29 σχόλια για τα τροχαία, την εγκατάλειψη και τη δικαιοσύνη.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Στις 28 Νοεμβρίου η LiFO δημοσιοποίησε ένα ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Άκη Κατσούδα, βασισμένο σε μια συζήτηση με τον πρόεδρο του SOS Τροχαία Εγκλήματα, Γιώργο Κουβίδη  που περιλάμβανε αρκετά στοιχεία για το σύλλογο μας και επικέντρωνε στην καμπάνια που έχουμε ξεκινήσει για το θέμα της εγκατάλειψης θυμάτων τροχαίων, διεκδικώντας την κατάργηση του άρθρου 43 του ΚΟΚ που την αμνηστεύει και την υποθάλπει.

Ο τίτλος του ρεπορτάζ, «Αυτό το παιδί σκοτώθηκε κι εγκαταλείφθηκε σε τροχαίο. Ο οδηγός που το χτύπησε απλώς πλήρωσε 26.000 ευρώ σε 60 δόσεις» συνοδεύονταν από την φωτογραφία του 15χρονου Σόλωνα Καρυδάκη που, σαν σήμερα στις 4 Δεκέμβρη – το 2009 τραυματίστηκε θανάσιμα και εγκαταλείφθηκε στη Λεωφόρο Κηφισίας από οδηγό ΙΧ που οδηγούσε με ταχύτητα μεγαλύτερη των 150km/h, υπερδιπλάσια του ορίου (70km/h).

Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το δείτε: ΕΔΩ

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να σημειώσουμε πως την πρώτη μέρα της ανάρτησης του στη σελίδα του facebook  της Lifo, το κείμενο διαβάστηκε από πάρα πολλούς αναγνώστες ενώ κοινοποιήθηκε από 124 άλλους χρήστες του fb.  Ακόμα μια φορά είχαμε μια έμπρακτη διάψευση των ισχυρισμών αυτών που κυριαρχούν στα ΜΜΕ και που δεν θέλουν ν αγγίξουν το θέμα   των τροχαίων εγκλημάτων γιατί δήθεν είναι θέμα που δεν έχει ανταπόκριση στην κοινή γνώμη.

Αυτό που ήταν ιδαίτερα εντυπωσιακό όμως ήταν το πλήθoς και η ποιότητα των σχολίων τόσο στην ηλεκτρονική έκδοση της LiFO όσο και στη σελίδα της στο fb. Τα αναδημοσιεύουμε όλα παρακάτω γιατί αποτελούν επίσης μια διάψευση του ισχυρισμού πως δήθεν οι πολίτες επικροτούν την υπάρχουσα κατάσταση στους δρόμους και στη δικαιοσύνη και γιατί στη μεγάλη τους πλειοψηφία, αν όχι όλα δείχνουν πόσο έχει βασανίσει και προβληματίσει το θέμα τους πολίτες αυτής της χώρας. Πως δεν κατοικούν σ αυτή τη χώρα μόνο θαυμαστές των δερβίσηδων της ασφάλτου και πως υπάρχει μια διάχυτη υποψία πως η δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή αλλά μονόφθαλμη.

Τα σχόλια αναδημοσιεύονται αυτούσια. Εχουμε μονο βαλει αντι των ονοματων τα αρχικα. 

Σχόλια  στην ηλεκτρονική έκδοση της LiFO 

ih…  Πραγματικά κρίμα να σκοτώνονται τόσοι άνθρωποι, κουράγιο στις οικογένειες τους. Επειδή δεν γνωρίζω από νομικά και πάντα αναρωτιόμουν, θα ήθελα να ρωτήσω εαν γνωρίζει κάποιος, δικάζεται το η παρανομία ή το αποτέλεσμά της? Δηλαδή εαν εγώ περάσω πχ ένα φανάρι με κόκκινο, είτε προκάλεσω ατύχημα είτε όχι, κατά βάση ίδια δεν είναι η παράνομη πράξη μου? Προφανώς στη μια περίπτωση οι συνέπειες είναι διαφορετικές.

asm… «Πολλοί λένε »τι θέλετε να τους βάλετε ισόβια, να τους εξοντώσετε; Ξέρεις από τα ισόβια μέχρι την ατιμωρησία, είναι μια χαώδης διαφορά»
Αν υπαρχει αυστηρη ποινη και αστυνομευση δε θα παει ο μ#$#κας ο ελληναρας να πατησει γκαζι να περασει το κοκκινο και οποιον παρει ο χαρος. Ουτε θα πει ας πιω ενα ποτηρι παραπανω τι εγινε. Δε ξερω ποσους τελικα πρεπει να θρηνησουμε σε αυτη την χωρα για να γινει επιτελους κατι και να αλλαξει η νοοτροπια…

at… ισοβια στερηση διπλωματος οδηγησης ισως θα αρκουσε αλλα δεν ξερω καν αν γινεται και αυτο

8b… Πέραν της ΣΚΛΗΡΗΣ αστυνόμευσης (20-30 χρονια) και των ΠΟΙΝΩΝ (οχι χαϊδέματα) χρειάζεται ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ συνεχής στο σχολείο, όχι μόνο κυκλοφοριακή αγωγή αλλά κυρίως κοινωνική παιδεία, αίσθημα κοινωνικής ευθύνης. Στις δυτικές χώρες είναι πολύ υψηλότερο (όχι ότι όλα είναι τέλεια, αλλά να παρασύρεις πεζό και να φύγεις παίζει πολύ λιγότερο).

Za… Στην Ιταλία έχει ψηφισθεί οτι όποιος οδηγός προκαλέσει θάνατο ,ι βαρειά σωματική βλάβη και έχει πάνω απο το επιτρεπτό όριο άλκοολ στο αίμα, οποιος αφήσει τον πεζό στο δρόμο χωρίς βοήθεια είναι ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ , διότι αναγνωρίζεται πρόθεση εγκληματικης πράξης -δηλαδή εφ όσον ήπιες πριν οδηγήσεις και έκανες ατύχημα , ε’ιχες προθεση να σκοτώσεις κάποιον . Αυτά προς συμμόρφωση του αφελέστατου ελληνικού λαού .Ο ιταλικός λαός έδωσε μάχη για να ψηφισθεί αυτός ο νόμος , δηλαδή για να μην σκοτώσουν το παιδί σου / αδελφό σου /πατέρα σου /μητέρα σου , και δεις τον οδηγό να βολτάρει χαμογελαστός την άλλη μέρα στις καφετέριες

pa… συμφωνώ μαζί σας, οι ποινές είναι ανεπίτρεπτα μικρές. Στο κακούργημα θα πρόσθετα και την παραβίαση κόκκινου. Αν σκοτώσεις άνθρωπο παραβιάζοντας τους στοιχειώδεις κανόνες, όπως φανάρια και στοπ, πρέπει να δικάζεσαι για φόνο εκ προμελέτης

Lu… Η κατάσταση στους δρόμους της Ελλάδας είναι τραγική και λυπηρή.
Κάθε μέρα ζεις με τον κίνδυνο να μην βρεθείς σε νοσοκομείο ή ακόμα χειρότερα, νεκρός.
Κάθε λογής μάγκες, ανεύθυνοι και αμόρφωτοι, έχουν δίπλωμα (μεγάλη μάστιγα το λάδωμα) και θέτουν σε κίνδυνο ζωές ανθρώπων.
Το κράτος δεν κάνει τίποτα.
Ο κόσμος αδιαφορεί, μέχρι να την πάθει.
Ο δρόμος της ζούγκλας.

Lu… Επίσης, βάζουν 10 χρόνια μέσα μια καθαρίστρια επειδή πλαστογράφησε το απολυτήριο της, αλλά σε έναν που σκότωσε ένα 15χρονο παιδί, δίνουν ποινή 26.000€. Πόσο παράλογο;

Γρ… 7 χρόνια στον μεν, 10 στη δε.
Απλά η ποινή του μεν ήταν μετατρέψιμη. 26.000 ευρώ ήταν το ποσό της μετατροπής της στερητικής της ελευθερίας ποινής σε χρηματική. Ο νόμος υπάρχει για όλους.
Το αστικό δικαστήριο το οποίο επιδίκασε την αποζημίωση στν οικογένεια είναι άλλο θέμα. Το ποσό της αποζημίωσης στην αστική δίκη δεν αναφέρεται στο άρθρο.
Σε κάθε περίπτωση και για να είμαστε ξεκάθαροι. Έχουμε πρόβλημα σαν κοινωνία όταν δεν συμφωνούμε όλοι ότι όταν κάποιος οδηγεί με ταχύτητα 150 χλμ μέσα σε πόλη αποδέχεται την πιθανότητα να σκοτώσει.
Δεν θέλω να κάνω άλλες παραλληλίες όταν αποδεχόμαστε (όλι μας) άλλες φονικές συμπεριφορές σε ένδειξη σεβασμού στο θέμα του άρθρου.

κ. τ….

Τον χτυπησαν και τον εγκατελειψαν
Ο εισαγγελεας δεχτηκε το επιχειρημα του δικηγορου τους οτι κι εξω απο το νοσοκομειο να τον χτυπουσαν δεν θα ζουσε(!!)
Καταδικαστηκαν μονο για την εγκαταλειψη(με αναστολη)
Ο θανατος του αδελφου μου μας σκοτωσε ολους
ο πατερας μας δεν προλαβε τη δικη
η μανα μας και που την προλαβε δεν ειδε τους ενοχους να τιμωρουνται
Εγω…
Εγω
Εγω πριν και εγω μετα
Οχι δεν εγινα σοφοτερος εγινα σκληροτερος με τους αλλους.Περιτριγυριζομουν απο ζωντανα ζωα με το ζεστο αιμα να κυλα στις φλεβες τους
Ζωντανοι
Κυριως αχρηστοι ζωντανοι
Το ξεπερασε η μαμα σου ; Ρωταγαν
Αντε γ@μησου τους ευχομουν
Επαψα να υπαρχω, δεν υπηρχε ο συνενοχος μου.Ο μαρτυρας της υπαρξης μου
Μπορουσα να επαναπροσδιορισω τα παντα δεν με κρατουσε τιποτα.Τον χρειαζομουν , θα του δινα και κεινα τα πουκαμισα που φορουσε πισω απ την πλατη μου(ασε που του πηγαιναν περισσοτερο)
Στην εκταφη εφυγα μ ενα κουτακι
ημασταν ολοι εκει μεσα
Οι ενοχοι ηταν σπιτια τους

Σ. Α…  😦 😦 😦

er… Ναι, να τους εξοντώσουμε. Καταλάβατε; Θα κυκλοφορούν να σκοτώνουν τον κόσμο έτσι απλά; Αμέλεια; Πού είναι η αμέλεια; Όταν έχει πιει δεν ξέρει; Όταν το κοντέρ γράφει 150 δεν ξέρει; Όταν εγκαταλείπει άνθρωπο λες και πάτησε ποντίκι; Όταν περνάει με κόκκινο;
Εκ προθέσεως και με δόλο θα έπρεπε να δικάζονται, τίποτα λιγότερο. Φονιάδες.

