Για τη Στέλλα και το Γιάννη, αναπάντητα ερωτήματα ένα χρόνο μετά…

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί

Συμπληρώθηκε κιόλας ένας χρόνος απο τη μέρα που χωρίς κανένα λόγο με ένα φοβερά βίαιο τρόπο έξω από το Πολυτεχνείο Κρήτης, δυο νέα παιδιά, μαζί με το σκυλί τους διώχτηκαν απ αυτό τον κόσμο. Ένας χρόνος χωρίς τη Στέλλα Μούσχου και το Γιάννη Στρογγυλό. Ένας χρόνος μαζι με τη Στέλλα Μούσχου και το Γιάννη Στρογγυλό. Ενας χρόνος αβάσταχτου πόνου για τις οικογένειες τους.

Ο SOS Τροχαία Εγκλήματα στέλνει την αγάπη του και την αλληλεγγύη του στις οικογένειες.

Στέλνει επίσης ένα σαφές μήνυμα προς την πολιτεία και κάθε αρμόδιο ή “αρμόδιο”.

Μάθαμε, μέσα απο το δικό μας πόνο, να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Θα τα λέμε και θα τα δείχνουμε παρότι εσείς παριστάνετε τους κουφούς και τους τυφλούς και τους «αντικειμενικούς τρίτους».

Ένα χρόνο μετά, θέλουμε ακόμα μια φορά να ρωτήσουμε:

• Είναι αμέλεια σε ένα δρόμο με όριο ταχύτητας 40 km/h να τρέχεις με 127 km/h;
• Είναι αμέλεια να κτυπάς και να τραυματίζεις θανάσιμα δυο ανθρώπους και ένα ζώο που προχωρούσαν κανονικά στο χώρο για πεζούς;
• Είναι αμέλεια το να επιταχύνεις μετά απ αυτά και να ξεπερνάς τα 160km/h με αποτέλεσμα να προκαλέσεις και άλλη σύγκρουση 52 μέτρα μετά με σταθμευμένη βέσπα;
• Πουθενά σ όλα αυτά δεν υπάρχει η ακριβοθώρητη “διατάραξη συγκοινωνιών”; Επιταχύνω μετά απο τρεις φονικές συγκρούσεις και ακινητοποιούμε αναγκαστικά απο βλάβη μετα από τέταρτη σύγκρουση, επιβεβαιώνουν την αμέλεια;
• Σκοτώνω εκτοξεύοντας σε απόσταση 71 μέτρων έναν άνδρα, παρασέρνοντας επί 109 μέτρα μια γυναίκα, εκτοξεύοντας 7.5 μέτρα ένα σκυλί και στη συνέχεια προσκρούω σε μια βέσπα και την εκτοξεύω 76 μέτρα. Όλο αυτό το σκηνικό πολεμικής επιχείρησης θα εξακολουθεί να βαφτίζεται αμέλεια;

NAI, όσο δεν αντιδρούμε στην απόφαση της πολιτικοδικαστικής συμμαχίας όλα τα τροχαία εγκλήματα να αποτελούν πλημμελήματα.

Απο τις χιλιάδες περιπτώσεις ας θυμηθούμε δύο που ακολουθησαν πάλι στα Χανιά, του λαχειοπώλη Μαρίνου (παραμονη Πρωτοχρονιάς 2018) και του ποδηλάτη Γ. Τζωρτζάκη (23 Μαίου 2018), φρικτά τροχαία με εγκατάλειψη και πάλι απο “αμελείς” δράστες που όπως και στην περίπτωση της Στέλλας και του Γιάννη αφέθησαν αμέσως ελεύθεροι και με την άδεια οδήγησης τους.

Αναρρίθμητα ερωτήματα θα μπορούσαμε να προσθέσουμε σε σχέση με την συγκεκριμένη υπόθεση.

Ας αρκεστούμε μόνο σε ένα: διάβασε άραγε ο αρμόδιος εισαγγελέας Χανίων, η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ή ο αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης την πραγματογνωμωσύνη που συνέταξαν οι δύο πραγματογνώμωνες που όρισε η Τροχαία ( και όχι οι οικογένειες των θυμάτων) και που μικρό της μέρος αποτελούν τα στοιχεία που παραθέσαμε πιο πάνω;

Ξέρουμε πως καμιά δικαστική απόφαση δεν θα φέρει πίσω την Στέλλα, τον Γιάννη ούτε κανένα άλλο θύμα τροχαίων εγκλημάτων. Από αυτή την παραδοχή όμως μέχρι την προκλητική αμνήστευση κάθε είδους παραβατικής συμπεριφοράς που σπέρνει το θάνατο στο δρόμο υπάρχει τεράστια απόσταση. Η παραίτηση από οποιαδήποτε προσπάθεια πρόληψης μέσα από την «παραδοχή» πως δήθεν η ποινή ειδικά για τα τροχαία (αντίθετα με οποιοδήποτε άλλο έγκλημα) ειδικά στην Ελλάδα (σε αντίθεση με σχεδόν όλες τις χώρες του κόσμου)  δεν  παίζει κανένα αποτρεπτικό ρόλο έχει συμβάλει τα μέγιστα στην αναπαραγωγή του τροχαίου εγκλήματος στη χώρα μας.  Η απενοχοποίηση των δραστών, πως δεν έκαναν δα και κάτι σημαντικό, είναι το επιστέγασμα αυτής της αντίληψης. Με την άδεια τους στο χέρι έχουν κάθε δικαίωμα σε μια δεύτερη προσπάθεια. Αν χρειαστεί και σε τρίτη…

Χωρίς Δικαιοσύνη δεν θα υπάρξει ειρήνη στους Δρόμους.

Τα συνεχή μηνύματα προς τους υποψήφιους θύτες πως όσο κι αν προσπαθείσετε δεν θα τιμωρηθείτε, λαμβάνονται και αξιοποιούνται ανάλογα. Η αλυσίδα των θανάτων στους ελληνικούς δρόμους συνεχίζει να μεγαλώνει. Κάθε κρίκος της και ενας άνθρωπος και γυρω απ αυτόν δεκάδες άλλοι συντριμμένοι.

Θα το πούμε ακόμα μια φορά ενάντια στην υποκρισία. Η οδική ασφάλεια δεν είναι μόνο  θέμα παιδείας. Είναι θέμα εφαρμογής των νόμων, επιτήρησης του οδικού δικτύου, κατασκευής ασφαλών υποδομών.  Και τα τρία έλειπαν στο συγκεκριμμένο τριπλό φονικό. Και η έλλειψη αυτή είναι ο κανόνας στο οδικό δίκτυο.

Ενα χρόνο μετά το φοβερό συμβαν στην είσοδο του Πολυτεχνείου Κρήτης παρά τις εξαγγελίες το μόνο που έχει πραγματοποιηθεί ειναι η τοποθέτηση ενός (προβληματικού) φωτεινού σηματοδότη στο σημείο. Και παρα την εξαγγελία της δημιουργίας ανισόπεδου κόμβου ούτε το πεζοδρόμιο δεν έχει ακόμα φτιαχτεί.

Πως είναι δυνατόν να παραδίδεται να παραλαμβάνεται και να λειτουργεί επί χρόνια ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα χωρίς διαμόρφωση της εισόδου του;

Όλοι αυτοί που θρηνούν σήμερα, υπουργοί, περιφερειάρχες, δήμαρχοι, πρυτανικές αρχές δεν είχαν καταλάβει πως ένα σχολείο δεν είναι απλά ενα κτίριο αλλα πρωταρχικά ένα σύνολο χιλιάδων ανθρώπων που εκτός απο το να τους παρέχεις τη γνώση πρέπει και να τους διασφαλίζεις τη ζωή;

Έπρεπε να χαθούν η Στέλλα και ο Γιάννης για να ξεκινήσουν τά όποια έργα για ασφαλή διαμόρφωση της πρόσβασης στο Πολυτεχνείο Κρήτης;

Μα μήπως ήταν οι τελευταίοι; Λίγους μήνες μετά, τον Δεκέμβρη του 2017 την ίδια τύχη είχε η 23χρονη σπουδάστρια Βασιλική Λυμπεροπούλου που σκοτώθηκε και εγκαταλείφθηκε απο “αμελή” οδηγό έξω απο τη σχολή της στην Καλαματα (ΟΑΕΔ- Ασπρόχωμα). Και κεί «σύντομα» θα ξεκινήσουν τα έργα. Και κεί φυσικά ο δράστης είναι ελεύθερος και με την άδεια οδήγησης του από την πρώτη στιγμή.

Στη Μνήμη της Στέλλας και του Γιάννη ας συντονιστούμε,  να κάνουμε ότι μπορούμε για να σταματήσει η υποκρισία.

Ξέρουμε: Ζούμε σε μια κοινωνία όπου η άδεια οδήγησης έχει μεγαλύτερη αξία από την ανθρώπινη ζωή.

