• Σχετικα
  • Επικοινωνια
  • Ιστοσελιδα

sostegr

~ SOS Τροχαία Εγκλήματα – Πανελλαδικός σύλλογος

sostegr

Category Archives: Πρόσωπα

Άκης Κάκος, ετών 29.

14 Πέμπτη Φεβ. 2019

Posted by sostegr in Μετά το τροχαίο, Πρόσωπα

≈ Σχολιάστε

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί

Έφυγε από τη ζωή ξημερώματα Κυριακής στις 14/10/2018, κάνοντας την τελευταία του βόλτα, μια βόλτα που βάση μαρτύρων  ίσως να μην ήθελε ποτέ.

Σε έναν δρόμο χωρίς προστατευτικά και με τον οδηγό μεθυσμένο , το αυτοκίνητο έπεσε σε διώρυγα και ο αδερφός μου πνίγηκε.

Στο ίδιο αυτοκίνητο με το αδερφό μου Άκη Κάκο,  συνεπιβάτιδα ήταν η Στεφανία Μουλαρά, όπου έχασε άδικα κι αυτή την ζωής.

Άφησες πίσω σου ‘όλα σου τα όνειρα, την οικογένεια σου, τους φίλους σου. Ήσουν στην καλύτερη φάση της ζωής σου. ‘Ένα καταπληκτικό παιδί που αγαπούσες πολύ και σ’ αγαπούσαν πολύ!

Πόνος! Πόνος και θλίψη. Για πάντα.

Όλα άλλαξαν!

‘Ισως κάποια στιγμή να μαλακώσει μα πάντα θα με τρώει το γιατί,  το άδικο, ο τρόπος…

Δεν ξέρω πως πρέπει να σκεφτώ πιά. Να ακολουθήσω τις συμβουλές σου; Nα γίνω πιο δυνατή;  Να είμαι χαρούμενη;

Αυτά μου έλεγες πάντα σοφό μου παιδί! Μα πώς να το κάνω αυτό;  Νιώθω ότι σε προδίδω όταν γελάσω , όταν τολμήσω να κάνω σχέδια. Σχέδια;

Κι εσύ;

Εσύ που είσαι;

Το μόνο που με κρατάει είναι τα ανιψάκια σου που ήθελα να σε γνωρίσουν. Θα τους μιλάω πάντα για σένα, να μάθουν τι υπέροχο πλάσμα ήσουν και εύχομαι πραγματικά να σου μοιάσουν!

Θυμάμαι που κάποτε μου είχες πει ότι δεν σου αρέσει αυτός ο κόσμος, πολύ άδικος! Πόσο δίκιο είχες!

Οφείλω, λοιπόν να πολεμήσω για αυτό το άδικο και εκεί θα σταθώ.

Λατρεμένε μου αδερφέ ,μου λείπεις και σ’ αγαπώ τόσο δυνατά!

Εύχομαι να είσαι καλά εκεί ψηλά!

Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ!

Καλή αντάμωση

Η αδερφή σου Χριστίνα

Advertisements

Στεφανία, η αδερφή μου ετών 29.

02 Σάββατο Φεβ. 2019

Posted by sostegr in Μετά το τροχαίο, Πρόσωπα

≈ Σχολιάστε

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί

Στεφανία, η αδερφή μου ετών 29.

14/10/2018 έχασε την ζωή της και άφησε πίσω ένα κοριτσάκι ηλικίας 9 ετών.

Ο οδηγός του αυτοκίνητου, χωρίς άδεια οδήγησης, βρέθηκε με αλκοόλ 0,70 και χρήση ναρκωτικών ουσιών, το αυτοκίνητο έπεσε στη διώρυγα και η αδερφή μου πνίγηκε. Η διώρυγα δεν είχε προστατευτικά και ο δρόμος θυμίζει παλαιολιθική εποχή, ο ένας ρίχνει τις ευθύνες στον άλλο.

Στο ίδιο έγκλημα που έγινε στο Νεοχώρι Μεσολογγίου εκτός από την Στεφανία Μουλαρά έχασε τη ζωή του άλλος ένας επιβάτης, ο 29χρονος, κουμπάρος της, Άκης Κάκος. 

Πώς είναι λοιπόν να χάνεις κάποιον οριστικά από τη ζωή σου; Τι γίνεται μέσα σου, τι αλλάζει όταν χάνεις την αδερφή σου για πάντα… Πώς αυτό το πράγμα που λέγεται ζωή ξαφνικά σε εγκαταλείπει…

Μετά τον θάνατο, την απώλεια, χάνεις αμέσως ένα κομμάτι του εαυτού σου. Μαζί με αυτόν που φεύγει, φεύγει κάτι κι από σένα που δεν επιστρέφεται ποτέ. Τα χρόνια θα περάσουν 2,3,5 δεν έχει σημασία. Η απουσία θα είναι πάντα παρόν, η πληγή θα είναι πάντα ανοιχτή, οι αναμνήσεις μπροστά σου ολοζώντανες.

Υπάρχουν ακόμα στιγμές που φοβάμαι ότι αν γελάσω, αν κάνω όνειρα, θα την πληγώσω, θα νομίσει ότι την ξέχασα. Υπάρχουν στιγμές που αντιλαμβάνομαι έντονα την ματαιότητα των πραγμάτων, στιγμές που θυμώνω, που ρωτάω »γιατί », που κλαίω αλλά πάντα καταλήγω στο ίδιο συμπέρασμα: δεν είναι εδώ αλλά είναι πάντα μέσα στην καρδιά μου.

Πόσες φορές έχω προσευχηθεί να την δω ξανά στα όνειρά μου, να μιλήσω μαζί της, να την αγκαλιάσω, να ξαναδώ τις εκφράσεις του προσώπου της, το γέλιο της, το θυμό της, έστω μόνο την εικόνα της…

Κάποια στιγμή λοιπόν, θα χαμογελάσεις και πάλι αλλά το γέλιο σου θα κρατήσει μια στιγμή μοναχά και η εικόνα της θα περάσει αστραπιαία από το μυαλό σου. Θα βγείς ξανά έξω, θα αντιμετωπίσεις ξανά τον κόσμο αλλά εσένα το μυαλό σου θα μένει πάντα πίσω. Θα αρχίσεις να κάνεις όνειρα και πάλι, αλλά πάντα κάτι θα λείπει, κάτι δεν θα πηγαίνει καλά.Θα ανοίξεις ξανά το ραδιόφωνο αλλά πάντα, μα πάντα, κάποιο τραγούδι θα την θυμίζει.