p… συμφωνώ σε όλα απλά να θέσω και ακόμα ένα θέμα που κατά την γνώμη μου συντελεί στο να μη σέβονται οι περισσότεροι τα όρια ταχύτητας. νομίζω ότι τα όρια ταχύτητας σε πολλούς δρόμους πρέπει να αναθεωρηθούν διότι το μόνο που κάνουν είναι να οδηγούν τους οδηγούς στο να μην τα σέβονται και κατά συνέπεια να μην σέβονται και κανένα όριο ταχύτητας, ακόμα και όσων είναι σωστά. τι θέλω να πω; ότι όταν σε ένα δρόμο υπάρχει εδώ και χρόνια όριο ταχύτητας 10 ή 20 χλμ, ενώ όλοι μα όλοι πηγαίνουν εκεί φυσιολογικά τα διπλά ή και περισσότερο, αυτό λέει στους οδηγούν ότι τα όρια είναι αστεία και ότι δεν πρέπει να τα σεβόμαστε με αποτέλεσμα να τα ξεπερνάμε σχεδόν πάντα. και ένα απλό παράδειγμα από την ολοκαίνουργια ιονία οδό, υπάρχει όριο ταχύτητας 100 χλμ, δηλ σου λέει ότι το ανώτερο που μπορείς να πας είναι τα 100. παρατηρώ πολύ καιρό τώρα αν έστω και μερικοί οδηγοί το σέβονται αυτό, ειδικά σε σημεία που η ευθεία είναι μεγάλη και αυτό που έχω διαπιστώσει είναι ότι ακόμη και τεράστια φορτηγά πηγαίνουν πιο γρήγορα. αν τα όρια είναι σωστά ο κόσμος θα μάθει και να τα σέβεται, είτε με το καλό είτε με το κακό, αλλά αν είναι για γέλια τότε όλοι θα τα βλέπουν ως ακόμα ένα τρόπο να τους γράψουν απλά κλήση και να εισπράττει το κράτος χρήματα από αυτό και όχι σαν προστασία της ζωής του οδηγού και των υπόλοιπων ανθρώπων.

8b…   Σίγουρα πρέπει να αναθεωρηθούν τα όρια, βασικά πρέπει να γίνουν λογικά. Αλλά παρόλα αυτά.. ζω στην Ελβετία, έχω κάνει πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα, δεν ξεπέρασα ποτέ τα 130 χαω κοντέρ (όρια συνήθως 100-120 στις Αutobahnen). Σπάνια (πραγματικά μόνο γερμανούς και ολλανδούς) έχω δει να πηγαίνουν γρηγορότερα. Οι ελβετοί όταν περνάνε στη Γερμανία (συχνά δεν έχει όρια στη Γερμανία) όχι απλά τρέχουν, συμπεριφέρονται πολύ διαφορετικά από το γερμανό (εως επιθετικα), που ΞΕΡΕΙ να τρέχει αλλα και να ΣΕΒΕΤΑΙ. Εγώ ο ίδιος, όποτε έρχομαι στην Ελλαδα, τρέχω όπως παλιά στην Εγνατία με 150 με 180 κλπ (αθλιότητες δηλαδη). Το «πλαισιο» σε ισοπεδωνει, σε κανει να περνας φαναρια σχεδον με κοκκινο (γιατι οποτε απο συνηθεια κοβω στο πορτοκαλι στην Ελλαδα, κοντευουν να πεσουν απο πισω μου 5 αμαξια). Η έλλειψη αστυνομευσης και ποινων με κανει να τρεχω στην Εγνατια ενω απαγορευεται (το οποιο ΠΟΤΕ δεν κανω στην Ελβετια).

Σχόλια στη σελίδα facebook της LiFO    

Ch. F… Ναι ειναι αληθεια. Κ τις πιο πολλες φορες κατηγορειται κ το θυμα. Δεν φορουσε άστοιχείαφωτεινα ρουχα κ αλλα τετοια. Ας μην ετρεχες εσυ. Ας μην οδηγουσες νευρικα σαν να σου ανοικει ο δρομος. Ας μην κοιτουσες να απαντησεις την βιντεο κληση στο skype οσο οδηγεις. Ας μην μιλουσες στο κινητο κ θα ειχες δει θα ειχες πατησει φρενο. Ας μην εφευγες μετα για να αποφυγεις τις ευθυνες σου. Οι δικες μας ευθυνες δεν μπορουν να μεταβιβαστουν στο θυμα. Ας μπουν καμερες παντου στους δρομους οπως στο εξωτερικο κ α βελτιωθει η κατασταση. Κ μετα παιδεια παιδεια παιδεια.

Ir. Ko…. Το να οδηγείς μεθυσμένος είναι σαν να έχεις πάρει ένα όπλο και πυροβολείς τυχαία και όποιον πάρει ο χάρος. Έτσι θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται από το νόμο αλλά και από τους γνωστούς, φίλους συγγενείς του κάθε παρτάκια μεθυσμένου.

Chr. Vl…  Πλημμέλημα η παραβίαση στοπ, η οδήγηση υπό επήρεια αλκοόλ κ η εγκαταλείψη τραυματία στην άσφαλτο . Γελοία ελληνική δικαιοσύνη …

Al.  Orf…. Δε φταιει η δικαιοσύνη αλλα η νομοθεσία

Kav…Δυστυχως ειναι απο τις περιπτωσεις που μονο αν το βιωσεις το νιωθεις, δυστυχως εχω νιωσει και την απωλεια αγαπημενου μου, απο τροχαιο, βρεθηκα και η ιδια θυμα σε τροχαιο απο μεθυσμενο οδηγο που χτυπησε 2 αυτοκινητα και προσπαθησε να τα εγκαταλειψει και τραβηχτηκα και 7 χρονια στα δικαστηρια για να μη δικαιωθω οπως επρεπε. Δικαιοσυνη πουθενα, μονο Πονος!!!

Man…Γιατι απορειτε….ειμαστε ελληνες….ζουμε στην ελλαδα… Αρα ξερετε πως μεγαλωνουμε με μοναδικο σκοπο να κανουμε παρανομια, παραβαση ή απλα μια κομπινα χωρις να τιμωρουμαστε γιατι «ετσι κανουν ολοι γιατι να την πληρωσω εγω»…

Al. Os… Αφού υπάρχουν ‘ανθρωποι’ που χτυπούν και παρατούν ετοιμοθάνατο το θύμα τους και κοιμούνται τα βράδια τι να πω….

My…Οσο θεωρειται πλημμελημα τοσο θα ευκολοτερα θα παρανομουν. Να γινει κακουργημα να παει κ κανενας ασυνειδητος μεσα μηπωςκ ιδρωσει το αυτακι τους.

Pa…Γιατί σοκαρεστε ;Αν είστε πάνω από 25 έχετε θέμα .. δεν έχετε καταλάβει οτι όλοι ζουν για την πάρτη τους στο τέλος ;

Le…Πολύ απλά…έλλειψη οδηγικής παιδείας κ αντίληψης..100χλμ μέσα σε αστικό ιστό απλά είναι κάτι παραπάνω από 30μετρα το δευτερόλεπτο,συν ένα με δυο δευτερόλεπτα ο χρόνια αντίδρασης,έχει κάνει μια 100αριά μέτρα τι αυτοκίνητο μέχρι να φρενάρει…όποιον μαζέψει στο Εν τω μεταξύ.εκτος των ποινών που είναι αστείες,παραδειγματική τιμωρία κ εννοείται δεν ξανά πιάνεις τιμόνι στα χέρια σου

Α.Χ. Παπ… Το χειρότερο είναι το σχολιο στην επικεφαλιδα…Όχι μόνο το διέπραξε αλλά μέσα στο πένθος των συγγενών προσπαθει να γλιτώσει μαζεύοντας στοιχεία…εκ προμελέτης δλδ

D.G. Da… η καθαριστρια μπηκε φυλακη 15 χρονια …και αυτος παρεσειρε και εγκατελειψε θυμα….που στο τελος πεθανε … πληρωσε 25 χιλιαρικα ….δικαιοσυνη σου λεει μετα

Α.Dim… Κατά τύχη είμαστε ζωντανοί σε αυτή τη χώρα.

Ch…Και κάποιοι συζητάνε για να αποκτάται δίπλωμα στα 17? Δεν μπορεί να είναι τόσο παρανοϊκοί πια.

μ.κατ…αφανισμος

 

 

Advertisements

Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων Συγκρούσεων Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2018

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί

Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων Συγκρούσεων Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2018

Συγκέντρωση Μνήμης: Αθήνα, 13.00 μπροστά στον Άρειο Πάγο, Λ. Αλεξάνδρας & Κ. Λουκάρεως 

Πέρασαν πια δέκα χρόνια αφότου ο σύλλογος μας ξεκίνησε να πραγματοποιεί στην Αθήνα εκδηλώσεις την τρίτη Κυριακή του Νοέμβρη, Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων Συγκρούσεων.

Στεκόμαστε με σεβασμό απέναντι στα εκατομμύρια των ανθρώπων που έχασαν όλα αυτά τα χρόνια τη ζωής τους, θύματα τροχαίων συγκρούσεων, αλλά και στους πολύ περισσότερους που επέζησαν με ένα σοβαρό τραυματισμό και  μια αναπηρία.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στις οικογένειες όλων αυτών των ανθρώπων που μπήκαν στο δρόμο του πόνου, που η ζωή τους άλλαξε αιφνιδιαστικά, βίαια, απροσδόκητα, μη αναστρέψιμα. Μέρος αυτού του κόσμου είμαστε και μείς.

Συμμετέχουμε στις δράσεις για την παγκόσμια Ημέρα Μνήμης όχι σαν μέρος του παγκόσμιου θεάματος με τις επαναλαμβανόμενες  σκηνές όπου ο θίασος των πρωταγωνιστών της παραγωγής του τροχαίου εγκλήματος «θα εκφράσει τη λύπη του».

Πολιτικοί που δεν λαμβάνουν κανένα μέτρο πρόληψης, βιομηχανίες που παράγουν όλο και πιο επιθετικά αυτοκίνητα και οι απαραίτητοι κομπάρσοι που θα διαβεβαιώσουν πως όλο αυτό το μακελειό στους δρόμους του πλανήτη που συνεχίζεται εδώ και δεκαετίες δεν είναι παρά ένα σύνολο «κακών στιγμών», «αμελειών» και «ατυχημάτων» θα εκφράσουν την συγκίνηση τους  για μια Ημέρα σε αντιστάθμισμα 365 ημερών υποκρισίας.

Ο σεβασμός στα θύματα των τροχαίων επιτάσσει να κάνουμε ότι μπορούμε για να σταματήσουμε το συνεχιζόμενο έγκλημα. Προυπόθεση γι αυτό είναι να σταματήσει να ισχύει το δίκιο του ισχυροτέρου:  Του οδηγού αυτοκινήτου απέναντι στον πεζό, τον ποδηλάτη ή στον χρήστη μικρότερου μηχανοκίνητου, του θύτη απένατι στο θύμα, του ζωντανού απέναντι στο νεκρό.

