Απόσπασμα από World report on child injury prevention, WHO 2008
Οι μελέτες διαπίστωσαν πως σε κάθε ένα νεκρό παιδί μετά από τροχαίο τραύμα αντιστοιχούσαν 254 που διακομίστηκαν τραυματισμένα στα νοσοκομεία και τέσσερα απ αυτά έμειναν μόνιμα ανάπηρα.
Φύση και σοβαρότητα τραυματισμών στην οδική κυκλοφορία Το κεφάλι και τα άκρα είναι τα συνηθέστερα μέρη του σώματος που τραυματίζονται τα παιδιά που εμπλέκονται σε τροχαίες συγκρούσεις. Η σοβαρότητα των τραυματισμών θα ποικίλλει, ανάλογα με την ηλικία του παιδιού, τον τύπο του χρήστη του δρόμου και εάν χρησιμοποιήθηκαν προστατευτικά μέσα. Μια πρόσφατη έρευνα που διεξήχθη από τον ΠΟΥ σε σχολεία εξέτασε παιδιά ηλικίας 13-15 ετών σε 26 χώρες. Από εκείνα τα παιδιά που ανέφεραν τραυματισμό με μηχανοκίνητο όχημα τους προηγούμενους 12 μήνες, το 10% είχε υποστεί ελαφρύ τραυματισμό στο κεφάλι και το 37% είχε υποστεί κάταγμα άκρου.
Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας υποστηρίζονται από μια νοσοκομειακή μελέτη τραυματισμένων παιδιών ηλικίας κάτω των 12 ετών, που διεξήχθη σε τέσσερις χώρες χαμηλού εισοδήματος. Η μελέτη διαπίστωσε ότι, μεταξύ εκείνων που υπέστησαν τραυματισμούς από τροχαία, περισσότερο από το ένα τέταρτο είχε υποστεί διάσειση ή άλλο τραυματισμό στο κεφάλι, ακολουθούμενο από διάφορα κοψίματα, μώλωπες, ανοιχτά τραύματα, κατάγματα και διαστρέμματα.(Πίνακας 1)
Οι τραυματισμοί στο θώρακα και στην κοιλιά, αν και δεν είναι τόσο συνηθισμένοι όσο οι τραυματισμοί στο κεφάλι και τα άκρα, μπορεί να είναι πολύ σοβαροί λόγω των οργάνων που περιέχουν και των δυσκολιών στη διαχείριση τέτοιων τραυματισμών. Πολλαπλά τραύματα έχουν επίσης αναφερθεί σε περίπου 10% έως 20% των παιδιών που εμπλέκονται σε τροχαίες συγκρούσεις (2)
Συνέπειες των τραυματισμών στην οδική κυκλοφορία.
Οι τραυματισμοί στην οδική κυκλοφορία είναι η κύρια αιτία αναπηρίας για τα παιδιά. Πρόσφατες έρευνες στην Ασία δείχνουν ότι οι τραυματισμοί από τροχαία είναι μία από τις πέντε κύριες αιτίες αναπηρίας για τα παιδιά. Το ακριβές ποσοστό των ανάπηρων παιδιών λόγω τραυματισμού στην οδική κυκλοφορία διαφέρει ανά ηλικιακή ομάδα και ανά χώρα (2). Σύμφωνα με αυτές τις έρευνες, ο δείκτης μόνιμης αναπηρίας μεταξύ παιδιών ηλικίας 1 έως 17 ετών που τραυματίστηκαν σε μια τροχαία σύγκρουση ήταν 20 ανά 100.000 παιδιά. Επιπλέον, λόγω του τραυματισμού τους, σημαντικός αριθμός παιδιών χρειάστηκε νοσηλεία ή έχασε το σχολείο. (Πίνακας 2) 
Μελέτες που πραγματοποιήθηκαν τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά υπογραμμίζουν το γεγονός ότι πολλά άτομα εξακολουθούν να έχουν κάποια λειτουργική αναπηρία 6 έως 12 μήνες μετά από μια τροχαία σύγκρουση. Σαφώς, το είδος του τραυματισμού που υπέστησαν επηρεάζει την περίοδο που απαιτείται για την πλήρη αποκατάσταση. Έρευνα στο Bangalore της Ινδίας, για παράδειγμα, διαπίστωσε ότι το 14% των παιδιών που υπέστησαν κρανιοεγκεφαλική κάκωση σε τροχαία σύγκρουση εξακολουθούσαν να χρειάζονται βοήθεια με καθημερινές δραστηριότητες έξι μήνες μετά τη σύγκρουση (3).
Η έκβαση ενός τροχαίου τραυματισμού σχετίζεται επίσης με τον τύπο χρήστη του δρόμου. Μια μελέτη διαπίστωσε ότι το 72% των πεζών, το 64% των ποδηλατών που χτυπήθηκαν από αυτοκίνητο και το 59% των παιδιών- επιβατών οχημάτων έξι μήνες μετά από την σύγκρουση εξακολουθούσαν να χρειάζονται βοήθεια (4). Στον Καναδά, το 22% των ποδηλατών που τραυματίστηκαν χωρίς να εμπλέκεται μηχανοκίνητο όχημα στο περιστατικό χρειάστηκε στη συνέχεια βοήθεια (5).
