Χωρίς μέτρα για την Οδική Ασφάλεια δεν θα σταματήσουμε να μετράμε νεκρούς.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Στις 24 Ιουλίου στην Καλοκαιρινή Ενημέρωση της ΕΡΤ 1 ο πρόεδρος του SOS Τροχαία Εγκλήματα Γιώργος Κουβίδης συζητά με τον Θάνο Σιαφάκα και την Μαριλένα Κατσίμη. Δεν μπορούμε να μιλάμε για ασφάλεια όταν δεν μιλάμε για την Οδική Ασφάλεια.

Η αλαζονεία των Ελλήνων οδηγών

Γιώργος Σταματόπουλος

Αυστηρές ποινές για τους εποχούμενους παραβάτες περιέχει το νομοσχέδιο για τον νέο κώδικα οδικής κυκλοφορίας, που μπορεί να φτάσουν έως και ισόβια σε περίπτωση πρόκλησης πολύνεκρου τροχαίου δυστυχήματος. Είναι μια αρχή αφού πολλοί Ελληνες οδηγοί από μόνοι τους αρνούνται να αποκτήσουν κουλτούρα ασφαλούς οδήγησης, θεωρώντας ταυτόχρονα ότι είναι ταυτισμένοι με το όχημά τους, ότι το όχημα αυτό τους προσδίδει ανωτερότητα [έναντι ποιων;], κύρος και λοιπά. Είναι πολύ δύσκολο για αυτούς τους οδηγούς να αποκτήσουν οδηγητική συνείδηση, να σεβαστούν τους άλλους οδηγούς και κυρίως να σεβαστούν τους πεζούς.

Εξαιρουμένης της Ανατολής, δεν νομίζω να υπάρχουν χειρότεροι οδηγοί από τους Ελληνες. Σε οποιαδήποτε χώρα εάν κάποιος συλληφθεί να οδηγεί υπό το κράτος του Διόνυσου, αυτόματα του αφαιρείται άδεια οδήγησης και του επιβάλλεται πρόστιμο τέτοιο που τον αποτρέπει από την επανάληψη της επαίσχυντης πράξης του, εάν δε προκαλέσει θάνατο εκτίει ποινή χωρίς κανένα ελαφρυντικό. Είναι πράγματι εντυπωσιακό: ο μέσος όρος ταχύτητας μέσα στις πόλεις στην Ευρώπη και αλλαχού είναι τα τριάντα χιλιόμετρα – εδώ είναι τα πενήντα. Γιατί; Με το ευρωπαϊκό όριο η οδήγηση είναι απόλαυση, είναι ξεκούραση και βόλτα, χαίρει κανείς τα αγαθά της βραδύτητας, της οποίας έχουμε ξεχάσει τα οφέλη και την παιδαγωγική δύναμη.

Λέγαμε κάποτε ότι φταίει η κακοτεχνία των δρόμων, μεταθέτοντας τις δικές μας ευθύνες – δικαιολογούσαμε άκομψα και σχεδόν πρόστυχα την αλαζονική μας συμπεριφορά στην οδήγηση κυρίως στους εθνικούς δρόμους, όπου τρέχαμε δαιμονισμένα και δυσανασχετούσαμε όταν μας μοίραζαν κλήσεις λόγω υπέρβασης του ορίου ταχύτητας ή του αλκοόλ ή άλλων εθιστικών ουσιών. Τώρα, οι δρόμοι είναι αξιοπρεπείς, αλλά εμείς τον χαβά μας. Αμ, το άλλο παράδοξο; Να κατασκευάζονται τα οχήματα με δυνατότητες να τρέχουν πάνω από διακόσια χιλιόμετρα την ώρα τη στιγμή που η ανάπτυξη τέτοιων ταχυτήτων είναι απαγορευτική, είτε στις πόλεις είτε σε δρόμους μεγάλης κυκλοφορίας; Δεν ξέρω αν αυτό είναι ερμηνεύσιμο από τον κοινό νου [ίσως υπάρχουν άλλοι λόγοι, που μου διαφεύγουν].

Η αυστηρότητα του νόμου συνήθως μένει στα χαρτιά και οι παραβάτες, ό,τι και αν προξενούσαν, κυκλοφορούσαν ελεύθεροι, εννοώ με την άδεια κυκλοφορίας στο τσεπάκι τους και χωρίς καμία τύψη για το κακό που είχαν προξενήσει. Να φανταστούμε την πυρηνική έκρηξη στα σπίτια των αδικοχαμένων στην άσφαλτο. Αυτή η αλαζονική συμπεριφορά των οδηγών πρέπει να λάβει ένα τέλος – υπάρχουν τόσοι άλλοι τομείς που μπορεί ο καθείς να επιδείξει την ανωτερότητά του και τα προσόντα του ή να νιώσει [διότι ακούγεται και αυτό] το ξεπέρασμα των ορίων μέσω της ταχύτητας· αλλού πρέπει να δοκιμαστούν αυτά τα όρια.

Στη χώρα μας η πιθανότητα να πέσεις θύμα τροχαίου δυστυχήματος είναι τρεις φορές μεγαλύτερη απ’ ό,τι σε εξελιγμένες ευρωπαϊκές χώρες – η παιδεία μας πάσχει σε αυτόν τον τομέα· να ήταν και ο μόνος… Πάντως ο νέος κώδικας έγινε δεκτός με ανακούφιση από εκείνους που έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους να μας εμφυσήσουν την αναγκαιότητα για ήπια και ασφαλή οδήγηση [πονεμένους υποθέτω και παρ’ όλα αυτά να επιμένουν – και εύγε τους]. Μένει να αποδειχτούν όλα αυτά στην πράξη· η αυστηρότητα να μη χάσει τη σημασία της.

Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών στις 25.7.2019

Κρατική αδιαφορία για τα τροχαία

Γιώργος Σταματόπουλος

Εγραφα χθες για την αλαζονική [δολοφονική, έπρεπε να πω] συμπεριφορά των Ελλήνων οδηγών εξ αφορμής των αλλαγών που υπάρχουν στον νέο κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Μερικοί -και φίλοι- ξίνισαν τα μούτρα τους, θεωρώντας πως τάσσομαι υπέρ της αυστηρότητας των μέτρων και ότι δεν μπορεί τάχα η αυστηρότητα να αλλάξει τη νοοτροπία που έχει «χτιστεί» τις τελευταίες δεκαετίες της [επίπλαστης] ευμάρειας.

Εγραψα ότι είναι μια αρχή, όχι ότι θα επέλθει κάποια τελική λύση. Πρέπει απλώς να τονιστεί ότι αυτή απαράδεκτη συμπεριφορά των οδηγών δεν άνθησε από μόνη της, χωρίς δηλαδή τη σιωπηρή συγκατάβαση του ελληνικού κράτους.

Πώς συναίνεσε η ελληνική πολιτεία σε αυτή τη στρεβλή και βίαιη [λόγω των πολλών τροχαίων δυστυχημάτων] συμπεριφορά; Απαξιώνοντας κατ’ αρχάς το φιλικότατο προς το περιβάλλον τρένο. Ολες οι μεταφορές στην Ευρώπη αλλά και στις ΗΠΑ εκτελούνται με τρένα κι έτσι επιτυγχάνεται η αποσυμφόρηση στα οδικά δίκτυα φορτηγών και νταλικών, που είναι κίνδυνος θάνατος για τα μικρότερα αυτοκίνητα.

Υπάρχουν τόσες νταλίκες στην Ελλάδα όσες σε όλες τις άλλες χώρες της Ευρώπης. Είναι και η νταλίκα ένα μέσο επίδειξης πλουτισμού για τον κάτοχό της. Αυτό που συμβαίνει στη χώρα πραγματικά σπάνια το βλέπεις αλλού: νταλίκες να αναπτύσσουν υπερβολική ταχύτητα και μάλιστα να περνούν μέσα από κατοικήσιμες περιοχές, μερικές εκ των οποίων είναι και σημαντικά τουριστικές.

Ασε το άλλο με τους οδηγούς. Εχω συνομιλήσει με μερικούς εξ αυτών και μου έχουν διηγηθεί τις φρικιαστικές συνθήκες υπό τις οποίες εργάζονται. Είναι τόση η πίεση που υφίστανται από τους εργοδότες τους για να προλάβουν όσο το δυνατόν περισσότερα ταξίδια ώστε σπάνια τους μένει χρόνος να ξαποστάσουν, να φάνε και να κοιμηθούν, όπως κοιμούνται και τρώνε οι περισσότεροι άνθρωποι. Αναγκάζονται έτσι να οδηγούν υπό άθλιες συνθήκες και -το ομολογούν και οι ίδιοι- ποτέ δεν ξέρουν τι κακό θα τους συμβεί, γιατί είναι παραπάνω από βέβαιο ότι θα τους συμβεί.

Μου έχουν διηγηθεί απίστευτες ιστορίες και πώς απεφεύχθη το μακελειό την τελευταία στιγμή, από σύμπτωση κυρίως και από μεγάλη δόση τύχης -ναι, αλλά η τύχη δεν θα χαμογελάει πάντα. Εκτός από το ανεκδιήγητο ελληνικό κράτους έχουμε και τους ιδιοκτήτες των νταλικών που προσπαθούν να βγάλουν από τη μύγα ξίγκι.

Μου λένε ότι ο λόγος που μπαίνουν σε αστικές-τουριστικές περιοχές παρακάμπτοντας τις εθνικές οδούς είναι για να αποφύγουν να πληρώσουν το αντίτιμο που τους αναλογεί στα διόδια. Εντολή εργοδοτών και τα σκυλιά δεμένα. Αυτό βεβαίως είναι σε γνώση των δημοτικών αρχών, αλλά και αυτές ποιούνται την νήσσαν -ποιος ξέρει τι συμφωνίες κάνουν μεταξύ τους [οι δημοτικοί άρχοντες με τους εργοδότες].

Η χώρα πάσχει και σε ατομικό και σε κρατικό επίπεδο και η πάθηση αυτή οφείλεται πρωτίστως στην πολιτεία και τους υπαλλήλους της, οι οποίοι περί άλλα τυρβάζουν σε ό,τι αφορά τη συμπεριφορά των οδηγών -δηλαδή, τι, πρέπει να τους τύχει [φτου…φτου…] κάτι κακό για να βάλουν μυαλό και να πάρουν τις ορθές αποφάσεις;

Υπάρχουν τόσα θύματα από τροχαία στην Ελλάδα, λες και είμαστε σε εμφύλιο -και ας μη γίνει λόγος για ακρωτηριασμούς, αναπηρίες. Τραγωδίες.

Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών  στις 26.7.2019

Advertisements

Τροχαία Εγκλήματα: τι αλλάζει με τον νέο Ποινικό Κώδικα από την 1η Ιουλίου.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Στις 11 Ιουνίου 2019 δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ Α.Φ. 95 ο νέος Ποινικός Κώδικας (NOMOΣ 4619/2019)  οι διατάξεις του οποίου θα ισχύουν από 1^ης Ιουλίου 2019. Ολόκληρος ο Νέος Ποινικός Κώδικας: (ΕΔΩ). Πρόκειται για μια ριζική αναθεώρηση, μετά από εβδομήντα χρόνια (ο προηγούμενος Κώδικας τέθηκε σε ισχύ το 1951),  σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη αναθεώρηση και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας αλλάζει το τοπίο στην απόδοση Δικαιοσύνης.

