Άκης Κάκος, ετών 29.

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί

Έφυγε από τη ζωή ξημερώματα Κυριακής στις 14/10/2018, κάνοντας την τελευταία του βόλτα, μια βόλτα που βάση μαρτύρων  ίσως να μην ήθελε ποτέ.

Σε έναν δρόμο χωρίς προστατευτικά και με τον οδηγό μεθυσμένο , το αυτοκίνητο έπεσε σε διώρυγα και ο αδερφός μου πνίγηκε.

Στο ίδιο αυτοκίνητο με το αδερφό μου Άκη Κάκο,  συνεπιβάτιδα ήταν η Στεφανία Μουλαρά, όπου έχασε άδικα κι αυτή την ζωής.

Άφησες πίσω σου ‘όλα σου τα όνειρα, την οικογένεια σου, τους φίλους σου. Ήσουν στην καλύτερη φάση της ζωής σου. ‘Ένα καταπληκτικό παιδί που αγαπούσες πολύ και σ’ αγαπούσαν πολύ!

Πόνος! Πόνος και θλίψη. Για πάντα.

Όλα άλλαξαν!

‘Ισως κάποια στιγμή να μαλακώσει μα πάντα θα με τρώει το γιατί,  το άδικο, ο τρόπος…

Δεν ξέρω πως πρέπει να σκεφτώ πιά. Να ακολουθήσω τις συμβουλές σου; Nα γίνω πιο δυνατή;  Να είμαι χαρούμενη;

Αυτά μου έλεγες πάντα σοφό μου παιδί! Μα πώς να το κάνω αυτό;  Νιώθω ότι σε προδίδω όταν γελάσω , όταν τολμήσω να κάνω σχέδια. Σχέδια;

Κι εσύ;

Εσύ που είσαι;

Το μόνο που με κρατάει είναι τα ανιψάκια σου που ήθελα να σε γνωρίσουν. Θα τους μιλάω πάντα για σένα, να μάθουν τι υπέροχο πλάσμα ήσουν και εύχομαι πραγματικά να σου μοιάσουν!

Θυμάμαι που κάποτε μου είχες πει ότι δεν σου αρέσει αυτός ο κόσμος, πολύ άδικος! Πόσο δίκιο είχες!

Οφείλω, λοιπόν να πολεμήσω για αυτό το άδικο και εκεί θα σταθώ.

Λατρεμένε μου αδερφέ ,μου λείπεις και σ’ αγαπώ τόσο δυνατά!

Εύχομαι να είσαι καλά εκεί ψηλά!

Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ!

Καλή αντάμωση

Η αδερφή σου Χριστίνα

Advertisements

Τροχαία εγκλήματα: πόσο αξιόπιστες είναι οι στατιστικές;

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Πριν λίγες ημέρες η Ελληνική Στατιστική Αρχή εξέδωσε τα οριστικά στοιχεία για τις τροχαίες συγκρούσεις (“ατυχήματα” στην ελληνική), τους θανάτους και τους τραυματισμούς από αυτές στη χώρα μας στη διάρκεια του 2017.

Όπως είναι γνωστό η ανακοίνωση των οριστικών στοιχείων καθυστερεί αρκετά προκειμένου σ αυτά να καταγράφεται η τελική έκβαση των τραυματιών μετά από ενημέρωση της εξέλιξης τους από τις αρμόδιες υπηρεσίες.

Η έκδοση που δημοσιοποιήθηκε (ΕΔΩ) είναι εντυπωσιακά αναβαθμισμένη, τόσο σε στοιχεία, όσο και σε αναλύσεις σε σχέση με τις εκθέσεις προηγουμένων ετών (θα επανέλθουμε σε επόμενη ανάρτηση) γεγονός που δείχνει πως η Ελληνική Στατιστική Αρχή αποφάσισε να δουλέψει πολύ πιο μεθοδικά πάνω στο θέμα των τροχαίων συγκρούσεων πράγμα που δίνει τη δυνατότητα αξιοποίησης αυτής της εργασίας απ όσους χαράσσουν πολιτικές για την οδική ασφάλεια. Ωστόσο αυτοί που ασχολούνται λίγο πιο συστηματικά με το θέμα, με έκπληξη διαπιστώνουν μια εντυπωσιακή δυσαναλογία ανάμεσα στα προσωρινά (που δημοσιοποιήθηκαν πριν ένα χρόνο) και  τα οριστικά στοιχεία για το 2017 που έχει εκδώσει η ίδια υπηρεσία.

ΕΛΣΤΑΤ: Προσωρινά στοιχεία για 2017: 740 νεκροί…

Ενώ στα προσωρινά στοιχεία αναφέρονταν 740 νεκροί από “Οδικά Τροχαία Ατυχήματα” στη διάρκεια του 2017, στα οριστικά στοιχεία οι νεκροί μειώνονται σε 731. Καμία αιτιολόγηση – ερμηνεία δεν υπάρχει γι αυτή την “ανορθόδοξη” εξέλιξη. Καί στην Ελλάδα και διεθνώς το αναμενόμενο (και σταθερά καταγραφόμενο) είναι μια μικρή έστω αύξηση του αριθμού των νεκρών στα οριστικά στοιχεία, δεδομένου ότι αναπόφευκτα κάποιοι απο τους σοβαρά τραυματισθέντες θα «καταλήξουν» στη διάρκεια της νοσηλείας τους.

ΕΛΣΤΑΤ: οριστικά στοιχεία για 2017: 731 νεκροί

Ενδεικτικά στις αντίστοιχες εκθέσεις της ΕΛΣΤΑΤ για το 2016 ανακοινώθηκαν αρχικά 807 νεκροί (προσωρινά στοιχεία) οι οποίοι τελικά ανήλθαν στους 824 (τελικά στοιχεία).

Τι συνέβει λοιπόν το 2017 και εμφανίζεται αυτό το  παράδοξο γεγονός… οι “οριστικά νεκροί” να είναι “λιγότεροι” απο τους προσωρινά νεκρούς;

Μια δημόσια απάντηση είναι αναγκαία. Μιλάμε για ανθρώπους και όχι για αριθμούς, και μιλάμε για ένα πεδίο ναρκοθετημένο τουλάχιστον όπως προκύπτει απο τοποθετήσεις των πολιτικών κομμάτων (πάντα βέβαια όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση).

Τροχαία Εγκλήματα: παίζει κανείς με τις στατιστικές;

Στις 8 Μαίου 2002 (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ) 24 Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας κατέθεσαν ερώτηση στην οποία αμφισβητούσαν άμεσα την εγκυρότητα των ανακοινωθέντων στοιχείων αναφέροντας ανάμεσα σε άλλα:

“Τα επίσημα στοιχεία –για τα οποία όμως υπάρχει σοβαρή αμφισβήτηση, δεδομένου ότι φαίνεται να υπάρχουν αποδείξεις πως επιχειρείται μέσω αυτών μείωση της όλης  αρνητικής εικόνας– της Διεύθυνσης Τροχαίας του Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ. ως προς τα τροχαία ατυχήματα και τα θύματα των ατυχημάτων αυτών κατά την περίοδο των διακοπών του Πάσχα από 27/4/2002 έως και 7/5/2002 και ενώ δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί η επιστροφή όσων έφυγαν για τις διακοπές αυτές, είναι, εκ νέου εντελώς απογοητευτικά”. 

Λίγα χρόνια μετά, η κυβέρνηση είχε αλλάξει αλλά η αμφισβήτηση παρέμενε…

Στις 9 Απριλίου 2009 (κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας) 28 Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κατέθεσαν ερώτηση στην οποία αμφισβητούσαν άμεσα την εγκυρότητα των ανακοινωθέντων στοιχείων αναφέροντας ανάμεσα σε άλλα:            

 “Η « λογιστική μείωση», με αλχημείες, του αριθμού των τροχαίων ατυχημάτων και των θυμάτων και η συγκάλυψη του πραγματικού μεγέθους του προβλήματος. Με ποιον τρόπο; Άλλοτε μαγειρεύοντας και άλλοτε αποκρύβοντας τα επίσημα στοιχεία. Το Υπουργείο Εσωτερικών και η Τροχαία αναρτούν και κατεβάζουν στοιχεία για τα ατυχήματα στο site τους όποτε και όπως θέλουν. Διαφορετικά στοιχεία δίνει το ΕΚΑΒ και διαφορετικά η Τροχαία”.

Με δεδομένη την καχυποψία για την αξιοπιστία των στατιστικών που τα ίδια τα κόμματα που άσκησαν επί μακρόν την εξουσία ενέσπειραν η απάντηση στο θέμα που θίξαμε είναι κάτι περισσότερο από αναγκαία.

Μια διατεταγμένη υποεκτίμηση

Να σημειώσουμε, όπως αναφέρεται και στην ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ ότι:

 “Νεκρός θεωρείται το πρόσωπο εκείνο, του οποίου ο θάνατος επέρχεται την ίδια στιγμή ή μέσα σε διάστημα 30 ημερών από το ατύχημα (τον ορισμό αυτό ακολουθεί η Ελλάδα από 01.01.1996)”.

Η ευρωπαική αυτή “οδηγία” έχει ως αποτέλεσμα να μη θεωρούνται  και να μη καταγράφονται ως νεκροί από τροχαία όσοι πεθαίνουν μετά την 31η ημέρα από το συμβάν… Με δεδομένο ότι τα περισσότερα θύματα τροχαίων είναι νεαρά άτομα σε συνδυασμό με τις μεγάλες εξελίξεις στην αντιμετώπιση των βαριά τραυματιών, ένα ικανό ποσοστό σοβαρά τραυματιών ζει πάνω από τριάντα μέρες… αλλά χάνει την μάχη στη συνέχεια (ενδεικτικά ΕΔΩ). Αυτούς η στατιστική έχει εντολή να τους αγνοεί…(Παρόμοιο δεν υπάρχει για κανένα άλλο αίτιο θανάτου)

Η επιχείρηση υποεκτίμησης του αριθμού των νεκρών και των σοβαρά τραυματιών από τις τροχαίες συγκρούσεις δεν αφορά μόνο σ αυτό.

Όπως αναφέρει η ίδια έκθεση, πράγμα που συμβαίνει στις περισσότερες Ευρωπαικές χώρες για το θέμα του αριθμού των νεκρών και των τραυματιών από τροχαίες συγκρούσεις: “Η συλλογή των στοιχείων γίνεται από τις κατά τόπους Αστυνομικές και Λιμενικές Αρχές”.

Όσο πηγή πληροφόρησης δεν αποτελούν οι υπηρεσίες Υγείας ο αριθμός των νεκρών και των τραυματιών θα υποεκτιμάται και η αξιοπιστία των αποτελεσμάτων πάντα θα τελεί υπό αμφισβήτηση. Και από την επεξεργασία ελλιπών στοιχείων δεν θα προκύπτουν αποτελέσματα που θα μπορούν να αξιοποιηθούν ώστε να χαραχθεί μια αποτελεσματική πολιτική για τον δραστικό περιορισμό των τροχαίων.