Αλλά όσες φορές και με όσους τρόπους και αν το επαναλάβετε δεν πρόκειται να το δεχθούμε.

Πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα

Απόσπασμα της πραγματογνωμοσύνης που πραγματοποίησαν με εντολή της Τροχαίας Χανίων ο Νεκτάριος Χαιρέτης, Δρ. Μηχανολόγος Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και ο Ανδρέας Δρακάκης, Μηχανολόγος Μηχανικός τον Αυγουστο του 2017, πραγματογνωμοσύνη που διαβιβάστηκε στον εισαγγελέα Χανίων στις 28/11/2017. Διαβάστε: ΕΔΩ

Advertisements

Δικαιοσύνη με χρονοκαθυστέρηση ….με αφορμή μια απόφαση του Σ.τ.Ε.

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί

Με πρόσφατη απόφαση του Α΄Τμήματος του Αρείου Πάγου (ΕΔΩ) τελεσιδίκησε (;) η αγωγή της οικογένειας Σταυρουλάκη, ιδρυτικών μελών του συλλόγου μας, κατά του Ελληνικού Δημοσίου για την υπόθεση του φόνου του Γιάννη Σταυρουλάκη (ΕΔΩ) στις 19/12/2005 μετά απο πρόσκρουση του αυτοκινήτου του σε παράνομη διαφημιστική πινακίδα που είχε τοποθετηθεί σε νησίδα στη Λ. Κηφισίας. Η απόφαση γνώρισε μεγάλη δημοσιότητα και όπως μας ενημερώνουν τα ΜΜΕ :

“Στο ΣτΕ είχε προσφύγει το Δημόσιο ζητώντας να αναιρεθεί η απόφαση του Διοικητικού Eφετείου υποστηρίζοντας, ότι ο οδηγός ήταν συνυπαίτιος του ατυχήματος κατά 99% και ότι η ευθύνη απομάκρυνσης της παράνομης πινακίδας ανήκε στο Δήμο Αμαρουσίου.  Η   απόφαση επικυρώθηκε μετά την απόρριψή  των ισχυρισμών του Δημοσίου ως αβάσιμων και αόριστων. Έτσι οι συγγενείς του άτυχου νέου θα λάβουν ως αποζημίωση τις 350.000 ευρώ, που τους είχαν επιδικαστεί για ηθική βλάβη συν τους νόμιμους τόκους.”

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Σε όσους εντυπωσιάτηκαν απο την απόφαση θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε:

1. Η απόφαση του Σ.τ.Ε. εκδίδεται δεκατρία (13) χρόνια μετά το φόνο του 25χρονου Γιάννη Σταυρουλάκη και πάνω απο δέκα (10) χρόνια μετά την κατάθεση της σχετικής αγωγής, και αφού στο μεταξύ, η μία απο τους πέντε προσφεύγοντες (γιαγιά) έχει αποβιώσει. Το Δημόσιο επέλεξε να εφεσιβάλει όλες τις καταδικαστικές αποφάσεις των Διοικητικών Δικαστηριών (πρωτόδικο και εφετείο) και να οδηγήσει την υπόθεση στο Σ.τ.Ε με όλους  αυτούς τους “αβάσιμους, αόριστους” (όπως λέει η απόφαση του Σ.τ.Ε) και γελοίους προσθέτουμε εμείς ισχυρισμούς που απορρίφθηκαν για τρίτη φορά. Επέλεξε να αναγκάσει την οικογένεια να ζήσει ένα δεκατριάχρονο δεύτερο μαρτύριο μετά το φόνο του παιδιού της, φόνο οφειλόμενο σε παραλείψεις και του ίδιου του Δημοσίου.   Ιδανική Πολιτεία…
2. Δεν γνωρίζουμε αν οι “εκπρόσωποι του Δημοσίου” θα βρούν τον τρόπο να εφεσιβάλουν και αυτή την απόφαση (αυτή άλλωστε είναι η εργασία τους), σίγουρα γνωρίζουμε πως η επιδικασθείσα αποζημίωση δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα καταβληθεί στην οικογένεια του Γιάννη. Υπάρχουν πολλά νομικά παράθυρα ώστε να το αποφύγουν ή να το καθυστερήσουν επ αόριστον. Τα γνωρίζουν καλά αφού οι ίδιοι τα έχουν φτιάξει.
3. Επι της ουσίας η απόφαση του Σ.τ.Ε αναδεικνύει πάρα πολλά ζητήματα που έχουν να κάνουν με την απονομή της δικαιοσύνης στα θύματα των τροχαίων και ιδιαίτερα για τα θύματα της παράνομης υπαίθριας διαφήμισης. Το σημαντικότερο απ όλα: ενώ υπάρχει πλήθος υποθέσεων στις οποίες καταδικάστηκαν αυτοδιοικητικοί παράγοντες, Δημοι, Περιφέρειες ή και το Δημόσιο (τώρα) για την τοποθέτηση ή την μη αφαίρεση των παράνομων πινακίδων, δεν υπάρχει καμία απόφαση καταδίκης διαφημιστικής εταιρείας, ούτε σε ποινικό ούτε σε αστικό δικαστήριο!!!
4. Η μη προσωποποίηση των ευθυνών όσον αφορά στις αστικές ευθύνες (καταβολή αποζημιώσεων) έχει θεσμοποιήσει την διαιώνιση της αδιαφορίας (στην καλύτερη περίπτωση) αλλά και των παράνομων συναλλαγών αφού ότι και να συμβεί κανείς δεν πρόκειται να πληρώσει ο ίδιος.

Δημιουργείται έτσι μια τραγελαφική κατάσταση με χαρακτηριστικά  παραδείγματα: για την πινακίδα που σκότωσε το Γιάννη Σταυρουλάκη καταδικάστηκε τελεσίδικα ο τότε δήμαρχος Αμαρουσίου Τζανίκος, αλλά την αποζημίωση έπρεπε να την πληρώσει ο Δήμος… για την πινακίδα που σκότωσε τον Αποστόλη Μολυβιάτη επίσης στη Λ. Κηφισίας ο σημερινός δήμαρχος Χαλανδρίου (τότε αντιπολίτευση) ενώ πρωτοστατούσε στις καταγγελίες του Δημάρχου ως υπεύθυνου σήμερα είναι δικαστικά απέναντι στην οικογένεια του θύματος στην προσπάθεια να αποφύγει ο Δήμος την καταβολή αποζημίωσης….για τις πινακίδες που παράνομα ανεβοκατεβαίνουν απτόητες στην αρχή της Λ. Αθηνών (κυρίως του καναλιού Ε) παρα τις αλεπάλληλες καταγγελίες εδω και πάνω απο πέντε χρόνια απο πλήθος φορέων, κατοίκων αλλά και της Τροχαίας Αθηνών ο Δήμος Αθηναίων δεν πρόκανε ακόμα να ασχοληθεί…

5. Ιδιαίτερα σημαντικό θέμα που αναδεικνύεται μέσα απο την απόφαση του Σ.τ.Ε. είναι αυτό  των αλληλοσυγκρουόμενων σκεπτικών στις αποφάσεις διαφορετικών δικαστηρίων για την ίδια υπόθεση. Επισημαίνουμε πως για την υπόθεση Σταυρουλάκη, στο ποινικό καταδικάστηκε τελεσιδικα ο τ. Δήμαρχος Αμαρουσίου γιατί δεν είχε κατεβάσει την πινακίδα ενω αθωώθηκε η διαφημιστική εταιρία που την είχε τοποθετήσει…

Και ενω σύμφωνα με την απόφαση του Σ.τ.Ε. :“υπάρχει ο απαιτούμενος αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της παράνομης παράλειψης του Δημοσίου και του θανατηφόρου αποτελέσματος της σύγκρουσης του αυτοκινήτου με την διαφημιστική πινακίδα”.  Σύμφωνα με την απόφαση του Εφετείου Αθηνων  (3987/2012 Προεδρεύουσα: Αικ. Ρέτσα, Εφέτες: Κατσιμίχας Κ., Αποστολάκης Μ. , Αντιεισαγγελέας Εφετών: Στεφανάτου Κ.),που αθώωσε την διαφημιστική εταιρία,  ο θάνατος του Γιάννη Σταυρουλάκη δεν οφείλεται στη σύγκρουση με την παράνομη διαφημιστική πινακίδα. Για να ισχυροποιήσουν μάλιστα την απόφαση τους οι Εφέτες προχώρησαν ακόμα παραπέρα αποφασίζοντας σχετικά με τον εγκλωβισμό (λόγω της πρόσκρουσης στην πινακίδα) του βαριά τραυματισμένου Γιάννη Σταυρουλάκη για πάνω απο μια ώρα μέσα στο αυτοκίνητο του και τον θάνατο του αργότερα στο νοσοκομείο: “Επίσης δεν τελεί σε αιτιώδη σύνδεσμο η καθυστέρηση της απελευθέρωσης του οδηγού, λόγω του «εγκλωβισμού» του αυτοκινήτου στην πινακίδα και η γιαυτό  καθυστερημένη μεταφορά του στο νοσοκομείο…” Επιχείρημα μη αποδεκτό απο την ιατρική από την εποχή του Ιπποκράτη και μετά…Και φυσικά μετά την απόφαση του Σ.τ.Ε. η απόφαση του Εφετείου μάλλον κατατάσσεται στα τυπικά παραδείγματα κακοδικίας. Χωρίς φυσικά καμιά συνέπεια γι αυτούς που την διέπραξαν. Το τι σήμαινε βέβαια εκείνη η απόφαση για την οικογένεια του θύματος ποσώς ενδιαφέρει…

Η απόφαση του Σ.τ.Ε. δεν ξέρουμε λοιπόν αν θα λύσει κανένα πρόβλημα. Θέτει όμως πάρα πολλά.