Θα συναντηθούμε φέτος μπροστά στον Άρειο Πάγο για να τιμήσουμε αυτούς πού χάσαμε και να θυμίσουμε πως: Χωρίς Δικαιοσύνη δεν θα υπάρξει Ειρήνη στους Δρόμους.

• Άμεση Κατάργηση του άρθρου 43 του ΚΟΚ που αφήνει ατιμώρητους τους εγκληματίες οδηγούς που εγκαταλείπουν τα θύματα τους.
• Ριζική αναμόρφωση της νομοθεσίας που αφορά στα τροχαία εγκλήματα. Ο φόνος στην άσφαλτο δεν είναι πλημμέλημα!

Αθήνα 4 Νοεμβρίου 2018                                                                                Πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα

Μια κραυγή απελπισίας

Ετικέτες

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ, Πρόσωπα όχι αριθμοί, ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Από την Εφημερίδα των Συντακτών 22/10/2018 

Ο πατέρας της Νεφέλης έχασε την κόρη του εξ αιτίας της επικίνδυνης οδήγησης ενός μοτοσικλετιστή που για δικούς του λόγους αποφάσισε να παίξει όχι μόνο τη δική του αλλά και τη ζωή μιας νεαρής κοπέλας στα ζάρια. Η Νεφέλη έφυγε για πάντα, ενώ τώρα ο πατέρας της κινδυνεύει και με ασφαλιστικά εναντίον του μέτρα από τον καταδικασμένο (με αναστολή) οδηγό που κρίθηκε ως ο βασικός υπαίτιος του θανάτου της κόρης του.

Ο οδηγός ζητά να μην αναφέρει το όνομά του ο πατέρας της Νεφέλης στον προσωπικό του λογαριασμό (Facebook). Προφανώς ο σεβασμός των προσωπικών δεδομένων είναι αυτονόητος, αλλά ο θρήνος ενός πατέρα για τη φρικτή απώλεια του παιδιού του προφανώς υπερέχει από κάθε τι άλλο και αυτό οφείλει να το προσμετρήσει η Δικαιοσύνη. Πολύ περισσότερο όταν μετά από καταδίκες που δεν αφορούν καν θάνατο δημοσιεύονται σωρηδόν τα ονόματα των καταδικασμένων όχι απλά στο facebook, αλλά στα ΜΜΕ χωρίς συνέπειες και χωρίς ασφαλιστικά μέτρα. 

Aγαπητέ αναγνώστη,

Η κόρη μου, η Μαρία Νεφέλη Σπηλιο­πούλου, ήταν συνεπιβάτης στο δίκυκλο που οδηγούσε ο Ι.Γ., ο οποίος, κυνηγώντας προπορευόμενα δίκυκλα, παραβίασε παλλόμενο φωτεινό σηματοδότη με συνέπεια να συγκρουστεί με διερχόμενο αυτοκίνητο. Το παραπάνω συμβάν έγινε στη διασταύρωση της οδού Αράτου με τη Μαιζώνος στις 30 Ιουλίου 2015.

Από την παραπάνω σύγκρουση η Μαρία Νεφέλη εκτινάχτηκε και προσκρούοντας στο διερχόμενο και εν συνεχεία στον προφυλακτήρα παράνομα σταθμευμένου αυτοκινήτου υπέστη βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις· νοσηλευόμενη στη ΜΕΘ του ΠΠΝΠ δεν κατάφερε να κρατηθεί στη ζωή, εξέπνευσε 11 μερόνυχτα μετά, την Κυριακή, 9 Αυγούστου.

Δέον να σημειωθεί πως ο οδηγός του δικύκλου με αμετάκλητη ποινική απόφαση στις 8/3/2017 από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Πάτρας κρίθηκε ένοχος ανθρωποκτονίας κι εκτίει ποινή 30 μηνών. Με αναστολή.

Η συντριβή μου για την απώλεια της μοναχοκόρης μου με ωθεί να γράφω και να δημοσιεύω κείμενα στο διαδίκτυο συχνά, κείμενα προσανατολισμένα στη, μέσω της τιμωρίας των υπαιτίων, αποτροπή των τροχαίων εγκλημάτων. Εχω την αίσθηση πως ίσως προστατευτούν αθώοι άνθρωποι από τον Μολώχ της ασφάλτου, αν διαβάζουν τα κείμενά μου.

Αγαπητέ αναγνώστη, ο πόνος μου και η έκφρασή του, ο ελάχιστος φόρος τιμής στην αδικοσκοτωμένη 18χρονη κόρη μου, Μαρία Νεφέλη, αυτόν τον καιρό απειλείται, από τον προαναφερθέντα οδηγό δικύκλου. Μολονότι υπήρξε ένας από τους δράστες, ο κυριότερος, της ανθρωποκτονίας της κόρης μου, βλέποντας το όνομά του στις αναρτήσεις και συζητήσεις μου με τους φίλους μου στον προσωπικό μου λογαριασμό στο Facebook, με κατηγορεί πως… «τον προσβάλλω».

Η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων εναντίον των δημοσιεύσεων και συζητήσεών μου έχει οριστεί για τις 24 Οκτώβρη στην Πάτρα.

Ο φονιάς της κόρης μου κυκλοφορεί ελεύθερος και δεν αντέχει που η κατακραυγή μου είναι ισόβια. Επειδή λοιπόν, τρία χρόνια μετά, αυτός ο άνθρωπος θεωρεί πως «έχω εμμονές» και πως «πολύ βάσταξε πια το πένθος μου», αυτός που θεωρεί πως «προσβάλλεται η αξιοπρέπειά του».

Αυτός που αποφάσισε να σκοτωθεί η Μαρία Νεφέλη μας είναι ο κύριος Γ., αυτός αποφάσισε να πάρει στο λαιμό του τη ζωή του παιδιού μου, αν δεν αντέχει αυτά που γράφω, ας αναλογιστεί πώς εγώ αντέχω αυτό που έκανε. Οι πράξεις του γεννάνε τις λέξεις μου, δεν αποφάσισα εγώ να τον κατονομάζω ανθρωποκτόνο, αυτός αποφάσισε να κυνηγήσει τα φιλαράκια του για να τα προλάβει, ας υποστεί τις συνέπειες της πράξης του.

Γράφω, αγαπητέ αναγνώστη, και θα γράφω επειδή θεωρώ πως η αναγγελία των αποτελεσμάτων της δικαστικής ετυμηγορίας είναι χρέος όλων εμάς που χάσαμε τους ανθρώπους μας, ένα ελάχιστο χρέος για την ανθρωποθυσία τους.

Γράφω και θα γράφω επειδή θεωρώ πως δεν είναι θέμα τύχης ή ατυχίας η προστασία των ανθρώπων, αγαπητέ αναγνώστη, η προστασία των ανθρώπων είναι θέμα στάσης και συμπεριφοράς δικής μου, δικής σου, της Πολιτείας μας απέναντι σε όσους τα προκαλούν.

Αυτός είναι και ο λόγος για την παρούσα επιστολή που απευθύνεται σε σένα και σε κάθε νοήμονα συνάνθρωπο σε τούτη εδώ τη χώρα.

Οι πολίτες μιας χώρας που καθημερινά θρηνεί σκοτωμένους στην άσφαλτο πληροφορούνται πως είναι κατηγορούμενος κάποιος που γράφει πως δεν φταίει η «κακιά η ώρα» για αυτό που συνέβη στο δρόμο, αυτός που διατρανώνει πως φταίει για το χαμό της μοναχοκόρης του ένας άνθρωπος με ονοματεπώνυμο που οδηγούσε επικίνδυνα.

Αυτή η υπόθεση, αγαπητέ αναγνώστη, δεν αφορά μόνο ένα αδικοχαμένο παιδί και τον πατέρα του! Αυτή είναι μια υπόθεση για κάθε σκοτωμένο συνάνθρωπο, μέχρι να μην υπάρξει ποτέ πια κανένα θύμα, κανενός.

Η δημοσιοποίηση των στοιχείων της Μαρίας Νεφέλης μας είναι δυστυχώς δεδομένη, η δημοσιοποίηση των στοιχείων του ανθρώπου που της έκοψε το μέλλον γιατί να μην είναι;

Η Πολιτεία δεν τον έχει ήδη καταδικάσει σε δημόσια ανοιχτή ακροαματική διαδικασία;

Αγαπητέ αναγνώστη, να κάνουμε ησυχία όταν τα παιδιά μας κοιμούνται, όχι όταν τα σκοτώνουν. Σ’ ευχαριστώ για την προσοχή σου.

Γεώργιος Σπηλιόπουλος

Τί να κάνετε για να μην (ξανα)προσβληθεί η προσωπικότητά σας στο διαδίκτυο!

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί

Ναι, μέχρι στιγμής αντέξαμε πολλά… Δε θα σε βασανίσω, αγαπητέ αναγνώστη, ούτε με τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας εκείνες τις σπαρακτικές στιγμές του αποχωρισμού του παιδιού μας από ετούτον τον κόσμο. Πάνε 3 χρόνια πια και, μολονότι  έχουν ανεξίτηλα χαραχτεί στη μνήμη μας, εν τούτοις η ζωή,  με τη γλυκόπικρη γεύση της,  προχωράει …’δίχως να κοιτάζει τη δική μας μελαγχολία’ , που λέει κι ο ποιητής.

Η αντοχή μας, λοιπόν,  δοκιμάστηκε πάμπολλες φορές και  μετά από την αποχαιρετιστήρια τελετή … δοκιμάστηκε, μάλιστα,  και δοκιμάζεται από τότε που κυρίως,   συνερχόμενοι από το αρχικό σοκ της απώλειας του μονάκριβου παιδιού μας στην άσφαλτο, πήραμε την απόφαση της απόδοσης ευθυνών και της τιμωρίας των υπευθύνων με τα μέσα που μας παρέχουν  οι Νόμοι.

Νεφέλη Σπηλιοπούλου, 18 ετών.

Εδώ, ακριβώς, ήταν που  άρχιζε  το πιο δύσκολο  κομμάτι  για τον κοινωνικό περίγυρο, για τους άλλους, για σένα, αγαπητέ αναγνώστη. Στην απόφασή μας να μη συμβιβαστούμε με εξωδικαστικές συναλλαγές …ούτε με συμφωνίες ‘κάτω από το τραπέζι’, αφού η Νεφέλη ήταν μόλις 18 χρονών και άρα,  το άτομο, που  την ανέβασε στο μηχανάκι του κι αποφάσισε πως η σωματική της ακεραιότητα δεν ήταν περισσότερο σημαντική από τη δική του καταξίωση ως …οδηγού δίχως δίπλωμα,  έπρεπε να κυνηγηθεί δικαστικά. Είχαμε κι έχουμε χρέος στη μνήμη της να διεκδικήσουμε τη δικαίωσή της  με την απόλυτη διαφάνεια και καθαρότητα, αυτήν που μας στέλνει το βλέμμα της,  ελάχιστη ανακούφιση της ψυχούλας της για τη ζωή που ήθελε να ζήσει και της  τη στέρησε ένας άνθρωπος  που εκτός του ότι υπήρξε ανόητος εκείνη την ώρα, αποδείχτηκε εκ των υστέρων να στερείται ακόμα και της κοινής λογικής και ηθικής. Με μπόλικους συνυπαίτιους συμπαραστάτες στην κουστωδία του εγκλήματος που διεπράχθη.