Αλλά υπάρχει αλήθεια τέτοιο αίτημα;

Στεφανία, η αδερφή μου ετών 29.

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί

Στεφανία, η αδερφή μου ετών 29.

14/10/2018 έχασε την ζωή της και άφησε πίσω ένα κοριτσάκι ηλικίας 9 ετών.

Ο οδηγός του αυτοκίνητου, χωρίς άδεια οδήγησης, βρέθηκε με αλκοόλ 0,70 και χρήση ναρκωτικών ουσιών, το αυτοκίνητο έπεσε στη διώρυγα και η αδερφή μου πνίγηκε. Η διώρυγα δεν είχε προστατευτικά και ο δρόμος θυμίζει παλαιολιθική εποχή, ο ένας ρίχνει τις ευθύνες στον άλλο.

Στο ίδιο έγκλημα που έγινε στο Νεοχώρι Μεσολογγίου εκτός από την Στεφανία Μουλαρά έχασε τη ζωή του άλλος ένας επιβάτης, ο 29χρονος, κουμπάρος της, Άκης Κάκος. 

Πώς είναι λοιπόν να χάνεις κάποιον οριστικά από τη ζωή σου; Τι γίνεται μέσα σου, τι αλλάζει όταν χάνεις την αδερφή σου για πάντα… Πώς αυτό το πράγμα που λέγεται ζωή ξαφνικά σε εγκαταλείπει…

Μετά τον θάνατο, την απώλεια, χάνεις αμέσως ένα κομμάτι του εαυτού σου. Μαζί με αυτόν που φεύγει, φεύγει κάτι κι από σένα που δεν επιστρέφεται ποτέ. Τα χρόνια θα περάσουν 2,3,5 δεν έχει σημασία. Η απουσία θα είναι πάντα παρόν, η πληγή θα είναι πάντα ανοιχτή, οι αναμνήσεις μπροστά σου ολοζώντανες.

Υπάρχουν ακόμα στιγμές που φοβάμαι ότι αν γελάσω, αν κάνω όνειρα, θα την πληγώσω, θα νομίσει ότι την ξέχασα. Υπάρχουν στιγμές που αντιλαμβάνομαι έντονα την ματαιότητα των πραγμάτων, στιγμές που θυμώνω, που ρωτάω »γιατί », που κλαίω αλλά πάντα καταλήγω στο ίδιο συμπέρασμα: δεν είναι εδώ αλλά είναι πάντα μέσα στην καρδιά μου.

Πόσες φορές έχω προσευχηθεί να την δω ξανά στα όνειρά μου, να μιλήσω μαζί της, να την αγκαλιάσω, να ξαναδώ τις εκφράσεις του προσώπου της, το γέλιο της, το θυμό της, έστω μόνο την εικόνα της…

Κάποια στιγμή λοιπόν, θα χαμογελάσεις και πάλι αλλά το γέλιο σου θα κρατήσει μια στιγμή μοναχά και η εικόνα της θα περάσει αστραπιαία από το μυαλό σου. Θα βγείς ξανά έξω, θα αντιμετωπίσεις ξανά τον κόσμο αλλά εσένα το μυαλό σου θα μένει πάντα πίσω. Θα αρχίσεις να κάνεις όνειρα και πάλι, αλλά πάντα κάτι θα λείπει, κάτι δεν θα πηγαίνει καλά.Θα ανοίξεις ξανά το ραδιόφωνο αλλά πάντα, μα πάντα, κάποιο τραγούδι θα την θυμίζει.

Θα έρθουν και άλλες δύσκολες μέρες, λύπες, στεναχώριες καθημερινές αλλά εγώ δεν θα μπορώ να την πάρω τηλέφωνο να την ακούσω, να με εμψυχώσει, να με στηρίξει, έστω να ακούσω μια γλυκιά της κουβέντα, ένα αστείο της. Θα έρθουν μέρες που θα θέλω να νιώσω μαζί της και πάλι σαν παιδί αλλά ξέρω πως δεν πρόκειται να φανεί έξω από την πόρτα μου, δεν θα γελάσουμε, δεν θα πάμε για ψώνια μαζί, πράγματα καθημερινά, απλά, που εσύ μπορείς να τα κάνεις αλλά εγώ δεν θα μπορέσω να τα κάνω ποτέ ξανά.

Η ζωή θα συνεχιστεί, θα κάνει τον κύκλο της αλλά εμένα το παρελθόν θα συνοδεύει πάντα το παρόν μου. Πόσες φορές έχω προσευχηθεί να την δω ξανά στα όνειρά μου, να μιλήσω μαζί της, να την αγκαλιάσω, να ξαναδώ τις εκφράσεις του προσώπου της, το γέλιο της, το θυμό της, έστω μόνο την εικόνα της… Πόσες φορές έχω ξυπνήσει από τέτοιο όνειρο μέσα στη νύχτα και παρακαλούσα τον Θεό να μην με αφήσει να το ξεχάσω ως το πρωί… Πόσες φορές βλέπω τις φωτογραφίες της αλλά δεν μπορώ να την δω ζωντανή!

Πηγαίνοντας στο κοιμητήριο να την επισκεφτώ, ξέρω πως αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα, φεύγοντας, νιώθω πως επιστρέφω πίσω στο ψέμα, σε έναν ψεύτικο κόσμο, σε μια ρουτίνα χωρίς νόημα.

Χάνοντας, λοιπόν, την αδερφή σου χάνεις μαζί της τα παιδικά σας όνειρα, χάνεις χαμόγελα,στιγμές ευτυχίας και λύπης, χάνεις ένα σημαντικό κομμάτι της ψυχή σου που δεν θα μπορέσει ποτέ κανείς να σου το γεμίσει. Καμιά αγάπη, καμιά φιλία.

Ο θάνατος όμως, αφήνει συνήθως πίσω του μια παράξενη ελπίδα. Η δική μου ελπίδα είναι ότι κάποτε θα την ξαναδώ, θα την αγκαλιάσω, θα της πιάσω το χέρι και θα αρχίσουμε να μιλάμε ώρες ατέλειωτες όπως συνηθίζαμε να μιλάμε πάντα. Η δική μου ελπίδα είναι ότι είναι κάπου εκεί έξω και με κοιτάζει, με θυμάται όπως τη θυμάμαι και εγώ, γελά μαζί μου όταν γελάω, με προσέχει, με νιώθει… Με αυτήν την ελπίδα, λοιπόν, προχωρώ, μαζί της, πάντα. Περπατάμε μαζί χέρι-χέρι, μέχρι να την ξαναδώ, να την αγκαλιάσω και πάλι.

Αγαπημένη μου αδερφή, ξέρω πως περνάς πολύ καλά εκεί πάνω, αλλά κάθε φορά που θα νυχτώνει, θα σε περιμένω. Μην με ξεχνάς.

Εις το επανιδείν, η αδερφή σου,

Βικτώρια

Χίος: 4ο Τουρνουά Μπάσκετ Θοδωρής Τριπολίτης.

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί

Στις 21 Σεπτεμβρίου 2013 στα Ταμπάκικα της Χίου ο 20χρονος Θοδωρής Τριπολίτης, ένας νέος, ιδιαίτερα χαρισματικός άνθρωπος έχασε τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα. (Περισσότερα για το Θοδωρή: ΕΔΩ).

Αν και τόσο νέος το αποτύπωμα που άφησε είναι πολύ ισχυρό και καθημερινά τον θυμούνται και εκφράζουν την αγάπη τους άνθρωποι που το γνώρισαν στις σχολικές, αθλητικές, κοινωνικές δραστηριότητες.

Κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες το σωματείο του οποίου υπήρξε αθλητής, ο ΒΑΟΛ, διοργανώνει ένα τουρνουά μπάσκετ στη Μνήμη του.

Η Διεύθυνση Σχολικών Δραστηριοτήτων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Χίου σε ανάρτηση της σημειώνει:

* Κάθε Σεπτέμβρη, εδώ και τέσσερα χρόνια, τα μεγάλα μάτια τού Θοδωρή Τριπολίτη μάς ατενίζουν από την αφίσα του και το χαμόγελό του μας καλεί, από σχολικούς πίνακες ανακοινώσεων και βιτρίνες καταστημάτων τής πόλης. Μας καλεί στο τουρνουά μπάσκετ ανδρών, το αφιερωμένο, από το Β. Α. Ο. Λ. Χίου, στη μνήμη του (21-22-23 Σεπτέμβρη, στο κλειστό Δημοτικό Γυμναστήριο Χίου).

* Έτσι, ταξιδεύουμε ξανά και ξανά στη βαθιά θάλασσα της απουσίας του και εμπεδώνουμε τη διδαχή της : να προσέχετε τις ζωές σας και να τις θωρακίζετε αποτελεσματικά στους κινδύνους που παραμονεύουν.

4ο Τουρνουά Μπάσκετ Θοδωρής Τριπολίτης ανακοίνωση του ΒΑΟΛ

 Έχουμε μπει πλέον στην τελική ευθεία για το 4ο Τουρνουά Μπάσκετ Ανδρών «Θοδωρής Τριπολίτης» που διοργανώνει ο ΒΑΟΛ Χίου στη μνήμη του αδικοχαμένου αθλητή του και το οποίο πλέον τείνει να γίνει θεσμός. Με την αρωγή των συνδιοργανωτών Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου και Δήμου Χίου και τη συμπαράσταση του ΝΠΔΔ Χίου και της ΤΕ Χίου, θα βρεθούν στο παρκέ του Κλειστού, σε μια πρόβα τζενεράλε εν όψει του ξεκινήματος της νέας αγωνιστικής περιόδου, ο ισχυρός ΕΡΜΗΣ ΣΧΗΜΑΤΑΡΙΟΥ (Γ΄ Εθνική), η ανερχόμενη ΧΑΛΚΙΔΑ ΒΑSKETBALL ACADEMY (ΧΒΑ) (Α΄ ΕΣΚΑΣΕ), ο Πρωταθλητής Χίου ΦΟ ΒΡΟΝΤΑΔΟΥ και φυσικά ο ΒΑΟΛ ΧΙΟΥ στο κατώφλι της 4^ης συμμετοχής του στη Γ΄ Εθνική.

Την Παρασκευή 21, το Σάββατο 22και την Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου όσοι επιλέξουν να βρεθούν στις κερκίδες του Κλειστού Δημοτικού Γυμναστηρίου Χίου, θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν 6 συναρπαστικούς αγώνες αφιερωμένους στη μνήμη του 19χρονου αθλητή του Βούρειου που έφυγε για τη γειτονιά των αγγέλων εξ αιτίας τροχαίου 4 χρόνια πριν… Στο χώρο του Κλειστού θα λειτουργήσει, όπως κάθε χρόνο, έκθεση φωτογραφίας από τη σύντομη αλλά πολύπλευρη αθλητική και κοινωνική ζωή του Θοδωρή, ενώ καθ’ όλη τη διάρκεια των αγώνων θα πραγματοποιείται συγκέντρωση χρημάτων που θα δοθούν στην Στέγη Υποστηριζόμενης Διαβίωσης (Νεοχώρι, Χίος).