Το σημαντικότερο: η ουσιαστική αμνήστευση δραστών & υπευθύνων  και η κακοποίηση των θυμάτων των τροχαίων εγκλημάτων.

-Χωρίς Δικαιοσύνη δεν θα υπάρξει ειρήνη στους Δρόμους.

                                                                   Αθήνα 21 Ιουνίου 2018

                                             Πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα

 

Ασφάλιση οχήματος και αποζημίωση θύματος: υποσχέσεις και πραγματικότητα.

Ετικέτες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στο θέμα της θεσμοποιημένης απάτης που συντελείται με συνεργό το ίδιο το κράτος στον τομέα ασφάλιση οχήματος/ αποζημίωση θύματος. Σύμφωνα με τα ασφαλιστήρια συμβόλαια (παραθέτουμε ένα πρόσφατο) οι καλυπτόμενοι κίνδυνοι με τα χρήματα που καταβάλει ο οδηγός που ασφαλίζει (υποχρεωτικά)το όχημα του για Σωματικές βλάβες Τρίτων και Επιβαινόντων που θα προκαλέσει ο οδηγός φτάνουν το 1.220.000 ευρώ ανά θύμα! Παρόμοιο ποσό ουδέποτε επιδικάστηκε από την Ελληνική (και όχι μόνο) Δικαιοσύνη. Συνήθως (στις «καλές» δικαστικές αποφάσεις) η αποζημίωση ανά θύμα φτάνει το ποσό των 200.000 ευρώ, υπολείπεται δηλαδή των αναγραφομένων στα ααφαλιστήρια συμβόλαια κατά 1.000.000 ευρώ περίπου… Η οικονομική κρίση που διέρχεται η χώρα υπήρξε ένας ακόμα «επιχείρημα» περιορισμού των αποζημιώσεων από τους δικαστές, ενώ ταυτόχρονα έδωσε την ευκαιρία νομοθετηθούν νέα διοικητικά μέτρα και μεγάλα πρόστιμα για τα ανασφάλιστα οχήματα.  Στην υπηρεσία αυτού του σκοπού τέθηκαν όλες οι τεχνολογικές δυνατότητες του κράτους για τον εντοπισμό τους.

Οικογένειες θυμάτων αποθαρρύνονται απο τους ίδιους τους δικηγόρους τους απο το να ζητήσουν την αποζημίωση που προβλέπουν τα ιδια τα ασφαλιστήρια συμβόλαια, δηλαδή οι Ευρωπαικές οδηγίες προς τις οποίες έχει προσαρμοσθεί η χώρα μας με το επιχείρημα πως κάτι τέτοιο θα θεωρηθεί «πρόκληση» απο τους δικαστές και οδηγούνται στην διεκδίκηση μεσω αγωγών πολύ κατώτερων «λογικών» ποσών. Το ίδιο το κράτος εξαναγκάζει τις οικογένειες των θυμάτων σε περιορισμό των διεκδικήσεων τους θεσπίζοντας την υποχρέωση χρηματικής καταβολής εκ μέρους τους κατ την κατάθεση της αγωγής η οποία αυξάνει όσο αυξάνει το διεκδικούμενο ποσό.

Έχουμε έτσι το «παράδοξο» φαινόμενο ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο να ισχύει μόνο ως προς τις υποχρεώσεις του συμβαλλόμενου οδηγού που πληρώνει κανονικά τις δαπάνες που υποτίθεται αναλογούν για την κάλυψη των αναφερθέντων κινδύνων.  Δεν ισχύει για την ασφαλιστική εταιρία η οποία δεν αποδίδει στα θύματα τα αναγραφόμενα ποσά αλλά το 1/6 περίπου απ οτι αναγράφεται.

Θα πει κανείς αυτό δεν το αποφασίζει η εταιρία αλλά η ανεξάρτητη και τυφλή Δικαιοσύνη. Και πράγματι έτσι είναι.

Διότι μόνο τυφλός θα μπέρδευε το 1.220.000 με το 220.000. Έτσι δεν είναι κε Κοντονή;

 

 

Χανιά: Σκότωσαν και εγκατέλειψαν τον Κώστα Τζωρτζάκη. Κατά τα άλλα όλα καλά.

Ετικέτες

ΤΡΟΧΑΙΟ & ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ

Τετάρτη 23 Μαίου, λιγο μετά τη 1 το μεσημέρι, στο κέντρο των Χανίων μια γυναίκα, οδηγός ΙΧ τραυμάτισε θανάσιμα και εγκατέλειψε τον  57χρονο ποδηλάτη, Κώστα Τζωρτζάκη, πατέρα πέντε παιδιών.  (ΕΔΩ)

Κώστας Τζωρτζάκης, ποδηλάτης, πατέρας πέντε παιδιών.

Παρασκευή 25 Μαίου, η Τροχαία εντόπισε το εμπλεκόμενο στη σύγκρουση αυτοκίνητο αλλά ή γυναίκα που το οδηγούσε… είχε φύγει στο εξωτερικό. Σε «προγραμματισμένο ταξίδι»…όπως δήλωσε αργότερα. Την ίδια μέρα έγινε η κηδεία του Κώστα.

Τις ημέρες αυτές ήταν στα Χανιά ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Σταύρος Κοντονής, και η εφημερίδα Χανιώτικα Νέα, με αφορμή το συμβάν τον ρώτησε για το «ζήτημα της αυστηροποίησης των ποινών σε ό,τι αφορά τα τροχαία δυστηχήματα, όπως ζητούν αρμόδιοι φορείς»

Η απάντηση του υπουργού: «Ξέρετε ότι ο νέος Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας που δεν είναι αρμοδιότητα του Υπουργείου Δικαιοσύνης αλλά του Μεταφορών προβλέπει αυστηρές ποινές και διοικητικά μέτρα πάρα πολύ αυστηρά. Νομίζω λοιπόν ότι κάτι τέτοιο έχει σε μεγάλο βαθμό υλοποιηθεί». (ΕΔΩ)

Δευτέρα 28 Μαίου, ο τέως υπουργός & τέως εισαγγελέας κ. Χρήστος Μαρκογιαννάκης μέσω του τοπικού τύπου εμφανίζεται ως υπερασπιστής της αναζητουμένης ως δράστιδος δηλώνοντας: «η πελάτης μου δεν έχει καμία εμπλοκή με το περιστατικό…η ίδια πέρασε μέν από το σημείο που έγινε το συμβάν, κατέβηκε από το όχημά της και αφού είδε τι συνέβη αποχώρησε.» (ΕΔΩ)

Τρίτη 29 Μαίου, εμφανίστηκε «οικειοθελώς» (sic)  στην αστυνομία η αναζητουμένη και παρουσία του δικηγόρου της «ομολόγησε ότι ήταν εκείνη που παρέσυρε τον 57χρονο ποδηλάτη». Διατηρεί όμως μια επιφύλαξη για το αν αυτή τον σκότωσε… «Αν αποδειχθεί ότι τον σκότωσα ζητάω συγνώμη». (ΕΔΩ)

Τετάρτη 30  Μαίου, η δικογραφία που σχηματίζει η Τροχαία αποδίδει στην εξηντάχρονη δράστιδα δυο κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος: α) Ανθρωποκτονία από αμέλεια και β)  εγκατάλειψη θύματος με βάση το διαβόητο άρθρο 43 του ΚΟΚ (προβλεπόμενη ποινή φυλάκισης 6 μηνών) και όχι με το άρθρο 306 του Ποινικού Κώδικα που αφορά παρόμοια συμπεριφορά όλων των πολιτών (εκτος των οδηγών) και προβλέπει για την εγκατάλειψη θύματος ποινή κάθειρξης τουλάχιστον 6 ετών. (ΕΔΩ)

Τα πράγματα παίρνουν το δρόμο τους…Αν και ο εισαγγελέας επαναλάβει τις προτάσεις της Τροχαίας η δράστις αναμένεται να αφεθεί ελεύθερη και με την άδεια οδήγησης της. Μερικά χρόνια μετά (αν μπει στον κόπο να πεταχτεί στο δικαστήριο, μια και ο νόμος της παρέχει τη δυνατότητα να μη παραστεί καν) ίσως ενημερωθεί για μια ολιγόμηνη καταδίκη της με αναστολή.

