Το 2016 εργαζόμουν σαν τεχνικός σε κατάστημα πληροφορικής στην πόλη της Καλαμάτας, το σπίτι μου απείχε περίπου 45χλμ από την εργασία μου και αναγκαστικά έκανα αυτό το δρομολόγιο καθημερινά, όμως το πρωί της 28ης Ιανουαρίου δεν κατάφερα να φτάσω ποτέ στην δουλειά μου καθώς, ενώ ταξίδευα προς την Καλαμάτα μέσω της κεντρικής επαρχιακής οδού και μόλις, είχα προσπεράσει το χωριό του Κάμπου Δυτικής Μάνης, ένα αγροτικό αυτοκίνητο τύπου κλούβας, με οδηγό έναν ντόπιο που κινούνταν σε χωματόδρομο που βρισκόταν δεξιά, παραβιάζοντας κάθε προτεραιότητα, ξεκίνησε να εισέρχεται στον κεντρικό δρόμο την στιγμή που περνούσα εγώ.
Για μένα η σύγκρουση ήταν μετωπική, το τελευταίο που θυμάμαι πριν ξυπνήσω πεσμένος στην άσφαλτο, ήταν η λαμαρίνα του φορτηγού του , ακριβώς μπροστά στα μάτια μου.
Σώθηκα μόνο και μόνο επειδή φορούσα κράνος και πλήρη εξοπλισμό μηχανής.
Λίγο μετά στη σύγκρουση: η μηχανή πεσμένη στο σημείο της σύγκρουσης, η κλούβα έχει προχωρήσει λίγα μέτρα. Η κλούβα εισήλθε από το χωματόδρομο δεξιά παραβιάζοντας την προτεραιότητα και μπήκε κάθετα στο διπλής κατεύθυνσης δρόμο για να στρίψει αριστερά.
Εν συντομία, νοσηλεύτηκα 10 μέρες στο νοσοκομείο, όπου έκανα και το πρώτο χειρουργείο στον καρπό. Ξαναπερπάτησα με πατερίτσες μετά από 30-40 μέρες και χωρίς αυτές, μετά από λίγους μήνες.
Έμεινα με αναρρωτική άδεια περίπου 6 μήνες στο σπίτι και τελικά με την σύμφωνη γνώμη μου απολύθηκα και από την δουλειά, όχι μόνο γιατί δεν μπορούσα να δουλέψω όπως πριν, αλλά επιπλέον, δεν είχα πια και μεταφορικό μέσο για να κάνω την διαδρομή μέχρι την δουλειά καθημερινά.
Από τραυματισμούς την ¨γλύτωσα¨ με μερικές σοβαρές ορθοπεδικές βλάβες και βλάβη στα νεύρα των ποδιών, τις περισσότερες από αυτές τις βλάβες, θα τις κουβαλάω μαζί μου για πάντα, ενώ για να κάνω τις καθημερινές δουλειές όταν χρειάζεται, παίρνω κοκτέιλ αναλγητικών και αντιφλεγμονωδών. Μέχρι και σήμερα δεν μπορώ να δουλέψω όπως πριν, δεν μπορώ να γονατίσω ή να ανέβω σκάλες χωρίς πόνους και αστάθεια, δεν μπορώ να σηκώσω βάρος, να σκύψω, μερικές μέρες δεν μπορώ ούτε να περπατήσω χωρίς πόνους ενώ η χειρουργική αποκατάσταση σε μερικά προβλήματα έχει καθυστερήσει γιατί η Αγροτική ασφαλιστική (πλέον ERGO) η εταιρία δηλαδή, που ήταν ασφαλισμένος αυτός που με χτύπησε, δεν έχει δώσει μισό ευρώ, διότι δεν έχει εκδοθεί ακόμα τελεσίδικη δικαστική απόφαση.
Μετά το δυστύχημα άρχισα να μαζεύω στοιχεία και να μαθαίνω για διαδικασίες για τις οποίες δεν είχα ιδέα μέχρι τότε αφού δεν είχα ποτέ παρόμοια εμπειρία.
Πόσα λάθη μπορεί να περιλαμβάνει ένα σχεδιάγραμμα;
Για αρχή μου έφεραν (γιατί δεν περπατούσα καν τις πρώτες μέρες) από το Α.Τ. Καρδαμύλης το αντίγραφο της αυτοψίας και του σχεδιαγράμματος που θα έστελναν για την αυτεπάγγελτη ποινική δίωξη αυτού που με χτύπησε.