Με την ελπίδα ο Θοδωρής να αποτελέσει την αφορμή για περισσότερη προσοχή στους δρόμους και σεβασμό των κανόνων του ΚΟΚ από όλους ώστε να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα στην άσφαλτο, σας καλούμε να παρακολουθήσετε αγωνιζόμενες τις σπουδαίες ομάδες του φετινού τουρνουά, να συνδράμετε στην ενίσχυση των παιδιών της Στέγης και να κρατήσετε ζωντανή τη μνήμη του Θοδωρή μέσα από το 4ο Τουρνουά του και το φωτογραφικό ταξίδι της ζωής του…

Τί να κάνετε για να μην (ξανα)προσβληθεί η προσωπικότητά σας στο διαδίκτυο!

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί

Ναι, μέχρι στιγμής αντέξαμε πολλά… Δε θα σε βασανίσω, αγαπητέ αναγνώστη, ούτε με τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας εκείνες τις σπαρακτικές στιγμές του αποχωρισμού του παιδιού μας από ετούτον τον κόσμο. Πάνε 3 χρόνια πια και, μολονότι  έχουν ανεξίτηλα χαραχτεί στη μνήμη μας, εν τούτοις η ζωή,  με τη γλυκόπικρη γεύση της,  προχωράει …’δίχως να κοιτάζει τη δική μας μελαγχολία’ , που λέει κι ο ποιητής.

Η αντοχή μας, λοιπόν,  δοκιμάστηκε πάμπολλες φορές και  μετά από την αποχαιρετιστήρια τελετή … δοκιμάστηκε, μάλιστα,  και δοκιμάζεται από τότε που κυρίως,   συνερχόμενοι από το αρχικό σοκ της απώλειας του μονάκριβου παιδιού μας στην άσφαλτο, πήραμε την απόφαση της απόδοσης ευθυνών και της τιμωρίας των υπευθύνων με τα μέσα που μας παρέχουν  οι Νόμοι.

Νεφέλη Σπηλιοπούλου, 18 ετών.

Εδώ, ακριβώς, ήταν που  άρχιζε  το πιο δύσκολο  κομμάτι  για τον κοινωνικό περίγυρο, για τους άλλους, για σένα, αγαπητέ αναγνώστη. Στην απόφασή μας να μη συμβιβαστούμε με εξωδικαστικές συναλλαγές …ούτε με συμφωνίες ‘κάτω από το τραπέζι’, αφού η Νεφέλη ήταν μόλις 18 χρονών και άρα,  το άτομο, που  την ανέβασε στο μηχανάκι του κι αποφάσισε πως η σωματική της ακεραιότητα δεν ήταν περισσότερο σημαντική από τη δική του καταξίωση ως …οδηγού δίχως δίπλωμα,  έπρεπε να κυνηγηθεί δικαστικά. Είχαμε κι έχουμε χρέος στη μνήμη της να διεκδικήσουμε τη δικαίωσή της  με την απόλυτη διαφάνεια και καθαρότητα, αυτήν που μας στέλνει το βλέμμα της,  ελάχιστη ανακούφιση της ψυχούλας της για τη ζωή που ήθελε να ζήσει και της  τη στέρησε ένας άνθρωπος  που εκτός του ότι υπήρξε ανόητος εκείνη την ώρα, αποδείχτηκε εκ των υστέρων να στερείται ακόμα και της κοινής λογικής και ηθικής. Με μπόλικους συνυπαίτιους συμπαραστάτες στην κουστωδία του εγκλήματος που διεπράχθη.

Αντέξαμε την  υπαγωγή της υπόθεσης της ανθρωποκτονίας της μοναχοκόρης μας στα ‘πλημμελήματα’ … αντέξαμε το μη φανέρωμα  της στοιχειώδους  δέουσας ευαισθησίας  για ένα άδικα πεθαμένο 18χρονο κορίτσι που δεν έφυγε από μία αιτία αλλά από ένα συνδυασμό παραγόντων, αντέξαμε την εξίσωση με όλες τις περιπτώσεις θανάτου στους δρόμους αυτής εδώ της χώρας, τη  μη διάκριση ανάμεσα στην αμέλεια και στο δόλο. Σε πρώτο βαθμό, ακόμη, οι παραπάνω αποφάσεις. Οι ρυθμοί είναι αργοί στο σύστημα απονομής δικαιοσύνης, ας ελπίσουμε πως είναι τουλάχιστον αυτό στοιχείο ενθαρρυντικό για το αποτέλεσμα.

Αντέξαμε, βεβαίως,  ακόμη και το άκουσμα της γραμμής υπεράσπισης του κατηγορούμενου, μιας γραμμής που  αποφθεγματικά διατυπωμένη τόλμησε να εκφραστεί στην ετυμηγορία του δικηγόρου του κύριου υπαίτιου  ότι ο… ‘θεός και η τύχη αποφάσισαν’ για να κοπεί το νήμα της ζωής της κόρης μας. Αντέξαμε, αγαπητέ αναγνώστη,  να διαπιστώνουμε ότι και στην περίπτωσή μας οι δικάζοντες εκπρόσωποι της ελληνικής Πολιτείας, παρ όλες τις αποχρώσες ενδείξεις ότι η συγκεκριμένη υπόθεση έπρεπε να αναχθεί σε κακούργημα, παρέμεναν εγκλωβισμένοι στο νομικό πλαίσιο για τα τροχαία δυστυχήματα. Δεκαετίες τώρα στην Ελλάδα οι σχετικές αποφάσεις συμμορφώνονται στη σχεδόν χαιρέκακη λογική ότι οι ευθύνες του οδηγού δεν είναι  η πρόθεση να σκοτώσει αλλά η αμέλεια,  και αποφάσισαν για τη Νεφέλη εκείνο που είθισται για κάθε σκοτωμένο στην άσφαλτο σε αυτόν τον τόπο.

Παρόλο που υπάρχουν στο φάκελο της υπόθεσης  ουκ ολίγα στοιχεία που σηματοδοτούν  τη διατάραξη της ασφάλειας των συγκοινωνιών, η απόφαση στο πρωτόδικο ποινικό καταδίκασε ως ένοχο έναν και μόνο, τον κύριο υπαίτιο  από τους πολλούς υπευθύνους του συμβάντος, το Γιαννακόπουλο Ιωάννη του Αθανασίου, οδηγό μοτοσικλέτας δίχως δίπλωμα που παραβίασε παλλόμενο και ΣΤΟΠ και συγκρούστηκε με αυτοκίνητο που είχε προτεραιότητα. Με αναστολή βεβαίως η ποινή των 30 μηνών που έφαγε. H υπόθεση χάρη στην παρέμβαση του συνηγόρου μας και την ένστασή μας προς τις εισαγγελικές αρχές, παραμένει ανοικτή. Κι αντέχουμε.  Έτσι, μολονότι νιώσαμε το βουνό να μας πλακώνει, και,   μολονότι  σεβόμαστε την πρωτόδικη απόφαση , αμφισβητήσαμε την ετυμηγορία   και συνεχίσαμε να απαιτούμε  πληρέστερη απόδοση ευθυνών. Για όλους τους φταίχτες. Ακόμα κι αν  ακούσαμε αυτή την ποινή,  χάδι στο δράστη,  παραμείναμε αταλάντευτοι στην αρχική μας απόφαση πως ο μόνος τρόπος αντίδρασής μας είναι να γράφουμε για τους ενόχους.   Οι άνθρωποι, όμως, ενοχλούνται και  ισχυρίζονται ότι αυτό που κάνουμε, εμείς και οι φίλοι μας, να τους λέμε ‘φονιάδες’ τους προσβάλλει την προσωπικότητα. Ναι, αυτό ακριβώς έγραψα, μην τρίβεις τα μάτια σου. Ξανακοίτα την από πάνω γραμμή αν δεν το πιστεύεις. Τους προσβάλλει την προσωπικότητα… το άκουσμα ή η ανάγνωση  της λέξης την οποίαν δεν αντέχουν ή να βλέπουνε ή να ακούνε ενώ χαρακτηρίζει τον εαυτόν τους αποδεδειγμένα και με δικαστική ήδη δημοσιευμένη απόφαση.…  πώς λέμε φταίει ο καθρέφτης που κοιτάζομαι γιατί, ενώ είμαι κουασιμόδος, εν τούτοις αυτός με δείχνει ασχημόπαπο;  Σκοπός του σημερινού κειμένου, λοιπόν,  είναι να μιλήσουμε  για το απίστευτο, απίθανο και πρωτοφανές  εμπόδιο  στο δύσβατο μονοπάτι της δικαίωσης, εμπόδιο που ακούει στο όνομα: ‘’ κάλλιο ειν’ η φήμη   του φονιά παρά  του φονεμένου’’ (κάπως παραλλαγμένο το λένε στην Κρήτη, νομίζω).

Κάποιοι νόμοι, λοιπόν,  αγαπητέ αναγνώστη, εκτός του ότι ερμηνεύτηκαν με τέτοιον τρόπο ώστε η ανοησία ενός και μόνο  να επιμετρηθεί ως αμέλεια στην ποινική δίκη,  εκτός του ότι δεν οδήγησαν στα σίδερα της φυλακής για πάντα κάποιον  που σκότωσε τη ζωή τριών ανθρώπων  άφησαν έρμαιο το περί δικαίου αίσθημά μας την ώρα που κάποιοι άλλοι νόμοι χρησιμοποιούνται εκ μέρους των αντιδίκων ώστε να σύρουν εμάς ως κατηγορούμενους για αυτήν ακριβώς την έως τώρα  απογοήτευσή μας από τα ένδικα μέσα. Το  συνταγματικά κατοχυρωμένο ανθρώπινο δικαίωμα στο σεβασμό της προσωπικότητας του ατόμου θεωρεί  η οικογένειά του Γ.  ότι προσβλήθηκε  με όσα αναφέρονται κατά καιρούς στο Χρονολόγιό μου  στο Facebook,  επομένως καταθέτουν αγωγή για επιβολή ασφαλιστικών μέτρων. Αισθάνομαι λοιπόν κι εγώ υποχρεωμένος να δημοσιοποιήσω ετούτο εδώ το κείμενο για κάτι  που  πλήττει καίρια το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά μου ελεύθερης έκφρασης, θεωρώντας πως πρέπει να γράφω για την  απαράδεκτη συμπεριφορά και  στάση τους. Σε αυτό το τροχαίο έγκλημα όπου μαθητές του σχολείου που δίδασκα έγιναν η αιτία να χάσει τη ζωή της η  κόρη μου, εκείνο που με θλίβει, αγαπητέ αναγνώστη,  είναι πως συνειδητοποίησα μια σκληρή αλήθεια:  πως όσο και να παλεύεις, στο τέλος για κάποιες περιπτώσεις ανθρώπων ή ‘ανθρώπων’  θα είσαι λίγος.  Αν και επεδίωκα να μιλάω στην ψυχή τους και  επέμενα να μιλάω για προσπάθεια, αλληλεγγύη, φιλότιμο,  δυστυχώς, με τη στάση του μετά το συμβάν ο Γ. και όχι μόνο αυτός , με απογοήτευσαν.

