς ασφάλειας και δημόσιας υγείας έχουν αποθαρρύνει τη χρήση του όρου ‘ατύχημα’, όταν αυτός αναφέρεται σε κακώσεις ή σε γεγονότα που προκαλούν κακώσεις. Ένα ατύχημα γίνεται, συνήθως, κατανοητό ότι είναι απρόβλεπτο –ως τυχαίο συμβάν ή ως Θεόσταλτο- και ως εκ τούτου ως αναπόφευκτο. Εντούτοις, οι πιο πολλές κακώσεις και τα συνεπακόλουθά τους είναι προβλέψιμα και προλήψιμα (1-3). Αυτός είναι και ο λόγος που το BMJ έχει αποφασίσει να καταδικάσει την ακατάλληλη χρήση της λέξης ατύχημα.

Σε ένα άρθρο της σύνταξης του BMJ, το 1993, ο Evans εξήγησε γιατί η ‘τροχαία σύγκρουση’ είναι μία κατάλληλη έκφραση, ενώ το ‘τροχαίο ατύχημα’ δεν είναι: ‘Η λέξη σύγκρουση είναι ενδεικτική, με έναν απλό και πρακτικό τρόπο, αυτού που παρατηρείται, ενώ η λέξη ατύχημα φαίνεται ότι προτείνει επιπρόσθετα μία γενική εξήγηση του γιατί συνέβη, χωρίς καμία ένδειξη να υποστηρίζει μία τέτοια εξήγηση (4). Ο Evans, επίσης, επιχειρηματολόγησε ότι το ‘ατύχημα’ είναι ακατάλληλος όρος όταν αναφέρεται σε ιατρικά σφάλματα (όπως ιατρικά ατυχήματα), και ότι ‘η χρήση του στο ιατρικό πεδίο συνεχίζει να αποπροσανατολίζει’ (4).

Οκτώ χρόνια αργότερα, το ‘ατύχημα’ εξακολουθεί να χρησιμοποιείται λανθασμένα στους ιατρικούς κύκλους –και στις σελίδες του BMJ. Μία ηλεκτρονική έρευνα για το ‘ατύχημα’, στο BMJ, για την περίοδο από τον Ιανουάριο του 1996 έως τον Δεκέμβριο του 2000 έδειξε ότι η λέξη αυτή είχε χρησιμοποιηθεί στον τίτλο ή την περίληψη, σε 101 άρθρα και οπουδήποτε σε κείμενα, σε 1559 άρθρα. Μερικές χρήσεις της λέξης ίσως είναι κατάλληλες ή αναπόφευκτες –όπως για παράδειγμα όταν αναφέρονται σε τμήματα ατυχημάτων και επειγόντων (όπου θα έπρεπε να μετονομαστούν). Από την άλλη, πολλές από αυτές τις χρήσεις παραβαίνουν την ορολογία που συστήνεται από τους επίσημους φορείς ασφάλειας, δημόσιας υγείας και τον Evans στο άρθρο του της σύνταξης στο BMJ. Τα ακόλουθα είναι παραδείγματα από τους τίτλους των άρθρων που δημοσιεύτηκαν τα τελευταία λίγα χρόνια: τροχαία ατυχήματα (5), ατυχήματα σε παιδότοπους (6), οικιακά ατυχήματα (7), αεροπορικά ατυχήματα (8), ατυχήματα από υπερδοσολογία φαρμάκων (9), ατυχήματα από δηλητηρίαση με μονοξείδιο του άνθρακα (10), ιατρικά ατυχήματα (11).

Ως ένα από τα κύρια επικοινωνιακά μέσα στην ιατρική, το BMJ είναι ανάγκη να εγκαταστήσει ή να ακολουθήσει κάποια πρότυπα στην γλώσσα. Συνεπώς, απορρίπτουμε την ακατάλληλη χρήση του όρου ‘ατύχημα’ στις σελίδες μας. Το BMJ ίσως είναι το πρώτο μείζων ιατρικό περιοδικό που κάνει κάτι τέτοιο, αλλά ελπίζουμε ότι δεν θα είναι και το τελευταίο. Η εκδοτική ομάδα του BMJ θα υποστηρίξει όλα τα περιοδικά της να κάνουν το ίδιο. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι που το περιοδικό Ατύχημα και Επείγουσα Ιατρική, το οποίο είναι συνιδιοκτησία του BMJ και της Εταιρείας για το Ατύχημα και την Επείγουσα Ιατρική άλλαξε πρόσφατα την ονομασία του σε Περιοδικό Επείγουσας Ιατρικής. Πιθανώς, η υπόλοιπη από την εδραιωμένη επείγουσα ιατρική στο Ηνωμένο Βασίλειο θα απαλλαγεί από τα ‘ατυχήματα’, όπως έχουν κάνει οι συνεργάτες στις ΗΠΑ, τον Καναδά και σε πολλές άλλες χώρες (12).

Η εφαρμογή της απαγόρευσης αυτής δεν θα είναι δρακόντεια, ενώ θα είναι στη διακριτικότητα των εκδοτών να αποφασίσουν εάν η χρήση του όρου είναι ακατάλληλη ή αποπροσανατολιστική. Η λέξη Άτύχημα’ χρησιμοποιείται στην Ένατη Αναθεώρηση της Διεθνούς Ταξινόμησης των Νόσων (ICD-9), και γι’ αυτό θα επιτρέψουμε τη χρήση της, όταν γίνεται αναφορά στην ειδική ορολογία του ICD-9. Επιπρόσθετα, αναγνωρίζουμε ότι κάποια γεγονότα που προκαλούν κάκωση μπορεί να φαίνεται ότι αποδίδονται σε κακή τύχη ή είναι Θεόσταλτα, και γι’ αυτό και μη προλήψιμα. Τέτοια γεγονότα είναι οι σεισμοί, η κεραυνοπληξίες, οι χιονοστιβάδες, οι τρικυμίες και άλλες φυσικές καταστροφές. Ακόμη και σε αυτές τις καταστάσεις, εντούτοις, υπάρχει κάποια διαφωνία. Στον βαθμό που τα γεγονότα αυτά είναι προβλέψιμα, πρέπει να λαμβάνονται προληπτικά μέτρα, αποφεύγοντας τα επικίνδυνα μέρη σε περιόδους κινδύνου. Με τη μοντέρνα τεχνολογία, είναι συχνά δυνατό να προβλέπεται το πότε και το που θα συμβούν τα γεγονότα αυτά.