Πρόσεξα λοιπόν ότι όλο το σχεδιάγραμμα ήταν λάθος:
Οι δρόμοι είχαν λάθος χάραξη, δεν υπήρχε κλίμακα, το αυτοκίνητο του ντόπιου εμφανίζονταν , όχι κάθετα επάνω στον δρόμο (όπως βρέθηκε και φωτογραφήθηκε) αλλά παράλληλο με τον δρόμο και μέσα στο ρεύμα που ήθελε να στρίψει, σαν να βρίσκονταν από πάντα εκεί!
Από την καταγραφή έλειπαν μέχρι και πινακίδες του ΚΟΚ!
Ο Αστυνομικός που το είχε συντάξει είχε ξεχάσει να καταγράψει την πινακίδα του Τέλους κατοικημένης περιοχής (σήμα Π-18), ενώ παράλληλα είχε ¨θυμηθεί¨ να καταγράψει σήμα που βρισκόταν πολύ πιο μακριά από την παραπάνω πινακίδα και το σημείο του τροχαίου, ανέφερε δε ότι η ταχύτητα ορίζεται σε 50χλμ/ώρα γιατί βρισκόμαστε μέσα σε κατοικημένη περιοχή (παρόλο που έχουμε προσπεράσει πινακίδα τέλους κατοικημένης περιοχής Π-18 και δεν υπήρχαν πουθενά τριγύρω σπίτια παρά μόνο χωράφια με ελιές!) ενώ δεν έκανε καμία αναφορά και δεν κατέγραψε πουθενά ένα απαγορευτικό σήμα Ρ-7 που υπήρχε οριζόντια, βαμμένο με κόκκινο χρώμα επάνω σε ένα τσιμεντένιο έρεισμα στην κατεύθυνση του χωματόδρομου, το οποίο προφανώς κάποιος το είχε βάλει εκεί για να δηλώσει την επικινδυνότητα του σημείου, η δε δικαιολογία του για την μη καταγραφή του Ρ-7 ήταν ότι ήταν ¨άτυπο¨ και μη προβλεπόμενο. Αυτό βεβαίως θα είχε ως συνέπεια να μη λάβει γνώση το Δικαστήριο για την ύπαρξη ενός, έστω, ¨άτυπου¨ απαγορευτικού σήματος!
Ο ίδιος ο χωματόδρομος δε, αντί για σχήμα S που είχε η απόληξή του στον κεντρικό, είχε σχεδιαστεί από το αστυνομικό όργανο, ευθύγραμμος και είχε βαφτιστεί «τσιμεντόδρομος», ενώ το χωμάτινο κομμάτι του δρόμου, το οποίο ήταν και αυτό που εφάπτονταν με την επαρχιακή οδό , είχε βαφτιστεί «χωμάτινο έρεισμα», ενώ η πορεία του ντόπιου οδηγού φαινόταν με ένα ξεκάθαρο ευθύγραμμο βέλος που κινούνταν στον υποτιθέμενο «τσιμεντόδρομο»!
Κατά τον έλεγχο του δρόμου μάλιστα, ανέφερε ότι , δεν βρέθηκαν σημάδια φρεναρίσματος, παρόλο που στα τελευταία μέτρα πρόλαβα και πάτησα φρένο, όμως πολύ βολικά και ¨άτυπα¨ δεν έλεγξε ποτέ τα ελαστικά της μηχανής για το αντίστοιχο σημάδι τριβής παρόλο που του το ανέφερα.
Η δε αυτοψία , ανέφερε ξεκάθαρα πως ο οδηγός του άλλου οχήματος, εξήλθε από τσιμεντόδρομο, ενώ σε όλες τις φωτογραφίες από την μέρα του τροχαίου, φαίνεται ξεκάθαρα ότι από το σημείο που βγήκε η κλούβα, δεν υπάρχει τσιμέντο σε απόσταση τουλάχιστον 20 μέτρων. Περαιτέρω δε, δεν έγινε καμία αναφορά στο γεγονός ότι, το χωμάτινο σημείο του αγροτικού δρόμου, που στο σχεδιάγραμμα ο ίδιος ονόμασε ¨χωμάτινο έρεισμα¨ , τυχαίνει να έχει ακριβώς απέναντί του ειδικό καθρέφτη για τον έλεγχο της κυκλοφορίας επί της κεντρικής οδού, αλλά και το ανάλογο κενό στην διπλή διαχωριστική γραμμή, πράγμα που υποδεικνύει ακόμα και σε κάποιον που δεν έχει καν δίπλωμα οδήγησης, ότι αυτό το χωμάτινο κομμάτι είναι η απόληξη του αγροτικού δρόμου επί της επαρχιακής οδού και η θέση της κλούβας υποδεικνύει, ότι από εκεί ακριβώς βγήκε στον κεντρικό δρόμο μπροστά μου!