Θα έρθουν και άλλες δύσκολες μέρες, λύπες, στεναχώριες καθημερινές αλλά εγώ δεν θα μπορώ να την πάρω τηλέφωνο να την ακούσω, να με εμψυχώσει, να με στηρίξει, έστω να ακούσω μια γλυκιά της κουβέντα, ένα αστείο της. Θα έρθουν μέρες που θα θέλω να νιώσω μαζί της και πάλι σαν παιδί αλλά ξέρω πως δεν πρόκειται να φανεί έξω από την πόρτα μου, δεν θα γελάσουμε, δεν θα πάμε για ψώνια μαζί, πράγματα καθημερινά, απλά, που εσύ μπορείς να τα κάνεις αλλά εγώ δεν θα μπορέσω να τα κάνω ποτέ ξανά.

Η ζωή θα συνεχιστεί, θα κάνει τον κύκλο της αλλά εμένα το παρελθόν θα συνοδεύει πάντα το παρόν μου. Πόσες φορές έχω προσευχηθεί να την δω ξανά στα όνειρά μου, να μιλήσω μαζί της, να την αγκαλιάσω, να ξαναδώ τις εκφράσεις του προσώπου της, το γέλιο της, το θυμό της, έστω μόνο την εικόνα της… Πόσες φορές έχω ξυπνήσει από τέτοιο όνειρο μέσα στη νύχτα και παρακαλούσα τον Θεό να μην με αφήσει να το ξεχάσω ως το πρωί… Πόσες φορές βλέπω τις φωτογραφίες της αλλά δεν μπορώ να την δω ζωντανή!

Πηγαίνοντας στο κοιμητήριο να την επισκεφτώ, ξέρω πως αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα, φεύγοντας, νιώθω πως επιστρέφω πίσω στο ψέμα, σε έναν ψεύτικο κόσμο, σε μια ρουτίνα χωρίς νόημα.

Χάνοντας, λοιπόν, την αδερφή σου χάνεις μαζί της τα παιδικά σας όνειρα, χάνεις χαμόγελα,στιγμές ευτυχίας και λύπης, χάνεις ένα σημαντικό κομμάτι της ψυχή σου που δεν θα μπορέσει ποτέ κανείς να σου το γεμίσει. Καμιά αγάπη, καμιά φιλία.

Ο θάνατος όμως, αφήνει συνήθως πίσω του μια παράξενη ελπίδα. Η δική μου ελπίδα είναι ότι κάποτε θα την ξαναδώ, θα την αγκαλιάσω, θα της πιάσω το χέρι και θα αρχίσουμε να μιλάμε ώρες ατέλειωτες όπως συνηθίζαμε να μιλάμε πάντα. Η δική μου ελπίδα είναι ότι είναι κάπου εκεί έξω και με κοιτάζει, με θυμάται όπως τη θυμάμαι και εγώ, γελά μαζί μου όταν γελάω, με προσέχει, με νιώθει… Με αυτήν την ελπίδα, λοιπόν, προχωρώ, μαζί της, πάντα. Περπατάμε μαζί χέρι-χέρι, μέχρι να την ξαναδώ, να την αγκαλιάσω και πάλι.

Αγαπημένη μου αδερφή, ξέρω πως περνάς πολύ καλά εκεί πάνω, αλλά κάθε φορά που θα νυχτώνει, θα σε περιμένω. Μην με ξεχνάς.

Εις το επανιδείν, η αδερφή σου,

Βικτώρια

Πάγιες και διαρκείς ανάγκες καλύπτουν τα θύματα των τροχαίων…

15 Σάββατο Σεπτ. 2018

Posted by sostegr in Πρόσωπα, Τροχαία Δυστυχήματα

≈ 2 Σχόλια

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών στις 14/9/2018
Στις 2 Σεπτεμβρίου συμπληρώθηκαν σαράντα ημέρες από την φονική πυρκαγιά στο Μάτι. Την φοβερή εκείνη ημέρα, στις 23 Ιουλίου 2018 (και τις ημέρες που ακολούθησαν) έχασαν την ζωή τους 99 άνθρωποι ενώ ακόμη 24 εξακολουθούν να νοσηλεύονται, οι τρεις σε ΜΕΘ – δύο εξ αυτών διασωληνωμένοι.

Έχουν ειπωθεί πολλά για το γιατί και το πώς αυτής της τραγωδίας. Μακάρι τα μέτρα που πάρθηκαν, εκ των υστέρων, να αποδειχθούν επαρκή ώστε να αποτρέψουν την επανάληιψη παρόμοιου συμβάντος και να απαλύνουν τον πόνο όσων υποφέρουν. Για αρκετούς βέβαια αυτό που υπέστησαν είναι μη αναστρέψιμο και δεν υπάρχει ούτε λόγος, ούτε μέτρο παρήγορο.

Τώρα που η υπόθεση έχει φύγει από τους προβολείς των ΜΜΕ, και ο θάνατος εξάντλησε το χρόνο του στις ολοήμερες συνδέσεις και στα δελτία ειδήσεων, είναι καιρός να πούμε δυο λόγια, όχι τόσο για τα ΜΜΕ, αλλά κυρίως για το πολιτικό σύστημα (κυβέρνηση + αντιπολίτευση) και την στάση του απέναντι στο ζήτημα του θανάτου.

Είναι γνωστή σε όλους η αλυσίδα εξελίξεων που πυροδότησε  η πυρκαγιά στο Μάτι. Παρακάμπτοντας τη φτηνή δημαγωγική χρήση που αρκετές φορές υπήρξε κυρίαρχη και κοιτώντας την ουσία, θα βλέπαμε μια συστηματική επί ημέρες ενασχόληση τόσο του κρατικού μηχανισμού, όσο και του πολιτικού συστήματος σε μια προσπάθεια ερμηνείας του τι και γιατί δεν πήγε καλά, το ποιος/ποιοι φέρουν την όποια ευθύνη, το τι πρέπει να διορθωθεί, στο τι μέτρα ανακούφισης πρέπει να ληφθούν.

100 (σχεδόν) νεκροί δεν θα μπορούσαν να αφήσουν κανέναν αδιάφορο….

Είναι όμως πράγματι έτσι;

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία που ανακοίνωσε η Τροχαία και η Ελληνική Στατιστική Αρχή, το πρώτο εξάμηνο του 2018, αυτό που προηγήθηκε της πυρκαγιάς στο Μάτι, 100 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους μόνο στην Περιφέρεια Αττικής, από τροχαίες συγκρούσεις.  Άλλοι 80 τραυματίστηκαν σοβαρά, στην ίδια περιφέρεια, στο ίδιο διάστημα, γεγονός που σημαίνει πως κάποιοι ακόμα θα υπέκυψαν αργότερα και κάποιοι θα ζήσουν με μια σοβαρή αναπηρία.

