Όραμα Μηδέν: μια πολιτική (και) για την τοπική αυτοδίοικηση, αλλά όχι την ελληνική.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

 

Οι Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές πλησιάζουν. Το ζήτημα των τροχαίων συγκρούσεων και των θυμάτων τους είναι ο κλασσικά μεγάλος απών στην όποια προεκλογική συζήτηση. Αυτό σε μια περίοδο που οι πόλεις μεγαλώνουν και μεγαλώνουν, η μηχανοκίνηση έχει γιγαντωθεί και ο τόπος πραγματοποίησης των τροχαίων εγκλημάτων μετακινείται όλο και περισσότερο προς το εσωτερικό των πόλεων. Ελάχιστοι Δήμοι ή υποψήφιοι ασχολούνται επί της ουσίας με το θέμα. Υποταγμένη στη λογική της εξυπηρέτησης της κυκλοφορίας των αυτοκινήτων η μεγάλη πλειοψηφία, εξαγγέλλει προγράμματα και πρακτικές που θα κάνουν τις πόλεις (ακόμα πιο) αβίωτες. Με τις ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις που υπόσχονται πως θα μας απαλλάξουν απο κάθε πρόβλημα αναρρωτιέται κανείς αν η επόμενη γενιά αυτοκινήτων εκτός από το ότι θα μας  απαλλάξει απο την οδήγηση θα μας απαλλάξει και από την ψηφοφορία και το αυτοκίνητο θα πηγαίνει να ψηφίζει μόνο του. Φαίνεται πως οι εκλογές περισσότερο αυτό αφορούν  παρά εμάς.

Όραμα Μηδέν

Την τελευταία πενταετία σαράντα περίπου πόλεις των ΗΠΑ, εμπνεόμενες από το Σουηδικό μοντέλο, έχουν συγκροτήσει το Δίκτυο Όραμα Μηδέν (περισσότερα: ΕΔΩ)

Αναδημοσιεύουμε παρακάτω ένα κείμενο απο το vision zero network με τίτλο 9 Συστατικά στοιχεία μιας ισχυρής δέσμευσης στο Όραμα Μηδέν, πού σκιαγραφεί βασικές προυποθέσεις για να ενταχθεί μια  πόλη στο δίκτυο Πόλεων – Όραμα Μηδέν

Τι όμως χαρακτηρίζει μια Πόλη με Όραμα Μηδέν  (Vision Zero City);

Είναι μια πόλη που πληροί τα παρακάτω ελάχιστα κριτήρια:

– Έχει θέσει ένα σαφή στόχο εξάλειψης των θανάτων και  των σοβαρών τραυματισμών από τροχαίες συγκρούσεις.

-Ο Δήμαρχος έχει δημόσια δεσμευτεί επίσημα να κάνει πράξη το Όραμα Μηδέν.

– Ένα σχέδιο ή μια στρατηγική για το Όραμα Μηδέν είναι σε ισχύ, ή ο Δήμαρχος έχει δεσμευτεί αυτή να γίνει πράξη εντός σαφούς χρονικού πλαισίου.

-Συμμετέχουν σ αυτό οι βασικοί τομείς υπηρεσιών της πόλης (συμπεριλαμβανομένων της αστυνομίας, των μεταφορών και της δημόσιας υγείας);

9 Συστατικά στοιχεία μιας ισχυρής δέσμευσης στο Όραμα Μηδέν.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕΣΜΕΥΣΗ

Οι ανώτατοι τοπικοί αξιωματούχοι (Δημάρχος, Δημοτικό Συμβούλιο) δεσμεύονται επίσημα και δημόσια στο στόχο Όραμα Μηδέν, στο να κατορθώσουν να εκμηδενίσουν τους θανάτους στην κυκλοφορία και τους σοβαρούς τραυματισμούς για όλους τους χρήστες του δρόμου (συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων που περπατούν, που κάνουν ποδήλατο, χρησιμοποιούν τις μεταφορές και οδηγούν) εντός καθορισμένου χρονικού πλαισίου. Αυτό θα πρέπει να περιλαμβάνει τη χάραξη μιας τοπικής πολιτικής που θα καθορίζει τους στόχους, το χρονοδιάγραμμα, τους ενδιαφερόμενους και μια δέσμευση για τη συμμετοχή της κοινότητας, για διαφάνεια και δίκαια αποτελέσματα.

ΔΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ

Συγκροτείται μια επίσημη Ομάδα Εργασίας (ή Συντονιστική Επιτροπή) της πόλης για το Όραμα Μηδέν που αναλαμβάνει την ευθύνη να ηγηθεί της προασπάθειας σχεδιασμού για το Όραμα Μηδέν. Η ομάδα εργασίας θα πρέπει να περιλαμβάνει, τουλάχιστον,  υψηλόβαθμους εκπροσώπους του γραφείου του Δημάρχου, της Αστυνομίας, των Μεταφορών (ή της ανάλογης υπηρεσίας) και της Δημόσιας Υγείας. Άλλα τμήματα που πρέπει να εμπλακούν περιλαμβάνουν την Πολεοδομία, την Πυροσβεστική, τις Υπηρεσίες Επειγόντων, Δημοσίων Έργων, τον τοπικό Εισαγγελέα, τις Διευθύνσεις Εξυπηρέτησης Ηλικιωμένων, και Ανθρώπων με Αναπηρία, και τη Διεύθυνση των Σχολείων της περιοχής.

ΣΧΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ

Το Σχέδιο Δράσης (ή η Στρατηγική) για το Όραμα Μηδέν ολοκληρώνεται μέσα σε ένα χρόνο από την αρχική δέσμευση και υλοποιείται με σαφείς στρατηγικές, υπεύθυνους υλοποίησης κάθε στρατηγικής, ενδιάμεσους στόχους, χρονοδιαγράμματα και δείκτες εκτίμησης των επιδόσεων.

ΙΣΟΤΗΤΑ

Οι συμμετέχοντες στην πόλη δεσμεύονται τόσο για μια ισότιμη προσέγγιση του Οράματος Μηδέν, καθιερώνοντας συμμετοχικές και αντιπροσωπευτικές διαδικασίες, όσο και ισότιμα αποτελέσματα εξασφαλίζοντας μετρήσιμα σημεία αναφοράς για την παροχή ασφαλών επιλογών μεταφοράς για όλους τους χρήστες του δρόμου σε όλα τα μέρη της πόλης.

ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ & ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

Αναλαμβάνεται η δέσμευση για την ενθάρρυνση της ουσιαστικής συλλειτουργία και συνεργασίας μεταξύ των αρμόδιων κυβερνητικών φορέων και των ενδιαφερομένων μερών της κοινότητας προκειμένου να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο για   πολλαπλούς ενδιαφερόμενους φορείς ώστε  να καθορίσουν κοινούς στόχους και να εστιάσουν στον συντονισμό και την υπευθυνότητα.

ΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Οι ηγέτες των πόλεων δεσμεύονται και αποδίδουν προτεραιότητα σε μια συστημική προσέγγιση στο Όραμα Μηδέν  –  που εστιάζει στο δομημένο περιβάλλον, τα συστήματα και τις πολιτικές που επηρεάζουν τη συμπεριφορά – καθώς και στην υιοθέτηση μηνυμάτων που τονίζουν πως  αυτές οι απώλειες  στην κυκλοφορία μπορούν να προληφθούν.

ΜΕ ΒΑΣΗ ΔΕΔΟΜΕΝΑ

Οι ενδιαφερόμενοι φορείς  της πόλης δεσμεύονται να συγκεντρώνουν, να αναλύουν, να χρησιμοποιούν και να δημοσιοποιούν  αξιόπιστα δεδομένα για την κατανόηση  των θεμάτων ασφάλειας της κυκλοφορίας και να κατανέμουν πόρους με προτεραιότητες που τεκμηριώνονται από τις μεγαλύτερες ανάγκες και επιπτώσεις

ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ

Δημιουργούνται ευκαιρίες που προκαλούν  την ουσιαστική εμπλοκή της κοινότητας, όπως η επιλογή εκπροσώπων της κοινότητας που θα συμμετέχουν στην Ομάδα Εργασίας, η ευρύτερη κοινοτική συνεισφορά μέσω δημόσιων συναντήσεων ή ημερίδων, οι online έρευνες και άλλες ευκαιρίες ανάδρασης.

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ

Η διαδικασία της πόλης είναι διαφανής για τους ενδιαφερόμενους ανθρώπους της πόλης και την κοινότητα, συμπεριλαμβανομένων τακτικών ενημερώσεων σχετικά με την πρόοδο στο Σχέδιο Δράσης και τα μέτρα απόδοσης, καθώς και μιας ετήσιας έκθεσης (τουλάχιστον) στο τοπικό κυβερνητικό σώμα (π.χ. Δημοτικό Συμβούλιο).