Δε με πλήγωσε μόνο με την απόφασή του, αγαπητέ αναγνώστη,  να περάσει το φανάρι·  ολοκληρωτικά με τσάκισε όταν μού έδωσε  να καταλάβω πως ό τι πάσχιζα να του μάθω  έγινε στάχτη εμπρός στο φόβο του μήπως υποστεί τιμωρία. Αν η Νεφέλη έμεινε για πάντα 18 χρονών λόγω του χαμού της,  τότε αυτός δεν αρνήθηκε να γίνει  ένας δυστυχισμένος ευθυνόφοβος  ανθρωπάκος και δυστυχώς λυπάμαι που δε θα εξελιχθεί με όσα τον συμβούλεψε  κι εξακολουθεί ο περίγυρός του. Έλεγα συχνά στους μαθητές μου που αγχώνονταν για το διάβασμα και τις επιδόσεις τους στα μαθήματα πως ανθρώπινα είναι τα λάθη,  συχνά τα παιδικά τους ατοπήματα μού έφερναν ένα χαμόγελο κατανόησης και με μία φιλική παραίνεση το ξεπερνούσαμε. Μάθηση το λένε αυτό. Ας το δούμε όμως, τώρα,  σε μία άλλη, πιο ‘μεγάλη’  κλίμακα…  Το λάθος που έκανε αυτό το παιδί  και απέβη μοιραίο για ένα άλλο παιδί δεν  ήταν και μικρό  αλλά το μεγαλύτερο λάθος του ήταν το ότι δεν το παραδέχτηκε, δεν ξέρω ποιος ακριβώς φταίει για αυτό το απροσμέτρητο λάθος. Γι αυτό γράφω και θα γράφω. Με λύπη, με θυμό και οργή αλλά και με οίκτο. Εν τω μεταξύ, στην εναντίον μου αγωγή , η οικογένεια του Γ. καταλογίζει σε μένα  πως το ότι δεν δέχομαι να αποκαλείται φίλος της Νεφέλης ο Γ. είναι  προσβλητικό για την προσωπικότητά τους .  Ένα άτομο που απέτυχε να σταθεί στα πόδια του και να ομολογήσει την αλήθεια σε μία τέτοια περίσταση, δε θα τον  θεωρούσε ποτέ  φίλο της η Νεφέλη! Αυτός που τρέμοντας μού  έλεγε ‘δάσκαλε, έφταιξα κάνε με ό τι θες’ στο νοσοκομείο, θλίβομαι και απελπίζομαι  να τον ακούω στο δικαστήριο να λέει αρλούμπες·  σφίχτηκε η καρδιά μου και πλέον  ντρέπομαι να τον βλέπω και να τον ακούω να καταθέτει τελικά ότι …σταμάτησε και ότι …με συγχωρεί για όσα λέω. Δασκαλεμένος, όχι πλέον από το δάσκαλό του, κρίμα παιδί μου, κρίμα για όλους σας.

Οι εκφοβισμοί δε ‘λένε κάτι’ στον άνθρωπο που έπαθε εξαιτίας σας  τέτοιο κακό, κύριοι παρακολουθητές των προσωπικών μου συζητήσεων και προβληματισμών στα χρονολόγια του Facebook… Αντιθέτως. Είναι φοβερή αυτή  η πρωτοτυπία να απειλείται ο πατέρας του σκοτωμένου παιδιού με φυλάκιση επειδή εκφράζεται  στο Facebook ενάντια στον ήδη  καταδικασθέντα  δράστη του φόνου του παιδιού του.  Ναι! Θυμώνω  που οι νόμοι  επιτρέπουν στο φονιά του παιδιού μου να κυκλοφορεί ελεύθερος.  Και το γράφω.

Mε τα ασφαλιστικά μέτρα εναντίον μου για τις δημοσιεύσεις στο Facebook,  πασχίζουν  να  αναγνωριστεί στο δικαστήριο η αξιοπρέπειά τους με εμένα εναγόμενο.  Η στρουθοκάμηλος  έχωσε το κεφάλι της στην άμμο και νομίζει πως είναι αόρατη επειδή δε βλέπει. Δεν ξέρω τι θα αποφασίσει  το δικαστήριο σε ενάμιση μήνα, για κάποια  από τα γραπτά μου, αν αποτελούν προσβολή ή όχι! Εκείνο για το οποίο είμαι σίγουρος, όμως, είναι πως η ηθικότητα στον άνθρωπο είναι  ένα μέγεθος που δε διεκδικείται ούτε επισφραγίζεται  στα δικαστήρια, είναι κάτι που ή το έχεις ή  δεν το έχεις.

Γιώργος Σπηλιόπουλος, πατέρας της Νεφέλης που σήμερα 10 Σεπτεμβρίου θα γινόταν 21 χρονών.

Πάτρα,Ελλάδα.

Πλανήτης Γη.

Σημείωση SOS Τροχαία Εγκλήματα: 

Στον (χωρίς άδεια οδήγησης) οδηγό μοτοσικλέτας Γιαννακόπουλο Ιωάννη, ασκήθηκε αυτεπάγγελτα δίωξη για ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΙΑ για το τροχαίο έγκλημα που είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο της 18χρονης Νεφέλης Σπηλιοπούλου. Για τον ίδιο λόγο, για ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΙΑ το πρωτοβάθμιο δικαστήριο τον καταδίκασε σε 30 μήνες φυλάκιση με αναστολή.

Η πρωτοφανής πανελλαδικά (πιθανόν και παγκόσμια) ενέργεια να κάνουν αγωγή στον Πατέρα του θύματος για να μη χαρακτηρίζει το δράστη φονιά, είναι σε πλήρη αντίθεση με την θεσμική πραγματικότητα. Τον χαρακτηρισμό τον έδωσε η Πολιτεία – μέσω της Δικαιοσύνης και όχι η οικογένεια του θύματος.

Η προσθήκη της αμέλειας στους κατηγορούμενους για τροχαία εγκλήματα δεν αναιρεί το ότι διώκονται και καταδικάζονται για ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΙΑ.

Αν πραγματικά ενοχλεί ο χαρακτηρισμός, δηλαδή η ίδια η κατηγορία που του αποδόθηκε τον δράστη αντί να ασχολείται με το facebook και να  «ποινικοποιεί» τις αναρτήσεις της οικογένειας του θύματος θα μπορούσε να απευθυνθεί στο μόνο αρμόδιο, το κοινοβούλιο και να ζητήσει να αλλάξουν οι σχετικές κατηγορίες για τους δράστες τροχαίων εγκλημάτων.

Σίγουρα θα βρει περισσότερους συμμάχους σ αυτήν την προσπάθεια και τυπικής απενοχοποίησης των δραστών απ όσους τουλάχιστον βρήκαμε εμείς στην προσπάθεια για μια αναδιαμόρφωση της νομοθεσίας που αφορά στα τροχαία εγκλήματα.

Σε κάθε περίπτωση είναι απόλυτα κατανοητό πως άνθρωποι πού έπαιξαν με την ζωή των άλλων συνεχίζουν τώρα να παίζουν με τις λέξεις.  Αλλά αυτό το κατανοητό είναι απόλυτα προκλητικό και προσβλητικό, όχι μόνο για την οικογένεια της Νεφέλης, αλλά για όλες τις δεκάδες χιλιάδες οικογένειες με θύματα τροχαίων εγκλημάτων.

Γιατί όπου υπάρχει θύμα, υπάρχει και θύτης.

Γιατί Ανθρωποκτονία = Φόνος.   

Πανελλαδικός σύλλογος SOS  Τροχαία Εγκλήματα 10/9/2018

Κυριακή 26 Αυγούστου 2018: Jazz απο τη Γη στη Σελήνη…

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί

Πανσέληνος στον Αρχαιολογικό χώρο Τυλίσου.
Κυριακή 26 Αυγούστου 2018: JAZZ ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ ΣΤΗ ΣΕΛΗΝΗ

Για όγδοη συνεχόμενη χρονιά ένα ταξίδι με τζαζ μουσική στον Αρχαιολογικό χώρο Τυλίσου, στην Κρήτη. Φέτος θα ταξιδέψουμε μαζί με τους: Jazz O Matic και την Αλεξάνδρα Σιέτη.

Μια σύμπραξη ορισμένων από τους πιο σημαντικούς μουσικούς της τζαζ στη χώρα μας που θα παρουσιάσει ένα πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει κλασσικά κομμάτια της jazz,   funk και soul ρυθμούς  και συνθέσεις των μελών του σχήματος.
Oleg Chaly, πλήκτρα

Χάρης Καπετανάκης, σαξόφωνο
Ανδρέας Θερμός, σαξόφωνο,

Γιώργος Σμυρνής, μπάσο
Νίκος Βαργιαμίδης,τύμπανα
Αλεξάνδρα Σιέτη, φωνή.

Όπως κάθε χρόνο η συναυλία είναι αφιερωμένη στον (καταγόμενο από την Τύλισο) τζαζ ντράμερ Κώστα Κουβίδη, φίλοι και συνεργάτες του οποίου ήταν όλοι οι μουσικοί που συμμετέχουν, και σε όλα τα θύματα των τροχαίων συγκρούσεων.

Σας περιμένουμε στην Τύλισο, για ένα ασφαλές και ευχάριστο ταξίδι.

Αλλα και για να δηλώσουμε τη θέληση μας να σταματήσουμε το μακελειό στους δρόμους.

Όσοι το θέλησαν στ αλήθεια μπόρεσαν και το σταμάτησαν.

You Are What U Do – Κώστας Κουβίδης, Πολιτιστικός Σύλλογος Τυλίσου,

Δήμος Μαλεβιζίου, Αρχαιολογική Υπηρεσία Ηρακλείου

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ – ΕΝΑΡΞΗ 21.00 

Jazz O Matic:

Oleg Chaly – πλήκτρα

Τζαζ πιανίστας, απόφοιτος του Murmansk Music College. Jazz & Variety Music Department .

Απο το 1985 μεχρι το 1999 συμμετείχε σε διάφορα Jazz φεστιβάλ στη Ρωσία, την Εσθονία, την Ουκρανία, τη Φινλανδία, τη Νορβηγία, την Ελβετία όπως και στις ΗΠΑ (Jacksonville National Jazz Festival, Jacksonville,FL.1990).