Αντέξαμε την  υπαγωγή της υπόθεσης της ανθρωποκτονίας της μοναχοκόρης μας στα ‘πλημμελήματα’ … αντέξαμε το μη φανέρωμα  της στοιχειώδους  δέουσας ευαισθησίας  για ένα άδικα πεθαμένο 18χρονο κορίτσι που δεν έφυγε από μία αιτία αλλά από ένα συνδυασμό παραγόντων, αντέξαμε την εξίσωση με όλες τις περιπτώσεις θανάτου στους δρόμους αυτής εδώ της χώρας, τη  μη διάκριση ανάμεσα στην αμέλεια και στο δόλο. Σε πρώτο βαθμό, ακόμη, οι παραπάνω αποφάσεις. Οι ρυθμοί είναι αργοί στο σύστημα απονομής δικαιοσύνης, ας ελπίσουμε πως είναι τουλάχιστον αυτό στοιχείο ενθαρρυντικό για το αποτέλεσμα.

Αντέξαμε, βεβαίως,  ακόμη και το άκουσμα της γραμμής υπεράσπισης του κατηγορούμενου, μιας γραμμής που  αποφθεγματικά διατυπωμένη τόλμησε να εκφραστεί στην ετυμηγορία του δικηγόρου του κύριου υπαίτιου  ότι ο… ‘θεός και η τύχη αποφάσισαν’ για να κοπεί το νήμα της ζωής της κόρης μας. Αντέξαμε, αγαπητέ αναγνώστη,  να διαπιστώνουμε ότι και στην περίπτωσή μας οι δικάζοντες εκπρόσωποι της ελληνικής Πολιτείας, παρ όλες τις αποχρώσες ενδείξεις ότι η συγκεκριμένη υπόθεση έπρεπε να αναχθεί σε κακούργημα, παρέμεναν εγκλωβισμένοι στο νομικό πλαίσιο για τα τροχαία δυστυχήματα. Δεκαετίες τώρα στην Ελλάδα οι σχετικές αποφάσεις συμμορφώνονται στη σχεδόν χαιρέκακη λογική ότι οι ευθύνες του οδηγού δεν είναι  η πρόθεση να σκοτώσει αλλά η αμέλεια,  και αποφάσισαν για τη Νεφέλη εκείνο που είθισται για κάθε σκοτωμένο στην άσφαλτο σε αυτόν τον τόπο.

Παρόλο που υπάρχουν στο φάκελο της υπόθεσης  ουκ ολίγα στοιχεία που σηματοδοτούν  τη διατάραξη της ασφάλειας των συγκοινωνιών, η απόφαση στο πρωτόδικο ποινικό καταδίκασε ως ένοχο έναν και μόνο, τον κύριο υπαίτιο  από τους πολλούς υπευθύνους του συμβάντος, το Γιαννακόπουλο Ιωάννη του Αθανασίου, οδηγό μοτοσικλέτας δίχως δίπλωμα που παραβίασε παλλόμενο και ΣΤΟΠ και συγκρούστηκε με αυτοκίνητο που είχε προτεραιότητα. Με αναστολή βεβαίως η ποινή των 30 μηνών που έφαγε. H υπόθεση χάρη στην παρέμβαση του συνηγόρου μας και την ένστασή μας προς τις εισαγγελικές αρχές, παραμένει ανοικτή. Κι αντέχουμε.  Έτσι, μολονότι νιώσαμε το βουνό να μας πλακώνει, και,   μολονότι  σεβόμαστε την πρωτόδικη απόφαση , αμφισβητήσαμε την ετυμηγορία   και συνεχίσαμε να απαιτούμε  πληρέστερη απόδοση ευθυνών. Για όλους τους φταίχτες. Ακόμα κι αν  ακούσαμε αυτή την ποινή,  χάδι στο δράστη,  παραμείναμε αταλάντευτοι στην αρχική μας απόφαση πως ο μόνος τρόπος αντίδρασής μας είναι να γράφουμε για τους ενόχους.   Οι άνθρωποι, όμως, ενοχλούνται και  ισχυρίζονται ότι αυτό που κάνουμε, εμείς και οι φίλοι μας, να τους λέμε ‘φονιάδες’ τους προσβάλλει την προσωπικότητα. Ναι, αυτό ακριβώς έγραψα, μην τρίβεις τα μάτια σου. Ξανακοίτα την από πάνω γραμμή αν δεν το πιστεύεις. Τους προσβάλλει την προσωπικότητα… το άκουσμα ή η ανάγνωση  της λέξης την οποίαν δεν αντέχουν ή να βλέπουνε ή να ακούνε ενώ χαρακτηρίζει τον εαυτόν τους αποδεδειγμένα και με δικαστική ήδη δημοσιευμένη απόφαση.…  πώς λέμε φταίει ο καθρέφτης που κοιτάζομαι γιατί, ενώ είμαι κουασιμόδος, εν τούτοις αυτός με δείχνει ασχημόπαπο;  Σκοπός του σημερινού κειμένου, λοιπόν,  είναι να μιλήσουμε  για το απίστευτο, απίθανο και πρωτοφανές  εμπόδιο  στο δύσβατο μονοπάτι της δικαίωσης, εμπόδιο που ακούει στο όνομα: ‘’ κάλλιο ειν’ η φήμη   του φονιά παρά  του φονεμένου’’ (κάπως παραλλαγμένο το λένε στην Κρήτη, νομίζω).

Κάποιοι νόμοι, λοιπόν,  αγαπητέ αναγνώστη, εκτός του ότι ερμηνεύτηκαν με τέτοιον τρόπο ώστε η ανοησία ενός και μόνο  να επιμετρηθεί ως αμέλεια στην ποινική δίκη,  εκτός του ότι δεν οδήγησαν στα σίδερα της φυλακής για πάντα κάποιον  που σκότωσε τη ζωή τριών ανθρώπων  άφησαν έρμαιο το περί δικαίου αίσθημά μας την ώρα που κάποιοι άλλοι νόμοι χρησιμοποιούνται εκ μέρους των αντιδίκων ώστε να σύρουν εμάς ως κατηγορούμενους για αυτήν ακριβώς την έως τώρα  απογοήτευσή μας από τα ένδικα μέσα. Το  συνταγματικά κατοχυρωμένο ανθρώπινο δικαίωμα στο σεβασμό της προσωπικότητας του ατόμου θεωρεί  η οικογένειά του Γ.  ότι προσβλήθηκε  με όσα αναφέρονται κατά καιρούς στο Χρονολόγιό μου  στο Facebook,  επομένως καταθέτουν αγωγή για επιβολή ασφαλιστικών μέτρων. Αισθάνομαι λοιπόν κι εγώ υποχρεωμένος να δημοσιοποιήσω ετούτο εδώ το κείμενο για κάτι  που  πλήττει καίρια το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά μου ελεύθερης έκφρασης, θεωρώντας πως πρέπει να γράφω για την  απαράδεκτη συμπεριφορά και  στάση τους. Σε αυτό το τροχαίο έγκλημα όπου μαθητές του σχολείου που δίδασκα έγιναν η αιτία να χάσει τη ζωή της η  κόρη μου, εκείνο που με θλίβει, αγαπητέ αναγνώστη,  είναι πως συνειδητοποίησα μια σκληρή αλήθεια:  πως όσο και να παλεύεις, στο τέλος για κάποιες περιπτώσεις ανθρώπων ή ‘ανθρώπων’  θα είσαι λίγος.  Αν και επεδίωκα να μιλάω στην ψυχή τους και  επέμενα να μιλάω για προσπάθεια, αλληλεγγύη, φιλότιμο,  δυστυχώς, με τη στάση του μετά το συμβάν ο Γ. και όχι μόνο αυτός , με απογοήτευσαν.

Δε με πλήγωσε μόνο με την απόφασή του, αγαπητέ αναγνώστη,  να περάσει το φανάρι·  ολοκληρωτικά με τσάκισε όταν μού έδωσε  να καταλάβω πως ό τι πάσχιζα να του μάθω  έγινε στάχτη εμπρός στο φόβο του μήπως υποστεί τιμωρία. Αν η Νεφέλη έμεινε για πάντα 18 χρονών λόγω του χαμού της,  τότε αυτός δεν αρνήθηκε να γίνει  ένας δυστυχισμένος ευθυνόφοβος  ανθρωπάκος και δυστυχώς λυπάμαι που δε θα εξελιχθεί με όσα τον συμβούλεψε  κι εξακολουθεί ο περίγυρός του. Έλεγα συχνά στους μαθητές μου που αγχώνονταν για το διάβασμα και τις επιδόσεις τους στα μαθήματα πως ανθρώπινα είναι τα λάθη,  συχνά τα παιδικά τους ατοπήματα μού έφερναν ένα χαμόγελο κατανόησης και με μία φιλική παραίνεση το ξεπερνούσαμε. Μάθηση το λένε αυτό. Ας το δούμε όμως, τώρα,  σε μία άλλη, πιο ‘μεγάλη’  κλίμακα…  Το λάθος που έκανε αυτό το παιδί  και απέβη μοιραίο για ένα άλλο παιδί δεν  ήταν και μικρό  αλλά το μεγαλύτερο λάθος του ήταν το ότι δεν το παραδέχτηκε, δεν ξέρω ποιος ακριβώς φταίει για αυτό το απροσμέτρητο λάθος. Γι αυτό γράφω και θα γράφω. Με λύπη, με θυμό και οργή αλλά και με οίκτο. Εν τω μεταξύ, στην εναντίον μου αγωγή , η οικογένεια του Γ. καταλογίζει σε μένα  πως το ότι δεν δέχομαι να αποκαλείται φίλος της Νεφέλης ο Γ. είναι  προσβλητικό για την προσωπικότητά τους .  Ένα άτομο που απέτυχε να σταθεί στα πόδια του και να ομολογήσει την αλήθεια σε μία τέτοια περίσταση, δε θα τον  θεωρούσε ποτέ  φίλο της η Νεφέλη! Αυτός που τρέμοντας μού  έλεγε ‘δάσκαλε, έφταιξα κάνε με ό τι θες’ στο νοσοκομείο, θλίβομαι και απελπίζομαι  να τον ακούω στο δικαστήριο να λέει αρλούμπες·  σφίχτηκε η καρδιά μου και πλέον  ντρέπομαι να τον βλέπω και να τον ακούω να καταθέτει τελικά ότι …σταμάτησε και ότι …με συγχωρεί για όσα λέω. Δασκαλεμένος, όχι πλέον από το δάσκαλό του, κρίμα παιδί μου, κρίμα για όλους σας.

Οι εκφοβισμοί δε ‘λένε κάτι’ στον άνθρωπο που έπαθε εξαιτίας σας  τέτοιο κακό, κύριοι παρακολουθητές των προσωπικών μου συζητήσεων και προβληματισμών στα χρονολόγια του Facebook… Αντιθέτως. Είναι φοβερή αυτή  η πρωτοτυπία να απειλείται ο πατέρας του σκοτωμένου παιδιού με φυλάκιση επειδή εκφράζεται  στο Facebook ενάντια στον ήδη  καταδικασθέντα  δράστη του φόνου του παιδιού του.  Ναι! Θυμώνω  που οι νόμοι  επιτρέπουν στο φονιά του παιδιού μου να κυκλοφορεί ελεύθερος.  Και το γράφω.