Να σημειώσω εδώ ότι ο συγκεκριμένος δρόμος είναι ένας μη σηματοδοτημένος ανώνυμος αγροτικός χωματόδρομος που οδηγεί σε χωράφια, στην συμβολή του με τον κεντρικό δρόμο αποτελείται αποκλειστικά από χώμα και μόνο 20 με 25 μέτρα πιο πίσω (μακριά από την διασταύρωση) υπάρχει ένα κομμάτι του δρόμου με τσιμεντένια μπαλώματα (έχουν πέσει σε διαφορετικές χρονικές περιόδους).
Τα τσιμεντένια αυτά ¨μπαλώματα¨ εφάπτονται με τον τσιμεντένιο περίβολο ενός ναού ο οποίος βρίσκεται ακριβώς επάνω στην στροφή του επαρχιακού δρόμου και παρεμποδίζει την ορατότητα. Δίπλα ακριβώς από τον περίβολο του ναού, επειδή αυτός είναι υπερυψωμένος, υπάρχει ένα ακόμα τσιμεντένιο ¨μπάλωμα¨ το οποίο είναι το μόνο που εφάπτεται με την άσφαλτο της επαρχιακής και το οποίο λειτουργεί σαν τσιμεντένιο έρεισμα προς αποφυγή διάβρωσης και ρίψης υλικών από τον χωματόδρομο μέσα στην επαρχιακή οδό, επάνω του μάλιστα είναι βαμμένο και το απαγορευτικό Ρ-7 με ένα κόκκινο βέλος με κατεύθυνση δεξιά και υποδεικνύει σε όσους κινούνται στον χωματόδρομο , ότι η έξοδος του δρόμου δεν βρίσκεται εκεί, αλλά σχεδόν 20 μέτρα δεξιότερα, όπου όχι μόνο υπάρχει το ανάλογο κενό στην διπλή διαχωριστική της επαρχιακής και ειδικός καθρέφτης για να ελέγχουν όσοι κινούνται στον χωματόδρομο την κίνηση επί της επαρχιακής πριν συνεχίσουν την πορεία τους, αλλά και η κλίση του δρόμου επί της επαρχιακής οδού είναι βατή.
Το τσιμέντο το είχε ρίξει μια τοπική επιχείρηση που υπάρχει περίπου 40-50 μέτρα μακριά από την διασταύρωση (δεν φαίνεται καν από τον κεντρικό δρόμο) για δική της εξυπηρέτηση και μετά γίνεται και πάλι χωματόδρομος μέχρι και το τέλος του.
Τσιμέντο δηλαδή, υπήρχε μακριά από την διασταύρωση των δρόμων, και μόνο γύρω από την επιχείρηση.
Τίποτα από τα παραπάνω βέβαια δεν είναι ορατά από τον κανονικό δρόμο αφού ο ναός με τον αμφιβόλου νομιμότητας υπερυψωμένο περίβολο, εμποδίζει την ορατότητα πίσω από την στροφή και η επιχείρηση βρίσκεται μακριά από τον δρόμο.
Ο δικηγόρος μου , όταν διάβασε την αυτοψία, ανέφερε ότι μεταξύ όλων των λαθών, αυτό που ίσως είναι το μεγαλύτερο και ενδέχεται να προκαλέσει πρόβλημα είναι ότι ο χωματόδρομος έχει βαφτιστεί σε τσιμεντόδρομο, επειδή στο άρθρο 26 του ΚΟΚ αναφέρεται ότι σε ισόπεδη μη σηματοδοτημένη διασταύρωση προτεραιότητα έχει ο εκ δεξιών κινούμενος, εκτός και αν αυτός κινείται σε παρόδια ιδιοκτησία, χωματόδρομο κτλ.
Δεν το έλαβα σοβαρά υπόψιν τότε, θεώρησα ότι μάλλον ήταν ένα τυχαίο λάθος μεταξύ όλων των άλλων εκ μέρους του συντάξαντος το σχεδιάγραμμα και την έκθεση αυτοψίας, Αστυνόμου.
Παρόλα αυτά όμως κουτσαίνοντας ακόμα, πήγα μέχρι το Α.Τ. και βρήκα τον Αστυνόμο που συνέταξε τα ανωτέρω, ζητώντας να διορθωθούν τα λάθη, να αποτυπωθεί σωστά η κατάσταση του οδοστρώματος και να γίνει σωστά η περιγραφή του ατυχήματος, ώστε να μπορεί το δικαστήριο, να εκτιμήσει και να αποφασίσει ορθά.