100 νεκροί δεν θα μπορούσαν να αφήσουν κανέναν αδιάφορο….

Και όμως γι αυτούς τους νεκρούς και τους τραυματίες, που είχαμε στον ίδιο χρόνο και στον ίδιο τόπο δεν ακούστηκε ΤΙΠΟΤΑ. Να φταίει άραγε το ότι χάθηκαν σε εξι μήνες και όχι σε μια μέρα; Το ότι χάθηκαν σ ολόκληρη την Περιφέρεια Αττικής και όχι σε ένα μέρος της μόνο;

Αν  μιλούσαμε για τα ΜΜΕ πιθανόν τα παραπάνω να αποτελούσαν στοιχεία ερμηνείας της στάσης τους. Αλλά  δεν μιλάμε γι αυτά.

Μιλάμε για τους κυβερνητικούς «υπεύθυνους» και το πόσο υπεύθυνοι νιώθουν για μια τέτοια αλυσίδα θανάτων και το τι κάνουν για να την σπάσουν. Μιλάμε για την αντιπολίτευση που σ αυτή την περίπτωση δεν είχε τίποτα να πεί και τίποτα να ζητήσει.

Γι αυτούς τους 100 νεκρούς και τους 80 βαριά τραυματίες:

Κανείς δεν ανέλαβε καμία ευθύνη.

Κανείς δεν ζήτησε συγγνώμη.

Κανείς δεν ζήτησε από τον άλλο να ζητήσει συγγνώμη.

Κανείς δεν παραιτήθηκε.

Κανείς δεν ζήτησε από κανένα να παραιτηθεί.

Δεν έγινε καμία σύσκεψη από κανένα.

Δεν πάρθηκε κανένα έκτακτο ή μόνιμο μέτρο.

Τελικά, 100 νεκροί δεν είναι πάντα ένα πρόβλημα. Ιδιαίτερα αν αυτοί είναι θύματα τροχαίων.

Δεν ανησυχούν ούτε την Κυβέρνηση, ούτε την Αντιπολίτευση, ούτε τη Δικαιοσύνη, ούτε τους Δήμους, ούτε την Περιφέρεια. Γιατί τα τροχαία στην Ελλάδα αποτελούν φυσικό φαινόμενο.

Είναι αποκλειστικά θέμα τύχης, εξ ου και η γαιδουρινή εμμονή στην χρήση του όρου «ατύχημα» όταν ο Π.Ο.Υγείας και όλοι οι οργανισμοί και οι χώρες που προσπαθούν να τα περιορίσουν, το πρώτο πράγμα που επισημαίνουν είναι ότι τα τροχαία είναι προβλέψιμα και μπορούν να προληφθούν, δεν είναι «ατυχήματα» και πρέπει να πάψουμε να χρησιμοποιούμε αυτό τον όρο.

Διότι όταν η τροχαία σύγκρουση θεωρείται «ατύχημα», τότε ποιον να κατηγορήσεις; Δεν μπορείς να κατηγορήσεις τον υπεύθυνο οδηγό πως είχε την ευθύνη, απλά τον θεωρείς «αμελή» (αμελής οδηγός= μεθυσμένος, παραβάτης ορίων ταχύτητος, παραβάτης του κόκκινου, ομιλών στο κινητό, εγκαταλείπων το θύμα του κα – σύμφωνα με το λεξικό της νέας ελληνικής ή τον Κ.Ο.Κ.). Κατά μείζονα λόγο δεν μπορείς να κατηγορήσεις τον υπουργό, τον περιφερειάρχη, το δήμαρχο, για  έναν ή για 100 «ατυχήματα» ή για 50.000 νεκρούς τα τελευαία 40 χρόνια.

Μπορούσαν να κάνουν κάτι για να αποτρέψουν αυτά τα «ατυχήματα»;

Προφανώς όχι αφού όλα είναι  θέμα τύχης: τυχαίο μάλλον θα είναι και το ότι έχουμε από τα υψηλότερα όρια ταχύτητας στην Ευρώπη και από τα υψηλότερα όρια επιτρεπτής συγκέντρωσης αλκοόλ στο αίμα των οδηγών καθώς και το ότι έχουμε από τα χαμηλότερα επίπεδα επιτήρησης  στους δρόμους.

Παρακολουθώντας τα έκτακτα μέτρα που πάρθηκαν (και μακάρι να υλοποιηθούν) μετά την τραγωδία στο Μάτι καταλάβαμε τελικά ακόμα μια φορά πως θάνατος και θάνατος δεν είναι το ίδιο πράγμα.

Πως 100 νεκροί δεν ισούνται πάντα με 100 νεκρούς.

Πως οι νεκροί από τα τροχαία εγκλήματα φαίνεται πως καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες στην ελληνική κοινωνία. Ως εκ τούτου η μονιμοποίηση τους είναι μονόδρομος.

Και καθήκον θα λέγαμε μιας προοδευτικής διακυβέρνησης.

Κανένα έκτακτο μέτρο δεν χρειάζεται γι αυτούς που ήδη χάθηκαν, ούτε γι αυτούς που θα ακολουθήσουν.

Γιώργος Κουβίδης, πρόεδρος SOS Τροχαία Εγκλήματα.

ΥΓ. Για να μην είμαι άδικος το προηγούμενο διάστημα πάρθηκαν δύο σημαντικά μέτρα από τον ΥΜΕ κο Σπίρτζη: α) η εξαίρεση της παραβίασης του ορίου ταχύτητος από τις επικίνδυνες παραβάσεις και η κατά 50% μείωση του προστίμου γι αυτή, και β) η άρση της απαγόρευσης της κυκλοφορίας «γουρούνων» στο οδικό δίκτυο, απαγόρευση που είχε επιβάλει ο ίδιος τρεις μηνες πριν. Συμπωματικά η τελευταία απόφαση ψηφίστηκε από τη Βουλή λίγο πριν ξεσπάσει η φωτιά στο Μάτι.