 Έτσι έχουν τα πράγματα το σωτήριο έτος 2018, στη χώρα που ο υπουργός Δικαιοσύνης διαβεβαιώνει ότι η αυστηροποίηση των ποινών για τους δράστες τροχαίων εγκλημάτων δεν είναι της αρμοδιότητος του, και εν πάσει περιπτώσει «έχει  σε μεγάλο βαθμό υλοποιηθεί» από τον Υπουργό Μεταφορών (προφανώς μαζί με τους αυτοκινητόδρομους), ενώ δικηγόρος που υπήρξε  τέως υπουργός Δημοσίας  Τάξεως, Εσωτερικών και τέως εισαγγελέας αναλαμβάνει κατά συρροή την υπεράσπιση των δραστών τροχαίων εγκλημάτων με εγκατάλειψη.

Τα όσα ακολούθησαν το φόνο του Κώστα Τζωρτζάκη στα Χανιά δείχνουν πολύ καθαρά ποιοί είναι οι προστάτες των τραμπούκων του οδικού δικτύου. Δείχνουν σε συμβολικό αλλά και σε πρακτικό επίπεδο πόσο ισχυρά το πολιτικοδικαστικό κατεστημένο υπερασπίζεται τα δικαιώματα των δολοφόνων της ασφάλτου ακόμα και στην πιο αποτρόπαια εκδοχή τους: αυτή του θρασύδειλου δραπέτη από το τόπο του συμβάντος που εγκαταλείπει αβοήθητο το θύμα του. Γιατί έχει “προγραμματισμένο ταξίδι”; Γιατί οδηγούσε πιωμένος και θέλει να το κρύψει; Για να μη κρατηθεί δυο μέρες; Γιατί έχει “σοβαρότερα πράγματα” να κάνει. Άβυsos…

1 Μαρτίου 2018: 265 μέλη οικογενειών θυμάτων που έχουν χάσει ανθρώπους τους σε τροχαίες συγκρούσεις απηύθηναν στον Υπουργό Δικαιοσύνης μια έκκληση για την κατάργηση του άρθρου 43 του ΚΟΚ (ΕΔΩ)που επιβάλει την ευνοική μεταχείριση των οδηγών που τραυματίζουν και εγκαταλείπουν τα θύματα τους. Εχουν περάσει τρεις μήνες και από την μεριά του υπουργείου δεν μας δόθηκε καμία απάντηση.

Ο «αναρμόδιος» κος Υπουργός θα μπορούσε τουλάχιστον να μας ενημερώσει πως είναι αναρμόδιος. Δεν το έκανε. Γιατί από το ύψος του θώκου του δεν νιώθει καμιά  υποχρέωση να απαντάει σε επιστολές πολιτών, πολύ περισσότερο σε οικογένειες θυμάτων.

Ο  κος Κοντονής γνωρίζει πώς οι σοβαροί άνθρωποι αυτής της χώρας, οι στυλοβάτες του κοινωνικού συστήματος, όπως ο ίδιος και ο κος Μαρκογιαννάκης θα είναι πάντα στην ίδια πλευρά, εκφραστές της σιωπηλής πλειοψηφίας και υποστηρικτές της θορυβώδους και αιματοβαμμένης αυτοκίνησης, ανεξάρτητα από πολιτικές διαφωνίες, υπερασπιζόμενοι ένα διακαιικό σύστημα βασισμένο στο δίκιο του ισχυροτέρου και στην αμνήστευση κάθε εγκληματικής συμπεριφοράς στο  οδικό δίκτυο. Συγχωρητικοί και υποστηρικτικοί για τους δράστες. Αδιάφοροι για τα θύματα.

Προχθές για τον Μαρίνο, χθες για τη Στέλλα και το Γιάννη, σήμερα για τον Κώστα. Αύριο;

SOS Τροχαία Εγκλήματα

Τραγωδία και Κωμωδία.

ΠΗΓΕΣ: Χανιώτικα Νέα, Αγώνας της Κρήτης, flashnews.gr, www.zarpanews.gr. Τους ευχαριστούμε όλους γιατί δεν σιωπούν μπροστά στο διαρκές έγκλημα.

Δικαιοσύνη και τροχαίο έγκλημα: χαλαράααααααααα…

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί

23 Αυγούστου 2011, Ηράκλειο Κρήτης: Ο 55χρονος Στέλιος Τσαγκαρίδης απολαμβάνει την πρώτη ημέρα που βγήκε στη σύνταξη. Δεν γνώριζε ότι αυτή θα ήταν και η τελευταία του ημέρα στη Ζωή. Όχι βέβαια γιατί «το ήθελε ο Θεός». Δεν έπασχε απο καμιά σοβαρή  ασθένεια ούτε έκανε ριψοκίνδυνα πράγματα.   

Νόμιζε απλά πως το να οδηγάς μηχανάκι, φορώντας κράνος και να πηγαίνεις κανονικά στο ρεύμα σου, στην Ελλάδα και ειδικότερα στο Ηράκλειο Κρήτης το 2011, δεν σε εκθέτει σε κίνδυνο. (Περισσότερα: ΕΔΩ)

Τσαγκαρίδης Στέλιος

Αλλά από την άλλη πλευρά του δρόμου κάποιος είχε διαφορετική άποψη.

Ένα 19χρονος οδηγός ενός  Seat Ibiza Cupra

Χωρίς άδεια οδήγησης.

Με ληγμένη ασφάλεια.

Δοκίμαζε τις ικανότητες του αυτοκινήτου στο δρόμο…

Έχασε τον έλεγχο, μπήκε στο αντίθετο ρεύμα με πολύ μεγάλη ταχύτητα  και εμβόλισε το Στέλιο. Τον πέταξε πολλά μέτρα μακριά μεαποτέλεσμα τον θάνατο του.

Ο δράστης συνελήφθη και πριν ο Στέλιος καν ταφεί αφέθηκε ελεύθερος κατηγορούμενος για το πλημμέλημα της «ανθρωποκτονίας από αμέλεια»…

6 Απριλίου 2017 Ηράκλειο: Έξι σχεδόν χρόνια μετά τοσυμβάν και μετά από πολλαπλές  αναβολές, εκδικάζεται επιτέλους το πρωτόδικο ποινικό για το φόνο του Στέλιου με την παρουσία του δράστη.

Ο δικηγόρος του ζητάει να βγουν έξω από την αίθουσα οι συγγγενείς του θύματος για να μην επηρεάσουν με το κλάμα τους δικαστές!  Οι συγγενείς τοποθετολύνται αναγκαστικά στην τελευταία σειρά καθισμάτων!!

Εκτιμώντας προφανώς τις απόψεις του συνηγόρου υπεράσπισης που απευθυνόμενος στην οικογένεια του θύματος τους είπε «πως κάνετε έτσι  και κλαίτε για έναν 50χρονο, εδώ χάνονται νέοι άνθρωποι!!!» το δικαστήριο επέβαλε στο δράστη ποινη φυλάκισης τριών ετών με αναστολή.

18 Μαίου 2018, Ηράκλειο: Μετά από έφεση του δράστη, και μετά από μια αναβολή που ο ιδιος έιχε ζητήσει,  η υπόθεση εκδικάζεται τελικά σε δεύτερο βαθμό.

Ο δράστης δεν μπαίνει στον κόπο να παρευρεθεί.

Ομοίως δεν παρίσταται ούτε ο δικηγόρος του.

Οι διαδικασίες είναι συνοπτικές.

Η οικογένεια του Στέλιου είναι εκεί.

Καλούνται στο βήμα αλλά ενημερώνονται πως δεν χρειάζεται να μιλήσουν , «δεν έχει νόημα».

Η απόφαση θα βγεί σε λίγο:

Τα τρία χρόνια με αναστολή θα μειωθούν σε δύο.

Προφανώς το δικαστήριο εκτιμησε ότι με την απουσία τους ο κατηγορούμενος και ο δικηγόρος του διευκόλυναν την διαδικασία και συνεβαλαν στην πολυπόθητη ταχύτερη απονομή της Δικαιοσύνης και τους αντάμειψε.

Ένα ακόμα θετικό μήνυμα για κάθε παραβατικό – εγκληματία οδηγό.

Ένα ακόμα μήνυμα περιφρόνησης προς τα θύματα των τροχαίων και τις οικογένειες τους.

 

Η θεραπευτική αξία της μη συμμόρφωσης με τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας

Η κοινή λογική λέει πως όταν νιώσω μια αδιαθεσία, μια δύσπνοια βρε αδερφέ παίρνω το αυτοκίνητό μου και οδηγώ προς το νοσοκομείο. Φυσικά δεν ενημερώνω κανέναν συγγενή ή φίλο ή γιατρό, ούτε ζητάω από κάποιον να με συνοδεύσει εκεί, δεν καλώ ασθενοφόρο, δεν παίρνω ταξί. Απλά δυσκολεύομαι ν’ αναπνεύσω και παίρνω τη τζιπάρα μου και οδηγώ.