Η απάντησή του ήταν ότι «δεν είναι ούτε μηχανικός ούτε τοπογράφος» για να κάνει τοπογραφικό ακριβείας και στο δικαστήριο θα καταλάβαιναν από πού βγήκε ο άλλος οδηγός από το σχεδιάγραμμα που ζωγράφισε και τις φωτογραφίες που τράβηξε ο ίδιος (αλλά δεν μου έδωσε ποτέ γιατί ¨δεν προβλέπεται¨) ενώ στην παρατήρησή μου ότι ο δρόμος είναι χωματόδρομος και όχι τσιμεντόδρομος, ο Αστυνόμος ανέφερε ότι ο ίδιος τον θεωρεί τσιμεντόδρομο επειδή πιο πάνω (μακριά από την διασταύρωση των δυο δρόμων δηλαδή) έχει τσιμέντο αλλά θεωρεί και το τσιμεντένιο έρεισμα (ναι, αυτό με την μεγάλη κλίση και το απαγορευτικό σήμα Ρ-7 που ¨ξέχασε¨ να καταγράψει) σαν κανονικό δρόμο!
Σε παρατήρηση βέβαια που του έκανα σε μεταγενέστερο χρόνο ότι αν προσπαθήσει να περάσει με το περιπολικό πάνω από αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι θα προκαλέσει ζημιά αφού λόγω της μεγάλης κλίσης που έχει το σημείο εκείνο το αυτοκίνητο θα ακουμπήσει κάτω και πιθανότατα θα σπάσει τον προφυλακτήρα του, προς έκπληξή μου συμφώνησε και ο ίδιος!
Το μόνο που δέχτηκε να προσθέσει στην δικογραφία την οποία είχε ήδη στείλει στον εισαγγελέα ήταν ένα χαρτί ότι εκ ’παραδρομής ξέχασε να καταγράψει μόνο την πινακίδα Π-18 αλλά για κάποιον περίεργο λόγο (και κατά παράβαση κάθε άρθρου του ΚΟΚ) συμπλήρωσε ότι το όριο ταχύτητας (παρόλο που πλέον προσπεράσαμε πινακίδα Π-18 και δεν ρυθμίζεται με άλλη πινακίδα) εξακολουθούσε να είναι 50χλμ/ώρα!
Το χαρτί αυτό λοιπόν το έστειλε σαν επίσημο έγγραφο για να προστεθεί στην δικογραφία και πλέον είναι κομμάτι αυτής!
Τραυματίας, τυλιγμένος σε μια κόλα χαρτί…
Δεν με ενδιέφερε τόσο το όριο ταχύτητας αφού η σύγκρουση ήταν έτσι κι αλλιώς μικρής ταχύτητας, όσο η εμμονή του να χαρακτηρίζει ο ίδιος τον δρόμο σαν τσιμεντόδρομο και να επιμένει ότι η έξοδος του δρόμου δεν βρισκόταν στο σημείο με το κενό της διαχωριστικής και τον καθρέφτη, αλλά 20 μέτρα πιο πριν σε σημείο μάλιστα που η επαρχιακή οδός έχει ακόμα διπλή διαχωριστική! Εν τω μεταξύ από την στιγμή που και ο ίδιος μου είχε δηλώσει ¨δεν είμαι ούτε μηχανικός ούτε τοπογράφος¨ έβρισκα παράλογο το να επιμένει με τέτοιον τρόπο στο λάθος του.
Επειδή μετά από αυτή την επίσκεψή μου στο Α.Τ. Καρδαμύλης, διαπίστωσα απροθυμία ώστε να διορθωθούν η αυτοψία και το σχεδιάγραμμα, απευθύνθηκα στους αμέσως ανωτέρους του, στην Αστυνομική διεύθυνση Μεσσηνίας και ειδικότερα στο τμήμα της τροχαίας.
Όταν άρχισα να τους εξηγώ την κατάσταση με διέκοψαν απότομα και με ενημέρωσαν με ύφος ότι ¨για ζητήματα που αφορούν το Α.Τ. Καρδαμύλης, θα απευθυνθείτε μόνο εκεί! ¨
Έφυγα εκνευρισμένος και κάπου εκεί τα παράτησα και αποφάσισα ότι δεν έχει σημασία τι γράφει ο Αστυνομικός μέσα στην έκθεση, εγώ είχα εξάλλου κανονικές φωτογραφίες που έδειχναν ξεκάθαρα ότι ο δρόμος δεν ήταν έτσι όπως τον περιέγραφε και το δικαστήριο θα αντιλαμβανόταν την κατάσταση του δρόμου και την διαφορά του χωματόδρομου (ή έστω ¨χωμάτινου ερείσματος¨ σύμφωνα με την αντίληψη του Αστυνόμου) με αυτή του τσιμεντόδρομου.