Από το 1999 μέχρι σήμερα μένει μόνιμα στη Θεσσαλονίκη.

΄Εχει συνεργαστεί με σημαντικούς μουσικούς όπως οι: Sheila Jordan, Sasha Mashin, Chico Freeman, Louisiana Red, Dolores Scott, Milcho Leviev, Tony Lakatos, Rex Richardson, Richie Morales, Alexander Berenson, Nikolay Poporavko, Diego Rivera, Craig Bailey, Sanni Orasmaa κ.α..

Με δικα του σχήματα (Thessaloniki Rhythm Section, Oleg Chaly Trio/Quartet/Quintet, Hammond Organ Trio, Oleg Chaly Organ Septet, Hit The Road Blues Band, Radio Motown) και με άλλα στα οποία συμμετέχει σαν προσκεκλημένος (Blues Wire, Nasa Funk, Aroma Caribe κα), εμφανίζεται σε clubs και Jazz & Blues Festivals στην Ελλάδα, τη Γερμανία, Βουλγαρία, Βόρεια Μακεδονία και Σερβία.

Για 18 συνεχή καλοκαίρια εργάζεται σαν πιανίστας στο γνωστό απο το ετήσιο φεστιβάλ του μεγαλύτερο ξενοδοχειακό συγκρότημα της Βόρειας Ελλάδας το SANI RESORT. Φέτος το καλοκαιρι συνεργάστηκε μαζί του η Αλεξάνδρα Σιέτη.

Ο Oleg Chaly έχει δημιουργήσει ένα δικό του Ωδείο Jazz στη Θεσσαλονίκη.

Καπετανάκης Χάρης – σαξόφωνο

Ο Χάρης Καπετανάκης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε σαξόφωνο και μουσικά  θεωρητικά και από το 1991 ασχολείται ενεργά με τη μουσική, ως μέλος σε διάφορα συγκροτήματα της jazz, funk και latin σκηνής, όπως Hardgroove quartet, nasa funk, Jazz frequency quintet, Aroma Caribe, Nariz, We r Enough, αλλά και ως session μουσικός σε διαφορα projects της ελληνικής και ξένης μουσικής. Με τα παραπάνω συγκροτήματα έχει δώσει πολλές συναυλίες στην Ελλάδα, Κύπρο, Σερβία, Δανία, Αγγλία, Ιταλία, Ουγγαρία.

Έχει ηχογραφήσει σε πολλούς δίσκους ενώ προσωπικές του συνθέσεις υπάρχουν στις δουλειές των hardgroove και των nasa funk και στο προσωπικό του album που θα κυκλοφορήσει σύντομα.

Πέραν των σπουδαίων μουσικών, φίλων και συναδέλφων που συμμετέχουν στiς μπάντες που αναφέρθηκαν, έχει επίσης συνεργαστεί σε δισκογραφία και συναυλίες με μουσικούς όπως οι Roberto Pla, Ray Vega, Milcho Levief, Sheila Jordan, Chico Freeman, Herman Olivera, Alex Jacimovic, Alex Masha, Diego Rivera, Speakeasies, Χάρης Ιωάννου, Χρήστος Ραφαηλίδης και πολλούς άλλους. Επίσης έχει ανοίξει συναυλίες για τους Tito Puente, Eddie Palmieri (Sani Festival), Celia Cruz, los Van Van.

Συνεργασίες στην εγχώρια μουσική σκηνή: Παύλος Παυλίδης, Άγαμοι Θύται, Ξάξακες, Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, Κ.Θ.Β.Ε.,και άλλοι.

Έχει γράψει μουσική για 5 ταινίες μικρού μήκους.

Σπουδές: 1991 -1994 σαξοφώνου, κλασσικής & jazz αρμονίας ( Σύγχρονο Ωδείο Θεσσάλονίκης – Σχολή jazz). Το 1995  παρακολούθησε σεμινάριο jazz του Berklee College of Music και έλαβε υποτροφία.

Απέκτησε επίσης δίπλωμα κλασσικού σαξοφώνου, πτυχίο αντίστιξης, πτυχίο φούγκας καθώς και πτυχίο μουσικολογίας από το τμήμα μουσικών σπουδών (Α.Π.Θ.)

–Είναι τελειόφοιτος του Ιονίου Πανεπιστημίου, κατεύθυνση εκτέλεσης jazz σαξοφώνου

– Η διπλωματική του εργασία (ΑΠΘ) έχει θέμα:  “Αυτοσχεδιασμός και δυναμικές σχέσεις (interactions) των μουσικών στη τζαζ. Μια ποιοτική έρευνα με μουσικο εκπαιδευτικές προεκτάσεις

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ:  Από το 2001, καθηγητής σαξοφώνου σε μουσικά σχολεία,  στο Σύγχρονο Ωδείο Θεσσαλονίκης και   στο Δημοτικό Ωδείο Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης.

Δισκογραφία

HARDGROOVE QUARTET “rewind, AROMA CARIBE “musica latina”,                 NASA FUNK “hippofunkohirous”, “Αντικειμενικά”,                                           ΤRIO MARE jazz quartet “Agamemnon”

Ανδρέας Θερμός – σαξόφωνο

Ο Ανδρέας Θερμός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Ξεκίνησε μαθήματα πιάνου όταν ήταν 6 χρονών και σαξοφώνου στα 12. Δάσκαλοι του ήταν οι David Lynch, Δημήτρης Βασιλάκης, Τάκης Πατερέλης.  Αποφοίτησε από το Μουσικό Γυμνάσιο και Λύκειο Παλλήνης το 1995. Την ίδια χρονιά αποφοίτησε από το Ωδείο Φίλιππος Νάκας και κέρδισε υποτροφία από το Berklee College Of Music της Βοστόνης. Το 1996 ξεκίνησε τις σπουδές του στο Berklee όπου μαθήτευσε με τους: George Garzone, Billy Pierce, Andy McGhee, Jerry Bergonzi, κ.α. και είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί με τους: Greg Hopkins Big Band, Phil Wilson Big Band, Kendrick Scott, Lionel Louke, Mark Kelley, Milan Milanovic, Theodossi Spassov, Jesus Santandreu, Vardan Ovespian, Damian Draghici, κ.α.  Έζησε ένα χρόνο στην Νέα Υόρκη και το 2001 επέστρεψε στην Ελλάδα.

Συνεργάστηκε με τον πιανίστα Λευτέρη Κορδή και το Δη.Πε.Θε Κέρκυρας και συμμετείχε στους Grupo Candela. Παράλληλα δημιούργησε τους “Cinnamon Free” με τον Γιώργο Κοντραφούρη. Το 2002-03 υπήρξε ενεργό μέλος των Greek Wariors υπο την διεύθυνση του Δημήτρη Βασιλάκη και Jason Yarde με εμφανίσεις στο Euro Jazz Festival(Αθήνα) και στα «Δημήτρια» (Θεσσαλονίκη) εκπροσωπώντας την Αγγλία.  Συνεργάζεται με τον Τάκη Φαραζή με τον οποίο δημιουργεί Jazz Quartet. Το 2003-04 έκανε περιοδεία με τον Dick Griffin (Charles Mingus) και τον Κώστα Μαγγίνα.To 2004-05 εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις και συμμετείχε στην Συναυλία του Havier Vercher(Ισπανία) στο Euro Jazz Festival. Το 2005-07 δημιούργησε το συγκρότημα “Jazz Roots” με τον Κώστα Κουβίδη και έκανε περιοδείες με την Shelley Burns και τον Daniel Tilling. To 2008-09 συνεργάστηκε με την Julie Massino και τους J-Funk Band καθώς και με τους Neo Yoruba People με τον Adedeji Adetayo. Το 2009-11 συνεργάζεται με τον Ισπανό τρομπετίστα Raynald Colom και παράληλα δημιουργεί τους Bellafunk Orchestra.  To 2012 -17 προσλαμβάνεται στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση στο Μουσικό Γυμνάσιο Παλλήνης και Λευκάδας.  Εκτός των μουσικών δραστηριοτήτων εργάζεται στoν τομέα επιμέλειας της οικογενειακής εκδοτικής επιχείρησης των μουσικών εκδόσεων Fagottobooks

Γιώργος Σμυρνής, μπάσο

Ζεί στη Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε σπουδές κλασσικής κιθάρας σε ηλι κία 12 ετών. Από 16 ετών ασχολήθηκε με την  Jazz και τα συγγενικά της είδη (Latin, Funk, Soul κλπ)  ξεκινώντας την ενασχόληση του με το ηλεκτρικό μπάσο καια αργότερα με το κόντρα μπάσο με τα οποία εργάζεται επαγγελματικά ως σήμερα.

– Σπούδασε στο Πολυτεχνείο και  παράλληλα σπούδαζε ντραμς επί δύο χρόνια στη σχολή AGOSTINI της Θεσσαλονίκης και για κάποι διάστημε εργάστηκε σαν ντράμερ.

-Καλλιεργώντας περαιτέρω τη διάσταση του multi – instumentalist,  έκανε σπουδές πιάνου (κλασσικό ρεπερτόριο και  Jazz) και σαξοφώνου.

-Για πάνω από δεκαπέντε χρόνια ενεργό μέλος  τηε μουσικής κοινότητας με βαση τη Θεσσαλονίκη με εμφανίσεις σε κλαμπ και συναυλίες σε όλη την ελλάδα και το εξωτερικό.

Πάντα με ιδαίτερη αγάπη για τη Jazz εχει συνεργαστει με σημαντικους Έλληνες και ξένους μουσικούς Peter Salzev, Oleg Chaly,  Χάρης Ιωάννου, Κώστας Μαγγίνας,  AROMA CARIBE κ.α.)