Όπως παρατήρησε ο Evans, κάποιοι μπορεί να το δουν σαν τίποτε περισσότερο από μία ‘σχολαστική υπεκφυγή’ (4). Ο Girasek ανησυχεί ότι ισχυρισμοί όπως ‘οι κακώσεις δεν είναι ατυχήματα’ μπορεί, πράγματι, να κάνουν κακό, προκαλώντας μομφή στο θύμα και ελαττώνοντας την υποστήριξη που προσφέρεται σε ‘επιζήσαντες από ατύχημα’ (13). Παρόλα αυτά, εμείς πιστεύουμε ότι η σωστή και συνεπής ορολογία θα βοηθήσει τη βελτίωση της κατανόησης ότι οι κακώσεις κάθε είδους –στα σπίτια, στα σχολεία, στους χώρους εργασίας, στα τροχοφόρα, στους ιατρικούς χώρους- είναι συνήθως προλήψιμες. Αυτή η γνώση, μαζί με την εφαρμογή στρατηγικών πρόληψης, θα βοηθήσει στην ελάττωση της επίπτωσης και της σοβαρότητας των κακώσεων. Ποιες λέξεις θα μας εξυπηρετήσουν στο πεδίο των ατυχημάτων; Οι γλωσσολογικές υπερβάσεις του BMJ, που προτάθηκαν παραπάνω, μπορούν να αντικατασταθούν από εκφράσεις όπως τροχαίες βίαιες συγκρούσεις ή τρακαρίσματα, κακώσεις στο σχολείο, κακώσεις στο σπίτι, αεροπορικές βίαιες συγκρούσεις, απρόθετη υπερδοσολογία φαρμάκων και δηλητηρίαση με μονοξείδιο του άνθρακα, και ιατρικά σφάλματα. Περαιτέρω οδηγίες για το πώς να μιλά κανείς ξεκάθαρα για τις κακώσεις έρχονται από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης των Νοσημάτων (CDC), τα οποία έχουν αναπτύξει ένα πλαίσιο κατηγοριοποίησης των περιστάσεων στις οποίες συμβαίνει μία κάκωση ή μία δηλητηρίαση, βασισμένο σε δύο διαστάσεις. Η μία διάσταση είναι η πρόθεση κάκωσης ή ο τρόπος θανάτου: απρόθετη, εκουσίως αυτοεπιφερόμενη (αυτοκτονία, εάν είναι θανατηφόρα), εξαναγκασμός από άλλον (βιαιοπραγία ή ανθρωποκτονία) ή εμπρόθετη ακαθόριστη. Η άλλη διάσταση –ο μηχανισμός κάκωσης ή η αιτία θανάτου- χαρακτηρίζει τον εξωτερικό παράγοντα ή την ιδιαίτερη δραστηριότητα, η οποία προκάλεσε την κάκωση (π.χ., τροχοφόρο, πτώση, φωτιά/έγκαυμα, πυροβόλο όπλο, δηλητηρίαση, ασφυξία). Το πλαίσιο παρουσιάστηκε ως μήτρα και απεικονίστηκε ως μηχανισμός, με βάση την πρόθεση κάκωσης –π.χ., σχετιζόμενη με δηλητηρίαση(μηχανισμός) αυτοκτονία (πρόθεση) (14,15). Αν και το πλαίσιο και η μήτρα αναπτύχθηκαν πρωτογενώς για να προτυποποιήσουν την ομαδοποίηση των κωδικών Ε του ICD-9 (κωδικοί εξωτερικών αιτίων κακώσεων) για τη χαρτογράφηση των δεδομένων των κακώσεων, μπορούν να βοηθήσουν ως οδηγός για τη χρήση της ορολογίας στις δημοσιεύσεις στο BMJ και αλλού.

Αγωνιζόμαστε να βρούμε έναν γενικό όρο που να καλύπτει το φάσμα των περιστάσεων στις οποίες μπορεί οι άνθρωποι να υποστούν κακώσεις, να σκοτωθούν ή να σταθούν ‘τυχεροί’ και να γλυτώσουν. Για παράδειγμα, τι χρησιμοποιούμε στην περίπτωση των ‘επιζώντων ατυχήματος’; Οι όροι αναποδιά, κακοτυχία, συμφορά, γεγονός και επεισόδιο έχουν τις δικές τους ανεπάρκειες και η αγγλική γλώσσα μπορεί απλά να μας προδώσει. Ίσως, θα έπρεπε να εφεύρουμε μία λέξη που να αναφέρεται συλλογικά στα συμβάντα τα οποία μπορούν να προκαλέσουν κακώσεις. Προσκαλούμε τους αναγνώστες για προτάσεις.

Δεν θα είναι εύκολο να εξαλείψουμε έναν κοινό όρο από το λεξικό μας. Η λέξη ‘Ατύχημα’ είναι εδραιωμένη στην καθομιλούμενη και στην ιατρική γλώσσα, και χωρίς αμφιβολία θα συνεχίζει να εμφανίζεται στα άρθρα που θα υποβάλλονται στο BMJ. Ζητάμε από τους συντάκτες μας να επαγρυπνούν για τον εντοπισμό και την μη αποδοχή της ακατάλληλης χρήσης του όρου ατύχημα και εμπιστευόμαστε τους αναγνώστες μας στο να μας κρατάνε ενήμερους όταν αυτό θα μας έχει διαφύγει.

Αναφορές:

1.↵ Doege TC. An injury is no accident. N Engl J Med 1978; 298: 509–510. MedlineWeb of Science

2. Loimer H, Driur M, Guarnieri M. Accidents and acts of God: a history of the terms. Am J Public Health 1996; 86: 101–107. MedlineWeb of Science

3.↵ Doege TC . Eschewing accidents. JAMA 1999; 282: 427. FREE Full Text

4.↵ Evans L. Medical accidents: no such thing? BMJ 1993; 307:1438–1439.

5.↵ Stallard P, Velleman R, Baldwin S. Prospective study of post-traumatic stress disorder in children involved in road traffic accidents. BMJ1998; 317: 1619–1623. FREE Full Text

6.↵ This week in the BMJ: Surveillance of playground accidents can lead to their reduction. BMJ 1999;318 (12 June).http://bmj.com/content/vol318/issue7198/twib.shtml

7.↵ Waldon G. Accidents at home are no more likely in deprived areas.BMJ 2000; 320: 1276. FREE Full Text .

8.↵ Cullen SA, Drysdale HC, Mayes RW. Role of medical factors in 1000 fatal aviation accidents: case note study. BMJ 1997; 314:1592. FREE Full Text.

9.↵ Satchithananda DK, Stone DL, Chauhan A, Richie AJ.Unrecognised accidental overdose with diltiazem. BMJ 2000; 321:160–161. FREE Full Text.

10.↵ Pullinger R. . Lesson of the week: Something in the air: survival after dramatic, unsuspected case of accidental carbon monoxide poisoning. BMJ1996; 312: 897–898. FREE Full Text.

11.↵ Dyer C. No fault compensation for medical accidents under consideration. BMJ 1997; 315: 1111– 1116. FREE Full Text.

12.↵ Reid C, Chan L. Emergency medicine terminology in the United Kingdom—time to follow the trend? Emerg Med J 2001; 18: 79–80. FREE Full Text.

13.↵ Girasek DC . How members of the public interpret the word accident. Injury Prevention 1999; 5: 19– 25. FREE Full Text.

14.↵ US Centers for Disease Control and Prevention . Recommended framework for presenting injury mortality data. MMWR 1997; 46(No RR-14):1–30. ftp://ftp.cdc.gov/pub/Publications/mmwr/rr/rr4614.pdf Medline .

15.↵ US Centers for Disease Control and Prevention . Revised framework of external cause of injury (E code) groupings for presenting injury mortality and morbidity data. On: www.cdc.gov/ncipc/whatsnew/matrix1.htm  and on www.cdc.gov/ncipc/whatsnew/matrix2.htm  (accessed 17 January 2001

Μετάφραση Αντώνης Κούτης

Παγκόσμια Εβδομάδα Οδικής Ασφάλειας. Δρόμοι Ζωής – 30Km/h ΤΩΡΑ!!!

Ετικέτες

ΘΕΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

Η βδομάδα 17 έως 23 Μαίου 2021 θα αποτελέσει την 6η Παγκόσμια Εβδομάδα Οδικής Ασφάλειας των Ηνωμένων Εθνών (UNGRSW). Το θέμα της θα είναι το όριο ταχύτητος 30km/h στους αστικούς δρόμους, εκεί όπου οι άνθρωποι περπατούν, ζουν και παίζουν, με σύνθημα: Δρόμοι Ζωής –Streets for Life και hashtag # Love30. Υπάρχουν ισχυρές αποδείξεις ότι το όριο των 30 km/h στους δρόμους σώζει ζωές, ιδιαίτερα των ευάλωτων χρηστών του οδικού δικτύου, πεζών, ποδηλατών, παιδιών και νέων, και επιπλέον παράγει σημαντικά περιβαλλοντικά και άλλα οφέλη.

Παρά την ιδιαίτερη κατάσταση που επικρατεί παγκόσμια λόγω της πανδημίας, οι οργανώσεις που αγωνίζονται για την υπεράσπιση των θυμάτων, την οδική ασφάλεια, την βιώσιμη κινητικότητα, την επανάκτηση και διεύρυνση του δημόσιου χώρου θα δραστηριοποιηθούν ιδιαίτερα αυτή την εβδομάδα για να διεκδικήσουν δεσμεύσεις για τα 30 km/h.