Παρόλα αυτά όμως και με προτροπή του δικηγόρου μου, που με προειδοποίησε ότι πρέπει να έχουμε μια σωστή αποτύπωση του σημείου γιατί το σχεδιάγραμμα ήταν τραγικό, έκανα και ένα κανονικό τοπογραφικό που έδειχνε τον δρόμο όπως πραγματικά ήταν, δηλαδή χωματόδρομος με χάραξη σχήματος S, αποτελούμενος από χώμα όχι μόνο σχεδόν σε ολόκληρη την επιφάνειά του αλλά επιπλέον και στο σημείο που εφάπτονταν οι δύο δρόμοι, με ακριβή αποτύπωση του καθρέφτη και της διπλής διαχωριστικής γραμμής αλλά και του περιβόλου της εκκλησίας, και όλα τα παραπάνω ήταν υπό κλίμακα, έτσι ώστε να συμπεραίνει κάποιος τι ορατότητα και τι αποστάσεις είχε το κάθε όχημα.
Τρείς μήνες μετά το τροχαίο, στις 21 Μαρτίου 2016, η επιχείρηση που βρίσκεται 50 μέτρα μακριά από την διασταύρωση, θέλησε να ρίξει τσιμέντο στον χωματόδρομο, προφανώς για διευκόλυνση πρόσβασης των οχημάτων της. Ζήτησε λοιπόν άδεια από τον Δήμο Δυτικής Μάνης ο οποίος την έδωσε στις 22 Μαρτίου 2016, την επόμενη κιόλας μέρα!
Έτσι λοιπόν, μόλις τρείς μήνες μετά το τροχαίο, ο χωματόδρομος καλύφθηκε ολόκληρος με τσιμέντο και μετατράπηκε όντως σε τσιμεντόδρομο!
Και πάλι δεν έδωσα και ιδιαίτερη σημασία αφού πλέον είχα προλάβει να κάνω πλήρη καταγραφή της διασταύρωσης και να βγάλω φωτογραφίες πολύ πριν πέσει το τσιμέντο.
Άσχετα από την υπόθεσή μου και καθαρά από ενδιαφέρον, για τυχόν επόμενα θύματα της συγκεκριμένης διασταύρωσης, πήγα στον Δήμο Δυτικής Μάνης στις 17/10/2016 και έκανα μια αίτηση στις τεχνικές υπηρεσίες (αριθ.πρωτ 8185) για να κάνουν μια κυκλοφοριακή μελέτη στο σημείο και να τοποθετήσουν τα ανάλογα σήματα γιατί με την τσιμεντόστρωση που έκαναν και σύμφωνα πάντα με το άρθρο 26 του ΚΟΚ, ο χωμάτινος αγροτικός δρόμος που οδηγεί σε χωράφια με ελιές και μέχρι τότε παραχωρούσε προτεραιότητα έναντι της επαρχιακής, τώρα ξαφνικά αποκτά προτεραιότητα επί του κεντρικού δρόμου χωρίς να υπάρχει καμία πινακίδα να προειδοποιήσει όσους κινούνται στην επαρχιακή οδό (η οποία ενημερωτικά έχει όριο 90χλμ/ώρα), ότι πίσω από μια τυφλή στροφή υπάρχει διασταύρωση με αγροτικό δρόμο που οδηγεί σε χωράφια και ο οποίος, (επειδή ένας ιδιώτης έριξε τσιμέντο) έχει προτεραιότητα και πρέπει να σταματήσουν επιτόπου με φρένα πανικού αν τυχόν υπάρχει εκεί κάποιο όχημα που ετοιμάζεται να εξέλθει!
Τους εξήγησα λοιπόν ότι μαζί με το τσιμέντο θα έπρεπε να είχαν τοποθετήσει έστω μια πινακίδα ΣΤΟΠ στο ρεύμα του αγροτικού δρόμου και μια προειδοποιητική στον κεντρικό, ότι επέρχεται διασταύρωση εκ δεξιών με δρόμο που παραχωρεί προτεραιότητα (σήμα Κ29δ) για να παραμείνει η διασταύρωση όπως ήταν πριν πέσει το τσιμέντο και να μην αλλάξουν οι προτεραιότητες των δρόμων.