Το επίπεδο και το πρόσημο των αλλαγών που θεσπίστηκαν θα φανεί φυσικά στην πράξη, όταν από την εφαρμογή των  νέων διατάξεων θα φανεί τι πραγματικά και πόσο αλλάζει.

Με δεδομένο ότι τα τροχαία ελάχιστα και μόνον για πρόσκαιρη (αληθινή  ή υποκριτική) συγκίνηση απασχολούν την ελληνική κοινωνία και το πολιτικό προσωπικό, κάποιες διατάξεις που αφορούν τα τροχαία εγκλήματα και περιλαμβάνονται στον νέο Π.Κ. δεν γνώρισαν την παραμικρή δημοσιότητα. Ίσως έτσι να ήταν καλύτερα και δεν εμφανίστηκε όπως συνήθως την τελευταία στιγμή κάποιο χέρι να τις πετσοκόψει και αυτές.

Blue-II, Joan Miro 1961

Σημαντικό: σύμφωνα με  τους νομικούς κανόνες, ο νέος Κώδικας, όπου προβλέπει βαρύτερες ποινές δεν μπορεί να εφαρμοστεί αναδρομικά, δηλαδή σε εγκλήματα που έχουν τελεστεί πριν την 1^η Ιουλίου 2019.  Γι αυτά η εκδίκαση τους θα γίνει με βάση των παλιό Κώδικα. Αν με το νέο Κώδικα προβλέπονται ελαφρότερες ποινές τότε αυτό θα ισχύσει και για τα παλαιότερα εγκλήματα. Απ ότι έχει υποπέσει στην αντίληψη μας μέχρι σήμερα, οσον αφορά στα τροχαία εγκλήματα οι προβλεπόμενες ποινές είναι σε όλες τις περιπτώσεις βαρύτερες απ ότι στο παρελθόν άρα θα ισχύσει το πρώτο σκέλος.

Τι αλλάζει από 1^ης Ιουλίου σε σχέση με τα τροχαία;

Με βάση την νέα διαίρεση των πλημμελημάτων σε ελαφριά (προβλεπόμενη ποινή μέχρι τρία χρόνια) και βαριά (ποινή πάνω από τρία χρόνια), όλες οι ποινές πάνω από τρία χρόνια θα εκτίονται κανονικά. Δεν θα υπάρχει ούτε αναστολή ούτε εξαγορά. Αν έχουμε καταλάβει σωστά υπό  όρους, μέρος της ποινής (όχι όλη) θα εκτίεται με την μορφή κοινωνικής υπηρεσίας.

Αυτό σημαίνει ότι ανεξάρτητα από τον αν η δίωξη που θα ασκηθεί θα είναι σε βαθμό πλημμελήματος αν η ποινή που θα επιβληθεί είναι πάνω από τρία χρόνια ο δράστης θα εκτίει την ποινή του. Αυτή είναι μια σημαντική  διαφοροποίηση σε σχέση με τα μέχρι σήμερα ισχύοντα όπου για ποινές  φυλάκισης μέχρι πέντε ετών  για ανθρωποκτονία «από αμέλεια» ή και μεγαλύτερες για πολλαπλά πλημμελήματα μπορούσε να δοθεί αναστολή ή και να εξαγοραστούν.

Δύο σημαντικά άρθρα, 290 & 290

Δύο άρθρα με σημαντικές αλλαγές που θεσπίζουν αυστηρές ποινές σε ορισμένες περιπτώσεις είναι το 290 που α φορά στις Επικίνδυνες παρεμβάσεις στην οδική συγκοινωνία και το 290Α που αναφέρεται στην επικίνδυνη οδήγηση. Το πρώτο απ αυτά που αφορά και στην τοποθέτηση παροδίων εμποδίων (όπως οι διαφημιστικές πινακίδες) προβλέπει ποινές κάθειρξης έως δέκα ετών σε περίπτωση πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης, πάνω από δέκα έτη για πρόκληση θανάτου και μέχρις ισόβια για πρόκληση μεγάλου αριθμού  θανάτων.

Οι ίδιες ποινές προβλέπονται αντίστοιχα και στο άρθρο για την Επικίνδυνη οδήγηση αν προκληθούν σοβαρός τραυματισμός,  θάνατος ή θάνατοι από οδηγό που «οδηγεί όχημα μολονότι δεν είναι σε θέση να το πράξει με ασφάλεια εξαιτίας της κατανάλωσης οινοπνεύματος ή χρήσης ναρκωτικών ουσιών ή λόγω σωματικής ή πνευματικής εξάντλησης, ή οδηγεί όχημα σε εθνικές ή περιφερειακές οδούς αντίστροφα στο ρεύμα της εκάστοτε κατεύθυνσης ή σε πεζοδρόμους, πεζοδρόμια ή πλατείες, ή οδηγεί όχημα που είναι τεχνικά ανασφαλές ή με ανασφαλή τρόπο φορτωμένο ή προβαίνει κατά την οδήγηση σε επικίνδυνους ελιγμούς ή μετέχει σε αυτοσχέδιους αγώνες».

Ποινές σε τέτοια επίπεδα θεσπίζονται για πρώτη φορά. Παραθέτουμε αναλυτικά τα δύο άρθρα (τα έντονα γράμματα δικά μας).

Άρθρο 290

Επικίνδυνες παρεμβάσεις στην οδική συγκοινωνία

1. Όποιος διαταράσσει την ασφάλεια της συγκοινωνίας στους δρόμους:

α) με καταστροφή, βλάβη ή μετακίνηση εγκαταστάσεων ή οχημάτων,

β) με τοποθέτηση ή διατήρηση εμποδίων,

γ) με αλλοίωση σημείων ή σημάτων ή με τοποθέτηση ή διατήρηση εσφαλμένων σημείων ή σημάτων, ή

δ) με άλλες, εξίσου επικίνδυνες για την ασφάλεια της συγκοινωνίας πράξεις, τιμωρείται:

αα) με φυλάκιση έως τρία έτη ή χρηματική ποινή αν από την πράξη προέκυψε κοινός κίνδυνος για ξένα πράγματα,

ββ) με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους αν από την πράξη προέκυψε κίνδυνος για άνθρωπο,

γγ) με κάθειρξη έως δέκα έτη αν στην περίπτωση των στοιχείων α΄ ή β΄ η πράξη είχε ως αποτέλεσμα τη βαριά σωματική βλάβη άλλου ή προκάλεσε βλάβη σε κοινωφελείς εγκαταστάσεις,

δδ) με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών αν στην περίπτωση του στοιχείου β΄ η πράξη είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο άλλου. Αν προκλήθηκε ο θάνατος μεγάλου αριθμού ανθρώπων, το δικαστήριο μπορεί να επιβάλει ισόβια κάθειρξη.

2. Όποιος στις περιπτώσεις της προηγούμενης παραγράφου προκαλεί από αμέλεια τη διατάραξη της ασφάλειας της συγκοινωνίας από την οποία προέκυψε κοινός κίνδυνος για ξένα πράγματα ή για άνθρωπο, τιμωρείται με φυλάκιση έως δύο έτη ή χρηματική ποινή.

Άρθρο 290Α

Επικίνδυνη οδήγηση

1. Όποιος κατά τη συγκοινωνία στους δρόμους ή στις πλατείες:

α) οδηγεί όχημα μολονότι δεν είναι σε θέση να το πράξει με ασφάλεια εξαιτίας της κατανάλωσης οινοπνεύματος ή χρήσης ναρκωτικών ουσιών ή λόγω σωματικής ή πνευματικής εξάντλησης, ή

β) οδηγεί όχημα σε εθνικές ή περιφερειακές οδούς αντίστροφα στο ρεύμα της εκάστοτε κατεύθυνσης ή σε πεζοδρόμους, πεζοδρόμια ή πλατείες, ή οδηγεί όχημα που είναι τεχνικά ανασφαλές ή με ανασφαλή τρόπο φορτωμένο ή προβαίνει κατά την οδήγηση σε επικίνδυνους ελιγμούς ή μετέχει σε αυτοσχέδιους αγώνες, τιμωρείται, αν δεν προβλέπονται βαρύτερες κυρώσεις σε άλλες διατάξεις:

αα) με φυλάκιση έως τρία έτη ή χρηματική ποινή αν από την πράξη προέκυψε κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα,

ββ) με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους αν από την πράξη προέκυψε κίνδυνος για άνθρωπο,

γγ) με κάθειρξη έως δέκα έτη αν στην περίπτωση των στοιχείων α΄ ή β΄ η πράξη είχε ως αποτέλεσμα τη βαριά σωματική βλάβη ή προκάλεσε βλάβη σε κοινωφελείς εγκαταστάσεις,

δδ) με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών αν στην περίπτωση του στοιχείου β΄ η πράξη είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο άλλου. Αν προκλήθηκε ο θάνατος μεγάλου αριθμού ανθρώπων, το δικαστήριο μπορεί να επιβάλει ισόβια κάθειρξη.

2. Όποιος στις περιπτώσεις της προηγούμενης παραγράφου οδηγεί επικίνδυνα από αμέλεια και από την πράξη του αυτή προέκυψε κοινός κίνδυνος για ξένα πράγματα ή για άνθρωπο, τιμωρείται με φυλάκιση έως δύο έτη ή χρηματική ποινή.                                                                                                                                          Και η εγκατάλειψη θύματος;

Η νέα  διατύπωση του άρθρου 306 του ΠΚ για την έκθεση, διαφοροποιείται από την προηγούμενη αφαιρώντας το στοιχείο της πρόθεσης για αυτούς που εγκαταλείπουν αβοήθητα τα θύματα τους. Παρότι δίνει τη δυνατότητα επιβολής μικρότερων ποινών (κάθειρξης σε περίπτωση θανάτου) αν εφαρμοστεί από το δικαστικό σώμα και για τους οδηγούς θα διαφοροποιήσει συνολικά όλο το πλαίσιο αντιμετώπισης.

Οπωσδήποτε η μη κατάργηση του άρθρου 43 του ΚΟΚ για την εγκατάλειψη θα εξακολουθεί να δημιουργεί σύγχυση και δινομία που θα αποβεί προς όφελος των δραστών.

Παραθέτουμε το νέο και το παλιό άρθρο για την Έκθεση εδώ:

Άρθρο 306 – Νέος Π.Κώδικας (1/7/2019)

Έκθεση

1. Όποιος εκθέτει άλλον και έτσι τον καθιστά αβοήθητο, καθώς και όποιος αφήνει αβοήθητο ένα πρόσωπο που το έχει στην προστασία του ή που έχει υποχρέωση να το διατρέφει και να το περιθάλπει ή να το μεταφέρει, ή ένα πρόσωπο που ο ίδιος υπαίτια τραυμάτισε, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών.
2. Αν η πράξη προκάλεσε στον παθόντα: α) βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών, β) θάνατο, επιβάλλεται κάθειρξη έως δέκα έτη.

Αρθρο 306 – Παλαιός Π. Κώδικας (1/1/51) αντι επιλόγου

1. Όποιος εκθέτει άλλον και έτσι τον καθιστά αβοήθητο, καθώς και όποιος με πρόθεση αφήνει αβοήθητο ένα πρόσωπο που το έχει στην προστασία του ή που έχει υποχρέωση να το διατρέφει και να το περιθάλπει ή να το μεταφέρει, ή ένα πρόσωπο που ο ίδιος το τραυμάτισε υπαίτια, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών.
2. Αν η πράξη προκάλεσε στον παθόντα: α) βαριά βλάβη στην υγεία του, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών·β) το θάνατό του, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον έξι ετών.