Στη χώρα μας στις 10 Μαρτίου 2021 η κυβέρνηση, ανατρέποντας όσα η ίδια είχε διακηρύξει ένα μήνα πριν περί θέσπισης του ορίου των 30 km/h, αποφάσισε ότι το όριο ταχύτητας στις περιοχές κατοικίας θα παραμείνει στα 50 km/h (Νόμος 4784/21). Η απόφαση αυτή υποσκάπτει κάθε προσπάθεια για την προώθηση της οδικής ασφάλειας και αποτελεί διαρκή απειλή για τους ευάλωτους χρήστες του οδικού δικτύου.

Η Παγκόσμια Εβδομάδα Οδικής Ασφάλειας του ΟΗΕ αποτελεί μια ευκαιρία για όσους ενδιαφέρονται πραγματικά για τον δραστικό περιορισμό των θυμάτων στο δίκτυο της κυκλοφορίας να θέσουν επιτακτικά το ζήτημα της θέσπισης του ορίου των 30 km/h στις κατοικημένες περιοχές.

Δράσεις στη διάρκεια της εβδομάδας

Ο SOS Tροχαία Εγκλήματα σε συνεργασία με την ΕΥΘΥΤΑ Ρόδου και τον ΕΣΥΠΡΟΤΑ Ηρακλείου πήραν την πρωτοβουλία να καλέσουν φορείς και συλλογικότητες να συνυπογράψουν μια ανοικτή επιστολή, προς τον Πρωθυπουργό και τους Αρχηγούς των Κομμάτων για την ανάγκη άμεσης -υποχρεωτικής θέσπισης του ορίου των 30km στις κατοικημένες περιοχές. Πάνω από 150 συλλογικότητες έχουν υπογράψει μέχρι στιγμής την διακήρυξη που θα δημοσιοποιηθεί με διαδικτυακή συνέντευξη τύπου τη Δευτέρα 17 Μαίου στις 12και 30. Μπορείτε να παρακολουθήσετε την εκδήλωση από το Facebook δηλώνοντας συμμετοχή: ΕΔΩ

Παράλληλα ο SOS Τροχαία Εγκλήματα σε συνεργασία με την Κίνηση για την προστασία των Δικαιωμάτων των Πεζών ΠΕΖΗ απέστειλε σ όλες τις Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης φάκελο με εκπαιδευτικό υλικό σχετικό με την Παγκόσμια Εβδομάδα Οδικής Ασφάλειας, την ανάγκη και τα οφέλη από την θέσπιση του ορίου 30km που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από κάθε ενδιαφερόμενο εκπαιδευτικό.

Σε συνεργασία με εκπαιδευτικούς φορείς ο SOS Τροχαία Εγκλήματα θα μοιράσει δωρεάν 400 τσάντες με το logo 30km καθώς και ενημερωτικό υλικό σε μαθητές στο Δημοτικό σχολείο Αγίας Πελαγίας, στο ΓΕΛ Γαζίου, στο ΓΕΛ Άρτας, στο 1^ο ΓΕΛ Νέας Φιλαδέλφειας, στο 2^ο ΓΕΛ Πειραιά, στο 35^ο Δημοτικό σχολείο Αθήνας, στο 21^ο Νηπιαγωγείο Αθήνας, στην Παιδική Βιβλιοθήκη Κερατέας, στη Δημοτική Βιβλιοθήκη & Ωδείο Αλεξανδρούπολης και  στις εκδηλώσεις που πραγματοποιεί η Παιδαγωγική ομάδα «το Σκασιαρχείο».

Τέλος, αλλά όχι τελευταίο στις 19 &20 Μαίου ο SOS Τροχαία Εγκλήματα οργανώνει σε συνεργασία με το The Press Project διαδικτυακή διημερίδα με θέμα Παιδί & Οδική Ασφάλεια, θέμα τραγικά επίκαιρο στη χώρα μας, με συμμετοχή του πρέσβη της Νορβηγίας στην Ελλάδα Frode Overland Andersen (Νορβηγία: κανένα παιδί νεκρό από τροχαίο το 2019…), της Margie Peden, Συνδιευθύντριας του Κέντρου Συνεργασίας για την Πρόληψη Τραύματος του WHO, του Χρήστου Κέλλα, βουλευτή, πρόεδρου Επιτροπής Οδικής Ασφάλειας της Βουλής, της Θεώνης Κουφονικολάκου, Βοηθού Συνηγόρου του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού, του  Αλέξη Μπένου, Καθηγητής Κοινωνικής Ιατρικής, Α.Π.Θεσσαλονίκης, του Στέλιου Ξενιάδη, εκπαιδευτή ΕΚΑΒ, του Νίκου Ηλιού, Συγκοινωνιολόγου, Καθηγητή Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, του Κοσμά Αναγνωστόπουλου, Συγκοινωνιολόγου-Πολεοδόμου, Συντονιστή Δικτύου CIVINET, του Κώστα Κοσμάτου, Επίκουρου Καθηγητή Νομικής Δ.Π.Θράκης, της Γαρυφαλιάς Κατσαβανίδου, Επίκουρης Καθηγήτριας, Τμήμα Μηχανικών Χωροταξίας & Ανάπτυξης Α.Π.Θ., της Άννας Ευαγγελινού, πρώην αρχισυντάκτη του «Αναπηρία Τώρα» και του Γιώργου Κουβίδη, γιατρού, προέδρου του SOS Τροχαία Εγκλήματα. Αναλυτικά: ΕΔΩ

1.350.000 άνθρωποι, στη μεγάλη του πλειοψηφία νέοι χάνουν κάθε χρόνο την ζωή τους στους δρόμους και πολύ περισσότεροι μένουν ανάπηροι.

Μπορούμε να το σταματήσουμε.

30 Km στις κατοικημένες περιοχές. Περιορισμός των ορίων σ όλους τους δρόμους.

Μηδενικό αλκοόλ στο αίμα των οδηγών. Πλήρης απαγόρευση της χρήσης κινητού στην οδήγηση.

Έμφαση στην ανάπτυξη υποδομών για όλες τις εναλλακτικές μορφές μετακίνησης.

Όχι στην αμνήστευση των τροχαίων εγκλημάτων.

Πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα

 

 

 

 

 

 

Παγκόσμια Nύχτα Yγείας…

Ετικέτες

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Το 1978 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας υιοθέτησε μια «ιστορική διακήρυξη» με τίτλο «Υγεία για όλους το 2000!» γνωστή και σαν διακήρυξη της Άλμα – Άτα.

Υγεία είναι σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ. «η κατάσταση της πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι μόνο η απουσία ασθένειας ή αναπηρίας»

Αναλογιζόμενοι τι μεσολάβησε στο χώρο της Υγείας των ανθρώπων παγκόσμια από το 1978 μέχρι το 2000 αλλά και από το 2000 μέχρι σήμερα (αναφερόμαστε στην ίδια την Υγεία και όχι απλά στα συστήματα περίθαλψης) καταλαβαίνει κανείς πως οι στόχοι του παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας όχι απλά δεν επετεύχθησαν αλλά ότι η ανθρωπότητα μάλλον στην αντίθετη κατεύθυνση κινείται.

Ένας πιο ρεαλιστικός, ή πιο προσεγγίσιμος στόχος σήμερα θάταν σίγουρα το «αρρώστια για όλους το 20..»

Το γεγονός αυτό δεν υποδηλώνει την αποτυχία του Π.Ο.Υ. ή την «αφέλεια» των στρατηγικών του. Υπογραμμίζει την συνολική άρνηση των κυβερνήσεων να υιοθετήσουν και να εφαρμόσουν έμπρακτα αυτές τις στρατηγικές ακολουθώντας ένα δόγμα ανάπτυξης και ανταγωνισμού που περιλαμβάνει μεταδοτικές και μη μεταδοτικές νόσους, το τραύμα και το θάνατο σαν στοιχεία της «ανάπτυξης» (στο βαθμό που δεν καθίστανται απειλητικά γι αυτήν) ή σαν «νομιμοποιημένες» παράπλευρες απώλειες της.