Με βάση τις εμπειρίες των πόλεων που υιοθέτησαν πρώτες το Όραμα  Μηδέν στις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτά τα εννέα συστατικά έχουν αποδειχθεί ότι είναι ένα αποτελεσματικό, υψηλού επιπέδου πλαίσιο για τις κοινότητες που σκέφτονται τη δέσμευση τους στο Όραμα Μηδέν. Παρόλο που αυτά δεν είναι τα μόνα συστατικά  που πρέπει να λαμβάνονται  υπόψη, είναι κρίσιμα για τη διασφάλιση μιας ισχυρής και διαρκούς  δέσμευσης στο Όραμα Μηδέν.

 

 

Advertisements

Ασφαλείς διαδρομές προς και απο τα σχολεία: συγκέντρωση – πορεία στα Ανω Λιόσια

Ετικέτες

ΘΕΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

Μετά το πρόσφατο τραγικό συμβάν με θύμα την 53χρονη Παναγιώτα Ευθυμίου (ΕΔΩ) στην οδό Πηνειού στα Άνω Λιόσια , ένα δρόμο καρμανιόλα απο τον οποίο διέρχονται καθημερινά 1.500 μαθητές η Ένωση Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Άνω Λιοσίων και Φυλής καλεί σε συγκέντρωση την Παρασκευή 12 Οκτωβρίου στη 1 μετά το μεσημέρι στην οδό Πηνειού στο ύψος των σχολείων και στη συνέχεια θα γίνει πορεία στο δημαρχείο  διεκδικώντας ασφαλείς διαδρομές προς και απο τα σχολεία. 

 

Save LIVES – Δέσμη Μέτρων για την Οδική Ασφάλεια του Π.Ο.Υγείας

Ετικέτες

ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Στις αρχές του 2017, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.) εξέδωσε έναν οδηγό για την Οδική Ασφάλεια με τίτλο Save LIVES (Σώστε Ζωές). Τα κεφαλαία γράμματα στον αγγλικό τίτλο είναι τα αρχικά 6 αξόνων στους οποίους στηρίζεται η ολιστική προσέγγιση για την Οδική Ασφάλεια η οποία όταν εφαρμόζεται φέρνει έμπρακτα αποτελέσματα:
Speed management (Διαχείριση της ταχύτητας)
Leadership on road safety (Ηγεσία των φορέων για την Οδική Ασφάλεια)
Infrastructure design and improvement (Σχεδιασμός και βελτίωση των υποδομών)
Vehicle safety standards (Πρότυπα ασφαλείας των οχημάτων)
Enforcement of traffic laws (Επιβολή της νομοθεσίας για την κυκλοφορία)
Survival after a crash (Επιβίωση μετά τη σύγκρουση)

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων το Νοέμβρη του 2017 το Δ.Σ. του SOS Τροχαία Εγκλήματα συναντήθηκε με τον πρόεδρο της Βουλής Ν. Βούτση και ζήτησε την συνδρομή του για την έκδοση του κειμένου στα ελληνικά. Το κείμενο παραδόθηκε  μεταφρασμένο στα ελληνικά, σελιδοποιημένο – έτοιμο προς εκτύπωση (χάρις στην προσφορά  του μέλους μας Θοδωρή Παρασκευά). Με απόφαση του προέδρου της Βουλής το εγχειρίδιο (60 σελίδων)  τυπώθηκε σε 10.000 αντίτυπα για να μοραστεί δωρεάν σε όλους τους εμπλεκόμενους στο σχεδιασμό της πολιτικής οδικής ασφάλειας φορείς.

Η έκδοση αυτή στα ελληνικά είναι πολλαπλά σημαντική:

-Επιτέλους, μετά από πάνω από 15 χρόνια πολλών εκδόσεων σε σχέση με το τροχαίο τραύμα και την πρόληψη του ένα βασικό κείμενο του Π.Ο.Υ. εκδίδεται στα ελληνικά. Είναι μια τομή απέναντι στην κυριαρχία αντιλήψεων που εμμέσως ή αμέσως στηρίζονται από την αυτοκινητοβιομηχανία και  όλους τους εμπλεκόμενους στον κύκλο της αυτοκίνησης που θεωρούν τα τροχαία συμβάντα σαν αναπόφευκτες, παράλληλες απώλειες του εκπολιτισμού μας μεσω του αυτοκινήτου. Το SAVE LIVES αποτελεί μια βάση οριοθέτισης και συγκρότησης ενός ρεύματος που θα βλέπει τα πράγματα διαφορετικά. Ξεκινώντας από το ότι τα τροχαία είναι προβλέψιμα και άρα μπορούν να προληφθούν, ότι δεν είναι δηλαδή ατυχήματα.

Είναι ένα εφόδιο για τη συγκρότηση ενός κόσμου με βάση αυτό, και πέρα απ αυτό, σε ακόμα πιο ριζοσπαστικές κατευθύνσεις, αυτές της συγκρότησης του Οράματος Μηδέν.

-Η έκδοση και η δωρεάν διανομή του αποτην  Βουλή έχει μια ιδαίτερη σημασία. Αντιπροσωπεύει τον τύπο των δράσεων που θέλουμε να κάνουμε. Όχι δράσεις υποκατάστασης του κράτους και συγκρότησης ενός επαγγελματικού μηχανισμού, αλλά δράσεις που πιέζουν το κράτος να ασχοληθεί ενεργά και να αναλάβει όπως έχει υποχρέωση την Οδική Ασφάλεια. Το σχεδιασμό και την υλοποίηση της. Άλλος δρόμος για τον δραστικό περιορισμό των τροχαίων δεν υπάρχει. Οι χώρες που μείωσαν δραστικά τα τροχαία το έκαναν όλες μέσω της κρατικής πολιτικής. Κα για την Ελλάδα δεν υπάρχει άλλος δρόμος αν θέλει να έχει θετικά αποτελέσματα.

Μπορείτε να διαβάσετε και να κατεβάσετε το Save LIVES: ΕΔΩ

Τυπωμένα αντίτυπα μετά από συνεννόηση μπορούμε να χορηγήσουμε σε ενδιαφερόμενους φορείς.

Μέχρι σήμερα έχουν πάρει:

– το ΕΚΑΒ 2.500 αντίτυπα, για όλα του τα παραρτήματα και για το ΙΕΚ ενώ παράλληλα το έχει αναρτήσει και στο site του

– το Υπουργείο Εσωτερικών 1.000 αντίτυπα για τις υπηρεσίες του και για όλες τις Περιφέρειες και τους Δήμους της χώρας

– η Βουλη 1.000 αντίτυπα, για όλους τους βουλευτές, τα κόμματα και επισκέπτες

– η Τροχαία 250 για τις δικές της ανάγκες ενώ το έχει προωθήσει και ηλεκτρονικά.

-η Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ 100.

-Ενώ 200 διανεμήθηκαν σε φορείς της Κρήτης κατά την διάρκεια του διημέρου «Δρόμος Ζωής» που διοργάνωσε ο Δήμος Χερσονήσου.

 

 

Δρόμος Ζωής: 2 & 3 Μαρτίου 2018 στη Χερσόνησο Κρήτης.

Ετικέτες

ΘΕΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

O Δήμος Χερσονήσου Κρήτης σε συνεργασία με τη Γενική Περιφερειακή Αστυνομική Διεύθυνση Κρήτης και την Περιφέρεια Κρήτης διοργανώνουν το διήμερο οδικής ασφάλειας «Δρόμος Ζωής» στις 2 και 3 Μαρτίου στο Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Κρήτης (Δ.Ε.Κ.Κ.) στις Γούρνες.

Πάνω από πενήντα ομιλητές, εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό, στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης, εκπαιδευτικοί, εκπρόσωποι φορέων, συλλόγων και ΜΚΟ, επαγγελματίες υγείας, στελέχη μέσων μεταφοράς και σωμάτων ασφαλείας θα καταθέσουν τη δική τους οπτική σε μια προσπάθεια ολιστικής προσέγγισης στα φλέγοντα ζητήματα της οδικής ασφάλειας και της βιώσιμης κινητικότητας. (Δείτε το αναλυτικό πρόγραμμα του συνεδρίου: ΕΔΩ).

Ο SOS Τροχαία Εγκλήματα θα έχει ιδιαίτερα σημαντική παρουσία στο συνέδριο.