Αντι επιλόγου

Οι θεσπιζόμενες αλλαγές στο νέο ΠΚ σε σχέση με τα τροχαία εγκλήματα μπορούν να αποδειχθούν σημαντικές και να σταματήσουν ένα καθεστώς δεκαετιών ατιμωρησίας. Ωστόσο αυτό μένει να αποδειχθεί. Υπάρχουν σημαντικές παραλείψεις αλλά και σημαντικά ζητήματα που αφήνονται στην κρίση των δικαστικών αρχών που κατά τη γνώμη μας δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα ακολουθήσουν επίσης μια κατεύθυνση αλλαγής αντιμετώπισης του τροχαίου εγκλήματος.

Οι αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα επίσης θέτουν επιτακτικά θέμα αλλαγής και του Κ.Ο.Κ. ενός νομοθετήματος που εμπλουτίζεται διαρκώς με αντιφατικές τροπολογίες και που άρθρα του οποίου είναι σε ευθεία σύγκρουση με ανάλογα άρθρα του Ποινικού Κώδικα. Μια συζήτηση γι αυτό πρέπει να ξεκινήσει από Μηδενική βάση με συμμετοχή όλων των συναρμόδιων υπουργείων (Προστασίας του Πολίτη, Δικαιοσύνης, Μεταφορών, Υγείας, Εσωτερικών) και των κοινωνικών φορέων, όπως οι οργανώσεις των θυμάτων.

Είχαμε εκφράσει μια πρώτη κριτική για τα προτεινόμενα στον Π.Κ. (ΕΔΩ). Σκοπός του σημερινού κειμένου δεν είναι η κριτική αλλά είναι περισσότερο να ενημερώσουμε για το τι αλλάζει από 1^ης Ιουλίου, πράγμα που κανείς δεν ένιωσε την ανάγκη να κάνει.

Μετά από επτά χρόνια ενασχόλησης με το ζήτημα Τροχαία Εγκλήματα και  Δικαιοσύνη ο SOS Τροχαία Εγκλήματα βλέπει ένα μικρό βήμα να γίνεται. Για να γίνει αυτό συνετέλεσαν οι δικές μας επίμονες προσπάθειες. Μαζί με άλλες συλλογικότητες, την ΕΥθΥΤΑ – Ρόδου, τον ΕΣΥΠΡΟΤΑ – Ηρακλείου, τον ΠΡΟΤΑ- Χανίων, τις Μαμάδες στο Δρόμο, Ποδηλατικές οργανώσεις και οργανώσεις Πεζών διακηρύξαμε πως Χωρίς Δικαιοσύνη δεν θα υπάρξει Ειρήνη στους δρόμους.

– Όλοι μαζί αποδείξαμε για ακόμα μια φορά πως κανένας αγώνας δεν είναι μάταιος.

Πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα

Αρειος Πάγος: Αντισυνταγματικές οι περικοπές στις αποζημιώσεις θυμάτων τροχαίων.

Ετικέτες

ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Με απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου που συνεδρίασε στις 21  Φεβρουαρίου 2019 και έγινε δημόσια γνωστή στις αρχές Ιουνίου (ΕΔΩ) κρίθηκαν οριστικά αντισυνταγματικές οι διατάξεις του νόμου Ν. 4092/2012, που επέβαλαν τον περιορισμό των αποζημιώσεων θυμάτων τροχαίων όταν αυτές έπρεπε να καταβληθούν από το Επικουρικό κεφάλαιο των ασφαλιστικών εταιριών. Ο νόμος αυτός πού λήστευε τα θύματα των θυμάτων τροχαίων (απο ανασφάλιστα οχήματα ή απο ασφαλισμένα σε εταιρείες που χρεοκόπησαν) προς όφελος των ασφαλιστικών ήταν έργο του τότε υπουργού Οικονομικών και νυν κεντρικού τραπεζίτη Γιάννη Στουρνάρα σε συνεργασία με τον τότε γραμματέα του υπουργείου του (και στη συνέχεια βουλευτή) Χάρη Θεοχάρη, πρώην υπεύθυνο μηχανογράφησης της ΑΣΠΙΣ – ΠΡΟΝΟΙΑ.

Η σχετική πρόταση νόμου είχε τότε χαρακτηριστεί απο την επιστημονική επιτροπή της Βουλής ότι βρίσκετε στα όρια της Συνταγματικότητας, μη συμβαδίζουσα με τις Οδηγίες της ΕΟΚ προς τις οποίες έχουμε εναρμονιστεί, και με πολλά ζητήματα που υπόκεινται σε δικαστική εκτίμηση, ενώ η Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων την είχε χαρακτηρίσει «κατάπτυστη» και υπαγορευμένη από τις ασφαλιστικές εταιρείες.

Όπως αναφέρει η απόφαση της Ολομέλειας «η διάταξη του τέταρτου άρθρου του Ν. 4092/2012 καταργεί δραστικά την αστική αυτή απαίτηση των παθόντων για αποκατάσταση της ζημίας τους και χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, που προκλήθηκε για σωματικές βλάβες σε τροχαίο ατύχημα.

Κατά συνέπεια, είναι ασυμβίβαστη προς τη διάταξη του άρθρου 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, αφού τείνει σε αδικαιολόγητη αποστέρηση περιουσιακού στοιχείου των ως άνω προσώπων, χωρίς να συντρέχουν λόγοι δημόσιας ωφέλειας.

Και τέτοιο λόγο δεν συνιστά το ταμειακό απλώς συμφέρον του Επικουρικού Κεφαλαίου το οποίο ουσιαστικά επιχειρείται να διασφαλιστεί με την ως άνω διάταξη, όπως προκύπτει από την Αιτιολογική έκθεση του Ν.4092/2012, κατά την οποία με τις διατάξεις αυτές σκοπείται να διασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία του Επικουρικού Κεφαλαίο.»

Προφανώς και προκύπτει σοβαρό πολιτικό ζήτημα για τον εντιμότατο κο Κεντρικό Τραπεζίτη μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου, αλλά δεν ανησυχούμε, έχει αποδείξει ότι κάτι τέτοια δεν τον απασχολούν. Προφανώς θα πρόκειται για συνωμοσία εναντίον του.

Την ταλαιπωρία που προκάλεσε σε εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες θύματα τροχαίων ποιος τη λογαριάζει. Εντύπωση προκαλεί πάντως πως τα ΜΜΕ που τόσο συχνά ασχολούνται με τον κο Στουρνάρα, σίγησαν για το θέμα. Σεβασμός στον κο τραπεζίτη ή αλληλεγγύη στους παρόχους διαφημίσεων ασφαλιστικές εταιρείες;

Την απόφαση της ολομέλειας του Αρείου Πάγου μπορείτε να δείτε: ΕΔΩ

Διαβάστε σχετικές αναρτήσεις την περίοδο που ψηφίστηκε ο νόμος:

158 βουλευτές κατάργησαν τις αποζημιώσεις των θυμάτων τροχαίων εγκλημάτων: ΕΔΩ

11 τροποποιήσεις πάνω στην τροπολογία Στουρνάρα που την κάνουν ακόμα χειρότερη: ΕΔΩ

Ευρωπαική Ομοσπονδία Θυμάτων Τροχαίων: Έκκληση να καταψηφιστεί η τροπολογία Στουρνάρα: ΕΔΩ

Serial Killers στους ελληνικούς δρόμους.

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί, ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

To 1995, στην Αθήνα, νεαρός που οδηγούσε με μεγάλη ταχύτητα, και είχε κάνει χρήση οινοπνευματωδών ποτών προκάλεσε δύο θανατηφόρες τροχαίες συγκρούσεις μέσα σε έξη μήνες.

(Στην υπόθεση και στη μάταιη προσπάθεια του τότε εισαγγελέα Αρείου Πάγου να μετατραπεί η δίωξη του συγκεκριμένου από ανθρωποκτονία εξ αμελείας σε ανθρωποκτονία από πρόθεση έχουμε αναφερθεί αναλυτικά:(ΕΔΩ)

Λίγα χρόνια νωρίτερα, και λίγα χρόνια αργότερα μια και εδώ είχαμε να κάνουμε με σειρά συμβάντων, νεαρός (που στη συνέχεια μεγάλωσε) στο Ηράκλειο Κρήτης, εμπλεκόμενος σε τρία διαφορετικά τροχαία προκάλεσε τον θάνατο τριών ανθρώπων. Ιστορία ευρέως γνωστή τοπικά και όχι μόνο. Στο πρώτο απ αυτά  δεν είχε καν άδεια οδήγησης όντας ανήλικος. Στα επόμενα ήταν πλέον διπλωματούχος…

Στις 14 Ιουνίου 2009 στη Θεσσαλονίκη στην περιφερειακή οδό στο ύψος της Θέρμης ο δικηγόρος Δημήτριος Ρ., οδηγώντας μεθυσμένος μια  Porsche Cayenne, χτύπησε από πίσω το αυτοκίνητό τους και σκότωσε τον 52χρονο μουσικό Γιώργο Κωνσταντινίδη, έναν από τους πρωτοπόρους της τζαζ στην Ελλάδα, και την 22χρονη φοιτήτρια του τμήματος Μουσικών Σπουδών Ιωάννα Καλεσοπούλου ενώ επέστρεφαν από την εργασία τους. Ο δράστης που ήταν υπότροπος,  είχε σκοτώσει το 1997 στο κέντρο της Θεσσαλονίκης μια πεζή, αρνήθηκε να δώσει αίμα επικαλούμενος… θρησκευτικούς λόγους. Αν και η άρνηση αλκοτέστ ισοδυναμεί  για τις δικαστικές αρχές αποδοχή ότι η συγκέντρωση είναι πάνω από 1,1gr/Lt και παρότι ο δράστης ταυτόχρονα έκανε ελιγμούς και έτρεχε με ταχύτητα μεγαλύτερη των 180 km/h παραπέμφθηκε για πλημμέλημα και η άδεια οδήγησης του αφαιρέθηκε αμέσως μετά το συμβάν για έξη μήνες, όπως προβλέπει ο ΚΟΚ για τους χρήστες μεγάλης ποσότητας αλκοόλ, και στη συνέχεια του επεστράφη .

Δύο χρόνια μετά το συμβάν ο δράστης ήταν υποψήφιος σύμβουλος στις εκλογές του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.

Η υπόθεση τελεσιδίκησε στο Εφετείο Θεσσαλονίκης το 2016 με συνολική καταδίκη του δράστη για τους δύο φόνους:  6 εξαγοράσιμα χρόνια…

Και τις δυο φορές (πρωτόδικα και στο Εφετείο) ο δράστης δεν παρέστη καν στη δίκη έκανε όμως αίτηση αναίρεσης στον  Άρειο Πάγο, ο οποίος την απέρριψε και επικύρωσε  την απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης

Ο δράστης, «συμφώνως τω νόμω», εξακολουθεί να κατέχει άδεια οδήγησης και να κυκλοφορεί στο οδικό δίκτυο.