Mε τα ασφαλιστικά μέτρα εναντίον μου για τις δημοσιεύσεις στο Facebook,  πασχίζουν  να  αναγνωριστεί στο δικαστήριο η αξιοπρέπειά τους με εμένα εναγόμενο.  Η στρουθοκάμηλος  έχωσε το κεφάλι της στην άμμο και νομίζει πως είναι αόρατη επειδή δε βλέπει. Δεν ξέρω τι θα αποφασίσει  το δικαστήριο σε ενάμιση μήνα, για κάποια  από τα γραπτά μου, αν αποτελούν προσβολή ή όχι! Εκείνο για το οποίο είμαι σίγουρος, όμως, είναι πως η ηθικότητα στον άνθρωπο είναι  ένα μέγεθος που δε διεκδικείται ούτε επισφραγίζεται  στα δικαστήρια, είναι κάτι που ή το έχεις ή  δεν το έχεις.

Γιώργος Σπηλιόπουλος, πατέρας της Νεφέλης που σήμερα 10 Σεπτεμβρίου θα γινόταν 21 χρονών.

Πάτρα,Ελλάδα.

Πλανήτης Γη.

Σημείωση SOS Τροχαία Εγκλήματα: 

Στον (χωρίς άδεια οδήγησης) οδηγό μοτοσικλέτας Γιαννακόπουλο Ιωάννη, ασκήθηκε αυτεπάγγελτα δίωξη για ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΙΑ για το τροχαίο έγκλημα που είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο της 18χρονης Νεφέλης Σπηλιοπούλου. Για τον ίδιο λόγο, για ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΙΑ το πρωτοβάθμιο δικαστήριο τον καταδίκασε σε 30 μήνες φυλάκιση με αναστολή.

Η πρωτοφανής πανελλαδικά (πιθανόν και παγκόσμια) ενέργεια να κάνουν αγωγή στον Πατέρα του θύματος για να μη χαρακτηρίζει το δράστη φονιά, είναι σε πλήρη αντίθεση με την θεσμική πραγματικότητα. Τον χαρακτηρισμό τον έδωσε η Πολιτεία – μέσω της Δικαιοσύνης και όχι η οικογένεια του θύματος.

Η προσθήκη της αμέλειας στους κατηγορούμενους για τροχαία εγκλήματα δεν αναιρεί το ότι διώκονται και καταδικάζονται για ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΙΑ.

Αν πραγματικά ενοχλεί ο χαρακτηρισμός, δηλαδή η ίδια η κατηγορία που του αποδόθηκε τον δράστη αντί να ασχολείται με το facebook και να  «ποινικοποιεί» τις αναρτήσεις της οικογένειας του θύματος θα μπορούσε να απευθυνθεί στο μόνο αρμόδιο, το κοινοβούλιο και να ζητήσει να αλλάξουν οι σχετικές κατηγορίες για τους δράστες τροχαίων εγκλημάτων.

Σίγουρα θα βρει περισσότερους συμμάχους σ αυτήν την προσπάθεια και τυπικής απενοχοποίησης των δραστών απ όσους τουλάχιστον βρήκαμε εμείς στην προσπάθεια για μια αναδιαμόρφωση της νομοθεσίας που αφορά στα τροχαία εγκλήματα.

Σε κάθε περίπτωση είναι απόλυτα κατανοητό πως άνθρωποι πού έπαιξαν με την ζωή των άλλων συνεχίζουν τώρα να παίζουν με τις λέξεις.  Αλλά αυτό το κατανοητό είναι απόλυτα προκλητικό και προσβλητικό, όχι μόνο για την οικογένεια της Νεφέλης, αλλά για όλες τις δεκάδες χιλιάδες οικογένειες με θύματα τροχαίων εγκλημάτων.

Γιατί όπου υπάρχει θύμα, υπάρχει και θύτης.

Γιατί Ανθρωποκτονία = Φόνος.   

Πανελλαδικός σύλλογος SOS  Τροχαία Εγκλήματα 10/9/2018

Ηνωμένο Βασίλειο: 96.000 λίρες (106.590 ευρω) για παραβίαση του ορίου ταχύτητας.

Ετικέτες

TAXYTHTA

– Ο Mario Lemina, ποδοσφαιριστής της Σαουθάμπτον θα πληρώσει το μεγαλύτερο πρόστιμο για παράβαση του Κ.Ο.Κ.  στην ιστορία της χώρας.

–Του επεβλήθησαν επίσης 18 βαθμοί ποινής και απαγόρευση οδήγησης για ένα έτος

Ο Mario Lemina, αστέρας της ποδοσφαιρικής ομάδας Southampton, έλαβε το μεγαλύτερο πρόστιμο στην ιστορια του Ηνωμένου Βασιλείου για υπέρβαση ταχύτητας ενώ του απαγορεύθηκε να οδηγεί για ένα χρόνο.

Ο 25χρονος τιμωρήθηκε με πρόστιμο £ 96.000 τη Δευτέρα, αφού αρνήθηκε τρεις φορές να δηλώσει στην αστυνομία αν ήταν ο ίδιος οδηγός, όταν το αυτοκίνητο του, μια Mercedes-AMG GLA45 αξίας £50.000 καταγράφηκε να παραβιάζει τα όρια ταχύτητας. Το πρόστιμο των £ 96.000 είναι τριπλάσιο του εβδομαδιαίου μισθού του.

Ο διεθνής ποδοσφαιριστής από τη Γκαμπόν με το πρόστιμο των £ 96.000 ξεπέρασε τον μέχρι σήμερα τροπαιούχο τηλεοπτικό αστέρα Ant McPartlin που τον περασμένο Απρίλη τιμωρήθηκε με πρόστιμο £86.000 όταν συνελήφθη να οδηγεί μεθυσμένος.

Ο Lemina δεν εμφανίστηκε στο δικαστήριο του Aldershot κατά την εκδίκαση της υπόθεσης αλλά δήλωσε ότι δεν ήξερε αν ήταν ο αδελφός του ή ο ξάδελφος του που οδηγούσε το αυτοκίνητο ενώ παραδέχτηκε τρεις περιπτώσεις άρνησης ενημέρωσης της αστυνομίας αφού αγνόησε τις επιστολές της.

Στον Lemina επιβλήθηκαν και 18 βαθμοί ποινής στο point system που προστέθηκαν στους 21 που είχε ήδη στην άδεια του από παραβάσεις εκτός του Ηνωμένου Βασιλείου, με αποτέλεσμα την απαγόρευση οδήγησης ενός έτους.

Η Southampton αγόρασε  τον Lemina από από τη Juventus με το ποσό των £15,4 εκατ.

Τα πρόστιμα για παραβίαση ορίου ταχύτητας στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Αυστηρότερες ποινές για αδικήματα σοβαρής υπέρβασης ταχύτητας τέθηκαν σε ισχύ στην Αγγλία και την Ουαλία το περασμένο έτος. Στους παραβάτες της κατηγορίας Band C (αφορά στις υψηλότερες ταχύτητες που καταγράφονται), μπορεί να επιβληθούν  πρόστιμα που αντιστοιχούν στο 125% μέχρι και το 175% των εβδομαδιαίων εισοδημάτων του οδηγού, καθώς και έξι βαθμοί ποινής στο point system και αφαίρεση της άδειας οδήγησης  μέχρι 56 ημέρες.

Τυπικά το ανώτατο πρόστιμο για υπέρβαση ταχύτητας είναι £1.000, εκτός εάν η παράβαση πραγματοποιηθεί σε αυτοκινητόδρομο, οπότε το τυποποιημένο ανώτατο όριο είναι £ 2.500.

Ωστόσο, οι δικαστές μπορούν να επιβάλουν αυστηρότερες ποινές για τους συστηματικούς παραβάτες, όπως στην περίπτωση Lemina.

Να σημειώσουμε ότι τα όρια ταχύτητας στο Ηνωμένο Βασίλειο (110km στους αυτοκινητοδρόμους – εκτεταμένες ζώνες 30km στις πόλεις) είναι χαμηλότερα από την Ελλάδα (130 km στους αυτοκινητοδρόμους – εκτεταμένες ζώνες με όριο 50 km αλλά και δρόμοι ταχείας κυκλοφορίας μέσα στις πόλεις) και η επιτήρηση πολύ αυστηρότερη.

Από το Μάρτιο του 2018 με τις αλλαγές που εισηγήθηκε στον Κ.Ο.Κ. το ΥΜΕ και ψήφισε η ελληνική Βουλή η παραβίαση των ορίων ταχύτητας στην Ελλάδα δεν θεωρείται επικίνδυνη παράβαση και τα πρόστιμα γι αυτή την παράβαση μειώθηκαν κατά 50%.

Σύμφωνα με πληροφορίες από αθλητικά sites o Lemina μετά από τις τελευταίες εξελίξεις σκέφτεται σοβαρά προτάσεις για μεταγγραφή του σε ελληνικό σύλλογο μια και κάτι τέτοιο θα  του διασφάλιζε  το ατιμώρητο για την οδηγική του συμπεριφορά.

ΠΗΓΗ: dailymail

Τι ισχύει για τα πρόστιμα στο Ηνωμένο Βασίλειο: ΕΔΩ

Για τη Στέλλα και το Γιάννη, αναπάντητα ερωτήματα ένα χρόνο μετά…

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί

Συμπληρώθηκε κιόλας ένας χρόνος απο τη μέρα που χωρίς κανένα λόγο με ένα φοβερά βίαιο τρόπο έξω από το Πολυτεχνείο Κρήτης, δυο νέα παιδιά, μαζί με το σκυλί τους διώχτηκαν απ αυτό τον κόσμο. Ένας χρόνος χωρίς τη Στέλλα Μούσχου και το Γιάννη Στρογγυλό. Ένας χρόνος μαζι με τη Στέλλα Μούσχου και το Γιάννη Στρογγυλό. Ενας χρόνος αβάσταχτου πόνου για τις οικογένειες τους.

Ο SOS Τροχαία Εγκλήματα στέλνει την αγάπη του και την αλληλεγγύη του στις οικογένειες.

Στέλνει επίσης ένα σαφές μήνυμα προς την πολιτεία και κάθε αρμόδιο ή “αρμόδιο”.

Μάθαμε, μέσα απο το δικό μας πόνο, να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Θα τα λέμε και θα τα δείχνουμε παρότι εσείς παριστάνετε τους κουφούς και τους τυφλούς και τους «αντικειμενικούς τρίτους».