-Την Παρασκευή 2 Μαρτίου, 11.30 εως 12.00 στη συνεδρία με θέμα: Σύγχρονες Πολιτικές για την Οδική Ασφάλεια θα  γίνει Παρουσίαση του εγχειριδίου του Π.Ο.Υγείας Save Lives και συσχέτιση του με το Vision Zero.  Η παρουσίαση θα γίνει από τον εκπρόσωπο του SOS Τροχαία Εγκλήματα, Θοδωρή Παρασκευά που είναι και ο μεταφραστής του κείμενου το οποίο μετά από πρόταση του συλλόγου εκδόθηκε πρόσφατα από την Βουλή των Ελλήνων σε 10.000 αντίτυπα για να μοιραστεί σε όλους τους εμπλεκόμενους με τον σχεδιασμό της οδικής ασφάλειας φορείς. Το κείμενο το έχουμε αναρτήσει ΕΔΩ

-Την ίδια ημέρα στη συνεδρία με θέμα στη συνεδρία με θέμα: Ο Ρόλος των Φορέων/Συλλόγων & ΜΚΟ στην Προαγωγή Κουλτούρα Οδικής Αφάλειας στις 12.30 εως 12.45 ο Λευτέρης Μιχελάκης εκπρόσωπος του Πανελλήνιου Συλλόγου Εκπαιδευτών Οδήγησης & Κυκλοφοριακής Αγωγής και μέλος του Δ.Σ. του SOS Τροχαία Εγκλήματα θα παρουσιάσει το θέμα Η Κοινωνία της Κυκλοφορίας: η επόμενη ημέρα.

–Στην ίδια συνεδρία στις 14.00-14.15 ο Μανώλης Σταυρουλάκης μέλος του ΔΣ του SOS Τροχαία Εγκλήματα θα παρουσιάσει την καμπάνια που ξεκινάει ο σύλλογος μας με θέμα: Εγκατάλειψη θυμάτων τροχαίων: αναγκαία η κατάργηση του άρθρου 43 του ΚΟΚ.

-Στις παράλληλες εκδηλώσεις ο σύλλογος μας συμμετέχει με την έκθεση φωτογραφίας «Όταν οι Ζωές Συντρίβονται«, του γνωστού Άγγλου φωτογράφου Paul Wenham–Clark  που θα εκτίθεται στο χώρο της εκδήλωσης. Η έκθεση αποτελεί μια εξαιρετική προσπάθεια αποτύπωσης των επιπτώσεων μιας σύγκρουσης με φωτογραφίες και μικρές συνεντεύξεις οικογενειών θυμάτων τροχαίων, ατόμων με αναπηρία και διασωστών.

– Το Σάββατο 3 Μαρτίου, 16.00 -17.00 η λήξη των εργασιών του διημέρου  θα γίνει με την προβολή του ντοκιμαντέρ «Πεταλούδες στην Άσφαλτο»  σε παρουσίαση και δημοσιογραφική επιμέλεια της Μαριλένας Κατσίμη που προβλήθηκε στην ΕΡΤ στις 20 Νοεμβρίου 2016, την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων. Πόσο «αναπόφευκτο» είναι ένα θανατηφόρο τροχαίο; Είναι «δυστύχημα» ή «αμέλεια» να προκαλέσεις το θάνατο ενός συνανθρώπου σου, οδηγώντας υπό την επήρεια αλκοόλ, παραβιάζοντας το όριο ταχύτητας ή αδιαφορώντας για τον ερυθρό σηματοδότη; Μπορεί να είναι «πλημμέλημα» το να εγκαταλείπεις στο δρόμο αυτόν που τραυμάτισες; Θα πρέπει ο υπεύθυνος ενός θανατηφόρου τροχαίου να συνεχίσει να οδηγεί και πώς διαμορφώνεται το πλαίσιο των ποινών για τους δράστες;
Μέλη του συλλόγου «SOS Τροχαία Εγκλήματα», θέτουν στο δημόσιο διάλογο τα καίρια ζητήματα που βασανίζουν τους ίδιους και τις οικογένειές τους και τα οποία αν δεν συζητηθούν σε κοινωνικό και πολιτειακό επίπεδο, ο αριθμός των συγκρούσεων και η συχνότητα της αιμορραγίας στην άσφαλτο δεν πρόκειται ποτέ να μειωθούν.

 

Ο τυφώνας Vision Zero/ Όραμα Μηδέν σαρώνει τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ετικέτες

ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

ΗΠΑ: Πόλεις με Όραμα Μηδέν θανάτους από τροχαίες συγκρούσεις.  

Από το Σιάτλ μέχρι τη ΝέαΥόρκη, από το Σαν Ντιέγκο μέχρι την Ουάσιγκτον, μια σειρά από τις κυριότερες  πόλεις των ΗΠΑ  έχουν υιοθετήσει το Όραμα Μηδέν – Vision Zero — ενώ πολλές άλλες εργάζονται στοχεύοντας σε μια τέτοια δέσμευση.

Στις 23 Ιουνίου 2014 o Μπιλ ντε Μπλάζιο, νέος τότε δήμαρχος της Νέας Υόρκης, υπέγραψε μια δέσμη 11 νόμων που στοχεύουν να περιορίσουν την επικίνδυνη οδήγηση και να προωθήσουν το «Οραμα Μηδέν» για δραστική μείωση των θανάτων από τροχαία στην πόλη των 11.000.000 κατοίκων. (Αναλυτικά: ΕΔΩ)

Η Νέα Υόρκη έτσι έγινε η πρώτη πόλη των ΗΠΑ, και ολόκληρης τα Αμερικής που υιοθέτησε το γεννημένο και μεγαλωμένο στη Σουηδία κατά τη δεκατία του 1990 Όραμα Μηδέν – Vision Zero.

Έχουμε αναφερθεί στις εξελίξεις στη Νέα Υόρκη όλα αυτά τα χρόνια αρκετές φορές (Ενδεικτικά: ΕΔΩ , ΕΔΩ και ΕΔΩ).

Όμως το παράδειγμα της  Νέας Υόρκης υπήρξε η αιτία μιας επιδημίας που επεΚτάθηκε με ραγδαίους ρυθμούς στο σύνολο των ΗΠΑ. Αν  το 2014 η Νέα Υόρκη ήταν η μόνη, ένα χρόνο μετά τον Ιούνιο του 2015 το Όραμα Μηδέν είχε υιοθετηθεί από 11 πόλεις, ανάμεσα τους το Σικάγο, το Σαν Φρανσίσκο και το Λος Άντζελες. Τον Ιανουάριο του 2017 οι πόλεις έγιναν 25 και ένα χρόνο μετά τον Ιανουάριο του 2018 (όπως βλέπουμε και στο σχετικό χάρτη) 34 από τις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας έχουν  επίσημα υιοθετήσει το Όραμα Μηδέν και εργάζονταν για την υλοποίηση του.  Και έπεται συνέχεια.

Κεντρικό ρόλο στην ανάπτυξη αυτής της δυναμικής αποτέλεσε η οργάνωση Transportation Alternatives  και η δημιουργία του Vision Zero Network.  

Το Δίκτυο Όραμα Μηδέν -Vision Zero Network  είναι μια συνεργατική καμπάνια που στοχεύει στην συγκρότηση μιας δυναμικής που θα  μετατοπίσει το πεδίο στην κυκλοφορία και στην πόλη προς την ασφαλή, υγιεινή και δίκαιη κινητικότητα για όλους

Στον δικτυακό τόπο του δικτύου υπάρχουν αναλυτικές πληροφορίες για τις δράσεις που πραγματοποιούνται σε κάθε πόλη και στοιχεία για τις νέες πόλεις που υιοθετούν κι αυτές το Όραμα Μηδέν.

Σύμφωνα με το Δίκτυο ο χαρακτηρισμός Πόλη με Όραμα Μηδεν  (Vision Zero City) απαιτεί κάποιες ελάχιστες προυποθέσεις και δεν είναι τίτλος τιμής για όσους εύχονται την μείωση των τροχαίων.

Τι όμως χαρακτηρίζει μια Πόλη με Όραμα Μηδεν  (Vision Zero City);

Είναι μια πόλη που πληροί τα παρακάτω ελάχιστα κριτήρια:

– Έχει θέσει ένα σαφή στόχο εξάλειψης των θανατων και  των σοβαρών τραυματισμών από τροχαίες συγκρούσεις.

-Ο Δήμαρχος έχει δημόσια δεσμευτεί επισήμα να κάνει πράξη το Οραμα Μηδέν..

– Ένα σχέδιο ή μια στρατηγική για το Όραμα Μηδέν είναι σε ισχύ, ή ο Δήμαρχος έχει δεσμευτεί αυτή να γίνει πράξη εντός σαφούς χρονικού πλαισίου.

-Συμμετέχουν σ αυτό οι βασικοί τομείς υπηρεσιών της  πόλης (συμπεριλαμβανομένης της αστυνομίας, των μεταφορών και της δημόσιας υγείας).