Γιώργος Κωνσταντινίδης – Ιωάννα Καλεσοπούλου

Στις 28 Νοεμβρίου 2015, ξημέρωμα Σαββάτου, στη Σκάλα Βλαχιώτη Λακωνίας, γνωστός έμπορος της περιοχής οδηγώντας με μεγάλη ταχύτητα μια μεγάλη BMW κτύπησε από πίσω ένα μικρό ATOS στο οποίο επέβαιναν δύο γυναίκες προκαλώντας το θάνατο της 44χρονης συνοδηγού Σοφίας Δημητρίου, μητέρας δυο παιδιών, και τον τραυματισμό της οδηγού. Ο δράστης εγκατέλειψε τα θύματα του και συνελήφθη αρκετές ώρες μετά. Όπως έγινε αμέσως  γνωστό, πέντε χρόνια πριν,  στους Μολάους είχε τραυματίσει θανάσιμα ένα πεζό τον οποίο παρέσυρε οδηγώντας βυτιοφόρο. Μετά την σύλληψη του ο δράστης αφέθηκε ελεύθερος και με την άδεια οδήγησης του από τον εισαγγελέα και παραπέμφθηκε για να δικαστεί για δυο ακόμα πλημμελήματα (ανθρωποκτονία «από αμέλεια» και εγκατάλειψη θύματος – πλημμέλημα για τους οδηγούς σύμφωνα με το άρθρο 43 του Κ.Ο.Κ.). Αδιασταύρωτες πληροφορίες φέρουν τον δράστη να έχει εμπλακεί στο παρελθόν και σε τρίτο θανατηφόρο τροχαίο.

Η σφραγίδα της «αμέλειας» στο αυτοκίνητο που επέβαινε η Σοφία Δημητρίου

Αυτές είναι κάποιες από τις γνωστές περιπτώσεις όπου οδηγοί έχουν πραγματοποιήσει σειρά φόνων στους ελληνικούς δρόμους. Προφανώς και δεν είναι οι μόνες. Κάποιες τις μάθαμε από τα ΜΜΕ, κάποιες από τις οικογένειες των θυμάτων που είναι μέλη του συλλόγου μας.

Ο αποτροπιασμός του κοινωνικού συνόλου για τον serial Killer της Κύπρου, τον ίλαρχο Νίκο Μεταξά ή Ορέστη, μας έφερε στο μυαλό αυτές τις περιπτώσεις serial Killers των ελληνικών δρόμων και την ανοχή και κατανόηση με την οποία η δράση τους έγινε αποδεκτή από αρχές και κοινωνία.

Όσοι έχουν στοιχειώδεις γνώσεις αυτού που ονομάζουν «νομικό μας πολιτισμό» γνωρίζουν βέβαια ότι οι δράστες όλων των παραπάνω εγκλημάτων δεν κρατήθηκαν ούτε για μία ημέρα για καμία από τις πράξεις τους. Σύμφωνα με τις δικαστικές αρχές είχαν υποπέσει σε πλημμελήματα, δηλαδή ανθρωποκτονίες «από αμέλεια»,  άνθρωποι καθ υποτροπή ή καθ έξη αμελείς…

Αλλά το συγχωρητικό νομικό μας σύστημα (απαραίτητο όταν επιλέγεις να έχεις ένα μη συγχωρητικό δίκτυο κυκλοφορίας) πάει ένα ακόμα βήμα παραπέρα. Σ όλους αυτούς τους Serial Killers των δρόμων δεν αφαιρέθηκε καν η άδεια οδήγησης. Δόθηκε και ξαναδόθηκε ακόμα μια ευκαιρία,(ή όσες ευκαιρίες θα χρειαστούν) για να μη στερηθούν το ύψιστο αγαθό της δημοκρατίας. Το δικαίωμα του οδηγείν.

Ο νομοθέτης «ξέχασε» να προβλέψει κάποια ποινή αφαίρεσης της άδειας οδήγησης για τους φονιάδες της ασφάλτου. Ακόμα και για τους υπότροπους.

«Ξέχασε» επίσης να προβλέψει πως οδηγοί που σκοτώνουν ή αφήνουν ανάπηρο έναν άνθρωπο χωρίς να έχουν άδεια οδήγησης δεν δικαιούνται στη συνέχεια να βγάλουν άδεια οδήγησης.

Άπειρα τα σχετικά συμβάντα όπου οι δράστες παρουσιάζουν στο δικαστήριο που θα γίνει  καμία πενταετία μετά το φόνο άδεια οδήγησης που έβγαλαν στο μεταξύ και που από το δικαστήριο συνήθως εκτιμάται σαν θετική  πράξη.

Τι να πρωτοθυμήσουμε;

‘Oτι ο οδηγός μηχανής δράστης του τριπλού τραυματισμού, με εγκατάλειψη των 7χρονων διδύμων Maciorowski και της μητέρας σε διάβαση πεζών στην οδό Πατησίων τον Ιούνιο του 2012 δεν είχε άδεια οδήγησης;

‘Οτι ο μεθυσμένος οδηγός ΙΧ που προκάλεσε το θάνατο της 21χρονης Αφροδίτης Σεβαστάκη και του 64χρονου πατέρα της Γιώργου (και τον σοβαρό τραυματισμό της συζύγου του)  στις Μοίρες Ηρακλείου το Δεκέμβρη του 2015 δεν είχε επίσης άδεια οδήγησης;

Ότι ο ανήλικος οδηγός ΙΧ που προκάλεσε το θάνατο της 13 χρονης Κατερίνας Κυροπούλου στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας το Δεκέμβρη του 2017 δεν είχε φυσικά άδεια οδήγησης;

Ότι ο μεθυσμένος και υπό την επήρεια ουσιών οδηγός ΙΧ που, στο Νιοχώρι Αιτωλοακαρνανίας που έριξε το ΙΧ σε διώρυγα και προκάλεσε το θάνατο των 29 χρονων επιβατών Στεφανίας Μουλαρά και Άκη Κάκου δεν είχε άδεια οδήγησης;

Άκης Κάκος – Στεφανία Μουλαρά

Ο νομοθέτης “ξέχασε”, οι δράστες “αμέλησαν”, οι άνθρωποι… χάθηκαν.

Πάνω από εξήντα χρόνια τώρα δεκάδες χιλιάδες νεκροί και πολύ περισσότεροι ανάπηροι στους ελληνικούς δρόμους. Δεκάδες κυβερνήσεις και εκατοντάδες νομοσχέδια και τροπολογίες για την οδική ασφάλεια. Διαδοχικοί προβληματισμοί και παρεμβάσεις  για το πώς είναι δυνατόν να επεκταθεί ο αριθμός αυτών που μπορούν να πάρουν άδεια οδήγησης. Προβληματισμοί για τους ηλικιωμένους, νόμοι για τους ανήλικους και πάει λέγοντας. Φυσικό είναι μετά από τόση αφοσίωση στο ποιοι θα πάρουν άδεια οδήγησης να μην περισσεύει σκέψη για το αν από κάποιους πρέπει να αφαιρεθεί.

Αυτά σε μια χώρα που το 88% των ανθρωποκτονιών οφείλεται σε τροχαίες συγκρούσεις. Μια ακόμα κυβερνητική θητεία λήγει χωρίς κανείς να ασχοληθεί με το θέμα. Υπάρχει άραγε λόγος να αισιοδοξούμε πως θα ασχοληθεί ο, όποιος, επόμενος;

     SOS Τροχαία Εγκλήματα

Διαβάστε: Άμεση αφαίρεση της άδειας οδήγησης από τους δολοφόνους της ασφάλτου!

Προεκλογικές δολοφονίες που δεν απασχολούν κανένα.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

Με μια ομοβροντία  κάθε είδους τροχαίων αφήσαμε πίσω την παγκόσμια εβδομάδα οδικής ασφάλειας του ΟΗΕ (6-12 Μαίου) και μπήκαμε στην τελική ευθεία για τις τριπλές εκλογές της 26^ης Μάη.

Επιβεβαιώνοντας πως o  βασικός χώρος πραγμάτωσης των τροχαίων εγκλημάτων είναι σήμερα η πόλη, τόπος συγκέντρωσης της πλειοψηφίας του πληθυσμού, δομημένη και αρχούμενη σύμφωνα με τις επιταγές της αυτοκινητοβιομηχανίας και του πετρελαικού και κατασκευαστικού συμπλέγματος, τα πρόσφατα τροχαία εγκλήματα λες και είχαν σκηνοθετηθεί σαν μέρος της  προεκλογικής εκστρατείας, του κοινού νήματος που διαπερνά την συντριπτική πλειοψηφία των εκατοντάδων συνδυασμών και των χιλιάδων υποψηφίων που «εκτίθενται» (sic) σ αυτές τις εκλογές. Η συζήτηση για την “ασφάλεια στην πόλη” έχει ανάψει για τα καλά και κάθε συνδυασμός και  υποψήφιος πρέπει  να πεί κατι γι αυτήν. Αλλά η συζήτηση καθόλου (ή με ελάχιστες εξαιρέσεις) δεν αφορά την Οδική Ασφάλεια σε μια χώρα που σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία 9 στις 10 ανθρωποκτονίες πραγματοποιούνται στο οδικό δίκτυο.

Στην μεγάλη τους πλειοψηφία τα τελευταία τροχαία εγκλήματα πραγματοποιήθηκαν σε κεντρικούς δρόμους, είχαν άμεση σχέση με την ταχύτητα και αποτέλεσαν μια άμεση – έμπρακτη αμφισβήτηση του δικαιώματος των πεζών να κυκλοφορούν στο οδικό δίκτυο συμπεριλαμβανομένων των διαβάσεων και των νησίδων.

Η αύξηση του αριθμού των αυτοκινήτων είναι διαρκής. Στο δρόμο δεν χωράμε όλοι. Σ αυτές τις συνθήκες η επιβίωση των ισχυρών αποτελεί «φυσική επιλογή». Και ο σιδερόφρακτος μηχανοκίνητος άνθρωπος είναι προφανώς ισχυρότερος και ανθεκτικότερος από τον άοπλο και απροστάτευτο πεζό, από το ανθρώπινο σώμα.

Αναπόφευκτα αποτελέσματα:

Τετάρτη 9 Μαίου,  9 και 30 το πρωί, στο κέντρο της Αθήνας, Πατησίων και Μηθύμνης, “νεαρός που έτρεχε με υπερβολική ταχύτητα στο κέντρο της πόλης, έχασε τον έλεγχο του οχήματος του, ανέβηκε σε διαχωριστική νησίδα και χτύπησε τις δύο γυναίκες ηλικίας 53 και 51 ετών, εκτοξεύοντας τες σε άλλα οχήματα του αντίθετου ρεύματος”.  (ΕΔΩ). Λίγες ημέρες μετά απεβίωσε η 51χρονη που νοσηλεύονταν στην εντατική, ενώ η 53χρονη εξακολουθεί να νοσηλεύεται με πολλαπλά κατάγματα. Ο δράστης, μετά το συμβάν, αφέθηκε ελεύθερος και με την άδεια οδήγησης του.