Ένα χρόνο μετά, θέλουμε ακόμα μια φορά να ρωτήσουμε:

• Είναι αμέλεια σε ένα δρόμο με όριο ταχύτητας 40 km/h να τρέχεις με 127 km/h;
• Είναι αμέλεια να κτυπάς και να τραυματίζεις θανάσιμα δυο ανθρώπους και ένα ζώο που προχωρούσαν κανονικά στο χώρο για πεζούς;
• Είναι αμέλεια το να επιταχύνεις μετά απ αυτά και να ξεπερνάς τα 160km/h με αποτέλεσμα να προκαλέσεις και άλλη σύγκρουση 52 μέτρα μετά με σταθμευμένη βέσπα;
• Πουθενά σ όλα αυτά δεν υπάρχει η ακριβοθώρητη “διατάραξη συγκοινωνιών”; Επιταχύνω μετά απο τρεις φονικές συγκρούσεις και ακινητοποιούμε αναγκαστικά απο βλάβη μετα από τέταρτη σύγκρουση, επιβεβαιώνουν την αμέλεια;
• Σκοτώνω εκτοξεύοντας σε απόσταση 71 μέτρων έναν άνδρα, παρασέρνοντας επί 109 μέτρα μια γυναίκα, εκτοξεύοντας 7.5 μέτρα ένα σκυλί και στη συνέχεια προσκρούω σε μια βέσπα και την εκτοξεύω 76 μέτρα. Όλο αυτό το σκηνικό πολεμικής επιχείρησης θα εξακολουθεί να βαφτίζεται αμέλεια;

NAI, όσο δεν αντιδρούμε στην απόφαση της πολιτικοδικαστικής συμμαχίας όλα τα τροχαία εγκλήματα να αποτελούν πλημμελήματα.

Απο τις χιλιάδες περιπτώσεις ας θυμηθούμε δύο που ακολουθησαν πάλι στα Χανιά, του λαχειοπώλη Μαρίνου (παραμονη Πρωτοχρονιάς 2018) και του ποδηλάτη Γ. Τζωρτζάκη (23 Μαίου 2018), φρικτά τροχαία με εγκατάλειψη και πάλι απο “αμελείς” δράστες που όπως και στην περίπτωση της Στέλλας και του Γιάννη αφέθησαν αμέσως ελεύθεροι και με την άδεια οδήγησης τους.

Αναρρίθμητα ερωτήματα θα μπορούσαμε να προσθέσουμε σε σχέση με την συγκεκριμένη υπόθεση.

Ας αρκεστούμε μόνο σε ένα: διάβασε άραγε ο αρμόδιος εισαγγελέας Χανίων, η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ή ο αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης την πραγματογνωμωσύνη που συνέταξαν οι δύο πραγματογνώμωνες που όρισε η Τροχαία ( και όχι οι οικογένειες των θυμάτων) και που μικρό της μέρος αποτελούν τα στοιχεία που παραθέσαμε πιο πάνω;

Ξέρουμε πως καμιά δικαστική απόφαση δεν θα φέρει πίσω την Στέλλα, τον Γιάννη ούτε κανένα άλλο θύμα τροχαίων εγκλημάτων. Από αυτή την παραδοχή όμως μέχρι την προκλητική αμνήστευση κάθε είδους παραβατικής συμπεριφοράς που σπέρνει το θάνατο στο δρόμο υπάρχει τεράστια απόσταση. Η παραίτηση από οποιαδήποτε προσπάθεια πρόληψης μέσα από την «παραδοχή» πως δήθεν η ποινή ειδικά για τα τροχαία (αντίθετα με οποιοδήποτε άλλο έγκλημα) ειδικά στην Ελλάδα (σε αντίθεση με σχεδόν όλες τις χώρες του κόσμου)  δεν  παίζει κανένα αποτρεπτικό ρόλο έχει συμβάλει τα μέγιστα στην αναπαραγωγή του τροχαίου εγκλήματος στη χώρα μας.  Η απενοχοποίηση των δραστών, πως δεν έκαναν δα και κάτι σημαντικό, είναι το επιστέγασμα αυτής της αντίληψης. Με την άδεια τους στο χέρι έχουν κάθε δικαίωμα σε μια δεύτερη προσπάθεια. Αν χρειαστεί και σε τρίτη…

Χωρίς Δικαιοσύνη δεν θα υπάρξει ειρήνη στους Δρόμους.

Τα συνεχή μηνύματα προς τους υποψήφιους θύτες πως όσο κι αν προσπαθείσετε δεν θα τιμωρηθείτε, λαμβάνονται και αξιοποιούνται ανάλογα. Η αλυσίδα των θανάτων στους ελληνικούς δρόμους συνεχίζει να μεγαλώνει. Κάθε κρίκος της και ενας άνθρωπος και γυρω απ αυτόν δεκάδες άλλοι συντριμμένοι.

Θα το πούμε ακόμα μια φορά ενάντια στην υποκρισία. Η οδική ασφάλεια δεν είναι μόνο  θέμα παιδείας. Είναι θέμα εφαρμογής των νόμων, επιτήρησης του οδικού δικτύου, κατασκευής ασφαλών υποδομών.  Και τα τρία έλειπαν στο συγκεκριμμένο τριπλό φονικό. Και η έλλειψη αυτή είναι ο κανόνας στο οδικό δίκτυο.

Ενα χρόνο μετά το φοβερό συμβαν στην είσοδο του Πολυτεχνείου Κρήτης παρά τις εξαγγελίες το μόνο που έχει πραγματοποιηθεί ειναι η τοποθέτηση ενός (προβληματικού) φωτεινού σηματοδότη στο σημείο. Και παρα την εξαγγελία της δημιουργίας ανισόπεδου κόμβου ούτε το πεζοδρόμιο δεν έχει ακόμα φτιαχτεί.

Πως είναι δυνατόν να παραδίδεται να παραλαμβάνεται και να λειτουργεί επί χρόνια ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα χωρίς διαμόρφωση της εισόδου του;

Όλοι αυτοί που θρηνούν σήμερα, υπουργοί, περιφερειάρχες, δήμαρχοι, πρυτανικές αρχές δεν είχαν καταλάβει πως ένα σχολείο δεν είναι απλά ενα κτίριο αλλα πρωταρχικά ένα σύνολο χιλιάδων ανθρώπων που εκτός απο το να τους παρέχεις τη γνώση πρέπει και να τους διασφαλίζεις τη ζωή;

Έπρεπε να χαθούν η Στέλλα και ο Γιάννης για να ξεκινήσουν τά όποια έργα για ασφαλή διαμόρφωση της πρόσβασης στο Πολυτεχνείο Κρήτης;

Μα μήπως ήταν οι τελευταίοι; Λίγους μήνες μετά, τον Δεκέμβρη του 2017 την ίδια τύχη είχε η 23χρονη σπουδάστρια Βασιλική Λυμπεροπούλου που σκοτώθηκε και εγκαταλείφθηκε απο “αμελή” οδηγό έξω απο τη σχολή της στην Καλαματα (ΟΑΕΔ- Ασπρόχωμα). Και κεί «σύντομα» θα ξεκινήσουν τα έργα. Και κεί φυσικά ο δράστης είναι ελεύθερος και με την άδεια οδήγησης του από την πρώτη στιγμή.

Στη Μνήμη της Στέλλας και του Γιάννη ας συντονιστούμε,  να κάνουμε ότι μπορούμε για να σταματήσει η υποκρισία.

Ξέρουμε: Ζούμε σε μια κοινωνία όπου η άδεια οδήγησης έχει μεγαλύτερη αξία από την ανθρώπινη ζωή.

Αλλά όσες φορές και με όσους τρόπους και αν το επαναλάβετε δεν πρόκειται να το δεχθούμε.

Πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα

Απόσπασμα της πραγματογνωμοσύνης που πραγματοποίησαν με εντολή της Τροχαίας Χανίων ο Νεκτάριος Χαιρέτης, Δρ. Μηχανολόγος Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και ο Ανδρέας Δρακάκης, Μηχανολόγος Μηχανικός τον Αυγουστο του 2017, πραγματογνωμοσύνη που διαβιβάστηκε στον εισαγγελέα Χανίων στις 28/11/2017. Διαβάστε: ΕΔΩ

Δικαιοσύνη με χρονοκαθυστέρηση ….με αφορμή μια απόφαση του Σ.τ.Ε.

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί

Με πρόσφατη απόφαση του Α΄Τμήματος του Αρείου Πάγου (ΕΔΩ) τελεσιδίκησε (;) η αγωγή της οικογένειας Σταυρουλάκη, ιδρυτικών μελών του συλλόγου μας, κατά του Ελληνικού Δημοσίου για την υπόθεση του φόνου του Γιάννη Σταυρουλάκη (ΕΔΩ) στις 19/12/2005 μετά απο πρόσκρουση του αυτοκινήτου του σε παράνομη διαφημιστική πινακίδα που είχε τοποθετηθεί σε νησίδα στη Λ. Κηφισίας. Η απόφαση γνώρισε μεγάλη δημοσιότητα και όπως μας ενημερώνουν τα ΜΜΕ :

“Στο ΣτΕ είχε προσφύγει το Δημόσιο ζητώντας να αναιρεθεί η απόφαση του Διοικητικού Eφετείου υποστηρίζοντας, ότι ο οδηγός ήταν συνυπαίτιος του ατυχήματος κατά 99% και ότι η ευθύνη απομάκρυνσης της παράνομης πινακίδας ανήκε στο Δήμο Αμαρουσίου.  Η   απόφαση επικυρώθηκε μετά την απόρριψή  των ισχυρισμών του Δημοσίου ως αβάσιμων και αόριστων. Έτσι οι συγγενείς του άτυχου νέου θα λάβουν ως αποζημίωση τις 350.000 ευρώ, που τους είχαν επιδικαστεί για ηθική βλάβη συν τους νόμιμους τόκους.”

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Σε όσους εντυπωσιάτηκαν απο την απόφαση θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε:

1. Η απόφαση του Σ.τ.Ε. εκδίδεται δεκατρία (13) χρόνια μετά το φόνο του 25χρονου Γιάννη Σταυρουλάκη και πάνω απο δέκα (10) χρόνια μετά την κατάθεση της σχετικής αγωγής, και αφού στο μεταξύ, η μία απο τους πέντε προσφεύγοντες (γιαγιά) έχει αποβιώσει. Το Δημόσιο επέλεξε να εφεσιβάλει όλες τις καταδικαστικές αποφάσεις των Διοικητικών Δικαστηριών (πρωτόδικο και εφετείο) και να οδηγήσει την υπόθεση στο Σ.τ.Ε με όλους  αυτούς τους “αβάσιμους, αόριστους” (όπως λέει η απόφαση του Σ.τ.Ε) και γελοίους προσθέτουμε εμείς ισχυρισμούς που απορρίφθηκαν για τρίτη φορά. Επέλεξε να αναγκάσει την οικογένεια να ζήσει ένα δεκατριάχρονο δεύτερο μαρτύριο μετά το φόνο του παιδιού της, φόνο οφειλόμενο σε παραλείψεις και του ίδιου του Δημοσίου.   Ιδανική Πολιτεία…
2. Δεν γνωρίζουμε αν οι “εκπρόσωποι του Δημοσίου” θα βρούν τον τρόπο να εφεσιβάλουν και αυτή την απόφαση (αυτή άλλωστε είναι η εργασία τους), σίγουρα γνωρίζουμε πως η επιδικασθείσα αποζημίωση δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα καταβληθεί στην οικογένεια του Γιάννη. Υπάρχουν πολλά νομικά παράθυρα ώστε να το αποφύγουν ή να το καθυστερήσουν επ αόριστον. Τα γνωρίζουν καλά αφού οι ίδιοι τα έχουν φτιάξει.
3. Επι της ουσίας η απόφαση του Σ.τ.Ε αναδεικνύει πάρα πολλά ζητήματα που έχουν να κάνουν με την απονομή της δικαιοσύνης στα θύματα των τροχαίων και ιδιαίτερα για τα θύματα της παράνομης υπαίθριας διαφήμισης. Το σημαντικότερο απ όλα: ενώ υπάρχει πλήθος υποθέσεων στις οποίες καταδικάστηκαν αυτοδιοικητικοί παράγοντες, Δημοι, Περιφέρειες ή και το Δημόσιο (τώρα) για την τοποθέτηση ή την μη αφαίρεση των παράνομων πινακίδων, δεν υπάρχει καμία απόφαση καταδίκης διαφημιστικής εταιρείας, ούτε σε ποινικό ούτε σε αστικό δικαστήριο!!!
4. Η μη προσωποποίηση των ευθυνών όσον αφορά στις αστικές ευθύνες (καταβολή αποζημιώσεων) έχει θεσμοποιήσει την διαιώνιση της αδιαφορίας (στην καλύτερη περίπτωση) αλλά και των παράνομων συναλλαγών αφού ότι και να συμβεί κανείς δεν πρόκειται να πληρώσει ο ίδιος.