Οι αναπηρίες και οι βλάβες εμποδίζουν την πρόοδο των παιδιών στα πρώτα τους χρόνια, στερώντας τους την εκπαίδευση και την κοινωνική ανάπτυξη. Τα παιδιά που γίνονται ανάπηρα μετά από μια τροχαία σύγκρουση συχνά χρειάζονται μακροχρόνια φροντίδα και η ποιότητα ζωής τους είναι συνήθως κακή. Η υπερβολική πίεση που ασκείται στις οικογένειες που πρέπει να φροντίζουν τα τραυματισμένα παιδιά τους μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα οι ενήλικες να πρέπει να εγκαταλείψουν τις δουλειές τους, οδηγώντας την οικογένεια να ζήσει σε συνθήκες φτώχειας.
Ψυχοκοινωνικός αντίκτυπος
Ορισμένες καταστάσεις ψυχικής υγείας έχουν παρατηρηθεί σε παιδιά μετά από μια τροχαία σύγκρουση. Αυτές περιλαμβάνουν φοβίες, διαταραχή μετατραυματικού στρες και άγχος, καθώς και προβλήματα συμπεριφοράς. Αυτές οι ψυχοκοινωνικές διαταραχές μπορεί να επιδεινωθούν από την οικογενειακή εξαθλίωση μετά από μια τροχαία σύγκρουση, ιδιαίτερα εάν ένας γονέας ή ένας άνθρωπος που φρόντιζε το παιδί συμμετείχε επίσης στη σύγκρουση και τραυματίστηκε σοβαρά ή πέθανε. Τα τραυματισμένα παιδιά μπορούν έτσι να βιώσουν υψηλά επίπεδα ψυχοκοινωνικής δυσφορίας (6) και να αισθάνονται απομονωμένα στα βάσανα τους (7).
Αρκετές μελέτες έχουν αναφέρει υψηλά επίπεδα δυσφορίας στα παιδιά κατά τη διάρκεια και αμέσως μετά από έναν τραυματισμό στην οδική κυκλοφορία (4, 8,9). Μια μελέτη ανέφερε ότι μέσα σε πέντε ημέρες μετά από ένα τραυματικό γεγονός, όπως μια τροχαία σύγκρουση, το 98% των παιδιών που εμπλέκονταν υπέφεραν από διαταραχή μετατραυματικού στρες, κατάθλιψη ή άγχος. Ένα μήνα μετά τον τραυματισμό, το 82% εξακολουθούσε να έχει συμπτώματα. Δώδεκα μήνες μετά τον τραυματισμό, το 44% εξακολουθούσε να έχει αναδρομές (flashbacks) στο παρελθόν, φοβόταν ότι θα τραυματιστεί ξανά ή υπέφερε απο διαταραχές της διάθεσης, αλλαγές στην εικόνα του σώματος*, διαταραχές ύπνου ή άγχος (10). Μια άλλη μελέτη διαπίστωσε ότι το ένα τέταρτο των παιδιών εμφάνιζε διαταραχή μετατραυματικού στρες τρεις μήνες μετά το δυστύχημα (9).
Οι τροχαίες συγκρούσεις μπορούν επίσης να έχουν μια βαθιά ψυχολογική επίδραση σε παιδιά που δεν εμπλέκονται άμεσα στο περιστατικό τα ίδια, αλλά χάνουν έναν γονέα ή έναν άνθρωπο που τα φροντίζει. Τα αποτελέσματα από την Ασία δείχνουν ότι μεταξύ των ορφανών, το 20% έως το 66% έχει χάσει τον πατέρα, τη μητέρα ή και τους δύο σε τροχαίες συγκρούσεις (2). Η απώλεια ενός γονέα ή γονέων μπορεί να αφήσει ένα παιδί με μακροχρόνια ψυχοκοινωνικά προβλήματα καθώς και οικονομική φτωχοποίηση.
*Η εικόνα του σώματος είναι η αντίληψη του ατόμου για τον φυσικό εαυτό του.
Παιδιά που έμειναν ορφανά λόγω θανάτων από τροχαία
Η Έρευνα Υγείας και Τραύματος του Μπαγκλαντές, μια έρευνα με βάση τον πληθυσμό 171.366 νοικοκυριών, διεξήχθη το 2003. Χρησιμοποιήθηκε μοντέλο λεκτικής αυτοψίας, προσαρμοσμένο στα πρότυπα του ΠΟΥ για λεκτική αυτοψία (11), με εξειδικευμένες ερωτήσεις για κάθε τύπο τραυματισμού. Τα δεδομένα αναλύθηκαν για τα αίτια θανάτου των γονέων παιδιών ηλικίας 0 έως 17 ετών. Ο τραυματισμός ήταν η κύρια αιτία θανάτου των γονέων παιδιών ηλικίας κάτω των 18 ετών. Περίπου 4.300 μητέρες πεθαίνουν από τραυματισμούς στο Bangladesh κάθε χρόνο, αφήνοντας περίπου 17.700 παιδιά χωρίς τον κύριο φροντιστή τους. Όπως φαίνεται στον παρακάτω πίνακα, η κύρια αιτία θανάτου από τραυματισμό για τις μητέρες είναι η αυτοκτονία (41%), ακολουθούμενη από τις τροχαίες συγκρούσεις (29%), τα εγκαύματα (12%) και τη βία (10%).