Φτάσαμε έτσι στο 2020, αντί να θέτουμε στρατηγικούς στόχους για την υγεία των ανθρώπων να αρκούμαστε σε μια «Παγκόσμια Ημέρα Υγείας» (7  Απρίλη). Σε λίγα χρόνια αν  τα  πράγματα πάνε κατ ευχή θα στηθεί και το άγαλμα του «Αγνώστου Υγειονομικού» όπου οι αρχές οι ίδιοι άνθρωποι που χθες απέλυαν, χλεύαζαν και ειρωνευόταν, σήμερα χειροκροτούν, αύριο θα καταθέτουν στεφάνι.

Φτάσαμε να βιώνουμε μια παγκόσμια κρίση με την εξάπλωση του COVID -19 (81.103 νεκροί παγκόσμια μέχρι σήμερα) με δραστικά μέτρα που λαμβάνονται από τις περισσότερες χώρες κυρίως με περιορισμούς στην μετακίνηση με στόχο την επιβράδυνση της εξάπλωσης της επιδημίας, μια κρίση που κλονίζει θεμελιακές «σταθερές» και «δεδομένα» που κατίσχυσαν μέχρι σήμερα που συγκρότησαν το ιδεολόγημα του πανίσχυρου ανθρώπου που μπορεί να αντιμετωπίσει τα  πάντα και μπορεί να υποτάσσει τα πάντα.

Πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά συστήματα μπαίνουν σε κρίση, αλλά σε κρίση μπαίνει και η ίδια η συγκρότηση των ανθρώπων πνευματική και συναισθηματική.

Ο πανικός είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Και η τυφλή υποταγή ακόμα χειρότερη.

Μόνο η κριτική σκέψη, η πολυφωνία, η δυνατότητα πρόσβασης σε όλες τις απόψεις και ή λήψη αποφάσεων με δημοκρατικό τρόπο μπορούν να χαράξουν μια διέξοδο.

Αυτό που ζούμε σήμερα με τον COVID -19 , δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε πρωτοφανές.

Αυτοί που μας καλούν σήμερα, να ακούμε τους ειδικούς αναρωτιέται κανείς γιατί τόσα χρόνια οι ίδιοι δεν τους άκουγαν ή έκαναν πως δεν τους άκουγαν.

Ευρωπαική «στρατηγική» για τον περιορισμό των θανάτων απο τροχαία.

1.350.000 άνθρωποι χάνουν την ζωή τους κάθε χρόνο και πολλοί περισσότεροι καθίστανται ανάπηροι σε τροχαίες συγκρούσεις στους δρόμους του κόσμου. Τρομερός αριθμός που διαρκώς αυξάνει και παρά τις εδώ και 20 χρόνια εκκλήσεις του Π.Ο.Υ. (ενδεικτικά: ΕΔΩ) πρακτικά δεν οδήγησε σε καμιά συντονισμένη δράση για την αντιμετώπιση αυτής της ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ.

Στη χώρα μας ιδιαίτερα με τεράστιο αριθμό θυμάτων επι επτά δεκαετίες το πρόβλημα δεν αναγνωρίζεται και δεν αντιμετωπίζεται καν σαν πρόβλημα Δημόσιας Υγείας.

Η αγωνία για τις εξελίξεις με τον COVID-19 είναι δικαιολογημένη και εξηγήσιμη.

Αλλά η αδιαφορία για τα κύρια αίτια του θανάτου που μαστίζουν τον πλανήτη κάποια από τα οποία δεν είναι μεταδοτικά, είναι προβλέψιμα και μπορούν να προληφθούν είναι κάτι που μένει να εξηγηθεί.

Ποια ήταν τα 10 κύρια θανάτου παγκόσμια το 2016 σύμφωνα με τον Π.Ο. Υ.:

 

Το τροχαίο τραύμα από το 2000 εισήλθε στη πρώτη δεκάδα των αιτιών θανάτου παγκόσμια. Σε συνάρτηση με την αύξηση των πωλήσεων και της χρήσης του ΙΧ παγκόσμια το 2016 ανήλθε στην 8^η θέση και σύμφωνα με τις προβλέψεις του Π.Ο.Υ. αν δεν ληφθούν ουσιαστικά μακροπρόθεσμα μέτρα το 2030 θα είναι στην 5^η θέση υπαίτιο για 2.400.000 θανάτους το χρόνο.

Γιώργος Κουβίδης, πρόεδρος SOS Τροχαία Εγκλήματα, Συντονιστής Διευθυντής ΕΣΥ, μέλος Τομέα Πρόληψης  Ατυχημάτων του ΕΚΑΒ

 

Οδική Ασφάλεια: Πολλά μέτρα και πολλά σταθμά. Ένα αποκαλυπτικό crash -test.

Ετικέτες

ΘΕΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

Στο εγχειρίδιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας  «SAVE LIVES Δέσμη μέτρων για την Οδική ασφάλεια» που κυκλοφόρησε το 2017 και εκδόθηκε στα ελληνικά από τον SOS Τροχαία Εγκλήματα (ΕΔΩ) στο κεφάλαιο «Πρότυπα ασφαλείας των οχημάτων»  αναφέρονται μεταξύ άλλων τα παρακάτω:

«Ο παγκόσμιος στόλος οχημάτων ξεπερνά το ένα δισεκατομμύριο και είναι πιθανό να διπλασιαστεί μέχρι το 2030. Ωστόσο, η εφαρμογή των κανονισμών για την ασφάλεια των οχημάτων διαφέρει σημαντικά σε ολόκληρο τον κόσμο: είναι επαρκής σε ορισμένες χώρες και περιοχές αλλά αδύναμη ή ανύπαρκτη σε άλλες. Τις τελευταίες δεκαετίες η νομοθεσία και η ζήτηση των καταναλωτών οδήγησαν σε ασφαλέστερα αυτοκίνητα σε χώρες / περιοχές υψηλού εισοδήματος. Πολλά από τα χαρακτηριστικά που ξεκίνησαν ως σχετικά ακριβά «εξτρά» ασφαλείας στα οχήματα υψηλής τεχνολογίας έχουν γίνει πολύ πιο προσιτά από τότε και θεωρούνται πλέον βασικές απαιτήσεις για όλα τα οχήματα σε ορισμένες χώρες / περιοχές.

Η ραγδαία αύξηση της μηχανοκίνησης σε χώρες / περιοχές με χαμηλό και μεσαίο εισόδημα, όπου ο κίνδυνος συγκρούσεων κατά την οδική κυκλοφορία είναι υψηλότερος και η χρήση μηχανοκίνητων οχημάτων αυξάνεται παράλληλα με την οικονομική ανάπτυξη, σημαίνει ότι υπάρχει επείγουσα ανάγκη να εφαρμοστούν αυτές οι βασικές απαιτήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο . 

Περισσότεροι από 40.000 θάνατοι και 400.000 σοβαροί τραυματισμοί θα μπορούσαν να αποφευχθούν και μέχρι 143 δις Δολάρια  να εξοικονομηθούν εάν εφαρμόζονταν οι βασικές προδιαγραφές του ΟΗΕ για τα οχήματα, σε τέσσερις χώρες κλειδιά της Λατινικής Αμερικής (Αργεντινή, Βραζιλία, Μεξικό, Χιλή) έως το 2030.

Είναι σημαντικό να διασφαλιστεί ότι ο σχεδιασμός των οχημάτων συμμορφώνεται με τα αναγνωρισμένα πρότυπα ασφαλείας, αλλά ελλείψει τέτοιων προτύπων, οι εταιρείες αυτοκινήτων είναι σε θέση να πωλούν σε φτωχότερες χώρες παρωχημένα μοντέλα που δεν είναι πλέον νόμιμα σε πιο αναπτυγμένες χώρες. Ταυτόχρονα, οι εταιρείες αυτοκινήτων συχνά «απενεργοποιούν» τεχνολογίες που σώζουν ζωές σε νεότερα μοντέλα που πωλούνται σε χώρες όπου οι κανονισμοί είναι αδύναμοι ή ανύπαρκτοι».