Μέχρι και σήμερα λοιπόν, Ιανουάριο 2020, οι τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου Δυτικής Μάνης δεν έχουν κάνει το παραμικρό για να διορθώσουν την οδική ασφάλεια στο σημείο εκείνο, δεν έχει τοποθετηθεί καμία απολύτως πινακίδα αλλά ούτε και έχω πάρει ποτέ επίσημη απάντηση, για το αν θα γίνει ή όχι μελέτη και τοποθέτηση οποιουδήποτε σήματος του ΚΟΚ.
Βέβαια, σε μια τελευταία επίσκεψη που έκανα στις τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου για να μάθω την εξέλιξη της αίτησης, μου ανέφεραν προφορικά ότι, ¨το να βάλουμε μια πινακίδα δεν είναι τόσο απλό, θέλει χρόνο μελέτες και συμβούλια! Αν γίνει ένα ατύχημα εμάς θα τρέχουν!¨
Η Δικαιοσύνη παραμένει Τυφλή;
Μετά από καιρό και πολλές αναβολές τελικά έγινε το αστικό δικαστήριο, όπου νόμιζα ότι θα έβρισκα επιτέλους άκρη! Οι δικαστές εξάλλου βλέπουν όλα τα στοιχεία προσεκτικά και αντικειμενικά και ξέρουν να ξεχωρίζουν ποιος κάνει καλά την δουλειά του και ποιος έχει δίκιο ή άδικο.
Το πρωτοδικείο Καλαμάτας λοιπόν με την απόφαση 254/2018, αγνόησε επιδεικτικά τις φωτογραφίες από την μέρα του ατυχήματος, που εμφανίζουν ξεκάθαρα από τι είδους δρόμο ή έστω από ποιο σημείο του δρόμου βγήκε η κλούβα, αγνόησε το τοπογραφικό, αγνόησε το χαρτί του Δήμου που χαρακτήριζε τον χωματόδρομο σαν ¨Χωμάτινη οδό¨ αλλά και το χαρτί των τεχνικών υπηρεσιών της περιφέρειας που ανέφερε ότι η Επαρχιακή οδός Αρεόπολης-Καλαμάτας ανήκει στο πρωτεύον οδικό δίκτυο άρα σε οποιαδήποτε διασταύρωση με αγροτικό δρόμο η επαρχιακή οδός έχει προτεραιότητα!
Επικεντρώθηκε αποκλειστικά και μόνο στην λέξη ¨τσιμεντόδρομος¨ που έγραψε ο Αστυνόμος μέσα στην αυτοψία αναφέροντας το εξής:¨σύμφωνα με την σαφή καταγραφή των αρμοδίων οργάνων του Α.Τ. Καρδαμύλης η τέμνουσα οδός δεν είναι χωματόδρομος αλλά επιστρωμένη με τσιμέντο αγροτική οδός¨.
Για τα έγγραφα και τις φωτογραφίες που κατέθεσα εγώ γράφει επί λέξει: ¨γίνεται αόριστη αναφορά ότι ο συγκεκριμένος δρόμος είναι χωμάτινος ο οποίος τσιμεντοστρώθηκε πρόσφατα , χωρίς να αναφέρεται πότε ακριβώς, σε αντίθεση με τα όσα αναφέρουν οι αστυνομικοί!¨
Η φωτογραφία δεν απεικονίζει χωματόδρομο αλλά τσιμεντόδρομο πού έχει προτεραιότητα ‘έναντι του ασφαλτοστρωμένου επαρχιακού δικτύου σύμφωνα με τις Αστυνομικές και Δικαστικές αρχές …
Αμφισβήτησε με λίγα λόγια ακόμα και τις φωτογραφίες από την μέρα του ατυχήματος που φαίνονται τα δυο οχήματα λίγα λεπτά μόλις μετά την σύγκρουση , με εμένα πεσμένο μέσα στον δρόμο και ξεκάθαρα δεξιά του δρόμου, από εκεί που βγήκε η κλούβα δηλαδή, φαίνεται ξεκάθαρα ο χωματόδρομος! Στην απόφαση δεν αναφέρθηκε πουθενά, μέσα σε 25 σελίδες, ο λόγος που ένας υποτιθέμενος ¨τσιμεντόδρομος¨ ο οποίος υποτίθεται έχει προτεραιότητα, έχει την ανάγκη ύπαρξης ειδικού καθρέφτη για να ελέγχουν όσοι κινούνται σε αυτόν την κίνηση στην διασταύρωση πριν συνεχίσουν την πορεία τους, ενώ κανονικά θα έπρεπε να ισχύει το ανάποδο!
