Ετικέτες
Σύμφωνα με την Ροδιακή στις 28 Ιουνίου 2017 στη Ρόδο 60χρονος οδηγός ΙΧ καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκιση και 5.000 ευρώ πρόστιμο γιατί το 2015 σκότωσε ένα σκυλάκι.
Η υπόθεση έφτασε στη δικαιοσύνη μετά από καταγγελία που έκανε το σωματείο «Τυχερές Πατούσες» και ο εισαγγελέας όπως μας ενημερώνει η εφημερίδα ήταν καταπέλτης: πρότεινε να μην έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα η έφεση (πράγμα που δεν δέχθηκε το δικαστήριο).
Την είδηση μας γνωστοποίησε η φίλη μας η Όλγα από τα Γιάννενα, που ο ποδηλάτης αδερφός της Γιώργος Ζήσης πριν από τέσσερα χρόνια τραυματίστηκε θανάσιμα και εγκαταλείφθηκε από οδηγό ΙΧ. Ο δράστης εντοπίστηκε αρκετές μέρες μετά και αφέθηκε αμέσως ελεύθερος και με την άδεια οδήγησης του. Η ‘Όλγα, και όχι μόνον αυτή, υπομονετικά περιμένει τέσσερα χρόνια να ξεκινήσει το πρωτόδικο…
Όσοι/ες είχαν την τύχη να βρεθούν από την από δω μεριά, να έχουν χάσει άνθρωπο τους σε τροχαίο ξέρουν πάρα πολύ καλά ποια είναι η πραγματικότητα και ο νομικός (και όχι μόνο) πολιτισμός που έχει να κάνει με το θέμα.
Είναι γνωστό πως η νομοθεσία για την κακοποίηση των ζώων είναι κατά πολύ αυστηρότερη από αυτήν που αφορά στην κακοποίηση (τουλάχιστον μέσω των μηχανοκινήτων) των ανθρώπων. Σε μια ευνομούμενη αεί προοδεύουσα κοινωνία τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Τα ανθρώπινα δικαιώματα και ιδιαίτερα το βασικότερο απ αυτά, η ίδια η ζωή του ανθρώπου είναι υποδεέστερη από την ζωή του ζώου.
Ιεραρχώντας έτσι τα πράγματα ο νομοθέτης δεν το κάνει από καθ υπερβολή φιλοζωία αλλά εκφράζει τον κοινό τόπο, τον τόπο συνάντησης δύο κυρίαρχων τάσεων: αφ ενός οι άνθρωποι, σήμερα περισσεύουν και άρα η ανθρώπινη ύπαρξη έχει απαξιωθεί και αφετέρου η υπερπαραγωγή αυτοκινήτων/μηχανοκινήτων πρέπει να καταναλωθεί άρα οτιδήποτε σχετικό καταγράφεται σαν παραβατικότητα/εγκληματικότητα σχετιζόμενη με την αυτοκίνηση θα πρέπει να αποποινικοποιηθεί/απενοχοποιηθεί. Εδώ ακριβώς εδράζεται πχ η πρόταση για την μείωση κατά 50% των προστίμων για τις παραβάσεις του ΚΟΚ που πρωτοδιατυπώθηκε από τον Υπουργό Προ – ΠΟ αλλά και καθηγητή Εγκληματολογίας (έχουν γνώση οι φύλακες) κο Πανούση. Μια πρόταση που συμβαδίζει με άλλες Ευρωπαίων συστημικών κοινωνιολόγων που προτείνουν να αυξηθούν τα όρια ταχύτητας ή να χαλαρώσει η επιτήρηση στους δρόμους ώστε αυτοί να αποτελούν ένα νομιμοποιημένο πεδίο εκτόνωσης των τόσο πιεσμένων ανθρώπων και πρώτα απ όλα των νέων.
Για όσους θεωρούν τα παραπάνω υπερβολικά ας σημειώσουμε μόνο σε σχέση με την αναφερθείσα περίπτωση πως η συνήθης ποινή για φόνο ανθρώπου από οδηγό ΙΧ είναι 18 μήνες με αναστολή, χωρίς επιπλέον χρηματικό πρόστιμο και πως ουδέποτε εισαγγελέας πρότεινε η έφεση γι αυτή την ποινή να μην έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα.
Δίκη για ανθρωποκτονία από οδηγό μηχανοκινήτου ουδέποτε πραγματοποιήθηκε σε οποιοδήποτε δικαστήριο της χώρας ένα χρόνο μετά το συμβάν. Ο μέσος όρος για το πρωτόδικο είναι τα τρία με τέσσερα χρόνο και για το Εφετείο τα 7 με 8 χρόνια.