Αν και η Ελλάδα φαίνεται να απέχει αιώνες από παρόμοιες εξελίξεις, ας κρατήσουμε το γεγονός ότι στις ΗΠΑ όλα τα παραπανω έχουν συντελεστει μόλις σε τρισήμιση χρόνια, ξεκινώντας από την ιδια με μας αφετηρια.

 

Η «Λεωφόρος του Θανάτου» δεν υπάρχει πια…(στη Νέα Υόρκη)

Ετικέτες

ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ, ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

Επαναλαμβάνουμε συχνά πως αυτοί που θέλησαν να μειώσουν δραστικά τις τροχαίες συγκρούσεις το πέτυχαν. Γιατί τα τροχαία είναι προβλέψιμα και άρα μπορούν να προληφθούν. Ένα έμπρακτο παράδειγμα αποτελεί αυτό που συμβαίνει στο Queens Boulevard της Νέας Υόρκης, την γνωστή στο παρελθόν ως Λεωφόρο του Θανάτου: Ούτε ένας πεζός ή ή ποδηλάτης δεν έχει σκοτωθεί στη μήκους επτά μιλίων (11,25 χιλιομέτρων) μεγάλη οδική αρτηρία που διασχίζει το Queens  από το 2014. Όχι δεν πρόκειται για θαύμα. Δεν έπιασαν οι ευχές και οι προσευχές. Απλά μια Δημοτική Αρχή προσηλωμένη στο Όραμα Μηδέν (Vision Zero) αποφάσισε να το υλοποιήσει.

Οι «λεπτομέρειες» παρακάτω:

Ήταν ένας από τους δρόμους με τους περισσότερους θανάτους στη Νέα Υόρκη, μια εμπόλεμη ζώνη όπου ο ένας πεζός μετά το άλλο θερίζονταν καθώς προσπαθούσε να τον διασχίσει.

Τα αυτοκίνητα που έτρεχαν ανεξέλεγκτα στην λεωφόρο του Queens  άφηναν ένα αυξανόμενο αριθμό νεκρών στο πέρασμά τους: 18 πεζοί σκοτώθηκαν μόνο σε ένα έτος, το 1997. Συνολικά, από το 1990, 186 άνθρωποι σκοτώθηκαν σ΄αυτό το δρόμο, από τους οποίους οι 138 ήταν πεζοί.

Εδώ και χρόνια, ο δρόμος διατηρούσε την επωνυμία «Λεωφόρος του θανάτου».

Αλλά σήμερα, η Λεωφόρος του Θανάτου δεν υπάρχει πια.

Ούτε ένας πεζός ή ή ποδηλάτης δεν έχει σκοτωθεί στη μήκους επτά μιλίων (11,25 χιλιομέτρων) μεγάλη οδική αρτηρία που διασχίζει το Queens  από το 2014. «Η Λεωφόρος του θανάτου έχει γίνει η Λεωφόρος της Ζωής» δήλωσε ο Δήμαρχος Bill de Blasio. «Έχουμε στρίψει τη γωνία.»

Η λεωφόρος του Queens έχει γίνει το έμβλημα για την φιλόδοξη καμπάνια Όραμα Μηδέν (Vision Zero) για τον περιορισμό των θανάτων στην κυκλοφορία σε όλη την πόλη μέσω ενός πλήθους μέτρων επιβολής και βελτιώσεων ασφάλειας, συμπεριλαμβανομένων ανασχεδιασμών  δρόμων και εκ νέου προγραμματισμού του χρόνου των φωτεινών σηματοδοτών με αύξηση του πράσινου για τους πεζούς ώστε να τους δοθεί προτεραιότητα στις διαβάσεις.

Η δημοτική αρχή δέχτηκε κριτική από αρκετούς πως η εκστρατεία έχει σταματήσει. Ενώ ο συνολικός αριθμός των ατόμων που σκοτώθηκαν σε τροχαίες συγκρούσεις στη Ν. Υόρκη μειώθηκε το 2016 στους 231, οι θάνατοι πεζών αυξήθηκαν σε 148, περισσότεροι από τους 139 του 2015.

Οι αριθμοί φέτος φαίνονται καλύτεροι, με 198 συνολικά θανάτους από τροχαίες συγκρούσεις ως τις 21 Νοέμβρη, ή 11 λιγότερους την ίδια περίοδο πέρυσι. Από αυτούς, 92 αφορούν σε πεζούς (41 λιγότεροι από την προηγούμενη χρονιά), ενώ 19 αφορούν σε ποδηλάτες, (2 περισσότεροι από το προηγούμενο έτος).

Η C. Samponaro, της οργάνωσης Transportation Alternatives, είπε ότι ενώ ο μετασχηματισμός του Queens Boulevard έδειξε ότι το Vision Zero προχωρούσε, υπήρχε πλήθος από άλλους επικίνδυνους δρόμους που είναι αναγκαίο να «δαμαστούν».

«Η άμεση επιδιόρθωση τους πρέπει να συμβεί όσο το δυνατόν συντομότερα και με ένα δημόσια σαφές χρονοδιάγραμμα αν το Vision Zero είναι να υλοποιηθεί» δήλωσε. «Αυτό θα σημάνει ότι η πραγματοποίηση των αλλαγών που συνέβησαν στο  Queens Boulevard αποτελούν τον κανόνα, όχι την εξαίρεση.»

Η λεωφόρος του Queens είναι μια από τις πιο γνωστές αρτηρίες της πόλης. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της, πολύ επικίνδυνο για τους πεζούς, είναι ότι είναι αρκετά ευρεία και περιλάμβανε δώδεκα λωρίδες κυκλοφορίας. Διευρύνεται  ως και 300-πόδια (92 μέτρα) πλάτος σε ορισμένα σημεία. Αντίθετα, η First Avenue, στο Μανχάταν, ένας άλλος πολυσύχναστος δρομος, είναι μόνο 70-πόδια (21 μέτρα) πλάτος παντού. Οι παράπλευροι δρόμοι έχουν συνήθως πλάτος  30-πόδια (9 μέτρα).

Για τους πεζούς, αυτό σήμαινε πως το να διασχίσουν το Queens Boulevard ήταν ένας αγώνας για να φτάσουν στην άλλη πλευρά πριν το φανάρι ξαναγίνει πράσινο για τα αυτοκίνητα. Οι έφηβοι συνήθιζαν να προκαλούν ο ενας τον άλλο. Οι μεγαλύτεροι περιπατητές απλά δεν μπορούσαν να κινηθούν τόσο γρήγορα, και συχνά κατέληγαν να εγκλωβίζονται σε στενούς διαδρόμους ανάμεσα στα αυτοκίνητα που τους χτύπαγαν.

«Ήταν πολύ επικίνδυνο», δήλωσε η Theresa McGowan, κάτοικος της περιοχής, που διέσχιζε τη λεωφόρο για δεκαετίες και ανησυχώντας κάθε φορά που το έκανε. «Ξέρω κάποιον που  σκοτώθηκε επειδή πέρασε, επειδή τα αυτοκίνητα δεν περίμεναν. Πολλοί άνθρωποι σκοτώθηκαν»

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, οι διψήφιοι αριθμοί θανάτων στη λεωφόρο Queens  προκάλεσαν προσπάθειες από τις υπηρεσίες μεταφορών του δήμου, ακτιβιστές και μέλη οικογενειών των θυμάτων, να την καταστήσουν ασφαλέστερη.

Για την επόμενη δεκαπενταετία η πόλη ρύθμισε την χρονική κατανομή στους φωτεινούς σηματοδότες αυξάνοντας τον χρόνο για τους πεζούς σε 60 δευτερόλεπτα για να διασχίσουν το δρόμο, σε σύγκριση με 32 έως 50 δευτερόλεπτα που τους διέθεταν προηγουμένως. Διαπλατύνθηκαν τα κράσπεδα ώστε να συντομευθεί η απόσταση   διέλευσης, και διευρύνθηκαν οι ενδιάμεσες νησίδες και κατασκευάστηκαν  προστατευτικοί φραγμοί γύρω τους. Προστέθηκαν περισσότερες διαβάσεις και τοποθετήθηκε περίφραξη κατά μήκος ολόκληρης της λεωφόρου για  να αποτρέψει το περπάτημα στο οδόστρωμα.

Επίσης καταργήθηκαν δύο από τις 12 λωρίδες κυκλοφορίας αυτοκινήτων για να επιβραδυνθεί η κυκλοφορία, και έμειναν 10 λωρίδες— έξι απ αυτές για όσους διασχίζουν την λεωφόρο (τρεις σε κάθε κατεύθυνση), δύο για να εξυπηρετούν τα δημόσια λεωφορεία και την έξοδο σε τοπικούς δρόμους, ενώ δύο μετατράπηκαν σε λωρίδες στάθμευσης. Φωτογραφικές κάμερες τοποθετήθηκαν για να εντοπίζουν τους οδηγούς που παραβιάζουν τους κόκκινους σηματοδότες.