Σάββατο 11 Μαίου, 12 το μεσημέρι, στο Χαλάνδρι στην Δουκίσης Πλακεντίας μια 40χρονη οδηγός ΙΧ ανέβηκε με το όχημα της πάνω στη διαχωριστική νησίδα όπου εργάζονταν  δυο τοπογράφοι με αποτέλεσμα να τραυματίσει θανάσιμα τον ένα, 44 ετών και σοβαρά τον άλλο, 30 ετών. Ο οδηγός διερχόμενης μοτοσυκλέτας στο αντίθετο ρεύμα όπου κατέληξε το αυτοκίνητο τραυματίστηκε ελαφρά, καθώς βγήκε εκτός δρόμου για να το αποφύγει.  (ΕΔΩ)

Τετάρτη 15 Μαίου, ξημερώματα στη Λεωφόρο Κηφισίας, ρεύμα ανόδου, στο ύψος της Αρκαδίας, μια οδηγός ΙΧ χτύπησε θανάσιμα ένα πεζό:  “Η σύγκρουση ήταν σφοδρότατη και είχε ως αποτέλεσμα ο άτυχος άνδρας να εκσφενδονιστεί στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας” (ΕΔΩ)

Σάββατο 18 Μαίου, ξημερώματα στην οδο Θησέως, στην Καλλιθέα, 19χρονη πεζή που επιχείρησε να περάσει την διάβαση πεζών, χτυπήθηκε, τραυματίστηκε σοβαρά και εγκαταλείφθηκε απο οδηγό ΙΧ (μαύρο Smart) που έτρεχε με υπερβολική ταχύτητα. To αυτοκίνητο εντοπίστηκε  την επομένη και ο δράστης εμφανίστηκε υπό τηλεοπτική κάλυψη πέντε μέρες μετά γαι να δηλώσει “συντετριμμένος” και να αφεθεί αμέσως ελεύθερος μια και εκτός του ότι ο σοβαρός τραυματισμός ανθρώπου σε τροχαίο θεωρείται πλημμέλημα, επίσης πλημμέλημα θεωρείται και η εγκατάλειψη θύματος από τους οδηγούς. Το θύμα αφού χειρουργήθηκε εξακολουθεί να νοσηλεύεται στην εντατική του νοσοκομείου Νίκαιας. (ΕΔΩ).

Τα ενδεικτικά αυτά περιστατικά (απο τα λίγα που γνώρισαν δημοσιότητα), όλα απο περιοχές της Αθήνας μόνο απαισιοδοξία μπορούν να προκαλέσουν για το μέλλον της ζωής στην πόλη κάτω απο οποιαδήποτε δημοτική (και όχι μόνο ) αρχή.

Δεν είναι ο ρόλος μας η κατανομή ευθυνών σε σχέση με κάθε συγκεκριμένο συμβάν. Αυτές, ακόμα και αν σε κάποια απο τα περιστατικά είναι προφανείς, θα προκύψουν από την εμπεριστατωμένη ανάλυση των συμβάντων.

Αυτό που μας αφορά κύρια είναι η σιγή ασυρμάτου απ όλους τους συνδυασμούς και τους υποψήφιους για τα παραπάνω (και τόσα) άλλα περιστατικά. Δεν μιλάμε για την “έκφραση της λύπης” που οι υποψήφιοι νιώθουν υποχρέωση να δηλώσουν αλλά για την ίδια την αναγνώριση της ύπαρξης του προβλήματος και την τοποθέτηση πάνω σε κεντρικά ζητήματα που θα συμβάλουν στη λύση του.

Αναρωτιέται κανείς, ιδιαίτερα εν όψει εκλογών:

α) πόσες ζώνες ήπιας κυκλοφορίας με όριο τα 30 km/h, έχουν εξαγγελθεί για τις ελληνικές μεγάλες πόλεις, την στιγμή που σ όλες τις ευρωπαικές (και όχι  μόνο) πόλεις ήδη αυτές αποτελούν εκτεταμένη πραγματικότητα αλλά ακόμα πιο εκτεταμένη προοπτική. Θεωρούν εν πάσει περιπτώσει, οι εγγυητές της ασφάλειας, κάποια ταχύτητα στο οδικό δίκτυο ως υπερβολική και επικίνδυνη  και ποια είναι αυτή;

β) πόσα πεζοδρόμια και πόσες νησίδες θα διαπλατυνθούν για την ασφαλή χρήση απο τους πεζούς (και όχι για την τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων η για “παράνομο” παρκάρισμα). Πόσα φανάρια θα ρυθμιστούν ώστε η λειτουργία τους να διευκολύνει την ασφαλή μετακίνηση των πεζών (και όχι την επιτάχυνση της κυκλοφορίας των αυτοκινήτων) αποτρέποντας ταυτόχρονα των εγκλωβισμό των πεζών πάνω στις νησίδες.

γ) πόσοι, ασφαλείς σύμφωνα με τις διεθνείς προδιαγραφές, ποδηλατόδρομοι προτείνουν να κατασκευαστούν στην διάρκεια τους θητείας και πού. Ή μήπως τη λύση θα δώσουν με την γενίκευση τους ασυνάρτητες πατέντες στα πλαίσια των “πολιτικών του εφικτού” όπως η χρήση του λεωφορειόδρομου από τους ποδηλάτες, χωρίς μείωση του ορίου ταχύτητας στα 30km και χωρίς διαπλάτυνση της λωρίδας ώστε να υπάρχει το αναγκαίο όριο απόστασης ασφαλείας σε περίπτωση προσπέρασης.

Σταματάμε μόνο σ αυτά γιατί είναι απόλυτα ενδεικτικά της αποδοχής από την συντριπτική πλειοψηφία και συνδυασμών της σημερινής πραγματικότητας των πόλεων σαν φυσιολογικής, φυσικής και αποδεκτής.

Είναι απίστευτο το ότι θέλουν να μας πείσουν πως η ίδια η ζωή αλλά και η όποια  ποιότητα της   απειλείται από οτιδήποτε άλλο εκτός από τη μηχανοκίνητη κυκλοφορία που πραγματοποιεί με την ενθάρρυνση τους επίδειξη δύναμης.

Σε μια εποχή που το οδικό δίκτυο των πόλεων έχει μετατραπεί σε κρεατομηχανή και η ατμόσφαιρα σε θάλαμο αερίων είναι φυσικό αυτοί που “δεν βλέπουν” αυτά τα προβλήματα να αντιλαμβάνονται τις εκλογές ως πανηγύρι: επιστροφή πινακίδων και αδειών οδήγησης για τους παραβάτες, έκρηξη της παράνομης υπαίθριας διαφήμισης με πρωτοστατούντες τους ίδιους που ανησυχούν για την …ασφάλεια μας.

Φαίνεται τελικά πως καθήκον κάθε συνεπούς υποψηφίου είναι να αποκρύψει πως όλοι είμαστε υποψήφια θύματα. Και χρειάστηκαν πολλές εκλογές αρχόντων για να φτάσουμε ως εδώ.

Η ιδεολογικοπολιτική επιλογή πρόοδος= αυτοκίνητο σημάδεψε επί δεκαετίες την ελληνική κοινωνία. Ο θάνατος στο δρόμο και η αναπηρία κατά συνέπεια έγιναν και γίνονται αποδεκτές σαν αναπόφευκτες παράλληλες απώλειες.

Με την ελπίδα να μη μας πετύχει κανείς στο πεζοδρόμιο ή στη νησίδα πηγαίνοντας για την κάλπη, ας ψάξουμε μέχρι και  την τελευταία στιγμή μπας και υπάρχει κάποιος συνδυασμός ή υποψήφιος που διαψεύδει όσα αναφέραμε παραπάνω.

Πέντε μέρες μετά το σοβαρό τραυματισμό και την εγκατάλειψη της 19χρονης: ελεύθερος και με την άδεια οδήγησης του. Την Κυριακή θα πάει και να ψηφίσει. Στις επόμενες εκλογές ίσως να είναι και υποψήφιος. Δεν έκανε και κάτι το σημαντικό… Δυο πλημμελήματα.
Αυτή είναι η θέση των δραστών όταν η θέση των θυμάτων είναι στις εντατικές ή στα νεκροταφεία.

Το υπουργείο λειτουργούσε μέσα εκεί, μα η δικαιοσύνη ήταν απ’ έξω…

Ετικέτες

ΘΕΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

Στο πλαίσιο της 5^ης παγκόσμιας εβδομάδας οδικής ασφάλειας του ΟΗΕ (6 -12 Μαίου) την Παρασκευή 10 Μαίου στις 11 το πρωί μαζευτήκαμε έξω από το υπουργείο Δικαιοσύνης για να διαμαρτυρηθούμε για την πάγια αδιαφορία του να ασχοληθεί με το θέμα των τροχαίων συγκρούσεων και των θυμάτων τους.

Με κεντρικό σύνθημα Χωρίς Δικαιοσύνη δεν θα υπάρξει Ειρήνη στους Δρόμους στην διαμαρτυρία είχαν καλέσει ο SOS Τροχαία Εγκλήματα, οι Μαμάδες στο Δρόμο, η ΕΥΘΥΤΑ – Ρόδου και ο ΕΣΥΠΡΟΤΑ – Ηρακλείου.

Έχοντας καταθέσει επανειλημμένα υπομνήματα στο παρελθόν και έχοντας ζητήσει από τον Οκτώβρη του 2018 μέχρι σήμερα τρεις φορές συνάντηση με τον υπουργό χωρίς να ποτέ λάβουμε ουδεμία απάντηση δεν περιμέναμε φυσικά ότι η συγκέντρωση μας θα είχε απτά αποτελέσματα.

Πράγματι σύντομα ενημερωθήκαμε πως ο υπουργός είχε άλλες υποχρεώσεις και αδυνατούσε να μας δεχθεί και η εκπρόσωπος του μας πρότεινε να συναντηθούμε για να συζητήσουμε με τον γραμματέα του υπουργείου κο Σάρλη.

Έχοντας συναντηθεί με τον κο Σάρλη προ διετίας και συζητήσει διεξοδικά τις θέσεις  του συλλόγου μας απαντήσαμε πως δεν έχουμε κάτι νέο να συζητήσουμε ξανά με τον κο Σάρλη ο οποίος γνωρίζει αναλυτικά τις θέσεις μας και συνάντηση μαζί του θα είχε νόημα μόνον αν είχε να μας ανακοινώσει κάποιες αποφάσεις. Για μας η μόνη συνάντηση με πραγματικό νόημα θα ήταν αυτή με τον υπουργό.

Μετά απ αυτά καμία συνάντηση δεν πραγματοποιήθηκε. Συγκεντρωθήκαμε στην είσοδο του υπουργείου μη επιτρέποντας την είσοδο και έξοδο οχημάτων σ αυτό για δύο ώρες και αποχωρήσαμε. Αυτή ήταν μια πρώτη παρέμβαση. Θα επανέλθουμε πιο δυναμικά και θαμαστε πάντα παρόντες όπου χρειαστεί γιατί όπως έχει αποδειχτεί χωρίς την δικιά μας δράση η πολιτεία δεν πρόκειται ποτέ να σχεδιάσει και να ασκήσει μια συστηματική πολιτική πρόληψης των τροχαίων εγκλημάτων και πολύ περισσότερο δεν θα σεβαστεί ποτέ τη Μνήμη και τα Δικαιώματα των θυμάτων.

Επειδή στην ελληνική πολιτεία οι πολιτικές αλλάζουν όχι μόνο όταν αλλάζουν τα κόμματα που κυβερνούν αλλά και όταν αλλάζουν οι  υπουργοί του ιδίου κόμματος δείτε στο βίντεο που ακολουθεί τον τότε γενικό γραμματέα του υπουργείου Δικαιοσύνης κο Κ. Κοσμάτο να αναγγέλλει στην Δημόσια τηλεόραση τις επερχόμενες αλλαγές στο θέμα Τροχαία Εγκλήματα και Δικαιοσύνη στις 9 Μαρτίου 2016. Όλα αυτά πετάχτηκαν στα σκουπίδια λίγες μέρες μετά όταν ο κος Κοντονής διαδέχθηκε τον κο Παρασκευόπουλο, ενώ αγνοείται η τύχη τους απ όταν ο κος Καλογήρου διαδέχθηκε τον κο Κοντονή.