Ένα πλοίο ξεμακραίνει και χάνεται στον ορίζοντα

26 Τρίτη Ιον. 2018

Posted by sostegr in Πρόσωπα

≈ 1 σχόλιο

Αντίο Βιβή,

στη θάλασσα που τόσο αγάπησες οφείλεις τη λύτρωσή σου. Βότσαλα και κοχύλια στα μαλλιά σου, όταν ήρθα να σ’ αποχαιρετήσω. Κι ένα αχνό χαμόγελο, μισό χαμόγελο.

Όπως και η ζωή σου τα τελευταία 24 χρόνια.

Ένα μισό χαμόγελο για μένα «που έφτασες 42 κι ακόμα Χριστιανούλα είσαι για μένα» έλεγες.

Κι ένα μισό θλιμένο χείλι για κείνον, το λατρεμένο μας Παναγιώτη, που πριν 24 χρόνια το ίδιο ξαφνικά συνθλίφτηκε στις λαμαρίνες ενός λεωφορείου.

Τότε θυμάμαι χάθηκε το μισό σου χαμόγελο, τότε και σ’ αυτό το δρόμο που ακόμα περνά μπροστά από το σπίτι μας κι απ’ το νεκροταφείο.

Εις το επανειδείν λοιπόν…

Τα τελευταία μου λόγια θα στα πω αύριο Τετάρτη στο Σταυροπούλειο Πνευματικό Κέντρο Βραχνεΐκων. Στις 17:00, να είσαι εκεί.

Στεφάνια δε χρειάζεσαι, έχεις κοχύλια στα μαλλιά.

Όσοι σ’ αγάπησαν θα συμβάλλουν με τον τρόπο τους για να μεγάλωσει η φωνή και η δύναμη του συλλόγου SOS Τροχαία Εγκλήματα,
γιατί δε σταμάτησαν τα τροχαία μαμά
κι ακόμα κλέβουν τα χαμόγελα των ανθρώπων.

Χριστιάνα Βλαχάκη


Ένα πλοίο ξεμακραίνει και χάνεται στον ορίζοντα

Τί είναι η πραγματικότητα
Τί είναι τα γεγονότα
Επίμονα και βασανιστικά τα αρχέγονα ερωτήματα πάνε κι έρχονται, κύμα στην ακροθαλασσιά
Με τον ίδιο κυματισμό πηγαινοέρχονται κι οι απαντήσεις τους, μικροσκοπικοί κόκκοι άμμου στην περίκλειστη κλεψύδρα των ανθρώπινων στεναγμών
Ένα πλοίο ξεμακραίνει
Χάνεται απ’τα μάτια μας
Στον ορίζοντα των παντοτινών γεγονότων
Όλα συνεχίζουν να υπάρχουν
Κόκκοι άμμου στην κόγχη των ματιών μας
Ένα πνιχτό δάκρυ στο λαιμό μας

Θοδωρής Παρασκευάς

«Προσωρινά»…

10 Κυριακή Ιον. 2018

Posted by sostegr in Πρόσωπα

≈ Σχολιάστε

Ετικέτες

TAXYTHTA

Tα στοιχεία που δημοσιοποίησε πρόσφατα η Ελληνική Στατιστική Αρχή σε σχέση με τα “οδικά τροχαία ατυχήματα (sic)” του Μαρτίου του 2018 εκπέμπουν ιδιαίτερα ανησυχητικά μηνύματα αν θεωρηθούν ενδεικτικά μια τάσης και δεν αποτελούν μεμονωμένο γεγονός.

Είχαμε λοιπόν το Μάρτιο που πέρασε 870 συγκρούσεις και 72 νεκρούς στο οδικό δίκτυο της χώρας μας. Σε σχέση με τον ίδιο μήνα του προηγούμενου χρόνου,  οι συγκρούσεις αυξήθηκαν κατά  19 % ενώ οι νεκροί αυξήθηκαν κατά 75.6%!

Τα στοιχεία είναι προσωρινά. Αυτό σημαίνει ότι στον οριστικό απολογισμό, ενώ ο αριθμός των συγκρούσεων θα παραμένει ο ίδιος, ο αριθμός των νεκρών αναμένεται πως θα είναι ακόμα μεγαλύτερος, μια και αναπόφευκτα κάποιοι από τους σοβαρά τραυματίες θα αποβιώσουν.

Η τρομακτική αυτή αύξηση του αριθμού των νεκρών, τετραπλάσια μέχρι στιγμής της αύξησης των συγκρούσεων καταδεικνύει την μεγάλη αύξηση της σφοδρότητας των τροχαίων συγκρούσεων. Και η αύξηση της σφοδρότητας των συγκρούσεων σχετίζεται άμεσα με την αύξηση των ταχυτήτων στο οδικό δίκτυο.

Η παραβίαση των ορίων ταχύτητος αποτελεί την αγαπημένη παράβαση των Ελλήνων οδηγών.  Ενδεικτικά είναι τα πρόσφατα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας: Την  εβδομάδα 7 – 13 Μαΐου  717 συνεργεία της Τροχαίας σε όλη τη χώρα προχώρησαν σε ελέγχους υπέρβασης του ορίου ταχύτητας.  

Ελέγχθηκαν 17.520 οχήματα και βεβαιώθηκαν 6.101 παραβάσεις για υπέρβαση του ορίου ταχύτητας. (34,8% των ελεγχθέντων)

Οι περισσότερες παραβάσεις καταγράφηκαν στο οδικό δίκτυο της Αττικής (635), στον Βόρειο Οδικό Άξονα Κρήτης (524), στο οδικό δίκτυο της Θεσσαλονίκης (498), της Πιερίας (376), της Ακαρνανίας (289) και της Κορινθίας (259).

Να σημειώσουμε βέβαια πως τον Μάρτιο του 2018 ψηφίστηκε με πρωτοβουλία του ΥΜΕ ο νόμος 4530/2018 ο οποίος όχι μόνο εξαιρεί την ταχύτητα από τις επικίνδυνες παραβάσεις, για τις οποίες προβλέπεται αφαίρεση της άδειας οδήγησης και των πινακίδων και σε υποτροπή οριστική αφαίρεση της άδειας οδήγησης, αλλά μειώνει κατά 50% τα πρόστιμα για όσους παραβιάζουν τα υφιστάμενα όρια ταχύτητας.

Και ενώ ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας επισημαίνει πως μια μείωση της Μέσης Ταχύτητας στο Οδικό δίκτυο κατά 5% θα σημάνει μείωση κατά 30% των νεκρών από τροχαίες συγκρούσεις, στην Ελλάδα υπάρχει οργανωμένη αντίσταση σε κάθε πρόταση μείωσης των υφισταμένων ορίων ταχύτητας μέσα και έξω από τις πόλεις.