Δεν ήταν αρκετά. Ενώ υπήρξε μια άμεση μείωση σε θανάτους από τροχαία, το 2013 ήρθε πάλι μια    αύξηση, με οκτώ θανατηφόρες συγκρούσεις στις έξι από τις οποίες εμπλέκονταν πεζοί. «Έπρεπε να   φρεσκάρουμε την οπτική μας», είπε η A.M. Doherty, Διευθυντής Μεταφορών της πόλης. «Οι άνθρωποι σκοτώνονταν ακόμα, έτσι ξέραμε ότι έπρεπε να κάνουμε κάτι δραματικό για να κάνουμε την κυκλοφορία στο δρόμο ασφαλέστερη»

Ο Δήμαρχος de Blasio, ο οποίος ανέλαβε τα καθήκοντά του το 2014, αποφάσισε τη μείωση του ορίου ταχύτητας στη λεωφόρο του Queens  από  τα 30 μίλια (50 km)  στα 25 μίλια (40 Km)/ώρα — το νέο καθορισμένο όριο ταχύτητας της πόλης — παρακάμπτοντας τους μηχανικούς κυκλοφορίας της πόλης που ήθελαν να διατηρήσουν υψηλότερα όρια ταχύτητας σε κάποιες μεγάλες οδικές αρτηρίες.

Ο Δήμαρχος χαρακτήρισε τη λεωφόρο σαν τον «μακράν χειρότερο υπαίτιο» όταν αναφέρθηκε στους  δρόμους με τα θανατηφόρα τροχαία στη συνέντευξη του. Παραφράζοντας μια φράση από ένα τραγούδι του Frank Sinatra, είπε «εάν θα μπορούσαμε να διορθώσουμε το πρόβλημα εκεί, θα μπορούμε να το διορθώσουμε οπουδήποτε.»

«Το Queens Boulevard είναι το απόλυτο παράδειγμα του τι ήταν λάθος σε αυτή την πόλη επί δεκαετίες. Αγαπώ την πόλη μου, αλλά κάτι δεν πήγαινε καλά: να έχουμε ένα δρόμο που να ονομάζεται η Λεωφόρος του Θανάτου και να το δεχόμαστε…»

Από τότε, η Διεύθυνση Μεταφορών έχει επενδύσει 4 εκατομμύρια δολάρια για τον επανασχεδιασμό της λεωφόρου, συμπεριλαμβάνοντας ποδηλατόδρομους και περισσότερες διαβάσεις και χώρους για τους πεζούς στις νησίδες που σταματάνε όταν την διασχίζουν και για τον επανασχεδιασμό των λωρίδων κυκλοφορίας των αυτοκινήτων ώστε να μειωθούν οι συγκρούσεις ιδιαίτερα αυξημένες μεταξύ των οχημάτων που διέσχιζαν την λεωφόρο και αυτών της τοπικής κυκλοφορίας. Τοποθέτησαν επίσης κάμερες για να εντοπίζουν τους οδηγούς που έτρεχαν κοντά σε δύο σχολεία.

Η μέση ταχύτητα το μεσημέρι στη λεωφόρο, στην ανατολική κατεύθυνση, μειώθηκε σε 25.6 μίλια/ώρα (41.2km/h) το 2016 από 28.7 (46.2) το 2014 και στη δυτική κατεύθυνση μειώθηκε σε 27,3 μίλια/ώρα (43.93km) από 31,5 (50.70).

Προηγούμενα οι κάτοικοι περπατούσαν βιαστικά στις διαβάσεις για να περάσουν τις  πολλαπλές λωρίδες κυκλοφορίας που υπήρχαν. Κάποιοι είπαν ότι πλέον δεν ανησυχούν τόσο πολύ όταν χρειάζεται να περάσουν το δρόμο, αν και παρέμεναν πάντα προσεκτικοί.

«Εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι επικίνδυνο επειδή έχουμε ακόμα αυτοκίνητα που παραβιάζουν το κόκκινο και οι άνθρωποι δεν προσέχουν όταν διασχίζουν το δρόμο» είπε L. Norton κάτοικος της περιοχής.

Κάτοικοι παραπονέθηκαν ότι η επιβράδυνση της κυκλοφορίας προκάλεσε κυκλοφοριακή συμφόρηση και έφερε περισσότερους ποδηλάτες, οι οποίοι δεν λαμβάνουν σοβαρά υπ όψη τους πεζούς. Είπαν επίσης ότι οι ποδηλατόδρομοι κατάργησαν θέσεις parking και καθιστούν πιο δύσκολες τις παραδόσεις εμπορευμάτων.

Αλλά για Lizi Rahman, οι ποδηλατόδρομοι εκπληρώνουν μια υπόσχεση που έκανε στον εαυτό της αφότου ο 22χρονος γιος της, Asif, χτυπήθηκε και σκοτώθηκε από ένα φορτηγό, ενώ οδηγούσε το ποδήλατο του στο δρόμο το 2008. Από τότε, η κα Rahman έχει γίνει ένας από τους πλέον ένθερμους υποστηρικτές των ποδηλατοδρόμων. «Δεν θα φέρει τον γιο μου πίσω» είπε, αλλά πρόσθεσε ότι τώρα «ίσως άλλα άτομα θα είναι ασφαλή.»

Οι μεγαλύτερες αλλαγές είναι ακόμα να έρθουν στο Queens Boulevard. Το 2019, στην πόλη αναμένεται να ξεκινήσει ένα έργο 255 – εκατομμυρίων δολαρίων που θα προσθέσει μια πλατιά,  δεντροφυτευμένη νησίδα, με παγκάκια και μια συνεχόμενη γραμμή ποδηλασίας και πεζοπορίας. Η κα Doherty, δήλωσε ότι αυτή οραματίστηκε ένα «γραμμικό πάρκο» που θα μπορούσαν να το απολαμβάνουν όλοι οι χρήστες της λεωφόρου.

«Θέλουμε να είναι ένα μέρος όπου οι άνθρωποι θέλουν να έρθουν» είπε.

ΠΗΓΗ: The New York Times  Dec 3, 2017

Διαβάστε σχετικά με το Οραμα Μηδεν στη Ν. Υόρκη:

Οδική Ασφάλεια – Όραμα Μηδέν!!! 2014: Η Αμερική ανακαλύπτει τη Σουηδία

Μετά απο 36 χρόνια αγώνων ο Δήμαρχος έδιωξε τα αυτοκίνητα απο τα πάρκα.

 

 

Ευχές για μείωση των τροχαίων, αγώνας για αύξηση των πωλήσεων αυτοκινήτων.

Ετικέτες

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Τον Ιούνιο του 2017 το Ευρωπαικό Συμβούλιο για την Ασφάλεια των Μεταφορών (ETSC) δημοσιοποίησε την ετήσια έκθεση του για την κατάσταση της Οδικής Ασφάλειας στις χώρες της Ευρωπαικής Ένωσης  επεξεργαζόμενο τα στοιχεία που είχαν υποβάλλει οι χώρες για το 2016.  (ΕΔΩ). 25.671 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους στο ευρωπαικό οδικό δίκτυο τη χρόνια που πέρασε και αν δεχτούμε την αναλογία που η Ευρωπαική Επιτροπή έχει υιοθετήσει (4 σοβαρά τραυματίες για κάθε νεκρό) πάνω απο 100.000 άνθρωποι τραυματίστηκαν σοβαρά με πιθανή μια μόνιμη αναπηρία.

Το πρώτο σημαντικό στοιχείο που προέκυψε απο την ανάγνωση των αποτελεσμάτων είναι το γεγονός πως για τρίτη συνεχή χρονιά ο αριθμός των θανάτων από τροχαίες συγκρούσεις, παρά τις προσδοκίες και τις ευχές, δεν μειώνεται. Άμεση συνέπεια του γεγονότος αυτού είναι να φαντάζει πλέον ανέφικτος ο στόχος που είχε τεθεί από το 2010 από την Ευρωπαϊκή Ένωση  για μείωση κατά 50% των θανάτων από τροχαία στη δεκαετία 2011-2020. Ο ίδιος στόχος είχε τεθεί, χωρίς να επιτευχθεί και για την δεκαετία 2001 – 2020.