Σε περίπτωση τώρα που με σταματήσει η τροχαία και μου ανακόψει την πορεία για οποιοδήποτε λόγο, εγώ ο νομοταγής πολίτης που δυσκολεύομαι ν’ ανασάνω αρχίζω το διαπληκτισμό, τις φωνές κλπ. Φυσικά η δύσπνοια δε με εμποδίζει καθόλου στα παραπάνω.

Όταν για κάποιο – περίεργο – λόγο ο τροχονόμος δεν πείθεται πως ένας άνθρωπος που φωνασκεί έχει κάποιο πρόβλημα υγείας που του επιβάλει να οδηγεί μόνος προς το νοσοκομείο, αποφασίζω να τον γράψω στα παλαιότερα των υποδυμάτων μου να κόψω την κορδέλα και να πάρω το δρόμο μου.

Κι όταν κινητοποιείται η αστυνομία και μου ανακόπτει την πορεία οδηγώντας με στο αστυνομικό τμήμα, εγώ ο υποψήφιος ασθενής καταφέρνω να περάσω τη νύχτα στο αυτόφορω, χωρίς να χρειαστώ νοσοκομείο καθώς μετά το διαπληκτισμό αισθάνθηκα καλύτερα. (Θαύμα, θαύμα θεραπεύτηκα!)

Την άλλη μέρα δε βγαίνοντας από το τμήμα και οδεύοντας συνοδευόμενος προς τον εισαγγελέα καταφέρνω να είμαι χαμογελαστός και καθησυχαστικός προς το fun club μου – είμαι και άνθρωπος της show biz βρε αδερφέ – δε θα χαλάσω το image μου για μια γμσύλληψη.

Το χαμόγελό μου το διατηρώ πάντα ακόμα και στο δρόμο προς και από το δικαστήριο.

Συγγνώμη θα ζητήσω που σ’ εβρισα, αλλά δε θα σκεφτώ καν – ούτε εγώ ούτε ο δικηγόρος μου- να ζητήσω συγγώμη ως δημόσιο πρόσωπο που θέλησα να μην ισχύσουν οι οδηγίες της αστυνομίας για την περιπτωσάρα μου. Ούτε ένα ευχαριστώ για τη τζάμπα θεραπεία μου στα ειδικά διαμορφωμένα για ασθενείς κελιά της αστυνομίας.

Και φυσικά φταις εσύ «κ. όργανο» που εκνευρίστηκα και θα σου κάνω και μήνυση. Έχει υπάρξει και προοικονομία στα τραγούδια μου εξάλλου:

Συλλαμβάνεσαι απόψε

ν’ αγνοείς αυτά που λέω

και να λες χωρίς να ντρέπεσαι

πως εγώ για όλα φταίω.

Συλλαμβάνεσαι απόψε

ν’ αγνοείς το αίσθημά μου

και να παίζεις επικίνδυνα

με την συμπεριφορά μου

Και επειδή είμαι και φίρμα, ακολουθούν και άλλοι το παράδειγμά μου:

Βέβαια υπολείπονται μαγκιάς, δεν τραυματίζουν αστυνομικό κι έτσι γλιτώνουν το αυτόφορω.

• Φρουρά… Φρουρά! Η κορδέλα και η υπάλληλος στη θέση τους παρακαλώ!
  

Εν κατακλείδι:

Εάν αυτό το ζήλο έδειχναν οι αρχές και η πολιτεία και σ’ όλους όσοι παραβιάζοντας τον ΚΟΚ προκαλούν τροχαίο συμβάν, σοβαρό τραυματισμό, θάνατο συνανθρώπου μας ακόμα κι εγκατάλειψή του στο οδόστρωμα, θα βγάζαμε τον πρόεδρο της Επιτροπής Οδικής Ασφάλειας κ. Ουρσουζίδη από τη δύσκολη θέση να τρέχει από εκκλησία σε εκκλησία και σε μνημόσυνα θυμάτων τροχαίων και να ζητά συγγνώμη εκ μέρους της πολιτείας για όσα δεν έπραξε όλα αυτά τα χρόνια.

Επίσης, όπως στην περίπτωση Στέλιου Διονυσίου το περιστατικό συνέβη 30/1/2018 και η δικάσιμος 9/2/2018, έτσι μ’ αυτό το ζήλο και με παρόμοια ταχύτητα θα έπρεπε να εκδικάζονται οι υποθέσεις θανατηφόρων τροχαίων συμβάντων.

Βέβαια αυτή τη στιγμή η δικαιοσύνη είναι απασχολημένη… Αφήστε το μήνυμά σας.

Νέα εποχή. Νέα ήθη.

Ετικέτες

ΤΡΟΧΑΙΟ & ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ

Νέα εποχή. Νέα ήθη. Νέα ήθη στην κοινωνία! Η εγκατάλειψη θυμάτων άψυχων ή βαριά τραυματισμένων στην άσφαλτο από τους δράστες, παίρνει καθημερινά μεγάλες διαστάσεις. Η συχνότητα της επανάληψης αυτής της παράβασης μοιάζει να μεταλάσει χαρακτηριολογικά τους ανθρώπους της χώρας μας.

Σαν να έχει μπολιάσει το κοινωνικό σώμα με την πιο ιδιοτελή συμπεριφορά, την απανθρωπιά.

Ο δράστης χτυπάει, τραυματίζει, σκοτώνει και τρέπεται σε φυγή! Οι συγγενείς ψάχνουν για αυτόπτες μάρτυρες, με αγγελίες στις εφημερίδες και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Θα εμφανισθεί μετά την παρέλευση του Αυτοφώρου (η πιο διαδεδομένη νομική γνώση) ή μετά τη σύλληψη του (αν επιτευχθεί). Θα καταθέσει και θα αποχωρήσει όπως ήρθε! Με το δίπλωμα οδήγησης στην τσέπη και με μια εκκρεμότητα. Τον ορισμό μιας δικάσιμου για μετά από τέσσερα, πέντε, οκτώ χρόνια, με προβλεπόμενη για την εγκατάλειψη ποινή 6 μήνες (άρθρο 43 του Κ.Ο.Κ.).

Ο νόμος τον συνδράμει, σαν αναξιοπαθούντα!

Κι αν ήταν μια μεμονωμένη περίπτωση θα ήταν απλά ένας παραβάτης του νόμου.

Όταν όμως η συμπεριφορά γενικεύεται και ο νόμος την συνδράμει είναι μια συλλογική παραβατικότητα, και με το νόμο! Εθνική θα έλεγες. Aυτή η συλλογικότητα που εγκαταλείπει και τρέπεται σε φυγή μπροστά στις ευθύνες της, θα κληθεί κάποια στιγμή να υπερασπιστεί, τί;

Να διαφυλάξει αξίες; (ποιές;)

Να διαφυλάξει το γενικό συμφέρον;

Το μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης προσχωρεί , συντάσσεται, συναινεί, γίνεται συνένοχο με αυτή την άποψη της ατιμωρησίας, με βάση το σκεπτικό του ευθυνόφοβου και συρρικνωμένου ανθρώπου: «Αν ήμουν εγώ στη θέση του;» (του δράστη. Πάντα.)

Ο νόμος όμως δεν είναι εδώ για να προφυλάξει τη σκέψη του από τέτοια επικίνδυνα μονοπάτια με την αυτονόητη απάντηση: «Τότε θα έπρεπε να τιμωρηθείς, αφού το έγκλημα τιμωρείται». Και έτσι το παράλογο του θανάτου ενός ανθρώπου στην άσφαλτο, εκτρέπεται συννόμως προς τον παραλογισμό μιας ανέμελης εγκληματικής συμπεριφοράς χωρίς τιμωρία.

Ισμήνη Τσούτσια – Κουβίδη

Ας δώσουμε όμως φωνή σ’ αυτούς τους απόντες που εγκαταλείφθηκαν να πεθάνουν, από δειλούς ανθρώπους, τους θύτες τους.

Η Χρυσούλα Σπαγαδώρου – Αρχοντάκη, 44 ετών, μητέρα δύο μικρών παιδιών. Πεζή, τραυματίστηκε θανάσιμα και εγκαταλείφθηκε απο οδηγό μηχανής στη Λεωφόρο Κηφισίας, στην Αθήνα στις 13 Φεβρουαρίου 2018. Δωρητής οργάνων. Τα όργανα της ξανάδωσαν ζωή σε αρκετούς ανθρώπους. Ο δράστης αναζητείται ακόμα για να αφεθεί ελεύθερος και με την άδεια οδήγησης του κατηγορούμενος για τα δύο γνωστά «πλημμελήματα«. «Ανθρωποκτονία από αμέλεια και εγκατάλειψη θύματος (αρθρο 43  του ΚΟΚ).