Το αποτέλεσμα καταγράφεται δυστυχώς στις στατιστικές: 79% αύξηση των νεκρών. Προσωρινά…

Γιατί στην Ελλάδα επιλέχτηκε να αναδεχθεί  η άλλη όψη της αλήθειας: 5%  αύξηση της Μέσης ταχύτητας σημαίνει 30% αύξηση των νεκρών θυμάτων.

Εκείνο

07 Σάββατο Απρ. 2018

Posted by sostegr in Πρόσωπα

≈ Σχολιάστε

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί

Έρχονται ώρες, που ξαφνικά σε πλημμυρίζει ολάκαιρο
η νοσταλγία του ανέκφραστου – σαν τη θολή, αόριστη ανά-
μνηση απ΄ τη γεύση ενός καρπού,
πούφαγες κάποτε, πριν χρόνια, σαν ήσουνα παιδί,
μια μέρα μακρινή, λιόλουστη – και θέλεις να τη θυμηθής
κι όλο ξεφεύγει. Τα μάτια σου
γεμίζουν τότε απόνα θάμπος χαμένων παιδικών καιρών.
Ή ίσως κι από δάκρυα.

Γι’ αυτό, σας λέω, πιστεύετε πάντοτε έναν άνθρωπο που
      κλαίει.
Είναι η στιγμή που σας απλώνει το χέρι του,
φιμωμένο και γιγάντιο,
Εκείνο που ποτέ δε θα ειπωθεί.

Τάσος Λειβαδίτης, «Ποιήματα 1958-1964» 

Pablo Picasso, Η γυναίκα που κλαίει, 1937

Κύπρος: η ατυχία να σκοτώνεσαι…από γιο πολιτικού στην άσφαλτο.

26 Παρασκευή Ιαν. 2018

Posted by sostegr in Δικαιοσύνη, Πρόσωπα

≈ 3 Σχόλια

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί

«Στις 21 Σεπτεμβρίου 2013 ο αδελφός μου Πέτρος Καραπατέας (26 ετών), επέστρεφε στο σπίτι μετά από έξοδο, με την Vespa του. Δυστυχώς, εξαιτίας ενός απρόσεκτου οδηγού, δεν κατάφερε ποτέ να φτάσει στον προορισμό του». Ο αδερφός του Πέτρου, Γιώργος, με ένα γράμμα του που δημοσιεύτηκε στα Κυπριακά ΜΜΕ (ΕΔΩ) τον Σεπτέμβρη του 2016 ενημέρωνε για την υπόθεση του φόνου του αδερφού του απο τον Κυριάκο Συλλούρη γιο του προέδρου της Κυπριακής Βουλής και εξέφραζε την ανησυχία του για την έκβαση της υπόθεσης.

Οι ανησυχίες δεν αποδείχθηκαν αβάσιμες… Ενώ στις 22/9/2016 το Δικαστήριο καταδίκασε το δράστη σε ένα χρόνο φυλάκιση (ΕΔΩ) σε χρόνο μηδέν, στις 20/12/2016 το Ανώτατο δικαστήριο της Κύπρου τον αθώωσε (ΕΔΩ). Φαίνεται πως για τους φόνους στην άσφαλτο υπάρχει κοινό δικαστικό δόγμα Ελλάδας – Κύπρου: κανένας δράστης στη φυλακή. Πόσο μάλλον αν αυτός είναι «επώνυμος»…

Διαβάστε παρακάτω την επιστολή του Κυριάκου Καραπατέα, πατέρα του Πέτρου, για τα όσα απίθανα συνέβησαν σ αυτή την υπόθεση.

Η επιστολή

Στις 28 Ιουλίου 2017, και πάλι στις 11 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, στάλθηκε από εμένα προς τον Πρόεδρο του Ανώτατου Δικαστηρίου μία επιστολή. Με αυτήν του ζητούσα να  δώσει απάντηση σε ένα αίτημά μου, που, προσπαθώντας να το περιγράψω συνοπτικά θα έλεγα πως η απορία μου είναι  η εξής:  τι άραγε συμβαίνει όταν και οι τρεις δικαστές του Ανώτατου Δικαστηρίου αγνοούν στοιχεία που παρουσιάστηκαν σε πρωτόδικο δικαστήριο και διαφοροποιούν τα στοιχεία που έχουν μπροστά τους ενώ αντιθέτως  παρουσιάζουν δικά τους νεόκοπα και εφευρημένα στοιχεία… μήπως με αυτόν τον τρόπο η τελική τους και ‘αμετάκλητη’ απόφαση δίνει υποψίες διαφθοράς;

Ένας δικαστής μπορεί, βεβαίως, να κάνει ένα τίμιο λάθος. Τρεις όμως δικαστές που αλλάζουν τα  στοιχεία, μοιάζει με δικαστική πλάνη…αυτή η κατάσταση από δικαστές δε μπορεί να γίνει ανεκτή και απαιτούμε να πέσει φως στην υπόθεσή μας, είναι ευθύνη της Πολιτείας να αποδίδει δικαιοσύνη και όχι να αποκρύπτει την αλήθεια!

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, στις 22 Σεπτεμβρίου 2016, ο Κυριάκος Συλλούρης καταδικάστηκε από το Πρωτόδικο Δικαστήριο Λευκωσίας σε φυλάκιση ενός έτους για το φόνο του Πέτρου Σεμπάστιαν Καραπατέα στην άσφαλτο της διασταύρωσης των οδών Πεντέλης και  Καλλιόπης-Χαραλάμπους στη Λευκωσία.

Δυστυχώς, μέσα στην οδύνη για την απώλεια του γιου μου, έμαθα ότι παρά την αρχική καταδικαστική απόφαση,  τρεις δικαστές του Ανώτατου Δικαστηρίου στις 20 Δεκέμβρη 2016 άλλαξαν την ετυμηγορία εις βάρος της μνήμης του αδικοσκοτωμένου μου παιδιού . Οι Κώστας Παμπαλής, Μιχάλης Χριστοδούλου και Τασία Ψαρρά Μιλτιάδου, λειτουργώντας αντίθετα από το περί δικαίου αίσθημα ΑΛΛΑΞΑΝ την αυτοψία της αστυνομίας, τη βασισμένη σε έγγραφα, προφορικές καταθέσεις και φωτογραφικό υλικό. Παρουσίασαν ανάμεσα στα στοιχεία της δικογραφίας του τροχαίου δυστυχήματος ένα ΒΑΝ. Τόνισαν, μάλιστα,  τη σημαντικότητα αυτού του ΒΑΝ πέντε φορές και κατηγόρησαν το πρωτόδικο δικαστήριο ότι δεν έλαβε υπόψη του την …εμπλοκή του ΒΑΝ στο δυστύχημα!  Με αυτόν τον τρόπο η  καταδικαστική για τον Κυριάκο Συλλούρη απόφαση φυλάκισης ενός χρόνου, μειώθηκε από τους προαναφερθέντες δικαστές.