To δεύτερο σημαντικό στοιχείο είναι πως η πιθανότητα θανάτου στο οδικό δίκτυο για όσους κυκλοφορούν στο ευρωπαικό οδικό δίκτυο (με οποιαδήποτε ιδιότητα: πεζού, ποδηλάτη, οδηγού ή επιβάτη μηχανοκίνητου κλπ) διαφέρει σημαντικά από χώρα σε χώρα. Ενώ υπάρχει μια ομάδα χωρών με λιγότερους από 30 νεκρούς ανα εκατομμύριο κατοίκων την ίδια στιγμή μια άλλη ομάδα χωρών  έχει από από 81 έως 100 νεκρούς ανά εκατομμύριο. Θάταν κωμικό, αν δεν ήταν τραγικό να προσπαθεί κανείις να εξαγάγει «ένα ευρωπαικό μέσο όρο» στο θάνατο όταν η ανισότητα είναι χαώδης. Ιδεολογήματα τέτοιου τύπου που διακινούνται από τις επίσημες αρχές τα τελευταία είκοσι χρόνια δεν βοήθησαν κανέναν να νιώσει και να κυκλοφορεί  ασφαλέστερα στο οδικό δίκτυο πχ της Ρουμανίας ή της Ελλάδας ούτε να νιώσει ανασφαλής κυκλοφορώντας στη Σουηδία ή τη Μ. Βρετανία. Αν πιστέψουμε τα στοιχεία που έχουν κατατεθεί από τις ίδιες τις χώρες, το 2016 η πιθανότητα θανάτου στο οδικό δίκτυο στην Ελλάδα ήταν τριπλάσια από την Νορβηγία, την Ελβετία τη Σουηδία και το Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ στην Ρουμανία και την Βουλγαρία η πιθανότητα ήταν τετραπλάσια.

Η ανισότητα αυτή ήταν εμφανής και στον απολογισμό της δεκαετίας 2001 – 2020 και φαίνεται να παραμένει αμετάβλητη ή με πολύ μικρές διαφοροποιήσεις. Σε ενα γενικό επίπεδο θα μπορούσε κανείς να παρατηρήσει πως στην Ευρωπαική ήπειρο, την ασφαλέστερη απο άποψη οδικής ασφάλειας ήπειρο στον κόσμο, η πιθανότητα θανάτου στο οδικό δίκτυο αυξάνει όσο χαμηλότερο είναι το εισόδημα της χώρας. Τα αποτελέσματα αυτά επιβεβαιώνουν τις διαπιστώσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, εδώ και μια δεκαπέντε χρόνια τουλάχιστον πως οι χώρες μέσου και χαμηλού εισοδήματος παρότι αναλογικά κατέχουν μικρότερο αριθμό μηχανοκίνητων οχημάτων έχουν συντριπτικά μεγαλύτερο αριθμό τροχαίων συγκρούσεων τραυματισμό και θανάτων σε σχέση με τις υψηλού εισοδήματος χώρες.

Σημειώνουμε εδώ ότι τα στοιχεία αποστέλλονται από τις στατιστικές υπηρεσίες κάθε χώρας με βάση τα δεδομένα των αστυνομικών αρχών και όχι των υπηρεσιών Υγείας. Καθως επίσης πως στις χώρες της Ευρωπαικής Ενωσης κάθε θύμα τροχαίου που επιβιώνει τριάντα ημέρες μετά το συμβάν και πεθαίνει στη συνέχεια δεν καταγράφεται ως θύμα τροχαίου…

Υπάρχει “Ευρωπαική πολιτική για την Οδική Ασφάλεια”;

Τα αποτελέσματα που καταγράφηκαν το 2016, εκτος απο προάγγελος αποτυχίας σε σχέση με τους στόχους που έχουν τεθεί είναι ενδεικτικά του τι σημαίνει η υποτιθέμενη ευρωπαικη στρατηγική για την οδικη ασφάλεια.

Το 2016 οι χώρες της Ευρωπαικής Ενωσης παραμένουν (με έξι χρόνια καθυστέρηση) στον στόχο που είχε τεθεί για το 2010: Να μειωθεί ο αριθμός των νεκρών από τροχαίες συγκρούσεις κατά 50% σε σχέση με το 2001.

Αν κανείς έπαιρνε στα σοβαρά τους στόχους που τέθηκαν και δεν ακροβατούσε με στατιστικές αλχημίες θα έβλεπε με την πρώτη ματιά πως οι 55.052 νεκροί του 2001 αν είχαν υποδιπλασιαστεί το 2010 θα γινόταν 27.546. Και αν σαν βάση εκκίνησης της δεκαετίας 2011-2020 χρησιμοποιούνταν τα αποτελέσματα αυτής της “ποθητής” τάσης μείωσης κατά 50% για τη δεύτερη δεκαετία αυτό θα σήμαινε οτι θα φτάναμε σε ενα επίπεδο με λιγότερους απο 13.000 θανάτους απο τροχαία το 2020.. Η σταθεροποίηση στο επίπεδο των 25 -26.00 θανάτων τα τέσσερα τελευταία χρόνια (2013: 26.025, 2014: 26,020, 2015: 26.190, 2016: 25.671) δείχνει καθαρά πως οπως εξελίσσονται τα πράγματα φαντάζει αδιανόητο (εκτός και αν έχουμε κάποια εκρηκτική μακρόχρονη αύξηση των τιμών των καυσίμων) ο αριθμός να κατέβει κάτω απο τις 20.000 το 2020. Ακόμα και αν δεχτούμε τις στατιστικές μεθοδεύσεις που ακολουθεί η Ευρωπαική Επιτροπή η αποτυχία είναι παταγώδης. Πέρνωντας ως βάση τους αναφερόμενους 30.804 νεκρούς του 2011 ο στόχος 50% σήμαινε περίπου 15.000.

Η αριθμητική του θανάτου

Σύμφωνα με τα ανακοινωθέντα στοιχεία την τελευταία εξαετία (2011-2016) σαν αποτέλεσμα κάθε μορφής τροχαίων συγκρούσεων στις χώρες της Ευρωπαικής Ένωσης έχασαν την ζωή τους τουλάχιστον 136.967  άνθρωποι. Για να έχουμε μια ισοδύναμη, αλλά πολυ πιο δυνατή εικόνα, αυτό σημαίνει πως στο διάστημα αυτο εξαφανίστηκε ο πληθυσμός μια πόλης όπως η Λαρισα, η Στάρα Ζαγορά, η Οξφόρδη, το Ινγκολσταντ, η Φότζια, η Λιμόζ,  ή το Ααλμποργκ.

Για την ιδια περίοδο ο αριθμός των σοβαρά τραυματιών με αυξημένη πθανότητα μόνιμης αναπηρίας εκτιμάται στους   547.868, όσος περίπου ο πληθυσμός μια πόλης όπως ο Πειραιάς, το Ρότερνταμ, η Γλασκώβη, το Πόζναν, το Ελσίνκι, η Μάλαγα, το Βίλνιους, η Βρέμη, ή η Λισαβόνα,

Αυτά είναι τα αποτελεέσματα της άρνησης της Ευρωπαικής Επιτροπής να υιοθετήση την πολιτική «Οραμα Μηδέν» για το σύνολο της Ευρώπης. Είναι τα αποτελέσματα της άρνησης της υιοθέτησης μιας κοινης πολιτικής όσον αφορά στους παράγοντες κινδύνου που αποδεδειγμενα αυξάνουν την πιθανότητα εμπλοκής σε τροχαία σύγκρουση. Η κάθε χώρα μπορει να έχειτα ορια ταχύτητας και τα όρια συγκεντρωσης αλκοόλ στο αιμα των οδηγών που αυτή θέλει. Να τιμωρεί τον φόνο από τροχαίο και να αποτιμά την ανθρώπινη ζωή, την ζωή των θυμάτων.

Για να είμαστε δίκαιοι ωστόσοι ένα κοινό πανευρωπαικό κεκτημένο: Το τροχαίο τραύμα δεν είναι ζήτημα Δημόσιας Υγείας. Η πρόληψη του δεν αφορά τα υπουργεία Υγείας αλλα τα υπουργεία…Μεταφορών.

Ευχές για τη μείωση των τροχαίων και αγώνας για την αύξηση των πωλήσεων αυτοκινήτων: Ο ευρωπαικός δρόμος για την οδική ασφάλεια.

Ας ετοιμαστούμε για τον «νέο» στόχο της μείωσης κατά 50% των θανάτων την δεκαετία 2021-2030. Σιγά σιγά σε μερικές δεκαετίες ή και αιώνες θα συμπέσουμε με το όραμα Μηδέν.

Θεσσαλονίκη 21-24 Σεπτεμβρίου, συνέδριο για τις ευρωπαικές πολιτικές για την υγεία.

Ετικέτες

ΘΕΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

Η Διεθνής Ένωση Πολιτικής Υγείας (International Association of Health Policy – IAHPE), σε συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλο­νίκης και το Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου διοργανώνουν το 18ο Συνέδριο της Ένωσης, στη Θεσσαλονίκη από τις 21 ως τις 24 Σεπτεμβρίου 2017.