Παρασκευή 10 Μαίου συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Χωρίς Δικαιοσύνη δεν θα υπάρξει Ειρήνη στους δρόμους!

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Την Παρασκευή 10 Μαίου στις 11πμ ο πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα, στο πλαίσιο της Παγκόσμιας εβδομάδας για την Οδική Ασφάλεια του Ο.Η.Ε. (ΕΔΩ) καλεί σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην είσοδο του υπουργείου Δικαιοσύνης στην Αθήνα για την διαχρονική συστηματική άρνηση αντιμετώπισης του θέματος της οδικής ασφάλειας και της προστασίας των ευάλωτων χρηστών του οδικού δικτύου με αποτέλεσμα τα τροχαία εγκλήματα να αποτελούν επί δεκαετίες την κύρια αιτία θανάτου και αναπηρίας για τους νέους της χώρας μας.

Χωρίς Δικαιοσύνη δεν θα υπάρξει Ειρήνη στους δρόμους!

Ενώ σ όλες τις χώρες, που επιδιώκουν την δραστική μείωση των τροχαίων συγκρούσεων και των συνεπειών τους, υιοθετούνται συγκροτημένες πολιτικές ουσιαστικό στοιχείο των οποίων είναι η θέσπιση αυστηρών διοικητικών ποινών για τους παραβάτες του Κ.Ο.Κ. και αυστηρών ποινικών κυρώσεων  για τους παραβάτες που σκοτώνουν ή τραυματίζουν άλλους ανθρώπους, η χώρα μας ακολουθεί το δικό της δρόμο: βαφτίζοντας «αμέλεια» κάθε παραβατική συμπεριφορά  που θα οδηγήσει στο θάνατο ή την αναπηρία ένα ή και περισσότερους ανθρώπους έχει δημιουργήσει ένα προστατευτικό νομικό πλαίσιο για τους χρήστες μηχανοκίνητων  που μπορούν ανενόχλητα και ατιμώρητα να σκοτώνουν (ακόμα και να εγκαταλείπουν) τα θύματα τους παραβιάζοντας τα όρια ταχύτητας, τους κόκκινους σηματοδότες, οδηγώντας πιωμένοι ή χρησιμοποιώντας το κινητό ή κάνοντας οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς.

Η άδεια οδήγησης αποτελεί αξία ανώτερη της ζωής σ αυτό το δικαιικό σύστημα, μια και η δεύτερη αφαιρείται ενώ η πρώτη ποτέ. Προς δόξα των υπουργών μας της δικαιοσύνης  έχουμε σήμερα στους δρόμους οδηγούς που έχουν σκοτώσει ανθρώπους σε 2 και 3 διαφορετικά τροχαία (αν δεν το έκαναν με αυτοκίνητο θα ήταν πασίγνωστοι και θα ονομάζονταν serial killers…) να κυκλοφορούν νόμιμα με την άδεια οδήγησης τους μια και αυτή είναι ιερή και είναι αδύνατον να τους αφαιρεθεί. Έχουμε το μοναδικό φαινόμενο οδηγοί που σκότωσαν ανθρώπους οδηγώντας χωρίς άδεια οδήγησης να κυκλοφορούν επίσης νόμιμα έχοντας βγάλει στη συνέχεια άδεια οδήγησης (κάποιος που σκοτώνει με όπλο  μπορεί στη συνέχεια να πάρει άδεια οπλοφορίας; Και βέβαια όχι, εκτός κι αν το όπλο είναι το αυτοκίνητο).

Στη χώρα που το 88% του συνόλου των ανθρωποκτονιών οφείλεται σε τροχαία εγκλήματα η θεωρία της «αμέλειας» αποτελεί μια προτροπή διαιώνισης του τροχαίου εγκλήματος ένα κλείσιμο ματιού στους δράστες και στους εν δυνάμει δράστες και ταυτόχρονα μια προσβολή της μνήμης των θυμάτων και μια βάναυση συμπεριφορά του κράτους απέναντι στις οικογένειες τους.

Ο SOS Τροχαία Εγκλήματα έχει υποβάλει διαχρονικά δέσμη αιτημάτων και για το θέμα της Δικαιοσύνης στη Βουλή, στους εκάστοτε υπουργούς Δικαιοσύνης από το 2011 και στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου.

Κανένα από τα αιτήματα μας, ακόμα και σ αυτά που δηλώθηκε συμφωνία, δεν έγινε πράξη.

-Για να υπενθυμίσουμε το ελάχιστο (γι αυτούς) ούτε καν το  θέμα να προτάσσονται τα τροχαία με θάνατο ή βαρύ τραυματισμό στο πινάκιο των δικαστηρίων για να αποφεύγονται  οι αλλεπάλληλες αναβολές δεν υλοποιήθηκε. Κατά το  δικαιικό τους σύστημα η εκδίκαση μιας υπόθεση με ένα νεκρό άνθρωπο δεν έχει καμιά διαφορά από την εκδίκαση μια ζωοκλοπής μιας καταπάτησης ή οτιδήποτε άλλο…

-Για να επισημάνουμε το πιο ακραίο, καμιά πρωτοβουλία δεν υπήρξε για την κατάργηση του άρθρου 43 του ΚΟΚ που θεσπίζει ειδική ευνοική αντιμετώπιση για τους οδηγούς που εγκαταλείπουν θύματα τους τιμωρώντας τους με 6 μηνες φυλάκιση όταν για το ίδιο αδίκημα όταν ο τραυματισμός δεν προκληθεί από οδηγό η τιμωρία είναι 6 χρόνια (άρθρο 306 ΠΚ).

Από τον Οκτώβρη του 2018 ο SOS Τροχαία Εγκλήματα έχει ζητήσει τρεις φορές συνάντηση με τον υπουργό Δικαιοσύνης. Όχι μόνο δεν έγινε συνάντηση αλλά  ούτε καν μια τυπική απάντηση δεν μας δόθηκε.

Από τον Μάρτιο του 2018 στείλαμε στον τότε υπουργό επιστολή υπογεγραμμένη από 270  οικογένειες  με θύματα από τροχαία ζητώντας την άμεση κατάργηση του άρθρου 43 του Κ.Ο.Κ. Καμία απάντηση.

Δεν έχει νόημα να απαριθμήσουμε ακόμα μια φορά το σύνολο των προτάσεων μας.

Έχει νόημα όμως να μαζευτούμε για να διαμαρτυρηθούμε και να συζητήσουμε μεταξύ μας πως θα μεθοδεύσουμε τις παραπέρα δράσεις μας για να γίνουμε αποτελεσματικοί.
Καλούμε κάθε πολίτη που τον απασχολεί το ζήτημα της ανασφάλειας στο οδικό δίκτυο και ιδιαίτερα τα μέλη οικογενειών που έχουν βιώσει τι θα πει τροχαίο έγκλημα να έρθουν μαζί μας.

Καλούμε όλες τις κινήσεις πολιτών που τους απασχολεί το ζήτημα της οδικής ασφάλειας και της βιώσιμης κινητικότητας να συμμετάσχουν.

Τέλος καλούμε τους κάθε είδους υποψήφιους να σεβαστούν τον χαρακτήρα της εκδήλωσης και να μη προσέλθουν για ομιλίες.

Όλοι και όλες που θα συναντηθούμε εκεί ας φανούμε αντάξιοι αυτών που έχουμε χάσει.

Ούτε τη λύπη κανενός έχουμε ανάγκη, ούτε αόριστες υποσχέσεις. Διεκδικούμε τα δικαιώματα των θυμάτων που η πολιτεία θα έπρεπε εδώ και χρόνια να έχει κατοχυρώσει.

Δυστυχώς ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας είναι πολύ μακρύς. Αλλά είναι Μονόδρομος.

Αθήνα 1^η Μαίου 2019

Πανελλαδικός Σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα

 Στην κινητοποίηση συμμετέχουν η ΕΥΘΥΤΑ – Ρόδου και ο ΕΣΥΠΡΟΤΑ – Ηρακλείου

Η επιστολή για την κατάργηση του άρθρου 43 του Κ.Ο.Κ. ΕΔΩ

Ισόβια σε δολοφόνους οδηγούς στο Βερολίνο μετά από επανεκδίκαση της υπόθεσης.

Ετικέτες

ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Φεβρουάριος 2016:  Στο κέντρο του Βερολίνου, αργά το βράδυ ο 28χρονος Hamdi H. και ο 25χρονος  Marvin N. πραγματοποιώντας κόντρες με τα αυτοκίνητα τους ανέπτυξαν ταχύτητες μέχρι και 170 km/h (τρεις φορές πάνω από το όριο ταχύτητας) παραβιάζοντας παράλληλα αρκετούς κόκκινους σηματοδότες.

Το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο Hamdi H. συγκρούστηκε με το τζιπ που οδηγούσε ένας 69χρονος, συνταξιούχος γιατρός, πατέρας δύο παιδιών. Η σύγκρουση ήταν τόσο σφοδρή που προκάλεσε τον ακαριαίο θάνατο του θύματος ενώ το αυτοκίνητο του «εκτοξεύτηκε» 72 μέτρα.

Οι δύο κατηγορούμενοι και ένας επιβάτης στο αυτοκίνητο του Marvin N. τραυματίστηκαν ελαφρά κατά την σύγκρουση.

Οι αυτοσχέδιοι αγώνες ταχύτητας μέσα στις πόλεις αποτελούν ένα διαρκώς αυξανόμενο φαινόμενο στη Γερμανία.

Φεβρουάριος 2017: Δικαστήριο του Βερολίνου καταδικάζει σε ισόβια κάθειρξη και τους δύο κατηγορούμενους για ανθρωποκτονία. Απορρίπτει  το αίτημα τον  δικηγόρων υπεράσπισης το έγκλημα να θεωρηθεί ως ανθρωποκτονία από αμέλεια. Είναι η πρώτη φορά που επιβάλλεται ποινή ισοβίων για τροχαίο έγκλημα στη Γερμανία.  Αν και άμεσα εμπλεκόμενος στην σύγκρουση ήταν ο Hamdi H. ο δικαστής επεσήμανε ότι το γερμανικό δίκαιο απαιτεί να καταδικαστούν και οι δύο συμμετέχοντες στους παράνομους αυτοσχέδιους αγώνες.

Ισόβια σημαίνει ότι θα εκτίσει  τουλάχιστον 15 χρόνια  καθένας.

Ο δικαστής δήλωσε ότι ένας εμπειρογνώμονας που κατέθεσε στη δίκη είχε περιγράψει τη σκηνή του ατυχήματος ως «ένα πεδίο από ερείπια» που έμοιαζε με «πεδίο μάχης«.

Ο ψυχολόγος Χ. Άκερμαν κατέθεσε στο δικαστήριο:  «Θεωρούν πως έχουν ισχύ. Όταν το όχημα έχει ιπποδύναμη 400 ή 500 αλόγων με μια μικρή κίνηση του ποδιού μπορείς να κάνεις επίδειξη ισχύος. Αυτό δεν το έχουν στην προσωπική ή την επαγγελματική τους ζωή αυτοί οι άνθρωποι»,

Ο δικαστής ο R. Ehestädt συμφώνησε με τους εισαγγελείς που αποφάνθηκαν ότι οι δύο άνδρες ήταν ένοχοι δολοφονίας. Ο δικαστής δήλωσε ότι παρόλο που οι κατηγορούμενοι δεν είχαν την πρόθεση να σκοτώσουν το θύμα, είχαν αποδεχθεί ότι άνθρωποι θα μπορούσαν να σκοτωθούν από τη συμπεριφορά τους και έτσι ήταν ένοχοι ανθρωποκτονίας.