Έχω κάνει πάνω από μισό εκατομμύριο χιλιόμετρα όσο καιρό οδηγώ και δεν έχω δει ποτέ και πουθενά δρόμο με προτεραιότητα, στον οποίο πρέπει να σταματήσεις για να ελέγξεις τον καθρέφτη πριν συνεχίσεις την πορεία σου!
Το δικαστήριο μάλιστα ήταν τόσο απροκάλυπτα φιλικό ως προς τον παραλίγο δολοφόνο μου και την ασφαλιστική του που μεταξύ άλλων δεν δέχτηκε να αποζημιωθώ ούτε καν για το μπουφάν και το κράνος που φορούσα!
Διαβάζοντας λοιπόν το σκεπτικό της έδρας ήταν σαν να με χτύπησε ξανά μια κλούβα που πετάχτηκε στην μέση του δρόμου, μόνο που αυτή τη φορά δεν έγινε από «στιγμιαίο» λάθος όπως έκανε ο οδηγός της κλούβας, αλλά σκόπιμα και μελετημένα!
Είναι άραγε δυνατόν η Ελληνική δικαιοσύνη, είτε από ανικανότητα είτε από σκοπιμότητα να μην μπορεί να ερμηνεύσει τα στοιχεία που έχει μπροστά της;
Είναι δυνατόν ένας τυχαίος Αστυνόμος να αποφασίζει (εκ του αποτελέσματος) από μόνος του τι θα καταγράψει και να αγνοεί ότι από τις δικές του ενέργειες στα πλαίσια των καθηκόντων του, θα κριθεί η έκβαση μιας δίκης;
Ο δικαστής τι ρόλο παίζει σε όλο αυτό;
Μεταξύ πολλών άλλων αναφερομένων ανακριβειών και αναληθειών ο δικηγόρος της ασφαλιστικής ισχυρίζεται ότι το τροχαίο συνέβη όχι γιατί ο οδηγός της κλούβας βγήκε τελευταία στιγμή από τον χωματόδρομο, αλλά επειδή εγώ τρέχοντας με 100χλμ (φανταστικό νούμερο δικής του επινόησης χωρίς άλλα στοιχεία και αιτιολόγηση) έχασα από μόνος μου τον έλεγχο στην στροφή και έπεσα επάνω στην κλούβα που εκείνη την ώρα έτυχε να ¨κινείται εξ ολοκλήρου¨ μέσα στο ρεύμα κυκλοφορίας που προσπάθησε να εισέλθει! (η παραπάνω φαντασίωση της ασφαλιστικής κατά έναν διαβολικά ύποπτο τρόπο είναι ακριβώς αυτό που υπονόησε και ο αστυνομικός ζωγραφίζοντας στο σχεδιάγραμμα του τροχαίου την κλούβα που με χτύπησε να βρίσκεται τοποθετημένη σχεδόν παράλληλα με το οδόστρωμα!) ενώ δεν λείπουν και αναφορές σε άρθρα του ΚΟΚ με αλλοιωμένο και αλλαγμένο νόημα έτσι ώστε να ταιριάζουν στο αφήγημά του.
Στην συζήτηση της έφεσης τον Δεκέμβρη του 2019 στην Καλαμάτα, απορρίφθηκε το αίτημά μου περί πραγματογνωμοσύνης, προκειμένου πραγματογνώμονας ορισμένος από το ίδιο το δικαστήριο να ελέγξει τον δρόμο ώστε να βεβαιώσει την αλήθεια και μόνο αυτή.
Το Δικαστήριο επίσης αρνήθηκε να μου δώσει λίγες μέρες προθεσμία για να καταθέσω μερικές πρόσφατες σημαντικές ιατρικές αποφάσεις που είχαν κολλήσει λόγω γραφειοκρατίας, όπως επίσης και δεν δέχθηκε να καταθέσω και να εξεταστώ εγώ ο ίδιος στο δικαστήριο.
Επικοινώνησα και με τον συνήγορο του Πολίτη (αρ.πρωτ. 266959/47801/2019), όπου μου ανέφερε αυτό που μου είπαν και στις τεχνικές υπηρεσίες της περιφέρειας αλλά και αυτό που λέει η κοινή λογική, ότι δηλαδή: ¨ανεξάρτητα από την διαμόρφωση του οδοστρώματος της οδού που τέμνει την επαρχιακή οδό, αφενός δεν παύει να παραμένει αγροτική οδός και αφετέρου όσα οχήματα κινούνται επί της επαρχιακής οδού έχουν προτεραιότητα¨
.