Ακολουθώντας μια παράδοση 41 χρόνων, το συνέδριο της IAHPE θα επικεντρώσει στις σύγχρονες αναδιαρθρώσεις των συ­στημάτων υγείας και των πολιτικών υγείας στην Ευρώπη στα πλαίσια της τρέχουσας καπιταλιστικής κρίσης και ανασυγκρότησης. 

Ο SOS ΤΡΟΧΑΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ είναι ένας απο τους επίσημους υποστηρικτές του συνεδρίου και θα συμμετάσχει σ αυτό θέλοντας να προβάλει την ανάγκη το ζήτημα των τροχαίων συγκρούσεων και το θυμάτων τους να αντιμετωπιστεί πανευρωπαικά σαν ζήτημα Δημόσιας Υγείας, κατι που δεν ισχύει σήμερα μια και αποκλειστικά αρμόδιοι για την «διαχείριση του θέματος έχουν οριστεί απο την Ευρωπαική Ένωση ο επίτροπος Μεταφορών και το σε κάθε κράτος σχετικά υπουργεία.

Ταυτόχρονα θα προβάλουμε την ανάγκη υιοθέτησης μια κοινής ευρωπαικής πολιτικής που θάχει σαν κριτήριο τις ανάγκες των ανθρώπων και όχι των οχημάτων και των παραγωγών τους. Με κοινά όρια ταχύτητας, όρια αλκοόλ στο αίμα, κοινή διοικητική και ποινική αντιμετώπιση της παραβατικότητας, αξιόπιστες δωρεάν υπηρεσίες περίθαλψης και συμπαράστασης στα θύματα και ενα ενιαίο στόχο για τον περιορισμό του τροχαίου τραύματος, του θανάτου και της αναπηρίας που δεν μπορεί να είναι άλλος απο το Όραμα  Μηδέν.

Η έναρξη του συνεδρίου θα γίνει την Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου, στις 5:00 μ.μ., στην Αίθουσα της Παλιάς Φιλοσοφικής του ΑΠΘ με ομιλητές τους:

Αλέξης Μπένο, καθηγητής Κοινωνικής Ιατρικής ΑΠΘ (Ελλάδα)
Feride Aksu Tanik, πρόεδρος Διεθνούς Ένωσης για την Πολιτική Υγείας, καθηγήτρια σε διαθεσιμότητα από το καθεστώς Ερντογάν (Toυρκία)
Vicente Navarro, ιδρυτικό στέλεχος της Ένωσης, Πανεπιστήμιο John Hopkins University (ΗΠΑ)
David Himmelstein, καθηγητής City University της Νέας Υόρκης (ΗΠΑ).

Το bog του Συνεδρίου: ΕΔΩ πληροφορίες στα ελληνικά: ΕΔΩ

Περισσότερα: Ένα δικό μας συνέδριο, του Δημοσθένη Παπαδάτου – Αναγνωστόπουλου: ΕΔΩ

 

 

 

Η ουτοπία συναντά την πραγματικότητα

Ετικέτες

ΘΕΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

 

Φαντάσου ότι κυκλοφορείς σε μια πόλη, όπου τα αυτοκίνητα δεν είναι το κυρίαρχο στοιχείο. Υπάρχουν μεν, αλλά δε μαρσάρουν, δεν τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα στον αστικό ιστό, δίνουν προτεραιότητα στον πεζό, περιμένουν όταν έχουν πράσινο σε δεξιά στροφή να περάσει πρώτα ο ποδηλάτης. Σέβονται το παιδί που κυκλοφορεί μόνο του στο δρόμο, παρκάρουν μόνο σε προκαθορισμένες θέσεις. Φαντάσου οδηγούς που σέβονται τα όρια ταχύτητας, ακόμα και όταν αυτά είναι 20 ή 30 μίλια ανά ώρα.

Φαντάσου μια πόλη φιλική στους ανθρώπους που κινούνται με αναπηρικά αμαξίδια. Μόνοι τους χωρίς συνοδό κινούνται στους ποδηλατόδρομους με ταχύτητα που αγγίζει αυτή των ποδηλατών σε πλήρη αρμονία με αυτούς.

Φαντάσου στάσεις λεωφορείων όπου περιμένουν μαζί νέοι, ηλικιωμένοι, μαμάδες με καρότσια και μια παρέα που μόλις βγήκε από ένα εστιατόριο γελώντας, ενώ ένα μέλος της παρέας είναι σε αμαξίδιο. Φαντάσου ένα λεωφορείο που έχει ειδική πόρτα με σήμανση για αμαξίδια και παιδικά καρότσια και που κανένας δε θεωρεί χάσιμο χρόνου το 1′ που χρειάζεται για να επιβιβαστούν σ’ αυτό τα άτομα με κινητικές δυσκολίες.

Φαντάσου εκατοντάδες ανθρώπους όλων των ηλικιών να πηγαίνουν καθημερινά στις δουλειές τους με ποδήλατο, γονείς να μεταφέρουν τα παιδιά τους στον παιδικό σταθμό επίσης με ποδήλατο, μικρούς μαθητές νηπιαγωγείου που κάνουν μάθημα ποδηλάτου και πατινιών στην πλατεία της γειτονιάς με τις δασκάλες τους.

Φαντάσου φαρδιά πεζοδρόμια με ξεκάθαρους χώρους κίνησης πεζών και ποδηλατών όταν αυτοί συνυπάρχουν ή ακόμα ειδικά διαμορφωμένους ποδηλατόδρομους και στις δυο πλευρές του δρόμου στους οποίους χωράνε 3 και 4 ποδήλατα το ένα δίπλα στο άλλο. Φαντάσου ακόμα φανάρια για ποδηλάτες κάτω από τα φανάρια των αυτοκινήτων, που μάλιστα ανάβουν νωρίτερα από αυτά των μηχανοκίνητων οχημάτων, δίνοντας ουσιαστικά προτεραιότητα στον ποδηλάτη.

Φαντάσου μια πόλη με 10 τουλάχιστον πάρκα στο μέγεθος αεροδρομίων, με ελεύθερους χώρους σε κάθε γειτονιά, με πλατείες και ευφάνταστες παιδικές χαρές, που δίνουν τη δυνατότητα στα παιδιά να σκαρφαλώσουν, να βραχούν, να παίξουν με χώμα και με άμμο, να λερωθούν.

Φαντάσου μια πόλη που όταν ανοίγεις το παράθυρό σου δε μυρίζεις καυσαέριο και το μπαλκόνι δεν είναι μαύρο απ’τη μουτζούρα. Μπορείς να μυρίσεις τη βροχή που έρχεται, τα λουλούδια που ανθίζουν, ακόμα και το βρεγμένο χώμα μετά τη βροχή.

Τώρα κλείσε τα μάτια και φαντάσου πως κινείσαι σε μια τέτοια πόλη. Σκέψου πως μεγαλώνεις τα παιδιά σου εκεί. Πως νιώθεις?

Κράτα αυτό το συναίσθημα, άνοιξε τα μάτια και κοίταξε το δρόμο κάτω από το σπίτι σου – αν μένεις στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη ή κάποια άλλη  ελληνική πόλη νιώθεις αμέσως το χάσμα.

Κι όμως η πόλη που φαντάστηκες δεν είναι ουτοπία. Οι φωτογραφίες αποδεικνύουν πως αυτά που στην Ελλάδα μοιάζουν με σενάρια επιστημονικής φαντασίας σ’ άλλες χώρες είναι η “πεζή καθημερινότητα”.

Κι όταν μιλάς με Σουηδούς πολίτες και ρωτάς: Μα πως σας ήρθε το Όραμα Μηδέν;” καταλαβαίνεις πλήρως την απάντηση που σου δίνουν : “ Μπορεί να ακούγεται ουτοπία το Μηδέν, αλλά όταν σχεδιάζεις εθνικό πλάνο για την οδική ασφάλεια κανένα άλλο πλάνο δε φαίνεται ικανοποιητικό εκτός από το μηδενισμό των θανάτων από τροχαία”

* Φωτογραφίες από Βερολίνο και Κοπεγχάγη, Ιούλιος 2016. Μέλη του συλλόγου SOS Τροχαία Εγκλήματα βρέθηκαν εκεί φέτος το καλοκαίρι και δε μπόρεσαν να μην παρατηρήσουν τις «πολιτισμικές» διαφορές!

. 