………………………………………

Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την 3^η παγκόσμια Διυπουργική  Διάσκεψη για την Οδική  Ασφάλεια   (19&20 Φεβρουαρίου στη Στοκχόλμη), η  NCAP πραγματοποίησε, επιτόπου, ένα crash test μεταξύ δύο «ίδιων» αυτοκινήτων. Συγκρούστηκαν δυο Nissan NP300 φαινομενικά όμοια αλλά τελικά πολύ διαφορετικά.

Το ένα που πωλείται στην Ευρώπη (το συγκεκριμένο μάλιστα που συμμετείχε στο test ήταν μεταχειρισμένο) αποδείχτηκε με βάση τα αποτελέσματα αρκετά ασφαλές ( ****) ενώ το δεύτερο (καινούριο) που πωλείται στην Νότια Αφρική αποδείχτηκε μια παγίδα θανάτου (0*).

«Τέτοιες πρακτικές πρέπει να λήξουν» επεσήμανε ο Dr Etienne Krug, εκπρόσωπος του Π.Ο.Υγείας. Στο θέμα αναφέρθηκε και η Zoleka Mandela, εγγονή του Νelson Mandela,  που παραβρέθηκε στη διάσκεψη ως μητέρα θύματος τροχαίου που έχει ενεργό ρόλο στις προσπάθεια ανάπτυξης πολιτικών πρόληψης στη Νότια Αφρική.

Ο τεράστιος αριθμός θανάτων και τραυματισμών που συνεχώς αυξάνονται στις φτωχές και μεσαίου εισοδήματος χώρες, είναι φανερό πως δεν οφείλεται μόνο στους οδηγούς, ούτε οφείλεται σ αυτό που στην Ελλάδα μας αρέσει να θεωρούμε «ζήτημα παιδείας» η ευθύνη των αυτοκινητοβιομηχανιών που παράγουν και πωλούν τέτοια οχήματα, όπως και η ευθύνη των κυβερνήσεων των χωρών που επιτρέπουν την εισαγωγή τους είναι προφανής. Και προφανές είναι πως στις χώρες αυτές αυτά τα φονικά όπλα θα διαφημίζονται ως ταχύτατα, ασφαλέστατα κλπ.

Γι αυτούς που νομίζουν πως αυτά είναι προβλήματα που δεν μας αφορούν ως πολίτες μιας ευρωπαικής χώρας να σημειώσουμε πως αν αυτό ισχύει για την αγορά νέων οχημάτων, η κατάσταση δεν είναι το ίδιο ξεκάθαρη όσων αφορά στα εισαγόμενα μεταχειρισμένα.

Αλλά δεν είναι μόνο το όχημα.

Όταν νόμιμα διαφημίζονται και νόμιμα πωλούνται στη χώρα μας ελαστικά μηχανής με 30 ευρώ το ζευγάρι(!), ελαστικά αυτοκινήτων με 45 ευρώ η τετράδα(!) η κράνη μηχανής με 25 εως 30 ευρώ(!) αναρωτιέται κανείς ποιές προδιαγραφές ασφαλείας τηρούν όλα αυτά και ποια είναι η συμμετοχή τους στα αυξημένα ποσοστά θυμάτων τροχαίας στης χώρας μας.

Να μιλήσουμε για το τι κάνει το κράτος; Όχι βέβαια, αυτά είναι ζητήματα ελευθερίας της αγοράς.

Το κράτος είναι απλά για να καταγράφει τα θύματα.

Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας: WHO’s this guy?

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Τον τελευταίο καιρό όλο και συχνότερα από τα ΜΜΕ αλλά και τα κυβερνητικά χείλη πύκνωσαν εντυπωσιακά οι αναφορές στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Ο Π.Ο.Υ (WHO), οργανισμός που λειτουργεί αδιαλείπτως πάνω από 70 χρόνια και οι οδηγίες που κατά καιρούς εκδίδει δεν χαίρουν και ιδιαίτερης εκτίμησης – προβολής στη χώρα μας, για να μη μιλήσουμε για εφαρμογή.

Ο SOS Τροχαία Εγκλήματα, από την πρώτη στιγμή της συγκρότησης του, εδώ και δέκα χρόνια στηρίχτηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό στις πρωτοβουλίες και τα ντοκουμέντα του Π.Ο.Υγείας για το θέμα της Οδικής Ασφάλειας. Με μηδαμινή ανταπόκριση από τις κατά καιρούς κυβερνήσεις και ελάχιστη ανταπόκριση από τα ΜΜΕ. (Εξαίρεση η απόφαση του πρώην προέδρου της Βουλής Ν. Βούτση να τυπώσει το τυπογραφείο της Βουλής σε 10.000 αντίτυπα και να διανείμει δωρεάν στις εμπλεκόμενες με το θέμα υπηρεσίες το εγχειριδίου του ΠΟΥ, SAVE Lives – Δέσμη Μέτρων για την Οδική Ασφάλεια, που μετέφρασε και ετοίμασε τεχνικά ο σύλλογος μας- Διαβάστε το: ΕΔΩ)

Οι πρωτοβουλίες και οι προτάσεις του οργανισμού από το 2000 για ένα παγκόσμιο συντονισμό με στόχο την δραστική μείωση των τροχαίων συγκρούσεων και των θυμάτων τους αγνοήθηκαν παντελώς από τις ελληνικές κυβερνήσεις με χαρακτηριστικό γεγονός την απουσία Ελλήνων υπουργών και από τις τρείς Παγκόσμιες Διυπουργικές Συναντήσεις για την Οδική ασφάλεια που πραγματοποιήθηκαν στη Μόσχα το 2009, στη Βραζιλία το 2015 και στη Σουηδία το 2020 (Στοκχόλμη 19&20 Φεβρουαρίου).

Είναι αμφίβολο αν υπήρξε άλλη χώρα του πλανήτη που να επέδειξε τέτοια συνέπεια στην αδιαφορία της γι αυτές τις πρωτοβουλίες. Μιλάμε φυσικά για την χώρα πού έχει θυσιάσει δεκάδες χιλιάδες ζωές πολιτών της στο βωμό της αυτοκίνησης και που εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες της είναι ανάπηροι απ την ίδια αιτία. Μια χώρα που θεωρεί πάντα πως δεν είχε τίποτα να διδαχθεί από κανένα ούτε και γι αυτό το θέμα.

Ανακαλύψαμε λοιπόν τον Π.Ο.Υ. μέχρι να τον ξαναξεχάσουμε μιας και όσο οδυνηρή και να είναι η πανδημία ας μη ξεχνάμε ότι οι ιοί έρχονται, απέρχονται, επανέρχονται, μας δίνουν ετσι τον αναγκαίο χρόνο να ξεχάσουμε εν αναμονή κάποιου εμβολίου και πάντα με δόγμα ζωής το ΕΓΩ ελπίζω να την βολέψω.

Για τις τροχαίες συγκρούσεις και τα θύματα τους, πάγια και διαρκή κατάσταση, συνεχώς επιδεινούμενη παγκόσμια (1.350.000 οι νεκροί μόνο πέρσι), γι αυτά ότι και να πεί, ότι και να κάνει ο ΠΟΥ δεν υπάρχει είδηση. Δεν υπάρχει εξάλλου ελπίδα για εμβόλιο να πεις πως περιμένουμε κάτι. Δεν είναι αυτά ζήτημα δημόσιας υγείας για ν ασχοληθεί ο ΕΟΔΥ, ούτε άξια ενός έστω Πρωθυπουργικού διαγγέλματος. Μ αυτά γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε. Μ αυτά θα πεθάνουμε, όσοι δεν έχουμε πεθάνει απ αυτά ήδη.