Έχει συνεργαστεί με σχήματα εντέχνου (Γ.Χαρούλης, Λ.Καλημέρη, Φ.Βελεσιώτου, Ν.Κατσικας κα), σχήματα παραδοσιακήςμουσικής  (ΑΝΤΑΜΑ), σε πολιτισικές εκδηλώσεις και συναυλίες (Δημήτρια, ,Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, Saarbrucken κ.α)

Νίκος Βαργιαμίδης  -τύμπανα

Ο Νίκος Βαργιαμίδης ξεκίνησε μαθήματα ντραμς στο Σύγχρονο Ωδείο Θεσσαλονίκης.  Το  1999 ξεκίνησε τις σπουδές του, με υποτροφία,  στο “Berklee College of Music” στη Βοστόνη με δασκάλους που συγκαταλέγονται στους σημαντικότερους σύγχρονους μουσικούς, ανάμεσα τους με τους John Ramsey, Jackie Santos, Yoron Israel, Jamey Haddad, Kenwood  Dennard, Casey Scheuerell, Egguie Castillo, Ernesto Diaz, Ron Mahdi και άλλους.
Εντάχθηκε επαγγελματικά  στη μουσική σκηνή της Βοστόνης, παίζοντας σε διάφορα κλαμπ, και συμμετείχε  σε πολλες ηχογραφήσεις σε studio και δίδαξε drums στο Lexington School of Music και στο Belmond Music School.                                     Το 2002 έγινε μέλος του afro-pop group “Kumina”, συμμετέχοντας σε συναυλίες για δυο χρόνια σε διάφορες πόλεις (Boston , New Hampshire, Maine, NewYork κα).
Επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη το 2004, όπου έπαιξε με  μεγάλους καλλιτέχνες της  jazz ανάμεσα τους οι:  Chico Freeman , Milcho Leviev , Tony Lakatos , Barbara Hendricks , Guataca, Linard Jackson , Peter Sanchev Τάκης Πατερέλης, Γιώργος Κοντραφούρης, Αντώνης Ανδρέου, Κώστας Μπαλταζάνης, Κωστας Μαγγίνας, Δημήτρης Βασιλάκης, Δημήτρης Τσάκας, Χάρης Ιωάνου, Γιάννης  Παυλίδης, Εύη Σιαμαντά, Χρήστος Ραφαηλίδης, Ηλίας Ζάικος, Aroma Caribe.

Είναι συνιδρυτής  της funk μπάντας “Hardgroove Quartet”.

Διδάσκει drums στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας στη Θεσσαλονίκης.

Αλεξάνδρα Σιέτη -τραγούδι

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Από το 2007 έως το 2011 στο Μουσικό Κολλέγιο Θεσσαλονίκης διδάχθηκε κλασική θεωρία, αρμονία, πιάνο, σολφέζ, χορωδία

Παράλληλα με τις σπουδές της στην Αγγλική Φιλολογία, από το 2013 ξεκίνησε τις μουσικές σπουδές στο Σύγχρονο Ωδείο Θεσσαλονίκης: jazz τραγούδι, θεωρία, ρυθμικό σολφέζ (Καθηγήτρια Βίκυ Αλμαζίδου)

Το 2014 και το2015 συμμετείχε στο Summer Music Academy, New Bulgarian University (Σόφια, Βουλγαρία) με καλλιτέχνες όπως ο Craig Bailey (σαξόφωνο), David Murray (σαξόφωνο),   Marc Halbeer (ντραμς), Milcho Leviev (σύνθεση, πιάνο), Γρηγόρης Σημαδόπουλος (πιάνο, αυτοσχεδιασμός, θεωρία) και Βίκυ Αλμαζίδου (φωνή) όπου έλαβε τιμητική διάκριση στο τραγούδι.

Έχει σπουδάσει επι οκτώ χρόνια κλασικό μπαλέτο και σύγχρονο χορό.

Το 2011 – 2012 συμμετείχε με πρωταγωνιστικό ρόλο (Reno Sweeney) στο Μιούζικαλ “Anything Goes” του Cole Porter ( Anatolia Drama Club)

Από το 2014  μέχρι σήμερα:Τραγουδίστρια του σχήματος ‘Τhe Dude’ (soul, funk, blues), και της 9μελού  μπάντας του Γιώργου Αβραμίδη και του Jazz σχήματος ‘Noir Quintet’.

Εμφανίσεις με διαφορες jazz – funk – soul μπάντες με καταξιωμένους μουσικούς, όπως τους Oleg Chaly, Χάρη Καπετανάκη, Αγαμέμνονα Μάρδα, Γιάννη Πετρόπουλο, Πέτρο Δαμιανίδη Μάκη Στεφανίδη,  Αλέκο Σπανίδη, Νίκο Βαργιαμίδης, Σπύρο Ρασσιά,  Άλκη Καριζόνη, Δημήτρη Γιαλαμά , Γιώργο Σμυρνή κ.ά.

Δισκογραφία                                                                                              ‘Toy’, single σε μουσική Π.  Κυραμαργιού – στίχους Π. Κυραμαργιού, Κ.  Μαυρογένη και Σ.  Ροδιάδη

‘Fire Into Stone’ (smooth jazz), που περιλαμβάνεται στον καινούργιο δίσκο του Γιώργου Αβραμίδη ‘Voyager’, μουσική Γ. Αβραμίδη – στίχοι Λ. Γρηγοριάδου.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΒΙΔΗΣ

 

Είναι είδηση η εγκατάλειψη θύματος;

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Σε καθημερινό φαινόμενο τείνει να εξελιχθεί η εγκατάλειψη θύματος μετά από τροχαίο.

Η εγκατάλειψη της ημέρας, 20 Αυγούστου

Σε δυο διαδοχικά φύλα της εφημερίδας ΠΑΤΡΙΣ (Ηράκλειο Κρήτης) στις  20 και 21 Αυγούστου, διαβάζουμε για δυο διαφορετικές εγκαταλείψεις τραυματιών οδηγών μηχανής από οδηγούς ΙΧ που τους χτύπησαν. Τα θύματα μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο.

Εντύπωση προκαλεί πως οι δημοσιεύσεις γινονται στην ίδια (3^η) σελίδα, στην ίδια στήλη και περιπου στο ίδιο σημείο. Φαίνεται πως στην εφημερίδα, εκτός των αγγελτηρίων κηδειών μνημοσύνων κλπ δημιουργείται πλέον ειδικός  χώρος καταχώρησης και των εγκαταλείψεων…

Η εγκατάλειψη της ημέρας, 21 Αυγούστου

Απορία προκαλεί γιατί ασχολείται ο τύπος μ αυτά τα συμβάντα δεδομένου ότι ο νόμος και οι θεματοφύλακες του κάνουν άψογα τη δουλιά τους. Όπως διαβάζουμε στην πρώτη δημοσίευση «…δίκυκλο όχημα με οδηγό ένα 22χρονο συγκρούστηκε με Ι.Χ.Ε. όχημα με οδηγό τον 20χρονο , που εγκατέλειψε το σημείο, αλλά τελικώς εντοπίστηκε. Με εντολή εισαγγελέα αφέθηκε ελεύθερος. Ο οδηγός της μηχανής τραυματίστηκε.»

Η πιστή εφαρμογή του άρθρου 43 του Κ.Ο.Κ που χαρακτηρίζει την εγκατάλειψη θύματος τροχαίου από τον δράστη οδηγό σαν πλημμέλημα δεν  θα έπρεπε λογικά να αποτελεί είδηση. Είδηση θα ήταν αν κάποιος  εισαγγελέας έπαιρνε περιοριστικά μέτρα (όπως η αφαίρεση της άδειας οδήγησης  του δράστη μεχρι τη δίκη) ή προφυλάκιζε κάποιον δράστη… Αλλά  αυτό ουδέποτε συνέβει στη ελληνική ιστορία της αυτοκίνησης και της δικαιοσύνης…

Την 1^η Μαρτίου 2018 (αφού είχε προηγηθεί προφορική δέσμευση του υπουργού ότι θα αλλάξει την νομοθεσία για το θέμα της εγκατάλειψης από τον Δεκέμβρη του 2016…) με πρωτοβουλία του SOS Τροχαία Εγκλήματα, 265 μέλη οικογενειών θυμάτων τροχαίων με επιστολή τους προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης ζήτησαν να καταργηθεί η προνομιακή αντιμετώπιση των οδηγών Ι.Χ.  για το αδίκημα της εγκατάλειψης θύματος και να δικάζονται όπως  και οποιοσδήποτε άλλος πολίτης (μη οδηγός) που εγκαταλείπει τραυματία με βάση το άρθρο 306 του Ποινικού Κώδικα (Αναλυτικά: ΕΔΩ).

Δεν είχαμε την τιμή να μας απαντήσει ο κος υπουργός μέχρι σήμερα. Αλλά ούτε αυτό φυσικά αποτελεί είδηση: υπουργός να απαντάει σε πολίτες και μάλιστα σε ανθρώπους που έχουν χάσει δικούς τους σε τροχαία, αν είναι δυνατόν…

Συνεχίζεται λοιπόν χωρίς προβλήματα αυτό το εντυπωσιακό φαινόμενο: άνθρωποι που δεν πρόκειται να υποστούν το παραμικρό (οι οδηγοί ακόμα και για φόνο αφήνονται αμέσως ελεύθεροι και με την άδεια οδήγησης τους στο χέρι) να εγκαταλείπουν τα θύματα τους και η αστυνομία  ή το λιμενικό  να πασχίζει να τους βρεί και να τους ταυτοποιήσει για να τους ενημερώσει στη συνέχεια ο εισαγγελέας ότι δεν έκαναν τίποτα φοβερό, έναν άνθρωπο άφησαν ανάπηρο ή σκότωσαν και τον εγκατέλειψαν και γι αυτό θα αφεθούν ελεύθεροι και με το δίπλωμα τους.

Χρόνια μετά, έπειτα απο αλλεπάλληλες αναβολές, σε δικαστήριο που δεν είναι καν υποχρεωμένοι να είναι παρόντες θα καταδικαστούν σε μια ολιγόμηνη ποινή με αναστολή.

Ισως το αρμόδιο υπουργείο θα έπρεπε να δημιουργήσει μια τηλεφωνική γραμμή στήριξης των δραστών τροχαίων εγκλημάτων  (σε βάθος χρόνου μιλάμε για δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόρους),  για να τους βοηθήσει να  μην αγχώνονται, ίσως θά έπρεπε να δώσει το δικαίωμα στην αστυνομία η τους εισαγγελείς να τους χορηγούν αν χρειαστεί και ένα ελαφρό αγχολυτικό.

Φυσικά, επειδή όλα σ αυτή της χώρας είναι ζήτημα παιδείας (ή  παιδιάς) οριστική λύση θα δοθεί μόνον όταν θα εισαχθεί στο σχολείο το μάθημα της κυκλοφοριακής αγωγής και από το νηπιαγωγείο ακόμα, οι αυριανοί οδηγοί θα ξεκινούν να μαθαίνουν  τα δικαιώματα τους. Και πρώτα απ όλα το βασικό και κατοχυρωμένο:  Ότι μπορούν να τραυματίζουν και να σκοτώνουν ατιμώρητα.

Όταν αυτή  η γνώση θα εμπεδωθεί τότε θα σταματήσουν και οι εγκαταλείψεις. Διότι δεν έχουμε να κάνουμε  όπως συχνά αναγράφεται με «ασυνείδητους οδηγούς»  αλλά απλά με μη ενημερωμένους πολίτες (οδηγούς -ψηφοφόρους) που αγνοούν πως η στοργική πολιτεία έχει φροντίσει πριν απ αυτούς  γι αυτούς.

Να βοηθήσουμε τη Νατάσα να επιστρέψει στο σπίτι της.

Ετικέτες

ΘΕΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

Παρακαλώ βοηθήστε και στηρίξτε μας στην συγκέντρωση χρημάτων για την όμορφη, γενναία αδερφή μου Natasha.