Αυτό το στοιχείο, με το ‘ΒΑΝ’ , δεν είχε παρουσιαστεί ποτέ στο παρελθόν , ούτε από την αστυνομία ούτε από τον εισαγγελέα μα ούτε από το συνήγορο υπεράσπισης στο Πρωτόδικο Δικαστήριο, ποτέ δεν είχε παρουσιαστεί κάτι τέτοιο με οποιαδήποτε μορφή!

Αντιθέτως, η φωτογραφία της αστυνομίας που επισυνάπτεται δείχνει ένα μικρό αυτοκίνητο που είναι παρκαρισμένο στο σημείο  όπου το Ανώτατο Δικαστήριο αναφέρει ότι ήταν παρκαρισμένο το εν λόγω  ΒΑΝ.   Στο Ανώτατο Δικαστήριο τα στοιχεία φαλκιδεύονται και …από το πουθενά αναδύεται ένα ‘ΒΑΝ’  που υποτίθεται ότι περιόριζε την ορατότητα από το σήμα STOP της οδού Καλλιόπης από όπου ο Συλλούρης βγαίνοντας με το αυτοκίνητό του σκότωσε το γιο μου, Πέτρο-Σεμπάσταιν, που κινούνταν κανονικά και νόμιμα στην πορεία του.

Αυτό το νέο –ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟ- στοιχείο εισήχθηκε από τους τρεις δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Βρήκαν, βεβαίως,  προφανή ενοχή για τον άνθρωπο που σκότωσε τον  Πέτρο Σεμπάστιαν Καραπατέα, λογικά αποφάνθηκαν πως η οδήγηση του Κυριάκου Συλλούρη υπήρξε επικίνδυνη αλλά η καταδίκη του γιου του πολιτικού της χώρας μας μειώθηκε με την επινόηση ανύπαρκτου στοιχείου κι έτσι πάρθηκε απόφαση να  απελευθερωθεί  ώστε να περάσει τα Χριστούγεννα 2016 στο σπίτι του.

Εννοείται πως δεν πρόκειται να πάψω να αγωνίζομαι για τη δικαίωση ενός αδικοχαμένου νέου, που είχε την ατυχία να φονευτεί από γόνο επιφανούς οικογένειας, προς αυτή την κατεύθυνση στάλθηκαν εκ μέρους μου  επιστολές στο Γενικό Εισαγγελέα αλλά και στον Πρόεδρο του Ανώτατου Δικαστηρίου πληροφορώντας τους ότι οι τρεις δικαστές διαφοροποίησαν τα στοιχεία της δικογραφίας. Οι απαντήσεις τους, δυστυχώς, έως σήμερα, ήταν τυπικές και εθελοτυφλώντας την ουσία της υπόθεσης αναφέρουν ψυχρά ότι οι αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου είναι ‘τελικές και αμετάκλητες’!

Ο κύριος Νικολάτος, Πρόεδρος του Κυπριακού Ανώτατου Δικαστηρίου, στις 22 Σεπτέμβρη 2017, παρά την κατάφωρη αδικία και την επίμονη αντίδρασή μου σε αυτήν, απάντησε ότι είχε προωθήσει αυτό το ζήτημα για συζήτηση στη νέα συνεδρίαση του Ανώτατου Δικαστηρίου και ότι θα μας πληροφορούσε για την απόφασή τους σύντομα.

Κύριε πρόεδρε του Ανώτατου Δικαστηρίου, πλέον είναι το έτος 2018 και ακόμα κάνω υπομονή περιμένοντας μία πειστική κι εμπεριστατωμένη απάντηση επί του αιτήματός μου.

Με εκτίμηση

Κυριάκος Καραπατέας

Η μητέρα του Πέτρου, Κούλα Καραπατέα για την απόφαση του δικαστηρίου.

Κι εκεί που νομίζεις ότι τα χειρότερα πέρασαν…

06 Τετάρτη Δεκ. 2017

Posted by sostegr in Ημέρα Μνήμης, Μετά το τροχαίο, Πρόσωπα

≈ Σχολιάστε

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί

Μυλωνάς Δημήτρης, 82 ετών. Οδηγός αυτοκινήτου 18/8/2012, 60ο χλμ ΠΕΟ Κορίνθου – Πατρών (Μαύρα Λιθάρια)

Εκεί που όλα νομίζεις οτι είναι καλά, ξαφνικά έρχεται μια μέρα και σου παίρνει κάποιον που αγαπάς πολύ. Απο τη μια στιγμή στην άλλη. Χωρίς να προλάβεις έστω να τον χαιρετήσεις, να τον αγκαλιάσεις για τελευταία φορά.

18-8-2012
Η μέρα που ένας νεαρός αποφάσισε να μου στερήσει τον παππού μου.

ΓΙΑΤΙ;

Γιατί ήθελε να πιει; Να περάσει καλά; Να τρέξει με το αυτοκίνητο; Για να αφαιρέσει μια ζωή; οχι.. Αυτό θέλω να πιστεύω τουλάχιστον.

Αν δεν βρισκόταν στο δρόμο του, ο παππούς μου θα ζούσε. Κι αυτός πιθανόν οχι. Τον έσωσε. Αφαίρεσε μια ζωή και πριν λίγο καιρό, 5 χρόνια μετά έφερε μια άλλη στον κόσμο.

Η ζωή συνεχίζεται αλλά κανείς δεν ξεχνάει.

Φταίει.

Που υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του. Που ρίσκαρε για τη ζωή του και για τη ζωή των άλλων. Και το αποτέλεσμα τραγικό. Ένα τροχαίο κι ένας θάνατος. Μακάρι να ήταν το τελευταίο.

Κι αν νομίζετε οτι υπήρχε κάποια τιμωρία γι αυτό, κάνετε λάθος.

Η αφαίρεση μιας ζωής απ´ οτι φάνηκε δεν αποτελεί σοβαρό αδίκημα..

Κι εκεί που νομίζεις οτι τα χειρότερα πέρασαν…

Μυλωνάς Γιώργος, 51 ετών.