Η παράσυρση πεζών δεν είναι «μια ακόμα» είδηση

Σχετικά με την παράσυρση μητέρας και παιδιού από οδηγό αυτοκινήτου, στο Ρέθυμνο πριν λίγες μέρες (20/02/2020), διαβάσαμε και είδαμε το βίντεο από κάμερα κλειστού κυκλώματος σε διάφορα μέσα.

Σαν σύλλογος παθόντων και συγγενών θυμάτων τροχαίων, παρατηρούμε πως η δημοσιογραφική κάλυψη των τροχαίων συγκρούσεων είναι κατά κανόνα ελλιπής, ενώ συχνά τα θύματα -ιδιαίτερα εάν είναι ευάλωτοι χρήστες των οδών (πεζοί, ποδηλάτες, παιδιά)- παρουσιάζονται σαν «απρόσεκτοι» και υπαίτιοι του τραυματισμού τους, απλά και μόνο επειδή δεν έλαβαν υπόψη τους το «δεδομένο» ρίσκο που ενέχει η μετακίνησή τους, λόγω της αυτονόητα επικίνδυνης κυκλοφορίας των μηχανοκίνητων οχημάτων.

Ακολουθώντας τις συμβουλές του Π.Ο.Υ. προς δημοσιογράφους, για τη δημοσιογραφική κάλυψη των τροχαίων συγκρούσεων, ξαναγράφουμε την είδηση όπως θα έπρεπε να γραφτεί:

Οδηγός αυτοκινήτου χτύπησε μητέρα και παιδί κατά την προσπάθειά τους να διασχίσουν το δρόμο μπροστά από ένα σταθμευμένο λεωφορείο.

H παράσυρση των πεζών συνέβη στην περιοχή των Περιβολίων και συγκεκριμένα στην Λεωφόρο Παχλά στο Ρέθυμνο στην περασμένη Πέμπτη (20/02/20) το απόγευμα και καταγράφηκε από κάμερα κλειστού κυκλώματος. Όπως φαίνεται καθαρά στο βίντεο, η μητέρα κρατώντας από το χέρι το παιδί περνά μπροστά από το σταθμευμένο λεωφορείο, έχοντας ελέγξει ότι ο οδηγός τους έχει δει και ότι το αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας είναι ελεύθερο. Την ίδια στιγμή, οδηγός αυτοκινήτου που επιχειρεί να προσπεράσει το λεωφορείο, παραβιάζει τη διπλή διαγράμμιση, εισέρχεται στο αντίθετο ρεύμα και τους παρασύρει αρκετά μέτρα στο οδόστρωμα.

Μητέρα και παιδί μεταφέρθηκαν στο Νοσοκομείο Ρεθύμνου με πολύ ελαφρά τραύματα και είναι καλά στην υγεία τους.

Όσο αφορά την τήρηση της νομοθεσίας, μένει να διερευνηθεί και να απαντηθεί από την τροχαία εάν ο/η οδηγός που προέβει σε παράνομη προσπέραση κινούνταν εντός των νομίμων ορίων ταχύτητας και εάν ήταν νηφάλιος. Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται πως δεν έχει τηρηθεί η παράγραφος 4 του άρθρου 39 του ΚΟΚ, περί συμπεριφοράς των οδηγών προς τους πεζούς, που προβλέπει πως “οι οδηγοί πρέπει επίσης να δείχνουν ιδιαίτερη προσοχή στους πεζούς που διασχίζουν την οδό προκειμένου να επιβιβαστούν σε μέσα μαζικής μεταφοράς ή όταν απομακρύνονται από αυτά”.

Το συγκεκριμένο συμβάν δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της τροχαίας για το α’ εξάμηνο του 2019, η παράσυρση πεζού αφορά το 25,5% (76 νεκροί) του συνόλου των θανόντων από τροχαία, ενώ το 36,9% (110 νεκροί) των θανατηφόρων συγκρούσεων συνέβη σε κατοικημένη περιοχή.

Ο Π.Ο.Υ., προωθώντας την πρόληψη των τροχαίων τραυματισμών -που δεν είναι ατυχήματα και άρα μπορούν να αποτραπούν- καλεί τις κυβερνήσεις να υιοθετήσουν και να εφαρμόσουν τις αρχές του ασφαλούς συστήματος για την οδική ασφάλεια.

Στο πλαίσιο του Vision zero, της στρατηγικής για την οδική ασφάλεια που εφαρμόζει (και) η Νορβηγία, το 2019, για πρώτη φορά, δεν έχασε τη ζωή του στο Όσλο κανένας πεζός, κανένας ποδηλάτης και κανένα παιδί.

Εάν οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα, όπως η Νορβηγική και πολλές άλλες, είχαν και αυτές κάνει πράξη την προτεραιότητα στην οδική ασφάλεια, όπως μονότονα επαναλαμβάνουν, οι υπεύθυνοι του ασφαλούς συστήματος θα είχαν σπεύσει αμέσως στο σημείο του συμβάντος και θα είχαν ήδη εντοπίσει τις ενδεικνυόμενες αναγκαίες παρεμβάσεις για την αποφυγή μελλοντικών παρόμοιων συγκρούσεων.

Αυτός είναι ο τρόπος δημοσιογραφικής κάλυψης των τροχαίων συγκρούσεων που συνιστά ο Π.Ο.Υ. Γιατί, «οι δημοσιογράφοι διαδραματίζουν βασικό ρόλο στην προώθηση της οδικής ασφάλειας, μπορούν να υποστηρίξουν την πολιτική βούληση για την αντιμετώπιση αυτού του θέματος καθώς και συγκεκριμένα μέτρα για καλύτερους νόμους, ασφαλέστερους δρόμους και πιο υπεύθυνες συμπεριφορές».

Θοδωρής Παρασκευάς – Χριστιάνα Βλαχάκη

Η 3η παγκόσμια Διυπουργική συνάντηση για την οδική ασφάλεια στη Σουηδία.

Ετικέτες

ΘΕΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

Η Σουηδία θα φιλοξενήσει την 3η Παγκόσμια Υπουργική Διάσκεψη για την οδική ασφάλεια στις 19-20 Φεβρουαρίου 2020. Το θέμα της συνάντησης είναι η επίτευξη παγκόσμιων στόχων τη δεκαετία 2021 – 2030. Η εκδήλωση συγχρηματοδοτείται από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (WHO) και τις αντιπροσωπείες, υπό την ηγεσία υπουργών, από περισσότερες από 80 χώρες που αναμένεται να παραστούν. Θα συμμετάσχουν επίσης εκπρόσωποι από τον κόσμο της βιομηχανίας και της έρευνας, από διεθνή ιδρύματα και οργανώσεις.

Η διάσκεψη θα αποτελέσει ευκαιρία για τους εκπροσώπους να μοιραστούν τις επιτυχίες και τα διδάγματα από την εφαρμογή του παγκόσμιου σχεδίου για τη δεκαετία δράσης για την οδική ασφάλεια 2011-2020: να χαράξει τις μελλοντικές στρατηγικές κατευθύνσεις για την παγκόσμια οδική ασφάλεια έως το 2030 και πέρα απ αυτό,  και να καθορίσει τους τρόπους που θα επιταχύνουν τις δράσεις που βασίζονται σε στρατηγικές που αποδεδειγμένα μπορούν να σώσουν ζωές. Η διάσκεψη θα παράσχει επίσης την ευκαιρία να συνδεθεί η οδική ασφάλεια με άλλες προκλήσεις της βιωσιμότητας.

Κατά τη διάρκεια της πρώτης ημέρας, οργανώνονται τέσσερα τραπέζια υψηλού επιπέδου. Τη δεύτερη μέρα πραγματοποιείται το πέμπτο στρογγυλό τραπέζι, μαζί με δεκαοκτώ παράλληλες συνεδρίες σε διαφορετικούς τομείς.