– Ο Μαρίνος γνωστός άνθρωπος της πόλης στα Χανιά. Λίγα λεπτά πριν την πρωτοχρονιά του 2018, πεζός, διαμελίστηκε από οδηγό αγροτικού 4Χ4 που τον εγκατέλειψε. Ο δράστης κρύφτηκε για δυο μέρες στον Ομαλό (εκεί που κάποτε ζούσαν ελεύθεροι οι εξεγερμένοι σήμερα κρύβονται οι θρασύδειλοι) και παρουσιάστηκε μετά την παρέλευση του αυτοφώρου. Αφέθηκε αμέσως ελεύθερος με την άδεια οδήγησης του, κατηγορούμενος για τα δυο γνωστά «πλημμελήματα«… «Ανθρωποκτονία από αμέλεια και εγκατάλειψη θύματος (αρθρο 43  του ΚΟΚ).  

• Η Βασιλική Λυμπεροπούλου, 23 ετών σπουδάστρια ΙΕΚ, πεζή ενώ διέσχιζε το δρόμο για τη σχολή της, στις 5 Δεκεμβρίου 2017 στην Καλαμάτα, τραυματίστηκε θανάσιμα και εγκαταλείφθηκε απο οδηγό ΙΧ   και έφυγε από τη ζωή στις 15/12 στο Παναρκαδικό νοσοκομείο όπου νοσηλεύονταν. Ο δράστης παραδόθηκε 17 ώρες μετά το συμβάν. Αφέθηκε αμέσως ελεύθερος με την άδεια οδήγησης του κατηγορούμενος για τα δυο γνωστά «πλημμελήματα«…   «Ανθρωποκτονία από αμέλεια και εγκατάλειψη θύματος (αρθρο 43  του ΚΟΚ).
• Πόσες Χρυσούλες, πόσοι Μαρίνοι, πόσες Βασιλικές θα πρέπει να εκτελεστούν και να εγκαταλειφθούν ακόμα στην άσφαλτο για να καταργηθεί το άρθρο 43 του Κ.Ο.Κ. που αμνηστεύει την εγκατάλειψη θύματος όταν ο δράστης είναι οδηγός
• Περισσότερα για το άρθρο 43 και την ανάγκη κατάργησης του: ΕΔΩ

Άμεση κατάργηση του άρθρου 43 του Κ.Ο.Κ. ζητούν 265 μέλη οικογενειών θυμάτων τροχαίων

Ετικέτες

ΘΕΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

Διακόσια εξηνταπέντε μέλη οικογενειών θυμάτων τροχαίων συγκρούσεων ζητάνε την άμεση κατάργηση του άρθρου 43 του ΚΟΚ που θεσπίζει την ατιμωρησία για τους οδηγούς που εγκαταλείπουν τα θύματα τους. Είναι το ξεκίνημα μια πρωτοβουλίας, που συντονίζει ο πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα, που απευθύνεται στους πολίτες και στους κοινωνικούς φορείς και που θα εξαντλήσει κάθε μέσο για να πραγματοποιήσει το στόχο της.

Καλούμε όλες τις οικογένειες θυμάτων τροχαίων να ενεργοποιηθούν, να προσθέσουν την υπογραφή τους στο κείμενο και να συμμετάσχουν σε όλες τις δράσεις που θα ακολουθήσουν.

Καλούμε τους κοινωνικούς φορείς και κάθε πολίτη να στηρίξουν με κάθε τρόπο αυτή τη δράση για να μπει τέλος στην επιβράβευση αυτής της εγκληματικής αντικοινωνικής συμπεριφοράς.

Επικοινωνία: soste.gr@gmail.com

Άμεση κατάργηση του άρθρου 43 του Κ.Ο.Κ.

Όχι στη διπλή νομοθεσία για την εγκατάλειψη.

Όχι ευνοική μεταχείριση στους οδηγούς που εγκαταλείπουν τα θύματα τους.

Το αδίκημα της εγκατάλειψης θύματος, που οδηγεί σε έκθεση της ζωής σε κίνδυνο τιμωρείται με βάση το άρθρο 306 του Ποινικού Κώδικας με ποινή κάθειρξης έξι (6) ετών.

Η έννοια της ισονομίας παραβιάζεται κατάφωρα όταν για το ίδιο αδίκημα (εγκατάλειψη θύματος) αν αυτό τελεστεί από οδηγούς μηχανοκινήτων μέσων (άρθρο 43 του ΚΟΚ) επιβάλλεται ποινή φυλάκισης έξι (6) μηνών .

Και δυστυχώς η εγκατάλειψη των θυμάτων τους από οδηγούς μηχανοκινήτων αποτελεί καθημερινό φαινόμενο στους ελληνικούς δρόμους. Στην απόγνωση που νιώθουν οι οικογένειες που θα πληροφορηθούν τον θάνατο ή τον σοβαρό τραυματισμό του αγαπημένου τους ανθρώπου θα προστεθεί το «καθήκον» της αναζήτησης μαρτύρων προκειμένου να εντοπιστεί ο δράστης, αν φυσικά αυτό συμβεί. Όταν ο δράστης ταυτοποιηθεί ή κάποιες φορές παραδοθεί (πάντα μετά την παρέλευση του αυτοφώρου και σε χρόνο που δεν είναι πλέον δυνατή η ανίχνευση αλκοόλ στο αίμα του) όλοι πλέον γνωρίζουν ότι αυτό που θα ακολουθήσει είναι η άμεση απελευθέρωση του και η απόδοση σ αυτόν της άδειας οδήγησης (αν έχει).

Αυτό συμβαίνει, είτε το θύμα πεθάνει επί τόπου, είτε επιζήσει και πεθάνει ημέρες μετά το συμβάν, είτε επιζήσει και μείνει ανάπηρο.

Αυτό συμβαίνει, είτε ο δράστης παραδοθεί μόνος του, είτε ταυτοποιηθεί και συλληφθεί λίγες ή πολλές ημέρες μετά, είτε έχει άδεια οδήγησης είτε όχι. Αυτό συμβαίνει ακόμα κι αν ο δράστης είναι υπότροπος και έχει σκοτώσει ξανά οδηγώντας.

Η πρωτοφανής αυτή διακριτική ποινική αντιμετώπιση των αυτουργών της εγκατάλειψης αν ο δράστης είναι οδηγός μηχανοκίνητου έχει προφανή επίπτωση στη γιγάντωση αυτού του φαινομένου και την πολιτική και κοινωνική νομιμοποίηση της πιο αποκρουστικής και ιδιοτελούς συμπεριφοράς.

Σαν πολίτες, μέλη οικογενειών θυμάτων τροχαίων εγκλημάτων ζητάμε να σταματήσει άμεσα αυτή η ευνοική συμπεριφορά που έχει θεσπιστεί με το άρθρο 43 του Κ.Ο.Κ. υπέρ των οδηγών που εγκαταλείπουν τα θύματα τους.

Η ιδιότητα του οδηγού δεν προσδίδει κανένα προνόμιο ειδικής μεταχείρισης ούτε αποτελεί ελαφρυντικό για όσους υποπίπτουν στο έγκλημα της εγκατάλειψης θύματος.

–Ζητάμε την άμεση κατάργηση του άρθρου 43 του Κ.Ο.Κ. και την εκδίκαση όλων των υποθέσεων εγκατάλειψης θυμάτων με βάση το άρθρο 306 του Ποινικού Κώδικα.

