Ετικέτες
Πριν ακόμα ταφούν οι νεκροί, πριν ακόμα σταθεροποιηθούν οι σε κρίσιμη κατάσταση τραυματίες, στις 29 Ιουλίου η Ισπανική Δικαιοσύνη έσπευσε να αφήσει ελεύθερο τον Francisco Jοse Fernandez Amo τον μηχανοδηγό που στις 24 Ιουλίου σκόρπισε τον όλεθρο στο Santiago de Compostela.
«Σε μια κεκλεισμένων των θυρών ακρόαση, η οποία πραγματοποιήθηκε ενώπιον του δικαστή Αλαέζ, ο Γκαρθόν παραδέχτηκε ότι είχε αναπτύξει μεγάλη ταχύτητα υποστηρίζοντας ότι επρόκειτο για στιγμιαίο λάθος, μετέδωσαν τα κρατικά μέσα ενημέρωσης… Καμία από τις εμπλεκόμενες πλευρές – ο κρατικός σιδηροδρομικός φορέας Renfe, η κρατική σιδηροδρομική εταιρεία ADIF καθώς και δύο ασφαλιστικές εταιρείες – δεν ζήτησαν την φυλάκιση του Γκαρθόν εν αναμονή της δίκης αφού, όπως υποστήριξαν δεν θεωρείται ύποπτος φυγής ανακοίνωσε το δικαστήριο». Αναλυτικά: ΕΔΩ
Δεν μπορεί κανείς να μην εντυπωσιαστεί από την ταχύτητα με την οποία προχωρά η Ισπανική Δικαιοσύνη. Να σημειώσουμε πως στον μηχανοδηγό απoδόθηκαν κατηγορίες «ανθρωποκτονίας από αμέλεια» κατά συρροή (με ομολογημένη παραβίαση του ορίου ταχύτητος κατά 100km/h).
-Πριν απ αυτό έκλεισαν την σελίδα του στο facebook ώστε ο κόσμος να μην έχει πρόσβαση στις φωτογραφίες και τους πανηγυρισμούς για την παραβίαση των ορίων ταχύτητος που είχε ο ίδιος αναρτήσει.
-Ακολούθησε η «κεκλεισμένων των θυρών» δικαστική διαδικασία για να προστατευθεί ποιός;
-Τέλος αλλά όχι τελευταίο: εκτός του δράστη εξετάστηκαν και «όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές» δηλαδή η Renfe, η ADIF και δυο ασφαλιστικές εταιρείες . Βέβαια όλοι αυτοί αποτελούν την μία πλευρά των εμπλεκομένων.
Η άλλη πλευρά, η πλευρά των θυμάτων για την δικαιοσύνη όπως και για τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς θεωρείται ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ .
Η όλη ιστορία σε χρόνο μηδέν πάει να μετατραπεί σε εσωτερική υπόθεση των εταιρειών μεταφορών και ασφάλισης. Εξάλλου πολύ περισσότερο από την τύχη του μηχανοδηγού άλλα προβλήματα απασχολούν το δίκτυο των εμπλεκομένων αυτουργών. Και αυτά συμπυκνώνονται στο εξής ένα: ο περιορισμός στο ελάχιστο των αποζημιώσεων που δικαιούνται τα θύματα.
Όλη αυτή η ριπή ελαφρυντικών που ξεκίνησε από την πρώτη στιγμή με τον «εθισμένο στην ταχύτητα», την «αμέλεια», το «στιγμιαίο λάθος» την συνηγορία της εργοδοσίας του και των ασφαλιστικών εταιρειών στο να αφεθεί ελεύθερος ο δράστης, πολύ περισσότερο από ενδιαφέρον για την τύχη του σε ένα πράγμα συγκλίνουν: το συμβάν πρέπει να υποβαθμισθεί, να παραμείνει στην σφαίρα του ατυχήματος και της κακιάς στιγμής ώστε να δημιουργηθεί μια νομική βάση ελαχιστοποίησης των όποιων απαιτήσεων.
Τουλάχιστον σε παλιότερους πολιτισμούς περίμεναν πρώτα να ταφούν οι νεκροί για να ξαναασχοληθούν με τα εγκόσμια. Αλλά στον πολιτισμό της ταχύτητας το μήνυμα είναι σαφές: «Θα φτύσω στους τάφους σας».
Γ. Κουβίδης
sostegr 
Έχουμε και αυτό από ένα φίλο (Θανάσης Αλμπάντης). Το αναμεταδίδω. Κυρίως το δεύτερο μέρος ενδιαφέρει: Μια και ασχολείστε με το θέμα, θέλω να επιστήσω την προσοχή σε δύο συνήθεις παράγοντες ατυχήματος, από τους οποίους τον ένα τον γνωρίζουμε λίγο και ακόμη πιο λίγο τον καταπολεμούμε και τον άλλο τον αγνοούμε παντελώς, μάλλον.
Ο πρώτος είναι η αϋπνία, που είναι πιο επικίνδυνη από την επήρεια ουσιών.
Ο δεύτερος είναι οι δενδροφυτείες παράλληλα με τον δρόμο αλλά καιι ο τεχνητός φωτισμός, παράλληλα ή επί του άξονα του ανοιχτού δρόμου ή των σηράγγων.
Στο τελευταίο οφείλονται πολλά ανεξήγητα ατυχήματα και μάλλον αυτό το πολύνεκρο που έγινε σε σήραγγα της Ελβετίας. Πολύ πιθανόν και ο θάνατος του Αλμπέρ Καμί αλλά και δύο μελών του συγκροτήματος Allman Brothers, που σκοτώθηκαν με διαφορά έτους, στο ίδιο σημείο.
Τι συμβαίνει: Η τοποθέτηση φωτεινών πηγών σε παράλληλη πορεία με τον δρόμο λειτουργεί σαν φωτορρυθμικό υπνωτισμού. Η σταθερή ταχύτητα του αυτοκινήτου προκαλεί εναλλαγή σκότους-φωτός σε μια σταθερή συχνότητα (πιθανόν να πιάνει η εναλλαγή την συχνότητα R.E.M.), που οδηγεί σε υπνωτική κατάσταση και αποχαύνωση, με αποτέλεσμα ο οδηγός είτε να κοιμάται είτε να οδηγεί χωρίς συνείδηση του τι κάνει.