Έκκληση της Amy Stevens, αδερφής της  Natasha

Η Natasha Stevens, από το Blackpool της Μ. Βρετανίας,  είναι 17 ετών και πριν λίγο καιρό πήγε για διακοπές με τους φίλους της στη Ζάκυνθο, γιορτάζοντας το τέλος του σχολείου της. Δυστυχώς, στις 6 Ιουλίου, η Natasha τραυματίστηκε σοβαρά όταν έπεσε από ένα αυτοκινούμενο τετράτροχο (γουρούνα) στο οποίο ήταν επιβάτης.

Πολυτραυματίας, με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και ενδοκοιλιακή αιμοραγία υπεβλήθει σε χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλό της για να προσπαθήσει να σταματήσει την αιμορραγία και να αντιμετωπιστούν τα κατάγματα του κρανίου καθως επίσης και σε σπληνεκτομή.

Μετά τις χειρουργικές επεμβάσεις  διακομίσθηκε στο νοσοκομείο Ιωαννίνων όπου παραμένει στην Μονάδα Εντατικής θεραπείας υπο καταστολή  και μηχανική υποστήριξη.

Οι γιατροί ενημερώνονοντας την οικογένεια για την σοβαρότητα της κατάστασης τις πρώτες μέρες μετά το συμβάν, μας είπαν πως αν ήταν μεγαλύτερης ηλικίας δεν θα είχε επιβιώσει.

Η εμπρόσθια και η αριστερή πλευρά του εγκεφάλου της έχουν υποστεί βλάβη και παρόλο που έχει σημειωθεί πρόοδος, η έκταση / σοβαρότητα αυτής της βλάβης και η μακροπρόθεσμη επίδραση που μπορεί να έχει αυτή τη στιγμή είναι άγνωστη.

Η οικογένεια και οι φίλοι της Νατάσα τη θέλουν απεγνωσμένα στο σπίτι της καθώς νοσηλεύεται στο νοσοκομείο στην Ελλάδα εδώ και 3 εβδομάδες. Για να πετάξει σπίτι της, το κόστος του ασθενοφόρου είναι £ 30.000 το οποίο πρέπει να πληρωθεί εκ των προτέρων.

Οι όποιες δωρεές θα χρησιμοποιηθούν για την πληρωμή αυτού του κόστους και για τυχόν μελλοντικό εξοπλισμό, φυσιοθεραπεία, αποκατάσταση,  έξοδα ταξιδίου κλπ που πιθανότατα θα χρειαστούν για να της δώσουν την καλύτερη δυνατή ευκαιρία για πλήρη αποκατάσταση.

Υποστηρίξτε τη Νατάσα και βοηθήστε να  την φέρουμε  πίσω σε μας.

Θέλουμε να δούμε το όμορφο χαμόγελό της πίσω στο πρόσωπό της. #getNatashaback.

Η έκκληση δημοσιοποιήθηκε στις 27 Ιουλίου και έχει μεγάλη ανταπόκριση. Ήδη μέσα σε 7 ημέρες μαζεύτηκαν πάνω από 23.000 £ κάνοντας ρεαλιστικό το στόχο της μεταφοράς της στην πατρίδα της μόλις οι γιατροί το επιτρέψουν.

Μπορούμε όλοι να βοηθήσουμε: ΕΔΩ

Στηρίζοντας το παιδί που θρηνεί το θάνατο αγαπημένου προσώπου από τροχαίο δυστύχημα

Ετικέτες

ΘΕΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

Αναδημοσιεύουμε παρακάτω ένα σημαντικό κείμενο που εκδόθηκε από την «Μέριμνα» με βασικές πληροφορίες για το πως να στηρίξουμε ένα παιδί που θρηνεί το θάνατο αγαπημένου του προσώπου από τροχαίο δυστύχημα. Η Μέριμνα- «Εταιρία για την φροντίδα παιδιών και οικογενειών στην αρρώστια και το θάνατο» είναι μια αστική μη κερδοσκοπική εταιρία που εδω και είκοσι χρόνια φροντίζει παιδιά – εφήβους και τις οικογένειες τους, που θρηνούν την απώλεια αγαπημένου τους προσώπου, ή που νοσούν απο μία καταληκτική για τη ζωή τους ασθένεια (πληροφορίες: www.merimna.org.gr)

Συμβουλευτικά Κέντρα της Μέριμνας λειτουργούν στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη (στοιχεία επικοινωνίας στο τέλος του κειμένου.) Αν θέλετε να κατεβάσετε το κείμενο σε μορφή pdf μπορείτε απο: ΕΔΩ  

Η ανάρτηση έγινε με την άδεια της Μέριμνας.

Tα παιδιά έχουν μεγαλύτερη εξοικείωση με την έννοια του θανάτου, απ’ όσο νομίζουμε. Ο θάνατος υπάρχει μέσα στα παραμύθια, στα παιχνίδια τους και μέσα στην καθημερινή τους ζωή. Όλοι όμως οι θάνατοι δεν είναι ίδιοι. Κάποιοι είναι αναμενόμενοι, άλλοι πάλι ξαφνικοί και ορισμένοι συμβαίνουν κάτω από συνθήκες εξαιρετικά τραυματικές. Μία από αυτές τις περιπτώσεις είναι και ο θάνατος μετά από τροχαίο δυστύχημα.

Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Τροχαίας, το 2011 έγιναν περίπου 13.000 τροχαία ατυχήματα από τα οποία 1.000 ήταν θανατηφόρα με 1.100 νεκρούς. Εάν υποθέσουμε ότι τουλάχιστον ένα παιδί χάνει κάποιον από το οικογενειακό του περιβάλλον σε κάθε θανατηφόρο τροχαίο, τότε ο αριθμός των παιδιών που θρηνούν κάθε χρόνο την ξαφνική απώλεια δικού τους ανθρώπου σε τροχαίο είναι ιδιαίτερα αυξημένος.

Ιδιαιτερότητες του θρήνου των παιδιών μετά το θάνατο οικείου προσώπου σε τροχαίο δυστύχημα

Τα παιδιά θρηνούν με το δικό τους ιδιαίτερο τρόπο. Συνήθως «μπαίνουν» και «βγαίνουν» στο θρήνο τους, καθώς δεν είναι σε θέση να αντέξουν για μεγάλο χρονικό διάστημα την οδύνη που προκαλεί η απώλεια. Έτσι, τη μια στιγμή μπορεί να είναι θλιμμένα και την αμέσως επόμενη να παίζουν ή να γελούν. Αυτό δεν σημαίνει ότι αδιαφορούν ή ότι έχουν προσαρμοστεί στην απουσία.

Μέσω του θρήνου, ένα παιδί μαθαίνει να αποδέχεται την πραγματικότητα της απώλειας, να την εντάσσει προοδευτικά στην ιστορία της ζωής του και να προσαρμόζεται σε αυτήν.

Ο ξαφνικός θάνατος μετά από τροχαίο δυστύχημα δεν δίνει στο παιδί τη δυνατότητα ψυχικής προετοιμασίας και αποχαιρετισμού από το αγαπημένο του πρόσωπο, γεγονός που συχνά δυσκολεύει την αποδοχή της πραγματικότητας, καθώς αλλάζουν αιφνίδια και ριζικά οι συνθήκες της ζωής του. Συνήθεις αντιδράσεις θρήνου μετά από θανατηφόρο δυστύχημα είναι οι ακόλουθες:

– Άρνηση της πραγματικότητας

– Σοκ – σύγχυση

– Θυμός για την απώλεια που ανατρέπει τα πάντα στη ζωή του

– Θλίψη ή απελπισία

– Αναζήτηση αυτού που πέθανε

– Αναζήτηση νοήματος για όσα συνέβησαν (γιατί;)

– Αγχος μήπως πεθάνουν ξαφνικά και άλλα αγαπημένα πρόσωπα και φόβος σε κάθε αποχωρισμό

– Ενοχές για πράξεις που μπορεί να συνέβαλαν ή που δεν απέτρεψαν το δυστύχημα ή ενοχές που επέζησε

– Αισθήματα μίσους και εκδικητικότητας για τον υπαίτιο του δυστυχήματος

– Αισθήματα αδυναμίας και μη ελέγχου απέναντι στη ζωή που μοιάζει απρόβλεπτη και άδικη

– Συναισθηματικές μεταπτώσεις με ξεσπάσματα θυμού ή δακρύων

– Παλινδρόμηση μέσω της εκδήλωσης συμπεριφορών προηγούμενων σταδίων ανάπτυξης (π.χ. πιπίλα, ενούρηση, εξάρτηση από ενήλικες)

– Αλλαγές στις διαπροσωπικές σχέσεις (π.χ. επιθετικότητα, εσωστρέφεια)

– Αλλαγές στις συνήθειες διατροφής και ύπνου

– Πτώση στις σχολικές επιδόσεις και αδυναμία συγκέντρωσης                           -Οργανικές ενοχλήσεις (π.χ. στομαχικές ενοχλήσεις, πονοκέφαλοι, έξαρση αλλεργιών, επιρρέπεια σε κρυολογήματα)

Πώς να στηρίζετε και να ανταποκρίνεστε αποτελεσματικά στις ανάγκες του παιδιού που θρηνεί;

Ανάγκη παιδιού: Η άμεση και ειλικρινής ενημέρωση προκειμένου να κατανοεί τι συνέβη στο αγαπημένο του πρόσωπο και γιατί.

Στήριξη ενήλικα: Δώστε απλές πληροφορίες προσαρμοσμένες στην ηλικία του και στις ερωτήσεις του παιδιού. Επαναλάβετε, όταν σας ξαναρωτά στην προσπάθεια να αφομοιώσει την πραγματικότητα. Μην φοβάστε να χρησιμοποιήσετε με τα μικρά παιδιά λέξεις όπως «πέθανε», αντί «έφυγε ταξίδι» ή «τον πήρε ο Θεός».

Ανάγκη παιδιού: Η έκφραση των συναισθημάτων, σκέψεων και αποριών του καθώς και η αποδοχή τους από ένα περιβάλλον που αναγνωρίζει και κατανοεί το θρήνο του παιδιού.

Στήριξη ενήλικα: Ενθαρρύνετε την ελεύθερη έκφραση μέσα από το λόγο, το παιχνίδι, τις ζωγραφιές του. Ακούτε τους φόβους, τις αγωνίες και τις εμπειρίες που αφηγείται και μην κρίνετε όσα εκφράζει. Μην του λέτε τι «πρέπει» ή «δεν πρέπει» να νιώθει. Δεν υπάρχει «σωστός» και «λάθος» τρόπος έκφρασης του θρήνου.

Ανάγκη παιδιού: Η απόδοση νοήματος στις εμπειρίες που έχει βιώσει προκειμένου να εντάξει προοδευτικά το γεγονός της απώλειας στην ιστορία της ζωής του.