«Δεν ήταν ένας αγώνας σ έναν επαρχιακό δρόμο», δήλωσε , «Ήταν ένας αγώνας σε έναν κεντρικό δρόμο στο δυτικό Βερολίνο, όπου οι άνθρωποι περπατούσαν ακόμα αργά τη νύχτα. Υπήρχαν άνθρωποι στους δρόμους και άλλα αυτοκίνητα». «Δεν  μπορούσατε να δείτε τίποτα», δήλωσε ο Ehestädt, αμφισβητώντας την ιδέα ότι οι κατηγορούμενοι είχαν υποθέσει ότι ο δρόμος θα ήταν άδειος  αργά το βράδυ. «Δεν είχατε καμία πιθανότητα αντίδρασης.»

Απορρίπτοντας την μομφή ότι η ποινή επεβλήθη για παραδειγματισμό, ο  εισαγγελέας Fröhlich δήλωσε: «Ελπίζω απλώς ότι η ετυμηγορία θα έχει αποτρεπτικό αποτέλεσμα , ελπίζω ότι θα κάνει τουλάχιστον μερικούς από αυτούς τους ανθρώπους που οδηγούν πολύ γρήγορα να σκέφτονται δύο φορές«.

Οι δικηγόροι υπεράσπισης χαρακτήρισαν την απόφαση του δικαστηρίου άδικη και είπαν ότι θα ασκήσουν έφεση.

«Μιλάτε μ έναν εξοργισμένο δικηγόρο υπεράσπισης», δήλωσε ένας από τους δικηγόρους του Hamdi H. σε δημοσιογράφους μετά την απόφαση. «Αν αυτή η ετυμηγορία εμπνεύσει και άλλες, θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε το φιλελεύθερο κράτος μας, βασισμένο στο κράτος δικαίου».

Οι εκπρόσωποι της αστυνομίας χαιρέτισαν την απόφαση: «Από σήμερα είναι σαφές ότι όποιος παραβιάζει κόκκινο τρέχοντας με ταχύτητα που υπερβαίνει κατά πολύ το νόμιμο όριο, αποδέχεται την πιθανότητα θανάτου άλλων ανθρώπων και χρησιμοποιεί το όχημά του ως θανατηφόρο όπλο«, δήλωσε ο πρόεδρος του συνδικάτου γερμανών αστυνομικών O. Malchow.  «Αυτό κάνει αυτόν που συμμετέχει σε κόντρες έναν δολοφόνο».

Μετά από αυτή την απόφαση,  ακολούθησε τροποποίηση του  Ποινικού Κώδικα με συνέπεια οι αυτοσχέδιοι αγώνες ταχύτητας , αντί για μια απλή παράβαση του ΚΟΚ (όπως θεωρούνταν μέχρι τότε) να μετατραπούν σε έγκλημα που τιμωρείται με φυλάκιση έως 10 ετών.

Ο νέος νόμος δεν έχει εφαρμογή στην περίπτωση των Hamdi H. και Marvin N.

Φεβρουάριος 2018: Το ομοσπονδιακό δικαστήριο (BGH) στην Καρλσρούη αποφάσισε μετά από προσφυγή των συνηγόρων υπεράσπισης πως δεν ευσταθούσε η καταδίκη για ανθρωποκτονία, αποδεχόμενο το επιχείρημα πως οι δύο οδηγοί  δεν είχαν την πρόθεση να διαπράξουν ανθρωποκτονία: «Η ακολουθία των γεγονότων όπως καθορίστηκε από το δικαστήριο του Βερολίνου δεν υποστηρίζει την υπόθεση μιας σκόπιμα διαπραχθείσας ανθρωποκτονίας«, ανέφερε και διέταξε επανάληψη της δίκης από άλλο δικαστήριο.

«Στα μάτια μου, είναι δολοφονία», δήλωσε ο κ. M. Warshitsky,  γιος του θύματος. «Η οδήγηση με 170 Km/hr μέσα στην πόλη  είναι σχεδόν σαν μια πράξη τρομοκρατίας στους δρόμους«.

Γνώριμη εικόνα: το πρόσωπο του δολοφόνου.

Μάρτιος 2019:  Μετά την εντολή του Ανωτάτου Δικαστηρίου ένα περιφερειακό δικαστήριο στο Βερολίνο εκδίκασε ξανά την υπόθεση και εξέδωσε την Τρίτη 26 Μαρτίου την απόφαση του.

  Η νέα απόφαση:

Ο πρόεδρος του δικαστηρίου ανακοίνωσε πως: υπήρχαν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι κατηγορούμενοι είχαν δείξει «σκόπιμη πρόθεση», λέγοντας:

– «Αυτό που συνέβη δεν είχε καμία σχέση με αμέλεια.»

– «Οι κατηγορούμενοι έπαιζαν επιπόλαια με τη ζωή των άλλων».

– ‘Ηταν «ριψοκίνδυνοι» και είχαν «θαυμασμό για τα οχήματά τους».

Για τους παραπάνω λόγους το δικαστήριο επέβαλε και πάλι την ποινή των ισοβίων και στους δύο κατηγορούμενους.

Η ετυμηγορία ήταν σύμφωνη με τις προτάσεις των εισαγγελέων.

ΠΗΓΕΣ: Euronews: ΕΔΩ Deutsche Welle: ΕΔΩ –  ΕΔΩ –  ΕΔΩ Associated Press: ΕΔΩ

 ΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄                                                                                               Με αφορμή την υπόθεση, εκπρόσωπος  της καγκελαρίου Μέρκελ δήλωσε: «Πέρυσι εξασφαλίσαμε ότι οι παραβάτες ταχύτητας που διακινδυνεύουν , γιατί έτσι τη βρίσκουν,  να τραυματίσουν ή ακόμα και να σκοτώσουν άλλους δεν θα αντιμετωπίζουν μόνο ποινές  φυλάκισης. Πρέπει επίσης να υπολογίζουν και τη δήμευση των αυτοκινήτων τους».

Εγκατάλειψη θύματος τροχαίου: Ο δρόμος προς μια νέα κανονικότητα.

Ετικέτες

ΤΡΟΧΑΙΟ & ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ

Τη στιγμή που εγκαταλείπεται το θύμα, αίρεται η νομιμότητα.

Ο θύτης, τραυματίζοντας το θύμα και στη συνέχεια εγκαταλείποντάς το, αφήνοντάς το μόνο, να σφαδάζει σαν σφαχτό λίγο πριν το τέλος, παραβιάζει τον νόμο.

Πέρα όμως και πάνω από κάθε νομική παραβίαση, υπάρχει ο άνθρωπος, και ο άνθρωπος αυτός, σε μια δεδομένη χρονική στιγμή και τόπο, εγκαταλείπεται. Εγκαταλείπεται στο έλεος των τραυμάτων του, του ανελέητου πόνου και των φόβων του, της απέραντης μοναξιάς, αιμόφυρτος.

Αυτή λοιπόν η εγκληματική αντίδραση φυγής μετατρέπεται σε τερατούργημα, αφήνοντας τον άνθρωπο στο σκότος του μοναχικού περάσματος από τη ζωή στον θάνατο.

Ως βούληση του αλλοτριωμένου ανθρώπου μόνο, μπορεί να εννοηθεί και να κατανοηθεί μια τέτοια αντίδραση.

Τη στιγμή που πέφτει η αυλαία, σε αυτά τα κλάσματα δευτερολέπτου που ο θύτης «μένει μόνος» με το θύμα του, εκεί, στο ασφαλτοστρωμένο σταυροδρόμι, θα αποφασίσει.

Θα πάρει σβέλτα την απόφαση, αν θα σταθεί ως άνθρωπος στον άνθρωπο ή αν θα τον απαξιώσει ως ύπαρξη. Αυτή η ύπαρξη, η οποία θα υπάρχει πλέον μόνο στον τόπο των αθανάτων (και αυτό στην καρδιά των πολύ δικών του ανθρώπων), από εδώ και στο εξής.

Όταν η απόφαση παρθεί ο άλλος άνθρωπος να θυσιαστεί, να αφανιστεί ολοκληρωτικά, έχοντας χάσει κάποιες φορές τη σωματική του ακεραιότητα, αφού κάποιο μέλος του σώματός του θα έχει αποκοπεί, αφήνοντας το σώμα λειψό, αιματοβαμμένο, στον τρόμο του ανείπωτου πόνου, με τον θάνατο να φαντάζει ως η μία και μοναδική για αυτόν λύτρωση.

Άννα Οικονομίδη

Ο οδηγός του αυτοκινήτου, αμέσως μετά τη σύγκρουση εγκαταλείπει τη σκηνή… «Αναζητείται ακόμη ο δράστης τροχαίου με εγκατάλειψη…».

«Έκκληση για μάρτυρες τροχαίου δυστυχήματος με εγκατάλειψη…».

«Τον χτύπησε με το αυτοκίνητο και τον παράτησε αβοήθητο…».

Οι αναφορές των τίτλων ειδήσεων πληθαίνουν. Αμέτρητα τα περιστατικά με αύξουσα ροή, μια πολλαπλασιαστική μάστιγα αποτελεσμάτων θανάτου και αναπηρίας. Η ανθρώπινη τερατωδία με την εγκατάλειψη του θύματος, συμβαίνει πλέον σε τέτοιους ρυθμούς και με τέτοια συχνότητα, ώστε να αποκτά σταδιακά τη δική της κανονικότητα.

Αυτή την «άλλη κανονικότητα» που απαξιώνει την ανθρώπινη υπόσταση, με γνώμονα την προστασία του εαυτού και την αποφυγή της τιμωρίας.

Με τι θράσος, με τι απανθρωπιά, ωστόσο, ο θύτης εγείρεται κατά της ανθρώπινης ζωής και ποδοπατά τον συνάνθρωπό του;

Από πού αντλεί τη σιγουριά της πράξης του;

Στην εποχή της γενικευμένης αποσάθρωσης του κοινωνικού ιστού, σε μια εποχή γενικευμένης κρίσης, σε μια εποχή ισοπέδωσης αξιών και κανόνων ηθικής συμπεριφοράς, σε μια εποχή που υποδαυλίζεται ο ανθρωπισμός, η αλληλεγγύη, η εγγύτητα ανθρώπου προς άνθρωπο, η κατασκευή αυτή της «άλλης κανονικότητας», σχετίζεται άμεσα με την «εκκρεμότητα».

Τι ακριβώς όμως εννοούμε με τη χρήση αυτού του όρου;

Η «εκκρεμότητα» διατηρείται στο πλαίσιο λειτουργίας της κρατικής εξουσίας, τόσο μέσω του νομικού της πλαισίου και της λήψης αποφάσεων που δεν «απαντάνε» στο έγκλημα της εγκατάλειψης με την εξουδετέρωση αυτού, όσο και του κρατικού μηχανισμού των πολιτικών δομών (αντιπροσώπευσης, συνθηκών λειτουργίας και αποτελεσματικότητας), που «κατευνάζει» και υποτιμά την τραγική δυναμική της εγκληματικής εγκατάλειψης.

Έτσι, η τιμωρία του ενόχου δεν φαίνεται να αποτελεί σκοπό, αφού η επικρατούσα τακτική «απαλείφει», όσο μπορεί, τις ποινικές συνέπειες.