Και είναι απόλυτα λογικό, διαφορετικά κάθε φορά που κινούμασταν σε κεντρικό δρόμο και συναντούσαμε αγροτικό δρόμο με τσιμέντο ή μπαλώματα τσιμέντου θα έπρεπε να σταματήσουμε εντελώς, σε μερικές περιοχές αυτό θα συνέβαινε κάθε λίγα μέτρα!
Αυτό λοιπόν θα συνιστούσε το λιγότερο παρακώλυση των συγκοινωνιών, επικίνδυνο ελιγμό ή οδήγηση, και κατάργηση του σκοπού του ¨κεντρικού¨ δρόμου έναντι του δευτερεύοντος οδικού δικτύου!
Όπως φαίνεται τελικά η ερμηνεία του άρθρου 26 έχει πολλά παραθυράκια και μάλλον ο σκοπός που έχει παραμείνει έτσι κρύβει πολλές σκοπιμότητες, αφού ο καθένας το ερμηνεύει όπως τον βολεύει!
Το άλλο ενδιαφέρον που έμαθα από τον Συνήγορο του πολίτη και μέχρι τότε δεν το γνώριζα είναι πως οι εκάστοτε Δήμοι δεν είναι αρμόδιοι για να αποφασίζουν την διαμόρφωση του οδοστρώματος σε αγροτικές οδούς αν δεν έχει προηγηθεί συνολική μελέτη για την οδό και τεκμηρίωση σκοπιμότητας που να σχετίζεται με το δημόσιο συμφέρον, καθώς αυτό μεταβάλλει τα χαρακτηριστικά της οδού!
Μια ακόμα εξοργιστική ¨λεπτομέρεια¨ είναι ότι το ποινικό δικαστήριο του οδηγού που με χτύπησε, το οποίο αφού έπαιρνε συνεχείς αναβολές λόγω παρέλευσης του ωραρίου (για κάποιο λόγο το έβαζαν μόνιμα σε μεγάλα νούμερα) τελικά παραγράφηκε χάρη στον νέο ποινικό κώδικα που ψηφίστηκε πρόσφατα!
Συγκεκριμένα, ο νέος νόμος διέγραψε μαζικά και χωρίς διακρίσεις όλα τα πλημμελήματα που τιμωρούνταν με έως και δυο χρόνια φυλάκιση και έγιναν πριν τις 31 Μαρτίου 2016.
Εγώ φυσικά δεν το θεωρώ παραγραφή, αλλά ξεδιάντροπη και ανήθικη αθώωση εφόσον ο συγκεκριμένος οδηγός δεν θα δικαστεί και δεν θα κριθεί ποτέ για αυτό που έκανε, δεν πλήρωσε ούτε καν μια συμβολική κλήση επειδή παραβίασε την προτεραιότητα ή που έστω δεν χρησιμοποίησε φλάς σε διασταύρωση, δεν στερήθηκε καν το δίπλωμά του! Έφυγε από το τροχαίο σαν κύριος οδηγώντας κανονικά την κλούβα του με το δίπλωμά του!
Με αυτό λοιπόν το μεγάλο και κουραστικό ίσως κείμενο αποφάσισα ότι αυτή την ιστορία περί του ήθους και του τρόπου που λειτουργεί η Ελληνική δικαιοσύνη αλλά και οι δημόσιοι λειτουργοί που εμπλέκονται σε τέτοια περιστατικά είναι πολύ διδακτική και ενδιαφέρουσα και θα ήταν κρίμα να την γνωρίζω μόνο εγώ.
Στο τέλος όμως αυτό που δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι είναι ότι όλο αυτό το τριτοκοσμικό και προβληματικό σύστημα χειρίζεται δυστυχώς, μεταξύ άλλων, και θανατηφόρα τροχαία όπου τα θύματα είναι ανήμπορα να αντιδράσουν ή να αντιμιλήσουν και αναπόφευκτα οικογένειες μέσα στον πόνο τους εμπιστεύονται ανθρώπους ακατάλληλους για την απονομή δικαιοσύνης η οποία τελικά όπως φαίνεται εκ των πραγμάτων, κάθε άλλο παρά τυφλή δεν είναι.
Όλα τα έγγραφα και οι φωτογραφίες, είναι στην διάθεση όποιου ενδιαφέρεται.
Δρακουλάκος Παναγιώτης
Το 2020 μπήκε με πολλές υποσχέσεις να εκκρεμούν από τη νέα κυβέρνηση για το θέμα των τροχαίων εγκλημάτων όμως το πρώτο εξάμηνο διακυβέρνησης πέρασε ήδη χωρίς να αγγιχτεί τίποτα σχετικό με το θέμα.