Οι υπογράφοντες

U.K.: Hibell Jamie, Hibell Maurice, Hibell Jean,

Αθήνα: Αρώνη Εύη, Βαγγές Γιώργος, Βαγγές Εμμανουήλ, Πανταλού Γεωργία, Βατράνη Βαρβάρα, Βατράνη Νικολέττα, Βατράνης Νικόλαος, Βλαχάκη Χριστιάνα, Διαμάντη Μαρία, Διαμάντη Παναγιώτα – Χριστινα, Διαμάντης Γεώργιος, Διαμάντης Κωνσταντίνος, Διαμάντης Οδυσσέας, Διαμάντης Φοίβος- Απόλλων, Κεφαλή Όλγα, Κεφαλής Χρήστος, Δρίβα Ιλεάνα, Δρίβας Ανδρέας, Δρίβας Νικόλαος, Παπασταυροπούλου Μάγια, Ιατρού Ήλια, Καρέκλη Κυριακή, Καρέκλη Μαίρη, Καρέκλης Άγγελος, Μιχαλίτσα Ελενη – Ειρήνη, Τσομπανίδης Αναστάσιος, Καρυδάκης Αρμάνδος, Καρυδακης Φαίδων, Κυριάκη – Καρυδάκη Σίσσυ, Καρυδάκης Ίων, Μπισκίνη Ελένη, Κυριάκης Σπύρος, Κουβίδη Ευαγγελία, Τσούτσια – Κουβίδη Ισμήνη, Κουβίδης Γιώργος, Κούκουζας Πέτρος, Μέγγενη Κωνσταντίνα, Κουκουζέλης Βασίλειος, Κοκκινογένη Μιχαέλλα, Κύρος Σώτος, Κύρου Άννα, Κύρου Στέλλα, Κύρος Βασίλης, Μαγγούρα Ευθυμία, Μολυβιάτη Ελένη, Μολυβιάτη Μαρία, Μολυβιάτη Νόρα, Μπρή – Παπαμακαρίου Μαρία, Παπαμακαρίου Κυριακή, Ξυδάκη Αικατερίνη, Ξυδάκη Στυλιανή, Φαράντος Χαράλαμπος, Παπαχριστοπούλου Μερσίνη, Οικονομίδη Άννα, Σταυρουλάκης Στέλιος, Ηλιοπούλου Μαριάννα, Μούρτζη Στέλλα, Μπρατσολιά Ιωάννα, Maciorowski Agnieska, Maciorowski Cristo, Μαυράκη Ανδρονίκη, Παπαθανασίου Ναυσικά, Παπαθανασίου Ευαγγελία, Τσατσαρώνη Κωνσταντίνα, Τσατσαρώνης Κωνσταντίνος, Τσιανίκα Άρτεμις, Τσιανίκα Θεοδώρα, Βασιλάκου Μαρίνα, Βασιλάκου Ελένη, Τριπολίτης Γιαννης, Τριπολίτη Ελένη, Τριπολίτη Μαρκέλλα, Μαγκριώτης Θέμις, Κτεναβού – Γκαραγκάνη Χριστίνα, Γκαραγκάνης Νικόλαος, Γεροντόπουλος Τηλέμαχος, Μάνου Ελένη, Γεροντοπούλου Φωτεινή, Γραμματόπουλος Γεώργιος, Μεταξά Ρεβέκκα, Γραμματόπουλος Άγγελος, Γραμματόπουλος Χρήστος, Γεωργιάδης Μιχαήλ, Δασκαλόπουλος Κωνσταντίνος, Μαριού Σοφία, Μαστρογιαννοπούλου Μαρίνα, Μηχιώτη Μαρία, Ξένου Ευθυμία, Πατίδης Γεώργιος, Σαραντίδης Αντώνιος, Σταματελάτου Φωτεινή, Τσιμιδάκης Ιωάννης, Μακρυγιάννη Ελισάβετ, Πατρώνη Αικατερίνη, Κεφάλα Ιωάννα, Στρογγυλού Ειρήνη, Στρογγυλός Παναγιώτης, Στρογγυλός Σταύρος, Νικολακοπούλου Μαρία, Νικολακοπούλου Μαρίνα, Νικολακόπουλος Δημήτριος, Προβιδάκης Αθανάσιος, Προβιδάκης Νικόλαος, Τσίκουρας Αθανάσιος, Καβρουλάκη Ερασμία, Καβρουλάκης Μάρκος, Διγενή Λουίζα, Λαγού- Κοσμά Χριστίνα, Κωνσταντινίδου Ιωάννα, Παρασκευάς Θοδωρής.

Κερατέα: Ιατρού Γιώργος, Ιατρού Έλλη, Μητρογιάννη Χριστίνα

Ηγουμενίτσα: Νταή Ελένη, Προβιδάκη Αγγελική, Προβιδάκη Χαρίκλεια

Θεσσαλονίκη: Εμφιετζή Σοφία, Ντέμη Μυρσίνη, Τουρτούρη Χρυσάνθη, Τουρτούρης Νικόλαος, Σταύρου Αικατερίνη, Λέτση Χριστίνα, Οσλοβίτης Ιωάννης, Αμπατζόγλου Δημήτριος, Λέφας Δημήτριος, Λέφας Γεώργιος, Παπάζογλου Κερασιά, Λούλου Χρυσάνθη, Κατσούφης Αναστάσιος, Κατσούφης Κωνσταντίνος, Κατσούφης Γεώργιος, Κατσούφης Άγγελος, Λούλου Δήμητρα, Λούλος Νικόλαος, Λούλος Παναγιώτης, Νόικος Τριαντάφυλος, Καραπασχάλη Δήμητρα, Μυρόβαλη Μαρία, Κότση Ασημίνα

Αλεξανδρούπολη: Βαρελάς Αθανάσιος, Γκανιάτσα Πηνελόπη, Καραπετιάν Ναζίκ, Μακρή Αικατερίνη, Φούσκας Πασχάλης, Μακρή Μαρία, Μακρής Σπύρος, Μακρής Ευστράτιος, Καρυπίδου Μαρία, Μπαρή Γαρυφαλλιά, Λασκαρίδου Νόρα, Λογαρά Μαρία  Σουφλί: Κόκκορη Μαργαρίτα, Χίλδης Παναγιώτης

Ξάνθη: Καντουχάρ Νετζλιέ, Καντουχάρ Φιλίζ

Ικαρία: Κουτσογιάννη Ευθαλία, Μωραίτη Πόπη, Μωραίτης Γιώργος, Μωραίτης Νικόλαος

Χανιά: Σταθάκη Μαρία, Σταθάκης Μιχάλης, Χουρδάκη Ιζαμπέλα, Χουρδάκης Μανόλης, Χουρδάκης Ανδρέας, Πολύζου Κατερίνα.

Ρέθυμνο: Ζωγραφάκης Λεωνίδας

Ηράκλειο: Καβουσάκης Βασίλης, Κελλαράκη Ελένη, Κελλαράκης Χρήστος, Hansen Benden Helen, Ξυδιανάκη Σοφία, Ξυδιανάκης Κωνσταντίνος, Φουκαράκη Μαρία, Φουκαράκης Δημήτρης, Χριστοδουλάκη Δήμητρα, Χριστοδουλάκης Κωνσταντίνος, Χριστοδουλάκης Μαρίνος, Σταυρουλάκη Θεονύμφη, Σταυρουλάκη Φιλιώ, Σταυρουλάκης Μανώλης, Τσαγκαρίδη Τζωρτζίνα

Πάτρα: Βλαχάκη Βιβή, Καραγιάννη Χαρούλα, Χαλιδάς Παλαιολόγος, Τζαβάρας Κώστας, Γαρουφαλή Σοφία, Σπηλιόπουλος Γιώργος

Βόλος: Δελή Αθηνά, Κουτσιαρής Κωνσταντίνος

Καλαμάτα: Κυριακόπουλος Δημήτρης, Κυριακοπούλου Νάνσυ, Κυριακοπούλου Ελένη, Λαζάρου Ευαγγελία-Γεωργία, Λάζαρος Μιχαήλ, Κατσίποδα-Λαζάρου Μαρία, Βασιλάκης Γεώργιος, Σακκά Ειρήνη, Χρ., Μπεγέτης Βασίλειος, Κατσίποδας Παναγιώτης, Παπαγεωργίου Αναστασία, Κατσίποδας Δημήτριος, Κατσίποδας Νικόλαος, Αλοιμένου Σοφία, Κατσίποδα Γεωργία, Αλεξανδροπούλου Κέλλυ, Τζιούβελης Βασίλειος, Λαζάρου Παναγιώτα, Τζιούβελης Αθανάσιος, Τζιούβελη Ευαγγελία, Τζιούβελη Βασιλική, Κολυβάρης Αθανάσιος

Ιωάννινα: Ζήση Ελένη, Ζήση Όλγα, Κολβάτσος Αλέξανδρος, Φανούλη Τασούλα

Ρόδος: Ανθίτσα Δέσποινα, Ανθίτσα Μαρία, Ατσικνούδα Ανθίτσα, Ατσικνούδας Ελευθέριος, Ατσικνούδας Εμμανουήλ, Ατσικνούδας Ευάγγελος, Βαλσαμής Σάββας, Βαλσάμη Φωφώ, Δελαπόρτα Αθηνά, Δελαπόρτας Γιώργος, Διαμαντάτου Λουκία, Ζιώγου Αθηνά, Ζιώγου Μάνθα, Ζιώγου Σταματία, Ζιώγος Φώτιος, Θεοδόση – Νικάκα Φανή, Καρύδη Ελένη, Καρύδη Ιωάννα, Καρύδη Μαρία, Καρύδης Χρήστος, Κολοβού Κατερίνα, Κολοβός Δημήτρης, Κοντομανώλη Άννα, Μαρίνος Γιώργος, Νικόλα Μαρία, Νικόλας Παναγιώτης, Παντελάκη Διονυσία, Παπαθεοδωράκη Κατερίνα, Παπασταμάτης Κλεάνθης, Παπασταμάτης Κωνσταντίνος, Ρεπανά Ειρήνη, Σαπνάρα Θεοδώρα, Σαπνάρας Κυριάκος, Σαράντου Φωτεινή, Σαράντος Σαράντης, Τζαφέρη Βαγγελιώ, Τσάτου Κατερίνα, Τσάτου Σοφία, Τσιμέττα Σταματία, Φωτεινοπούλου Ευσταθία, Φωτεινοπούλου Φαίδρα, Φωτεινόπουλος Γεώργιος, Φωτεινόπουλος Παναγιώτης, Χατζηαντωνίου Γιούλη.