Το επιχείρημα «χάθηκε μία ζωή, ας μην καταστραφεί και μια ακόμη», πιάνει τόπο στους θανάτους από τροχαία. Η δικαιολόγηση του «μη ηθελημένου» της δράσης, δηλαδή του θανάτου ενός άγνωστου συνήθως συνανθρώπου, αυτόματα δικαιώνει τον θύτη, παίρνοντας σχεδόν τη θέση του θύματος.

«Μην τον ταλαιπωρείτε τον άνθρωπο, δεν ήθελε να προκαλέσει κακό. Φοβήθηκε».

Όλο και λιγότερο εκπλήσσεται ο νους από ακραίες συμπεριφορές, οι οποίες αρχίζουν να κερδίζουν έδαφος στον λόγο και στη σκέψη των πολιτών.

Η εγκατάλειψη δεν αποτελεί «είδηση». Αποτελεί ωστόσο μια σχεδόν καθημερινή πρακτική.

Η πρωταρχική αντίδραση, σταδιακά έχει μετατραπεί σε ανοχή και η ανοχή σε αποδοχή. Η αποδοχή, με τη σειρά της, «κανονικοποιεί» την παρελθούσα ακραία και απαράδεκτη-απάνθρωπη συμπεριφορά σε μια πρακτική, απολύτως «κανονική».

Ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός εγκατάλειψης των θυμάτων τροχαίων, στο πλαίσιο μιας ανερχόμενης «κανονικοποίησης», δεν αναγνωρίζεται ως ακραία συνθήκη. Σε αυτή τη διαδικασία μετασχηματίζεται το ηθικά ακραίο σταδιακά σε ηθικά αποδεκτό.

Η κανονικοποίηση απάνθρωπων συμπεριφορών, στο πλαίσιο, τόσο των εκάστοτε πολιτικών και νομικών αποφάσεων και υλοποιήσεων, όσο και των κοινωνικών εκφράσεων των μαζών, οφείλει να κατανοηθεί και να επικοινωνηθεί ως μία αρνητική διαστρέβλωση της κοινωνικής συνύπαρξης.

Σε αυτή τη μάστιγα οφείλουμε να αντισταθούμε. Να αντισταθούμε, κατανοώντας πρωτίστως το πώς λειτουργεί.

Η αύξηση του αριθμού και της συχνότητας τέτοιων φαινομένων, μόνο μέσα από το συγκεκριμένο κοινωνικοπολιτικό και οικονομικό πλαίσιο λειτουργίας της κοινωνίας μπορούν να κατανοηθούν και κατ’ επέκταση να καταπολεμηθούν.

Άννα Οικονομίδη

Ένα «σχόλιο» πάνω στο θέμα αναγνώστη της LiFO

Νέος Ποινικός Κώδικας: Παρακάμπτοντας το βαρύτερο και συχνότερο έγκλημα.

Ετικέτες

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

  Σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές, στην Ελλάδα από το 1990 μέχρι σήμερα πάνω από σαράντα πέντε χιλιάδες άνθρωποι έχασαν την ζωή τους σε τροχαία εγκλήματα. Ακαθόριστος, αλλά πολύ μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των σοβαρά τραυματισμένων σε τροχαίες συγκρούσεις την ίδια περίοδο, πολλοί από τους οποίους επέζησαν με κάποια μορφής αναπηρία.

Δυστυχώς ο αριθμός των θυμάτων της αυτοκίνησης στη χώρα μας είναι πολύ μεγαλύτερος αν προσθέσουμε τα θύματα που υπήρξαν προηγούμενες δεκαετίες, ξεκινώντας τουλάχιστον από την δεκαετία του 1970 που άρχισε να παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις ο αριθμός των αυτοκινήτων και συνακόλουθα ο αριθμός των συγκρούσεων.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας την περίοδο 2011 -2017 στη χώρα μας καταγράφηκαν επτά χιλιάδες (7.000) βίαιοι θάνατοι.  Σύμφωνα με  την στατιστική ταξινόμηση της ΕΛΑΣ: απ αυτούς οι 6.160 (δηλαδή το 88%) ήταν αποτέλεσμα «τροχαίων ατυχημάτων» (στη δικαστική γλώσσα: «ανθρωποκτονίες από αμέλεια») και οι 840 (12%) ήταν «ανθρωποκτονίες». Την ίδια περίοδο είχαμε κατ έτος και ένα αριθμό 40 εως 45 βίαιων θανάτων από τα χαρακτηριζόμενα ως εργατικά «ατυχήματα» που δεν γνωρίζουμε αν περιλαμβάνονται στις αναφερόμενες από την ΕΛΑΣ ανθρωποκτονίες.

Όπως και νάχει είναι προφανές πως: εδώ και δεκαετίες το κυρίαρχο έγκλημα, σε συντριπτικές αναλογίες, από το οποίο υποφέρει η ελληνική κοινωνία είναι το τροχαίο.

Διαβάζοντας κανείς τις προτεινόμενες τροποποιήσεις στον Ποινικό Κώδικα και στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (ΕΔΩ) που έθεσε σε σύντομη διαβούλευση το υπουργείο Δικαιοσύνης αναρωτιέται κανείς αν οι συντάκτες όλου αυτού του έργου ζούσαν σ αυτή τη χώρα όλες τις προηγούμενες δεκαετίες. Ή αν αποφάσισαν να επισημοποιήσουν οριστικά την άποψη πως η αυστηροποίηση των ποινών για τα τροχαία εγκλήματα είναι αδιανόητη μια κι αυτά αποτελούν φυσιολογικό φαινόμενο μιας κοινωνίας που αναγνωρίζει την ιδιότητα του φονεύσιμου ανθρώπου στα μέλη της.

Επί της ουσίας μόνο μία σχετική αλλαγή, κι αυτή αμφιλεγόμενη  υπάρχει στο προτεινόμενο σχέδιο. Πρόκειται για το άρθρο 290 Α που φαίνεται να επεκτείνει τα ήδη  ισχύοντα για την οδήγηση «υπό την επίδραση ναρκωτικών» – Νόμος 4139/2013, άρθρο 25 (που επιβάλει ποινές κάθειρξης για ανθρωποκτονία που προκαλούν οδηγοί υπό την επήρεια ουσιών) και στην περίπτωση της οδήγησης υπό την επίδραση αλκοόλ.  Το παραθέτουμε στο σύνολο του:

  «Άρθρο 290Α
Επικίνδυνη οδήγηση

1.Όποιος κατά τη συγκοινωνία στους δρόμους ή στις πλατείες:
(i) οδηγεί όχημα μολονότι δεν είναι σε θέση να το πράξει με ασφάλεια εξαιτίας της κατανάλωσης οινοπνεύματος ή χρήσης ναρκωτικών ουσιών ή λόγω σωματικής ή πνευματικής εξάντλησης, ή
(ii) οδηγεί όχημα σε εθνικές ή περιφερειακές οδούς αντίστροφα στο ρεύμα της εκάστοτε κατεύθυνσης ή σε πεζοδρόμους, πεζοδρόμια ή πλατείες, ή οδηγεί όχημα που είναι τεχνικά ανασφαλές ή με ανασφαλή τρόπο φορτωμένο ή προβαίνει κατά την οδήγηση σε επικίνδυνους ελιγμούς ή μετέχει σε αυτοσχέδιους αγώνες, τιμωρείται, αν δεν προβλέπονται βαρύτερες κυρώσεις σε άλλες διατάξεις:
α) με φυλάκιση έως τρία έτη ή χρηματική ποινή αν από την πράξη προέκυψε κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα, β) με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους αν από την πράξη προέκυψε κίνδυνος για άνθρωπο, γ) με κάθειρξη έως δέκα έτη αν στην περίπτωση των στοιχείων α΄ ή β΄ η πράξη είχε ως αποτέλεσμα τη βαριά σωματική βλάβη ή προκάλεσε βλάβη σε κοινωφελείς εγκαταστάσεις, δ) με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών αν στην περίπτωση του στοιχείου β΄ η πράξη είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο άλλου. Αν προκλήθηκε ο θάνατος μεγάλου αριθμού ανθρώπων, το δικαστήριο μπορεί να επιβάλει ισόβια κάθειρξη.»

Ο Ν. 4139/2013 είναι απόλυτα σαφής: «όποιος οδηγεί ή κυβερνά οποιοδήποτε πλωτό, χερσαίο ή εναέριο μεταφορικό μέσο υπό την επίδραση ναρκωτικών».

Ισχύει άραγε το ίδιο με το προτεινόμενο Άρθρο 290 A (που θα αφορά και τους οδηγούς υπό επίδραση ουσιών, άρα θα καταργήσει το άρθρο 25 του 4139);  Σε καμία περίπτωση.

Εδώ η διατύπωση είναι: «οδηγεί όχημα μολονότι δεν είναι σε θέση να το πράξει με ασφάλεια εξαιτίας της κατανάλωσης οινοπνεύματος ή χρήσης ναρκωτικών ουσιών ή λόγω σωματικής ή πνευματικής εξάντλησης». Τα αντικειμενικά κριτήρια – όπως η συγκέντρωση αλκοόλ στο αίμα και ή ύπαρξη ναρκωτικών ουσιών στα ούρα – αντικαθίστανται με την υποκειμενική κρίση του αν ο οδηγός ήταν ή όχι σε θέση να οδηγήσει με ασφάλεια… πράγμα για  το  οποίο θα αποφανθεί το δικαστήριο μερικά χρόνια με τα το συμβάν, με την βοήθεια πάσης φύσεως αυτοανακηρυγμένων πραγματογνωμόνων.

Μιλάμε άραγε για πρόοδο ή για οπισθοδρόμηση;

Να σημειώσουμε βέβαια πως στα τόσα και τόσα άρθρα δεν υπάρχει λέξη για την υπερβολική ταχύτητα και τις επιπτώσεις της, λέξη για την χρήση κινητού, λέξη για την υποχρέωση παροχής των στοιχείων λειτουργίας ή όχι των κινητών των εμπλεκομένων σε σύγκρουση, λέξη για την παραβίαση κόκκινου, λέξη για την εγκατάλειψη θύματος και για τόσα άλλα. Αυτά τα “συνήθη πλημμελήματα”…

Που βαφτίζονται “Αμέλεια” όπως πάντα.  Μια τόσο βολική θεωρεία.

Αλλά το να τροποποιείς τον Ποινικό Κώδικα μετά από δεκαετίες σε μια χώρα που τα τροχαία εγκλήματα στοίχισαν δεκάδες χιλιάδες ζωές και να μη σ απασχολεί ειδικά αυτό το κυρίαρχο στη σύγχρονη Ελλάδα έγκλημα προφανώς αυτό δεν οφείλεται σε Αμέλεια.

Αποτελεί ξεκάθαρη πολιτική επιλογή.

Αθήνα 23 Μαρτίου 2019

Πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα

ΥΓ.

1. Σε αντίθεση με την πληθώρα άρθρων, που καλώς υπάρχουν, για τα δικαιώματα των κατηγορουμένων, δεν υπέπεσε στην αντίληψη μας ούτε ένα (1) άρθρο για τα δικαιώματα των θυμάτων.
2. Η μη αφαίρεση της άδειας οδήγησης ακόμα και για τους καθ υποτροπήν φονιάδες της ασφάλτου δείχνει την παντελή αδιαφορία του νέου Π.Κ. για το πογκρόμ που έχει συντελεσθεί στους ελληνικούς δρόμους και ανάβει το πράσινο φώς για τη διαιώνιση του.