Σε αντίθεση με τις φιλοζωικές οργανώσεις που με σχέδιο νόμου που δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα αποκτούν (και πολύ σωστά) το δικαίωμα παράστασης πολιτικής αγωγής σε περιπτώσεις κακοποίησης ζώων, στις οργανώσεις θυμάτων τροχαίων δεν αναγνωρίζεται αυτό το δικαίωμα.
Για να μη μιλάμε μόνο για τα νομικά βέβαια στις μέρες μας δεν νοείται εφημερίδα η άλλο ΜΜΕ που να μη διαθέτει τουλάχιστο μια σελίδα εβδομαδιαία που να σχετίζεται άμεσα με την κακοποίηση των ζώων. Καμιά εφημερίδα ή άλλο ΜΜΕ δεν «αισθάνθηκε την ανάγκη» να αφιερώσει ανάλογα ένα σταθερό χώρο στα θύματα των τροχαίων στην χώρα που κατέχει πανευρωπαικά δεσπόζουσα θέση.
Όταν κατά καιρούς ζητάμε την εξομοίωση της νομοθεσίας που αφορά στα θύματα τροχαίων με την νομοθεσία για την κακοποίηση των ζώων μερικοί νομίζουν ότι κάνουμε χιούμορ. Δυστυχώς κι εμείς που ακούσαμε τόσες επαναλαμβανόμενες αποφάσεις να χαρακτηρίζουν σαν «αμέλεια» τον φόνο ενός ή και περισσότερων ανθρώπων από μεθυσμένους οδηγούς, από παραβάτες του ορίου ταχύτητος, από παραβάτες του κόκκινου σηματοδότη, από οδηγούς χρήστες κινητού, από οδηγούς που επιπλέον εγκατέλειψαν το θύμα τους, ακόμα και από οδηγούς που τα είχαν κάνει όλα αυτά ταυτόχρονα δεν εισπράξαμε αυτές τις αποφάσεις σαν εκδηλώσεις χιούμορ.
…………….
Έλεγα να μη γράψω τίποτα απ όλα αυτά. Ο λόγος, ο δικός μας τουλάχιστον δεν έχει για την κάθε εξουσία καμία αξία. Δεν «φτάνει» σ αυτήν. Δεν ανήκει στο φάσμα των συχνοτήτων που αντιλαμβάνεται. Μέχρι να μάθουμε να γαβγίζουμε, να νιαουρίζουμε, να βελάζουμε ή να γκαρίζουμε καλύτερα είναι να σωπαίνουμε.
Ωστόσο πηγαίνοντας χθες το απόγευμα για λίγη δροσιά και ένα καφέ στο προαύλιο του Αρχαιολογικού Μουσείου της Αθήνας μια εικόνα με οδήγησε στο να υποτροπιάσω.
Ένα παπάκι έκανε βόλτα (φυσικά) επάνω στην πλατεία όπου έπαιζε πλήθος παιδιών. Ο οδηγός φορούσε κράνος. Ήταν ο μόνος από τους τέσσερις επιβαίνοντες. Πίσω μια γυναίκα, χωρίς κράνος και ανάμεσα τους σφηνωμένο ένα μωρό 2-3 χρονών. Συνηθισμένη εικόνα θα πείτε. Ναι αλλά αυτή την φορά συνοδεύονταν από κάτι το εξαιρετικό. Από ένα μεγαλόσωμο σκυλί μπροστά από τον οδηγό, όρθιο με τα μπροστινά πόδια πάνω στο τιμόνι.
Μέσα ο κόσμος θαύμαζε τον μηχανισμό των Αντικυθήρων και έξω απολαμβάναμε την αληθινή ζωή.
Ελπίζω η τυπική αυτή ελληνική οικογένεια να έφτασε σώα στο σπίτι.
Ενδεχόμενο να τους σταμάτησε η Τροχαία είναι μάλλον απίθανο.
Αλλά αναρωτιέμαι αυτοί οι ακροβάτες του τρόμου δεν είχαν μάθει τα νέα για το τι επρόκειτο να υποστούν αν πάθαινε κάτι το σκυλί;
Γιώργος Κουβίδης
ΥΓ. α) Ακόμα κι αν σκοτώσεις το παιδί σου σε τροχαίο το δικαστήριο μπορεί να σε απαλλάξει λόγω του ψυχικού σου πόνου.
β Η Ελλάδα πρωτοπορεί επί μακρόν στην Ευρώπη και στους θανάτους παιδιών επιβατών που κατά τεκμήριο επιβαίνουν σε οχήματα που οδηγούν οι γονείς τους. 
Ινδία, παραλλαγή στο ίδιο θέμα: εξαμελής οικογένεια, γάτα και σκύλος πάνω σε μοτό.