Ian Hibell – 2008 ποδηλάτης- θανατηφόρο τροχαίο και εγκατάλειψη απο οδηγο ΙΧ στη Βαρυπόμπη

Σόλων Καρυδάκης -2009 πεζός- θανατηφόρο τροχαίο και εγκατάλειψη απο οδηγό ΙΧ στη Λ. Κηφισίας.

Οικογενεια Maciorowski – 2012 πεζοί – σοβαρος τραυματισμός και των τριων και εγκαταλειψη απο οδηγο μοτοσικλετας στην οδο Πατησίων.

Γιώργος Ζήσης -2013 ποδηλάτης – θανατηφόρο τροχαίο και εγκατάλειψη απο οδηγό ΙΧ στα Γιάννενα.

Στέλιος Σταυρουλάκης -2016 πεζός – θανατηφόρο τροχαίο και εγκατάλειψη απο οδηγο ΙΧ στο Τυμπακι

Αναστροφή, κι όποιον πάρει ο χάρος… Αμέλεια φυσικά.

Ετικέτες

Πρόσωπα όχι αριθμοί

Το Σάββατο 26 Μαρτίου 2016,ο 25χρονος  στρατιώτης Άγγελος Μιχαλίτσας επέστρεφε. οδηγώντας την μηχανή του στη μονάδα που υπηρετούσε στο Χαιδάρι.  Ήταν 8.00 το πρωί όταν καθώς προχωρούσε στη Λεωφόρο Αθηνών στη διασταύρωση με την οδό Αντιγόνης ένα Audi, με οδηγό τον 38χρονο Π.Μ., που εκινείτο στο ρεύμα προς Αθήνα, έστριψε αριστερά μπήκε μέσα στο ρεύμα που εκινείτο ο Άγγελος και τον χτύπησε με αποτέλεσμα τον θάνατο του.

«Μικρή λεπτομέρεια»: στη διασταύρωση υπάρχουν φωτεινοί σηματοδότες και σήμανση με τις ειδικές πινακίδες που δεν επιτρέπουν απο την κατεύθυνση που εκινείτο το ΙΧ ούτε την στροφή αριστερά, ούτε την αναστροφή.

Παραβλέποντας αυτή την «μικρή λεπτομέρεια» ο δράστης εκτέλεσε εν ψυχρώ τον Άγγελο.

Συνήθης καθημερινή πρακτική η αναστροφή στο ίδιο σημείο. Αμέλεια…

Αλλά ο δράστης φαίνεται δεν είναι ο μόνος που θεωρεί αυτή την «λεπτομέρεια» μικρή.

Η παραβίαση των σημάτων του ΚΟΚ που απαγορεύουν την στροφή αριστερά και την αναστροφή (και μάλιστα σ ενα δρόμο πολύ μεγάλου κυκλοφοριακού φόρτου όπως η Λεωφόρος Αθηνών) με αποτέλεσμα την πρόκληση ενός θανατηφόρου τροχαίου εγκλήματος δεν θεωρήθηκε απο τις δικαστικές αρχές τίποτα περισσότερο από «αμέλεια».

Ο δράστης λοιπόν αφέθηκε άμεσα ελεύθερος, φυσικά δεν του αφαιρέθηκε η άδεια οδήγησης και θα δικαστεί την Πέμπτη 1 Μαρτίου στο Πλημμελειοδικείο Αθηνών για το πλημμέλημα της «ανθρωποκτονίας απο αμέλεια». Μέγιστη προβλεπόμενη ποινή τα πέντε χρόνια φυλάκιση. Συνήθης επιβαλλόμενη ποινή τα τρία χρόνια και με την αναγνώριση ενός ελαφρυντικού, όπως η ειλικρινής μεταμέλεια (για την οποία μπορεί να διαβεβαιώσει ο δικηγόρος του μια και ο ίδιος  ο δράστης για να μη ταλαιπωρηθεί ψυχικά έχει το δικαίωμα να μη παραστεί καν στη δίκη) η ποινή θα μειωθεί στους 18 μήνες (πάντα με αναστολή ή αν το επιθυμεί ο κατηγορούμενος εξαγοράσιμη).

Η υπόθεση του Άγγελου δεν είναι δυστυχώς η εξαίρεση. Είναι ο κανόνας. Ενδεικτική είναι η πανομοιότυπη εκτέλεση του 27χρονου Γιάννη Μωραίτη στις 12 Οκτωβρίου 2005 στην διασταύρωση Πειραιώς και Χρυσοστόμου Σμύρνης και ο πανομοιότυπος τρόπος αντιμετώπισης της απο τη Δικαιοσύνη (ΕΔΩ).

O μεγάλος αριθμός οδηγών στην Ελλάδα που δεν μπήκαν ποτέ στον κόπο να δώσουν εξετάσεις, οδηγούν χωρίς να κατέχουν άδεια οδήγησης, ή αγόρασαν την άδεια οδήγησης τους, συγκροτεί ένα μεγάλο πληθυσμό που “νομιμοποιείται” να μη γνωρίζει τι σημαίνουν τα διάφορα σήματα του ΚΟΚ. Φαίνεται πως το μέγεθος αυτού του πληθυσμού είναι τέτοιο που “παράγει δίκαιο”.

Πως αλλιώς να γίνει κατανοητός ο χαρακτηρισμός από τις δικαστικές αρχές σαν «αμέλειας» μια τέτοιου είδους παραβατικής συμπεριφοράς όταν είναι γνωστό πώς όταν δίνεις εξετάσεις για να αποκτήσεις άδεια οδήγησης και κάνει λάθος στην απάντηση του τι σημαίνουν αυτά τα σήματα αυτό δεν συγχωρείται ως «αμέλεια» αλλά δεν παίρνεις την άδεια και πρέπει να  υποβληθείς ξανά σε εξετάσεις.

Να σημειώσουμε επίσης πως η παραβίαση των συγκεκριμένων σημάτων σύμφωνα με τον Κ.Ο.Κ., χωρίς την πρόκληση οποιουδήποτε  συμβάντος, καθόλου δεν αντιμετωπίζεται ως “αμέλεια”. Οι ποινές που συνεπάγεται είναι: Πρόστιμο 200 ευρώ, Αφαίρεση Άδειας Οδήγησης 20 ημέρες, Αφαίρεση Πινακίδων 20 ημέρες και 5 βαθμοί ποινής στο point system. Ίσως από τις βαρύτερες στο Κώδικα.

Από πού λοιπόν προέκυψε αυτή η δικαστική αντιμετώπιση του φόνου από οδηγούς παραβάτες αυτών των σημάτων ως «ανθρωποκτονία από αμέλεια»; Πως εξηγείται το γεγονός πως όσο βαρύτερες είναι οι συνέπειες της συγκεκριμένης πράξης (αναστροφή), τόσο ηπιότερη είναι η αντιμετώπιση της;

Η δεδομένη θέση της Πολιτικής και της Δικαστικής Εξουσίας: Κανένας δράστης τροχαίου εγκλήματος στη φυλακή μπορεί να οδηγεί σε αντιφατικές ρυθμίσεις, όμως αυτές είναι απλές λεπτομέρειες μπροστά στην ουσία των πραγμάτων.

Η Δικαιοσύνη είναι τυφλή. Η αλληλεγγύη της απέναντι σε όσους «δεν βλέπουν» τα σήματα θα πρέπει να θεωρείται εύλογη.

Αλλοίμονο σ αυτούς που βλέπουν. Σ αυτούς που είδαν και ένιωσαν τον κεραυνό να τους χτυπάει.

Δεν είναι αυτό που νομίζεις…

Ετικέτες

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Σήμερα Τρίτη 27 Φεβρουαρίου του σωτηρίου έτους 2018 στα Ιωάννινα το Τριμελές Πλημμελειοδικείο πιστό στην παράδοση που το ίδιο έχει δημιουργήσει ανέβαλε για πέμπτη (5η) φορά την εκδίκαση του πρωτόδικου ποινικού για τον φόνο και την εγκατάλειψη του ποδηλάτη-πιλότου Γιώργου Ζήση. (Αναλυτικά για την υπόθεση: ΕΔΩ)

Η υπόθεση αυτή τη φορά είχε οριστεί 24η στο πινάκιο σε σύνολο 26 υποθέσεων και  ήταν μοιραίο να αναβληθεί «λόγω παρελεύσεως του ωραρίου».

Έκτη (6η) απόπειρα έναρξης της δίκης θα πραγματοποιηθεί στις 17 Απριλίου 2018, τέσσερα χρόνια, εννέα μήνες και 8 ημέρες μετά το συμβάν.

–Όχι, δεν είναι αυτό που νομίζεις…