Στήριξη ενήλικα: Μην επιβάλλετε τις δικές σας ερμηνείες. Περιορίστε την έκθεση του παιδιού τόσο στα ΜΜΕ όταν αναφέρονται στο δυστύχημα, όσο και στις φορτισμένες οικογενειακές συζητήσεις καθώς συχνά νοηματοδοτούν τα γεγονότα με δραματικό τρόπο, γεγονός που δυσκολεύει την προσαρμογή του.

Ανάγκη παιδιού: Η διατήρηση της ανάμνησης και συμμετοχή στο οικογενειακό πένθος.

Στήριξη ενήλικα: Αφού ενημερώσετε, προσκαλέστε το παιδί να επιλέξει σε ποιες τελετουργίες επιθυμεί να συμμετέχει και με ποιον τρόπο. Εμπλέξτε το σε αποφάσεις που αφορούν στα αντικείμενα, στις φωτογραφίες του αγαπημένου του καθώς και σε ενδεχόμενες αλλαγές στο σπίτι.

Ανάγκη παιδιού: Η διατήρηση της ρουτίνας και η εξασφάλιση ενός «φυσιολογικού» ρυθμού ζωής.

Στήριξη ενήλικα: Αποφύγετε πρόσθετες αλλαγές στη ζωή του (π.χ. αλλαγή γειτονιάς, σχολείου), οι οποίες επιβαρύνουν την προσαρμογή του. Τηρείτε τα όρια και τους κανόνες πειθαρχίας στο σπίτι και στο σχολείο καθώς δημιουργούν ένα σταθερό και ασφαλές περιβάλλον.

Ανάγκη παιδιού: Η σταθερή και διαχρονική στήριξη από τους δικούς του ανθρώπους.

Στήριξη ενήλικα: Αποφύγετε εκφράσεις του τύπου «Θα το ξεπεράσεις με τον καιρό», «Είσαι γενναίο παιδί και θα τα βγάλεις πέρα!», «Ακόμα το σκέφτεσαι μετά από τόσο καιρό;».

Ο θρήνος χρειάζεται χρόνο και υπομονή. Δείξτε έμπρακτα ότι παραμένετε στο πλευρό του, πρόθυμοι να το ακούσετε όταν εκείνο επιθυμεί να μοιραστεί τις σκέψεις, αναμνήσεις και τα συναισθήματά του.

Όταν το παιδί είναι αυτόπτης μάρτυρας του δυστυχήματος

Παιδιά που είναι μάρτυρες του τροχαίου και εκτέθηκαν στο θάνατο του δικού τους ανθρώπου ή απειλήθηκε και η δική τους ζωή, συχνά εκδηλώνουν τραυματικές αντιδράσεις. Αυτές συνήθως διαρκούν μερικές μέρες ή εβδομάδες και περιλαμβάνονται στις παρακάτω τρεις κατηγορίες:

Αντιδράσεις αναβίωσης του τραυματικού γεγονότος

– Αναφέρει «ακούσιες» (χωρίς τη θέλησή του) αναμνήσεις, εικόνες, σκέψεις, αισθήσεις σχετικές με το γεγονός της απώλειας

– Φοβάται ότι θα ξανασυμβεί ή συμβαίνει νέο δυστύχημα

– Αναφέρει επαναλαμβανόμενα όνειρα και εφιάλτες

– Όταν θυμάται το γεγονός, αναστατώνεται και στενοχωριέται πάρα πολύ

– Σε ερεθίσματα που του θυμίζουν οτιδήποτε σχετίζεται με το δυστύχημα (π.χ. αυτοκίνητο, ασθενοφόρο) βιώνει έντονη δυσφορία και οργανικές αντιδράσεις (π.χ. ταχυκαρδία, ιδρώτα, τρέμουλο)

Αντιδράσεις αποφυγής και απώθησης

Αποφεύγει συστηματικά ερεθίσματα, σκέψεις, συναισθήματα ή καταστάσεις που συνδέονται με το γεγονός

Αδυνατεί να ανακαλέσει πτυχές του γεγονότος Περιορίζει ή αποφεύγει δραστηριότητες που παλιά το ευχαριστούσαν (π.χ. έξοδοι με φίλους, χόμπι, απουσία παιχνιδιού στα μικρά παιδιά)

Απομονώνεται και ενδιαφέρεται λιγότερο να βρίσκεται με φίλους

Δυσκολεύεται να εκφράσει οποιαδήποτε συναισθήματα

Παύει να κάνει όνειρα για το μέλλον

Αντιδράσεις διεγερσιμότητας

Έχει δυσκολίες στον ύπνο (π.χ. αδυναμία να κοιμηθεί, άστατος ύπνος)

Εμφανίζει έντονες συναισθηματικές μεταπτώσεις με ξεσπάσματα θυμού ή δακρύων

Έχει έντονους φόβους και άγχος αποχωρισμού από οικεία πρόσωπα

Αναζητά «οιωνούς» από φόβο επανάληψης του γεγονότος

Δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί και εμφανίζει προβλήματα μνήμης

Ανησυχεί διαρκώς ότι κάτι κακό θα συμβεί

«Πετάγεται», ξαφνιάζεται, τρομάζει υπερβολικά με το παραμικρό

Ποια παιδιά είναι πιο ευάλωτα σε μακροχρόνιες ψυχολογικές δυσκολίες;

Το παιδί που εμφανίζει χρόνιες τραυματικές αντιδράσεις μετά την έκθεσή του στο θανατηφόρο τροχαίο

Τα παιδί που έχει βιώσει κι άλλες σημαντικές ανεπεξέργαστες απώλειες στο παρελθόν (π.χ. σοβαρή αρρώστια, διαζύγιο, κακοποίηση, άλλο θάνατο)

Το παιδί που ήδη είχε συναισθηματικά προβλήματα ή προβλήματα συμπεριφοράς πριν το θάνατο του δικού του ανθρώπου

Το παιδί που είχε ένα πολύ στενό ή συγκρουσιακό δεσμό με το άτομο που πέθανε

Το παιδί που μεγαλώνει σε οικογένεια που υποβαθμίζει ή αποσιωπά την απώλεια και το θρήνο

Το παιδί που πιέζεται από το άμεσο περιβάλλον να αναλάβει το ρόλο αυτού που σκοτώθηκε και επωμίζεται ευθύνες που δεν του αναλογούν

Το παιδί με ειδικές ανάγκες (π.χ. νοητική στέρηση) του οποίου ο θρήνος συχνά παραγνωρίζεται

Για περισσότερες πληροφορίες και υποστήριξη μπορείτε να απευθυνθείτε στη «Μέριμνα»

Εταιρία για τη Φροντίδα Παιδιών και Οικογενειών στην Αρρώστια και το Θάνατο.

E-mail: administration@merimna.org.gr

http://www.merimna.org.gr

Συμβουλευτικό Κέντρο της Μέριμνας στην Αθήνα

Διεύθυνση: Παπανικολή 2α, Σίδερα Χαλανδρίου, Αθήνα 152 32

Τηλέφωνο: 210 64 63 622, 210 64 63 367

E-mail: athens.support@merimna.org.gr

Συμβουλευτικό Κέντρο της Μέριμνας στη Θεσσαλονίκη

Διεύθυνση: Φράγκων 13, Θεσσαλονίκη 546 26

Τηλέφωνο: 2310 510 010

E-mail: thessaloniki.support@merimna.org.gr

 

Ασφάλιση οχήματος και αποζημίωση θύματος: υποσχέσεις και πραγματικότητα.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στο θέμα της θεσμοποιημένης απάτης που συντελείται με συνεργό το ίδιο το κράτος στον τομέα ασφάλιση οχήματος/ αποζημίωση θύματος. Σύμφωνα με τα ασφαλιστήρια συμβόλαια (παραθέτουμε ένα πρόσφατο) οι καλυπτόμενοι κίνδυνοι με τα χρήματα που καταβάλει ο οδηγός που ασφαλίζει (υποχρεωτικά)το όχημα του για Σωματικές βλάβες Τρίτων και Επιβαινόντων που θα προκαλέσει ο οδηγός φτάνουν το 1.220.000 ευρώ ανά θύμα! Παρόμοιο ποσό ουδέποτε επιδικάστηκε από την Ελληνική (και όχι μόνο) Δικαιοσύνη. Συνήθως (στις «καλές» δικαστικές αποφάσεις) η αποζημίωση ανά θύμα φτάνει το ποσό των 200.000 ευρώ, υπολείπεται δηλαδή των αναγραφομένων στα ααφαλιστήρια συμβόλαια κατά 1.000.000 ευρώ περίπου… Η οικονομική κρίση που διέρχεται η χώρα υπήρξε ένας ακόμα «επιχείρημα» περιορισμού των αποζημιώσεων από τους δικαστές, ενώ ταυτόχρονα έδωσε την ευκαιρία νομοθετηθούν νέα διοικητικά μέτρα και μεγάλα πρόστιμα για τα ανασφάλιστα οχήματα.  Στην υπηρεσία αυτού του σκοπού τέθηκαν όλες οι τεχνολογικές δυνατότητες του κράτους για τον εντοπισμό τους.

Οικογένειες θυμάτων αποθαρρύνονται απο τους ίδιους τους δικηγόρους τους απο το να ζητήσουν την αποζημίωση που προβλέπουν τα ιδια τα ασφαλιστήρια συμβόλαια, δηλαδή οι Ευρωπαικές οδηγίες προς τις οποίες έχει προσαρμοσθεί η χώρα μας με το επιχείρημα πως κάτι τέτοιο θα θεωρηθεί «πρόκληση» απο τους δικαστές και οδηγούνται στην διεκδίκηση μεσω αγωγών πολύ κατώτερων «λογικών» ποσών. Το ίδιο το κράτος εξαναγκάζει τις οικογένειες των θυμάτων σε περιορισμό των διεκδικήσεων τους θεσπίζοντας την υποχρέωση χρηματικής καταβολής εκ μέρους τους κατ την κατάθεση της αγωγής η οποία αυξάνει όσο αυξάνει το διεκδικούμενο ποσό.

Έχουμε έτσι το «παράδοξο» φαινόμενο ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο να ισχύει μόνο ως προς τις υποχρεώσεις του συμβαλλόμενου οδηγού που πληρώνει κανονικά τις δαπάνες που υποτίθεται αναλογούν για την κάλυψη των αναφερθέντων κινδύνων.  Δεν ισχύει για την ασφαλιστική εταιρία η οποία δεν αποδίδει στα θύματα τα αναγραφόμενα ποσά αλλά το 1/6 περίπου απ οτι αναγράφεται.

Θα πει κανείς αυτό δεν το αποφασίζει η εταιρία αλλά η ανεξάρτητη και τυφλή Δικαιοσύνη. Και πράγματι έτσι είναι.

Διότι μόνο τυφλός θα μπέρδευε το 1.220.000 με το 220.000. Έτσι δεν είναι κε Κοντονή;