Οδηγός αυτοκινήτου, 2/4/2016, Ε.Ο. Δερβενίου – Ροζενών.

 – «Χρόνια πολλά μπαμπά, να σε χαιρόμαστε!» 
– «Όσο έχεις τον πατέρα σου να χαίρεσαι. Μετά να δω τι θα κάνεις.»                              (16-3-2016)

2-4-2016
Έρχεται άλλη μια μέρα που σου παίρνει κάποιον που αγαπάς ακόμα πιο πολύ.

Αυτόν που σου χάρισε ζωή. Τον μπαμπά σου. Το στήριγμά σου. Την αδυναμία σου.

Πάλι ξαφνικά. Πάλι άδικα. Πάλι χωρίς να προλάβεις να τον χαιρετήσεις, χωρίς να τον αγκαλιάσεις. Χωρίς καν να τον δεις για τελευταία φορά.

» Καλύτερα να τον θυμάσαι όπως ήταν», είπαν…

Και συνειδητοποιείς αυτή τη φορά οτι ο πόνος είναι μεγαλύτερος.

Άλλο ένα τροχαίο. Κι άλλος ένας θάνατος.

Χωρίς αυτή τη φορά να φταίει κάποιος άλλος, αλλά το αποτέλεσμα το ίδιο. Ή μήπως εφταιγε κάποιος;;

Το ασθενοφόρο που ήταν δίπλα και δεν ήρθε γιατί ανήκε σε άλλο νομό;

Αν είχε έρθει ; Αν αυτά τα 20 (ή και παραπάνω) λεπτά επιπλέον που χρειάστηκαν για να έρθει το ασθενοφόρο του νομού μας, ήταν αυτά που έκαναν ακομα πιο κρίσιμη την κατάσταση; Γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις δεν κοιτάμε να σώσουμε μια ανθρώπινη ζωή.. Αν λοιπόν είχε φτασει νωρίτερα το ασθενοφόρο, αν είχε πάει νωρίτερα στο νοσοκομείο, ίσως τώρα να ήταν ζωντανός. ΑΝ που σε κάνουν να νιώθεις ακόμα χειρότερα, οπότε καλύτερα να μην τα σκέφτεσαι.

«Μόνο να λες ευχαριστώ. Για όλα αυτά που πέρασες. Τα όμορφα. Τα άσχημα. Τα δύσκολα. Αυτά που πίστευες πως δε θα άντεχες, μα άντεξες. Αυτά που πίστευες πως δε θα περάσουν ποτέ, μα πέρασαν».

Και όσο για το τι θα κάνω;;

Θα σας σκέφτομαι και θα προχωράω με εσάς δίπλα μου.

Απλά δεν θα ξαναπώ ποτέ » ο μπαμπάς μου είπε…»

Γιατί σε κάθε συζήτηση υπήρχε αυτή η φράση..

Η κόρη σου και εγγονή σου Γεωργία Μυλωνά

Αναδημοσίευση απο το www.soste.gr

Τρεις πεταλούδες, μια για τον παππού, μια για τον μπαμπά και μια τρίτη για ένα φίλο της Γεωργίας που χάθηκε επίσης σε τροχαίο

Η ιστορία της Γεωργίας Μυλωνά που επικοινώνησε με το σύλλογό μας, λίγες ώρες πριν την Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων 2017 μας συγκλόνισε. Το να υπάρχουν δύο νεκροί σε δυο διαφορετικά τροχαία σε μια οικογένεια είναι κάτι που ακόμα και στην Ελλάδα – την πρωταθλήτρια των τροχαίων- δεν συναντά κανείς συχνά. Το να έχεις δυο συγγενείς νεκρούς από τροχαία και να προστίθεται και ένας φίλος είναι μια ακόμη πισώπλατη μαχαιριά. Το κείμενό της, με το οποίο αποφάσισε να συνοδέψει τις φωτογραφίες του παππού και του πατέρα στην ιστοσελίδα μας, συμπυκνώνει όλα τα ερωτήματα, την αγωνία και τον πόνο που βιώνει κάθε συγγενής θύματος τροχαίου:

  • Το ξαφνικό, αναπάντεχο της απώλειας που συνδέεται με τροχαίο που σ’ αφήνει μετέωρο και αίολο, καθώς σου στερεί ακόμα και τη δυνατότητα ν’ αποχαιρετήσεις τους αγαπημένους σου.
  • Το γιατί άρρηκτα συνδεδεμένο με το πώς συνέβη; Ο δικός σου άνθρωπος δεν είναι εδώ για να πει τι έγινε, όλοι γύρω έχουν μια ιστορία: η αστυνομία, οι γνωστοί, τυχόν άλλος εμπλεκόμενος οδηγός. Αλλά οι ιστορίες και οι εκδοχές τους είναι συνήθως πολλές κι αυτός που εσύ εμπιστεύεσαι δεν είναι εδώ έστω για να πει τη δική του.
  • Τα «αν«, πολλά αλλά ταυτόχρονα συμπυκνώνονται σε μόνο ένα. Αν περνούσε από το συγκεκριμένο σημείο 5 λεπτά αργότερα ή πέντε λεπτά νωρίτερα, θα είχε αλλάξει κάτι;
  • Η κατ’ εφημισμό  δικαιοσύνη και οι φορείς της, όπου μέσα στις δικαστικές αίθουσες μετατρέπουν το θύμα σε θύτη, συστηματικά αμνηστεύουν κάθε παράβαση τυχόν άλλου εμπλεκόμενου οδηγού, δε στερούν ούτε καν το δίπλωμα οδήγησης ακόμα και σε περιπτώσεις εγκατάλειψης θύματος.

  • Και φυσικά ο πόνος. Ο πόνος ως συνέπεια της απώλειας.

 

Χίος, 3ο τουρνουά μπάσκετ ανδρών Θοδωρής Τριπολίτης.