Στις δύο προηγούμενες διυπουργικές συναντήσεις, που πραγματοποιήθηκαν με πρωτοβουλία του Π.Ο.Υγείας, στη Μόσχα το 2009 και στ Μπραζίλια το 2015, παρά την συμμετοχή μεγάλου αριθμού υπουργών από διάφορες χώρες (κυρίως υπουργοί μεταφορών, υγείας και εσωτερικών) οι στόχοι που τέθηκαν δεν  επιτεύχθηκαν με αποτέλεσμα ο αριθμός των θυμάτων από τις τροχαίες συγκρούσεις να αυξάνει παγκόσμια με αποτέλεσμα 1.350.00 νεκρούς το 2018 από τους 1.250.000 το 2010. Δυστυχώς η πρόβλεψη του Π.Ο. Υγείας πως χωρίς συστηματικές πολιτικές αντιμετώπισης του προβλήματος το 2030 θα φτάσουμε να έχουμε 2.400.000 νεκρούς από τροχαία κάθε χρόνο και πολύ περισσότερους βαριά τραυματίες φαίνεται να επιβεβαιώνεται.

Να σημειώσουμε πως η χώρα μας δεν συμμετείχε ούτε στην 1^η ούτε στη 2^η διυπουργική συνάντηση.  Για την συνάντηση της Στοκχόλμης ο SOS Τροχαία Εγκλήματα έχει αποστείλει ενημερωτικές επιστολές στα υπουργεία Μεταφορών, Υγείας και Δικαιοσύνης.

Στο πλαίσιο των παράλληλων εκδηλώσεων στις 18 Φεβρουαρίου από την Global Alliance of  NGOs for Road Safety (στην οποία συμμετέχει και ο SOS Τροχαία Εγκλήματα) θα γίνει η πρώτη παρουσίαση των αποτελεσμάτων της Παγκόσμιας Έρευνας που πραγματοποιήθηκε το τελευταίο τετράμηνο του 2018, για τις επιπτώσεις των τροχαίων συγκρούσεων στη ζωή των ανθρώπων: πώς οι συγκρούσεις επηρέασαν τις σχέσεις τους, τη σωματική και ψυχολογική ευεξία, την ικανότητα εργασίας ή την ολοκλήρωσης της εκπαίδευσής τους. Επιπλέον, στην έρευνα καταγράφεται το πόσο ασφαλείς αισθάνονται οι άνθρωποι στους δρόμους που κυκλοφορούν. (Στην έρευνα συμμετείχε μεγάλος αριθμός πολιτών και από την Ελλάδα, ενδεικτικά μόνο στο Ηράκλειο Κρήτης, πάνω από 200 άτομα συμπλήρωσαν τα σχετικά ερωτηματολόγια που μετέφρασε και εκτύπωσε η τοπική ομάδα του SOS Τ.Ε.)

Ο SOS Τροχαία Εγκλήματα θα εκπροσωπηθεί στη συνάντηση από την Καίτη Μακρή, μέλος του Δ.Σ του συλλόγου μας.

Περισσότερα: ΕΔΩ

Tomas Eneroth, υπουργός υποδομών της Σουηδίας

Παγκόσμια Έρευνα για τις Επιπτώσεις των Τροχαίων Συγκρούσεων.

Ετικέτες

ΘΕΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

Στις 19 και 20 Φεβρουαρίου 2020 θα πραγματοποιηθεί στην Στοκχόλμη της Σουηδίας η 3η Παγκόσμια Διυπουργική Διάσκεψη για την Οδική Ασφάλεια με θέμα «Επιτυγχάνοντας Παγκόσμιου Στόχους«. Υπουργοί Μεταφορών, Υγείας, Εσωτερικών και άλλων τομέων απο περισσότερες απο 100 χώρες  θα αυναντηθούν  καθως επίσης και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και άλλοι ενδιαφερόμενοι φορείς. (ΕΔΩ)

Σύμφωνα με την έκθεση του Π.Ο.Υγείας Global status report on road safety 2018, περίπου 1.350.000 άνθρωποι χάνουν τις ζωές τους στους δρόμους του κόσμου κάθε χρόνο και 50 εκατομμύρια άνθρωποι τραυματίζονται.

Οι τροχαίοι τραυματισμοί αποτελούν σήμερα το κύριο αίτιο θανάτου  για παιδιά και νέους των ηλικίας 5 εως 29 ςτών.

Οι θάνατοι απο τροχαίες συγκρούσεις είναι ένα μη αποδεκτό τίμημα της κινητικότητας.

Η Παγκόσμια Συμμαχία μη Κυβερνητικών οργανώσεων για την Οδική Ασφάλεια (ΕΔΩ) σε συνεργασία με την Accountability International (ΕΔΩ) εν όψει της συνάντησης της Στοκχόλμης πραγματοποιούν μια έρευνα με θέμα τις επιπτώσεις των Τροχαίων  Συγκρούσεων με τίτλο GLOBAL PEOPLE’S SURVEY ON THE IMPACT OF ROAD TRAFFIC CRASHES.

Ένα ερωτηματολόγιο ( στα Αγγλικά) πολύ σημαντικό για να τεκμηριωθούν τα   συμπεράσματα που κάποιοι ίσως θεωρούμε αυτονόητα αλλά μέχρι σήμερα δυστυχώς δέν αποτελούν βάση για τη χάραξη μιας πολιτικής δραστικού περιορισμού των τροχαίων συγκρούσεων και των συνεπειών τους. Η έρευνα είναι ανώνυμη. Διαθέστε δέκα λεπτά και καταθέστε την άποψη σας γι αυτό το τόσο σημαντικό θέμα.

Μπορείτε να το κάνετε πατώντας ΕΔΩ

2018: ένας θάνατος από τροχαίο κάθε 24 δευτερόλεπτα στους δρόμους του κόσμου.

Ετικέτες

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Υπάρχουν προβλήματα που δεν λύνονται με ευχές!

Η ανοδική τάση παγκόσμια των θανάτων και των τραυματισμών από τροχαίες συγκρούσεις δυστυχώς συνεχίζεται. Με θεατές τις κυβερνήσεις οδεύουμε ασφαλώς προς την επιβεβαίωση της πρόβλεψης που έκανε ο Π.Ο.Υγείας, πριν απο δέκα χρόνια, πως αν δεν παρθούν ουσιαστικά μέτρα το 2030 οι τροχαίες συγκρούσεις θα αποτελούν το 5ο αίτιο θανάτου παγκόσμια και οι νεκροί θα φτάσουν τους 2.400.000 το χρόνο.

Να ευχηθούμε κι εμείς υγεία και ευτυχία το 2019…

Γνωρίζοντας ότι τη χρονιά που τελειώνει είχαμε:  

Ένα νεκρό κάθε 24 δευτερόλεπτα

155 νεκρούς κάθε ώρα

3.712 νεκρούς κάθε μέρα

112.904 νεκρούς κάθε μήνα

1.350.000 νεκρούς από τροχαίες συγκρούσεις παγκόσμια. 

Οι τροχαίοι τραυματισμοί αποτελούν την 8η αιτία θανάτου παγκόσμια 

Οι τροχαίοι τραυματισμοί αποτελούν  την 1η αιτία θανάτου των παιδιών 5 έως 14 ετών και των νέων 15 έως 29 ετών.  

Οι χώρες με χαμηλό εισόδημα έχουν το 1% των οχημάτων του κόσμου αλλά το 13% των θανάτων από τροχαία.

Οι χώρες με υψηλό εισόδημα έχουν 40% των οχημάτων  του κόσμου αλλά  το 7% των θανάτων από τροχαία.                                                        

54% των νεκρών από τροχαίες συγκρούσεις είναι πεζοί, ποδηλάτες και μοτοσικλετιστές

Οι ευχές δεν αρκούν! Μέτρα για την Οδική Ασφάλεια, ΤΩΡΑ!

ΠΗΓΗ: Global status report on road safety 2018. WHO.