Περίπου 7900 πατέρες πεθαίνουν από τραυματισμούς ετησίως, αφήνοντας σχεδόν 22.100 παιδιά σε νοικοκυριά να έχουν χάσει τον βασικό φορέα εισοδήματος. Οι πιο συχνές αιτίες θανάτου από τραυματισμό στους πατέρες είναι οι τροχαίες συγκρούσεις (36%), ακολουθούμενες από τη βία (27%) και την αυτοκτονία (12%). Τα παιδιά που στερούνται τον έναν ή και τους δύο γονείς είναι ευάλωτα σε υποσιτισμό, ασθένειες, καθυστέρηση της ανάπτυξης, ψυχοκοινωνικό τραύμα, εκμετάλλευση και κακοποίηση. Στο Bangladesh, όπως και σε πολλές χώρες, οι θανατηφόροι τραυματισμοί των γονέων είναι μια σημαντική αιτία ορφάνιας. Αυτό βλάπτει τα παιδιά που μένουν πίσω και είναι τεράστιο βάρος για την κοινωνία. Εκτός από την πρόληψη των τραυματισμών των παιδιών, οι κοινωνίες πρέπει να λάβουν μεγαλύτερα μέτρα για τη μείωση της συχνότητας των τραυματισμών, τόσο ακούσιων όσο και εκ προθέσεως, μεταξύ των ενηλίκων.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:
1.Brown JK et al. Patterns of severe injury in pediatric car crash victim s: Crash Injury Research Engineering Network database. Journal of Pediatric Surgery, 2006, 41:362-367 2.Linnan M et al. Child mortality and injury in Asia: survey results and evidence. Florence, UNICEF Innocenti Research Centre, 2007 (http://www.unicef-irc.org/publications/pdf/iwp_2007_06.pdf, accessed 21 January 2008). 3.Gururaj G et al. Traumatic brain injury. Bangalore, National Institute of Mental Health and Neurosciences, 2005 (Publication no. 61). 4.Bryant B et al. Psychological consequences of road traffic accidents for children and their mothers. Psychological Medicine, 2004, 4:335–346. 5.Macpherson AK et al. Mechanism of injury affects 6-month functional outcome in children hospitalized because of severe injuries. Journal of Trauma: Injury, Infection, and Critical Care, 2003, 55:454–458. 6.Blanchard E, Hickling EJ. Aft er the crash: psychological assessment and treatment of survivors of motor vehicle accidents, 2nd ed. Washington, DC, American Psychological Association, 2004. 7. Sleet DA et al. Injury and violence prevention in the community. In: Rozensky RH et al., eds. Psychology’s role in public health. Washington, DC, American Psychological Association, 2004:185–216. 8.Di Gallo A. Verletzung von Körper und Seele: psychiatrische Folgen von Verkehrsunfällen bei Kindern und Jugendlichen [Injury to body and soul: psychiatric consequences of road traffic accidents in children and adolescents]. Schweizerische Rundschau für Medizin Praxis, 2005, 94:467−470. 9. Schafer I et al. Posttraumatic syndromes in children and adolescents after road traffi c accidents: a prospective cohort study. Psychopathology, 2006, 39:159−164. 10.Rusch MD et al. Psychological adjustment in children after traumatic disfiguring injuries: a 12-month followup. Journal of American Society of Plastic Surgeons, 2000, 106:1451−1458. 11. Verbal autopsy standards: ascertaining and attributing causes of death. Geneva, World Health Organization, 2007 (http://www.who.int/whosis/mort/ verbalautopsystandards/en/index.html, accessed 23 January 2008) 12.Rahman A et al. Bangladesh health and injury survey: report on children. Dhaka, Ministry of Health and Family Welfare, 2005
World report on child injury prevention, 2008 232 σελίδες
Road traffic injuries, World Health Organization & Unicef 2008, Edited by Margie Peden, Kayode Oyegbite, Joan Ozanne-Smith, Adnan A Hyder, Christine Branche, AKM Fazlur Rahman, Frederick Rivara and Kidist Bartolomeos
Επαναλήφθηκε σήμερα ακόμα μια φορά η κακόγουστη φάρσα της μετατροπής μιας πρωτόδικης απόφασης σε βαθμό κακουργήματος για τροχαίο Έγκλημα σε πλημμέλημα από το Εφετείο.
sostegr 