Δημιουργείται έτσι μια τραγελαφική κατάσταση με χαρακτηριστικά  παραδείγματα: για την πινακίδα που σκότωσε το Γιάννη Σταυρουλάκη καταδικάστηκε τελεσίδικα ο τότε δήμαρχος Αμαρουσίου Τζανίκος, αλλά την αποζημίωση έπρεπε να την πληρώσει ο Δήμος… για την πινακίδα που σκότωσε τον Αποστόλη Μολυβιάτη επίσης στη Λ. Κηφισίας ο σημερινός δήμαρχος Χαλανδρίου (τότε αντιπολίτευση) ενώ πρωτοστατούσε στις καταγγελίες του Δημάρχου ως υπεύθυνου σήμερα είναι δικαστικά απέναντι στην οικογένεια του θύματος στην προσπάθεια να αποφύγει ο Δήμος την καταβολή αποζημίωσης….για τις πινακίδες που παράνομα ανεβοκατεβαίνουν απτόητες στην αρχή της Λ. Αθηνών (κυρίως του καναλιού Ε) παρα τις αλεπάλληλες καταγγελίες εδω και πάνω απο πέντε χρόνια απο πλήθος φορέων, κατοίκων αλλά και της Τροχαίας Αθηνών ο Δήμος Αθηναίων δεν πρόκανε ακόμα να ασχοληθεί…

5. Ιδιαίτερα σημαντικό θέμα που αναδεικνύεται μέσα απο την απόφαση του Σ.τ.Ε. είναι αυτό  των αλληλοσυγκρουόμενων σκεπτικών στις αποφάσεις διαφορετικών δικαστηρίων για την ίδια υπόθεση. Επισημαίνουμε πως για την υπόθεση Σταυρουλάκη, στο ποινικό καταδικάστηκε τελεσιδικα ο τ. Δήμαρχος Αμαρουσίου γιατί δεν είχε κατεβάσει την πινακίδα ενω αθωώθηκε η διαφημιστική εταιρία που την είχε τοποθετήσει…

Και ενω σύμφωνα με την απόφαση του Σ.τ.Ε. :“υπάρχει ο απαιτούμενος αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της παράνομης παράλειψης του Δημοσίου και του θανατηφόρου αποτελέσματος της σύγκρουσης του αυτοκινήτου με την διαφημιστική πινακίδα”.  Σύμφωνα με την απόφαση του Εφετείου Αθηνων  (3987/2012 Προεδρεύουσα: Αικ. Ρέτσα, Εφέτες: Κατσιμίχας Κ., Αποστολάκης Μ. , Αντιεισαγγελέας Εφετών: Στεφανάτου Κ.),που αθώωσε την διαφημιστική εταιρία,  ο θάνατος του Γιάννη Σταυρουλάκη δεν οφείλεται στη σύγκρουση με την παράνομη διαφημιστική πινακίδα. Για να ισχυροποιήσουν μάλιστα την απόφαση τους οι Εφέτες προχώρησαν ακόμα παραπέρα αποφασίζοντας σχετικά με τον εγκλωβισμό (λόγω της πρόσκρουσης στην πινακίδα) του βαριά τραυματισμένου Γιάννη Σταυρουλάκη για πάνω απο μια ώρα μέσα στο αυτοκίνητο του και τον θάνατο του αργότερα στο νοσοκομείο: “Επίσης δεν τελεί σε αιτιώδη σύνδεσμο η καθυστέρηση της απελευθέρωσης του οδηγού, λόγω του «εγκλωβισμού» του αυτοκινήτου στην πινακίδα και η γιαυτό  καθυστερημένη μεταφορά του στο νοσοκομείο…” Επιχείρημα μη αποδεκτό απο την ιατρική από την εποχή του Ιπποκράτη και μετά…Και φυσικά μετά την απόφαση του Σ.τ.Ε. η απόφαση του Εφετείου μάλλον κατατάσσεται στα τυπικά παραδείγματα κακοδικίας. Χωρίς φυσικά καμιά συνέπεια γι αυτούς που την διέπραξαν. Το τι σήμαινε βέβαια εκείνη η απόφαση για την οικογένεια του θύματος ποσώς ενδιαφέρει…

Η απόφαση του Σ.τ.Ε. δεν ξέρουμε λοιπόν αν θα λύσει κανένα πρόβλημα. Θέτει όμως πάρα πολλά.

Το σημαντικότερο: η ουσιαστική αμνήστευση δραστών & υπευθύνων  και η κακοποίηση των θυμάτων των τροχαίων εγκλημάτων.

-Χωρίς Δικαιοσύνη δεν θα υπάρξει ειρήνη στους Δρόμους.

                                                                   Αθήνα 21 Ιουνίου 2018

                                             Πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα

 

Ασφάλιση οχήματος και αποζημίωση θύματος: υποσχέσεις και πραγματικότητα.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στο θέμα της θεσμοποιημένης απάτης που συντελείται με συνεργό το ίδιο το κράτος στον τομέα ασφάλιση οχήματος/ αποζημίωση θύματος. Σύμφωνα με τα ασφαλιστήρια συμβόλαια (παραθέτουμε ένα πρόσφατο) οι καλυπτόμενοι κίνδυνοι με τα χρήματα που καταβάλει ο οδηγός που ασφαλίζει (υποχρεωτικά)το όχημα του για Σωματικές βλάβες Τρίτων και Επιβαινόντων που θα προκαλέσει ο οδηγός φτάνουν το 1.220.000 ευρώ ανά θύμα! Παρόμοιο ποσό ουδέποτε επιδικάστηκε από την Ελληνική (και όχι μόνο) Δικαιοσύνη. Συνήθως (στις «καλές» δικαστικές αποφάσεις) η αποζημίωση ανά θύμα φτάνει το ποσό των 200.000 ευρώ, υπολείπεται δηλαδή των αναγραφομένων στα ααφαλιστήρια συμβόλαια κατά 1.000.000 ευρώ περίπου… Η οικονομική κρίση που διέρχεται η χώρα υπήρξε ένας ακόμα «επιχείρημα» περιορισμού των αποζημιώσεων από τους δικαστές, ενώ ταυτόχρονα έδωσε την ευκαιρία νομοθετηθούν νέα διοικητικά μέτρα και μεγάλα πρόστιμα για τα ανασφάλιστα οχήματα.  Στην υπηρεσία αυτού του σκοπού τέθηκαν όλες οι τεχνολογικές δυνατότητες του κράτους για τον εντοπισμό τους.

Οικογένειες θυμάτων αποθαρρύνονται απο τους ίδιους τους δικηγόρους τους απο το να ζητήσουν την αποζημίωση που προβλέπουν τα ιδια τα ασφαλιστήρια συμβόλαια, δηλαδή οι Ευρωπαικές οδηγίες προς τις οποίες έχει προσαρμοσθεί η χώρα μας με το επιχείρημα πως κάτι τέτοιο θα θεωρηθεί «πρόκληση» απο τους δικαστές και οδηγούνται στην διεκδίκηση μεσω αγωγών πολύ κατώτερων «λογικών» ποσών. Το ίδιο το κράτος εξαναγκάζει τις οικογένειες των θυμάτων σε περιορισμό των διεκδικήσεων τους θεσπίζοντας την υποχρέωση χρηματικής καταβολής εκ μέρους τους κατ την κατάθεση της αγωγής η οποία αυξάνει όσο αυξάνει το διεκδικούμενο ποσό.

Έχουμε έτσι το «παράδοξο» φαινόμενο ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο να ισχύει μόνο ως προς τις υποχρεώσεις του συμβαλλόμενου οδηγού που πληρώνει κανονικά τις δαπάνες που υποτίθεται αναλογούν για την κάλυψη των αναφερθέντων κινδύνων.  Δεν ισχύει για την ασφαλιστική εταιρία η οποία δεν αποδίδει στα θύματα τα αναγραφόμενα ποσά αλλά το 1/6 περίπου απ οτι αναγράφεται.

Θα πει κανείς αυτό δεν το αποφασίζει η εταιρία αλλά η ανεξάρτητη και τυφλή Δικαιοσύνη. Και πράγματι έτσι είναι.

Διότι μόνο τυφλός θα μπέρδευε το 1.220.000 με το 220.000. Έτσι δεν είναι κε Κοντονή;

 

 

Χανιά: Σκότωσαν και εγκατέλειψαν τον Κώστα Τζωρτζάκη. Κατά τα άλλα όλα καλά.

Ετικέτες

ΤΡΟΧΑΙΟ & ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ

Τετάρτη 23 Μαίου, λιγο μετά τη 1 το μεσημέρι, στο κέντρο των Χανίων μια γυναίκα, οδηγός ΙΧ τραυμάτισε θανάσιμα και εγκατέλειψε τον  57χρονο ποδηλάτη, Κώστα Τζωρτζάκη, πατέρα πέντε παιδιών.  (ΕΔΩ)

Κώστας Τζωρτζάκης, ποδηλάτης, πατέρας πέντε παιδιών.

Παρασκευή 25 Μαίου, η Τροχαία εντόπισε το εμπλεκόμενο στη σύγκρουση αυτοκίνητο αλλά ή γυναίκα που το οδηγούσε… είχε φύγει στο εξωτερικό. Σε «προγραμματισμένο ταξίδι»…όπως δήλωσε αργότερα. Την ίδια μέρα έγινε η κηδεία του Κώστα.