Π.Ο.Υγείας: παγκόσμια έκθεση για την οδική ασφάλεια, 2018

Ετικέτες

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Η νέα έκθεση του ΠΟΥ αναδεικνύει την ανεπαρκή πρόοδο για την αντιμετώπιση της έλλειψης ασφάλειας στους δρόμους του κόσμου.

Στις 7 Δεκεμβρίου 2018 στη  Γενεύη δημοσιοποιήθηκε η νέα παγκόσμια έκθεση για την την οδική ασφάλεια- 2018 του Π.Ο.Υγείας. Η έκθεση δείχνει ότι οι θάνατοι στην  οδική κυκλοφορία συνεχίζουν να αυξάνονται, έχοντας φτάσει στο 1.35 εκατομμύρια θανάτους κατ΄έτος και υπογραμμίζει ότι οι τραυματισμοί στην οδική κυκλοφορία αποτελούν πλέον τον κύριο δολοφόνο των παιδιών και των νέων ηλικίας 5-29 ετών.

Οι εκθέσεις της παγκόσμιας κατάστασης για την οδική ασφάλεια του Π.Ο.Υγείας, εκδίδονται κάθε δύο έως τρία χρόνια και χρησιμεύουν ως το βασικό εργαλείο παρακολούθησης για τη Δεκαετία Δράσης για την Οδική Ασφάλεια 2011-2020. Η προηγούμενη έκθεση είχε εκδοθεί το 2015.

«Αυτοί οι θάνατοι είναι ένα απαράδεκτο τίμημα για την κινητικότητα», δήλωσε ο Γενικός Διευθυντής του Π.Ο.Υ. κ. Tedros Adhanom Ghebreyesus. «Δεν υπάρχει δικαιολογία για την απραξία,  αυτό είναι ένα πρόβλημα για το οποίο υπάρχουν  αποδεδειγμένες λύσεις. Αυτή η έκθεση είναι μια έκκληση προς τις κυβερνήσεις και τους εταίρους να αναλάβουν πολύ μεγαλύτερες δράσεις για την εφαρμογή αυτών των μέτρων».

Η Παγκόσμια Έκθεση για την κατάσταση της οδικής ασφάλειας τεκμηριώνει πως παρά την  αύξηση του συνολικού αριθμού θανάτων, η αναλογία θανάτων σε σχέση με το μέγεθος του παγκόσμιου πληθυσμού έχει σταθεροποιηθεί τα τελευταία χρόνια. Αυτό υποδηλώνει ότι οι υφιστάμενες προσπάθειες οδικής

Στις περιοχές όπου σημειώθηκε πρόοδος, αυτή αποδίδεται σε μεγάλο βαθμό στην καλύτερη νομοθεσία σχετικά με τους βασικούς κινδύνους όπως η υπερβολική ταχύτητα, η οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ, καθώς και στη χρήση  ζωνών ασφαλείας,  κράνους και συστημάτων συγκράτησης για παιδιά, στις ασφαλέστερες υποδομές όπως πεζοδρόμια και αποκλειστικές λωρίδες για τους ποδηλάτες και τους μοτοσικλετιστές, στα  βελτιωμένα πρότυπα οχημάτων όπως εκείνα που διαθέτουν ηλεκτρονικό έλεγχο ευστάθειας και προηγμένα συστήματα πέδησης  και στην βελτίωση της μετά τη σύγκρουση φροντίδας.

Η έκθεση καταδεικνύει ότι τα μέτρα αυτά συνέβαλαν στη μείωση των θανάτων στην οδική κυκλοφορία σε 48 μεσαίες και υψηλού εισοδήματος χώρες. Ωστόσο, καμία από τις χώρες χαμηλού εισοδήματος δεν έχει να επιδείξει μείωση των συνολικών θανάτων, σε μεγάλο βαθμό λόγω έλλειψης αυτών των μέτρων. Στην πραγματικότητα, ο κίνδυνος θανάτου στην οδική κυκλοφορία παραμένει τρις ​​φορές υψηλότερος στις χώρες χαμηλού εισοδήματος από ό, τι στις χώρες υψηλού εισοδήματος. Τα ποσοστά είναι τα υψηλότερα στην Αφρική (26,6 ανά 100 000 κατοίκους) και τα χαμηλότερα στην Ευρώπη (9,3 ανά 100.000 κατοίκους). Από την άλλη, από την προηγούμενη έκδοση της έκθεσης, τρεις περιοχές του κόσμου έχουν αναφέρει μείωση των ποσοστών θνησιμότητας στην οδική κυκλοφορία: η Αμερική, η Ευρώπη και η περιοχή του Δυτικού Ειρηνικού.

Οι μεταβολές στους θανάτους από την οδική κυκλοφορία αντανακλώνται επίσης στον τύπο του χρήστη του οδικού δικτύου. Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι πεζοί και οι ποδηλάτες αντιπροσωπεύουν το 26% του συνόλου των θανάτων στο οδικο δίκτυο, με ποσοστό 44% στην Αφρική και 36% στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι αναβάτες μοτοσικλετών και οι επιβάτες αντιπροσωπεύουν το 28% όλων των θανάτων από τροχαίες συγκρούσεις, αλλά το ποσοστό είναι υψηλότερο σε ορισμένες περιοχές, π.χ. 43% στη Νοτιοανατολική Ασία και 36% στο Δυτικό Ειρηνικό.

Σε σύγκριση με την προηγούμενη έκθεση που δημοσιεύθηκε το 2015, σημαντικά στοιχεία της έκθεση 2018 είναι τα παρακάτω:- 22 επιπλέον χώρες τροποποίησαν τη νομοθεσία τους σχετικά με έναν ή περισσότερους παράγοντες κινδύνου προκειμένου να ευθυγραμμιστούν με τις βέλτιστες πρακτικές, καλύπτοντας επιπλέον 1 δισεκατομμύριο ανθρώπους.
– 46 χώρες που εκπροσωπούν 3 δισεκατομμύρια ανθρώπους έχουν νόμους που θέτουν όρια ταχύτητας που ευθυγραμμίζονται με τις βέλτιστες πρακτικές –45 χώρες που εκπροσωπούν 2,3 δισεκατομμύρια άτομα έχουν σήμερα νόμους για την οδήγηση υπό την επήρεια οινοπνεύματος,                           –49 χώρες που αντιπροσωπεύουν 2,7 δισεκατομμύρια άτομα, έχουν σήμερα νόμους για τη χρήση κράνους μοτοσικλετών που ευθυγραμμίζονται με τις βέλτιστες πρακτικές.
-105 χώρες που εκπροσωπούν 5,3 δισεκατομμύρια άτομα, έχουν σήμερα νόμους για τη χρήση της ζώνης ασφαλείας που ευθυγραμμίζονται με τις βέλτιστες πρακτικές.                                                                                        – 33 χώρες που εκπροσωπούν 652 εκατομμύρια άτομα, έχουν σήμερα νόμους σχετικά με τη χρήση συστημάτων συγκράτησης για παιδιά που ευθυγραμμίζονται με τις βέλτιστες πρακτικές.                                              -114 χώρες διεξάγουν σήμερα  κάποια συστηματική αξιολόγηση ή αξιολόγηση με αστέρια των υφιστάμενων οδών.                                              -Μόνο 40 χώρες που αντιπροσωπεύουν 1 δισεκατομμύριο ανθρώπους, έχουν υλοποιήσει τουλάχιστον 7 ή όλες τα 8 πρότυπα ασφαλείας των οχημάτων προτεραιότητας του ΟΗΕ                                                                – Περισσότερες από τις μισές χώρες (62%) διαθέτουν έναν αριθμό τηλεφώνου επείγουσας ανάγκης με πλήρη κάλυψη όλης της χώρας.              – Το 55% των χωρών έχει μια επίσημη διαδικασία κατάρτισης και πιστοποίησης προ-νοσοκομειακής περίθαλψης για τους παρόχους αυτών των υπηρεσιών.

Ολόκληρη η έκθεση: ΕΔΩ

ΠΗΓΗ: WHO