Όραμα μηδέν αυτοί; Ορατότητα μηδέν εμείς! Αμπώς;

Ετικέτες

οδική ασφάλεια

Το Vision zero (όραμα μηδέν) είναι ένα πρόγραμμα οδικής ασφάλειας που ξεκίνησε η Σουηδία και έχει υιοθετηθεί από αρκετές ακόμα χώρες. Ο στόχος του προγράμματος, με μία πρόταση, είναι: καμία απώλεια ζωής δεν είναι αποδεκτή.

“Μα καλά, δεν είναι υπερβολικά αισιόδοξος στόχος;” ρωτήσαμε, ομολογώ προβοκατόρικα, ένα φίλο Σουηδό. Η απάντησή του, όμως, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για εξυπνάδες: “Αν δεν είναι η μηδενική απώλεια το όραμά σου, πόσες χαμένες ανθρώπινες ζωές οραματίζεσαι εσύ;”.

Με αφορμή το “κόψιμο” ενός φίλου στην εξέταση οδήγησης για δίπλωμα μοτοσυκλέτας, κάναμε μια βόλτα στην περιοχή πίσω από το υπουργείο μεταφορών, εκεί που “δοκιμάζονται σε πραγματικές συνθήκες” – κατά τα λεγόμενα του εξεταστή -, οι υποψήφιοι οδηγοί. Δήμος Παπάγου – Χολαργού.

Όπως αποδεικνύεται και από τις φωτογραφίες παρακάτω, είναι προφανές ότι εδώ μιλάμε όχι για Vision zero (όραμα μηδέν), αλλά για Visibility zero (ορατότητα μηδέν). Περίπου τα μισά σήματα της τροχαίας, στους δρόμους χαμηλής κυκλοφορίας είναι είτε άφαντα είτε δυσδιάκριτα. Και ενώ οι εξεταστές γνωρίζουν την κατάσταση, δίνουν εντολή στους εξεταζόμενους να στρίψουν π.χ. αριστερά σε δρόμους που το απαγορευτικό είναι ορατό μόνο αφού στρίψεις. “Δυστυχώς κοπήκατε”. Η κοινωνία γλίτωσε από έναν ακόμα “επικίνδυνο” οδηγό.

Η χώρα μας δεν έχει υιθετήσει το vision zero. Θεωρώντας ότι ο δήμος στους δρόμους του οποίου γίνεται η εξέταση, το υπουργείο που εκδίδει τα διπλώματα, η τροχαία, οι εξεταστές και οι δάσκαλοι οδήγησης, όλοι τους είναι μέρος αυτού που ονομάζουμε “εθνική πολιτική για την οδική ασφάλεια”, προσπαθήσαμε να σκιαγραφήσουμε τους βασικούς άξονες αυτής της πολιτικής, όπως εφαρμόζεται στην πράξη. Επιπλέον, όλοι οι άξονες φαίνονται να είναι επαρκώς κοστολογημένοι (ειδικά στις μέρες που ζούμε, αυτό μετράει ιδιαίτερα).

• Άξονας 1: Ασφαλής οδήγηση, είναι η οδήγηση που γίνεται σε ευχάριστο κατάφυτο περιβάλλον (ζούγκλα της ασφάλτου).
  Αφήνουμε τα φυτά και τα δέντρα να μεγαλώσουν ανεξέλεγκτα. Ήδη τα μισά σήματα της τροχαίας έχουν καλυφθεί. Μέχρι το τέλος του έτους θα έχουν καλυφθεί και τα υπόλοιπα. Και αυτό είναι δέσμευση.
  Επιπλέον εξοικονομούμε πόρους του φορολογούμενου πολίτη κάνοντας περικοπές στην υπηρεσία πρασίνου.
  

  Στο άγιο αττικό χώμα ευδοκιμούν πάνω από 1.200 ενδημικά είδη.

• Άξονας 2: Ασφαλής οδήγηση είναι η οδήγηση που γίνεται σαν παιχνίδι (βρες τα σήματα που λείπουν).
  Κρύβουμε τα σήματα, δεν τα βάζουμε όλα, δεν τα συντηρούμε. Σύντομα θα κυκλοφορήσει και application για κινητά στο ύφος του “πιάσε το πόκεμον” – “πιάσε το σήμα”. Θα καλούμε τους οδηγούς να χρησιμοποιούν το κινητό ενώ οδηγούν και θα εισπράτουμε περισσότερα πρόστιμα. Έτσι θα μπορούμε να αφαιρέσουμε περισσότερα σήματα, να κάνουμε την εξέταση για απόκτηση διπλώματος ακόμα πιό «απαιτητική» και το παιχνίδι περισσότερο διασκεδαστικό.
  

  Άλσος Παπάγου – εδώ πρασινίζουν και τα σήματα.

  

  Task: Βρες το σήμα που λείπει. Λύση: Απαγορεύεται η στροφή δεξιά.

  

  Task: Βρες το σήμα που λείπει. Λύση: Απαγορεύεται η στροφή αριστερά.

•  Άξονας 3: Ασφαλής οδήγηση είναι το αποτέλεσμα της απόκτησης διπλώματος μετά από πλήθος εξετάσεων (πολλαπλές δικλείδες προστασίας).
  Υποβάλλοντας τους υποψήφιους οδηγούς σε δοκιμασίες – παγίδες αυξάνουμε την πιθανότητα να “κοπούν” και παράλληλα τα έσοδα από τα παράβολα. Έτσι μπορούμε να δημιουργήσουμε ακόμα περισσότερες παγίδες. Προστατευτικές πάντα.
  

  Ποιός ποδηλάτης οδηγεί σωστά; (Απάντηση: και οι δύο).

  

  Ποιά πινακίδα τοποθετήθηκε πρώτη; (Λεωφ. Κωνσταντινουπόλεως / Δήμος Αθηναίων – Κέντρο διαλογής ΕΛΤΑ)

• Άξονας 4: Ασφαλής οδήγηση είναι η οδήγηση σε δρόμους χωρίς πεζούς και χωρίς ποδηλάτες (στη χώρα των αυτοκινητιστών/ποιητών – πατώ το γκάζι να με κάνουν όλοι χάζι -, οι πεζοί/ποδηλάτες δεν είναι ευπρόσδεκτοι).
  Αφαιρούμε συστηματικά χώρο από τους πεζούς στα πεζοδρόμια, φτιάχνοντας ποδηλατόδρομους που δεν εξυπηρετούν κανέναν. Έτσι, εμποδίζοντας την κυκλοφορία σε οποιονδήποτε πλέον των αυτοκινητιστών, προστατεύουμε τους ευάλωτους χρήστες του οδικού δικτύου. Κι όλα αυτά χωρίς να παίρνουμε ευρώ από τις αυτοκινητοβιομηχανίες και τις πετρελαϊκές εταιρείες, παρά μόνο απορροφώντας κονδύλια των ΕΣΠΑ, που αλλιώς θα λίμναζαν και θα βρωμούσαν.
  

  Παρεμπόδιση των πεζών… λόγω ποδηλατόδρομου (και του σήματος).

  

  Παρεμπόδιση των ποδηλατών… λόγω παγκακίου και περιπτέρου (ο ποδηλατόδρομος συνεχίζει κανονικά πίσω απ’το περίπτερο).

Γιατί τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς όραμα και σχέδιο. Όραμα μηδέν αυτοί; Ορατότητα μηδέν εμείς! Αμπώς; Τί έχεις να μας πεις τώρα κουτόφραγκε Σουηδέ;

Υ.Γ.1.: Πέρα από την πλάκα, η αλήθεια είναι ότι οι ξένοι αναγκάζονται να σχεδιάζουν πολιτικές και να καταφεύγουν σε οράματα γιατί δεν έχουν αυτό που έχουμε εμείς σε πλήρη αφθονία και μας προστατεύει. Οι ξένοι δεν έχουν το Θεό τους.

Υ.Γ.2.: Στη Σουηδία είναι εξαιρετικά δύσκολο να πάρεις άδεια οδήγησης. Η εξέταση περιλαμβάνει και τα παρακάτω:
α) κράτημα του οχήματος σε δρόμο με λάδια
β) εξέταση πορείας ΚΑΙ σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας – διαχείρηση της κίνησης
γ) φρενάρισμα με ταχύτητα 70 χλμ/ώρα και 90 χλμ/ώρα
Στην έρευνά μας για τη Σουηδία, δεν βρήκαμε δοκιμασίες-παγίδες. Φυσικά, το ότι δεν βρήκαμε δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. Άλλωστε και στην Ελλάδα δεν θα βρεις κάπου επίσημα να γίνεται λόγος για δοκιμασίες- παγίδες – αυτά είναι μόνο αποκυήματα της νοσηρής φαντασίας μας. Η επίσημη οδική πολιτική μετράει. Όχι άλλοι νεκροί σε τροχαία Παναγία μου.

Θ.Π.