Τις ημέρες αυτές ήταν στα Χανιά ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Σταύρος Κοντονής, και η εφημερίδα Χανιώτικα Νέα, με αφορμή το συμβάν τον ρώτησε για το «ζήτημα της αυστηροποίησης των ποινών σε ό,τι αφορά τα τροχαία δυστηχήματα, όπως ζητούν αρμόδιοι φορείς»

Η απάντηση του υπουργού: «Ξέρετε ότι ο νέος Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας που δεν είναι αρμοδιότητα του Υπουργείου Δικαιοσύνης αλλά του Μεταφορών προβλέπει αυστηρές ποινές και διοικητικά μέτρα πάρα πολύ αυστηρά. Νομίζω λοιπόν ότι κάτι τέτοιο έχει σε μεγάλο βαθμό υλοποιηθεί». (ΕΔΩ)

Δευτέρα 28 Μαίου, ο τέως υπουργός & τέως εισαγγελέας κ. Χρήστος Μαρκογιαννάκης μέσω του τοπικού τύπου εμφανίζεται ως υπερασπιστής της αναζητουμένης ως δράστιδος δηλώνοντας: «η πελάτης μου δεν έχει καμία εμπλοκή με το περιστατικό…η ίδια πέρασε μέν από το σημείο που έγινε το συμβάν, κατέβηκε από το όχημά της και αφού είδε τι συνέβη αποχώρησε.» (ΕΔΩ)

Τρίτη 29 Μαίου, εμφανίστηκε «οικειοθελώς» (sic)  στην αστυνομία η αναζητουμένη και παρουσία του δικηγόρου της «ομολόγησε ότι ήταν εκείνη που παρέσυρε τον 57χρονο ποδηλάτη». Διατηρεί όμως μια επιφύλαξη για το αν αυτή τον σκότωσε… «Αν αποδειχθεί ότι τον σκότωσα ζητάω συγνώμη». (ΕΔΩ)

Τετάρτη 30  Μαίου, η δικογραφία που σχηματίζει η Τροχαία αποδίδει στην εξηντάχρονη δράστιδα δυο κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος: α) Ανθρωποκτονία από αμέλεια και β)  εγκατάλειψη θύματος με βάση το διαβόητο άρθρο 43 του ΚΟΚ (προβλεπόμενη ποινή φυλάκισης 6 μηνών) και όχι με το άρθρο 306 του Ποινικού Κώδικα που αφορά παρόμοια συμπεριφορά όλων των πολιτών (εκτος των οδηγών) και προβλέπει για την εγκατάλειψη θύματος ποινή κάθειρξης τουλάχιστον 6 ετών. (ΕΔΩ)

Τα πράγματα παίρνουν το δρόμο τους…Αν και ο εισαγγελέας επαναλάβει τις προτάσεις της Τροχαίας η δράστις αναμένεται να αφεθεί ελεύθερη και με την άδεια οδήγησης της. Μερικά χρόνια μετά (αν μπει στον κόπο να πεταχτεί στο δικαστήριο, μια και ο νόμος της παρέχει τη δυνατότητα να μη παραστεί καν) ίσως ενημερωθεί για μια ολιγόμηνη καταδίκη της με αναστολή.

 Έτσι έχουν τα πράγματα το σωτήριο έτος 2018, στη χώρα που ο υπουργός Δικαιοσύνης διαβεβαιώνει ότι η αυστηροποίηση των ποινών για τους δράστες τροχαίων εγκλημάτων δεν είναι της αρμοδιότητος του, και εν πάσει περιπτώσει «έχει  σε μεγάλο βαθμό υλοποιηθεί» από τον Υπουργό Μεταφορών (προφανώς μαζί με τους αυτοκινητόδρομους), ενώ δικηγόρος που υπήρξε  τέως υπουργός Δημοσίας  Τάξεως, Εσωτερικών και τέως εισαγγελέας αναλαμβάνει κατά συρροή την υπεράσπιση των δραστών τροχαίων εγκλημάτων με εγκατάλειψη.

Τα όσα ακολούθησαν το φόνο του Κώστα Τζωρτζάκη στα Χανιά δείχνουν πολύ καθαρά ποιοί είναι οι προστάτες των τραμπούκων του οδικού δικτύου. Δείχνουν σε συμβολικό αλλά και σε πρακτικό επίπεδο πόσο ισχυρά το πολιτικοδικαστικό κατεστημένο υπερασπίζεται τα δικαιώματα των δολοφόνων της ασφάλτου ακόμα και στην πιο αποτρόπαια εκδοχή τους: αυτή του θρασύδειλου δραπέτη από το τόπο του συμβάντος που εγκαταλείπει αβοήθητο το θύμα του. Γιατί έχει “προγραμματισμένο ταξίδι”; Γιατί οδηγούσε πιωμένος και θέλει να το κρύψει; Για να μη κρατηθεί δυο μέρες; Γιατί έχει “σοβαρότερα πράγματα” να κάνει. Άβυsos…

1 Μαρτίου 2018: 265 μέλη οικογενειών θυμάτων που έχουν χάσει ανθρώπους τους σε τροχαίες συγκρούσεις απηύθηναν στον Υπουργό Δικαιοσύνης μια έκκληση για την κατάργηση του άρθρου 43 του ΚΟΚ (ΕΔΩ)που επιβάλει την ευνοική μεταχείριση των οδηγών που τραυματίζουν και εγκαταλείπουν τα θύματα τους. Εχουν περάσει τρεις μήνες και από την μεριά του υπουργείου δεν μας δόθηκε καμία απάντηση.

Ο «αναρμόδιος» κος Υπουργός θα μπορούσε τουλάχιστον να μας ενημερώσει πως είναι αναρμόδιος. Δεν το έκανε. Γιατί από το ύψος του θώκου του δεν νιώθει καμιά  υποχρέωση να απαντάει σε επιστολές πολιτών, πολύ περισσότερο σε οικογένειες θυμάτων.

Ο  κος Κοντονής γνωρίζει πώς οι σοβαροί άνθρωποι αυτής της χώρας, οι στυλοβάτες του κοινωνικού συστήματος, όπως ο ίδιος και ο κος Μαρκογιαννάκης θα είναι πάντα στην ίδια πλευρά, εκφραστές της σιωπηλής πλειοψηφίας και υποστηρικτές της θορυβώδους και αιματοβαμμένης αυτοκίνησης, ανεξάρτητα από πολιτικές διαφωνίες, υπερασπιζόμενοι ένα διακαιικό σύστημα βασισμένο στο δίκιο του ισχυροτέρου και στην αμνήστευση κάθε εγκληματικής συμπεριφοράς στο  οδικό δίκτυο. Συγχωρητικοί και υποστηρικτικοί για τους δράστες. Αδιάφοροι για τα θύματα.

Προχθές για τον Μαρίνο, χθες για τη Στέλλα και το Γιάννη, σήμερα για τον Κώστα. Αύριο;

SOS Τροχαία Εγκλήματα

Τραγωδία και Κωμωδία.

ΠΗΓΕΣ: Χανιώτικα Νέα, Αγώνας της Κρήτης, flashnews.gr, www.zarpanews.gr. Τους ευχαριστούμε όλους γιατί δεν σιωπούν μπροστά στο διαρκές έγκλημα.

Δικαιοσύνη και τροχαίο έγκλημα: χαλαράααααααααα…

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί

23 Αυγούστου 2011, Ηράκλειο Κρήτης: Ο 55χρονος Στέλιος Τσαγκαρίδης απολαμβάνει την πρώτη ημέρα που βγήκε στη σύνταξη. Δεν γνώριζε ότι αυτή θα ήταν και η τελευταία του ημέρα στη Ζωή. Όχι βέβαια γιατί «το ήθελε ο Θεός». Δεν έπασχε απο καμιά σοβαρή  ασθένεια ούτε έκανε ριψοκίνδυνα πράγματα.   

Νόμιζε απλά πως το να οδηγάς μηχανάκι, φορώντας κράνος και να πηγαίνεις κανονικά στο ρεύμα σου, στην Ελλάδα και ειδικότερα στο Ηράκλειο Κρήτης το 2011, δεν σε εκθέτει σε κίνδυνο. (Περισσότερα: ΕΔΩ)

Τσαγκαρίδης Στέλιος

Αλλά από την άλλη πλευρά του δρόμου κάποιος είχε διαφορετική άποψη.

Ένα 19χρονος οδηγός ενός  Seat Ibiza Cupra

Χωρίς άδεια οδήγησης.

Με ληγμένη ασφάλεια.

Δοκίμαζε τις ικανότητες του αυτοκινήτου στο δρόμο…

Έχασε τον έλεγχο, μπήκε στο αντίθετο ρεύμα με πολύ μεγάλη ταχύτητα  και εμβόλισε το Στέλιο. Τον πέταξε πολλά μέτρα μακριά μεαποτέλεσμα τον θάνατο του.

Ο δράστης συνελήφθη και πριν ο Στέλιος καν ταφεί αφέθηκε ελεύθερος κατηγορούμενος για το πλημμέλημα της «ανθρωποκτονίας από αμέλεια»…

6 Απριλίου 2017 Ηράκλειο: Έξι σχεδόν χρόνια μετά τοσυμβάν και μετά από πολλαπλές  αναβολές, εκδικάζεται επιτέλους το πρωτόδικο ποινικό για το φόνο του Στέλιου με την παρουσία του δράστη.

Ο δικηγόρος του ζητάει να βγουν έξω από την αίθουσα οι συγγγενείς του θύματος για να μην επηρεάσουν με το κλάμα τους δικαστές!  Οι συγγενείς τοποθετολύνται αναγκαστικά στην τελευταία σειρά καθισμάτων!!

Εκτιμώντας προφανώς τις απόψεις του συνηγόρου υπεράσπισης που απευθυνόμενος στην οικογένεια του θύματος τους είπε «πως κάνετε έτσι  και κλαίτε για έναν 50χρονο, εδώ χάνονται νέοι άνθρωποι!!!» το δικαστήριο επέβαλε στο δράστη ποινη φυλάκισης τριών ετών με αναστολή.

18 Μαίου 2018, Ηράκλειο: Μετά από έφεση του δράστη, και μετά από μια αναβολή που ο ιδιος έιχε ζητήσει,  η υπόθεση εκδικάζεται τελικά σε δεύτερο βαθμό.

Ο δράστης δεν μπαίνει στον κόπο να παρευρεθεί.

Ομοίως δεν παρίσταται ούτε ο δικηγόρος του.

Οι διαδικασίες είναι συνοπτικές.

Η οικογένεια του Στέλιου είναι εκεί.

Καλούνται στο βήμα αλλά ενημερώνονται πως δεν χρειάζεται να μιλήσουν , «δεν έχει νόημα».

Η απόφαση θα βγεί σε λίγο:

Τα τρία χρόνια με αναστολή θα μειωθούν σε δύο.

Προφανώς το δικαστήριο εκτιμησε ότι με την απουσία τους ο κατηγορούμενος και ο δικηγόρος του διευκόλυναν την διαδικασία και συνεβαλαν στην πολυπόθητη ταχύτερη απονομή της Δικαιοσύνης και τους αντάμειψε.

Ένα ακόμα θετικό μήνυμα για κάθε παραβατικό – εγκληματία οδηγό.

Ένα ακόμα μήνυμα περιφρόνησης προς τα θύματα των τροχαίων και τις οικογένειες τους.