26 Τρίτη Σεπτ. 2017

Posted by sostegr in Πρόσωπα

≈ Σχολιάστε

Ετικέτες

ΘΕΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ, Πρόσωπα όχι αριθμοί

29-  30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ & 1 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΧΙΟΣ

Προ των πυλών βρίσκεται πλέον το 3ο Τουρνουά Μπάσκετ Ανδρών «Θοδωρής Τριπολίτης» που διοργανώνει ο ΒΑΟΛ Χίου στη μνήμη του αδικοχαμένου αθλητή του και το οποίο πλέον τείνει να γίνει θεσμός. Μετά την μεγάλη επιτυχία των δύο προηγούμενων τουρνουά  με τη συμμετοχή των κορυφαίων ομάδων του πρωταθλήματος της Α΄ Κατηγορίας Ανδρών Χίου, η φετινή διοργάνωση γυρίζει σελίδα… Με την αρωγή του συνδιοργανωτή Δήμου Χίου και τη συμπαράσταση του ΝΠΔΔ Χίου και της ΤΕ Χίου, θα βρεθούν στο παρκέ του Κλειστού, σε μια πρόβα τζενεράλε εν όψη του ξεκινήματος της νέας αγωνιστικής περιόδου, ο ιστορικός ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΓΣ (Β΄ Εθνική), ο ισχυρός ΚΑΟ ΜΕΛΙΣΣΙΩΝ (Γ΄ Εθνική), ο ΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΚΑΛΛΙΜΑΣΙΑΣ (Α΄ Χίου) και φυσικά ο Πρωταθλητής Αιγαίου ΒΑΟΛ Χίου στο κατώφλι της 3ης του συμμετοχής στη Γ΄ Εθνική την τελευταία δεκαετία. Την Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου και το Σαββατοκύριακο 30/9 και 1 Οκτωβρίου όσοι επιλέξουν να βρεθούν στις κερκίδες του Κλειστού Δημοτικού Γυμναστηρίου Χίου, θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν 6 συναρπαστικούς αγώνες αφιερωμένους στη μνήμη του 19χρονου αθλητή του Βούρειου που έφυγε για τη γειτονιά των αγγέλων εξ αιτίας τροχαίου 3 χρόνια πριν… Στο χώρο του Κλειστού θα λειτουργήσει, όπως κάθε χρόνο, έκθεση φωτογραφίας από τη σύντομη αλλά πολύπλευρη αθλητική και κοινωνική ζωή του Θοδωρή, ενώ καθ΄όλη τη διάρκεια των αγώνων θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση χρημάτων που θα δοθούν στην Στέγη Υποστηριζόμενης Διαβίωσης (Νεοχώρι, Χίος). Με την ελπίδα ο Θοδωρής να αποτελέσει την αφορμή για περισσότερη προσοχή στους δρόμους και σεβασμό των κανόνων του ΚΟΚ από όλους ώστε να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα στην άσφαλτο, σας καλούμε να παρακολουθήσετε αγωνιζόμενες τις σπουδαίες ομάδες του φετινού τουρνουά, να συνδράμετε στην ενίσχυση των παιδιών της Στέγης και να κρατήσετε ζωντανή τη μνήμη του Θοδωρή μέσα από το 3ο Τουρνουά του και το φωτογραφικό ταξίδι της ζωής του…

Αναδημοσίευση απο www.vaolchios.gr

Απο την σελίδα ΠΡΟΣΩΠΑ, ΟΧΙ ΑΡΙΘΜΟΙ, του http://www.soste.gr διαβάστε την ανάρτηση για τον Θοδωρή Τριπολίτη: ΕΔΩ

 

Έξι νεκροί στην Ελλάδα την “πανευρωπαϊκή Ημέρα χωρίς θανατηφόρο τροχαίο”.

22 Παρασκευή Σεπτ. 2017

Posted by sostegr in Πρόσωπα

≈ Σχολιάστε

Ετικέτες

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Η 21η Σεπτεμβρίου, είχε οριστεί ως “Πανευρωπαϊκή Ημέρα Χωρίς

Θανατηφόρο Τροχαίο”. Είναι μια απο τις διαφόρου τύπου ανούσιες

“πρωτοβουλίες ευαισθητοποίησης” ή καλύτερα απενοχοποίησης (αν

νιώθουν κάποιες ενοχες για το μακελειο στους δρόμους) που πατρονάρει

η Ευρωπαική Επιτροπή. (ΕΔΩ)

Την ίδια μέρα στις τροχαίες συγκρούσεις που πραγματοποιήθηκαν στη

χώρα μας υπήρξαν έξι (τουλάχιστον) νεκροί. Οι περισσότεροι απ αυτούς,

ως συνήθως δεν υπήρξαν για τα μεγάλα ΜΜΕ.

 

Τις πρώτες πρωινές ώρες Εγνατία Οδο, Ι.Χ.Ε. Αυτοκίνητο,

προσέκρουσε στις προστατευτικές μπάρες με αποτέλεσμα τον θανάσιμο

τραυματισμό δύο ανδρών. (ΕΔΩ)

Το πρωί στην Εθνική Οδό Λευκάδας-Αμφιλοχίας δύο σμηνίτες έχασαν τη ζωη τους.(ΕΔΩ)

Το μεσημέρι στο χωριό Ζυγός της Καβάλας τραγικό θάνατο βρήκε ένας 13χρονος επιβάτης μηχανης. (ΕΔΩ)

Το βράδυ στη λεωφόρο Γ. Παπανδρέου της Χαλκίδας έχασε τη ζωή του ένας 21χρονος οδηγός μηχανής. (ΕΔΩ)

Αν αντι να μετράμε τους νεκρούς πέρναμε κανένα μέτρο μάλλον τα πράγματα θαταν καλυτερα.

Πόσοι νεκροί ακόμα θα χρειαστούν για να αποφασίσουμε πως ο στόχος μας πρέπει να είναι κανένας νεκρός στο οδικό δίκτυο, όχι μία αλλά 365 ημέρες το χρόνο.

← Older posts

Συμπληρώστε τη διεύθυνσή του email σας για να λαμβάνετε τις νέες αναρτήσεις μας.

Μαζί με 357 ακόμα followers

Έκδοση στα Ελληνικά από τον SOSTE

Οδηγός Πρώτων Βοηθειών από το ΕΚΑΒ

Παγκόσμια Εβδομάδα Οδικής Ασφάλειας του ΟΗΕ

Παγκόσμια Εβδομάδα Οδικής Ασφάλεια αφιερωμένη στο παιδί SOS Τροχαία Εγκλήματα

Αφισα του Δ. Αρβανίτη

Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων

European Federation of Road Traffic Victims

ΑΡΧΕΙΟ

Αναζητηση

Μεταστοιχεία

  • Εγγραφή
  • Σύνδεση
  • Κανάλι RSS άρθρων
  • Κανάλι RSS σχολίων
  • WordPress.com
Advertisements

Δημιουργήστε ένα δωρεάν ιστότοπο ή ιστολόγιο στο WordPress.com.

Ακύρωση
Privacy & Cookies: This site uses cookies. By continuing to use this website, you agree to their use.
To find out more, including how to control cookies, see here: Cookie Policy